ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 1

.
ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΝΕΟΤΗΤΑΣ ΜΟΥ
Και τι είναι αυτό που έµεινε από εκείνο το παλιό καλοκαίρι
στα παράλια της Ελλάδας;
Τι µου αποµένει από το µοναδικό καλοκαίρι της ζωής µου;
Αν µπορούσα να διαλέξω απ’ όλα όσα έχω ζήσει
κάποιον τόπο και τον χρόνο που τον περιβάλλει,
η θαυµατουργή συνοδεία του µε φέρνει εκεί,
όπου το να είσαι ευτυχισµένος είναι ο φυσικός λόγος του
...να είσαι ζωντανός.
Διαρκεί η εµπειρία, σαν κλειστό δωµάτιο των παιδικών
...χρόνων·
δεν µένει πια η ανάµνηση των διαδοχικών ηµερών
σ’ αυτή την ανούσια διαδοχή των χρόνων.
Σήµερα βιώνω αυτή την έλλειψη,
κι εκβιάζω από την αυταπάτη να διασώσω κάτι
που να µου επιτρέπει να κοιτάζω ακόµη τον κόσµο
µε τον αναγκαίο έρωτα·
κι έτσι να µε αναγνωρίσω άξιο για το όνειρο της ζωής.
Απ’ ό,τι υπήρξε τύχη, σ’ εκείνο το µέρος της ευτυχίας,
άπληστα λεηλατώ
την ίδια πάντα εικόνα:
τα µαλλιά του ν’ ανεµίζουν στον αέρα
και το βλέµµα καρφωµένο µέσα στη θάλασσα.
Μόνον εκείνη την αδιάφορη στιγµή.
Σφραγισµένη σ’ αυτήν, η ζωή.

Francisco Brines / Ισπανία
Από την ανθολογία ομο-ερωτικών ποιημάτων
Η έλξη των ομωνύμων (Οδυσσέας, 2005)
Μετάφραση : Ρήγας Κούπα

.

GAY ICONS IN ATHENS: ΛΑΪΖΑ ΜΙΝΕΛΙ

.
Μια λαμπρή παρουσία
ΘΑ ΛΑΜΨΕΙ το Ηρώδειο (Τετάρτη 26 και Πέμπτη 27 Ιουλίου) από τη εκτυφλωτική παρουσία της Λίζα Μινέλι, που θα εμφανιστεί για δεύτερη φορά στον ίδιο χώρο με τις μεγαλύτερες επιτυχίες του αμερικανικού μιούζικαλ και τις γλυκόπικρες μελωδίες της τζαζ.
Κόρη μιας από τις μεγαλύτερες ντίβες του μουσικού θεάτρου, της Τζούντι Γκάρλαντ, και του ταλαντούχου σκηνοθέτη Μινέλι, λέει για τον εαυτό της «η φύση με προίκισε με ταλέντο και μερικές φορές αισθάνομαι σαν σταρ, ειδικά όταν είμαι πάνω στη σκηνή».

Και πραγματικά, προικισμένη με εκρηκτικό ταλέντο, τραγουδάει, χορεύει και παίζει με τρόπο συναρπαστικό, που την καθιέρωσε από τα πρώτα της βήματα. Μια γυναίκα ασκημούτσικη και μικροσκοπική, που όταν ανεβαίνει στη σκηνή αποκτά τεράστιες διαστάσεις και μπορεί να γεμίσει με την παρουσία της μια πλατεία, ένα στάδιο...

Οι εμφανίσεις της στο Ηρώδειο αποτελούν μέρος της μεγάλης ευρωπαϊκής περιοδείας που ξεκίνησε στις αρχές του χειμώνα από τις ευρωπαϊκές πόλεις Μόναχο, Αμστερνταμ, Βρυξέλλες, Αμβούργο, Φραγκφούρτη, Βουδαπέστη και Παρίσι. Η περιοδεία θα συνεχιστεί στη Βόννη, στο πλαίσιο των εγκαινίων της νέας έκθεσης του Μουσείου Γκουγκενχάιμ, και αργότερα στο Λίβανο, στο Φεστιβάλ του Μπεϊτεντίν, το σημαντικότερο Φεστιβάλ της Μέσης Ανατολής.

Στις συναυλίες της Αθήνας, τη λαμπερή ηθοποιό - τραγουδίστρια συνοδεύει 12μελής ορχήστρα για τις μεγάλες επιτυχίες που θα ερμηνεύσει από τα μιούζικαλ «Καμπαρέ», «Νιου Γιορκ, Νιου Γιορκ», «Σικάγο», κάποια γαλλικά τραγούδια ανάμεσα στα οποία και εκείνο που έγραψε ειδικά γι' αυτήν ο φίλος της, Σαρλ Αζναβούρ, τραγούδια του Γκέρσουιν, του Κολ Πόρτερ κ.ά

(Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ 17-6-2006)

Η ΨΥΧΙΚΗ ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

.
Μου αρέσει να ζωγραφίζω γυμνά, γιατί έτσι μπορεί κανείς να κατανοήσει την ψυχική γεωμετρία του ανθρώπου. Μετά φόβου θεού, πίστεως και αγάπης. Πρέπει να αντιμετωπίζει κανείς το σώμα σαν έργο του αγαθού πατρός Θεού, και όχι του σατανά, όπως έπίστευαν οι επάρατοι εχθροί της εκκλησίας, μονοφυσίτες. Για να υπάρχει νυμφίος, πρέπει να υπάρχει και γάμος και πρέπει να μάθουμε ποιος παντρεύεται ποιόν. Μην πλανάσθε, Ιουδαίοι. Το σώμα το φθαρτό παντρεύεται με την αθάνατη ψυχή και γι' αυτό έχει κοσμηθεί o νυμφώνας της εκκλησίας. Όσα είπα είπα, δεν είμαι όμως θεολόγος.

.
Γιάννης Τσαρούχης: Αγαθόν το εξομολογείσθαι (Καστανιώτης)

Η ΧΡΥΣΗ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ GAY MALE PULPS

.
Pulp Friction: Uncovering the Golden Age of Gay Male Pulps

by Michael Bronski (Editor)
Long before the rise of the modern gay movement, an unnoticed literary revolution was occurring, mostly between the covers of the cheaply produced pulp paperbacks of the post-World War II era. Cultural critic Michael Bronski collects a sampling of these now little-known gay erotic writings—some by writers long forgotten, some never known and a few now famous. Through them, Bronski challenges many long-held views of American postwar fiction and the rise of gay literature, as well as of the culture at large.
Michael Bronski is the author of Culture Clash: The Making of Gay Sensibility and The Pleasure Principle: Sex, Backlash, and the Struggle for Gay Freedom. He has edited and contributed to many anthologies, has had essays published throughout the world, and teaches and lectures widely. He lives in Cambridge, Massachusetts.
Review

"I read through this book saying again and again, 'How did I miss this?' 'How did I manage not to know about this?'—a sign that Michael Bronski has done a necessary job and done it well. Rarely is a book so educational also such a delight. By leaving the hallowed precincts of the 'literary,' Bronski lends a continuity heretofore lacking in many of our pictures of the development of gay fiction from World War II on."

—Samuel R. Delany, author of Times Square Red, Times Square Blue and The Motion of Light in Water

"Out of the shadows, into the sheets! Between the covers of gay pulp fiction, Michael Bronski finds forgotten treasures, presenting juicy excerpts and his own wise insights into this neglected bit of literary history."

—Jonathan Ned Katz, author of Love Stories: Sex Between Men Before Homosexuality and Gay American History

"A wonderful book, a sexy, funny, looney-tune work of social history that rewrites the recent past. It's a celebration of the poetry of pulp as well as the truth of pulp. I cannot remember the last time I learned so much while having so much fun."

—Christopher Bram, author of Father of Frankenstein and The Notorious Dr. August

"Noting research that included reading 'just over 225 novels,' cultural critic Bronski (The Pleasure Principle) delightfully chronicles gay pulp novels from their emergence in the late 1940s through the post-Stonewall era in this expansive, exhaustively researched amalgam of fiction and gay history. In the earliest novels, homosexual characters were often drawn as angst-ridden men living hideaway lives. These mild tales gave way to the more outrageous and sexually intrepid plot lines of the 1950s and early '60s as gay male pulps gained momentum—typical is a locker-room fantasy scene from Jay Little's Maybe—Tomorrow. As the 1960s progressed, fiction grew bolder in form and content. Richard Amory's lush The Song of the Loon was a landmark title, its literary aspirations plain, while other titles of the era—racy fictions like Jack Love's Gay Whore, a melodrama set on Fire Island, and the pseudonymous Memoirs of Jeff X—were willing to settle for being 'extraordinarily profitable.' The gay revolution unleashed by the Stonewall riots is boldly evident in excerpts by Marcus Miller (from Gay Revolution), and a selection from Bruce Benderson's 1975 erotic potboiler, Kyle. Prefacing each section with thoughtful background on the period, Bronski then steps back to let the generous novel excerpts speak for themselves. Bronski has searched thoroughly and thought-provokingly, and this book should pop up on required reading lists for gay studies courses (the extensive appendix is invaluable). This is obviously a labor of love, and an absolute must for gay historians and those interested in stimulating gay fiction from years gone by."

—Publishers Weekly

ΟΙ ΔΙΕΜΦΥΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ

TRANS ISSUES IN AFRICA
First Transgender Association Established in Africa
Gender DynamiX, 06/07/2006 South Africa
The gender question - "is it a boy or a girl?" - immediately follows any birth. This past weekend, a non-profit organisation catering to the needs of transgendered people has been formally established with the intent of addressing this question in the broadest sense.
Gender DynamiX is an organisation that works towards a world in which each person has the freedom to express their own gender - whether it corresponds to their born sex or not. Explains Robert Hamblin, Vice-Chairperson of the Management Committee: "Gender DynamiX is an organisation whose time has come - we are here to support transgendered people, and to change the way society thinks about men and women".
The new NGO, which is in the process of being formally registered with the
Non-Profit Directorate of the Department of Social Development, had its first Management Committee meeting this weekend in Cape Town. "We offer services to transgendered people and we will offer workshops and training to workplaces, communities, the media, NGO's and government. We will also be fighting the discrimination and violence that transgendered people face,” says Liesl Theron, the organisation's founder and director.
Gender DynamiX will be working hard to extend its reach to be of assistance to trans-people all over South Africa and to influence policies throughout Africa and globally.
“Transgendered people’s sense of self is in conflict with the gender assigned to them at birth; they are people who feel their bodies do not reflect their true sex, or who reject society’s prescribed gender roles” says Dr Marlene Wasserman, member of the Management Committee.

ΜΟΡΦΕΣ ΒΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ

(Μικρό απόσπασμα από την έρευνα των Aleksandra Pikic and Ivana Jugovic: Violence against lesbians, gays and bisexuals in Croatia: research report. Γιατί, βλέπετε, κάποιοι θέλουν να πιστεύουν και να μας κάνουν να πιστέψουμε κι εμείς ότι βία κατά των ομοφυλοφίλων αποτελούν μόνον οι απαγχονισμοί στο μουσουλμανικό Ιράν, αγνοώντας βολικά ότι αυτή αποτελεί μια καθημερινή πραγματικότητα σε όλες τις χώρες του κόσμου με την συνενοχή όλων εκείνων που σιωπούν ή επωφελούνται από τα αποτελέσματά της.)

2. DEFINITION OF VIOLENCE
Violence against LGB population is an umbrella term to describe and include various
forms of homophobic behaviour which intend to humiliate and hurt the integrity, health
and safety of person(s) only because they identify themselves as lesbians, gays or
bisexual persons. In our research, we adapted the categories of violence of the Expert
Group for Combating Violence Against Women3, and we completed the list of the violent
incidents with that of the research of Herek et al. from 1997. Although the Expert Group
also describes the structural and spiritual violence, we only examined the physical,
sexual, psychological and economic violence. We considered that those kinds of violence
were directed against the basic areas of integrity, health and safety of every person, and
therefore adequate for the research of violence against the sexual minorities. In the base
of all those forms of violence, there is the abuse of power of the perpetrator which uses
the stigmatized position of the LGB population in society, which makes the sexual
minorities more vulnerable and unprotected population.
Definitions of the categories of violence according to the Expert group:
«Economic violence - Inequitable control over access to shared resources, for example:
denying/controlling access to money, preventing access to employment or education,
denial of rights to property.
Psychological violence - Taunts, jeers, comments, threats, isolation, contempt, bullying,
public insult. This is usually experienced as damaging to self-identity and well-being,
especially if it is persistent.
Physical violence - Pushing, shoving, hair pulling, hitting, beating, kicking, burning,
biting, strangling, stabbing, genital mutilation, torture, murder. Severity of injury ranges
from minimal tissue damage, broken teeth and bones to permanent injury and death.
Sexual violence - Any non-consensual sexual activity including: sexual taunts and jokes,
staring and leering, unwelcome comments, flashing (exposure), offensive phone calls,
unwanted sexual propositions, forced viewing of/or participation in pornography,
unwanted touching, coerced sex, rape, incest, being made to perform sexual acts the
woman finds painful or humiliating, forced pregnancies, trafficking and exploitation in
the sex industry.»

ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΕΡΩΤΙΚΟΥ ΠΑΘΟΥΣ

Στον αστερισμό του ερωτικού πάθους
(Βιβλιοθήκη 14/7/06)

Η Χριστίνα Ντουνιά ανήκει στους κριτικούς της νεότερης γενιάς, που όχι μόνο κοινοποιούν φρέσκες ιδέες στις πανεπιστημιακές αίθουσες, αλλά, ταυτόχρονα, εμπλουτίζουν την κριτική γραφή με ελκυστική γλώσσα.
Τελευταία κριτική per-sona της Αρτινής πανεπιστημιακού, η Ντόρα Ρωζέττη και η Ερωμένη της (εκδόσεις «Μεταίχμιο»). Το λανθάνον λεσβιακό ρομάντζο ανατάραξε εκτός από τα φιλολογικά μας πράγματα (για την ταυτότητά της ερίζουν λογοτέχνες και μη) και τους σαπφικούς κύκλους (στο Διαδίκτυο την έχουν ήδη αναγορεύσει σε εμβληματική μορφή). Ωστόσο το ενδιαφέρον της Ντουνιά για το Μεσοπόλεμο έχει διάρκεια, πάθος και μέθοδο. Μ' άλλα λόγια, τα εκάστοτε πρόσωπα που επιλέγει είναι προσεκτικά οργανωμένες αφορμές για να φωτίσουν (κι όχι για να κουτσομπολέψουν) μια κρίσιμη και παρεξηγημένη περίοδο των γραμμάτων μας, που ο απόηχός της φτάνει ώς τις μέρες μας.
Σ' αυτή τη συνομιλία ο αναγνώστης θα διαπιστώσει ότι το ενδιαφέρον της λογοτεχνίας για την αναψηλάφηση του ιστορικού ή φιλολογικού μας παρελθόντος, το μόνο που δεν υποδηλώνει είναι απουσία μυθοπλασίας. Ενώ, συμμετρικά, η δυσπιστία του αναγνωστικού κοινού (ενίοτε και του ειδικού) σε βιβλία που δοκιμάζουν την ερευνητική βάσανο (πατώντας ή όχι στη λογοτεχνία τεκμηρίων), πηγάζει από μια ριζωμένη μυθοποίηση της Επινόησης ή, ένα και το αυτό, από μια αδιαπραγμάτευτη πρόσληψη της Πραγματικότητας.
- Τελικώς είσαι αθεράπευτα μεσοπολεμική, αριστερή, εσχάτως δε και μεταφεμινίστρια;
«Ας αρχίσω από τα αυτονόητα. Πιστεύω στην ελευθερία της έκφρασης, ιδεολογικής, ερωτικής ή καλλιτεχνικής. Και με ενδιαφέρει η περίοδος του Μεσοπολέμου επειδή τότε τίθενται για πρώτη φορά συλλογικά αυτά τα ζητήματα. Οταν δηλαδή φτάνουν και στην Ελλάδα οι θεωρίες του Φρόιντ, ο απόηχος της Οκτωβριανής Επανάστασης, αλλά και τα νεωτερικά καλλιτεχνικά κινήματα. Στον αστερισμό αυτών των ιδεών γεννήθηκε το μυθιστόρημα της Ρωζέττη, αφού μέσα στην επαναστατημένη διάθεση της μεσοπολεμικής νεότητας βρήκε γόνιμο έδαφος η έκφραση ενός απαγορευμένου ερωτικού πάθους.
Βέβαια, αν ο άνεμος ελευθερίας που πνέει στα φοιτητικά και καλλιτεχνικά στέκια επιτρέπει στη Ρωζέττη να κάνει την παράτολμη κίνησή της, η ελληνική κοινωνία δεν είναι ακόμα έτοιμη να τη δεχτεί. Το θέμα του βιβλίου αποτελεί σίγουρα ταμπού για την εποχή του, και όχι μόνον. Η συγγραφέας κινδύνευε με απομόνωση κοινωνική, το εγχείρημά της ίσως να είχε και ποινικές συνέπειες. Γι' αυτό και εμφανίστηκε με ψευδώνυμο».
- Η Μικέλα Χαρτουλάρη, επικαλούμενη σχετική συζήτησή σας, αναφέρεται στα «Νέα» για ετερώνυμο της Μέλπως Αξιώτη ή της Ελλης Παπαδημητρίου. Σε πρόσφατο τεύχος της «Οδού Πανός» η Ελένη Μπακοπούλου καταθέτει μια εξονυχιστική μαρτυρία της συγγραφέως που ανέσυρες από την αφάνεια. Ο Φίλιππος Δρακονταειδής, στον «Πόρφυρα», παρουσιάζει μία ακόμα εκδοχή: τη Ντόρα Ρωζέττη ως συγγενή του ζωγράφου Θεόφραστου Τριανταφυλλίδη. Τελικώς, για να μην καλέσουμε την Νικολούλη να βάλει τάξη, τη φιλολογική σου περιέργεια την παρενοχλεί η ανθρώπινη;
«Οταν αποφάσισα να επανεκδώσω το λανθάνον μυθιστόρημα της Ρωζέττη συζήτησα σε φιλικούς κύκλους υποθέσεις σχετικά με την ταυτότητά της. Αν αποδεικνυόταν ότι η Ρωζέττη είχε εξελιχθεί σε δόκιμη συγγραφέα, αυτό θα ενδιέφερε οπωσδήποτε τη φιλολογική κοινότητα, και όχι μόνον. Ωστόσο, πέρα από ορισμένες συμπτώσεις βιογραφίας και ενδοκειμενικών στοιχείων, οι υποθέσεις μου δεν επαληθεύτηκαν. Η αυτόγραφη αφιέρωση που εντόπισα καθυστερημένα στο αντίτυπο της βιβλιοθήκης Καβάφη (την οποία πρόσφατα δημοσίευσε φωτοτυπημένη στο "Βήμα" ο Μανόλης Σαββίδης, διευθυντής του Σπουδαστηρίου Νέου Ελληνισμού) δεν βοήθησε ιδιαίτερα στη διαδικασία της ταυτοποίησης. Ετσι, στο Επίμετρο του βιβλίου, φρονίμως ποιούσα, δεν διατύπωσα καμία υπόθεση σχετικά με το όνομα της συγγραφέως».
- Τα δημοσιεύματα που ακολούθησαν σχετικά με την ταυτότητά της Ρωζέττη έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αφού προς το παρόν δεν έχουμε κανένα δικό της αυτόγραφο κείμενο. Η κ. Μπακοπούλου δίνει σοβαρές πληροφορίες βασισμένη σε συζητήσεις που είχε πριν από 22 χρόνια με τη συνταξιούχο γιατρό Ελένη Καλογλοπούλου, η οποία -κατά δήλωσή της- είχε γράψει το ημερολόγιο στο οποίο βασίστηκε ένα μεγάλο μέρος του μυθιστορήματος «Η ερωμένης της». Σύμφωνα με αυτή τη μαρτυρία, η Καλογλοπούλου αναφέρεται με ψυχρότητα στις φιλίες και τις ιδέες της νεότητάς της, αφού στη δεκαετία του '30 παντρεύτηκε κάποιον επιχειρηματία -το μόνο ίσως θετικό πρόσωπο στη διήγησή της- και επηρεασμένη από αυτόν έγινε φιλοναζίστρια και ακροδεξιά. Σύμφωνα τώρα με την εκδοχή του κ. Φίλιππου Δρακονταειδή, η συγγραφέας ονομαζόταν Θεοδώρα Τριανταφυλλίδη, ήταν χημικός και έφυγε γύρω στο 1930 για την Αγγλία...
«Η συζήτηση ωστόσο, τουλάχιστον για τη δική μου οπτική των πραγμάτων, θα πρέπει να επικεντρώνεται κατ' αρχήν στο βιβλίο και στην όποια σημασία του, ιστορική ή λογοτεχνική».
-Στην κατά Μπακοπούλου Ρωζέττη συγγραφείς της «Ερωμένης» δεν είναι η ίδια αλλά δύο φίλοι της λόγιοι (ο Σημηριώτης κι ο Τσουκαλάς), που λαθραία μεταμόρφωσαν το ημερολόγιο μιας τολμηρής ψυχοστασίας σε προκλητικό ρομάντζο. Φυσικά, αν ισχύει αυτή η εκδοχή, ανατρέπεται όλο το σκηνικό...
«Πράγματι, σύμφωνα με εκδοχή της κ. Μπακοπούλου, η Καλογλοπούλου της εξομολογήθηκε ότι ήταν μεν η ηρωίδα, αλλά όχι η συγγραφέας του μυθιστορήματος. Γι' αυτό και είχε πάρει τις αποστάσεις της από το βιβλίο "Η ερωμένη της", το οποίο εμφανίζει ως δημιούργημα δύο ανδρών που χρησιμοποίησαν κατά το δοκούν τις ημερολογιακές σημειώσεις της, τις ενέταξαν σε ένα μυθοπλαστικό υλικό και το εξέδωσαν εν αγνοία της με το ψευδώνυμο Ντόρα Ρωζέττη. Ο Τσουκαλάς, με τον οποίο έχω κάπως ασχοληθεί στο βιβλίο μου "Λογοτεχνία και Πολιτική στον Μεσοπόλεμο" ("Καστανιώτης", 1996), είναι φίλος του Λαπαθιώτη και εκδίδει το 1927 το "Κουρασμένος απ' τον έρωτα", ένα πρωτόλειο αφήγημα για τους νυχτερινούς περιπάτους του ποιητή και τον κόσμο των ναρκωτικών. Θα μπορούσε δηλαδή να βρίσκεται στον κύκλο της Ρωζέττη και να αξιοποιήσει συγγραφικά το ημερολόγιό της. Σε αυτό συνηγορεί και το γεγονός ότι η βιογραφία της Καλογλοπούλου (αν δεχτούμε ότι αυτή είναι η συγγραφέας του ημερολογίου), παρουσιάζει σοβαρές αποκλίσεις από τη ζωή της ηρωίδας του βιβλίου. Ετσι, η ηρωίδα του μυθιστορήματος σπουδάζει Χημεία, παίρνει το πτυχίο της το 1928, εργάζεται σε εργοστάσιο σακχαρωδών προϊόντων του αιγαιοπελαγίτικου νησιού της καταγωγής της και τελικά φεύγει με την αγαπημένη της στην Ιταλία. Αντιθέτως, η Καλογλοπούλου καταγόταν από την Αλεξάνδρεια, πήρε το πτυχίο της Ιατρικής το 1930, -δηλαδή μετά την έκδοση του βιβλίου-, δεν εργάστηκε ποτέ σε εργοστάσιο και παρέμεινε στην Ελλάδα».
- Νομίζω ότι ακόμα και ο τίτλος: «Η ερωμένη της» αντί του: «Η ερωμένη μου» μπορεί να ερμηνευθεί ως επιλογή ενός συγγραφέα ξένου προς το ημερολογιακό/ βιωματικό υλικό. Πρόκειται για μια ανατρεπτική εκδοχή, φιλολογικώς ερεθιστική, η οποία κατά έναν τρόπο δικαιώνει όσους υποθέτουν ότι το εγχείρημα αυτό ανήκει σε άντρα συγγραφέα, αλλά μένει να ενισχυθεί με αποδεικτικό υλικό.
Το κείμενο που έχουμε στα χέρια μας είναι άνισο. Υπάρχουν σελίδες φρεσκάδας και εξομολογητικής δύναμης αλλά και σελίδες λυρικών εξάρσεων και κοινοτοπιών -σελίδες όπου η ανάγκη της κοινολόγησης της λεσβιακής εμπειρίας υπερισχύει της λογοτεχνικής μεταρσίωσής της...
«Το κείμενο από λογοτεχνικής πλευράς είναι πράγματι άνισο. Η αφηγήτρια δεν περιορίζεται ωστόσο μόνο στην προβολή των ερωτικών της επιλογών, αλλά διακρίνεται και για τη δυναμική της στάση απέναντι στα κοινωνικά στερεότυπα σχετικά με το ρόλο της γυναίκας. Διεκδικεί την προσωπική της ευτυχία, αλλά και την υπερηφάνεια της, μέσα από την ειλικρίνεια των αισθημάτων και των ιδεών της. Προσόν της είναι η αμεσότητα της έκφρασης και η ικανότητα να μιλάει για το ουσιώδες, έστω και αν διολισθαίνει κάποτε σε μελοδραματικές κοινοτοπίες και γλυκερούς τόνους. Το χιούμορ και η ικανότητα αυτοσαρκασμού τη συγκρατούν από τη ροπή προς μια ακατάσχετη αισθηματολογία, και έτσι ο αναγνώστης μπορεί να παρακολουθήσει μέσα από τις σελίδες της την ανάδυση μιας υποκειμενικότητας εξαιρετικά μοντέρνας για την εποχή της. Ειδικά η επινόηση του τέλους ίσως υποδεικνύει έμμεσα ότι μια τέτοια σχέση δεν είναι πάντα καταδικασμένη στην αποτυχία ή στην καταστροφή. Το αξιολογώ και αυτό, ως δείγμα ιδεολογικής τόλμης, έστω και αν μοιάζει προβληματικό λογοτεχνικά.
Το βιβλίο της Ρωζέττη θα πρέπει πάντως να βρει τη θέση του στην ιστορία της λογοτεχνίας μας. Και με την ευκαιρία αυτή επισημαίνω ότι ήδη αναφέρεται ως ένα μυθιστόρημα "παρεκκλίνοντος ερωτικού πάθους" στη γαλλόφωνη και εξαιρετικά συνοπτική ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας του καθηγητή Αντρέ Μιραμπέλ, που εκδόθηκε το 1953 στη σειρά των "Que sais-je;", πλάι στο μεσοπολεμικό έργο του Κοσμά Πολίτη. Είναι ένα ενδιαφέρον στοιχείο που αγνοούσα όταν έγραφα το Επίμετρο του βιβλίου και το οποίο έχει τη σημασία του».
- Ποια ήταν η υποδοχή του βιβλίου στους σαπφικούς κύκλους;
«Εξαιρετικά θερμή, όπως τουλάχιστον διαπιστώνω από συζητήσεις που έγιναν σε παρουσιάσεις του βιβλίου, αλλά και από τις σχετικές σελίδες του Διαδικτύου. Είναι σαν να ανακαλύπτουν μια βαθιά κρυμμένη ρίζα στο οικογενειακό τους δέντρο. Υπάρχουν αξιόλογες φωνές στο χώρο αυτό που διεκδικούν με σοβαρότητα την ελεύθερη έκφρασή τους».
- Εξ όσων γνωρίζω δεν υπάρχει μια συνέχεια της γραφής της «Ερωμένης της», η Ρωζέττη υπήρξε ένας κομήτης που μάλλον έσβησε. Μήπως, κατά βάθος, η λογοτεχνία μας συμφιλιώθηκε με την αντρική, αλλά όχι με τη γυναικεία ομοφυλοφιλία;
«Ετσι ακριβώς έχουν τα πράγματα. Και ίσως να μην είναι τυχαίο ότι το 2000, εβδομήντα χρόνια μετά το εγχείρημα της Ρωζέττη, κυκλοφόρησε ένα λεσβιακό μυθιστόρημα -το "Μόνο γυναίκες" της Μάρας Σέη, εκδ. "Κέδρος"- από μια πρωτοεμφανιζόμενη νεαρή συγγραφέα, πάλι με ψευδώνυμο! Αντανακλάται σίγουρα και εδώ το ιστορικό πρόβλημα της ανισότητας των δύο φύλων στην ελληνική πραγματικότητα. Ας μην ξεχνάμε ότι η ποίηση του Καβάφη με την τεράστια απήχησή της λειτούργησε απελευθερωτικά για την έκφραση της ανδρικής ομοφυλοφιλίας στη λογοτεχνία, όχι μόνο σε εγχώρια, αλλά κυρίως σε διεθνή κλίμακα. Οι άντρες είναι για λόγους ιστορικούς και κοινωνικούς πιο τολμηροί, δεν πιστεύω πάντως ότι θα πρέπει να βιάζουμε τα πράγματα. Οσοι και όσες νιώθουν την ανάγκη, μπορούν πια στην εποχή μας να μιλήσουν ανοιχτά, αξιοποιώντας τη σχετική -έστω υποκριτική- ανεκτικότητα της σύγχρονης κοινωνίας μας. Για αρκετούς όμως το ερωτικό βίωμα παραμένει μια ιδιωτική υπόθεση, και αυτό είναι νομίζω σεβαστό».

ΟΙ ΛΕΣΒΟΦΟΒΙΚΕΣ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΕΙΣ ΤΗΣ PUPL FICTION. ΕΞΩΦΥΛΛΑ 1

ΑΝΕΠΙΔΟΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ 3

Περί Ομοφυλόφιλου «Κινήματος».
Της Μαρίνας Γαλανού (16 Ιουλίου 2006)
Ας προσπαθήσουμε να ρίξουμε φως, σε κάποια πράγματα, που ίσως μας «πονάνε» όλους και όλες που ασχολούμαστε με τον LGBT χώρο στην Ελλάδα.
Πρώτα απ' όλα, πολλές φορές, χρησιμοποιούμε τον όρο «ομοφυλόφιλο κίνημα». Δεν ξέρω πόσο δόκιμος είναι αυτός ο όρος όσον αφορά την χώρα μας. Η λέξη «κίνημα» προϋποθέτει την συμμετοχή κόσμου, αλλιώς είναι άκυρη εξ ορισμού.
Αυτό που υπήρξε στο παρελθόν, τέλη της δεκαετίας του 70-αρχές δεκαετίας του 80, ήταν μια γενναία ομάδα ανθρώπων που σε πολύ δύσκολες εποχές, τόλμησαν να μιλήσουν ανοικτά για τα ζητήματα της ομοφυλοφιλίας.
Ας θυμηθούμε το μανιφέστο της εποχής -1976 : «Εμείς είμαστε οι Έλληνες Ομοφυλόφιλοι. Περάσαμε αιώνες καταπίεσης κρυμμένοι και κυνηγημένοι διότι η εκάστοτε ιδεολογία του κοινωνικού συστήματος μας θεωρούσε διεστραμμένους, έκφυλους, κοινωνική πληγή. Σήμερα βγαίνουμε ενωμένοι στην επιφάνεια της κοινωνικής ζωής για να συζητήσουμε μαζί, να καταλάβετε και να καταλάβουμε ότι ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να υπάρχει και να μεταχειρίζεται το σώμα του όπως αυτός νομίζει καλύτερα». Ένα μανιφέστο-διακήρυξη που επιτρέψτε μου να πω ότι αν αναλογιστεί κανείς την εποχή που διατυπώθηκε, είναι άκρως συγκινητικό.
Ο λόγος για το ΑΚΟΕ (Απελευθερωτικό Κίνημα Ομοφυλόφιλων Ελλάδος). Αυτή ήταν η εκκίνηση. Το ΑΚΟΕ κατάφερε από το 1976 έως το 1985 περίπου να έχει ουσιαστική παρέμβαση στα πράγματα με ένα αξιολογότατο περιοδικό το ΑΜΦΙ. Το ΑΚΟΕ ήταν ο πρώτος φορέας ομοφυλόφιλης έκφρασης που προσπάθησε να γίνει πυρήνας αυτού που θέλουμε να ονομάσουμε «ομοφυλόφιλο κίνημα». Και μέχρι ενός βαθμού τα κατάφερε. Συσπείρωσε κάποιο κόσμο, ένωσε κάποιες φωνές.
Η μετεξέλιξη, τρόπον τινά, για πρακτικούς λόγους, που αφορούσαν την νομική του υπόσταση, ήταν η Ελληνική Ομοφυλοφιλική Κοινότητα (ΕΟΚ), με πρώτο Πρόεδρο τον Γρηγόρη Βαλλιανάτο και στην συνέχεια τον Βαγγέλη Γιανέλλο. Η πορεία θα λέγαμε ότι ίσως δεν δικαίωσε την εκκίνηση που ήταν δυναμική, με αρκετά και σημαντικά στελέχη. Αυτό θα μπορούσε να πει κανείς ότι οφείλεται στις βαθύτερες παραμέτρους της εποχής. Ήταν άλλη η δυναμική της μεταπολίτευσης, και άλλη η δυναμική που υπήρχε στα τέλη της δεκαετίας του 80, καθώς και στην δεκαετία του 90. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα εντελώς διαφορετική, αν και δεν πρέπει να παραμερίσουμε τις σημαντικές ευθύνες των προσώπων που διαχειρίστηκαν τα πράγματα. Ουδείς ανεύθυνος.
Η δεκαετία του 90 θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μάλλον στείρα από άποψης παραγωγής και έργου, αλλά και ιδεών, μακράν αυτού που θα χαρακτήριζε κανείς ως «κίνημα». Είναι ξεκάθαρο ότι δεν υπήρχε κάτι τέτοιο, ας είμαστε ειλικρινείς και με τον εαυτό μας και με την ιστορία. Το μόνο που υπήρχε ήταν κάποιες παρεμβάσεις του Βαγγέλη Γιαννέλου και του Γρηγόρη Βαλλιανάτου, οι οποίοι ωστόσο όμως είχαν το θάρρος και την παρρησία να εκθέσουν τον εαυτό τους στον τύπο (ηλεκτρονικό και έντυπο) και να υπερασπιστούν σταθερά και με αξιοπρέπεια κάποιες αξίες και αιτήματα του χώρου μας, αλλά χωρίς την βοήθεια κανενός. Χωρίς την υποστήριξη από τον κόσμο.
Οι αρχές της δεκαετίας που διανύουμε, βρήκαν τον χώρο μας πιο ευαισθητοποιημένο. Γι’ αυτό ευθύνονται τα γεγονότα που όλοι ίσως θυμόμαστε, αυτά του Spices, που κατέληξαν δυστυχώς σε μια αυτοκτονία. Έτσι γεννήθηκε το Πολύχρωμο Φόρουμ, που γίνονταν μια φορά το μήνα, τις πιο πολλές φορές σε αίθουσα του Πολυτεχνείου, και εκεί, συμμετείχαν ομάδες και οργανώσεις που η αφετηρία τους ήταν αυτά τα γεγονότα. Συμμετείχαν νεοσυσταθείσες οργανώσεις, όπως, η Πρωτοβουλία Ομοφυλόφιλων Πολιτών που μετεξελίχθηκε κατόπιν στην ΟΛΚΕ, η Λεσβιακή Ομάδα Αθήνας, το ΣΑΤΤΕ (Σωματείο Αλληλεγγύης Τραβεστί Τρανσέξουαλ, του οποίου είχα την τιμή να είμαι Γενική Γραμματέας για ενάμισυ περίπου χρόνο), η ΠΟΕΚ (Πρωτοβουλία Ομοφυλόφιλων ενάντια στην Καταπίεση) και πολλές ακόμη μικρότερες ομάδες αλλά και άνθρωποι ως μονάδες.
Στην συνέχεια το Πολύχρωμο Φόρουμ ατόνησε για λόγους που έχουν να κάνουν με την εγγενή αδυναμία συνεννόησης που υπάρχει στον χώρο μας και σε στείρες αντιπαραθέσεις που δεν έβγαζαν πουθενά.
Τα τελευταία δύο χρόνια ωστόσο, γίνεται προσπάθεια επανασυσπείρωσης μέσω των Φεστιβάλ Ομοφυλόφιλης Υπερηφάνειας που γίνονται στην Πλατεία Κλαυθμώνος, με όλες τις αδυναμίες και τα λάθη ίσως. Αλλά γίνεται και αυτό είναι σημαντικό. Είναι η πρώτη φορά που γίνεται πορεία από ομοφυλόφιλους, λεσβίες, τρανσέξουαλ στο κέντρο της Αθήνας, είναι η πρώτη φορά, μετά από δεκαετίες που γινόμαστε ΟΡΑΤΟΙ. Αυτό είναι το πιο σημαντικό όλων. Η ΟΡΑΤΟΤΗΤΑ. Δεν μπορείς να διεκδικήσεις τίποτε όταν είσαι αόρατος.
Δεν ωφελεί σε τίποτε να υπάρχει ο Χ εκπρόσωπος των ομοφυλόφιλων, λεσβιών, τρανσέξουαλ, όσο καλός και επαρκής και να είναι, εάν δεν υπάρχει κόσμος που θα δείξει ότι υπάρχει κάποια δυναμική από πίσω. Ότι αυτό το περίφημο 10% που είναι ο ομοφυλόφιλος πληθυσμός, ΥΠΑΡΧΕΙ.
Μπορώ αν θέλετε για τις ανάγκες της όποιας συζήτησης, να δεχτώ ότι αυτοί που εκπροσωπούν τον χώρο μας δεν είναι άξιοι των περιστάσεων, αν και δεν είναι αυτή η εικόνα. Οκ εκεί όμως θα μείνουμε; Στα πρόσωπα;
Είναι σαφές ότι αυτή τη στιγμή ομοφυλόφιλο κίνημα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ, ή εν πάσει περιπτώσει βρίσκεται ακόμη στα σπάργανά του. Το ξέρουμε και δυστυχώς το ξέρουν και αυτοί που μας κυβερνούν και γι’ αυτό και δεν δίνουν σημασία στα αιτήματά μας, λέγοντας ξερά-κοφτά «δεν είναι ώριμη η κοινωνία» οι μεν, ή εμφανίζοντας ένα εντελώς κουτσό και εν τέλει προσβλητικό σε ορισμένα σημεία του «σύμφωνο συμβίωσης» οι δε.
Κατά τη γνώμη μου, αυτό που χρειάζεται στην παρούσα στιγμή είναι η κατάρτιση μιας σαφούς ατζέντας αιτημάτων, ιεράρχησή τους με σαφές επίσης χρονοδιάγραμμα, όσον αφορά όσους από εμάς εργαζόμαστε εθελοντικά για την διεκδίκησή τους. Με καθαρότητα και χωρίς καμία παρέκκλιση από αυτά.
Αλλά - και εδώ επανέρχομαι στην αρχή του σημειώματός μου - το σημαντικότερο είναι η συμμετοχή. Εκεί βρίσκεται το κλειδί που θα ανοίξει τις πόρτες. Δεν είναι το ίδιο μια πορεία ομοφυλόφιλων να είναι 1.000 άτομα, με το να είναι 100.000 ή έστω 10.000 άτομα.
Είναι επίσης σημαντικό οι εκδηλώσεις, συζητήσεις, προβολές που γίνονται στον χώρο μας να συγκεντρώνουν κόσμο. Έτσι δείχνουμε ότι υπάρχουμε, ας μου επιτρέψετε την επανάληψη, γινόμαστε ορατοί.
Ας σταθώ πριν κλείσω σε ένα παράδειγμα. Στο περιοδικό Aftershave. Το μοναδικό gay περιοδικό που μετά το Αμφί, βγήκε στα περίπτερα. Μπορώ αν θέλετε να συμφωνήσω στην κριτική αρκετών ότι ήταν ένα στείρο περιοδικό μόδας, ότι δεν προσέφερε τίποτε το σημαντικό εν τέλει. Όμως ήταν το μοναδικό gay περιοδικό που τόλμησε να βγει στα περίπτερα. Και έπρεπε να υποστηριχτεί. Έστω και αν κατά την γνώμη κάποιων δεν ήταν καλό. Δεν έγινε αυτό και έτσι όπως φαίνεται έκλεισε, δεν κυκλοφορεί πια. Το θεωρώ απαράδεκτο. Και εκεί είναι η ευθύνη των πολλών και ανωνύμων. Δεν έχουμε την πολυτέλεια στείρας, μεμψίμοιρης και μίζερης κριτικής, όταν κάτι είναι μοναδικό. Πρέπει να το υποστηρίζουμε, γιατί αυτό έχει ξεκάθαρα πολιτική προέκταση.
Πρόσφατα δε, είχα συζήτηση με έναν εκδότη, όχι μεγάλου βεληνεκούς, ο οποίος έβγαλε βιβλίο που περιείχε στον τίτλο του την λέξη Gay. Μέσα στα 3 χρόνια κυκλοφορίας του, το βιβλίο πούλησε μόνο 350 αντίτυπα, από τα 3.000 που είχε τυπώσει. Είναι προφανές ότι ο συγκεκριμένος εκδότης ποτέ δεν πρόκειται να ξαναβγάλει κάποιο βιβλίο με ομοφυλόφιλη θεματολογία και πολύ καλά θα κάνει εν τέλει. Θα μπορούσα να κάνω έναν πολύ μακρύ κατάλογο ανάλογων παραδειγμάτων, μάλλον όμως θα κουράσω.
Εδώ είναι που ξανα-αναρωτιέται κανείς: που είναι αυτό το περίφημο 10% του ομοφυλόφιλου κόσμου; Εδώ είναι οι ευθύνες του ανώνυμου gay, λεσβίας, τρανσέξουαλ. Και επιτρέψτε μου να πω, ότι είναι πολύ πιο μεγάλες απ' αυτόν που τον εκπροσωπεί.
Δεν επιχειρώ με όσα γράφω να κατακρίνω κάποιους, ούτε να συμβάλλω με την σειρά μου σε ένα κλίμα στείρας αντιπαράθεσης. Όμως θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι για να υπάρξει ομοφυλόφιλο «κίνημα», πρέπει να υπάρχουν κάποιες απαραίτητες προϋποθέσεις. Και σε αυτό θα πρέπει να συμβάλλουμε όλοι.

(Αναδημοσίευση επιστολής που λάβαμε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου)

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΟΛΚΕ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΟΛKE
Βασικός σκοπός της ΟΛΚΕ είναι, η χειραφέτηση, η συμμετοχή και η ισότιμη ένταξη των λεσβιών, γκέι, αμφισεξουαλικών και τρανς στην Ελλάδα.
ΜΕΡΟΣ Α
ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΔΡΑΣΗΣ ΤΗΣ ΟΛΚΕ
Στην ΟΛΚΕ δρουν μαζί λεσβίες, γκέι, αμφισεξουαλικές, αμφισεξουαλικοί και τρανς. Αγωνίζονται από κοινού για ίσα δικαιώματα στην κοινωνία, την ισονομία, την ισότητα και την πλήρη αποδοχή τους.
Η ιδρυτική συνέλευση της 17.4.2004 επέλεξε το όνομα Ομοφυλοφιλική Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδας ως επίσημη ονομασία του σωματείου. Ήδη είχε αρχίσει μια συζήτηση για τον όρο ομοφυλοφιλία και τα παράγωγα του η οποία συνεχίζεται. Μιλώντας για «ομοφυλοφιλία» στην συνείδηση της κοινωνίας δημιουργείται η εικόνα του ομοερωτικού άνδρα και μόνο. Σήμερα όμως είναι αναγκαίο για λόγους ορατότητας των φύλων (και όχι μόνον) μαζί και με την επιθυμία μη χρήσης ενός όρου προερχόμενου από την Ιατρική, να χρησιμοποιούμε όρους που μας εκφράζουν καλύτερα. Η Γενική Συνέλευση της 22 Ιουνίου 2006 έδωσε το μήνυμα ότι θα πρέπει να εργαστούμε μέσα στην κοινότητα μας αλλά και προς τα έξω για τον αποστιγματισμό των όρων που μας περιγράφουν. Θεώρησε ότι το σωματείο θα πρέπει να ενεργοποιήσει τους μηχανισμούς ζύμωσης ώστε να ενταχθεί ο όρος πούστης στην επίσημη γλώσσα του σωματείου.
Η ΟΛΚΕ στον προφορικό και γραπτό λόγο χρησιμοποιεί τους όρους λεσβία και μεταβατικά τον όρο γκέι για να προσδιορίσει και να ορίσει την ταυτότητα των γυναικών και των ανδρών με ομοερωτικό προσανατολισμό. Θέλει με αυτόν τον τρόπο να γίνει κατανοητό, ότι στην Ελλάδα ζουν λεσβίες, γκέι, αμφισεξουαλικές, αμφισεξουαλικοί, και τρανς που είναι μέρος της παγκόσμιας κοινότητας των λεσβιών, γκέι, αμφισεξουαλικών, τρανς, και που μπορούν να συνεργαστούν όλες και όλοι μαζί ανεξάρτητα από το φύλο, το κοινωνικό φύλο, την εθνοτική, εθνική και κοινωνική- πολιτισμική καταγωγή, θρησκευτικές ή άλλες πεποιθήσεις, ηλικία, σωματική κατάσταση.
Ανταποκρινόμενες και ανταποκρινόμενοι στην ανάγκη δημιουργίας μιας οργάνωσης με νομική μορφή και υπόσταση επιλέχθηκε η σύσταση σωματείου, γιατί κατ’ αυτόν τον τρόπο θεωρήθηκε ότι θα διασφαλισθούν οι δημοκρατικές ζυμώσεις, η ορατότητα της λεσβιακής, της γκέι, της αμφισεξουαλικής και της τρανς κοινότητας, απέναντι στους θεσμούς και την κοινωνία θα είναι μεγαλύτερη ενώ η παρέμβαση και η πίεση για την επίτευξη των σκοπών ενός σωματείου ισχυροποιείται.
Στην Ελλάδα βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή της αναγνώρισης της ύπαρξής μας. Όχι μόνο δεν προστατεύεται το ανθρώπινο δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης του σεξουαλικού προσανατολισμού, αλλά περιθωριοποιείται, καταπιέζεται και καταπατάται. Οι θεσμοί, η Πολιτεία και η κοινωνία απομονώνουν και εναντιώνονται κατά κανόνα στις λεσβίες, στους γκέι, στις αμφισεξουαλικές, στους αμφισεξουαλικούς, στις τρανς και στους τρανς που εκδηλώνονται ανοιχτά. Στα ζευγάρια του ίδιου φύλου η Πολιτεία δεν παρέχει νομική στήριξη και δεν αναγνωρίζει καν την ύπαρξή τους.
Η ΟΛΚΕ στηρίζει και αγωνίζεται για την κατάργηση όλων των προκαταλήψεων που αντιμετωπίζουν οι λεσβίες, οι γκέι, οι αμφισεξουαλικές, οι αμφισεξουαλικοί και οι τρανς, οι οποίες έχουν οδηγήσει σε νομικές και κοινωνικές διακρίσεις, εχθρότητα, βία, σεξισμό, ετεροσεξισμό και αποκλεισμό. Η ΟΛΚΕ αγωνίζεται ώστε να αλλάξει και να ανατρέψει τα κοινωνικά και νομικά δεδομένα με σκοπό τη χειραφέτηση, τη συμμετοχή, τη πληροφόρηση, την ευαισθητοποίηση και την ισότιμη ένταξη.
1. ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΛΕΣΒΙΩΝ, ΓΚΕΙ, ΑΜΦΙΣΕΞΟΥΑΛΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΡΑΝΣ
Η χειραφέτηση αποτελεί τη βάση για την συμμετοχή και την ισότιμη ένταξη. Η λεσβιακή, η γκέι, η αμφισεξουαλική, και η τρανς χειραφέτηση είναι υπόθεση κυρίως των λεσβιών, των γκέι, των αμφισεξουαλικών και των τρανς. Η χειραφέτηση αρχίζει με το να θέσουν και να κατονομάσουν ερωτήματα και να βρουν τις απαντήσεις μόνες τους και μόνοι τους, όσον αφορά στον ερωτικό τους προσανατολισμό, στον αυτοπροσδιορισμό τους, στην ταυτότητα τους και στον τρόπο ζωής τους.
Οι λεσβίες, οι γκέι, οι αμφισεξουαλικές, οι αμφισεξουαλικοί, και οι τρανς έχουν κάνει αρκετά βήματα μέχρι σήμερα προς την χειραφέτηση. Παρ’ όλα αυτά όμως ακόμη εκβιάζονται, εκφοβίζονται, αυτοπεριορίζονται και εξαναγκάζονται να κρύβουν την σεξουαλική τους ταυτότητα ζώντας κάτω από ένα ετεροερωτικό προσωπείο. Η προαιώνια καταπίεση συνεχίζει να έχει τεράστια δύναμη.
Η ΟΛΚΕ προσπαθεί να δημιουργήσει εκείνους τους όρους και τις προϋποθέσεις μέσα στην κοινωνία ώστε οι λεσβίες, οι γκέι, οι αμφισεξουαλικές, οι αμφισεξουαλικοί και οι τρανς να μπορούν να δημιουργούν και να αποφασίζουν τον τρόπο της ζωής τους όπως οι ίδιες και οι ίδιοι θέλουν:
• Ελεύθερες και ελεύθεροι από νομικές και άλλες διακριτικές μεταχειρίσεις και συμπεριφορές.
• Ελεύθερες και ελεύθεροι χωρίς την πίεση προσαρμογής σε ετεροκανονιστικά πρότυπα,
• Ελεύθερες και ελεύθεροι από εχθρότητα, διακρίσεις, σεξισμό, ετεροσεξισμό και αποκλεισμό.
Χειραφέτηση σημαίνει επίσης αναγνώριση της ιστορίας ζωής των άλλων. Λεσβίες, γκέι, αμφισεξουαλικές, αμφισεξουαλικοί και τρανς χαρακτηρίζονται από ποικιλομορφία στον τρόπο ζωής τους, ο οποίος διαφέρει σαφώς από την εικόνα και μοντέλο ζωής που προτείνει η ετεροκανονιστική κουλτούρα και κοινωνία. Αυτή η ποικιλομορφία του τρόπου ζωής των λεσβιών, των γκέι, των αμφισεξουαλικών, και των τρανς είναι εμπλουτιστική τόσο για την ίδια τους την κοινότητα όσο και για όλη την κοινωνία. Η ΟΛΚΕ προωθεί και να στηρίζει την ποικιλομορφία και δεν δέχεται την μονολιθική προσαρμογή στον ετεροερωτικό τρόπο ζωής.
Η λεσβιακή, η γκέι, η αμφισεξουαλική, και η τρανς χειραφέτηση κλονίζει την πατριαρχική οπτική του γυναικείου και του ανδρικού πρότυπου μιας αποκλειστικά ετεροερωτικής μονοδιάστατης κουλτούρας. Για αυτό η ΟΛΚΕ από την αρχή της ίδρυσής της αισθάνεται αλληλεγγύη με το γυναικείο κίνημα και όλα τα κινήματα που αγωνίζονται για την μη διάκριση. Η λεσβιακή, η γκέι, η αμφισεξουαλική και η τρανς χειραφέτηση για πολλές και πολλούς στην κοινωνία αποτελεί βηματοδότη και σύμβολο για την ανάπτυξη του πλουραλισμού στον τρόπο ζωής. Είναι ένα σημαντικό κομμάτι της πορείας όλης της κοινωνίας για τον αυτό-προσδιορισμό και την ελεύθερη επιλογή του τρόπου ζωής. Για αυτό η ΟΛΚΕ προσδιορίζει την θέση της μέσα στα κινήματα χειραφέτησης με δεσμούς αλληλεγγύης.
2. Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΩΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗΣ
Η πλήρης συμμετοχή των λεσβιών, των γκέι, των αμφισεξουαλικών και των τρανς στην κοινωνική ζωή προϋποθέτει την αναγνώρισή τους ως αναπόσπαστο τμήμα της κοινωνίας. Η πολιτική της ΟΛΚΕ υποστηρίζει και προωθεί την ανοικτή και ισότιμη πρόσβαση στο δημόσιο χώρο και την κοινωνική ζωή, καθώς και σε όλους τους θεσμούς καθώς επίσης σε όλους τους τομείς της κοινωνίας. Δεν θα πρέπει να υπάρχουν στον νόμο και στην κοινωνία «προσκόμματα» για τις λεσβίες, τους γκέι, τις αμφισεξουαλικές, τους αμφισεξουαλικούς τις και τους τρανς αλλά να δημιουργηθούν οι συνθήκες εκείνες ώστε γυναίκες και άνδρες να εκφράζονται ελεύθερα χωρίς να περιθωριοποιούνται.
2.1. Η συμμετοχή πραγματοποιείται:
Α) με την αναγνώριση των διαφορετικών δυνατοτήτων και τρόπων έκφρασης της ανθρώπινης αγάπης και σεξουαλικότητας.
Β) με το δικαίωμα της κάθε γυναίκας και του κάθε άνδρα, να διαμορφώσει και να πραγματώσει ελεύθερα τις κοινωνικές της και τις κοινωνικές του σχέσεις, σύμφωνα με τις δικές της και δικές του ανάγκες και δυνατότητες.
Η δημοσίευση του γραπτού λόγου και η διάδοση της εικόνας μέσω των ΜΜΕ αποκτά όλο και μεγαλύτερη σημασία. Συμμετοχή λοιπόν σημαίνει επίσης ότι πρέπει τα λεσβιακά, τα γκέι, τα αμφισεξουαλικά και τα τρανς θέματα να έχουν μια επαρκή κάλυψη στο δημόσιο διάλογο. Καλούνται τα ΜΜΕ να προβάλλουν την αληθινή εικόνα της ζωής τους ως μέρος της κοινωνικής πραγματικότητας και καθημερινότητας. Η συμμετοχή ουσιαστικά εκδηλώνεται με την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αντικειμενική προβολή των λεσβιακών, των γκέι, των αμφισεξουαλικών και των τρανς θεμάτων στους θεσμούς και τα ΜΜΕ.
Πραγματική συμμετοχή είναι να θεωρείται οποιοσδήποτε μη εξαναγκαστικός σεξουαλικός προσανατολισμός αυτονόητα ως ισότιμη έκφανση της ανθρώπινης σεξουαλικότητας και να μπορούν ανοικτά οι λεσβίες, οι γκέι, οι αμφισεξουαλικές, οι αμφισεξουαλικοί και οι τρανς ως γυναίκες και άνδρες πολιτικοί να συμμετέχουν στην Βουλή, τα κόμματα, τα συνδικάτα, την Εκκλησία και σε όλους τους θεσμούς. Επιπροσθέτως γυναίκες ή άνδρες εκπρόσωποι των λεσβιών, των γκέι, των αμφισεξουαλικών και των τρανς να συμμετέχουν ως τέτοιες και τέτοιοι στις Ανεξάρτητες Αρχές.
Συμμετοχή σημαίνει αποδοχή και επίλυση των αιτημάτων της ΟΛΚΕ για κοινωνική αποδοχή, πλήρη νομική ισότητα, καθώς επίσης να συμπεριληφθούν τα λεσβιακά, τα γκέι, τα αμφισεξουαλικά και τα τρανς αιτήματα στην κοινωνική πολιτική.
Η ΟΛΚΕ θεωρεί την εαυτή της μέρος των κοινωνικών κινημάτων στην Ελλάδα. Δηλώνει αλληλεγγύη με όλα τα κοινωνικά κινήματα τα οποία επίσης αγωνίζονται για ισοτιμία στην κοινωνία.
3. ΙΣΟΤΙΜΗ ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΛΕΣΒΙΑΚΟΥ, ΤΟΥ ΓΚΕΙ, ΤΟΥ ΑΜΦΙΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΡΑΝΣ ΤΡΟΠΟΥ ΖΩΗΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Όσο εξακολουθούν να υπάρχουν προκαταλήψεις, κοινωνική περιθωριοποίηση και νομικά θεμελιωμένη ανισότητα, τα πολιτικά δικαιώματα των λεσβιών, των γκέι, των αμφισεξουαλικών, και των τρανς δεν θα πραγματωθούν ποτέ. Η χειραφέτηση και η συμμετοχή είναι προϋπόθεση και το πλαίσιο για μια πραγματική ισότιμη ένταξη των λεσβιών, των γκέι, των αμφισεξουαλικών και των τρανς καθώς και του τρόπου ζωής τους σε μια κοινωνία χωρίς εχθρότητα απέναντι τους. Η χωρίς διακρίσεις κοινωνική συμπεριφορά απέναντι σε όλες και όλους αποτελεί μέτρο του βαθμού της Δημοκρατικότητας μιας χώρας.
Η ισοτιμία δεν μπορεί να επιτευχθεί με την Προκρούστια προσαρμογή σε ετεροκανονιστικές νόρμες. Η ισότιμη ένταξη σύμφωνα με το πνεύμα και την οπτική των λεσβιών, των γκέι, των αμφισεξουαλικών και των τρανς για τη πολιτική των δικαιωμάτων των πολιτισσών και των πολιτών σημαίνει ισότιμη συμμετοχή σε όλο το κοινωνικό γίγνεσθαι, το οποίο σέβεται την όποια διαφορετικότητα και παρέχει την δυνατότητα επιλογών του τρόπου ζωής τους.
Ισότιμη ένταξη είναι η ισότιμη συμμετοχή σε ένα σύνολο με την ταυτόχρονη διατήρηση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της κάθε ομάδας. Η ισότιμη ένταξη είναι έργο όλης της κοινωνίας.
Στόχος της ΟΛΚΕ δεν είναι η τυπική αναγνώριση των λεσβιών, των γκέι, των αμφισεξουαλικών, και των τρανς σε μια κοινωνία η οποία εξακολουθεί να εμφανίζεται ως αποκλειστικά «ετεροκανονιστικά διαρθρωμένη». Ο πατριαρχικά παραδοσιακός εξαναγκασμός στους ρόλους των φύλων έρχεται σε σύγκρουση με την χειραφέτηση, την συμμετοχή και την ισότιμη ένταξη των λεσβιών, των γκέι, των αμφισεξουαλικών και των τρανς. Στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού πολιτισμού ο γάμος και η οικογένεια είναι αποτέλεσμα μιας ανδροκεντρικής και ετεροσεξιστικής εξέλιξης. Σήμερα υπάρχει ανάγκη αλλαγής και εκδημοκρατισμού. Η αναγνώριση του πλουραλισμού των τρόπων ζωής, να γίνει πρότυπο για όλη την κοινωνία στα πλαίσια ενός δημοκρατικού συστήματος.
Ισότιμη ένταξη επιτυγχάνεται με την ισότιμη συμμετοχή όλων στην διεύρυνση του κοινωνικού γίγνεσθαι ώστε να συμπεριλαμβάνει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε ομάδας. Το κοινωνικό σύνολο πρέπει να συμβάλει στην ισότιμη ένταξη, χωρίς να υπαγορεύει την σεξουαλική ταυτότητα τυποποιώντας την, και χωρίς αυτή να τυγχάνει διακριτικής μεταχείρισης. Η ισότιμη ένταξη γίνεται πραγματικά αντιληπτή από κάθε γυναίκα και από κάθε άνδρα σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο ως πολιτική ίσων ευκαιριών.
ΜΕΡΟΣ Β
ΠΥΛΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΛΕΣΒΙΩΝ, ΤΩΝ ΓΚΕΙ, ΤΩΝ ΑΜΦΙΣΕΞΟΥΑΛΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΡΑΝΣ
1. ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΙΣΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΛΕΣΒΙΩΝ, ΤΩΝ ΓΚΕΙ, ΤΩΝ ΑΜΦΙΣΕΞΟΥΑΛΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΡΑΝΣ
1.1. Κατοχύρωση των λεσβιακών, των γκέι, των αμφισεξουαλικών και των τρανς δικαιωμάτων στο Σύνταγμα της Ελλάδας
Η συνταγματική αναφορά περί ισοτιμίας πολιτισσών και πολιτών στην Ελλάδα δεν δίνει την απαιτούμενη εγγύηση για τα δικαιώματα των λεσβιών, των γκέι, των αμφισεξουαλικών και των τρανς. Η ΟΛΚΕ απαιτεί την κατοχύρωση των δικαιωμάτων των λεσβίων, των γκέι, των αμφισεξουαλικών, και των τρανς και στο Ελληνικό Σύνταγμα. Καμία γυναίκα και κανένας άντρας δεν πρέπει να ευνοείται ή να βλάπτεται με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα του κοινωνικού φύλου.
Η μονόπλευρη προτίμηση της Πολιτείας στον ετερόφυλο γάμο και την οικογένεια πρέπει να καταργηθεί. Η υπάρχουσα στήριξη από την Πολιτεία πρέπει να βασίζεται στην ληξιαρχική πράξη αλλά και στην ανατροφή και την φροντίδα των παιδιών. Γνώμονας να είναι η ευημερία των παιδιών η οποία εξαρτάται από την σχέση γονιών-παιδιών και όχι από τον σεξουαλικό προσανατολισμό των γονιών. Η Πολιτεία έχει την υποχρέωση να προστατεύει όλες οι επιλογές διαμόρφωσης ιδιωτικού βίου.
1.2. Ισοτιμία στον πολιτικό γάμο μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου και ελευθέρια βούλησης στη διαμόρφωση του ιδιωτικού βίου
Λεσβιακά και γκέι ζευγάρια πρέπει να έχουν τις ίδιες νομικές ευκαιρίες για την ανάπτυξη τους όπως τα ετερόφυλα. Έχοντας ως στόχο τον πολιτικό γάμο για ζευγάρια του ίδιου φύλου απαιτούμε την πλήρη ισοτιμία με τον πολιτικό γάμο ζευγαριών διαφορετικού φύλου.
Πολλά ζευγάρια δεν επιθυμούν να παντρευτούν. Η ΟΛΚΕ ζητά ακόμη και για τις γυναίκες και τους άνδρες που βρίσκονται σε καθεστώς ελεύθερης συμβίωσης να ισχύει η αναγνώριση τους και η ως εκ τούτου κατοχύρωση των αστικών δικαιωμάτων τους.
Η ερμηνεία του αστικού δικαίου ως προς τον πολιτικό γάμο και την οικογένεια πρέπει να απελευθερωθεί από την βαθιά ριζωμένη πατριαρχική αντίληψη. Οι νομικές ρυθμίσεις πρέπει να αναπροσαρμοστούν στο σήμερα.
Η ΟΛΚΕ απαιτεί την αποδοχή όλων των συναινετικών συμπεριφορών της σεξουαλικότητας τόσο για τις λεσβίες, τους γκέι, τις αμφισεξουαλικές, τους αμφισεξουαλικούς τις και τους τράνς όσο και για τις ετεροσεξουαλικές και τους ετεροσεξουαλικούς. Η μονογαμία ή η πολυγαμία μέσα στην σχέση, η συχνή αλλαγή ερωτικών συντρόφων και η κάθε μορφή σεξουαλικής συμπεριφοράς πρέπει να γίνει αποδεκτή, ενάντια στην κοινωνική υποκρισία που δεν αναγνωρίζει ότι αποτελεί μέρος της πραγματικότητας για όλες και όλους, ανεξάρτητα του όποιου σεξουαλικού τους προσανατολισμού.
1.3. Νομοθεσία κατά των διακρίσεων στις λεσβίες, στους γκέι, στις αμφισεξουαλικές, στους αμφισεξουαλικούς, στις και τους τρανς
Σε πολλές χώρες στην Ευρώπη έχουν ήδη κατοχυρωθεί νόμοι κατά των διακρίσεων των λεσβιών, των γκέι, των αμφισεξουαλικών και των τρανς. Στην Ελλάδα υφίστανται σε πολλά σημεία του Δικαίου αλλά και στην καθημερινότητα τους, εχθρότητα, διακρίσεις και βλάβες.
Απαιτούμε μια ολοκληρωμένη νομοθεσία κατά των διακρίσεων, μέσω της οποίας οι λεσβίες, οι γκέι, οι αμφισεξουαλικές, οι αμφισεξουαλικοί και οι τρανς θα απολαμβάνουν σε όλα τα νομικά επίπεδα ίση μεταχείριση και προστασία. Για την εφαρμογή μιας πλήρους ισονομίας των λεσβιών, των γκέι, των αμφισεξουαλικών και των τρανς θα πρέπει να προσαρμοστεί και το δίκαιο που αφορά τον δημόσιο τομέα συμπεριλαμβανομένου του στρατιωτικού και του εργατικού δικαίου.
Για να διεκδικήσουν οι λεσβίες, οι γκέι, οι αμφισεξουαλικές, οι αμφισεξουαλικοί και οι τρανς αποτελεσματικά το δίκαιο τους πρέπει να κατοχυρωθεί στα σωματεία και τις συλλογικότητες το δικαίωμα Υπεράσπισης ή/και Πολιτικής Αγωγής στα δικαστήρια και τις Αρχές.
1.4. Αναγνώριση της λεσβιακής, της γκέι, της αμφισεξουαλικής και της τρανς γονεϊκότητας
Λεσβίες, γκέι, αμφισεξουαλικές, αμφισεξουαλικοί και τρανς με παιδιά αναλαμβάνουν την αγάπη, την φροντίδα, την ανατροφή, την εκπαίδευση και την ευημερία των παιδιών τους. Τα παιδιά πολλές φορές προέρχονται από προηγούμενες σχέσεις, γάμους, τεχνητές μεθόδους γονιμοποίησης ή υιοθεσία. Οι λεσβίες, οι γκέι οι αμφισεξουαλικές, οι αμφισεξουαλικοί και οι τρανς παραμένουν μητέρες και πατέρες άσχετα αν η επιλογή της συντρόφου ή τού συντρόφου τους σήμερα στρέφεται προς το ίδιο φύλο και ανταποκρίνονται στις ευθύνες τους ως γονείς.
Όταν σε διαπροσωπικό επίπεδο ή με αποφάσεις των δικαστηρίων η φροντίδα των παιδιών αμφισβητείται για την λεσβία, τον γκέι, την αμφισεξουαλική, τον αμφισεξουαλικό, την ή τον τρανς γονέα με κριτήριο τον σεξουαλικό προσανατολισμό, τα παιδιά φορτώνονται επιπλέον με συναισθηματικές διαταραχές, τις οποίες δεν πρέπει να χρεωθούν οι λεσβίες, οι γκέι οι αμφισεξουαλικές, οι αμφισεξουαλικοί και οι τρανς γονείς αλλά η κοινωνική συμπεριφορά και θέση, η οποία για να διατηρήσει τις διακρίσεις θυσιάζει ακόμη και την ευημερία των παιδιών.
Ο περιορισμός της πρόσβασης στο δικαίωμα της γονεϊκότητας μόνο για παντρεμένα ετερόφυλα ζευγάρια πρέπει να καταργηθεί. Το δικαίωμα για την δημιουργία οικογένειας πρέπει να ισχύει για όλες και όλους όπως και το ελληνικό σύνταγμα ορίζει δίνοντας απόλυτο χαρακτήρα στον γάμο. Όλο και περισσότερες αμφισεξουαλικές και λεσβίες μόνες ή μέσα σε μια σχέση, αποφασίζουν να τεκνοποιήσουν. Μέχρι στιγμής στην Ελλάδα δεν επιτρέπεται η ελεύθερη πρόσβαση σε τράπεζες σπέρματος. Η κοινή επιθυμία τεκνοποίησης, ανατροφής και φροντίδας των παιδιών εμπλέκει ολοένα και περισσότερους γκέι, αμφισεξουαλικούς και τρανς που δεν έχουν προχωρήσει στην διόρθωση φύλου, ως δωρητές σπέρματος καθιστώντας τους βιολογικούς πατέρες. Ενώ σε πολιτικό γάμο μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου, εκείνη ή εκείνος που δεν έχει τεκνοποιήσει ή δώσει το σπέρμα του θεωρούνται κοινωνικοί γονείς. Υπάρχουν ήδη πολλαπλές δυνατότητες μορφών οικογένειας με τεκνοποίηση στην λεσβιακή, γκέι, αμφισεξουαλική και τρανς κοινότητα.
Λόγω του αναμφισβήτητου γεγονότος ότι παντού και πάντα υπήρχαν και υπάρχουν κυρίως αμφισεξουαλικές, λεσβίες αλλά και γκέι, αμφισεξουαλικοί και τρανς που μεγαλώνουν παιδιά δεν πρέπει να είναι θεμιτό να τους αρνούνται την φροντίδα των παιδιών τους. Για την λήψη της απόφασης γνώμονας πρέπει να είναι η ευημερία των παιδιών ανεξάρτητα από την σεξουαλική ταυτότητα των γονιών. Σε κάθε άλλη περίπτωση οι λεσβίες, οι αμφισεξουαλικές, οι γκέι, οι αμφισεξουαλικοί και οι τρανς εμφανίζονται ως ανάξιες και ανάξιοι να μεγαλώσουν παιδιά. Αυτή η διακριτική συμπεριφορά καταστρέφει λεσβιακές, γκέι, αμφισεξουαλικές και τρανς οικογένειες καθώς επίσης και όλες τις μορφές οικογένειας που μπορούν να προκύψουν, μέσα στις οποίες μεγαλώνουν παιδιά.
Το καθεστώς που ισχύει στην ετερόφυλη οικογένεια και αφορά την φορολόγηση, το ασφαλιστικό και κοινωνικό δίκαιο όπως και στο επώνυμο του παιδιού και την πρόσβαση σε όλες τις κρατικές και άλλες παροχές πρέπει να επεκταθεί και στην οικογένεια γονέων του ίδιου φύλου.
Έχοντας υπ’ όψιν το συμφέρον των παιδιών, είναι απαραίτητο να επεκταθεί ο πολιτικός γάμος και στα ζευγάρια του ίδιου φύλου.
2. ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ
2.1. Ο χώρος εργασίας για τις λεσβίες, τους γκέι, τις αμφισεξουαλικές τους αμφισεξουαλικούς τις τρανς και τους τρανς
Η συντριπτική πλειοψηφία μας έχει δεχτεί ήδη διακρίσεις στον χώρο εργασίας. Το φάσμα των διακρίσεων αρχίζει από λεσβιακά, γκέι, αμφισεξουαλικά και τρανς αστεία ή ανέκδοτα, παρενόχληση και φτάνει μέχρι συνεχή επιθετική συμπεριφορά, συχνά δε σε παρεμπόδιση επαγγελματικής ανέλιξης και βία. Συχνά ο φόβος των διακρίσεων οδηγεί τις λεσβίες, τους γκέι, τις αμφισεξουαλικές, τους αμφισεξουαλικούς τις και τους τρανς στην προσποίηση και διπλή ζωή στο χώρο της εργασίας.
Τα συνδικάτα και οι αντιπροσωπείες εργατριών και εργατών πρέπει να δραστηριοποιηθούν ώστε να σταματήσουν οι διακρίσεις κατά των λεσβιών, των γκέι, των αμφισεξουαλικών και των τρανς στο χώρο της εργασίας. Ο δημόσιος τομέας πρέπει να προχωρήσει δίνοντας το παράδειγμα και ως εργοδοσία να κατοχυρώσει ασφαλιστικές δικλείδες κατά των διακρίσεων. Οι προϊστάμενες και οι προϊστάμενοι καθώς και οι αντιπροσωπίες εργατριών και εργατών πρέπει να καταγγέλλουν τις διακρίσεις που βασίζονται στον σεξουαλικό προσανατολισμό.
2.2. Ομοερωτικές συμβιώσεις και κατοικία
Επιδόματα και βοηθήματα στο χώρο της κατοικίας οφείλουν να ισχύουν ισότιμα για όλες τις μορφές του ιδιωτικού βίου που μπορεί να προκύψουν. Στον τομέα της ενοικίασης εξακολουθούν να υπάρχουν διακρίσεις από τις ιδιοκτήτριες και τους ιδιοκτήτες απέναντι σε ζευγάρια του ίδιου φύλου. Η ΟΛΚΕ απαιτεί την ισότιμη εφαρμογή του δικαίου στον τομέα της κατοικίας και την εξάλειψη των διακρίσεων.
2.3. Η πολιτική της ΟΛΚΕ σε σχέση με την εκκλησία
Με την αδιάλλακτη στάση της στα θέματα της σεξουαλικότητας οι εκπρόσωποι των θρησκευτικών δογμάτων έχουν συμβάλει από αιώνες στην καταδίωξη και την περιθωριοποίηση γυναικών και ανδρών οι οποίες και οι οποίοι με την σημερινή συνειδητοποίησή τους αυτό-προσδιορίζονται ως λεσβίες, γκέι, αμφισεξουαλικές, αμφισεξουαλικοί ή τρανς. Απαιτούμε από την Εκκλησία της Ελλάδας και την Ιερά Σύνοδο να παραδεχτούν τα εγκλήματα των διώξεων και των διακρίσεων έναντι των λεσβιών, των γκέι, των αμφισεξουαλικών και των τρανς. Ως εργοδοσία καλούνται τα εκκλησιαστικά ιδρύματα να επιτρέπουν στις λεσβίες, στους γκέι, στις αμφισεξουαλικές, στους αμφισεξουαλικούς τις και τους τρανς να εξακολουθούν να εργάζονται χωρίς διακρίσεις και να υπερισχύει το εργατικό δίκαιο του κράτους.
2.4. Ορατότητα των λεσβιών, των αμφισεξουαλικών και των τρανς γυναικών
Οι λεσβίες και οι αμφισεξουαλικές οι τρανς γυναίκες είναι αντιμέτωπες με πολύπλοκες και πολύμορφες διακρίσεις οι οποίες σχετίζονται με την κοινωνικοποίηση των γυναικών και την συνθήκη της ανισότιμης κατανομής των ρόλων των φύλων. Ένα από τα αποτελέσματα είναι η μη ορατότητα των λεσβιών, αμφισεξουαλικών και τρανς γυναικών μέσα στην κοινωνία. Σε αυτό συμβάλει η διπλή διαδικασία διάκρισης που υφίστανται: Α) Στον αυτο-προσδιορισμού της γυναικείας σεξουαλικότητας και της αποσύνδεσής της από τον ετεροσεξιστικό και ετεροκανονιστικό αποκλειστικό ρόλο της αναπαραγωγικής μητρότητας. Β) Ως λεσβίες, αμφισεξουαλικές και τρανς γυναίκες δέχονται διακρίσεις λόγω των ομοερωτικών τους επιλογών και αποτελούν μια αποσιωπημένη ομάδα ακόμη και μέσα στα πλαίσια της ομοερωτικής κοινότητας.
Οι αμφισεξουαλικές και οι λεσβίες έχουν διαμορφώσει σημαντικά το λεσβιακό και γυναικείο κίνημα με το να συμβάλλουν στην: Α) Εδραίωση της πρωταρχικής και βασικής αλήθειας που πάνω σε αυτή στηρίχτηκε η συνειδητοποίηση της ταυτότητας του φύλου και η χειραφέτηση όλων των γυναικών: ότι «το προσωπικό είναι πολιτικό». Μέσα από αυτό κατορθώθηκε οι γυναίκες να αποκτήσουν στοιχειώδη ορατότητα, να αναγνωριστούν ως ένα βαθμό σαν ξεχωριστές οντότητες και να τεθούν τα γυναικεία θέματα στην κοινωνία. Β) Αναγνώριση και προσδιορισμός της βίας κατά των γυναικών ως πολιτικό και κοινωνικό ζήτημα που στηρίζεται και διαιωνίζεται από τις πατριαρχικές αξίες και δομές και αναπαράγεται μέσα σε αυτές, Γ) Ως γυναίκες, παρ’ ότι ανήκουν στην πλειοψηφία της κοινωνίας, δέχονται διακρίσεις λόγω του κοινωνικού τους φύλου.
Η εξέλιξη της συνείδησης της αμφισεξουαλικής και λεσβιακής ταυτότητας παρέμεινε στάσιμη. Η κοινωνική απαλλοτρίωση του γυναικείου σώματος συνεχίζει να ισχύει για τις λεσβίες και τις αμφισεξουαλικές και έχει ως αποτέλεσμα την ουδετεροποίηση του βιολογικού φύλου (sex) και κοινωνικού φύλου (gender). Τις λεσβίες, αμφισεξουαλικές και τις τρανς τις βλέπουν ως όντα χωρίς την βιολογική, την σεξουαλική, την κοινωνική διάσταση του φύλου τους και των επιλογών τους. Έτσι ο αυτό-προσδιορισμός για μια λεσβιακή, αμφισεξουαλική και τρανς ταυτότητα καθώς και το δικαίωμα στην ύπαρξη λεσβιακού και αμφι-λεσβιακού ζευγαριού και δημιουργία λεσβιακής, αμφι-λεσβιακής οικογένειας δεν τις αναγνωρίζεται. Οι λεσβίες οι αμφισεξουαλικές και οι τρανς γυναίκες είναι εντελώς αόρατες. Δεν αναφέρονται σε ιστορικά ή διδακτικά βιβλία, σε στατιστικές και έρευνες. Ακόμη και σήμερα υπάρχουν ελαχιστότατες δημόσια πρόσωπα λεσβίες, αμφισεξουαλικές και τρανς γυναίκες που εκδηλώνονται δημόσια και ζουν ανοικτά ως λεσβίες, αμφισεξουαλικές ή τρανς γυναίκες.
Η ΟΛΚΕ προωθεί την ορατότητα στον λεσβιακό, στον αμφισεξουαλικό και τρανς τρόπο ζωής και υποστηρίζει τον σεβασμό του για αυτόν. Το σωματείο θέτει και προωθεί τα αιτήματα των λεσβιών, αμφισεξουαλικών και τρανς γυναικών τόσο ως εσωτερική συζήτηση όσο και στο δημόσιο χώρο. Στα πλαίσια στήριξης και ενδυνάμωσης ανήκει επίσης η ισότιμη συμμετοχή των λεσβιών, των αμφισεξουαλικών και των τρανς γυναικών σε κάθε βαθμίδα κοινωνικής και πολιτικής ζωής, καθώς και η δημόσια προβολή τους, όπως επίσης η κατανόηση του λεσβιακού, αμφισεξουαλικού και τρανς τρόπου ζωής καθώς και η ενημέρωση της κοινωνίας σχετικά με τον λεσβιακό, αμφισεξουαλικό και τρανς τρόπου ζωής. Προωθεί στα ΜΜΕ την παρουσία των ίδιων των λεσβιών, των αμφισεξουαλικών και των τρανς γυναικών των τρόπο της ζωής τους αλλά και των ζητημάτων που τις αφορούν.
3. ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΒΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΛΕΣΒΙΩΝ, ΤΩΝ ΓΚΕΙ ΤΩΝ ΑΜΦΙΣΕΞΟΥΑΛΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΡΑΝΣ
3.1. Βία κατά των λεσβιών και των αμφισεξουαλικών γυναικών
Η βία κατά των αμφισεξουαλικών και λεσβίων πρέπει να διαχωρίζεται από την συνήθη βία κατά των εφήβων και ενηλίκων γυναικών στην πατριαρχική κοινωνία. Έχει σημασία η συνεργασία του λεσβιακού και γυναικείου κινήματος και η συμβολή τους στα προγράμματα κατά της βίας, στα οποία ουσιαστικά οι λεσβίες πρωτοστάτησαν, στήριξαν και στηρίζουν.
Επιπλέον, η σεξουαλική επαφή μεταξύ δύο γυναικών εμπορευματοποιείται με έναν ιδιαίτερο τρόπο στα πλαίσια πορνογραφικών προϊόντων που προσφέρονται σε ετεροερωτικούς άνδρες. Επειδή μέχρι τώρα η αμφιερωτική και η λεσβιακή σεξουαλικότητα παρουσιάζεται σχεδόν αποκλειστικά με αυτόν τον τρόπο στην κοινωνία, οι αμφισεξουαλικές και οι λεσβίες αντιμετωπίζονται με ένα ηδονοβλεπτικά επιθετικό βλέμμα στις ερωτικές σχέσεις τους, που οδηγεί στον φόβο και βιώνεται ως ψυχολογική σεξουαλική επίθεση, η οποία συχνά μπορεί να γίνει και πράξη. Αυτό είναι σίγουρα μια πρόσθετη αιτία, για την οποία οι περισσότερες αμφισεξουαλικές και οι λεσβίες προτιμούν να παραμένουν αόρατες στην κοινωνία και συνεπώς λιγότερο ορατές και υπαρκτές ακόμη και από τους γκέι.
3.2. Βία κατά των γκέι
Παρόλο που κοινωνικές έρευνες αποδεικνύουν ότι οι γκέι υφίστανται περισσότερες επιθέσεις και γίνονται συχνότερα θύματα βίας από τον μέσο όρο του ενήλικου ανδρικού πληθυσμού, η βία κατά των γκέι στην κοινωνία μας αγνοείται και αποσιωπάται. Ένας στους τρεις γκέι έχει δεχτεί τουλάχιστον μια φορά βιαιοπραγία λόγω του σεξουαλικού του προσανατολισμού. Μια εξίσου σημαντική μορφή βίας που δέχονται είναι η προβολή τους ως μία καρικατούρα στα πλαίσια ενός ακραίου του γυναικείου ρόλου η οποία πηγάζει από την πατριαρχική αντίληψη για τα φύλα και τις συμπεριφορές τους. Έτσι θίγεται η ποικιλόμορφη ταυτότητα των γκέι και αμφισεξουαλικών.
3.3. Αντιμετώπιση της βίας
Η ΟΛΚΕ έχει λάβει σοβαρά υπ’ όψιν το θέμα της βίας κατά των λεσβιών, των γκέι, των αμφισεξουαλικών και των τρανς ξεκινώντας με την δημοσιοποίηση του προβλήματος αυτού έτσι ώστε να σπάσει η σιωπή. Επί του παρόντος πρέπει τουλάχιστον να έχουν το δικαίωμα οι λεσβίες, οι αμφισεξουαλικές και οι τρανς γυναίκες να φιλοξενούνται στα κέντρα κακοποιημένων γυναικών όταν αυτές είναι θύματα βίας, και αιτούμαστε την δημιουργία αντίστοιχων κέντρων για κακοποιημένους γκέι, αμφισεξουαλικούς και τρανς άνδρες. Αναγκαία είναι προγράμματα στα οποία θα προσφέρεται άμεση βοήθεια για τα θύματα, τις δράστιδες και τους δράστες. Η πρόληψη της βίας πρέπει επίσης να συμπεριληφθεί σε αυτά τα προγράμματα. Καλείται η Πολιτεία να λάβει σοβαρά υπ’ όψιν το θέμα της βίας στηρίζοντας το αίτημα της ΟΛΚΕ για την πραγμάτωση τέτοιων προγραμμάτων.
Οι Αστυνομικές, Νομικές, και Κοινωνικές Αρχές αλλά και όλες εκείνες και εκείνοι που ασχολούνται με συναφή θέματα πρέπει να συνεργαστούν για την εξάλειψη της βίας κατά των λεσβίων, των γκέι, των αμφισεξουαλικών, και των τρανς με τις αντίστοιχες οργανώσεις και τα σωματεία. Μέσα στη Αστυνομία και τις άλλες Αρχές θα πρέπει να υπάρχει μία υπεύθυνη και ένας υπεύθυνος με ειδική κατάρτιση στην εποπτεία των θεμάτων βίας. Πληροφορίες και γνώση γύρω από τον σεξουαλικό προσανατολισμό, σεξουαλικές συμπεριφορές, τρόπο ζωής και της βίας κατά των λεσβίων, των γκέι, των αμφισεξουαλικών και των τρανς πρέπει να ενσωματωθούν στην εκπαίδευση και μετεκπαίδευση των αστυνομικών, των νομικών, των επιστημονισσών, των επιστημόνων και των διδασκόντων. Η ΟΛΚΕ αναζητεί την συνεργασία με τις Αρχές αλλά και με όσες και όσους ασχολούνται με συναφή θέματα.
4. ΔΙΑΡΚΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΛΕΣΒΙΑΚΩΝ, ΤΩΝ ΓΚΕΙ, ΤΩΝ ΑΜΦΙΣΕΞΟΥΑΛΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΡΑΝΣ ΘΕΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ, ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΑ ΜΜΕ
4.1. Έφηβες και έφηβοι και η εκπαιδευτική πολιτική
Έφηβες και έφηβοι έχουν το δικαίωμα υποστήριξης στην ανάπτυξη μιας υπεύθυνης και ενεργής προσωπικότητας η οποία θα τις κάνει συμμέτοχες και θα τους κάνει συμμέτοχους στην κοινωνία μέσα από ομάδες, συλλόγους, κινήματα κλπ.
Ενσωμάτωση της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία, χωρίς προκαταλήψεις και διακρίσεις απέναντι στην ηλικία, το φύλο, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την θρησκεία, τις πεποιθήσεις, την σωματική κατάσταση αλλά και την κουλτούρα. Οι εκπαιδεύτριες και οι εκπαιδευτές να ενημερώνονται και να μετεκπαιδεύονται στα παραπάνω θέματα. Ο ερωτισμός των λεσβιών, των γκέι, των αμφισεξουαλικών και των τρανς είναι εκφάνσεις της σεξουαλικότητας και ισότιμοι τρόποι ζωής. Να δοθεί το δικαίωμα συνεργασίας των μη κυβερνητικών οργανώσεων και σωματείων με τις εκπαιδευτικούς και τους εκπαιδευτικούς ώστε να κάνουν καμπάνιες στα σχολεία για τη χειραφέτηση, τη συμμετοχή και την ισότιμη ένταξη των λεσβιών, γκέι, αμφισεξουαλικών και τρανς για την κατάργηση των διακρίσεων. Η έκδοση διδακτικών βιβλίων να γίνεται σε συνεργασία με γυναίκες και άνδρες εκπαιδευτικούς, ειδικές επιστημόνισσες και ειδικούς επιστήμονες καθώς επίσης και με την ΟΛΚΕ.
4.2. Η θέση της ΟΛΚΕ απέναντι στην επιστήμη
Μερικές επιστημόνισσες και μερικοί επιστήμονες του τομέα της Βιολογίας, της Ιατρικής, της Γενετικής ή της Ψυχολογίας συνεχίζουν να προσπαθούν με επιμονή να ανακαλύψουν την αιτία της σεξουαλικής συμπεριφοράς και του προσανατολισμού των λεσβιών, των γκέι, των αμφισεξουαλικών και των τράνς. Είναι ανεπαρκές και χωρίς νόημα να αναλύονται περίπλοκες ανθρώπινες ερωτικές συμπεριφορές, ή η σεξουαλική ταυτότητα, μονόπλευρα σε Γενετική, Βιολογική επιστημονική βάση. Αρνούμαστε την στείρα εξερεύνηση της αιτίας για τις εκφάνσεις της σεξουαλικότητας που αφορά τις λεσβίες, τους γκέι, τις αμφισεξουαλικές, τους αμφισεξουαλικούς τις και τους τρανς. Η ΟΛΚΕ δεν βλέπει την αναγκαιότητα μονόπλευρης επεξήγησης των εκφάνσεων της σεξουαλικότητας των λεσβιών, των γκέι, των αμφισεξουαλικών και των τρανς. Αντί αυτού απαιτεί μια πλήρη κοινωνιολογική έρευνα ως προς την αντιμετώπιση των διακρίσεων, την εχθρότητα αλλά και την βία κατά των λεσβίων, των γκέι, των αμφισεξουαλικών και των τρανς στην κοινωνία. Καθώς και μία μεθόδευση των τρόπων άμυνάς τους.
4.3. Η θέση της ΟΛΚΕ απέναντι στα πανεπιστήμια
Τα ερωτήματα γύρω από την χειραφέτηση, τη συμμετοχή και την ισότιμη ένταξη των λεσβιών, των γκέι, των αμφισεξουαλικών και των τράνς να ενσωματωθούν στην πανεπιστημιακή έρευνα και διδασκαλία. Να κατοχυρωθεί και να θεσμοθετηθεί η κοινωνιολογική έρευνα για τις λεσβίες, τους γκέι, τις αμφισεξουαλικές, τους αμφισεξουαλικούς τις και τους τρανς.
Στην Πανεπιστημιακή εκπαίδευση να υπάρξει πληροφόρηση γύρω από την ταυτότητα, τον τρόπο ζωής, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα κοινωνικού φύλου και την συμπεριφορά των λεσβιών, των γκέι, των αμφισεξουαλικών και των τρανς. Να δημιουργηθεί και να ενσωματωθεί στους κύκλους σπουδών το μάθημα. Οι κανονισμοί των σπουδών οφείλουν να προσαρμοστούν και να συμπληρωθούν ώστε να δημιουργηθούν τμήματα σπουδών γύρω από τα λεσβιακά, τα γκέι, τα αμφισεξουαλικά και τα τρανς θέματα και να μην αγνοούνται. Να θεσμοθετηθεί η πρακτική άσκηση των επιστημονισσών και των επιστημόνων στις οργανώσεις και τα σωματεία που ασχολούνται με τα θέματα των λεσβίων, των γκέι, των αμφισεξουαλικών και των τράνς.
4.4. Πολιτισμός
Πολιτιστικά έργα και δραστηριότητες για τις λεσβίες, τους γκέι, τις αμφισεξουαλικές, τους αμφισεξουαλικούς τις και τους τρανς παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη, την διαμόρφωση ταυτότητας και την ενδυνάμωση της αυτοπεποίθησης τους. Εξυπηρετείται έτσι η αλληλεπίδραση μεταξύ λεσβιακής, γκέι, αμφισεξουαλικής, τρανς και ετερόφυλης πολιτισμικής οπτικής μέσα στην κοινωνία. Η ΟΛΚΕ ζητά την στήριξη πολιτιστικών προγραμμάτων από την Πολιτεία που αφορούν λεσβίες, γκέι, αμφισεξουαλικές, αμφισεξουαλικούς ή τρανς και προωθούν τα ζητήματά τους.
4.5. Αθλητισμός
Ο χώρος του αθλητισμού δομημένος σε ετεροσεξιστικά και ετεροκαονονιστικά πρότυπα είναι ιδιαίτερα εχθρικός για τις λεσβίες, τους γκέι, τις αμφισεξουαλικές, τους αμφισεξουαλικούς, τις και τους τρανς η ΟΛΚΕ προωθεί και αναδεικνύει τα θέματα των λεσβιών, των γκέι, των αμφισεξουαλικών και των τρανς μέσα από τον αθλητισμό. Για την κατάργηση των διακρίσεων σε αυτό τον τομέα υλοποιεί προγράμματα όπως η ΑΘΗΝΑ ΟΛκεία.
4.6. ΜΜΕ
Στα ΜΜΕ τα θέματα των λεσβίων, των γκέι, των αμφισεξουαλικών και των τρανς προβάλλονται κυρίως με προσβλητικό και τις περισσότερες φορές με απαξιώτικο τρόπο. Ως επί το πλείστον η ειδησεογραφία είτε αναφέρεται με ένα ηδονοβλεπτικό τρόπο ή σιωπά τελείως όταν πρόκειται για νέα που αφορούν και είναι υπέρ της λεσβιακής, της γκέι, της αμφισεξουαλικής και της τρανς κοινότητας. Χρειάζεται να ασκηθεί με επιμονή η ανάλογη κοινωνικοπολιτική πίεση ώστε τα ΜΜΕ να προβάλλουν εξ ίσου και αυτονόητα τον τρόπο ζωής των λεσβίων, των γκέι, των αμφισεξουαλικών και των τράνς, χωρίς φόβο και προκαταλήψεις. Τα κρατικά ΜΜΕ όπως και οι ανεξάρτητες αρχές είναι αυτονόητο ότι πρέπει να τηρούν τους δεοντολογικούς κώδικες χωρίς διακρίσεις σε βάρος των λεσβιών, των γκέι, των αμφισεξουαλικών και των τρανς. Να υπάρχει συνεργασία των ΜΜΕ και των Ανεξάρτητων Αρχών με αντιπροσωπείες λεσβιακών, γκέι, αμφισεξουαλικών και τράνς οργανώσεων.
5. Η ΟΛΚΕ ΑΠΑΙΤΕΙ ΙΣΟΤΙΜΗ ΕΝΤΑΞΗ ΑΝΤΙ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΠΟΙΗΣΗΣ
5.1. Λεσβίες, γκέι, αμφισεξουαλικές, αμφισεξουαλικοί και τρανς της τρίτης ηλικίας
Τα γηρατειά αποτελούν μια πρόκληση για την ελληνική κοινωνία πολύ περισσότερο δε αν κάποια ζει μόνη ή μόνος. Οι δυσκολίες γίνονται μεγαλύτερες όταν λεσβίες, οι γκέι, οι αμφισεξουαλικές και οι αμφισεξουαλικοί ζουν ανοικτά και δεν έχουν γίνει αποδεκτές και αποδεκτοί από τους συγγενείς τους. Ιδιαίτερα οι τρανς εξ’ αιτίας της εμφανούς ταυτότητάς τους δέχονται πολύ περισσότερες διακρίσεις σε σχέση με την υπόλοιπη κοινότητα. Το Υπουργείο υγείας, οι οργανώσεις που ασχολούνται με τα θέματα της υγείας αλλά και το γυναικείο κίνημα δεν θεώρησαν ιδιαίτερης σημασίας θέμα τον τρόπο με τον οποίο βιώνουν οι λεσβίες , οι γκέι, οι αμφισεξουαλικές, οι αμφισεξουαλικοί και οι τρανς την τρίτη ηλικία. Η κοινωνίας μας ακόμη βασίζεται στην πατριαρχική αντίληψη ότι η οικογένεια και ιδιαίτερα οι γυναίκες είναι υπεύθυνες για την τύχη των ηλικιωμένων.
Έχοντας αυτό τον προβληματισμό η ΟΛΚΕ εισάγει έναν ευρύτερο κοινωνικό διάλογο προσδιορίζοντας τις δυσκολίες που έχουν οι λεσβίες, οι γκέι, οι αμφισεξουαλικές οι αμφισεξουαλικοί και οι τρανς όταν βρίσκονται στην τρίτη ηλικία θέτοντας ως στόχο την ευαισθητοποίηση και την δράση στα θέματα αυτά. Αυτός ο διάλογος είναι ανάγκη να γίνει πρώτα στην ίδια την κοινότητα των λεσβιών των γκέι, των αμφισεξουαλικών και των τρανς ώστε αυτή η ίδια να συνειδητοποιήσει την διάσταση της πρόκλησης και τους τρόπους επίλυσής της.
Η κλασική φροντίδα των ηλικιωμένων αγνοεί εντελώς τις ανάγκες των ηλικιωμένων λεσβίων, γκέι, αμφισεξουαλικών και τρανς. Ιδιαίτερα άσχημη είναι η κατάσταση στα γηροκομεία ή στα αντίστοιχα ιδρύματα φροντίδας ηλικιωμένων. Στην συντριπτική πλειοψηφία τους οι λεσβίες, οι γκέι, οι αμφισεξουαλικές, οι αμφισεξουαλικοί και οι τρανς πρέπει να κρύψουν εντελώς την σεξουαλική τους ταυτότητα. Αυτή η κατάσταση πρέπει να σταματήσει. Η ΟΛΚΕ ζητά την συναίνεση και την ενεργή συμμετοχή της κοινότητας ώστε οι λεσβίες, οι γκέι, οι αμφισεξουαλικές, οι αμφισεξουαλικοί και οι τρανς να μπορούν και στην τρίτη ηλικία να βιώνουν τις επιλογές τους, ελεύθερα και χωρίς κανενός είδους διακρίσεις.
Η σιωπηρή απόσυρση των ηλικιωμένων λεσβιών, γκέι, αμφισεξουαλικών και τρανς από την ίδια τους την κοινότητα φέρνει όχι μόνο την απομόνωση των ηλικιωμένων αλλά και οι νέες λεσβίες, αμφισεξουαλικές, τρανς γυναίκες και οι νέοι γκέι, αμφισεξουαλικοί και τρανς άνδρες, δεν κερδίζουν με την μη ορατότητα των ηλικιωμένων τις προοπτικές για τα δικά τους γηρατειά.
Η ΟΛΚΕ απαιτεί την αλληλεγγύη και τον διάλογο των γενεών καθώς και την επανένταξη των ηλικιωμένων λεσβιών, γκέι, αμφισεξουαλικών και τρανς τόσο στην κοινωνία όσο και στην ίδια τους την κοινότητα.
Η ΟΛΚΕ απαιτεί την δημιουργία ομάδων και προγραμμάτων για την διαμόρφωση του τρόπου ζωής και τόπου διαμονής της τρίτης ηλικίας, ώστε να αναπτυχθούν εκείνα τα κοινωνικά πλαίσια που θα συνδράμουν στην συνειδητοποίηση της γήρανσης ως φυσικής διαδικασίας και θα προστατεύει την σεξουαλική τους ταυτότητα.
5.2. Λεσβίες, γκέι, αμφισεξουαλικές, αμφισεξουαλικοί και τρανς μετανάστριες και μετανάστες
Οι μετανάστριες λεσβίες, αμφισεξουαλικές, τρανς γυναίκες και μετανάστες γκέι αμφισεξουαλικοί και τρανς άνδρες στην Ελλάδα βιώνουν πολλαπλές διακρίσεις. Μέσα σε μία κοινωνία όπου πλειοψηφούν η ελληνικής υπηκοότητας πολίτισσες και πολίτες, υφίστανται διπλό στίγμα, ως λεσβίες, γκέι, αμφισεξουαλικές, αμφισεξουαλικοί, τρανς και ως «ξένες» και «ξένοι». Ταυτόχρονα κάποιες από αυτές και κάποιοι από αυτούς δεν έχουν από τις συμπατριώτισσες τους και συμπατριώτες τους στήριξη ή συμπαράσταση όταν η λεσβιακή, η γκέι, η αμφισεξουαλική ή η τρανς ταυτότητα τους είναι ακόμη λιγότερο αποδεκτή στις χώρες καταγωγής τους από ό,τι στην ελληνική κοινωνία.
Για την σωστή αντιμετώπιση αυτής της πρόκλησης οφείλει η Πολιτεία να λάβει υποστηρικτικά μέτρα για την ενσωμάτωση των λεσβίων, των γκέι, των αμφισεξουαλικών, των τρανς μεταναστριών και μεταναστών. Σε αυτά περιλαμβάνεται εκτός άλλων και η στήριξη ανάλογων ομάδων αλληλοϋποστήριξης μέσα στην λεσβιακή, την γκέι, την αμφισεξουαλική και την τρανς κοινότητα. Στην στήριξη της ισότιμης ένταξης περιλαμβάνονται και τα μέτρα τα οποία θα στοχεύουν στη μείωση και στην εξάλειψη της εχθρότητας απέναντι στην ομοερωτική, αμφιερωτική και τρανσερωτική συμπεριφορά. Μέσα στις ομάδες είναι αναγκαίο, με βάση την πολιτισμική τους καταγωγή, να υπάρξει ανάλογο πρόγραμμα ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης γύρω από τις λεσβίες, τους γκέι, τις αμφισεξουαλικές, τους αμφισεξουαλικούς, τις γυναίκες και τους άνδρες τρανς και τους τρόπους ζωής και συμβίωσης με το ίδιο φύλο.
Ιδιαίτερα προβλήματα αντιμετωπίζουν οι διαπολιτισμικές σχέσεις συμβίωσης του ίδιου φύλου. Η έλλειψη οποιασδήποτε νομικής αναγνώρισης της ομοερωτικής σχέσης στο ελληνικό δίκαιο εμποδίζει και κάνει δύσκολη την συμβίωση τους. Αυτό αποτελεί παραβίαση κατοχυρωμένων και εγγυημένων δημοκρατικών δικαιωμάτων, και είναι ενάντια στην Συνθήκη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η οποία κατά κύριο λόγο αναφέρεται στην προστασία της ιδιωτικής σφαίρας και στο στοιχειώδες ανθρώπινο και συνταγματικά αμετάκλητο δικαίωμα για την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας. Η ισοτιμία του πολιτικού γάμου σε ζευγάρια του ίδιου φύλου θα εξασφαλίσει το αίσθημα δικαίου και τα εχέγγυα της νομικής προστασίας στα ζευγάρια του ίδιου φύλου. Μια τέτοια ρύθμιση στο αστικό δίκαιο είναι αναγκαία καθώς είναι απάνθρωπο να απειλείται η αλλοδαπή συντρόφισσα ή ο αλλοδαπός σύντροφος με απέλαση χωρίς να λαμβάνεται υπ όψη η ιδιωτική ζωή και οι σχέσεις τους. Εδώ βεβαίως χρειάζεται μια γενική μεταρρύθμιση της νομοθεσίας περί αλλοδαπών.
5.3. Πρόσφυγες λεσβίες, γκέι, αμφισεξουαλικές, αμφισεξουαλικοί και τρανς
Σε πολλά κράτη του κόσμου καταδιώκονται ή απειλούνται οι λεσβίες, οι γκέι οι αμφισεξουαλικές, οι αμφισεξουαλικοί και οι τράνς λόγω της σεξουαλικής τους ταυτότητας με φυλάκιση, βασανισμούς μέχρι και θανατική ποινή είτε από επίσημο κράτος είτε από το παρακράτος. Να δίνεται πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα στις διωκόμενες και διωκόμενους λόγω του σεξουαλικού προσανατολισμού και να παρέχεται ασφάλεια με εγγυήσεις ότι δεν θα απελαθούν καθώς και στα παιδιά τους, όταν υπάρχουν. Να δίνεται η δυνατότητα επανένωσης της οικογένειας.
5.4. Λεσβίες, γκέι αμφισεξουαλικές, αμφισεξουαλικοί και τρανς με αναπηρία
Οι λεσβίες, οι γκέι, οι αμφισεξουαλικές, οι αμφισεξουαλικοί και οι τρανς με αναπηρία περιθωριοποιούνται όχι μόνο εξ’ αιτίας της σεξουαλικής τους ταυτότητας και της ταυτότητας, του κοινωνικού τους φύλου αλλά επίσης και λόγω της αναπηρίας τους.
Για τις ανάπηρες λεσβίες, τους ανάπηρους γκέι, τις ανάπηρες αμφισεξουαλικές, τους ανάπηρους αμφισεξουαλικούς τις ανάπηρες τρανς γυναίκες και τρανς άνδρες η συμμετοχή στη λεσβιακή, στη γκέι, στην αμφισεξουαλική και στην τρανς ζωή είναι ακόμη σχεδόν αδύνατη, επειδή στο λεσβιακό, στο γκέι, στο αμφισεξουαλικό και στο τρανς περιβάλλον πολλές φορές λείπουν οι απαραίτητες προϋποθέσεις. Χρειάζεται ένα εξειδικευμένο πρόγραμμα για την λεσβιακή ,την γκέι, την αμφισεξουαλική και την τρανς κοινότητα ώστε να επιτευχθεί η πλήρης συμμετοχή των γυναικών και ανδρών με αναπηρία.
Η ΟΛΚΕ μέσα στο πρόγραμμά της φροντίζει ώστε να μην υπάρξει αρνητική και απαξιωτική στάση στις ανάπηρες καθώς και στους ανάπηρους. Απαιτεί από την Πολιτεία να τις στηρίξει και να τους στηρίξει με προγράμματα πρόσβασης σε αγαθά και υπηρεσίες ώστε να ζουν πραγματικά ως ισότιμες πολίτισσες και ισότιμοι πολίτες στην κοινωνία. Θεωρούμε απαραίτητη την στήριξη των οικογενειών τους ώστε να μην απομονώνονται από την κοινωνία και να μη επιβαρύνονται με το έργο που η Πολιτεία οφείλει αυτονόητα να παρέχει.
5.5. Να σταματήσουν οι διακρίσεις κατά των γυναικών και ανδρών τρανς
Λεσβίες, γκέι, αμφισεξουαλικές, αμφισεξουαλικούς, γυναίκες και άνδρες τράνς τις ενώνει και τους ενώνει το γεγονός ότι αδιάλειπτα πρέπει να τοποθετούνται πάνω τον ρόλο των φύλων στην κυρίαρχη ετεροκανονιστική κουλτούρα. Η κοινωνία διαπαιδαγωγεί, πιέζει και επιβάλει να ανταποκριθούν σε μία επιβεβλημένη εικόνα και περιμένει να ενστερνιστούν και να αναπαράγουν τις συμπεριφορές τους σύμφωνα με αυτήν.
Η ΟΛΚΕ είναι αλληλέγγυα με τις γυναίκες και τους άνδρες τράνς στον αγώνα κατά των διακρίσεων και της περιθωριοποίησης τους. Οι τράνς αντιμετωπίζουν εχθρότητα σχεδόν σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας τους. Η πρόσβαση στον χώρο της εργασίας δυσκολεύει και εμποδίζεται από τις πολλαπλές προκαταλήψεις που υπάρχουν σε βάρος τους. Γι’ αυτό είναι απαραίτητό να κατονομασθούν και να υπάρξει ουσιαστική αναφορά των τράνς στη νομοθεσία κατά των διακρίσεων.
Η νομοθεσία ακόμη σήμερα εκθέτει τις γυναίκες και τους άνδρες τράνς που επιθυμούν διόρθωση φύλου σε μακροχρόνιες και υποτιμητικές γραφειοκρατικές και ιατρικές διαδικασίες. Οι τράνς έχουν το δικαίωμα να αποφασίζουν οι ίδιες και οι ίδιοι τον τρόπο ζωής τους, την διαμόρφωση της ταυτότητας του φύλου, του κοινωνικού τους φύλου, και την επιλογή των συντρόφων τους. Η ΟΛΚΕ τοποθετείται υπέρ μιας ριζικής μεταρρύθμισης της νομοθεσίας για τις γυναίκες και τους άνδρες τράνς.
Η ΟΛΚΕ απαιτεί από τον ιατρικό σύλλογο αλλά και από όλες και όλους που ασχολούνται με τον κλάδο υγείας να σεβαστούν το δικαίωμα των τράνς στην διόρθωση του σώματός τους και την επιλογή του τρόπου ζωής τους. Η τρανσεξουαλικότητα δεν είναι ασθένεια. Είναι μια στάση σε σχέση με το φύλο. Αυτό πρέπει να αναγνωριστεί και να γίνει σεβαστό σαν δικαίωμα.
Οι τράνς έχουν το δικαίωμα από μόνες και μόνοι τους να αποφασίζουν για το σώμα τους. Για τη διάθεση και την εφαρμογή ιατρικών βοηθημάτων δεν επιτρέπεται να ασκηθεί πίεση στις ενδιαφερόμενες και στους ενδιαφερομένους. Αντίθετα να είναι διαθέσιμα όλα τα κατάλληλα ιατρικά μέτρα και μέσα για όλες τις γυναίκες και όλους τους άνδρες τράνς που τα έχουν ανάγκη. Το κόστος να καλύπτεται από τα ασφαλιστικά ταμεία, να απλοποιηθούν οι χρονοβόρες διαδικασίες και να επιταχυνθεί η έγκριση του κόστους για τις απαραίτητες επεμβάσεις των τράνς ως προς την εναρμόνιση φύλου και σώματος.
Όλα τα αιτήματα που διεκδικεί η ΟΛΚΕ για τις μετανάστριες και τους μετανάστες, για τις και τους πρόσφυγες, για τις ανάπηρες και τους ανάπηρους και τις ηλικιωμένες και τους ηλικιωμένους, ισχύουν χωρίς καμία διαφορά και για τις γυναίκες και τους άνδρες τράνς.
6. ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΟΥ HIV AIDS
Οι γκέι ακόμη και σήμερα είναι στην Ελλάδα η πληθυσμιακή ομάδα που πλήττεται από την ασθένεια πιο πολύ από κάθε άλλη. Το hiv aids έχει αλλάξει δραστικά τη γκέι ζωή. Οι γκέι και λιγότερο οι λεσβίες είναι αναγκασμένες και αναγκασμένοι εκτός από το να βιώσουν την αρρώστια και το θάνατο φίλων και γνωστών τους, ταυτόχρονα να χειρισθούν και την σύνδεση ότι το θέμα του aids συνδέεται στενά με τον γκέι τρόπο ζωής. Ασθενείς του hiv aids ακόμη και σήμερα απομονώνονται στα νοσοκομεία και η σεξουαλική τους ταυτότητα αποσιωπάται. Για τις λεσβίες, τις αμφισεξουαλικές και τρανς γυναίκες δεν υπάρχει καμία αναφορά σε σχέση με το hiv aids στην Ελλάδα γιατί για άλλη μια φορά δεν αναγνωρίζονται από καμία μελέτη σε σχέση με το hiv aids.
6.1. Πολιτική ενημέρωσης και πρόληψης
Στην Ελλάδα δεν έχει υπάρξει σωστή πληροφόρηση για τους τρόπους πρόληψης του hiv/aids. Η πρόληψη του hiv aids είναι υποχρέωση της Πολιτείας. Αντί περικοπών χρειάζεται μια εξειδικευμένη επέκταση των διατιθέμενων κονδυλίων για κάθε έκφανση της σεξουαλικότητας ξεχωριστά. Η πρόληψη πρέπει να λαμβάνει υπ όψιν της τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και σεξουαλικές συμπεριφορές της κάθε ομάδας. Ειδική βαρύτητα πρέπει να δοθεί στις νεαρές λεσβίες και τις γυναίκες που έχουν περιστασιακά σεξ με άλλες γυναίκες καθώς και στους νεαρούς γκέι και στους άνδρες που έχουν περιστασιακά σεξ με άλλους άνδρες.
Πρόληψη του hiv/aids, σημαίνει επίσης ενδυνάμωση της λεσβιακής, της γκέι, της αμφισεξουαλικής και της τρανς αυτοεκτίμησης, υποστήριξη των κοινωνικών τους δραστηριοτήτων και επίτευξη της κοινωνικής ισοτιμίας. Όσο μεγαλύτερη αυτό-εκτίμηση έχουν οι γυναίκες και οι άνδρες τόσο πιο πολύ μπορούν να παραδέχονται ανοιχτά τα λεσβιακά, τα γκέι, τα αμφισεξουαλικά και τα τρανς βιώματα τους και να διαχειρίζονται τους αντίστοιχους κινδύνους. Η πολιτική της ΟΛΚΕ έχει ως στόχο την βελτίωση των προϋποθέσεων για την χειραφέτηση. Όσο περισσότερο αναπτύσσεται η κοινωνική και ατομική χειραφέτηση τόσο μεγαλύτερη είναι η συνεισφορά στην καταπολέμηση του hiv aids.
6.2. Αντίσταση στην περιθωριοποίηση
Η ΟΛΚΕ αντιστέκεται στην προσπάθεια για κοινωνική περιθωριοποίηση των hiv οροθετικών και ασθενών του aids. Τόσο μέσα στην λεσβιακή, στη γκέι, στην αμφισεξουαλική και στην τρανς κοινότητα όσο και στον χώρο εργασίας καθώς και στην κοινωνική ζωή πρέπει τα άτομα που ζουν με τον hiv aids να γίνουν αποδεκτές και αποδεκτοί ώστε να ενσωματωθούν στην κοινωνία.
7. Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΟΛΚΕ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ
Στην Ελλάδα ακόμη σήμερα εξακολουθεί να επικρατεί η νοοτροπία που ορίζει τον ομοερωτισμό ως παρέκκλιση και διαταραχή.
Απαιτούμε από τον ιατρικό σύλλογο και όλες και όλους που ασχολούνται με τον κλάδο της υγείας να ανατρέψουν την παθολογική εικόνα του ομοερωτισμού, αμφιερωτισμού και τρανσερωτισμού Η ΟΛΚΕ αντιτίθεται σε κάθε σεξουαλική μεταστροφή, ευγονικές ορμονικές προγεννητικές προσπάθειες ή παρεμβάσεις στην εγκυμοσύνη και στον τοκετό. Στην εκπαίδευση και μετεκπαίδευση στον ιατρικό κλάδο πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπ’ όψιν τα θέματα της σεξουαλικότητας όταν αυτή απευθύνεται στο ίδιο φύλο, καθώς και η εχθρική αντιμετώπισή της.
8. ΑΙΤΗΜΑ ΓΙΑ ΙΔΡΥΣΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΑΡΧΗΣ
Η Πολιτεία έχει καθήκον να αντιμετωπίζει δραστικά τις διακρίσεις κατά των λεσβίων, των γκέι, των αμφισεξουαλικών και των τρανς και δημιουργήσει ανεξάρτητη Αρχή για τα θέματά τους.
9. Η ΟΛΚΕ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΑ ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Στις 8 Φεβρουαρίου 1994 το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο στη συντριπτική πλειοψηφία ψήφισε απόφαση υπέρ της ισοτιμίας των λεσβίων και των γκέι στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ). Η απόφαση συστήνει στις χώρες μέλη της ΕΕ «σε συνεργασία με τις εθνικές λεσβιακές και γκέι Οργανώσεις να λάβουν μέτρα για τη δημιουργία εκστρατειών για την καταπολέμηση οποιασδήποτε μορφής κοινωνικής διάκρισης των λεσβιών και των γκέι» Ως κύριο μέτρο ζητά το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο μια αποφασιστική παρέμβαση κατά της αντιομοερωτικής βίας, την ισονομία λεσβιακών και των γκέι συμβιώσεων και το δικαίωμα υιοθεσίας για τις λεσβίες και τους γκέι. Η ΟΛΚΕ απαιτεί την εφαρμογή αυτών των ευρωπαϊκών συστάσεων και στην Ελλάδα. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή καλείται με βάση την απόφαση της Ευρωβουλής να συντάξει διάταγμα περί ισοτιμίας για τις λεσβίες και τους γκέι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ένταξη των αμφισεξουαλικών και των τρανς στην παραπάνω απόφαση κρίνεται απαιτητή από την ΟΛΚΕ γιατί αναγνωρίζει εξίσου τις διακρίσεις που υφίστανται.
Σε αναρίθμητες χώρες εκτίθενται οι λεσβίες, οι γκέι, οι αμφισεξουαλικές, οι αμφισεξουαλικοί, και οι τρανς σε διώξεις και καταπατήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτό δεν πρέπει να το παραβλέπει η ελληνική κυβέρνηση. Η κατάσταση των λεσβίων, των γκέι, των αμφισεξουαλικών και των τρανς πρέπει να αποτελεί αυτονόητη και μόνιμη προϋπόθεση όλων των συνομιλιών μεταξύ των μελών των κρατών όπως και των διαπραγματεύσεων μεταξύ δύο κρατών περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η ΟΛΚΕ είναι αλληλέγγυα με τα κινήματα άλλων χωρών που εργάζονται για τα ίσα δικαιώματα όλων των πολιτισσών και των πολιτών και ενισχύει τις οργανώσεις και τα κινήματα στα πλαίσια των δυνατοτήτων της. Είναι μέλος στην International Lesbian and Gay Association (ILGA) στα πλαίσια της παγκόσμιας συνεργασίας για τη αποκατάσταση ίσων πολιτικών δικαιωμάτων για τις λεσβίες, τους γκέι, τις αμφισεξουαλικές, τους αμφισεξουαλικούς τρανς πολίτισσες και πολίτες. Είναι μέλος μέσω του προγράμματος ΑΘΗΝΑ ΟΛκεία του EGLSF (European Gay and Lesbian Sport Federation).
Η ΟΛΚΕ σε συνεργασία με τον ΕΡΜΗ, την ελληνική λεσβιακή και γκέι κοινότητα στην Γερμανία στηρίζει το αίτημα των αποδήμων λεσβίων, γκέι, αμφισεξουαλικών, και τρανς για την ίδρυση ενός Παγκόσμιου Ελληνικού Δικτύου με στόχο την αλληλοϋποστήριξη και αλληλοπληροφόρηση. Καθώς επίσης αναζητεί και ενθαρρύνει την συνεργασία και με άλλες οργανωμένες ελληνικές λεσβιακές, γκέι, αμφισεξουαλικές και τρανς ομάδες στο εξωτερικό.
(Ψηφίσθηκε ομόφωνα σε αυτήν την μορφή στην Έκτακτη Γενική Συνέλευση στις 22 Ιουνίου 2006)

(Αναδημοσίευση από το site της ΟΛΚΕ, όπου μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την ταυτότητα και τις δράσεις της οργάνωσης)

FRANCIS BACON

.
Francis Bacon (1909-1992)

DAVID SEDARIS: ΜΙΑ ΣΧΕΔΟΝ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

.

Μερικούς μήνες μετά το ταξίδι μου στην Ελλάδα η μητέρα μου, η αδελφή μου και ο ομοφυλόφιλος ξάδελφός τους επισκέφτηκαν τη θεία Λεφτού στο σπίτι της στο Γκέιτς Μιλς. Είχα ακουστά γι’ αυτό τον ξάδελφο, από θετικά σχόλια της μητέρας μου και γεμάτα απογοήτευση σχόλια του πατέρα μου, που του άρεσε να αφηγείται την ακόλουθη ιστορία: «Είχαμε πάει μια παρέα στη Νότια Καρολίνα. Ήμασταν εγώ, η μητέρα σου, η Τζόις και ο Ντικ και αυτός ο ξάδελφος, αυτός ο Φίλιπ, εντάξει; Πάμε λοιπόν για μπάνιο στον ωκεανό και…» Σε αυτό το σημείο άρχιζε να γελάει. «Πάμε για μπάνιο και όταν γυρίσαμε στο ξενοδοχείο ο Φίλιπ μάς χτυπάει την πόρτα και ρωτάει αν μπορεί να δανειστεί, άκου τώρα, αν μπορεί να δανειστεί το πιστολάκι για τα μαλλιά της μητέρας σου». Αυτό ήταν. Τέλος της ιστορίας. Δεν έβαλε το πιστολάκι στον κώλο του ή κάτι τέτοιο, το χρησιμοποίησε κανονικά, για να στεγνώσει τα μαλλιά του, αλλά ο πατέρας μου το έβρισκε απίστευτο. «Δηλαδή, πιστολάκι για τα μαλλιά! Τι άλλο θα ακούσουμε!»

Είχα μια εμμονή με τον Φιλίπ, που δούλευε σε μια πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη κάπου στις Μεσοδυτικές Πολιτείες. «Σου μοιάζει πολύ» έλεγε η μητέρα μου. «Διαβάζει παρά πολύ. Λατρεύει τα βιβλία». (…)

.

David Sedaris: Μια σχεδόν φυσιολογική οικογένεια (Μελάνι, 2006)

Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΤΟΥ ΣΑΝ ΦΡΑΝΣΙΣΚΟ ΤΑ ΛΕΕΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ

NATIONAL AFFAIRS EXCLUSIVE: Mayor Gavin Newsom on Gay Marriage

Tim Dickinson (Rolling Stones 13-07-2006)

I recently spoke to San Francisco Mayor Gavin Newsom about the renewed push to outlaw gay marriage. Newsom, of course, made gay weddings a national issue by choosing to marry more than 2,000 same-sex couples at city hall in 2004.
Newsom had strong words for his fellow Democrats: Stop lying to the American people. Newsom claims, based on first hand knowledge, that the “vast majority” of congressional Dems favor gay marriage, but they lack the “moral courage” to say so.
“As long as we allow this to be dangled in front of us because of our unwillingness to say publicly what so many of us are saying privately,” Newsom told me, “it will haunt the Democratic party.”
Read the full interview:Rolling Stone: Listening to the Democratic opposition to the federal anti-gay marriage amendment, the party’s senators sounded more like Dixiecrats — talking about marriage as a states’s rights issue — rather than Democrats, pursuing this from a civil-rights perspective.
Gavin Newsom: Where’s the moral courage? It’s lost. I have the luxury of saying this from San Francisco, I certainly respect what it’s like saying this in parts of Kentucky or North Carolina, but also believe this issue won’t go away for the Democratic party we stand up on historic principles.
We’ve never run the 90-yard dash on equality — ever. The history of this party is civil rights, women’s rights, human rights, labor rights, gay and lesbian rights. And for us to hold up civil unions and say that separate is somehow now equal — when just a-year-and-a-half we ago celebrated the 50th anniversary of Brown v. Board – is transparent to the people. They see through the Democrats.
That’s why this issue was not seen by the Kerry campaign in 2004 in a positive light. Because people saw through John Kerry. They didn’t believe that he was only supportive of civil unions. Because here he was, running as a Democrat on all those proud traditions where we never fell short on equality. And so — even though his position was exactly the same as Dick Cheney’s — the American people questioned that. I don’t think the American people believe us. And that’s a big problem.
RS: What advice do you give to politicians in your party?
GN: I tell all of my fellow Democrats this is not going to go away. As long as we allow this to be dangled in front of us because of our unwillingness to say publicly what so many of us are saying privately, it will haunt the Democratic party. And it will be used as a wedge issue just as it is being dangled in front of congressional candidates in the November election.
Not every Democrat in Washington agrees with gay marriage. But I will make the case — based on some strong evidence — that an overwhelming majority do. But they just can’t say it. And that is a limitation that is causing more damage than the issue. Because, again, it shows a weakness of character.
This is really one of the great final civil rights struggles, and again I say to my colleagues in the Democratic party: Why are you a Democrat if you can’t stand on a fundamental construct that has always distinguished our party. That we didn’t sit around. We advanced the issues of equality. We engaged the American people head on.

VII GAY ΑΓΩΝΕΣ, ΣΙΚΑΓΟ 2006

.
From 15-22 July 2006, Chicago will play host to the world and welcome thousands of athletes, spectators and cultural participants into our homes, our hearts and our city for the seventh quadrennial Gay Games Sports and Cultural Festival. The Games will feature 12,000 participants, competition in 30 sports, world-class athletes and artists, band and choral performances, nightly medal ceremonies, a week-long arts festival, parties, and spectacular opening and closing ceremonies featuring entertainment, pageantry, and the parade of participants from more than 70 countries.
The Gay Games are open to anyone. There are no qualifying events, no minimum or maximum requirements, and no mandatory affiliations. The Games are built on the founding principles of Participation, Inclusion, and Personal Best, and promote a supportive environment, free from bigotry, where participants achieve success by their own measure. More than a tournament or cultural program, the Gay Games is a gathering of the international sports and arts community that changes lives, attitudes, and the very nature of competition.
In 1982, Dr. Tom Waddell, a 1968 Olympic decathlete, founded the Games primarily to showcase LGBT sports, describing it as "an experiment in global unity; an experiment in education; a vehicle for change." Since that time nearly 50,000 individuals of different races, genders, sexual orientations, national origin, physical and athletic abilities, health statuses, ages, religious and socio-economic backgrounds have come together from around the world in the spirit of Participation, Inclusion and Personal Best. For 25 years, these values have helped to foster an international LGBT sports movement that builds bridges across borders, eradicates stereotypes, and truly changes the world. If you are a recreational or master athlete, an emerging or acclaimed artist, physically challenged, young or old, near or far, LGBT or heterosexual, you are invited to join us in Chicago for a week of friendship, open expression, and global community.
This will be a Gay Games for the ages. The sports and cultural components will be directed by experts in their fields, the tournaments and performances will be professionally organized, the competition and culture will be top flight, and the events will be held at world-class facilities sure to bring out your personal best. Most activities will be bundled into four sports villages to maximize convenience and to foster camaraderie and support among participants. The villages, easily accessible by public transportation, are built around some of Chicago's most stunning recreational, cultural, and historic centers.

When you enter Soldier Field on Saturday, 15 July 2006, and bask in the emotion of our Opening Ceremony, you will begin to understand the passion that drives the Gay Games. Throughout the next 8 days, whether you take home a Gold, Silver, Bronze or Participation Medal, or simply come to support your friends and colleagues in their own dreams, you will have memories of a lifetime, and mark your place in the 25-year legacy of the Gay Games.

After all, our slogan is really the slogan of every Gay Games past and into the future - the Gay Games are truly "Where the World Meets."

(Αναδημοσίευση από το επίσημο site των αγώνων)

ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΠΕΣΣΟΑ: ΑΝΤΙΝΟΟΣ

.
(απόσπασμα)
Έτσι μισοσηκωμένος, κοιτάζει τον εραστή του,
Που τώρα δύναται ν’ αγαπήσει, αλλά δεν ξέρει πώς.
Μάταια, μένοντας στο ημίφως,
Διατρέχει τα παγωμένα χείλη του στο σώμα όλο.
Και ενώ τα χείλη του είναι αναίσθητα και παγωμένα, αλίμονο!,
Μόλις που γεύεται το θάνατο κ’ οι δύο
Κι ο έρωτας είναι παρών ακόμη, και κινητήρια δύναμη.
Ύστερα σταματούν τα χείλη του στου άλλου τη σχισμή την κρύα των χειλιών.
Α, ήδη η ανύπαρκτη αναπνοή στα χείλη του υπενθυμίζει
Ότι εκ μέρους των θεών έχει σταλεί μια ομίχλη
Που μπαίνει ανάμεσα σ’ εκείνον και στ’ αγόρι. Τ’ ακροδάχτυλά του,
Άσκοπα ακόμα το σώμα ερευνούν, γυρεύοντας
Κάποια απόκριση της σαρκός στην άγρυπνή του επιθυμία.
Μα η ερώτησή τους για την αγάπη φαντάζει ακατανόητη:
Ο θεός, που του ‘πρεπε η λατρεία των φιλιών, είναι νεκρός!

Fernando Pessoa: Αντίνοος (Αρμός, 2006)

Μετάφραση: Κώστας Λάνταβος

Ο ΛΕΣΒΙΑΚΟΣ ΑΚΤΙΒΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ

Activism in Africa: CAL Aims to Lead Lesbians' Projects
by Musa Ngubane (BtM Reporter),11/07/2006
Two weeks ago, the Coalition of African Lesbians (CAL) held its second leadership training in Johannesburg, South Africa. Forum for the Empowerment of Women (FEW) spearheaded this year’s session that focused on research that was held in Lekgotla Space at Women’s Gaol of the Constitution Hill.
The training that included women from Botswana, Kenya, Namibia, Nigeria, Rwanda, South Africa, Tanzania and Uganda was quite riveting in that it was interactive and every woman participated – that included Zanele Muholi’s photographic lessons and Don Cavanah of Gender Aids Forum talking about sexual health.
Members of CAL such as Lesbian, Gay and Bisexuals of Botswana (LeGaBiBo), Positive Women (of Kenya), Sister Namibia, The Rainbow Project (of Namibia), INCREASE (of Nigeria), Gender Aids Forum, Forum for the Empowerment of Women, Behind the Mask, Gay And Lesbian Archives, OUT (all of South Africa), TELESA of Tanzania and FARUG of Uganda.
It was through such trainings that CAL intends to integrate and unite all lesbian movements in Africa to start developing own research models.
Liz Frank – a member of CAL leadership says Tommy Boys (an already published research text) is being used as a platform by Saskia Wieringa (a pioneering researcher on sexuality) to encourage other lesbians to initiate own researches.
Frank says CAL “is situated within the strong global lesbian network”, particularly that it presents itself at most international women’s conferences such as Bangkok’s AWID and the recent Banjul’s human rights commissioners in The Gambi.
Issues that were raised from other parts of the continent are that it’s difficult to register lesbian organisations with governments – and that includes legal procedures. Worst cases have been reported in countries such as Nigeria and Namibia.
As a highlight, Muholi – an experienced photographer, took the centre stage to talk about her model of women researchers who are involved in photographic skills. Victor Mukasa from Uganda attests that, “I don’t believe that we participate (adequately) at national events as lesbians…”
A lot has been said during this five-day engagement, but the second day’s focus was so stern and challenged the states’ stereotypes on homophobia, which most lesbians experience in the continent.

ΟΙ ΛΕΣΒΙΕΣ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ

Invisible minority Japan's lesbian community in dual struggle for rights, acceptance

By THOMASINA LARKIN, The Japan Times 28/02/2006

Misrepresented, misunderstood and mysterious, a group of women fight a dual struggle, compelled to speak up for their rights, yet fearing the consequences of a life made visible in an oppressive world.The mysteries surrounding this group have too often become false myths that stereotype the lives of lesbians. Very common is the belief that women become lesbians because of some traumatic experience they've had with a man.
"That's no more valid than asking a straight person if they had a bad experience with someone from the same gender and then become heterosexual," says Kim Oswalt, a Tokyo-based psychotherapist.
"Straight people know they are straight at a young age -- maybe even before having a sexual experience. The same could be said for lesbian and gays -- they may know their orientation at an early age.
"Internalized homophobia is when gays feel like they have to look and act straight to be invisible because there is a culture of repression," says Oswalt. "I have my doubts that the politics of assimilation strengthen the voice of any marginalized group."
On the other hand, even if someone is out of the closet, it's not easy to identify a person's sexual orientation by how they look.
Every Wednesday night, a snug and mellow little Shibuya bar hosts a night called Chestnut and Squirrel, or "kuri to risu" in Japanese. The air is filled with the smell of what organizers call "dyke food," the sounds of ice clinking in so-called "dyke drinks" and the chatter of over a dozen international women.
They may all be there for one common reason, but not one looks much like another.
Within the lesbian "community" are several pocket communities divided by members such as political activists, party girls who are into cruising the bar scene, career women or lesbians with children.
"Sometimes people think that just because two people are lesbians, they're going to get along," says American EV. "But the truth is, I'm not defined by 'being a lesbian.' I'm myself. Being gay is part of who I am, but it's not all of who I am. We all have something in common, but it's just one thing that we have in common. It's not a hobby, like 'I'm gay on Wednesday nights but I scuba dive on Saturdays.' "
Lesbians are all around. They're our nurses, our teachers and our Saturday scuba diving buddies. They're even our friends and our sisters. They just blend in really well, sometimes to the point of invisibility.
"Minority, minority, minority," says Olivia Moss, who wrote her thesis for Cambridge University on Japanese lesbianism in the 1990s.
"For foreign working women in Tokyo, the minority of being foreign, within the minority of being lesbian, within the minority of being a working woman, means that it's no surprise we're 'invisible' on a large scale. Add to this the population who are able to be 'out' at work, and the minority chain just goes on and on and the numbers decrease with the chain."
As Japan has yet to pass same-gender rights or antidiscrimination laws, most women don't fully come out, thus feeding the myth that lesbians don't exist in Japan.
"There's a fear among both foreign and Japanese women that it wouldn't just be taboo but there's a risk of losing your job or of alienating yourself from the so-called straight society," says Moss. Though Kanako Otsuji, an Osaka lawmaker, took a step forward by coming out publicly at last August's gay pride parade in Tokyo, Japanese lesbians have long been lacking public role models.
In 1980, well-known pop singer Naomi Sagara saw her career collapse as she was banished by the public after her former partner announced she was a lesbian.
"I didn't come out until I was 32," says Chu, who is lovingly referred to as Momma and has been helping organize "dyke weekends" (thrice a year get-togethers in Saitama) for over 10 years, as well as hosting food and drinks at Chestnut and Squirrel for four years.
"It's all about repression. I only knew about Naomi Sagara. She was lesbian and it was bad news. But then KD Lang was so cool. When I saw her sing at The Grammys, I thought 'I'm lesbian!' It was finally time for me to consider my sexuality. It must be a visible positive image for women to want to come out."
Chu says lesbian activities hit their peak in 1994, coinciding with the American feminist movement, when leaders of groups in Japan all worked together.
She says since then it has calmed down and because groups have different agendas they have gone their own ways.
Recently Japanese lesbians have been going their own way, with an increasing number choosing the Internet, rather than public places, to meet other women.
"The Net is different from meeting in a bar. I want more. People have lives and experiences, not just parties," says Ayano, who has been meeting Internet friends around Chiba for daytime activities like horseback riding and swan watching since September.
For some, following the personals on the Internet has compromised the strength of lesbian communities.
"Women can lead double-lives and that counteracts what the possibilities can be. It's easy to find a relationship on the Net by speed dating, but you end up closeting yourself and it affects the structure of that minority group. So then we don't fight for visibility because we've disappeared," says Moss.
"We need to encourage a community where women can express themselves. I feel like the foreign community has a moral obligation to care, contribute and support.
"It's time to work toward building self-awareness within our own foreign lesbian community -- and find ways of breaking down any barriers between ourselves and other communities."
But because of language barriers, the transitory nature of foreigners and the lack of same-gender spousal visas, there are different agendas for the foreign and Japanese lesbian communities.
Perhaps one of the challenges is how to respect the different agendas while at the same time building a strong political base.
Until a broader spectrum of visibility exists, public blindness remains and stigmas are continually reinforced by images of lesbianism brought to the mainstream.
"There are still many who believe in that there are virtually no lesbians in the real Japanese society," says Maki Kimura, a staff member of the Kansai Queer Film Festival and partner of Otsuji.
"A market where feminine lesbians are objectified and consumed as objects of sexual desire by heterosexual men, say through pornography, has developed.
"There are also a great number of lesbians who marry men due to economic concerns, partly because wage differences are still large between women and men in Japan.
"Even though we describe it as a community, there is not enough sharing of information with each other. Except for personals on the Internet, it's a big problem that there is virtually no media to link Japanese lesbians," says Kimura.
"I want to cut off the vicious cycle of discrimination and prejudice. The more we become visible, the more a systematic change favorable for us will be fostered."