FIT

Ομοφυλοφιλία, ερωτικά τρίγωνα, το χρήμα ως εξουσιαστικό στοιχείο σε μια σχέση, ο φόβος του AIDS είναι κάποια μόνο από τα θέματα που αγγίζει η αιχμηρή μαύρη κωμωδία του enfant terrible του Μπρόντγουεϊ Νίκι Σίλβερ, με τίτλο «Fit», που παίζεται στο Θέατρο Βικτώρια σε διασκευή και σκηνοθεσία του Δημήτρη Κομνηνού. Ζητήσαμε από τον πρωταγωνιστή της παράστασης, Σταμάτη Ζακολίκο, να μας λύσει κάποιες απορίες σχετικές με το έργο. 

Τι δυσκολεύτηκες περισσότερο να κατανοήσεις στον χαρακτήρα που υποδύεσαι στο «Fit»; 

«Ο χαρακτήρας που υποδύομαι στο Fit είναι ο πιο σύνθετος χαρακτήρας που έχω προσεγγίσει στη μέχρι τώρα πορεία μου. Παρά το νεαρό της ηλικίας του κουβαλάει ένα πολύ έντονο παρελθόν φορτισμένο με καθοριστικά για τη ζωή του γεγονότα, ενώ παράλληλα βιώνει ένα παρόν γεμάτο ανατροπές που τον αλλάζουν συλλήβδην. Αυτή ήταν για μένα η μεγαλύτερη δυσκολία στη προσέγγιση του ρόλου, το πώς δηλαδή θα μείνω συνεπής στα βιώματα του παρελθόντος αλλά και ανοιχτός σε ένα νέο παρόν και μέλλον με νέα δεδομένα. Μέχρι κάποια στιγμή στις πρόβες σχεδόν αδυνατούσα να δεχτώ ότι με ένα τέτοιο παρελθόν είσαι ικανός να βιώσεις ένα τέτοιο παρόν. Ευτυχώς με τους κατάλληλους συνεργάτες και μέσα από πολλή δουλειά όλα γίνονται εφικτά».
Θεωρείς ότι η παράσταση αδικείται από τον χαρακτηρισμό queer; Ποιο εύρος θεμάτων καλύπτει;

Ποιο απ' όλα αγγίζει περισσότερο εσένα; «Αποστρέφομαι τις ταμπέλες τόσο στη ζωή όσο και στο θέατρο. Τις θεωρώ μάλιστα υπεύθυνες για πολλά από τα κακώς κείμενα της κοινωνίας μας. Πάντα πίστευα ότι το θέατρο πρέπει να έχει ως στόχο να απευθύνεται σε όλους και να τους αφορά όλους. Το Fit είναι ένα έργο που αφορά στις ανθρώπινες σχέσεις σε πολλές τους μορφές και ειλικρινά δε μπορώ να σκεφτώ κάτι πιο θεμελιώδες και καθολικό απ' αυτό. Κατά τη γνώμη μου ο Νίκι Σιλβερ επιλέγει έναν ομοφυλόφιλο οροθετικό χαρακτήρα ως κεντρικό ήρωα του έργου του για να υπερτονίσει την αξία της αποδοχής στη λειτουργία των σχέσεων και όχι για να απευθυνθεί σε ένα ειδικό κοινό. Η αποδοχή είναι και το βασικό θέμα του έργου που με έχει αγγίξει περισσότερο. Δουλεύοντας αυτή την παράσταση, συνειδητοποίησα για ακόμη μια φορά ότι χωρίς ουσιαστική αποδοχή δε μπορούμε να μιλάμε για πραγματική αγάπη».

Γιώργος Νάστος (BHMAgazino, 20/2/2015)

THE GREAT SEX ADDICT HEIST: THE DOG

Γκρο πλαν με νέο ντοκιμαντέρ στον gay ληστή

Λήστεψε μια τράπεζα τη δεκαετία του '70 για να μπορέσει ο εραστής του να κάνει επέμβαση αλλαγής φύλου. Η απίστευτη ιστορία του Τζον Βόζτοβιτς έγινε τότε ταινία, αλλά επειδή πολλοί αμφισβήτησαν τα πραγματικά κίνητρα των πράξεων του εκκεντρικού άνδρα που δεν μετάνιωσε ποτέ για τίποτα, μπήκε στο μικροσκόπιο νέου ντοκιμαντέρ, που επιχειρεί να εξηγήσει έναν τρόπο ζωής που φάνταζε στην εποχή του αδιανόητος.

Ηταν Αύγουστος του 1972 όταν ο Βόζτοβιτς και δύο συνεργοί του μπήκαν ένοπλοι σε υποκατάστημα της τράπεζας Chase Manhattan στο Μπρούκλιν, ωστόσο το σχέδιό τους από την αρχή αποδείχτηκε σκέτη καταστροφή. Ο ένας από τους συνεργούς αποφάσισε ότι δεν μπορούσε να συμμετάσχει και τα παράτησε, το χρηματοκιβώτιο ήταν μισοάδειο και ένας υπάλληλος κατάφερε να πατήσει τον συναγερμό. Η αστυνομία κατέφτασε και άρχισε τις διαπραγματεύσεις με τον Βόζτοβιτς, που κρατούσε ομήρους. Στο σημείο μαζεύτηκαν τηλεοπτικά συνεργεία και πάνω από 2.000 άνθρωποι για να παρακολουθήσουν από κοντά το «θέαμα».

Ο «αρχιληστής» ζήτησε πίτσα για τους ομήρους, έδωσε τεράστιο πουρμπουάρ στον ντελιβερά που την παρέδωσε και πετούσε χρήματα στον κόσμο που είχε μαζευτεί. Παράλληλα συνομιλούσε με δημοσιογράφους, ενώ στις δύο ώρες ομηρίας «ξεφούρνισε» το αίτημά του που άφησε τους πάντες άναυδους.

«Θέλω να μου φέρουν εδώ τη γυναίκα μου, η οποία νοσηλεύεται στο νοσοκομείο King's County. Το όνομά της είναι Ερνεστ Αρον. Είναι άνδρας. Είμαι ομοφυλόφιλος» είπε χαρακτηριστικά. Αποκάλυψε ότι έκανε τη ληστεία για να πληρώσει στον αγαπημένο του την αλλαγή φύλου που ήθελε απεγνωσμένα. Νοσηλευόταν επειδή για πολλοστή φορά είχε κάνει απόπειρα αυτοκτονίας, καθώς δεν άντεχε άλλο να ζει ως άνδρας.

Την ίδια ώρα η νόμιμη σύζυγός του Κάρμεν Μπιφάλκο βρισκόταν στην παραλία με τα δύο παιδιά τους, ενώ η άλλη «σύζυγος» του Βόζτοβιτς, ο Αρον, πήγε ανόρεχτα και φορώντας ένα φόρεμα στην τράπεζα, αλλά αρνήθηκε να του μιλήσει. Αντίθετα, η μητέρα του Τέρι, με την οποία έμεινε όταν αποφυλακίστηκε 20 χρόνια αργότερα, κάθισε και του έκανε παρέα. Το τέλος της ομηρίας ήταν παταγώδης αποτυχία: ο συνεργός του έπεσε νεκρός από πυρά αστυνομικών και ο ίδιος συνελήφθη. Παρ' όλα αυτά, εξασφάλισε χρήματα για την αλλαγή φύλου του αγαπημένου του, παρά το γεγονός ότι φοβόταν ότι δεν θα τον ποθούσε σεξουαλικά ως γυναίκα. Η ταινία «Dog Day Afternoon» που κυκλοφόρησε το 1975 ήταν αυτή που του εξασφάλισε τα χρήματα, αφού ήταν το αποτέλεσμα της ιστορίας που πούλησε ο ίδιος στους δημιουργούς της.

Δύο κινηματογραφιστές από τη Νέα Υόρκη, η Αλισον Μπεργκ και ο Φρανκ Κέροντρεν αποφάσισαν να εντοπίσουν τον Βόζτοβιτς το 2002 για να διαπιστώσουν αν ήταν πράγματι αλήθεια ότι έκανε τη ληστεία για χάρη του έρωτα. Είχε επικρατήσει η άποψη ότι στην πραγματικότητα δρούσε για λογαριασμό της μαφίας. Ο Βόζτοβιτς αποκάλυψε στους κινηματογραφιστές ότι ήταν πράγματι ο έρωτας που τον οδήγησε στη ληστεία και ότι απλώς διασκέδαζε με τις φήμες για το αντίθετο, φροντίζοντας μάλιστα να τις πυροδοτεί. Οι Μπεργκ και Κέροντρεν κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο τον ακολουθούσαν με την κάμερά τους, έως το 2006, όταν πέθανε από καρκίνο, αρνούμενος να υποβληθεί σε θεραπεία. Το ντοκιμαντέρ τους με τίτλο «The Great Sex Addict Heist: The Dog», που έκανε πρεμιέρα πριν από λίγες μέρες, φιλοξενεί επίσης συνεντεύξεις με την πρώτη σύζυγό του αλλά και την «τελευταία», τον Τζορτζ Χιθ, με τον οποίο γνωρίστηκε στη φυλακή. Ο Αρον, που έγινε τελικά Λιζ Ιντεν, πέθανε το 1987 λόγω επιπλοκών του AIDS.
Κατερίνα Νικολοπούλου (espressonews.gr, 21/2/2015)

ΟΙ "7 ΘΥΜΟΙ" ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΒΟΥΠΟΥΡΑ

Οι 7 θυμοί του Χρήστου Βούπουρα

Ο ξεχωριστός σκηνοθέτης και σεναριογράφος επανέρχεται στα γράμματα με το βιβλίο «7 θυμοί» που ενέπνευσε την ομώνυμη κινηματογραφική ταινία

Μαριλένα Αστραπέλλου (BHMAgazino, 23/2/2015)

Στις Νύχτες Πρεµιέρας προβλήθηκε η κινηµατογραφική εκδοχή τους στα «work in progress». Οι «7 θυµοί» είναι µια ταινία µε χαρακτήρες που ζουν στις άκρες της πόλης και της ζωής: ένας άραβας µετανάστης, µια πρώην τοξικοµανής, έναν επαναπατρισµένος Ελληνας, ένας µικροεφευρέτης που κατασκευάζει ανιχνευτές µετάλλων, ένας διευθυντής τράπεζας που πιστεύει ότι όλα εξαγοράζονται, ένας νεαρός δηµοσιογράφος, οι οποίοι κινούνται και ανασαίνουν γύρω από τον βασικό ήρωα, έναν αρχαιολόγο τον οποίο υποδύεται ο Μάξιµος Μουµούρης. Η ταινία έχει πλέον ολοκληρωθεί, µέχρις ότου όµως βρει την πορεία της στα φεστιβάλ του εξωτερικού και στις ελληνικές αίθουσες κυκλοφορεί το βιβλίο (εκδ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας), το οποίο συµπυκνώνει και µεταφέρει στο χαρτί την οµορφιά και την ποιητικότητα που ανακαλύπτει ο Βούπουρας στο έµψυχο κοµµάτι της πόλης, που συνήθως θεωρείται και το λιγότερο φωτογενές της.

Προηγήθηκε το σενάριο και ακολούθησε το βιβλίο ή συνέβη το αντίθετο; «Προηγήθηκε το βιβλίο. Εξάλλου, για εµένα, ενός σεναρίου προηγείται πάντα η συλλογή του υλικού. Δηλαδή, βιώµατα, εµπειρίες, παρατήρηση της καθηµερινότητας του κόσµου. Το σενάριο λοιπόν ακολούθησε και είναι κατά κάποιον τρόπο αυτόνοµο καθώς εµπεριέχει και άλλους χαρακτήρες, ενώ έχουν αφαιρεθεί και βασικοί τοµείς της δράσης του βιβλίου. Επιπλέον, ένα σενάριο υπόκειται και στη λογική της πραγµάτωσής του, δηλαδή της παραγωγής».

Είναι το βιβλίο µια εσχατολογική µατιά πάνω στον σύγχρονο Αθηναίο, ο οποίος είναι ανικανοποίητος, δεν µπορεί να αισθανθεί χωρίς δεύτερες σκέψεις, και εν τέλει απέχει αρκετά από το να συµφιλιωθεί µε τον εαυτό του;

«Δεν είναι τίποτε απ' αυτά. Ο Πέτρος, ο ήρωας του βιβλίου, αρχαιολόγος το επάγγελµα, µέσα στο κέντρο της Αθήνας, βιώνει την απογυµνωµένη ελληνική παράνοια ερχόµενος σε επαφή από επιλογή ή από σύµπτωση µε ανθρώπους "διαφορετικούς". Για καθεµία από αυτές τις επαφές θα καταβάλει και ένα αντίτιµο. Αλλοτε υλικό, άλλοτε καθαρά ψυχικό - συναισθηµατικό. Κάποτε και τα δύο. Το ερώτηµα που τίθεται είναι αν το κέρδος της Εµπειρίας θα καλύψει την απώλεια. Οι βασικοί άξονες που κινείται ο ήρωας είναι ο ουµανισµός και η αναζήτηση της ψυχικής ισορροπίας µέσα από έναν ρεαλισµό της καθηµερινότητας». 
Στο έργο σας επανέρχεστε σε περιθωριακές οµάδες, οµοφυλοφίλους, µετανάστες, απόκληρους της ζωής και της πόλης. Τι είναι αυτό που σας γοητεύει στις ιστορίες τους;

«Βασική προϋπόθεση για να γίνει κάποιος ήρωάς µου είναι ο έρωτας. Ο έρωτας απαιτεί αυθεντικότητα, καθαρότητα, ακεραιότητα και πόνο. Οι "οµάδες" που περιγράφεις δεν έχουν την πολυτέλεια να είναι αλλιώς. Δηλαδή είναι απροκάλυπτα παλλόµενες, γι' αυτό και ασκούν επάνω µου τεράστια γοητεία. Δηλαδή έρωτα».   

Είναι τελικά ο Ελληνας ώριµος για να ζήσει σε µια πολυπολιτισµική κοινωνία;

«Οι δηµοσκοπήσεις λένε όχι. Αλλά ο Ελληνας είναι γεµάτος εκπλήξεις σε όλη την Ιστορία του. Και νοµίζω ότι τώρα µπαίνουµε σε µια εποχή εκπλήξεων. Πρέπει εν κατακλείδι να είµαστε πρώτα πανανθρώπινοι και µετά Ελληνες. Η γνωριµία και η βαθιά γνώση του άλλου πολιτισµού µόνο κέρδος και γοητεία µπορούν να µας προσφέρουν».

ΟΤΑΝ Ο ΠΑΖΟΛΙΝΙ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΠΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

Γιάννη Σολδάτου "ΟΤΑΝ Ο ΠΑΖΟΛΙΝΙ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΠΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ" σε σκηνοθεσία Γιώργου Λιβανού και κινηματογράφηση Γιάννη Σολδάτου.

Πρόκειται για ένα φιλόδοξο εγχείρημα, που προετοιμάζεται 6 μήνες. Αφετηρία αποτέλεσε, ένα καινούριο θεατρικό, με αφορμή τα σαράντα χρόνια από το θάνατο του μεγάλου σύγχρονου δημιουργού, που ο Γιάννης Σολδάτος έγραψε για το Γιώργο Λιβανό και τη συγκεκριμένη ομάδα ηθοποιών, που διαλέχτηκε μετά από ακρόαση και που η γραφή του, ολοκληρώθηκε στη διάρκεια των προβών.

Η βασική ιδέα.

 Ένας σκηνοθέτης στην Ελλάδα του σήμερα, αποφασίζει να ασχοληθεί με το έργο του Πιερ Πάολο Παζολίνι. Συνθέτει μια ομάδα καλλιτεχνών και μαζί δοκιμάζουν να αναπαραστήσουν, τις πιο γνωστές σκηνές από ταινίες του δημιουργού. Λεπτό με λεπτό ταυτίζονται με το αυθεντικό έργο του καλλιτέχνη και με ένα άλμα στο χωροχρόνο βρίσκονται 50 χρόνια πριν στα πλατό που γυρίζονταν οι ταινίες του. Οι πρωταγωνιστές του Παζολίνι, οι προσεγγίσεις που δοκίμασε και τον χαρακτήρισαν, πληροφορίες για τον ίδιο και τον τρόπο που πειραματίστηκε με το φακό , τον άνθρωπο, το σώμα και την φιλοσοφία και πάνω απ΄όλα η σχέση του με τη Μαρία Κάλλας, όπως ξεπηδά από τις επιστολές που αντάλλαξαν και συνεντεύξεις εποχής, δημιουργούν ένα σκληρό κείμενο, τολμηρό και απαιτητικό, το οποίο επιχειρεί να σκιαγραφήσει το μύθο ενός σύγχρονου κολασμένου.

Πώς ο Παζολίνι, που αποτύπωσε όσο κανείς στο σύγχρονο κινηματογράφο το ρεαλισμό και το πάθος μαζί τον έρωτα και τις εναγώνιες υπαρξιακές αναζητήσεις, σχηματοποιείται μέσα από την επαφή του με ανθρώπους, σκηνές από ταινίες του και τον αιφνίδιο θάνατο του, που όχι μόνο δεν τον άφησε στη λήθη, αλλά τον πέρασε στους δημιουργούς που σφράγισαν με την ιδεολογία του και την τοποθέτηση τους την Σύγχρονη Έβδομη Τέχνη, θα το μάθουμε 25 Φλεβάρη.

Πρωταγωνιστούν Γιώργος Λιβανός, Γιώτα Φωτοπούλου, Βερόνικα Ηλιοπούλου, Παναγιώτης Κατσίκης, Νίκος Χαλατζίδης, Έλενα Μιχαλάκη, Μάγδα Φράκου, Έρη Παπαγαλάνη, Γιάννος Τριανταφύλλου, Κέλλυ Καιμάκη, Λίλη Τέγου, Αγησίλαος Σιούνας  (culturenow.gr)

ΜΑΔΡΙΤΗ. ΚΑΘΑΙΡΕΘΗΚΕ Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΜΕΤΡΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΕΛΕΓΧΟ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ

Μαδρίτη: Καθαιρέθηκε ο διευθυντής ασφαλείας του μετρό για τον κατά προτεραιότητα έλεγχο των γκέι

Ο γενικός διευθυντής του μετρό θα συναντηθεί με εκπροσώπους συλλόγων προάσπισης των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων

Skai.gr, 254/2/2015

Καθαιρέθηκε τελικά από τα καθήκοντά του ο επικεφαλής της ασφάλειας στο μετρό της Μαδρίτης μετά την αποκάλυψη ενός εσωτερικού εγγράφου το οποίο ζητούσε από τους φύλακες να ελέγχουν κατά προτεραιότητα τους ομοφυλόφιλους, τους επαίτες και τους μουσικούς που επιβιβάζονταν στους συρμούς.
Μετά από εσωτερική έρευνα με αφορμή "το αξιοθρήνητο μήνυμα που έστειλε ένας υπάλληλος μιας εταιρείας ασφαλείας, η διεύθυνση (του μετρό) αποφάσισε να επιβάλει πειθαρχικά μέτρα εναντίον δύο υπαλλήλων και να καθαιρέσει από τα καθήκοντά του τον επικεφαλής της ασφάλειας στη Μαδρίτη" αναφέρει σε ανακοίνωσή της η δημόσια εταιρεία. Η εταιρεία θεωρεί ότι ο επικεφαλής της υπηρεσίας ασφαλείας θα έπρεπε να αποτρέψει την αποστολή αυτού του εγγράφου.
Ο γενικός διευθυντής του μετρό θα συναντηθεί με εκπροσώπους συλλόγων προάσπισης των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων και των αστέγων "για να τους εξηγήσει τι μέτρα θα ληφθούν ώστε να μην επαναληφθούν παρόμοιες θλιβερές καταστάσεις στο μετρό" της Μαδρίτης. Το συνδικάτο UGT, το οποίο αποκάλυψε το έγγραφο, είχε απαιτήσει να ληφθούν άμεσα μέτρα.
Η ομοσπονδία Λεσβιών, Ομοφυλοφίλων και Διαφυλικών της Μαδρίτης από την πλευρά της εξέφρασε "κατάπληξη και αγανάκτηση" για τις οδηγίες που δίνονταν στους φύλακες ασφαλείας, οι οποίες προσβάλλουν "την ισότητα που διασφαλίζεται από το Σύνταγμα" και υποκινούν ομοφοβικές συμπεριφορές.

Για να γίνει πιο κατανοητή η είδηση να διευκρινίσουμε ότι η αναφορά στους ομοφυλόφιλους γίνεται, χωρίς να αναφέρεται ρητά στο έγγραφο, σε σχέση με κάποιους σταθμούς του μετρό της Μαδρίτης που κατά τις νυχτερινές ώρες αποτελούν τόπους γνωριμίας ομοφυλοφίλων, κάποιες φορές με συμπεριφορές που δοκιμάζουν τα όρια της «δημοσίας αιδούς», συμπεριλαμβανομένης ενδεχομένως και της οικονομικής συναλλαγής.

Δικαίως οι ισπανικές λοαδ οργανώσεις διαμαρτύρονται για την αναφορά σε μια πληθυσμιακή ομάδα με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό της και όχι σε συγκεκριμένες παραβατικές συμπεριφορές.

Στην Ελλάδα να θυμίσουμε την σιωπή των αντίστοιχων λοαδ οργανώσεων-σφραγίδων όταν Δήμοι (Αθηναίων, Βουλιαγμένης κλπ) ή Νομαρχίες ξεπαστρεύουν τα σημεία συνάντησης και γνωριμίας των ομοφυλοφίλων με πολύ πιο προσβλητικό και βίαιο τρόπο. Κι ας μην μιλήσουμε για τις συχνά απαράδεκτες συμπεριφορές της δημοτικής Αστυνομίας, όταν υπήρχε, των ιδιωτικών εταιρειών φύλαξης και της Αστυνομίας.

Αντιθέτως κάποια στιγμή θα πρέπει οπωσδήποτε να μιλήσουμε για τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να συνυπάρξουν στον δημόσιο χώρο ομάδες με διαφορετικές (ερωτικές) συμπεριφορές κάτω από κοινά αποδεκτούς κανόνες κοσμιότητας και ασφάλειας.