31.3.07

Η ΠΡΩΤΗ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ BOLLYWOOD ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΔΥΟ ΓΥΝΑΙΚΕΣ

Image Hosted by ImageShack.us
.
I CAN'T THINK STRAIGHT (2007)
In the upper echelons of traditional Middle Eastern society, Reema and Omar prepare for the marriage of their daughter Tala. But back at work in London, Tala encounters Leyla, a young British Indian woman who is dating Tala's best friend Ali. Tala sees something unique in the artless, clumsy, sensitive Leyla who secretly works to become a writer. And Tala's forthright challenges to Leyla's beliefs begins a journey of self-awareness for Leyla. As the women fall in love, Tala's own sense of duty and cultural restraint cause her to pull away from Leyla and fly back to Jordan where the preparations for an ostentatious wedding are well under way. As family members descend and the wedding day approaches, the pressure mounts until Tala finally cracks and extricates herself. Back in London, Leyla is heartbroken but learns to break free of her own self-doubt and her mother's expectations, ditching Ali and being honest with her parents about her sexuality. When Ali and Leyla's feisty sister Zara help throw Tala and Leyla together again, Tala finds that her own preconceptions of what love can be is the final hurdle she must jump to win Leyla back.
Directed by Shamim Sarif

30.3.07

ΒΕΛΓΟ-ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ...ΠΟΛΕΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΚΕΪ ΚΕΜΑΛ

Σάλος για τον... γκέι Κεμάλ
Γ. ΠΑΠΑΔΑΤΟΣ (ΕΘΝΟΣ 29-3-2007)
Σάλο σε πανευρωπαϊκό επίπεδο αναμένεται να προκαλέσει ένα σχολικό εγχειρίδιο στο Βέλγιο, το οποίο παρουσιάζει ως ομοφυλόφιλους ή αμφισεξουαλικούς τον... Μέγα Αλέξανδρο, τον Κεμάλ Ατατούρκ και τους πάπες Βενέδικτο ΙΧ και Ιούλιο ΙΙΙ!
Ειδικά η αμφισβήτηση του ανδρισμού του Κεμάλ θα προκαλέσει... Ρίχτερ στη γείτονα, δεδομένου ότι δεν έχει κοπάσει ο ελληνο-τουρκικός «πόλεμος» στο YouTube.
H τουρκική «Ζαμάν» κατήγγειλε το εγχειρίδιο του υπουργείου Παιδείας της Βαλονίας με τίτλο «Μάχη κατά της ομοφοβίας», που μοιράστηκε στα γαλλόφωνα δημοτικά και γυμνάσια του Βελγίου. Η πρωτοβουλία για την καταπολέμηση της «προκατάληψης κατά των ομοφυλοφίλων» ανήκει στη 41χρονη υπουργό Παιδείας της Βαλονίας, Μαρί Αρενά. Η σοσιαλίστρια πολιτικός μπήκε στο στόχαστρο της «Ζαμάν», η οποία ζητεί από την τουρκική πρεσβεία στις Βρυξέλες να διαμαρτυρηθεί στο βελγικό ΥΠΕΞ!
Στη σελίδα 105 και στο κεφάλαιο «Διάσημοι ομοφυλόφιλοι και αμφισεξουαλικοί της Ιστορίας», αναφέρονται ο ιδρυτής του τουρκικού κράτους Κεμάλ Ατατούρκ, ο στρατηλάτης Μέγας Αλέξανδρος και φυσιογνωμίες του ευρωπαϊκού πολιτισμού, όπως ο Γκαίτε και ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Στο απυρόβλητο δεν μένουν ούτε κάποιοι προκαθήμενοι της Καθολικής Εκκλησίας.
Στη συνοδευτική εγκύκλιο του βαλονικού υπουργείου Παιδείας, τονίζεται ότι σκοπός του εγχειριδίου είναι να διαφωτίσει τη νεολαία του Βελγίου για την Ιστορία της ομοφυλοφιλίας και την κοινωνικο-πολιτισμική της διάσταση. Αναλύονται επίσης θέματα ισότητας των φύλων. Σημειώνεται ότι στο Βέλγιο είναι νόμιμοι οι γάμοι ατόμων του ιδίου φύλου, ενώ επιτρέπεται και η υιοθεσία παιδιών από ομοφυλόφιλα ζευγάρια.
Επισημαίνοντας τα παραπάνω, η «Ζαμάν» άρχισε να ρίχνει τις πρώτες... μπαταριές του διαφαινόμενου βελγο-τουρκικού πολέμου: «Το Βέλγιο», καταγγέλλει, «είναι μια χώρα όπου αλωνίζουν ελεύθερα τα μέλη του ΡΚΚ και της ακροαριστερής τουρκικής οργάνωσης DKHP-C (Επαναστατικό Λαϊκό Κόμμα Απελευθέρωσης - Μέτωπο).
Επίσης προσπάθησε να ποινικοποιήσει την άρνηση της αποκαλούμενης αρμενικής γενοκτονίας». Ακόμη ένα αγκάθι στις σχέσεις Αγκυρας - Βρυξελλών είναι η πρόσφατη αποφυλάκιση της ακροαριστερής νεαρής Τουρκάλας Φεριγιέ Ερντάλ, που κατηγορείται για τον φόνο του Τούρκου επιχειρηματία Οζντεμίρ Σαμπαντζί.
Πρόκειται για τον αδελφό του επικεφαλής του φερώνυμου τουρκικού ομίλου, Σακίπ Σαμπαντζί, ο οποίος απεβίωσε πρόσφατα.

ΤΟ 10% ΚΑΙ ΤΑ GAY ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ

Image Hosted by ImageShack.us
.
Αγαπητοί φίλοι & φίλες,
όπως θα είδατε, το άρθρο για τα ελληνικά μπλογκ ομοερωτικού ενδιαφέροντος επαναλαμβάνεται και στο τρέχον τεύχος, ανανεωμένο με δύο νέα μπλογκ. Με τον ανασχεδιασμό του σάιτ του 10% θα τοποθετηθεί σε καταλληλότερη θέση ως μόνιμος οδηγός των μπλογκ.
Όπως επίσης ενδεχομένως είδατε, ξεκινήσαμε να φιλοξενούμε κείμενα μπλόγκερ από το τρέχον τεύχος. Είμαστε ανοιχτοί σε συνεργασίες, οπότε γράψτε μας με προτάσεις για το πώς θέλετε να συμμετάσχετε στην προσπάθειά μας.
Με την ευκαιρία, σας ζητούμε να μας βοηθήσετε με την έρευνα που κάνει το 10% σχετικά με το θέμα της πίστης και της ομοφυλοφιλίας. Έχουμε ένα ερωτηματολόγιο στην ιστοσελίδα του 10%, το οποίο θα μας βοηθούσε ιδιαίτερα αφενός αν το συμπληρώνατε εσείς (ανώνυμο είναι) αφετέρου εάν το προωθούσατε και αλλού ή μέσα από τα μπλογκ σας.
Σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων.
φιλικά
για το 10%
Λύο Καλοβυρνάς

ΕΝΑ ΚΑΝΑΔΕΖΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΓΟΝΕΪΚΟΤΗΤΑ

Image Hosted by ImageShack.us
.
Ulysse et Alice, c’est une histoire à raconter aux enfants, pour les faire rire et pour les faire réfléchir. Mais c’est aussi, pour leur montrer que même si la richesse du monde tient à sa diversité, le quotidien de plusieurs familles, bien que différentes, se ressemble beaucoup.
C’est l’histoire d’un petit garçon, Ulysse, qui veut prouver à ses mères qu’il peut prendre soin d’une souris.C’est l’histoire de deux mères, qui ont un petit garçon, Ulysse, qui essaye de les convaincre de garder Alice, la souris-aux-moustaches-expressives.C’est l’histoire d’une souris, Alice, qui découvre la vie quotidienne d’une famille homoparentale et qui y participe avec une imagination et une énergie débordante. C’est l’histoire d’un chat chasseur de mouches, Capsule, qui doit décider s’il veut partager son environnement avec une souris. C’est une histoire qui finit bien, même si on tremble parfois un peu.
Ulysse et Alice est le premier album pour enfants publié en français au Québec qui met en scène une famille avec des mères lesbiennes. C’est l’Association des mères lesbiennes du Québec (AML), qui regroupe plus de 700 familles homoparentales à travers le Québec, qui est à l’origine de ce projet.
La particularité de ce livre, qui s’adresse aux enfants de 3 à 7 ans, est d’avoir situer l’intrigue dans une famille homoparentale. Un petit garçon de 7 ans, Ulysse, vit avec ses deux mères, Maman et Mamo. Alice, la souris aux longues moustaches expressives n’a que quelques jours pour se faire accepter par le chat, Capsule, et surtout, par les deux femmes qui n’apprécient pas particulièrement ces bestioles. Le texte est d’Ariane Bertouille et les illustrations sont de Marie-Claude Favreau.
Avec ce livre, les parents et aussi les enseignantes et les enseignants disposent maintenant d’un outil précieux pour lutter contre les préjugés et la discrimination dont sont encore souvent victimes les femmes lesbiennes et leurs enfants dans la société québécoise.
L’homophobie est un problème important vécu par les enfants dès leur entrée dans le milieu scolaire. Elle touche non seulement les jeunes homosexuels mais aussi les enfants dont les parents sont homosexuels. Il est essentiel de poser des actions concrètes pour contrer ce phénomène.
.
Bonjour.
Cet automne, j'ai publié, au Québec, un album pour les enfants de 3 à 7 ans : ULYSSE ET ALICE. J'ai écrit le texte et une illustratrice professionnelle (Marie-Claude Favreau) a réalisé les dessins. Il s'agit du premier livre en français publié au Québec qui présente une famille homoparentale formée de deux mamans. Ce livre-outil veut lutter contre l'homophobie dès le plus jeune âge d'une façon adaptée et respectueuse, simplement en montrant aux enfants qu'il existe différentes sortes de familles, dont des familles avec deux mères.
L'album ULYSSE ET ALICE est disponible à travers le Canada et est également distribué en Belgique dans toutes les bonnes librairies (distributeur : Caravelle). Le livre est aussi disponible en France, via la Librairie du Québec à Paris (
www.librairieduquebec.fr). Vous trouverez d'ailleurs une critique du livre sur le site de la Librairie, dans la rubrique "On a aimé".
Une fiche d'accompagnement destinée aux parents et aux enseignant-e-s ( et autres intervenant-e-s auprès des enfants) est en préparation et sera très bientôt disponible gratuitement sur Internet.
L'approche choisie dans le livre pour aborder la réalité des familles homoparentales est simple, directe et non provocatrice. L'intrigue (est-ce que le petit garçon, Ulysse, va pouvoir adopter la souris, Alice ?) se déroule dans une famille composée de deux mamans. Lorsqu'Ulysse présente sa famille avec deux mamans à sa souris Alice, il lui explique tout simplement : " Quand deux personnes sont amoureuses, elles ont souvent très envie d'avoir un enfant. C'est comme ça qu'il y a des enfants qui vivent avec un papa et une maman, d'autres avec deux mamans ou deux papas. Parfois des enfants ont juste un parent, d'autres ont des parents adoptifs. Il existe toutes sortes de familles où on s'aime et où on se sent bien. " Par ailleurs, tout au long de l'histoire, on retrouve les deux mamans, Maman et Mamo dans les tâches du quotidien du samedi-dimanche de la plupart des familles.
La maison d'édition Remue-Ménage (
www.editions-remuemenage.qc.ca ), l'Association des mères lesbiennes du Québec (www.aml-lma.org) et moi-même avons entrepris des démarches pour que le livre-outil ULYSSE ET ALICE soit disponible au Québec pour les enseignant-e-s et les intervenant-e-s (éducateurs et éducatrices dans les garderies, bibliothécaires jeunesse, travailleuses sociales et travailleurs sociaux, etc.) auprès des enfants de 3 à 7 ans. Nos démarches se font auprès des commissions scolaires, des syndicats, des regroupements et associations professionnelles, etc.
Par ailleurs, j'ai reçu une bourse du Conseil des arts du Québec pour venir présenter le livre et l'animation qui l'accompagne (lecture, musique et chansons) à la Foire du livre de Bruxelles, du 27 février au 4 mars. Il sera possible de me trouver, à certaines heures, au kiosque de QUÉBEC-ÉDITION (stand 235). Je vais également profiter de mon bref séjour en Belgique pour rencontrer d'autres publics ciblés, notamment, de futur-e-s enseignant-e-s belges et des étudiant-e-s en travail social.
L'Association des mères lesbiennes, à l'origine de ce livre, regroupe plus de 700 familles à travers le Québec et, sur une base bénévole, a réalisé beaucoup de choses depuis sa création, il y a 9 ans. Ce livre représente beaucoup pour l'AML dont je suis membre. C'est un projet qui nous tient énormément à cœur car nous sommes convaincues qu'un tel livre peut aider à construire un monde plus tolérant et plus ouvert aux différences, dont l'appartenance à une famille homoparentale et l'homosexualité. Des témoignages de jeunes de nos familles nous ont aussi montré que c'est dès le début de l'école fondamentale qu'il faut agir sur les préjugés envers l'homosexualité.
Aussi, je suis intéressée à entrer en contact avec toute personne qui pourrait nous aider à la diffusion de notre message auprès de personnes qui travaillent (ou qui se forment pour travailler) avec les enfants de 3 à 7 ans.
Bien à vous,
Ariane Bertouille
bertouille.blais@sympatico.ca

29.3.07

M. ΒΡΕΤΑΝΙΑ. ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑΚΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ

ΒΡΕΤΑΝΙΑ: ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑΚΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ
«Μια φορά κι έναν καιρό, ο πρίγκιπας βρήκε τον πρίγκιπά του»
ΜΙΑ ΦΟΡΑ κι έναν καιρό, ένας πρίγκιπας αναζητούσε μια κοπέλα κατάλληλη για να γίνει μια μέρα, στο πλάι του, βασίλισσα. Του γνώρισαν μια πριγκίπισσα, δυο πριγκίπισσες... και τελικά ερωτεύτηκε έναν άλλον πρίγκιπα. Ο γάμος τους ήταν παραμυθένιος. Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Μοιάζει με αβανγκάρντ γκέι κόμικς; Κι όμως, το εν λόγω κείμενο είναι σχολικό βιβλίο! Και μάλιστα, απευθύνεται σε παιδιά του δημοτικού.
Πρόκειται για ένα «προχωρημένο» πρόγραμμα, το No Outsiders (Όχι Παρείσακτοι), που εφαρμόζεται πιλοτικά σε 14 δημοτικά σχολεία της Βρετανίας με σκοπό να αναθρέψει παιδιά ανεκτικά στη σεξουαλική διαφορετικότητα. Πέρα από το «Ο Βασιλιάς και ο βασιλιάς», το No Outsiders συστήνει ως αναγνώσματα βιβλία όπως το «Τανγκό για τρεις», με πρωταγωνιστή ένα μωρό πιγκουίνο που έχει δύο πατεράδες και «Το διαστημικό κορίτσι κάνει εμετό», ένα εικονογραφημένο βιβλίο για δύο μητέρες που στέλνουν την κόρη τους ταξίδι στο Διάστημα. Τα παιδιά δεν δείχνουν να έχουν κανένα πρόβλημα με όλα αυτά.
Οι αντιδράσεις
Πολλοί συντηρητικοί γονείς, όμως, καθώς και οι θρησκευτικές οργανώσεις, έχουν εξεγερθεί, με τον φόβο πως ιστορίες όπως αυτές διαφθείρουν ηθικά τα παιδιά και προωθούν την ομοφυλοφιλία: «Ποσώς με ενδιαφέρει τι κάνουν οι ενήλικοι κοινή συναινέσει» λέει ο Άντι Χέμπερντ ιδρυτής της Οργάνωσης Γονέων. «Δεν πιστεύω όμως ότι αυτό πρέπει να επιβληθεί στα παιδιά».
«Το πρόβλημα δεν πηγάζει από τα παιδιά, αλλά από τη νευρικότητα των μεγάλων» έρχεται ο αντίλογος από τον Μαρκ Τζένετ, υπεύθυνο για την επιμόρφωση των δασκάλων στο πλαίσιο του προγράμματος No Outsiders. «Ο Βασιλιάς και ο βασιλιάς» ή το «Τανγκό για τρεις», λέει ο Τζένετ, διαφθείρουν ηθικά τα παιδιά όσο και η... Σταχτοπούτα! Το θέμα δεν είναι το σεξ, το θέμα είναι η αγάπη. Να μάθουν τα παιδιά ποια είναι η πραγματικότητα, να μάθουν να είναι ανεκτικά στο διαφορετικό, αλλά και να μην έχουν πρόβλημα αργότερα σε περίπτωση που αποδειχθούν και τα ίδια διαφορετικά.
(Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ 15-3-2007)

28.3.07

ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ 8. ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ Ν' ΑΓΑΠΑΣ

Image Hosted by ImageShack.us
.
Γι’ αυτό βρίσκω τη δύναμη του αποχαιρετισμού. Κι επισφραγίζω την πραγματική μου αγάπη για σένα συλλέγοντας για μια ακόμη φορά κομμάτια και θρύψαλα από το πάτωμα. Σαν τους καθαριστές του δήμου. Σαν τις καθαρίστριες στα νυχτερινά κέντρα, σκουπίζω ό,τι απέμεινε από τα γαρύφαλλα που δόξασαν την προηγούμενη νύχτα. Και με φροντίδα πατέρα και μάνας, ποδοπατημένες, τοποθετώ τις λαμπερές στιγμές που ζήσαμε στο κελάρι που φυλάω όλα τα πολύτιμα.
Δεν θα πεθάνεις ποτέ. Μέσα σε ταπεινό κουτί, στολισμένο εντούτοις με σπάνια πετράδια, σε παίρνω μαζί μου. Σε κουβαλώ στο μακρύ ταξίδι μου δίχως πικρία, δίχως σκοτάδια.
Οι στιγμές μας μες στην καρδιά μου μια μυροβόλος εικόνα που θα επιτελεί θαύματα. Το ξέρω: σύντομα στις πληγές θα ανθίσουν λουλούδια. Όλα τ’ άλλα, κακίες, απειλές, εκδίκηση: αστεία πράγματα.

Πέτρος Μπιρμπίλης: Έχω μόνο εσένα (Μελάνι, 2007)

27.3.07

ΟΧΙ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΦΥΛΑΚΤΙΚΟ

Image Hosted by ImageShack.us
Ενημερωτική εκστρατεία για την ανάγκη χρήσης προφυλακτικού στη Βραζιλία (2007)

26.3.07

(ΓΚΕΪ) ΠΛΑΘΟΛΟΓΙΟ ΛΕΞΕΩΝ

Image Hosted by ImageShack.us
.
Μικρό δείγμα με μοντέρνες λέξεις για κλασικά φαινόμενα της γκέι κουλτούρας :
Aδερφρίκη (η) Tο σοκ που θα πάθει η ελληνική κοινωνία έτσι και μάθει πόσοι διάσημοι ηθοποιοί, τραγουδιστές, πολιτικοί, λογοτέχνες, επιστήμονες κ.ά. είναι ομοφυλόφιλοι/ες. «Kαλέ, έπαθα μια αδερφρίκη! Tα έμαθες για τον Λ.Λ.;»
Aπουστήρωση (η) Eπείγουσα μέθοδος αφαίρεσης ομοφυλοφιλικών μικροβίων από χώρο κατοικίας, εν όψει επίσκεψης μαμάς, θείας ή άλλου συγγενή που (επιμένει να) πιστεύει ότι ο γιος είναι απλώς καλός φίλος με τον Tάκη. «Δεν προλαβαίνω να 'ρθω σινεμά, πρέπει να κάνω απουστήρωση. Aύριο έρχεται η μαμά απ' το χωριό».
Γκεϊράζ (το) Xώρος στάθμευσης και αποθήκευσης πρώην γκόμενων, για χρήση σε επείγουσες συνθήκες αγαμίας.
Kεϊλλιτέχνης (ο) Kαλλιτέχνης που είναι περισσότερο γκέι και λιγότερο καλλιτέχνης, με οδυνηρά αποτελέσματα για την τέχνη και θανατηφόρες επιπτώσεις για τους θεατές. (Στη Θεσσαλονίκη: Γκεϊλλιτέχνης)
Λεσβαλαντώνω (ρ. αμετάβ.) Kάνω σαν μουρλή που με παράτησε η γκόμενα, συνήθως με μουσική υπόκρουση βαριά λαϊκά ή Γαλάνη. Nα τονιστεί ότι λεσβαλαντώνουν και οι γκέι, αλλά εκείνοι προτιμούν Mαρινέλλα.
Λεσβιτρίνα (η) Γκέι φίλος μιας λεσβίας, που ποζάρει για σχέση της για λόγους αλληλοκάλυψης. «A, κοίτα, η Mάρθα με τη λεσβιτρίνα της!»
Λεσβολιδοσκοπώ (ρ. μετβ.) Προσπαθώ να καταλάβω αν η κοπέλα που μου αρέσει το πάει το γράμμα ή είναι απλώς άνετη.
Mπουχτιβιστές (οι) Συνδικαλισμένοι γκέι που από τη στιγμή που αρχίζουν να διεκδικούν τα δικαιώματά μας, για κάποιο ανεξήγητο λόγο χάνουν το χιούμορ τους και γίνονται ανυπόφορα σοβαροφανείς. «Mα ήταν ανάγκη να φέρεις αυτόν τον μπουχτιβιστή στο πάρτι; Θα μας τα ζαλίσει πάλι!»
Nτιγκέι (ο) Nτιτζέι, ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού, που παίζει υπερβολικά πολλές φορές το "I Will Survive". Mία φορά είναι ήδη υπερβολικά πολλές. "Last night a deegay mou gamise ti vradia". Laiko asma.
Παππούστης (ο) O ομοφυλόφιλος που ερωτεύεται (πολύ) μεγαλύτερους σε ηλικία άντρες.
Tοιούτος (ο) O δυσλεξικός αδερφός του Tουίτι.

24.3.07

ΠΟΛΥΓΑΜΙΑ ΚΑΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΙ ΑΝΔΡΕΣ

Image Hosted by ImageShack.us
.
Big gay love
Polyamorous relationships are not news to the many gay men with multiple long-term partners. How do they fit in to our fight for visibility?
By Greg Hernandez (The Advocate June 6, 2006)
When Pete Chvany feels like kissing his partner Alan Hamilton on the front lawn of their home in Somerville, Mass., he doesn’t really care what the neighbors think. And he doesn’t mind if Hamilton then gives a kiss to his wife of 22 years, Pepper Greene, or to Hamilton’s other male partner, Woody Glenn.
“Anyone who’s watching is getting an eyeful,” says Chvany, who has been involved in the polyamorous relationship for nine years. “We are out to people in our neighborhood. In effect, Alan has three partners, and we are all his family.”
The quartet are among an unknown number of people in the gay and lesbian population who are in a relationship with more than one partner, something of a queer version of HBO’s new hit drama series Big Love, in which one man has three wives who all live on the same property and vie for his time and attention. As Big Love brings the issue of polygamy back into the American conversation, polyamorous relationships among gay people (which have long existed) have also become the subject of much debate. “I’m certainly aware that there are people out there who would try and turn us into a negative example of ‘Look where things are going,’ ” Chvany acknowledges.
It’s a prospect that worries San Diego trio Dale Dubach, Chaz Weathers, and John Osgood. They hope their relationship and others like it—gay or straight—won’t be used by same-sex marriage opponents to cloud the issue. “We’re as married as we could be,” Weathers says. “We all have rings and are committed to each other and have a day that we celebrate our anniversary. Dale and I had a ceremony years ago, but we’ve never had a ceremony for the three of us. That would just open such a can of worms.”
Indeed, polyamory has already become part of the “slippery slope” argument commonly used by the far right. “The push for the legalization of homosexual marriage is not only going to normalize what has long been known to be sexual perversion and a disease-ridden lifestyle, but it will open up the floodgates to an effort to legalize polygamy and polyamory [group marriages],” reads a recent article posted on the Web site of the antigay Christian group Traditional Values Coalition.
“There is a feeling of not wanting to allow the right wing to change the subject from the question that is really being asked, which is, What reason does the government have for denying committed same-sex couples the legal commitment of marriage?” says Evan Wolfson, executive director of Freedom to Marry, which seeks equal marriage rights for same-sex couples. “Because the Right doesn’t have the answer to that question, they are eager to change the subject.”
While there are grassroots efforts by straight people to legalize polygamy, there has been no noteworthy effort by LGBT activists to bring polyamory into the fight for marriage equality. “We’ve been very involved in work for same-sex marriage rights,” says Chvany. “Even if we aren’t interested in using them ourselves, they are important to our community as a whole and to people we care about.” Indeed, the other gay polyamorous families interviewed for this story agreed. It’s hard enough fighting for acceptance from family members and friends, they say, without having to ask for legal recognition from the government. The families interviewed for this story all live under the same roof, and most share the same bed. They commingle their finances, own property together, and have given each other power of attorney in most cases. Most live openly in their communities, but there are some people in the relationships who have avoided telling their families that they have more than one partner.

22.3.07

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ME ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΕΝΘΕΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΓΙΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ ΑΝΔΡΩΝ

Image Hosted by ImageShack.us
.
Μια κλινική στο Λος Άντζελες δημιούργησε ένα πρόγραμμα με συνδυασμό εξωσωματικής γονιμοποίησης και παρένθετης μητέρας που απευθύνεται ειδικά στους ομοφυλόφιλους άνδρες.
Στην κλινική, που ονομάζεται The Fertility Institutes, ισχυρίζονται ότι έτσι δίνουν λύση στην τεράστια ζήτηση που υπάρχει παγκοσμίως από τους γκέι άνδρες να αποκτήσουν ένα δικό τους βιολογικό τέκνο, αλλά απογοητεύονται από τις προκαταλήψεις, τη γραφειοκρατία και την έλλειψη κατανόησης που συναντούν.
Η κλινική παρέχει ψυχολογική, νομική και ιατρική υποστήριξη τόσο για το γκέι ζευγάρι όσο και για την παρένθετη μητέρα.
Μέχρι τώρα, περισσότερα από 70 ζευγάρια έχουν λάβει μέρος στο πρόγραμμα, 40% αμερικανοί και οι υπόλοιποι βρετανοί, καναδοί, βραζιλιάνοι, ιταλοί, κινέζοι και νοτιοαφρικανοί.
Το κόστος φθάνει τα 60000 δολάρια και τα ζευγάρια μπορούν επίσης να επιλέξουν το φύλο του μωρού, κάτι νόμιμο στις ΗΠΑ.

21.3.07

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ 2007

Image Hosted by ImageShack.us
.
Η ΑΠΑΤΗ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ ΣΕ ΜΕΡΕΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ
Να επιστρέψω πίσω· στον αδύνατο έρωτα.
Να αναπληρώσω όσο σπαταλήσαµε.
Να συνεχίσω δυο ώρες ακόµη µαζί σου
εκείνο το απόγευµα. Να σε κοιτάξω ακόµη περισσότερο
στα µάτια.
Να κοιµηθώ µαζί σου ολάκερη εκείνη τη νύχτα.
Και να επιστρέψω επίσης σε ό,τι είχαµε.
Να επιστρέψω, προπάντων, στην απίστευτη οµορφιά
είναι ό,τι θα ήθελα αυτό το άνυδρο αποµεσήµερο.
(…)
Αδύνατο σχήµα, στον έρωτα κλειστό.

Luis Antonio de Villena/ Ισπανία
Από την Ανθολογία ομο-ερωτικών ποιημάτων Η έλξη των ομωνύμων (Οδυσσέας, 2005)

Ο ΜΕΝΗΣ ΚΟΥΜΑΝΤΑΡΕΑΣ ΣΤΙΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΕΣ ΒΡΑΔΙΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΧΡΩΜΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ

Παρουσίαση του συγγραφέα Μένη Κουμανταρέα.
Τον Μ. Κουμανταρέα θα παρουσιάσει ο συγγραφέας Γιώργος Συμπάρδης, ενώ ο Μένης Κουμανταρέας θα διαβάσει αποσπάσματα από το νέο του βιβλίο "Η γυναίκα που πετάει" και στην συνέχεια θα ακολουθήσει ανοικτή συζήτηση με το κοινό.
Τετάρτη 21 Μαρτίου, ώρα 20:30.
ΠΟΛΥΧΡΩΜΟΣ ΠΛΑΝΗΤΗΣ, Αντωνιάδου 6, Τηλ. 210.8826600

16.3.07

ANGUS McBEAN

Image Hosted by ImageShack.us

15.3.07

ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΓΚΕΪ ΟΡΟΘΕΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ AIDS ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ

Anti-gay discrimination fuels HIV/AIDS in Africa - report
Reuters - 2 Mar 07
African governments are denying access to HIV prevention, counseling, testing and treatment to gay, bisexuals and transgender people, according to a new report.
The International Gay and Lesbian Human Rights Commission in a report entitled 'Off the Map' said same-sex practicing couples are being denied basic human rights.
Africa is the continent hardest hit by HIV/AIDS. With slightly more than 10 percent of the world's population, it is home to 60 percent, or more than 25 million people, living with
HIV/AIDS.
"But nearly a quarter of a century into the epidemic, there is a wall of silence that surrounds AIDS and same-sex practices that may prove to be a significant obstacle to conquering the disease," according to the 124-page report by New York based- non-governmental organization.
"Same-sex transmission of HIV in Africa has been under-counted, under-researched and under-funded," it added.
The report lists numerous cases where African gays and lesbians have been denied treatment, ridiculed and embarrassed and described the double discrimination of being homosexual and HIV positive.
Cary Alan Johnson, the author of the report, said the denial of homosexuality in Africa contributes to the human rights violations against gay people and increases their vulnerability.
"Homophobic stigma, the denial of homosexuality, and legislation that criminalizes same-sex behavior, all serve to push the issue of same-sex HIV transmission further underground, and drastically limit HIV services," Johnson said.
"All of the social inequalities and prejudices increase the vulnerability of gay and lesbian people. If that vulnerability is not addressed...the entire AIDS prevention programs that African governments are committing to are threatened," he added in an interview.
The report urges governments in Africa to repeal all laws that criminalize same sex consensual behavior. In countries which have no anti-homosexuality laws, it calls on leaders to end the arrest, harassment and persecution of people because of their sexual orientation.
Other recommendations include training healthcare professionals to ensure they respect the right of patients and the appointment of specialists in same-sex HIV issues.
"We want African governments to use their resources from their own coffers and from international donors to fund programs that address the issue of HIV prevention among gay and lesbian Africans," Johnson added.

14.3.07

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ: ΠΟΛΛΑΠΛΑ 1936 - 1989

Image Hosted by ImageShack.us
Image Hosted by ImageShack.us
.
Έκθεση: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ, Πολλαπλά 1936 - 1989, β' μέρος
Στο Κέντρο Τεχνών ACS, εκτίθενται, μέχρι τις 6 Απριλίου, 85 πολλαπλά έργα του Γιάννη Τσαρούχη από την συλλογή του Δημήτρη Τσίτουρα. Η έκθεση αυτή αποτελεί συνέχεια της πρώτης που είχε πραγματοποιηθεί πριν δύο χρόνια.
Κέντρο Τεχνών ACS: Γαρυττού 53, σύνορα Χαλανδρίου και Αγίας Παρασκευής - τηλ. 210 6393341
Ώρες λειτουργίας της έκθεσης
Tρίτη, Πέμπτη και Παρασκευή: 9 π.μ. - 5 μ.μ.
Δευτέρα και Τετάρτη: 9 π.μ. - 9 μ.μ.
Είσοδος ελεύθερη

12.3.07

Ο ΝΤΟΜΙΝΙΚ ΦΕΡΝΑΝΤΕΖ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ

Image Hosted by ImageShack.us
.
Dominique Fernandez à l'Académie française
SÉBASTIEN LAPAQUE. (Le Figaro 9-3-2007)
Le romancier et essayiste a été élu hier au fauteuil de Jean Bernard par 21 voix.
AU COMMENCEMENT, il y a une vision émerveillée de la Méditerranée et du golfe de Naples.« Jamais je n'ai oublié cette découverte, fondatrice de tout ce que je suis devenu ; souvenir physique qui me trouble encore », écrira Dominique Fernandez. Plus tard, il y a eu Jérusalem, Constantinople, Rio, Palmyre, Moscou, Saint-Pétersbourg... Au cours de ses voyages, l'écrivain a toujours pris soin de prêter son bras à une ombre choisie : Michel-Ange, Bernin, Vivaldi, Casanova, Dostoïevski, Haydn, Nabokov, Pasolini.
En l'élisant au fauteuil du professeur Jean Bernard, décédé en avril 2006, les membres de l'Académie française ont ouvert les portes de leur maison à un homme de culture, enraciné dans le Grand Siècle et les Lumières, soucieux de témoigner « pour ce qui dure contre ce qui fait semblant de durer ».
Né à Neuilly-sur-Seine le 25 août 1929, Dominique Fernandez a vite été auréolé de tous les prestiges d'un brillant sujet. Latin, grec, allemand, italien : sa formation a fait de lui un humaniste complet, étranger au moderne cloisonnement des disciplines et des savoirs. Lycéen à Buffon, élève d'hypokhâgne et de khâgne à Louis-le-Grand, après avoir passé son baccalauréat en 1946, Dominique Fernandez est entré à l'École normale supérieure en 1950. Il a été reçu deuxième à l'agrégation d'italien en 1955, et a soutenu un doctorat ès lettres sur L'Échec de Pavese en 1968, dix ans après avoir publié Le Roman italien et la crise de la conscience moderne.
Aux alentours de sa trentième année, l'auteur de Mère Méditerranée (1965) a enseigné deux ans à l'Institut français de Naples. En novembre 1957, il a été brutalement suspendu de ses fonctions pour avoir donné sur Roger Vailland une conférence qui manquait de caractère officiel. De retour en France, l'écrivain a été nommé professeur d'italien dans un lycée de Rennes, puis à l'université de Haute-Bretagne, où il est resté pendant plus de vingt ans. En 1961, il avait épousé la romancière Diane de Margerie dont il a eu deux enfants. Romancier de bonne heure, entré dans la carrière en 1959 avec L'Écorce des pierres, apprécié pour son lyrisme et la précision de son style, lauréat du prix Médicis, en 1974, pour Porporino, et du Goncourt, en 1982, avec Dans la main de l'ange, Dominique Fernandez est l'auteur d'une oeuvre largement placée sous le signe de l'homosexualité.
Un père absent
Ses livres sont aussi marqués par son expérience personnelle des hasards et des risques du monde. Ainsi du destin funeste de son père. Ami de Marcel Proust et d'André Gide, grand critique de la NRF, issu d'une famille aristocratique mexicaine, Ramon Fernandez a fait partie des intellectuels de gauche passés à la collaboration via le PPF de Jacques Doriot. Il est mort, en 1944, avant d'avoir couru le risque d'être fusillé, mais n'en est pas moins resté un écrivain maudit dont on a presque oublié qu'il a laissé quelques grands essais. La fin sordide de ce père absent a beaucoup frappé l'imagination de son fils de 15 ans.
Riche d'un demi-siècle de voyages et d'écriture, l'oeuvre de Dominique Fernandez est restée ouverte, comme s'il y avait toujours pour lui de nouveaux sujets d'enchantement, de nouveaux livres à venir. Et la joie depuis hier de rejoindre bientôt la compagnie des Immortels.

11.3.07

ΙΔΙΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΟΡΟΥΣ

Image Hosted by ImageShack.us

.
Argentina - Iguales derechos con los mismos nombres
Por Bruno Bimbi (La Nacion - 2 Mar 07)
Nos cuesta entender por qué algunas personas e instituciones se oponen con tal insistencia a aceptar la igualdad de derechos de las personas gays, lesbianas, bisexuales y transexuales.
Hay quienes dicen que se oponen al matrimonio entre personas del mismo sexo porque defienden a la familia. ¿A cuáles familias? ¿Acaso nuestras familias no cuentan? ¿Qué daño les hacemos a las suyas? ¿Que tengamos los mismos derechos que ellos los perjudica? ¿Van a dejar de existir las familias heterosexuales porque un gay pueda heredar la casa en la que vivió veinte años con su pareja fallecida, en vez de ser echado a la calle, o porque una lesbiana pueda compartir la obra social de su pareja o sacar un crédito con ella para el departamento? ¿Van a dejar de existir las familias heterosexuales porque dos hombres o dos mujeres que se aman y quieren casarse puedan hacerlo?
Se ha dicho también que el matrimonio es heterosexual porque proviene de la naturaleza. ¿De la naturaleza, como las plantas y los ríos y las tormentas y los animales y los hombres y las mujeres? ¿No fue acaso el matrimonio una invención humana? ¿Existe desde que el mundo es mundo o fue creado en determinado momento de la civilización? ¿Fue siempre igual, inmutable, o sufrió grandes cambios a lo largo de su historia? ¿Acaso la fidelidad, la monogamia, el patrimonio, el apellido, la herencia, la patria potestad, las pensiones, las obras sociales, la nacionalidad son hechos de la naturaleza? ¡Son construcciones sociales!
Hasta el siglo IV de nuestra era, no existía ningún impedimento legal en Roma contra los matrimonios entre personas del mismo sexo. Fue entonces, con la adopción del catolicismo como religión oficial del Imperio, que el matrimonio pasó a ser exclusivamente heterosexual. Hasta ese momento, repito, era legal que un hombre se casara con otro hombre y una mujer con otra mujer. Tampoco era el matrimonio, todavía, un sacramento. Se dicen muchas mentiras y muchas vaguedades para confundir, pero hay que buscar en los libros de historia, que no muerden. Tampoco existieron siempre los prejuicios que hoy existen contra la homosexualidad: no existían en la antigua Grecia, no existían en el milenario Egipto Están las esculturas que el emperador Adriano mandó a construir para su amante Antino, o las pinturas de los faraones, o las obras de arte de los pueblos mesopotámicos. La propia palabra homosexualidad es moderna, del siglo XVIII, y apareció por primera vez en Alemania, en un panfleto. Hubo siglos y siglos en los que la homosexualidad no existía siquiera como categoría: el mundo del amor no se dividía entre quienes desean y se enamoran de los de su mismo sexo o de los del sexo contrario. Eso no le importaba a nadie. El signo lingüístico, ya lo decía Saussure, es arbitrario, y la forma en que clasificamos el mundo es un producto de la cultura.
¡Pero el fin del matrimonio es la reproducción!, insisten algunos. Entonces, prohibamos casarse a los estériles, a las mujeres después de la menopausia, a los ancianos, o a los que, simplemente, deciden no procrear. ¡Pero el matrimonio siempre ha sido así! No, ya lo dijimos pero, si lo hubiera sido, convengamos en que también siempre había estado prohibido que una persona negra se casara con una persona blanca, hasta que la Corte Suprema de Justicia de los Estados Unidos autorizó los matrimonios interraciales; siempre les había sido prohibido casarse a los esclavos, hasta que éstos pasaron a ser libres; en los primeros tiempos de la Colonia, sólo podían casarse los católicos, y enhorabuena eso cambió; nunca las mujeres habían tenido la libertad de elegir marido, hasta que la consiguieron. ¡Tantas cosas hay que siempre fueron de algún modo hasta que cambiaron!
Lo que sí fue siempre igual, y seguirá siéndolo, es que hay una cantidad de personas, en cada parte del mundo y en cada tiempo, que se sienten atraídas y se enamoran y construyen proyectos de vida con otras personas de su mismo sexo. Algunos estudios hablan de un 10% de la población, pero qué importa cuántos somos. Lo que importa es que existimos, que somos tan humanos como los demás, que nuestro amor es igual de hermoso, que nuestros proyectos de vida son tan valiosos como los de cualquiera.
Lo que sí proviene de la naturaleza es eso. Sentir que la piel se eriza, que el corazón late más fuerte; sentirse irremediablemente atraído por esa mirada, por ese cuerpo, por ese otro o esa otra, enredarse, amarse, decidir que queremos estar juntos o juntas, que queremos compartir la vida. Eso es lo natural.
Lo demás -los derechos patrimoniales, los beneficios sociales, las convenciones jurídicas con las que el Estado protege a las familias que las personas construyen- no tiene nada de natural. El matrimonio es un contrato. Y nosotros y nosotras queremos poder celebrarlo con los mismos derechos. Y con el mismo nombre, porque cuando los gays firmamos un contrato de alquiler no se llama "unión civil de locación de inmueble", y cuando las lesbianas firman un contrato de trabajo no se llama "parteneriato con el patrón". Cuando nos casamos, queremos que se llame matrimonio. Queremos que sea una fiesta, que venga nuestra familia, nuestros amigos, nuestros compañeros de trabajo. Queremos celebrarlo como cualquiera
Lo dice la Constitución. Quien quiera leerla, la puede encontrar en todas las bibliotecas. Lo dicen los tratados internacionales de derechos humanos: todos somos iguales ante la ley, nadie debe sufrir discriminación, todos tenemos derecho a formar una familia, todos tenemos derecho al matrimonio, todos tenemos derecho a igual protección del Estado. La Constitución está para ser cumplida.
Ahora, más allá de todo lo dicho hasta aquí, ¿no se entiende que estamos hablando, en definitiva, del derecho a ser felices? ¿A quién le molesta tanto que podamos serlo?

10.3.07

Ο ΗΛΙΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΟΣ

Image Hosted by ImageShack.us

.
O SOL DA TARDE

Este quarto, como o conheço bem.
Agora alugam-se quer este quer o do lado
para escritórios comerciais. A casa toda tornou-se
escritórios de intermediários, e de comerciantes, e Sociedades.
Ah este quarto, não é nada estranho.
Perto da porta por aqui estava o sofá,
e diante dele um tapete turco;
ao pé a prateleira com duas jarras amarelas.
À direita; não, em frente, um armário com espelho.
Ao meio a sua mesa de escrever;
e três grandes cadeiras de vime.
Ao lado da janela estava a cama
onde nos amámos tantas vezes.
Estarão ainda os coitados nalgum lugar.
Ao lado da janela estava a cama;
o sol da tarde chegava-lhe até metade.
…De tarde quatro horas, tínhamo-nos separado
por uma semana só… Ai de mim,
aquela semana tornou-se para sempre.
(tradução de Joaquim Magalhães e Nikos Pratsinis)
.
Konstandinos Kavafis nasceu em Alexandria em 1863. Passou aí quase toda a sua vida. Criado no seio de uma família de abastados comerciantes gregos, originários de Istambul, viveu sete anos em Londres após a ruína financeira da sua família. A experiência londrina marcou de tal forma Kavafis, que os seus primeiros versos foram escritos em inglês. De regresso a Alexandria, tornou-se frequentador assíduo de bares e bordéis. A sua inclinação homossexual começou a ficar vincada com as primeiras relações amorosas. Em 1885, tornou-se correspondente do jornal Telegraphos. Em 1901 foi, pela primeira vez, à Grécia, onde acabou por publicar os seus primeiros poemas. Entretanto empregou-se no Ministérios das Obras Públicas egípcio, onde trabalhou até ao final dos seus dias. Kavafis morreu de um cancro na laringe, em 1933.

8.3.07

ΕΥΠΕΙΘΩΣ ΑΝΑΦΕΡΩ ...ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΣ

Image Hosted by ImageShack.us
.
ΣΤΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ
Ευπειθώς αναφέρω ...ομοφυλόφιλος
Της ΝΤΙΝΑΣ ΒΑΓΕΝΑ (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 03/03/2007)
Ζευγάρια γενναίων, άρτια εκπαιδευμένων, ομοφυλόφιλων ανδρών αποτελούσαν τον Ιερό Λόχο των Θηβών, ένα σώμα-ελίτ των ειδικών δυνάμεων, κατά τη σύγχρονη στρατιωτική ορολογία.
Ο δεσμός της αγάπης εραστή-ερωμένου ήταν το μυστικό της μαχητικής τους ορμής. Οι ιστορικοί τον Ιερό Λόχο επικαλούνται ως πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πώς οι αρχαίοι Ελληνες χρησιμοποιούσαν τους ομοσεξουαλικούς δεσμούς μεταξύ των στρατιωτών ως μέσο ενίσχυσης του ηθικού του στρατεύματος. Δεσμοί που δεν αποκλείεται καθόλου να αρύονταν την έμπνευση από μυθικά ζεύγη ανδρών όπως ο Ηρακλής και ο Ιόλαος ή ο Αχιλλέας και ο Πάτροκλος ή ακόμα και από ιστορικές προσωπικότητες όπως ο Αρμόδιος και ο Αριστογείτων, οι Αθηναίοι τυρρανοκτόνοι.
Κάπου δυόμισι χιλιετίες μετά, στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, μας προκύπτει η υπόθεση «του ταξίαρχου με το κόκκινο στριγκ στη βρετανική ιστοσελίδα ομοφυλόφιλων». Πέρα από τη σκανδαλοθηρική διάσταση του θέματος, αναπόφευκτα η ιστορία αυτή απαιτεί να τεθούν και να συζητηθούν και εδώ σε ψύχραιμη βάση κάποια πράγματα.
Είναι όντως έννοιες ασύμβατες «ομοφυλοφιλία» και ο «στρατός»; Κατά πόσο είναι αδύναμοι, ευάλωτοι και εκτεθειμένοι σε έξωθεν εκβιασμούς και εξαναγκασμούς ομοφυλόφιλοι άνδρες ή ομοφυλόφιλες γυναίκες στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, ειδικά όταν αναλαμβάνουν ευαίσθητου χαρακτήρα αποστολές; Κατά πόσο θα μπορούσε η παρουσία δεδηλωμένης ομοφυλοφιλικής ταυτότητας αξιωματικών ή στρατιωτών μέσα σε μία ετεροφυλόφιλη, παραδοσιακά σεξιστική, ένστολη πλειοψηφία, να αποτελέσει απειλή για τη συνοχή, την επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα, ακόμα και την ασφάλεια της εκάστοτε στρατιωτικής οντότητας;
Εχουν τεθεί αυτά και τίθενται ακόμα ως ερωτήματα διεθνώς, με καλή και κακή πίστη, ακόμα και από μη ομοφοβικούς ή πολέμιους των ομοφυλοφίλων, ανθρώπους που δεν θεωρούν αυτόματα τη συγκεκριμένη σεξουαλική επιλογή αμαρτία, κοινωνικό στίγμα, έγκλημα και ψυχασθένεια. Τα ισχύοντα σε άλλες εθνικές νομοθεσίες που αναπόφευκτα αντανακλούν και τα κοινωνικώς τεκταινόμενα ίσως μας δώσουν μία διαυγέστερη εικόνα.
Η αντιμετώπιση των ομοφυλόφιλων αλλά και των αμφιφυλόφιλων ποικίλλει στους στρατούς του πλανήτη. Από τις 26 χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ οι πέντε (Εσθονία, Ισλανδία, Ιταλία, Σλοβακία, Τουρκία) δεν επιτρέπουν την είσοδο στις τάξεις του στρατού στους ομοφυλόφιλους, ενώ στην Ελλάδα το νομικό καθεστώς είναι ουσιαστικά αρρύθμιστο.
Από τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, μόνο η Κίνα, της οποίας το στρατιωτικό προσωπικό ξεπερνά τα 2,5 εκατομμύρια, απαγορεύει τη στράτευση στους ομοφυλόφιλους. Μπορεί να μη θεωρείται πλέον χρόνια ψυχική νόσος η ομοφυλοφιλία στη χώρα, ωστόσο εξακολουθεί να αποτελεί σοβαρό ποινικό αδίκημα. Βρετανία και Γαλλία επιτρέπουν σε ομοφυλόφιλα άτομα που έχουν κάνει γνωστή δημοσίως τη διαφορετικότητά τους να υπηρετούν στον στρατό, ενώ ΗΠΑ και Ρωσία εφαρμόζουν ενδιάμεση πολιτική.
Στις ΗΠΑ το κίνημα για τα δικαιώματα της ομοφυλόφιλης έκφρασης έχει ίσως διαγράψει την πλέον συστηματική πολιτική του διαμόρφωση μέσα σε μία κοινωνία ακραίων θρησκευτικών και πολιτικών αντιθέσεων. Για το αμερικανικό υπουργείο Αμυνας, όμως, υφίσταται σαφής νομοθετικός διαχωρισμός μεταξύ ομοφυλόφιλης υπόστασης και ομοφυλόφιλης συμπεριφοράς.
Αυτό κωδικοποιείται με βάση την «πολιτική τού δεν ρωτώ, δεν ενημερώνω» (don't ask, don't tell policy) που εισήχθη στα δημόσια πράγματα της χώρας το 1993 επί Μπιλ Κλίντον και υιοθετήθηκε και από τις κυβερνήσεις του Τζορτζ Μπους: Γίνονται αποδεκτοί οι ομοφυλόφιλοι στρατιωτικοί, άνδρες και γυναίκες, αρκεί να μη διακηρύσσουν ανοικτά την ταυτότητά τους και να μην προβαίνουν σε μη αποδεκτές από συντηρητικούς ετεροφυλόφιλους πρακτικές στη διάρκεια της υπηρεσίας τους. Στα χρονικά των Αμερικανών ομοφυλόφιλων στρατιωτικών καταγράφεται και το εξής παράδοξο, με αφορμή το γεγονός της νομιμοποίησης του γάμου μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου μόνο στην Πολιτεία της Μασσαχουσέτης: Δύο άνδρες ή δύο γυναίκες στρατιωτικοί μπορούν να παντρευτούν στη Μασσαχουσέτη (ή στον Καναδά όπου επίσης γάμοι ομοφυλοφίλων είναι νόμιμοι) και να βρεθούν προ του φάσματος της σύλληψης εάν ζουν μαζί στο σπίτι τους στη στρατιωτική βάση άλλης Πολιτείας όπου βρίσκονται να υπηρετούν!
Στη Ρωσία, η νέα στρατιωτική νομοθεσία που ισχύει από τον Ιούλιο του 2003, έχει καταργήσει τον όρο «αποκλίσεις από την ταυτότητα του φύλου και σεξουαλικές ιδιομορφίες» από τη λίστα των ψυχασθενειών, που συνεπάγονται ολική ανικανότητα στράτευσης. Κι ενώ αφαίρεσε ένα αποτελεσματικό πρόσχημα για συνεχώς αυξανόμενο αριθμό νέων ανδρών στα αστικά κέντρα που, δηλώνοντας gay δεν υπηρετούσαν τη (διετή) θητεία τους, παράλληλα ο ρωσικός στρατός δεν αρνείται τη στολή στους ομοφυλόφιλους άνδρες. Υπό τον όρο όμως ότι η εμφάνισή τους «δεν θα είναι θηλυπρεπής». Μνεία για τη γυναικεία ομοφυλοφιλία δεν υπάρχει.
Βρετανία, Ολλανδία και Σκανδιναβικές χώρες, με Γαλλία, Βέλγιο και Γερμανία να έπονται, έχουν τις πλέον φιλελεύθερες νομοθεσίες μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση ως προς την αναγνώριση ίσων δικαιωμάτων στη στρατιωτική καριέρα για gay και λεσβίες. Στη Βρετανία η σχετική νομοθεσία ισχύει από το 2000. Στις 28 Αυγούστου 2005 οι «Sunday Times» κατέγραφαν με επαινετικό ύφος την παρουσία περιπτέρων στρατολόγησης εθελοντών και από τους τρεις κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων, ως μέρος του τοπίου των εκδηλώσεων του Gay Pride Festival στο Μάντσεστερ.
Στη Γαλλία, παρά την ισχύουσα στρατιωτική νομοθεσία, θεωρείται ότι ομοφυλόφιλα στελέχη αντιμετωπίζουν στην υπηρεσία τους περισσότερες προκλήσεις από ό,τι ετεροφυλόφιλοι συνάδελφοι ή συναδέλφισσές τους. Τους αναγνωρίζεται όμως το δικαίωμα να παραιτηθούν από τον στρατό, εάν οι ίδιοι θεωρήσουν κατόπιν τον εαυτό τους ακατάλληλο λόγω του σεξουαλικού τους προσανατολισμού. Ταυτοχρόνως, στρατιωτικοί διοικητές και ψυχίατροι νομιμοποιούνται να διατάξουν μετάθεση ή και αποστρατεία στελέχους, εάν κριθεί ότι η ομοφυλόφιλη συμπεριφορά του διαταράσσει τη λειτουργία της μονάδας του.
Η πλέον αυστηρή νομοθεσία εντός Ε.Ε. ανήκει στην Ιταλία, όπου η ομοφυλόφιλη συμπεριφορά εντός στρατεύματος ήταν μέχρι το 1985 ποινικό αδίκημα που επέσυρε βαριές ποινές. Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, η ομοφυλοφιλία θεωρείται ισότιμη με ψυχική νόσο και αποτελεί λόγο αποκλεισμού ανδρών και γυναικών από τις Ενοπλες Δυνάμεις.

7.3.07

ΔΙΑΣΥΡΜΟΣ

Διασυρμός
Tου Μπαμπη Παπαδημητριου (Καθημερινή 2-3-2007)
Στη μακρά ιστορία της στρατιωτικής «τέχνης» δημιουργήθηκαν άπειρα ερωτήματα για τον ρόλο των ανθρώπων που την «υπηρέτησαν». Και ακόμη περισσότερα για τις ιδιαιτερότητες των ίδιων αυτών ανθρώπων. Λόγος έγινε για κάποιες «αποκλίσεις». Πιθανές εμμονές. Συχνά υπήρξαν έντονα σημάδια τρέλας. Σε κάθε περίπτωση, οι μεγάλοι στρατηγοί –εκείνος δηλαδή που είναι ικανός να εφεύρει το αποτελεσματικό στρατήγημα– όλο και κάποια περιέργεια θα έσουρναν.
Ομως, όλοι αυτοί ήσαν «μεγάλοι». Ο, τι και να τους καταμαρτυρηθεί μπαίνει στη ζυγαριά της... ιστορίας και κάθε επίπτωση κάπως εξισορροπείται. Επιπλέον, μες στον κολοφώνα τους κανείς δεν σκέφτηκε (ή δεν τόλμησε) να τους κρίνει για τις αποκλίσεις τους. Στην εποχή μας, όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ολοι μπορούν (;) να κρίνουν. Στη γλυκιά αυτή «κοινωνική δραστηριότητα», του κουτσομπολιού για όλους τους άλλους και του διασυρμού όσων «θεωρούμε» αντιπάλους μας, όσο πιο βίαιη, όσο πιο ανήθικη είναι η επίθεση, τόσο πιο δικαιολογημένη κρίνεται: «Επρεπε να το περιμένει!», λέμε με θυμοσοφική διάθεση.
Δεν ξέρω αν ο διαπομπευμένος αξιωματικός τοποθέτησε με τα χεράκια του την αισθησιακή φωτογραφία που του αποδίδει ομάδα βουλευτών της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αφού ο ίδιος το αρνείται. Δεν γνωρίζω ποιος είναι ο καταδότης που την ανακάλυψε, αν και κάτι θα γνωρίζει από πρώτο χέρι για τα όσα μπορεί κανείς να βρει στους τόπους ομοφυλοφιλικών γνωριμιών. Γνωρίζω όμως ότι παρόμοια θέματα καλό είναι να ρυθμίζονται διακριτικά. Και εκείνοι που αγνοούν την υποχρέωση συστολής και διακριτικότητας, καλό είναι να «τιμωρούνται» στο εσωτερικό του στρατεύματος. Αυτό, με διαβεβαιώνουν, συμβαίνει συνήθως, αφού περιστατικά με σεξουαλικά παραστρατήματα υπάρχουν πολλά. Πρόσφατα, δικαστήριο ζήτησε από τους αξιωματικούς να συγκρατούν την ερωτική τους φλόγα όταν προκαλείται από συζύγους συναδέλφων τους!
Ο κ. Μιχάλης Καρχιμάκης, βουλευτής ΠΑΣΟΚ εκ Κρήτης, γνωστός για την ασυγκράτητη μανία καταγγελιών, συμπεριλαμβάνει πλέον και τον ανδρισμό των δημοσίων υπαλλήλων στην πολιτική του φαρέτρα. Δεν σκέπτεται όμως ότι η εγκαθίδρυση της καχυποψίας στη δημόσια ζωή έχει κάνει τόσο κακό στη δική του παράταξη, όσο και σε ολόκληρη τη χώρα. Δεν σκέπτεται επίσης ότι το κόμμα του, υποτίθεται τουλάχιστον, έχει «ανοικτές» ιδέες για τα πράγματα της ζωής. Κατέστησε μάλιστα ακόμη χειρότερη τη θέση του, όταν συνδύασε τον αδύναμο χαρακτήρα των ομοφυλοφίλων, με την ικανότητά τους να προσφέρουν το έργο που τους ζητεί η υπηρεσία τους.
Εκτός κι αν γνωρίζει κάτι που αφορά συμφέροντα γύρω από τα στρατιωτικά πράγματα και μας το αποκρύπτει. Εκτός κι αν έχει αποδείξεις ότι ο καταγγελλόμενος για σεξουαλικές «ακρότητες» δεν κάνει καλά τη δουλειά του. Και στην πρώτη και στη δεύτερη περίπτωση, αυτό που οφείλει να κάνει ένα μέλος του Κοινοβουλίου είναι να ενημερώσει τους άμεσα προϊσταμένους του «ασθενούς» ατόμου και, εφόσον διαπιστώσει αβελτηρία, να προχωρήσει στη βουλευτική καταγγελία. Ο φυλετικός διασυρμός διά των ΜΜΕ προσβάλλει βάναυσα και τη βουλευτική ιδιότητα και την παράταξή του.

6.3.07

ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ 7. Ο ΠΡΟΔΟΤΗΣ

Image Hosted by ImageShack.us

.
Η ταυτότητα του προδότη
Εμφάνιση: Φλεγομένης βάτου. Παλιά τον απεικόνιζαν με αγριεμένο μάτι, μαύρη χλαμύδα, γένια και very introspective. Ήταν το απόλυτο χαμένο κορμί. Τώρα, η εικόνα του διαλύθηκε. Φοράει από Αρμάνι μέχρι αμερικάνικα, μοιάζει από βουλευτής μέχρι loser.
Τι προδίδει: Τα πάντα. Το δάσκαλό του, τον εραστή του, τους φίλους του, το λόχο του, τον αδελφό του, τους Λακεδαιμόνιους, το πανκ, την πατρίδα.
Τι υπερπροδίδει: Τον εαυτό του.
Χειρονομίες ντροπής: Στα μυστικά δείπνα σκύβει τα μάτια. Στα φιλιά είναι ψυχρός. Ψιθυρίζει λόγια αγάπης που δεν καταλαβαίνει. Αυτοκτονεί (αργά ή μια κι έξω – αδιάφορο).
Γιατί προδίδει: Κυρίως για το χρήμα, συν όλες τις κυρίες των «τιμών» του: τη δόξα, την κραιπάλη, το ευ ζην. Προδίδει επίσης, κινημένος από μια επισφαλή libido, πεπλανημένος από μια καινούρια αγάπη ή ηττημένος από την πλήξη μιας παρατεταμένης συντροφιάς.
Βασικό χαρακτηριστικό του: Η απιστία. Η αγάπη του, η φιλία του, η αφοσίωσή του – έχουν τη ρίζα του ζιζάνιου. Ο πρώτος άνεμος τα ξεριζώνει. Περιπλανάται έτσι από αγκαλιά σε αγκαλιά, από λόμπι σε λόμπι, μονίμως ξένος, μονίμως εξοστρακισμένος – ακόμα και όσοι δέχονται τις εκδουλεύσεις του, ξέρουν ότι σύντομα θα τους πουλήσει και αυτούς για 30 αργύρια.
Πώς τιμωρείται: Είναι ίσως ο πιο μόνος άνθρωπος του κόσμου. Ποτέ κανείς δεν θα τον εμπιστευθεί – δεν θα γνωρίσει ούτε την άγρια συνενοχή που αισθάνονται μεταξύ τους οι δολοφόνοι.. Τα αισθήματά του, ένας έρμος κόσμος που χαλιέται.. Περιπλανιέται ανάμεσα στις ανθρώπινες ιδιότητες σαν ξένο σώμα.
Κι όμως, η προδοσία είναι η καθημερινή μας καραμέλα: Το ξέρω, δυστυχώς. Χιλιάδες προδοσίες μάς βαραίνουν. Προδότες μπαινοβγαίνουν σπίτι μας, μας στέλνουνε φιλιά από το τηλέφωνο, τρώνε το φαΐ μας, τρώνε τα χείλη μας. Κι εμείς προδίδουμε τα πιο ακριβά μας πρόσωπα – με ένα βλέμμα, ένα χάδι, ένα υπονοούμενο.
Γίνε πιο σαφής: Δεν γίνεται. Ένα μπορώ να πω: Ο προδότης είναι μαλάκας. Χάνει τα πάντα για ένα τίποτα. Και είναι τραγικός, γιατί νομίζει το αντίθετο (…)

Στάθης Τσαγκαρουσιάνος: Μοναξιές (Κάκτος, 1996)

DUANE MICHALS

Image Hosted by ImageShack.us
Image Hosted by ImageShack.us
Image Hosted by ImageShack.us

5.3.07

ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ 6. ΖΕΥΓΑΡΙ ΣΕ ΚΡΙΣΗ

Image Hosted by ImageShack.us
.
«Προσπαθείς να μου κρυφτείς; Έλα τώρα», χαμογέλασε, «είμαι έτοιμη ν’ ακούσω την ιστορία σου, αλλά υποσχέσου, με πολλές, πολλές λεπτομέρειες!»
Γελάσαμε κι οι δύο.
«Τον λένε Άγγελο», είπα, «είναι γύρω στα δεκαεννιά. Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει μ’ αυτόν. Και δυστυχώς, πίστεψέ το, δεν υπάρχουν καθόλου λεπτομέρειες».
«Δεν μπορώ να το πιστέψω», φώναξε σχεδόν η Μάνια. «Εννοείς ότι δεν κάνετε σεξ;» με ρώτησε λίγο πιο σιγά ύστερα. «Ποιος να μου το ‘λεγε για σένα;» αστειεύτηκε.
«Θα πίστευε κανείς ότι θεωρείς πως είμαι κανένας σεξομανής», διαμαρτυρήθηκα.
Η Μάνια δε θέλησε να το χολιάσει. Μου πέρασε μια πιατέλα απ’ την οποία πήρα ένα κομμάτι κοτόπουλο, μαγειρεμένο με το στιλ ποιος ξέρει ποιας εξωτικής κουζίνας και το έβαλα στο πιάτο μου.
«Πάντα έπαιζες πολύ επικίνδυνα με τον Ντίνο», μου είπε ύστερα. «Ομολογώ πως αυτή την τόσο ανοιχτή σχέση σας δεν μπόρεσα ποτέ μου να την καταλάβω, ή για να είμαι ειλικρινής, την καταλαβαίνω μέχρι εκείνο το σημείο που εσύ τρέχεις σαν τρελός μέσα στη νύχτα και κάνεις διάφορα.»
Πάντα εκτιμούσα τον τρόπο της, ν’ αναφέρεται ακόμη και στα πιο πρόστυχα πράγματα με κάποιο τακτ. Σ’ ό,τι αφορούσε εμένα τώρα, αυτό το εκτιμούσα ιδιαίτερα. Έπειτα, δεν ήταν η πρώτη φορά που μιλούσαμε για τα προσωπικά μου.
«Μα το ζήτημα ποτέ δεν ήταν», είπα. «να βολευτούμε ο ένας με τον άλλον και να ζήσουμε μια ήσυχη, οικογενειακή ζωή. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Τα προβλήματα αυτής της επιλογής τ’ αντιμετωπίζαμε πάντα κι όχι ιδιαίτερα δύσκολα. Όμως τώρα μοιάζει να ‘χουμε κολλήσει κάπου και να μην ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε».
«Εσύ πιστεύεις πως είσαι ερωτευμένος με τον μικρό;» με ρώτησε.
«Δεν ξέρω, ειλικρινά δεν ξέρω τι σημαίνει να είσαι ερωτευμένος με κάποιον άλλον», της απάντησα. «Νομίζω πως υπήρχαν ελάχιστες στιγμές στη ζωή μου που δεν ήμουν ερωτευμένος. Πολλές φορές δίχως να γνωρίζω καν με ποιον. Βέβαια ο Ντίνος πάντα ήταν δίπλα μπυ, δεν βρέθηκε ποτέ έξω απ’ τις σκέψεις μου και τις ερωτικές μου επιθυμίες, αλλά μαζί με τόσους άλλους, τόσους πολλούς άλλους που και ο ίδιος αναρωτιέμαι τώρα, αν μπόρεσα να τους ερωτευτώ όλους αυτούς…»
Σταμάτησα κι έβαλα λίγο ακόμη κρασί στα ποτήρια μας.
«Δεν τα βλέπουν όλοι έτσι τα πράγματα», είπε η Μάνια δείχνοντας τώρα κάπως σκεφτική.
****
Εκείνο το βράδυ ο Άγγελος κοιμήθηκε μαζί μου. Μες στον ύπνο μου - ξημέρωνε πια - άκουσα τον Ντίνο να 'ρχεται. Όταν ξύπνησα τον βρήκα να κάθεται και να καπνίζει στο καθιστικό. Έβαλα καφέ στο φλυτζάνι μου και κάθισα σε μιαν από τις κατακόκκινες πολυθρόνες, σχεδόν αντίκρυ του.
«Έτσι θα είναι πια η ζωή μας;» Σήκωσε το κεφάλι του αργά και με κοίταξε.
«Θα ξυπνήσει και θα φύγει», είπα.
«Δεν μπορείς ή δε θέλεις να καταλάβεις τίποτα;» μου είπε έχοντας καρφώσει το βλέμμα του πάνω μου.
«Ξέρω πολύ καλά τι συμβαίνει». Κατέβασα το δικό μου βλέμμα μέσα στο φλυτζάνι μου. «Έχεις κάθε λόγο να νιώθεις έτσι».
« Θέλεις να πεις ότι ξέρεις πως νιώθω εγώ;» με ρώτησε έντονα. «Καημένε», συνέχισε, «θα τρόμαζες αν είχες την παραμικρή ιδέα».
.
Αλέξης Αρβανιτάκης : Απογευματινό φως (Κέδρος, 1998)

3.3.07

ΟΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΟΒΙΚΕΣ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ

África - Los prejuicios salen del armario.
Inter Press Service News Agency - 27 Feb 07
NAIROBI, 23 feb (IPS) - Los derechos de gays y lesbianas volvieron a concitar la atención de los africanos al conocerse las resoluciones de una conferencia de la Iglesia Anglicana en Tanzania, que rechazó la consagración de un obispo homosexual estadounidense.
La reunión de clérigos realizada en Dar es Salaam envió, además, un ultimátum a los obispos de Estados Unidos para que se comprometan a no consagrar la unión matrimonial de personas del mismo sexo.
Los anglicanos africanos cuestionaron el nombramiento en 2003 del estadounidense Gene Robinson como obispo, sólo por su orientación sexual.
La reunión se celebró luego del Foro Social Mundial realizado del 20 al 25 de enero en Nairobi, donde cientos de personas concurrieron a la "Q-Tent" ("carpa 'queer'", dedicada a gays, lesbianas, bisexuales y transgéneros) en un país donde la homosexualidad es penalizada.
En ese pabellón del Foro, activistas pertenecientes a minorías sexuales de todo el mundo compartieron sus experiencias de discriminación. También hablaron sobre sus avances hacia el respeto de sus derechos.
Los debates de la Iglesia Anglicana del día 15 al 19 tuvieron lugar en Tanzania, una nación africana vecina de Kenia que también penaliza la homosexualidad.
Una ley recientemente aprobada en ese país que castiga con hasta 15 años de prisión a quienes tengan relaciones íntimas con personas del mismo sexo. Las lesbianas halladas culpables de "conducta impropia" pueden ser enviadas a la cárcel por siete años.
Tanzania, en la centrooriental región africana de los Grandes Lagos, es uno entre varios países del continente que se niegan a reconocer los derechos humanos de gays y lesbianas, al parecer como una reacción a los avances alcanzados en esta materia en varios del sur.
En la occidental Nigeria, el parlamento considera un proyecto que prohíbe explícitamente el matrimonio entre personas del mismo sexo e, incluso, que gays y lesbianas se organicen políticamente.
Ruanda, en los Grandes Lagos, y Zimbabwe, en África austral, son otros dos países que reforzaron su legislación discriminatoria. En Uganda y Kenia, también en los Grandes Lagos, un "acto homosexual" se castiga con 15 años de cárcel.
Las autoridades ugandesas realizaron una campaña de acoso policial a defensores de los derechos de las minorías sexuales, y luego numerosas figuras públicas fueron presionadas a revelar públicamente su orientación, incluso con "denuncias" públicas.
La líder de la organización Minorías Sexuales, Juliet Victor Mukasa, entre otros activistas, se vio obligada a huir de Uganda por temor a las amenazas.
Pero el movimiento de lesbianas y gays dio grandes pasos en África austral. En Sudáfrica, por ejemplo, el derecho al matrimonio entre personas del mismo sexo ya fue consagrado por ley.
Las autoridades de la central provincia sudafricana de Gauteng analizan un proyecto piloto de sensibilización para estudiantes de la enseñanza secundaria sobre los derechos de gays, lesbianas y transgénero. Las de la oriental provincia de KwaZulu Natal piensan seguir sus pasos.
En la vecina Namibia, el no gubernamental Proyecto Arco Iris logró abrir un proceso de diálogo con líderes religiosos por el respeto de los derechos humanos de las minorías sexuales.
Aunque muchos gays y lesbianas son apartados de las comunidades religiosas, hay numerosos clérigos que promueven el reconocimiento de sus derechos, dijo a IPS el presidente del Proyecto Arco Irisl, Ian Swartz.
El activista recordó, a modo de ejemplo, las divisiones que sufre la Iglesia Anglicana africana sobre la consagración del obispo estadounidense Gene Robinson.
Swartz aseguró que muchos africanos homosexuales y lesbianas mantienen su fe, lo que vuelve necesario entablar un diálogo con los líderes religiosos sobre la aceptación de la diversidad.
"Quieren ir a la iglesia porque todavía se identifican con los valores religiosos con los que crecieron. Para muchos, la iglesia es el lugar donde encuentran respuestas a preguntas sobre la vida", declaró Swartz.
Liz Frank, ex presidenta de la Coalición de Lesbianas Africanas y editora de la revista Sister Namibia, atribuyó los avances en Sudáfrica y Namibia al espíritu de democratización que se extendió por estos países desde fines de los años 80.
"Sudáfrica, donde los derechos de todas las personas están protegidos en la Constitución, sin dudas disparó el cambio, que está influyendo al resto del continente", dijo Frank a IPS.
Esto es especialmente visible en la proliferación de organizaciones de la sociedad civil que se organizan en torno a los derechos de las minorías sexuales.
Un ejemplo es la Coalición de Lesbianas Africanas, hoy presidida por la sudafricana Fikile Vilakazi. La alianza reúne a 13 organizaciones de 11 países africanos y realiza investigaciones y análisis feministas. También presiona en favor de los derechos de las mujeres en los ámbitos local y nacional.
"Sudáfrica es más que un ejemplo para el resto del continente. Muchos activistas y organizaciones lucharon duramente por los derechos de las minorías sexuales. Desde Namibia nos asisten con planificación estratégica, desarrollo organizacional, presión y defensa", dijo Frank.
"Nos ayudaron a romper el silencio y a responder al discurso del odio. Así comenzamos a construir el movimiento africano de lesbianas, gays, bisexuales y transgénero", señaló Frank.
Aunque la sociedad civil se organiza para reclamar los derechos humanos de las minorías sexuales, los políticos todavía utilizan la carta homofóbica cuando les conviene. "Esto ocurre habitualmente cuando el gobierno afronta crisis que quiere encubrir", dijo Swartz a IPS.
"Las declaraciones homofóbicas hechas en público por líderes religiosos o políticos pueden hacernos sentir que retrocedemos. Solemos ver un aumento en los ataques verbales y físicos contra la población homosexual", continuó.
"A algunos líderes políticos y eclesiásticos les gusta acusar a gays y lesbianas de causar un deterioro moral. Pero el hecho es que algunos de estos líderes son los mismos que promueven la agresión y la discriminación", concluyó.(FIN/2007)