Κύριε, η γυναίκα που έπεσε σε πολλές αμαρτίες, σαν ένοιωσε τη θεότητά σου, γίνηκε μυροφόρα και σε άλειψε με μυρουδικά πριν από τον ενταφιασμό σου κι έλεγε οδυρόμενη: Αλλοίμονο σε μένα, γιατί μέσα μου είναι νύχτα κατασκότεινη και δίχως φεγγάρι, η μανία της ασωτείας κι ο έρωτας της αμαρτίας. Δέξου από μένα τις πηγές των δακρύων, εσύ που μεταλλάζεις με τα σύννεφα το νερό της θάλασσας.
Λύγισε στ' αναστενάγματα της καρδιάς μου, εσύ που έγειρες τον ουρανό και κατέβηκες στη γης.
Θα καταφιλήσω τα άχραντα ποδάρια σου, και θα τα σφουγγίσω πάλι με τα πλοκάμια της κεφαλής μου· αυτά τα ποδάρια, που σαν η Εύα κατά το δειλινό, τ' άκουσε να περπατάνε, από το φόβο της κρύφτηκε.
Των αμαρτιών μου τα πλήθη και των κριμάτων σου την άβυσσο, ποιος μπορεί να τα εξιχνιάση, ψυχοσώστη Σωτήρα μου;
Μην καταφρονέσης τη δούλη σου, εσύ που έχεις τ' αμέτρητο έλεος.
Το τροπάριο της Κασσιανής σε μεταγραφή Φώτη Κόντογλου
3 σχόλια:
όποιος είναι ορθόδοξος χριστιανός...
όποιος είναι απλώς χριστιανός...
όποιος πιστεύει σε θεό...
όποιος πιστεύει σε ανώτερη δύναμη...
κάπως, κάτι θα νιώθει.
όποιος τίπoτα δεν πιστεύει, πώς τα βλέπει; τί νιώθει απ όλα αυτά;
Δεν ξέρω σε τι και αν πιστεύω, διάλεξα πάντως μερικά από τ' αγαπημένα μου "Κλασσικά Εικονογραφημένα", τα πήγα σε βιβλιοδετείο, τα έδεσα "πολυτελείας" και τα προσέχω ως κόρη οφθαλμού.
Γράφουν τα "Κλασσικά Εικονογραφημένα" στην προμετωπίδα τους σ' αυτή τη σειρά: από την Μυθολογία και την Ιστορία της Ελλάδος.
Έτσι κι αλλιώς, για τους Έλληνες η Ορθοδοξία είναι περισσότερο στοιχείο ταυτότητας απ' όσο ζήτημα θρησκευτικής πίστης.
Δημοσίευση σχολίου