Του Νικόλα - Νταμόν
Παπαδημητρίου (authoringtools2011.blogspot.gr)
Ο Κύρος ο Μέγας, Βασιλέας των Βασιλέων και θεμελιωτής
της Αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών, είχε πατέρα τον πρίγκιπα των Περσών Καμβύση
και μητέρα τη Μανδάνη, πριγκίπισσα των Μήδων. Όταν γεννήθηκε ο Κύρος ο παππούς
του, Βασιλέας των Μήδων, Αστυάγης είδε σε όνειρό πως ο Κύρος θα τον ανέτρεπε
και θα έχανε τον θρόνο. Έδιωξε το νήπιο και το έδωσε σε έναν βοσκό να το
μεγαλώσει ώσπου όταν έγινε δώδεκα ετών ο Αστυάγης παρατήρησε τα χαρίσματα του
μικρού εγγονού του και ενθουσιασμένος τον προσκάλεσε στα ανάκτορα. Αφότου
ενηλικιώθηκε, ζήτησε να επιστρέψει στη χώρα των Περσών και να ζήσει στο πλευρό
του πατέρα του.
Στο ιστορικό μυθιστόρημα ‘’Κύρου Παιδεία’’, ο
Ξενοφώντας παραθέτει ένα σπάνιο στιγμιότυπο εκδήλωσης ερωτισμού μεταξύ του
Κύρου και ενός όμορφου άντρα από τη Μηδία κατά τη στιγμή της αναχώρησής του για
την Περσία.
‘’Αν πρέπει να αναφερθώ και σ’ ένα ερωτικό περιστατικό, λέγεται ότι, όταν έφευγε ο Κύρος και αποχαιρετίζονταν μεταξύ τους, οι συγγενείς του τον ξεπροβόδιζαν φιλώντας τον στο στόμα κατά την περσική συνήθεια. Διότι ακόμη και τώρα έχουν αυτή τη συνήθεια οι Πέρσες. Κάποιος από τους Μήδους, που ήταν ένας πολύ ωραίος άντρας, τα είχε χαμένα για κάποιο χρονικό διάστημα με την ομορφιά του Κύρου και όση ώρα έβλεπε τους συγγενείς του να τον φιλούν, έμεινε πίσω. Όταν έφυγαν οι άλλοι, πλησίασε τον Κύρο και του είπε: ‘’Εμένα μόνο δε γνωρίζεις από τους συγγενείς σου Κύρε;’’. ‘’Τι συμβαίνει, ρώτησε ο Κύρος, αλήθεια και συ είσαι συγγενής μου;’’. ‘’Βεβαιότατα’’ απάντησε ο Μήδος. ‘’Για αυτό λοιπόν είπε ο Κύρος είχες στραμμένα τα μάτια σου πάνω μου. Διότι νομίζω ότι ένιωθα πολλές φορές να το κάνεις’’. ‘’Διότι, ενώ ήθελα πάντοτε να σε πλησιάσω, είπε, μα τους θεούς ντρεπόμουν να το κάνω’’. ‘’Δεν έπρεπε όμως, αφού βέβαια είσαι συγγενής μου’’, είπε ο Κύρος. Συγχρόνως τον πλησίασε και τον φίλησε. Όταν ο Μήδος δέχτηκε το φίλημα, είπε ‘’Αλήθεια, υπάρχει και ανάμεσα στους Πέρσες η συνήθεια αυτή να φιλούν τους συγγενείς τους;’’ ‘’Βεβαιότατα’’ είπε ο Κύρος, όταν βέβαια δουν ο ένας τον άλλον ύστερα από πολύ καιρό ή όταν αποχωρίζονται πηγαίνοντας για κάπου’’. ‘’Τότε, είπε ο Μήδος, θα είναι η κατάλληλη στιγμή να με ξαναφιλήσεις, διότι όπως βλέπεις, φεύγω πια’’. Έτσι ο Κύρος τον ξαναφίλησε, τον ξεπροβόδισε και άρχισε να φεύγει. Δεν είχαν κάνει όμως πολύ δρόμο και ο Μήδος ξαναγύρισε με ιδρωμένο το άλογό του. Ο Κύρος όταν τον είδε, είπε: ‘’Αλήθεια, ξέχασες να μου πεις κάτι από αυτά που ήθελες να πεις;’’. ‘’Μα το Δία, είπε, όχι, αλλά γυρίζω ύστερα από κάποιο χρονικό διάστημα’’. Ο Κύρος του είπε: ‘’Όχι, μα το Δία, συγγενή μου, γυρίζεις ύστερα από μικρό χρονικό διάστημα’’. Τότε ο Μήδος του είπε: ‘’Ποιο λες μικρό χρονικό διάστημα; Δεν ξέρεις Κύρε και όσο να ανοιγοκλείσω τα μάτια μου, ο χρόνος μου φαίνεται μεγάλος, επειδή τη στιγμή εκείνη δε σε βλέπω, ενώ είσαι τόσο όμορφος;’’ Τότε λοιπόν ο Κύρος γέλασε, ενώ πρωτύτερα ήταν δακρυσμένος και του είπε να γυρίσει έχοντας θάρρος, επειδή σε λίγο χρονικό διάστημα θα είναι μαζί τους, ώστε θα του είναι δυνατόν να τον βλέπει και χωρίς να κλείνει τα μάτια του, αν θέλει.
- Κεφάλαιο 4ο, Παράγραφος
27 στο Ξενοφών, Κύρου Παιδεία Α’, (σε Εισαγωγή, Μετάφραση, Σχόλια Θεόδωρου
Μαυρόπουλου), εκδ. Ζήτρος, Θεσσαλονίκη, 2007
Jean Charles Nicaise Perrin: ''Κύρος και Αστυάγης''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου