Ο Βρετανός (από την Ουαλία) 73χρονος Πίτερ Γκριναγουέι, κορυφαίο μέλος
της ευρωπαϊκής πρωτοπορίας, ισχυρίζεται ότι ο Αιζενστάιν ήταν
ομοφυλόφιλος. Ως απόδειξη του ισχυρισμού του, έγραψε σενάριο και
σκηνοθέτησε την ταινία «Eisenstein in Guanajuato». Που συντόμως θα
προβληθεί στην Μπερλινάλε, για να διεκδικήσει κάποιο βραβείο
Το συγκεκριμένο μέρος (Guanajuato) επισκέφθηκε ο Αϊζενστάιν προς το
τέλος της δεκαετίας του ’20 προκειμένου να γυρίσει μια ταινία που είχε
τον τίτλο «Que Viva Mexico» (Ζήτω το Μεξικό). Αφού πρώτα είχε υπογράψει
τα δύο αριστουργήματα της «νεοσύστατης» σοβιετικής κινηματογραφίας.
Ανάμεσά τους το «Θωρηκτό Ποτέμκιν» και το «Οκτώβρης». Το κύκνειο άσμα
«Ιβάν ο τρομερός» θα το σκηνοθετήσει προς το φινάλε του Β παγκοσμίου
πολέμου. Μια επική τοιχογραφία του δεσποτικού τσάρου που πλαγίως
αναφέρεται και ασκεί κριτική στον Στάλιν.
Με δάφνες και άπειρες περγαμηνές, όπως λέει ο Γκρίναγουέι, ο Αϊνστάιαν αναχωρεί από την Μόσχα με κατεύθυνση Βερολίνο, Ελβετία, Παρίσι, Λονδίνο και στη συνέχεια Νέα Υόρκη και Χόλιγουντ.
«Στη διάρκεια αυτού του ταξιδιού συναντήθηκε με πολλές από τις κορυφαίες προσωπικότητες της εποχής. Με Ζαν Κοκτό, Τζέιμς Τζόις, Γκέρτρουντ Στάιν, Γκρέτα Γκάρμπο, Εριχ φον Στορχάιμ καθώς και με τον Ουόλτερ Ντίσνει. Στο τέλος αυτής της διαδρομής συναντάει τον Τσάρλι Τσάπλιν. Πασίγνωστος για τις αριστερές του απόψεις. Ισως να ήταν και μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος των ΗΠΑ. Ο Τσάπλιν λοιπόν πείθει τον Αϊζενστάιν να επισκεφθεί το Μεξικό. Οπως του είπε «ένα μέρος ευλογημένο από οργή και επαναστατική ορμή, γι' αυτό πρέπει εκεί να γυρίσεις την πρώτη ριζοσπαστική σου ταινία στο Δυτικό κόσμο».
-Και πώς αποδεικνύεται ότι ο Αϊζενστάιν ήταν γκέι;
«Υπήρξε σχέση ερωτική αλλά και αισθηματική με ένα νεαρό μεξικανό δάσκαλο. Αυτή η αποκάλυψη της κρυφής πλευράς του Αιζενστάιν είναι που εξόργισε μέρος του σημερινού ρωσικού τύπου. Μάλιστα στην εφημερίδα «Moscow Times» δημοσιεύτηκε κείμενο όπου το κινηματογραφικό κατεστημένο της Ρωσίας διαψεύδει κάθε ίχνος αναφοράς στην κρυφή σεξουαλικότητα αυτού του μύθου. Κατανοώ τη σύγχιση και την ταραχή που προκαλούν αυτές οι αποκαλύψεις. Αλλωστε μην ξεχνάμε ότι ο Τσαϊκόφσκι ήταν γκέι, το ίδιο και ο ΝΙζίνσκι».
-Ακόμα και επί εποχής του τρομερού Στάλιν υπήρχαν γκέι;
«Μα φυσικά! Αν διαβάσετε τα ιστορικά ντοκουμέντα εκείνης της εποχής, πλήθος ανώτατων στελεχών, του κλειστού κουμμουνιστικού απαράτ, διατηρούσαν ομοφυλοφιλικές σχέσεις. Που φρόντιζαν να τις περιφρουρούν, μακριά από την κομματική υποκρισία».
Το συγκεκριμένο μέρος (Guanajuato) επισκέφθηκε ο Αϊζενστάιν προς το
τέλος της δεκαετίας του ’20 προκειμένου να γυρίσει μια ταινία που είχε
τον τίτλο «Que Viva Mexico» (Ζήτω το Μεξικό). Αφού πρώτα είχε υπογράψει
τα δύο αριστουργήματα της «νεοσύστατης» σοβιετικής κινηματογραφίας.
Ανάμεσά τους το «Θωρηκτό Ποτέμκιν» και το «Οκτώβρης». Το κύκνειο άσμα
«Ιβάν ο τρομερός» θα το σκηνοθετήσει προς το φινάλε του Β παγκοσμίου
πολέμου. Μια επική τοιχογραφία του δεσποτικού τσάρου που πλαγίως
αναφέρεται και ασκεί κριτική στον Στάλιν.Με δάφνες και άπειρες περγαμηνές, όπως λέει ο Γκρίναγουέι, ο Αϊνστάιαν αναχωρεί από την Μόσχα με κατεύθυνση Βερολίνο, Ελβετία, Παρίσι, Λονδίνο και στη συνέχεια Νέα Υόρκη και Χόλιγουντ.
«Στη διάρκεια αυτού του ταξιδιού συναντήθηκε με πολλές από τις κορυφαίες προσωπικότητες της εποχής. Με Ζαν Κοκτό, Τζέιμς Τζόις, Γκέρτρουντ Στάιν, Γκρέτα Γκάρμπο, Εριχ φον Στορχάιμ καθώς και με τον Ουόλτερ Ντίσνει. Στο τέλος αυτής της διαδρομής συναντάει τον Τσάρλι Τσάπλιν. Πασίγνωστος για τις αριστερές του απόψεις. Ισως να ήταν και μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος των ΗΠΑ. Ο Τσάπλιν λοιπόν πείθει τον Αϊζενστάιν να επισκεφθεί το Μεξικό. Οπως του είπε «ένα μέρος ευλογημένο από οργή και επαναστατική ορμή, γι' αυτό πρέπει εκεί να γυρίσεις την πρώτη ριζοσπαστική σου ταινία στο Δυτικό κόσμο».
-Και πώς αποδεικνύεται ότι ο Αϊζενστάιν ήταν γκέι;
«Υπήρξε σχέση ερωτική αλλά και αισθηματική με ένα νεαρό μεξικανό δάσκαλο. Αυτή η αποκάλυψη της κρυφής πλευράς του Αιζενστάιν είναι που εξόργισε μέρος του σημερινού ρωσικού τύπου. Μάλιστα στην εφημερίδα «Moscow Times» δημοσιεύτηκε κείμενο όπου το κινηματογραφικό κατεστημένο της Ρωσίας διαψεύδει κάθε ίχνος αναφοράς στην κρυφή σεξουαλικότητα αυτού του μύθου. Κατανοώ τη σύγχιση και την ταραχή που προκαλούν αυτές οι αποκαλύψεις. Αλλωστε μην ξεχνάμε ότι ο Τσαϊκόφσκι ήταν γκέι, το ίδιο και ο ΝΙζίνσκι».
-Ακόμα και επί εποχής του τρομερού Στάλιν υπήρχαν γκέι;
«Μα φυσικά! Αν διαβάσετε τα ιστορικά ντοκουμέντα εκείνης της εποχής, πλήθος ανώτατων στελεχών, του κλειστού κουμμουνιστικού απαράτ, διατηρούσαν ομοφυλοφιλικές σχέσεις. Που φρόντιζαν να τις περιφρουρούν, μακριά από την κομματική υποκρισία».
Δημήτρης Δανίκας ( protothema.gr, 7/2/2105)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου