Η "ΕΣΚΕΜΜΕΝΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ" 3

-Ο παρών Κανών διορίζει ότι όποιος κάμη μαλακίαν, τεσσαράκοντα ημέρας να μη μεταλαμβάνη, απερνώντας αυτάς με ξηροφαγίαν, ήτοι με ψωμί μόνον και νερόν, και κάμνωντας καθ’ ημέραν μετανοίας εκατόν
-Η μαλακία είναι η κοινή και ψοχόλεθρος πανούκλα οπού φθείρει και απολλύει τους περισσοτέρους ανθρώπους του κόσμου, και μάλιστα τους αθλίους νέους, κατά της οποίας όσα και αν ειπή τινας, έχωντας σκοπόν να εκριζώση από τον κόσμον τοιούτον φοβερόν και θεομίσητον κακόν, ποτέ δεν ήθελαν νομισθούν μάταια και περιττά.
-Καθώς όλοι κοινώς λέγουσιν, οι τε παλαιοί και νεώτεροι ιατροί, οι μαλακοί είναι άθλιοι και ελεεινοί, διατί
Α΄ κιτρινίζουσι,
Β΄ αδυνατεί ο στόμαχός των και να χωνεύσουν δεν ημπορούν,
Γ΄ ασθενεί η όρασις των οφθαλμών τους,
Δ΄ χάνουσι την φωνήν,
Ε΄ χάνουσι την ευφυΐαν και οξύτητα του νοός,
ΣΤ΄ χάνουσι την μνήμην,
Ζ΄ χάνουσι τον ύπνον, με κάποια ταραχώδη ενύπνια,
Η΄ τρέμει το σώμα των,
Θ΄ χάνουσιν όλην την ανδρείαν του σώματος και της ψυχής και γίνονται άνανδροι ωσάν γυναίκες,
Ι΄ ακολουθεί εις αυτούς η αποπληξία, ήτοι ο ταμπλάς,
ΙΑ΄ ακολουθεί εις αυτούς συχνάκις η καθ’ ύπνους ρεύσις, πολλάκις δε και όταν είναι έξυπνοι διά το πολύ άνοιγμα των σπερματικών τους πόρων, και
ΙΒ΄ τέλος πάντων γηράσκουσιν ογλίγωρα και αποθνήσκουσι κακώς.
-Είναι αφρονέστατοι εκείνοι οπού διά της μαλακίας και πορνείας χάνουσι το σπέρμα των, το οποίον είναι το βάλσαμον και η δύναμις, και το πλέον πολύτιμον υγρόν του σώματός των, τόσον αναγκαίον εις την ζωήν και σύστασιν του σώματος, ώστε οπού, κατά πάντας τους ιατρούς, ένα δράμι σπέρμα αξίζει διά σαράντα δράμια αίμα, και η δύναμις εκείνου είναι ισόμετρος με την δύναμιν των τεσσαράκοντα δραμίων του αίματος. Λοιπόν, ω νέοι αδελφοί μου, φυλάττεσθε, δι’ αγάπην Θεού, να μη πέσετε εις τοιούτον θεοκατάρατον, διαβολικόν και θεομίσητον αμάρτημα. Φοβηθήτέ το ωσάν πανούκλαν και φθοράν του ανθρωπίνου γένους και μισήσετέ το.
-Η μαλακία γίνεται τριών λογιών, ή με το χέρι το ίδιον του ανθρώπου, ή με το χέρι άλλου, ή με το κοπάνισμα και κτύπημα εις τα μηρία. Δεν πρέπει και τούτο να λανθάνη τους πνευματικούς Πατέρας, ότι η κατάρατος μαλακία προχωρεί και εις τας γυναίκας. Διά τούτο και αυταί πρέπει να κανονίζωνται ωσάν και οι άνδρες, ίνα μη λέγω και βαρύτερα

Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας εκδόθηκαν διάφορα βιβλία που περιείχαν συλλογές εκκλησιαστικών κανόνων προσαρμοσμένους στη γλώσσα και το ύφος της εποχής. Σπουδαιότερες συλλογές της περιόδου αυτής είναι εκείνες που περιέχουν ερμηνεία και σχολιασμό των κανόνων, συμβάλλοντας έτσι στην κατανόηση και την αναγνώριση του κανονικού δικαίου. Έτσι, εκδόθηκαν συλλογές, στις οποίες οι κανόνες παρατίθενται συνοπτικά, συλλογές μετά ερμηνειών και συστηματικές συλλογές. Απ’ όλες τις συλλογές της περιόδου αυτής σπουδαιότερη και πιο εύχρηστη και συστηματική εμφανίζεται το Πηδάλιον. Ο πλήρης τίτλος του έχει ως εξής: Πηδάλιον της νοητής νηός της Μιάς Αγίας Καθολικής και Αποστολικής των Ορθοδόξων Εκκλησίας, ήτοι άπαντες οι ιεροί και θείοι κανόνες. Το Πηδάλιον συντάχθηκε το 1793 από δυο λόγιους μοναχούς, τον Νικόδημο τον Αγιορείτη και από τον ιερομόναχο Αγάπιο, τον κατά κόσμο Λεονάρδο Ασημάκη. (politismospolitis.org)