ΤΟΣΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΚΑΙ ΤΟΣΟΣ ΛΙΓΟΣ ΧΡΟΝΟΣ - 199

Daniel Savoskin By Stas Vokman

 Giulio Filippo D’Errico By Xanthos Georgiou

Ariel By Abraham Saraya

Pasha By Antony Kozz

George Protopapas by Nikolas Krashias

dnamagazine.com.au

ΚΥΠΡΟΣ. ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΦΥΛΟΥ

Δημόσια διαβούλευση του Νομοσχεδίου με τίτλο «Ο περί της Νομικής Αναγνώρισης της Ταυτότητας Φύλου Νόμος του 2018»

Το Υπουργείο Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως έθεσε σε δημόσια διαβούλευση από τις 8 Αυγούστου, 2018  το νομοσχέδιο που έχει ετοιμάσει αναφορικά με την νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου.

Δεδομένης της σπουδαιότητας της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας, παρακαλείται όποιος ενδιαφέρεται να συμμετάσχει στη δημόσια διαβούλευση, να αποστείλει τις απόψεις /  παρατηρήσεις ή τυχόν σχόλια επί του κειμένου του νομοσχεδίου στην ηλεκτρονική διεύθυνση atsiartas@mjpo.gov.cy ή μέσω τηλεομοιοτυπικού μηνύματος στον αριθμό 22 518356.

Η διαβούλευση θα ολοκληρωθεί την Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2018 και ώρα 15:00.

ΑΥΣΤΡΙΑ. ΝΕΟ "ΟΧΙ" ΣΕ ΠΑΡΟΧΗ ΑΣΥΛΟΥ ΣΕ ΚΑΤΑ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΙΡΑΚΙΝΟ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟ

«Όχι» στο αίτημα ασύλου είπαν οι Αυστριακές αρχές σε έναν 28χρονο Ιρακινό, καθώς θεωρήθηκε ότι η συμπεριφορά του ήταν «πολύ κοριτσίστικη» και ως εκ τούτου, δεν τους έπεισε ότι είναι γκέι. 
Σύμφωνα με δηλώσεις αξιωματούχων της υπηρεσίας ασύλου σε αυστριακά μέσα, ο αιτών άσυλο συμπεριφερόταν «σαν κορίτσι» και ο σεξουαλικός του προσανατολισμός «δεν έγινε πιστευτός». 

Είναι η δεύτερη απόφαση που οι αυστριακές αρχές απορρίπτουν το αίτημα ασύλου με την αιτιολογία ότι δεν πιστεύουν ότι ο αιτών είναι γκέι. 

Νωρίτερα τον Αύγουστο, ένας 18χρονος Αφγανός είδε το αίτημά του να απορρίπτεται, με το εξής αιτιολογικό: «Ούτε η συμπεριφορά σου, ούτε το περπάτημά σου, ούτε τα ρούχα σου δείχνουν με κάποιο τρόπο ότι μπορεί να είσαι ομοφυλόφιλος». 
«Αναφέρουν ότι συχνά μπλέκεις σε καυγάδες με τους συγκατοίκους σου. Ξεκάθαρα έχεις τη δυνατότητα να είσαι επιθετικός, κάτι που δεν αναμένεται σε έναν ομοφυλόφιλο», αναφέρει η απόφαση. 
Η απόφαση προκάλεσε αντιδράσεις. Η υπηρεσία ασύλου ανέφερε ότι επέβαλλε πειθαρχικές ποινές στον υπάλληλο που είχε αναλάβει την υπόθεση και εξέφρασε τη λύπη της για τη γλώσσα του αιτιολογικού. 
Πάντως, η αυστριακή κυβέρνηση έχει υιοθετήσει πιο σκληρή γραμμή στο μεταναστευτικό, ιδιαίτερα μετά την ανάληψη των καθηκόντων της καγκελαρίας από τον Σεμπάστιαν Κουρτς. (protothema.gr, 24/8/2018)

Και αναρωτιέται κανείς: Πώς αποδεικνύει κάποιος ότι είναι όντως ομοφυλόφιλος; Και πώς ένα κράτος αντιμετωπίζει τα ευφάνταστα κόλπα των αιτούντων άσυλο,;

ΤΟΥΡΚΙΑ. "ΘΕΩΡΙΕΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ"

Ο αντιαμερικανισμός στην Τουρκία είναι στο ζενίθ και αυτό δεν εμποδίζει τις “πληρωμένες πέννες” του ισλαμιστή προέδρου Ταγίπ Ερντογάν να καταφεύγουν σε υπερβολές που φθάνουν, αν δεν ξεπερνούν, τα όρια της γελοιότητας.

Ένας από τους πιο σκληροπυρηνικούς φιλοκυβερνητικούς δημοσιογράφους, ο Μεχμέτ Μπαρλάς έχει καθημερινή στήλη στην εφημερίδα Σαμπάχ την οποία διευθύνει  ο αδελφός του Μπεράτ Αλμπαϊράκ, υπουργού Οικονομικών και γαμπρό του Ερντογάν. Στη στήλη της περασμένης Δευτέρας ο Μπαρλάς υποστήριξε ότι οι Αμερικάνοι στέλνουν εναντίον των εχθρών τους ειδικές βόμβες οι οποίες προκαλούν ομοφυλοφιλικές τάσεις μεταξύ των ανδρών.

Ο Μπάρλας παρουσίασε ως γεγονός μια θεωρία συνωμοσίας σύμφωνα με την οποία οι ΗΠΑ διεξήγαγαν επιστημονικές έρευνες το 1944 για την παραγωγή βόμβας που θα προκαλούσε ομοφυλοφιλία μεταξύ των Ιαπώνων στρατιωτών κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου.

Είπε ότι τα έγγραφα για αυτό το έργο έχουν ληφθεί από το Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνια πριν από αρκετά χρόνια.

«Όταν οι ΗΠΑ θεωρήσουν εχθρική μια χώρα και τη βάλουν στο στόχαστρο τους, στα σχέδια τους είναι να ρίξουν μια βόμβα που είτε θα αλλάξει τον σεξουαλικό προσανατολισμό του λαού αυτής της χώρας είτε θα σκοτώσει όλους τους ανθρώπους της χώρας», έγραψε ο Μπαρλάς.

"ΡΕΤΟΥΣ" ΣΤΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ

Το Βατικανό απέσυρε την αναφορά στην «ψυχιατρική» στη πρόσφατη δήλωση όπου έκανε ο πάπας Φραγκίσκος, απαντώντας σε ερώτηση για την ομοφυλοφιλία, υπογραμμίζοντας πως ο ποντίφικας δεν ήθελε να αναφερθεί στο θέμα αυτό σαν να επρόκειτο για «ψυχική ασθένεια». 

Σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε την Κυριακή ενώ βρισκόταν στο αεροπλάνο με το οποίο επέστρεφε από την Ιρλανδία στη Ρώμη, ο Αργεντίνος πάπας συνέστησε στους γονείς που διαπιστώνουν ομοφυλοφιλικές τάσεις στο παιδί τους ήδη από την παιδική ηλικία να προσφεύγουν στην ψυχιατρική. 

Είναι απαραίτητο να ληφθεί υπόψη η ηλικία, είχε εξηγήσει ο πάπας, απαντώντας σε ερώτηση τι θα έλεγε στους γονείς που διαπιστώνουν τον σεξουαλικό προσανατολισμό του παιδιού τους. 

«Όταν αυτό εκδηλώνεται ήδη από την παιδική ηλικία, υπάρχουν πολλά πράγματα να γίνουν, μέσω της ψυχιατρικής, για να δει κανείς πώς είναι τα πράγματα. Είναι διαφορετικό όταν αυτό εκδηλώνεται έπειτα από 20 χρόνια», πρόσθεσε ο ποντίφικας. Η λέξη «ψυχιατρική» αποσύρθηκε από το κείμενο που δημοσιοποιήθηκε σήμερα από την υπηρεσία Τύπου του Βατικανού, «προκειμένου να μην αλλοιωθεί η σκέψη του πάπα», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο εκπρόσωπος του Βατικανού.«Όταν ο πάπας αναφέρεται στην ‘ψυχιατρική’ είναι σαφές πως το κάνει ως παράδειγμα για τα διάφορα πράγματα που μπορούν να γίνουν», εξήγησε η ίδια πηγή. 

«Όμως με τη λέξη αυτή, δεν είχε την πρόθεση να πει ότι πρόκειται για μια ψυχική ασθένεια, αλλά πως ίσως θα πρέπει να δούμε πώς είναι τα πράγματα σε επίπεδο ψυχιατρικής», πρόσθεσε η εκπρόσωπος. 

Δεν είναι η πρώτη φορά που το Βατικανό «ρετουσάρει» δηλώσεις του πάπα, στη συνέντευξη Τύπου που δίνει παραδοσιακά στο αεροπλάνο κατά την επιστροφή του από ταξίδια στο εξωτερικό. 

Σύμφωνα με το πρακτορείο I.Media, που ειδικεύεται στο Βατικανό, η υπηρεσία Τύπου της Αγίας Έδρας είχε αποσύρει το 2007 μια ολόκληρη φράση που είχε πει ο πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ’. Σε εκείνη τη φράση, έλεγε για την υπόθεση του αρχιεπισκόπου του Σαν Σαλβαδόρ, Όσκαρ Ρομέρο, που δολοφονήθηκε το 1980: «Δεν αμφιβάλλω πως ο ίδιος άξιζε να αγιοποιηθεί, αλλά πρέπει να λάβουμε υπόψη το πλαίσιο». (tanea.gr, 27/6/2018)

ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ - 27/8/2018

13 ΧΡΟΝΙΑ "ΤΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ"

Αύγουστος του 2005. Επιστρέφω στην Ελλάδα από τον Παναμά. Στην El País της προηγούμενης ημέρας που μου προσφέρει η αεροσυνοδός της Iberia διαβάζω στην πρώτη σελίδα για τις εκτελέσεις ομοφυλοφίλων στο Ιράν. Όπως εικοσιτόσα χρόνια πριν στην αρχή του καθεστώτος Χομεϊνί. Δυσάρεστο déjà vu πάνω από τον Ατλαντικό που δηλητηριάζει τις αναμνήσεις από το συναρπαστικό, ανέμελο οδοιπορικό στην Κεντρική Αμερική.

Πίσω στην Αθήνα. Τα έντυπα, τότε, ελληνικά ΜΜΕ αγνοούν προκλητικά την είδηση. Αίσθημα αδικίας. Παράπονο και μετά θυμός. Το απόγευμα της Πέμπτης 25 Αυγούστου γεννιέται το Απέναντι Πεζοδρόμιο. Αρχίζει μοναχικά ένα μακρύ ταξίδι, που πολύ σύντομα θα αποκτήσει τη συντροφιά πολλών συνοδοιπόρων.

13 χρόνια τώρα αναγνώστες και σχολιαστές, συνήθως άγνωστοι μεταξύ μας, λίγοι γνωστοί, κάποτε πια φίλοι, από την Ελλάδα ή από το εξωτερικό, άλλοτε συμφωνώντας και κάποιες φορές διαφωνώντας άγρια, παρακολουθούμε από αυτό το ιστολόγιο πολλά πράγματα ν’ αλλάζουν προς το καλύτερο για τους ομοφυλόφιλους με τρόπο που ούτε καν θα φανταζόμασταν. Μένουν ωστόσο περισσότερα που χρειάζεται ακόμη να αλλάξουν.

Πιθανότατα το Α.Π. να μην καταφέρει  να καταγράψει όλες αυτές τις αλλαγές μέχρι το τέλος, αν υπάρξει τέλος. Ήταν όμως ωραίο το ταξίδι. Ήταν εκλεκτή η παρέα. Ένα μεγάλο «ευχαριστώ» σε όλους. Συνεχίζουμε.  

ΓΚΑΝΑ. "ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΗΣ" ΓΙΑ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΥΣ

Περίπου 400 άνθρωποι πρόκειται να λάβουν μέρος σε «πρόγραμμα θεραπείας της ομοφυλοφιλίας» στην Γκάνα.   Οι εμπλεκόμενοι, που φέρονται να έχουν δηλώσει συμμετοχή εθελοντικά, θα λάβουν «συμβουλευτική» ώστε να «αναμορφωθούν» σε αντι-ομοφυλοφιλικό συνέδριο που θα πραγματοποιηθεί στην αφρικανική χώρα, με θέμα «Εξερευνώντας τους μύθους γύρω από τα LGBT δικαιώματα».

Ο Εθνικός Συνασπισμός για τα «Φυσιολογικά» Ανθρώπινα Σεξουαλικά Δικαιώματα και τις Οικογενειακές Αξίες(NCPHSRFV) που διοργανώνει το συνέδριο θεωρεί ότι η ομιλία για τα LGBT+ δικαιώματα που έδωσε η Βρετανίδα πρωθυπουργός Τερέζα Μέι στους ηγέτες των κρατών της Κοινοπολιτείας των Εθνών (σ.σ. της ένωσης των ανεξάρτητων κρατών, πρώην βρετανικών αποικιών, που αναγνωρίζουν ως γλώσσα εργασίας τα αγγλικά και στην οποία ανήκει και η Γκάνα) είναι μέρος οργανωμένου σχεδίου των Δυτικών για να μειωθεί ο πληθυσμός της αφρικανικής ηπείρου.

Ο επικεφαλής της οργάνωσης Moses Foh-Amoaning δήλωσε ότι «400 άντρες και γυναίκες «παραδόθηκαν» εθελοντικά και συμμετέχουν στο πρόγραμμα, όπου λαμβάνουν σεξουαλική συμβουλευτική, σύμφωνα με το χριστιανικό Ευαγγέλιο».   Η διοργάνωση θα λάβει χώρα σε αδιευκρίνιστη τοποθεσία της χώρας.

Ο Foh-Amoaning έχει ανακοινώσει και σχέδιο δημιουργίας μιας «μονάδας ολιστικής σεξουαλικής θεραπείας» στο νοσοκομείο Korle Bu της πρωτεύουσας Άκρα, όπου θα επιχειρείται επίσης η «θεραπεία» των ομοφυλόφιλων ως προς τη σεξουαλικότητά τους, σύμφωνα με την κυβερνητική εφημερίδα Daily Graphic.

Εκεί, θρησκευτικοί ηγέτες και «ειδικοί στην παραδοσιακή ιατρική» θα τους θεραπεύουν, μαζί με το ιατρικό προσωπικό.    Παράλληλα, αποκάλυψε την πρόθεσή του να συμπεριλάβει στον νόμο που ποινικοποιεί την ομοφυλοφιλία –με μέγιστη ποινή φυλάκισης τριών ετών–, αυτού του είδους τη «θεραπεία αναμόρφωσης» ως υποχρεωτική, ενώ ένα νομοσχέδιο γνωστό με το όνομα «Ποιος είναι με το μέρος του Κυρίου;» θα προταθεί στο κοινοβούλιο ώστε να ψηφιστεί για ένταξη στον ισχύοντα νόμο.

Ο επικεφαλής του NCPHSRFV έχει μακρά προϊστορία σε αντι-ομοφυλοφιλική προπαγάνδα, καθώς μέχρι πρότινος επέμενε ότι οι γκέι δεν πρέπει να έχουν δικαιώματα και ότι ο LGBT+ ακτιβισμός είναι ένα νέο είδος αποικιοκρατίας. Έχει επίσης δηλώσει ότι «ο πρωκτός δεν προορίζεται για σεξ» και αναφέρθηκε σχετικά στην κλειτοριδεκτομή.

Η ομάδα του μάχεται εναντίον κάθε πολιτικού κινήματος που υποστηρίζει τη νομιμοποίηση της ομοφυλοφιλίας στη χώρα.   Το 2015, δήλωσε ότι οι εκκλησίες θα καταλήξουν να «κυριαρχούνται από ομοφυλόφιλους», αν ο κλήρος δεν πρωτοστατήσει σε μια «εκτεταμένη σταυροφορία» κατά της ομοφυλοφιλίας, προσθέτοντας πως μια αδρανής στάση τους θα είχε αποτέλεσμα «οι οίκοι του Θεού να καταλυθούν από τους σατανικούς ομοφυλόφιλους».

Πρόσφατα, ο Πρόεδρος της χώρας Nana Akufo-Addo δήλωσε ότι δεν σχεδιάζει να αλλάξει τους νόμους σχετικά με την ομοφυλοφιλία, δήλωση που έρχεται σε αντίθεση με περσινά σχετικά του σχόλια ότι «η νομιμοποίηση θα συμβεί τελικά».

Η αποκάλυψη της αλλαγής πλεύσης του έγινε σε ομιλία του το 2018 στην Παγκόσμια Σύνοδο της Ευαγγελικής Εκκλησίας, όπου επέμεινε ότι δεν θα υποστηρίξει καμία αλλαγή στον νόμο και σημείωσε ότι «είναι σημαντικό να μην διαπραγματευτούμε τις αρχές μας, καθώς η κυβέρνηση της Γκάνα δεν είναι αρμόδια να νομοθετήσει για την ισότητα της LGBT+ κοινότητας και δεν θα επιθυμήσει αυτή την αρμοδιότητα». (rp.news, 23/8/2018)

ΣΤΥΤΙΚΗ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ. ΑΣΧΗΜΑ ΝΕΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΡΙΑΝΤΑΡΗΔΕΣ

Τα προβλήματα στύσης οργανικής αιτιολογίας αφορούσαν στο παρελθόν κυρίως άνδρες μετά τα 50. Την πόρτα του ανδρολόγου όμως περνούν πια και νέοι, αναφέροντας ότι η στύση τους αλλάζει αισθητά προς το χειρότερο. Κι αυτό δεν έχει να κάνει πάντα με την ψυχολογική τους κατάσταση ή την ποιότητα της σχέσης τους. Τι «σκοτώνει» επομένως τη στύση τους; Η απάντηση, σύμφωνα με τους ειδικούς, βρίσκεται στα μαξιλάρια του καναπέ.

«Όλο και πιο συχνά με επισκέπτονται νέοι άνθρωποι, ακόμη κι από  την ηλικία των 30, με προβλήματα στύσης που είναι αγγειακά, δηλαδή οργανικά» επισημαίνει ο χειρουργός ουρολόγος – ανδρολόγος Κωνσταντίνος Ρόκκας. «Παλιότερα μια ανάλογη εικόνα θα την έβλεπε κανείς μετά τα 50. Καθοριστικό ρόλο έχει παίξει σίγουρα η καθιστική ζωή που συνδυάζεται συνήθως με φαγητό και αναπόφευκτα οδηγεί σε παχυσαρκία».

Ο λόγος και για τους γνωστούς στην Αμερική ως couch potatoes. «Πατάτες του καναπέ». Όσους δηλαδή λατρεύουν να ξαπλώνουν με τις ώρες στον καναπέ τους, να βλέπουν τηλεόραση, να σερφάρουν στον υπολογιστή, τρώγοντας παράλληλα. 

Πώς όμως από το «κόλλημα» στο ριάλιτι προκύπτει το… κώλυμα στη στύση;

«Φυσιολογικά, το αίμα φθάνει στο πέος από τα αγγεία που το τροφοδοτούν, εγκλωβίζεται και προκαλεί τη στύση» εξηγεί ο κύριος Ρόκκας. «Η καθιστική ζωή είναι ένας από τους παράγοντες που προκαλούν βλάβες στα αγγεία αυτά. Προκαλεί στενώσεις και μειώνει την ελαστικότητά τους. Δεν πηγαίνει αρκετό αίμα στο πέος, ούτε αρκετά γρήγορα, με αποτέλεσμα μια χαλαρή στύση. Τα περισσότερα κιλά μειώνουν επίσης τα επίπεδα της τεστοστερόνης. Επηρεάζεται έτσι η επιθυμία, μειώνεται η αυτοεκτίμηση, το πώς βλέπεις το σώμα σου, τον εαυτό σου… Μπαίνει δηλαδή κανείς σε έναν φαύλο κύκλο, στον οποίο εμπλέκεται τελικά και το οργανικό και το ψυχολογικό».

Είναι δυνατή η έξοδος από τον φαύλο κύκλο; Ποτέ δεν είναι αργά, όπως προκύπτει από πρόσφατη μελέτη, που δημοσίευσαν ερευνητές της Αμερικανικής Ένωσης Καρδιολογίας. Σύμφωνα με τα ευρήματά τους, η αλλαγή στον τρόπο ζωής με σωστή διατροφή και αερόβια άσκηση, όπως γρήγορο περπάτημα, ποδήλατο, κολύμπι ή χορό, μπορεί να μειώσει ή και να αναστρέψει τις επιπτώσεις της καθιστικής ζωής στο καρδιαγγειακό, ακόμη και σε μεσήλικες «πατάτες του καναπέ». Πώς, όμως, η επιστήμη και η σύγχρονη τεχνολογία μπορούν να βοηθήσουν έναν άνδρα να ανακτήσει γρήγορα και αποτελεσματικά τη χαμένη στύση του;

«Όπως κάθε άνδρας που αναφέρει πρόβλημα στύσης, έτσι και ένας νέος, θα υποβληθεί αρχικά σε πεϊκό doppler ώστε να μετρηθεί η κυκλοφορία του αίματος κι αν η κυκλοφορία του αίματος είναι κακή, θα λάβει την ανάλογη θεραπεία» τονίζει ο χειρουργός ουρολόγος – ανδρολόγος Κωνσταντίνος Ρόκκας. «Μπορεί να είναι τα απλά φάρμακα από το στόμα, ενδοπεϊκές ενέσεις ή κρουστικά κύματα που βοηθούν στην επαναγγείωση και διορθώνουν τις βλάβες των αγγείων του πέους. Το πόσο μόνιμα όμως θα είναι τα αποτελέσματα εξαρτάται και από τον ίδιο τον άνδρα. Εκτός από τη θεραπεία, πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι καλό είναι να αλλάξει και τρόπο ζωής. Εφόσον αλλάξει τον τρόπο ζωής του, ασκείται, χάσει κιλά, τα αποτελέσματα της θεραπείας είναι σίγουρο ότι θα κρατήσουν πάρα πολλά χρόνια».  (iatropedia.gr)

ΗΠΑ. ΟΙ ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑΝΟΙ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΙΟΥ ΤΟΞΟΥ ΣΤΙΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΕΣ ΠΡΕΣΒΕΙΕΣ

Ρεπουμπλικάνοι στην Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ επιδιώκουν να απαγορεύσουν στις πρεσβείες των Η.Π.Α. να ανεβάζουν σημαίες της "ομοφυλόφιλης υπερηφάνειας" ή οποιοδήποτε άλλο έμβλημα εκτός από την αστερόεσσα.

Ο ρεπουμπλικάνος Jeff Duncan από την Νότια Καρολίνα αποτελεί την αιχμή του δόρατος της αντίδρασης εναντίον αρκετών περιπτώσεων που οι αμερικανικές πρεσβείες σε όλο τον κόσμο ανάρτησαν στα κτίριά τους σημαίες του «ουράνιου τόξου» για να προωθήσουν την ομοφυλοφιλική «υπερηφάνεια» ή τα «δικαιώματα» των ομοφυλόφιλων.

Την περασμένη Πέμπτη εισήχθη, το νομοσχέδιο με την ονομασία“Old Glory Only Act”, το οποίο δεν κάνει ειδική αναφορά στιςLGBT σημαίες, αλλά απαγορεύει να κυματίζει οποιαδήποτε άλλη σημαία εκτός της αμερικανικής σημαίας. Μέχρι την Παρασκευή 26 ανταποκρίθηκαν θετικά, όλοι τους Ρεπουμπλικάνοι.

"Η σημαία των Ηνωμένων Πολιτειών είναι το μοναδικό μεγαλύτερο σύμβολο της ελευθερίας που ο κόσμος έχει γνωρίσει ποτέ και δεν υπάρχει κανένας λόγος για τίποτα άλλο παρά η “OldGlory” να κυματίζει πάνω από τις πρεσβείες και τις θέσεις μας σε ολόκληρο τον κόσμο", δήλωσε ο Duncan στο Examiner.

Οι αμερικανικές πρεσβείες στην πΓΔΜ, τη Τζαμάικα, το Μπελίζε, το Ισραήλ και το ιρακινό Κουρδιστάν συγκαταλέγονται μεταξύ των τοποθεσιών που προκάλεσαν διαμάχες τα τελευταία χρόνια λόγω της ανάρτησης σημαιών με το «ουράνιο τόξο», τόσο υπό την κυβέρνηση Ομπάμα όσο και την κυβέρνηση Trump. Πολλές άλλες πρεσβείες, όπως στην Πράγα, την Τσεχική Δημοκρατία και ακόμη και το Βατικανό, έχουν προωθήσει την ομοφυλοφιλική «υπερηφάνεια» μέσω ποικίλων άλλων δηλώσεων και χειρονομιών.

Ενώ ο Πρόεδρος Donald Trump έχει συντριπτικά ευχαριστήσει του υπέρμαχους τη ζωής εξ αιτίας της συνεχούς καταπολέμησης της άμβλωσης και της Planned Parenthood, δεν έχει πετύχει να φέρει κάποιο πλήγμα στους υποστηρικτές των LGBT που απέκτησαν μεγάλη δύναμη επί εποχής Ομπάμα.

Μάλιστα, ο Trump έχει διορίσει διάφορους "υπέρ των ομοφυλόφιλων" αξιωματούχους σε διάφορες κυβερνητικές θέσεις και συνέχισε μια σειρά πολιτικών υπέρ των LGBT της εποχής Ομπάμα, όπως μια εκτελεστική εντολή προσθήκης της λεγόμενης «ταυτότητας φύλου» στα κριτήρια μη διακρίσεων του ομοσπονδιακού εργατικού δυναμικού και μια υποστήριξη των ΗΠΑ στην διεθνή αναγνώριση των ομοφυλοφιλικών σχέσεων στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών.

Τον περασμένο μήνα, ο Τραμπ πρότεινε τον R. Clarke Cooper, έναν ακτιβιστή των ΛΟΑΤ, να υπηρετήσει ως Υφυπουργό Πολιτικών και Στρατιωτικών Υποθέσεων. Ο Trump έχει επίσης επαινέσει το pro-gay Log Cabin Republicans και δήλωσε ότι η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου του 2015 Obergfell κατάHodges, που ανάγκασε και τις πενήντα πολιτείες να αναγνωρίσουν τον «γάμο» ατόμων του ίδιου φύλου αποτελεί «σταθερό δίκαιο».

ΠΟΙΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΑ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ ΓΙΑ ΣΤΥΤΙΚΗ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕ Ο ΕΟΦ

Την απαγόρευση διάθεσης και διακίνησης των συμπληρωμάτων διατροφής BOXED HARD MAN, BOXED GOLD MAX PINK, BIG BANG, αποφάσισε ο Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων (ΕΟΦ).

Ειδικότερα, το BOXED ΗARD MAN (χρήση: στυτική δυσλειτουργία) περιέχει την φαρμακευτική ουσία Tadalafil και τα BOXED GOLD MAX PINK και BIG BANG (χρήση: στυτική δυσλειτουργία) περιέχουν τις φαρμακευτικές ουσίες Tadalafil και Sildenafil Citrate, οι οποίες δεν δηλώνονται στην επισήμανση, ούτε δικαιολογείται η παρουσία τους στα συμπληρώματα διατροφής. 

Σύμφωνα με τον ΕΟΦ, τα προϊόντα αυτά παρουσιάζονται ως συμπληρώματα διατροφής με φυτικές ύλες. «Η χρήση των παραπάνω μη εγκεκριμένων προϊόντων ενέχει σοβαρό κίνδυνο για την δημόσια υγεία» επισημαίνει ο ΕΟΦ και εφιστά την προσοχή των καταναλωτών, σε περίπτωση που έρθουν στην κατοχή τους προϊόντα με τα ανωτέρω χαρακτηριστικά, να μην τα χρησιμοποιήσουν και να ενημερώσουν άμεσα τις υπηρεσίες του Οργανισμού. 

Υπογραμμίζει επίσης, ότι η αγορά και χρήση προϊόντων αρμοδιότητας ΕΟΦ από μη εγκεκριμένες πηγές, όπως είναι το διαδίκτυο, μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την υγεία του καταναλωτή.  (ΑΠΕ-ΜΠΕ, 22/8/2018)

ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΟΧΗΣ

The limits of Stonewall’s tolerance

Josephine Bartosc, blogs.spectator.co.uk

‘Acceptance without exception’ is the aspirational slogan emblazoned across the website, merchandise and literature of Stonewall, the UK’s largest LGBT charity.  The problem is that there are exceptions. Those who are not accepted include those who refuse to believe that a person can change their sex simply by saying: ‘I identify as.’

The fractious nature of the LGBT alliance – and Stonewall’s intolerance for dissenting voices within the community – is becoming increasingly clear. At this year’s London Pride, a group of protestors from ‘Get the ‘L’ Out’ made their feelings known by marching to the front of the parade with banners, including one reading ‘Transactivism Erases Lesbians.’ The actions of this small group of lesbians drew a furious response from Stonewall. Instead of listening to the concerns of the women protesting, or acknowledging that there is a discussion to be had on this subject, Stonewall simply stuck to its line that transwomen are women, dismissing any deviation from this as ‘transphobic’. Stonewall’s chief executive Ruth Hunt said that the lesbians involved in the protest ‘have deserted the fight for LGBT equality’ and ‘have no place at Pride’. So much for ‘Acceptance without exception’.

Thankfully, Hunt’s outrage that there are other perspectives on transgender identities is not shared by all of those originally involved in setting up Stonewall. Simon Fanshawe, one of the co-founders of the charity, argues that Stonewall has ‘a historic responsibility to enable calm reasoned debate’. It is hard to see how Hunt’s response meets that test. Fanshawe says he fears that voices – including those of transgender people, some of whom prefer to describe themselves as ‘transsexual’ – are in danger of being drowned out by the reaction of the likes of Stonewall. He says:

‘Some transgender people are proud to identify themselves as ‘transmen’ and ‘transwomen,’ not simply as ‘men’ and ‘women’ and they feel marginalised by the language and ideology that seeks to diminish this difference. I do not wish to invalidate anyone’s experience, but by not acknowledging there is a debate to be had Stonewall are failing in their duty to LGBT communities to enable self-determination for all trans people.’

So why are alternative voices being ignored? A brief glance at the Stonewall Trans Advisory Group perhaps offers an answer: those who were born male appear to outnumber females by about two to one (a similar ratio to MPs in the House of Commons). Do those who sit on the advisory group have to hold the view that stated gender identity takes precedence over biological sex? It would seem so. Take Alex Drummond, for example, a transwoman who claims to be ‘widening the bandwidth of how to be a woman’ by sporting a full beard alongside the accoutrements of femininity (skirts and make-up). It is not transphobic to suggest that someone with a male body who wears female clothes has no place identifying as a lesbian; it is simply a different perspective.

In an interview in the Guardian in 2014, Hunt said: ‘I am not interested in being the thought police.’ Yet four years on, lesbians who fail to accept male bodied transwomen like Drummond as women are demonised by Hunt as apparently ‘working against’ the LGBT community.

So what explains the change in thinking? In 2015, Ruth Hunt announced that Stonewall would make its campaigns trans-inclusive; she later said that, for transgender people: “it’s their turn now. They really, really need us.” But at what price has this focus on the T in LGBT actually come?

A cynic might suggest that Hunt’s new found focus was an attempt to make the organisation seem relevant again in the wake of the vote to allow same sex marriage. If so, this is a strategy that appears to be paying off: Stonewall’s funding has increased dramatically in recent years, from £4.33m in 2013, to £7.24m in 2017, according to data from Open Charities.

But what is all this money being spent on? Britain is finally catching-up with the legal changes LGBT individuals and organisations have spent decades campaigning for. It’s true that prejudice against lesbians and gays does still exist but it is no longer sanctioned by the state. So with at least some of the battle won, the fights are increasingly becoming internal. As a result, the rainbow is beginning to fracture. Despite the attempts to dismiss them as something of a fringe group, ‘Get The L out’s protest at this year’s Pride actually reflects a deeper malaise in the lesbian, gay and bisexual communities. There is a desperate need for reasoned debate in order to allow all sides to have their say. Unfortunately, the response of Stonewall has been to shout louder and smear those who do not toe the trendy identity politics line. By championing the rights of male-bodied lesbians, Stonewall are abandoning the very people they should exist to support and making a mockery of the struggles we still face. It is somewhat depressing that, in 2018, the views of lesbians, bisexual people and gay men are being cast aside by the very organisation that claims to push for ‘acceptance without exception.’

*Josephine Bartosch is director of the campaign group Critical Sisters

ΡΩΣΙΑ. ΕΦΕΣΗ ΑΠΟ ΑΝΗΛΙΚΟ ΣΕ ΠΡΟΣΤΙΜΟ ΓΙΑ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΗ ΤΗΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΣ

Ρωσία: Έφεση από ανήλικο σε πρόστιμο για προπαγάνδιση της ομοφυλοφιλίας

in.gr, 20/8/2018

βάσει ενός νέου νόμου κατά της προπαγάνδισης της ομοφυλοφιλίας, για τη δημοσίευση φωτογραφιών στις οποίες αγκαλιάζονται γυμνόστηθοι άνδρες, άσκησε έφεση.

Πρόκειται για τον 16χρονο, Μαξίμ Νεβέροφ, στον οποίο είχε επιβληθεί πρόστιμο 50.000 ρουβλιών, καθώς κρίθηκε ένοχος «για προώθηση μη παραδοσιακών σεξουαλικών σχέσεων μεταξύ ανηλίκων».

Ο Μαξίμ είναι ο πρώτος ανήλικος που τιμωρήθηκε με πρόστιμο βάσει του νόμου σύμφωνα με τον οποίο κάθε παρόμοιο γεγονός ή πράξη θεωρείται από τις αρχές ως μια προσπάθεια για την προώθηση της ομοφυλοφιλίας παράνομα σε ανήλικους.

Από μεριάς του, αρνείται ότι οι δημοσιευμένες φωτογραφίες στο κοινωνικό μέσο δικτύωσης VKontakte προωθούν την προπαγάνδα υπέρ των ομοφυλοφίλων.

« Όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατώνται στη Ρωσία, όχι μόνο των γκέι και των τρανσέξουαλ. Πιστεύω ότι οι ομοφυλόφιλοι, οι λεσβίες, οι αμφιφυλόφιλοι και οι διεμφυλικοί είναι άνθρωποι όπως όλοι, επομένως δεν υπάρχει κανένας λόγος να παλέψεις για τα δικαιώματα τους ξεχωριστά από τα δικαιώματα οποιουδήποτε άλλου» δήλωσε σε συνέντευξή του την Κυριακή, μία ημέρα πριν ασκήσει έφεση.

Η Ρωσία θεωρείται η δεύτερη πιο φιλική χώρα προς την κοινότητα της LGBT κοινότητα. Μάλιστα το 2016 κατέλαβε ανάλογο βραβείο από την ILGA-Europe, ένα δίκτυο των ευρωπαϊκών ομάδων LGBT. Εως το 1993 η ομοφυλοφιλία στη Ρωσία ήταν ποινικό αδίκημα ενώ μέχρι το 1999 αντιμετωπίζετο ως ψυχική νόσος.

Πέρυσι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποφάνθηκε οτι ο ρωσικός νόμος κατά της προπαγάνδισης της ομοφυλοφιλίας παραβιάζει τους κανόνες της Ευρωπαϊκής Συνθήκης, το ανθρώπινο δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης και διαχωρίζει τους ανθρώπους αυτούς από τους υπόλοιπους. Η Μόσχα χαρακτήρισε την απόφαση αυτή άδικη.

Η Σβετλάνα Ζαχάροβα, εκπρόσωπος του ρωσικού δικτύου LGBT είπε οτι δίωξη κατά του Νεβέροφ ήταν διαφορετική, διότι δεν ήταν ενεργός ακτιβιστής για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων.

«Οι αρχές συνήθως διώκουν ανθρώπους οι οποίοι διαδηλώνουν στους δρόμους με σημαίες στα χρώματα του ουράνιου τόξου» είπε χαρακτηριστικά.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ ΓΚΑΡΘΙΑ ΛΟΡΚΑ

5/6/1898 - 19/8/1936

Μετάφραση: Νίκος Γκάτσος

Μελοποίηση: Μάνος Χατζιδάκις

Ο ΖΙΓΚΟΛΟ ΠΟΥ ΗΞΕΡΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΧΟΛΙΓΟΥΝΤ

Ο ζιγκολό που ήξερε όλα τα μυστικά του Χόλιγουντ

Οσα είδε και έζησε ο Σκότι Μπάουερς, ο άνθρωπος «που ήξερε όλο το Χόλιγουντ» και μεγάλο μέρος του πέρασε από το κρεβάτι του, αποτελούν μέρος ενός ντοκιμαντέρ που αποκαλύπτει αθώα αλλά και ένοχα μυστικά της χρυσής εποχής του κινηματογράφου

 Ο Σκότι Μπάουερς ήταν ένα rent boy. Στη χρυσή εποχή το Χόλιγουντ, εκεί κάπου μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ως και τη δεκαετία του 1960, ήταν και αυτός μέρος μιας παράλληλης οικονομίας σεξουαλικών υπηρεσιών που ανθούσε εντός της βιομηχανίας του θεάματος· μια οικονομία που ως εργαζόμενους δεν είχε μόνο εύκολα κορίτσια, είχε και προικισμένα αγόρια.

Ενα τέτοιο ήταν ο Μπάουερς που ξεκίνησε να δουλεύει σε ιδιωτικά πάρτι, παρέχοντας σεξουαλικές υπηρεσίες και έφτασε να είναι ο κρυφός εραστής πολλών –κυρίως αρρένων– αστέρων του Χόλιγουντ. Ο Σκότι Μπάουερς ζει. Είναι 95 χρονών σήμερα. Και όπως λέει, δεν είχε κανένα πρόβλημα να τα κάνει όλα αυτά.

Το 2012 έγραψε τα απομνημονεύματά του με τίτλο «Full Service: My Adventures in Hollywood and the Secret Sex Lives of the Stars» («Ολοκληρωμένο Σέρβις: Οι περιπέτειές μου στο Χόλιγουντ και η Μυστική Σεξουαλική Ζωή των Σταρ»). Εξηγεί ότι ήταν ανέκαθεν αμφιφυλόφιλος, όλοι οι καλοί και όλες οι καλές χωρούσαν στο κρεβάτι του, ή όπου αλλού.

Το βασικό του προτέρημα όμως ήταν, όπως εξηγεί, δεν ήταν ότι ήταν πρόθυμος, αλλά ότι ήταν εχέμυθος. Κρατούσε το στόμα του κλειστό για όσα έβλεπε και έκανε και φρόντιζε να μην βγάζει «βρώμες» για τα απόκρυφα μυστικά των αστέρων που συναντούσε καθημερινά. Σήμερα όμως, όλοι αυτοί με τους οποίους έχει συναναστραφεί ή έχει κοιμηθεί, είναι στην συντριπτική τους πλειοψηφία νεκροί. Σε συνέντευξη του στους New York Times o Μπάουερς λέει ότι:

«Παρέμεινα σιωπηλός τόσα χρόνια επειδή δεν ήθελα να πληγώσω αυτούς τους ανθρώπους. Δεν καταλάβαινα γιατί να ενδιαφέρει τον κόσμο κάτι τέτοιο. Τους άρεσε το σεξ έτσι όπως τους άρεσε. Και τι έγινε; Τελικά δέχθηκα (να μιλήσω) γιατί η αλήθεια δεν μπορεί να τους βλάψει πια». Καθώς λοιπόν μερικά από τα μυστικά αυτά να μην έχουν πλέον τόση αξία όσο παλιότερα, κάποια από αυτά «ξεβγάζονται» στο ντοκιμαντέρ του Μαρκ Τιρνάουερ «Scotty and the Secret History of Hollywood» (σε παραγωγή Greenwich Entertainment) που βγαίνει αυτές τις ημέρες στις αμερικάνικες αίθουσες, αλλά και σε διάφορα κινηματογραφικά φεστιβάλ ανά τον κόσμο.

Η ιστορία του Μπάουερς ξεκίνησε το 1946, όταν ήταν μόλις 23 ετών. Eχοντας απολυθεί από τους πεζοναύτες αμέσως μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, έπιασε δουλειά σε ένα βενζινάδικο στο Χόλιγουντ. Μία ημέρα τον πλησίασε ο ηθοποιός Γουόλτερ Πίτζον, προσφέροντάς του ένα χαρτονόμισμα των 20 δολαρίων για να κάνει σεξ μαζί του.

Εκείνος δέχθηκε, μπήκε στο αυτοκίνητο κι έφυγε μαζί του, όχι απλώς για μια… ξεπέτα, αλλά για μια «ριζική αλλαγή καριέρας» όπως λέει.

Ο Γουόλτερ Πίτζον (1897-1984) με την Γκρίερ Γκάρσον στο «Mrs. Miniver» για το οποίο ήταν υποψήφιος για Οσκαρ ερμηνείας. Ο Πίτζον παντρεύτηκε δύο φορές, αλλά γνώρισε τον προικισμένο Σκότι σε ένα βενζινάδικο

Ο Πίτζον με την σειρά του έβγαλε «βρώμα» για τον νέο και προικισμένο νεαρό και σύντομα πλήθη αστέρων του Χόλιγουντ έσπευδαν στο βενζινάδικο για να κλείσουν ραντεβού με τον γυμνασμένο νεαρό πρώην πεζοναύτη. Τελικά το 1950 παραιτήθηκε από τη δουλειά του στο βενζινάδικο και για τα επόμενα 20 χρόνια κέρδιζε τα προς το ζην δουλεύοντας ως ζιγκολό, ενώ ταυτόχρονα κι εκμεταλλευόμενος τις επαφές του στο χώρο, «έστησε» ένα κύκλωμα πορνείας στα πλαίσια του οποίου εξυπηρετούσε τις σεξουαλικές ορέξεις των αστέρων. Κι αυτοί ήταν πολλοί.

Η crème de la crème του Χόλιγουντ. Η απόλυτη ελίτ. «Είχα γνωρίσει 150 γυναίκες στην Κάθριν Χέμπορν» Ο Μπάουερς είχε μπει στο κρεβάτι πολλών διασήμων και μη, κοινών θνητών ή… γαλαζοαίματων: είχε κοιμηθεί με το βρετανικό βασιλικό ζεύγος, τον Εδουάρδο Η ‘ και τη γυναίκα του Ουόλις Σίμπσον, τον σκηνοθέτη Τζορτζ Κιούκορ και τη γαλλίδα τραγουδίστρια Εντίθ Πιαφ. Συνήθιζε, λέει, να βρίσκει (άνδρες) ερωτικούς συντρόφους για τις ηθοποιούς Ρίτα Χέιγουορθ και Βίβιαν Λι, ενώ είχε κανονίσει σεξουαλικά ραντεβού με 150 διαφορετικές γυναίκες για την Κάθριν Χέπμπορν, η οποία όπως αναφέρει στο βιβλίο ήταν λεσβία και το γνώριζε όλο το Χόλιγουντ. Κάρι Γκραντ και Κάθριν Χέπμπορν στο «Holliday» (1938).

Ο Γκραντ ήταν ομοφυλόφιλος, ενώ η Χέπμπορν ήταν -σύμφωνα με τον Σκότι- λεσβία «και το ήξερε όλο το Χόλιγουντ» Ωστόσο, ο πιο στενός κύκλος γνωριμιών του ήταν οι δυο γόηδες του Χόλυγουντ, Κάρι Γκραντ και Ροκ Χάντσον. «Οι τρεις μας είχαμε εμπλακεί σε πολλές αλήστου μνήμης σεξουαλικές περιπέτειες», λέει σήμερα ο Μπάουερς.

O Γκραντ είναι γνωστό ότι ήταν γκέι. Ο Χάντσον είχε μιλήσει στη γυναίκα του, τη Φίλις Γκέιτς για το πάθος του και για τα δύο φύλα, χωρίς να διευκρινίσει πιο από τα δύο προτιμά. Πολλοί τον έχουν περιγράψει ως ένα σεξουαλικό θηρίο…

O Ροκ Χάντσον το 1955 στην εποχή της δόξας του (Getty Images/Ideal Images)

Oπως υποστηρίζει ο Σκότι, ο γκέι θεατρικός συγγραφέας Τενεσι Ουίλιαμς έγραψε γι’ αυτόν μια ιστορία 40 σελίδων, την οποία όμως ο Μπάουερς βρήκε… υπερβολική. «Του είπα “άκου, Τενεσι, ξέχνα το, άστο”, αλλά τελικά έπρεπε να την είχα κρατήσει», λέει ο ίδιος σήμερα, παραδεχόμενος πως η μόνη αμαρτία του [και η κινητήριος δύναμη του] όλες αυτές τις δεκαετίες δεν ήταν η σεξουαλική του λαγνεία, αλλά το πάθος του για τα χρήματα. «Hμουν προσεκτικός και δεν κρατούσα ατζέντα»

Οπως λέει ο ίδιος, αρκετές φορές μπήκε στο στόχαστρο της αστυνομίας αλλά δεν συνελήφθη γιατί δεν κρατούσε ατζέντα με διευθύνσεις, τηλέφωνα ή ραντεβού, οπότε δεν είχαν να του προσάψουν κάτι περί μαστροπείας ή εκβιασμού. Ο Μπάουερς, ο οποίος σήμερα δηλώνει ότι προτιμάει τη συντροφιά των γυναικών, συνέχισε αυτόν τον ανορθόδοξο τρόπο ζωής μέχρι τις αρχές τις δεκαετίας του 1980.

Οπως γράφει στο βιβλίο του, ήταν το ξέσπασμα της επιδημίας του AIDS –το 1985 πέθανε από τη νόσο ο Ροκ Χάτσον– που τον ώθησε να σταματήσει. «Ηταν πολύ επισφαλές αυτό το παιχνίδι πια» εξομολογείται ο ίδιος κι έτσι σταμάτησε αυτόν τον ανορθόδοξο τρόπο ζωής γύρω στις αρχές της δεκαετίας του 1980, οπότε και παντρεύτηκε.

Σήμερα ο πρώην πεζοναύτης ζει στους λόφους του Χόλιγουντ με τη σύζυγό του και, πλέον, ειδικά μετά την κυκλοφορία των απομνημονευμάτων του, δεν προλαβαίνει να δίνει συνεντεύξεις. Κάτι που δεν πρόκειται να σταματήσει να γίνεται ειδικά μετά την κυκλοφορία της ταινίας…

protagon.gr

ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ - 17/8/2018

Τη... μελωδία του σεξ δίδασκε Σκοτσέζα καθηγήτρια μουσικής σε μαθήτριές της. 

 Η Ελίζαμπεθ Σμάιλι (φωτό) κατηγορείται ότι πιάστηκε να είναι γυμνή πάνω σε έφηβη μαθήτριά της και να έχει ανάρμοστες επικοινωνίες με ακόμα δύο μαθήτριες μέσω facebook. H καθηγήτρια, που κατηγορείται για απρεπή συμπεριφορά απέναντι σε ανήλικες από το 2010 έως το 2012, όπως καταγγέλθηκε, είχε μάλιστα φιληθεί με το ίδιο κορίτσι με το οποίο είχε τις γυμνές περιπτύξεις σ' ένα από τα πιο πολυσύχναστα από οικογένειες πάρκα της Σκοτίας. Η καθηγήτρια, που ήταν απούσα στην εξέταση των καταγγελιών από την αρμόδια επιτροπή εκπαίδευσης, επιμένει ότι δεν έχει λειτουργήσει απρεπώς. Ομως, αν αυτά που της αποδίδονται επιβεβαιωθούν, τότε διατρέχει τον κίνδυνο να χάσει την άδεια διδασκαλίας της. 

 Στην επιτροπή κατέθεσαν μαθήτριες, που μεταξύ άλλων υποστήριξαν ότι έχουν πάει στο διαμέρισμα της δασκάλας τους, όπου κατανάλωσαν αλκοόλ. «Νομίζω ότι ήταν Ιούνιος ή καλοκαιρινές διακοπές. Μπήκα στο δωμάτιο γιατί έψαχνα τη συμμαθήτριά μου. Ανοίγοντας την πόρτα είδα την Ελίζαμπεθ Σμάιλι γυμνή να βρίσκεται πάνω της» είπε χαρακτηριστικά η μία από αυτές.

ΑΥΣΤΡΙΑ. ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ ΑΣΥΛΟ ΣΕ ΑΦΓΑΝΟ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟ ΕΠΕΙΔΗ "ΔΕΝ ΤΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ"

Αυστρία: Αρνήθηκαν άσυλο σε Αφγανό ομοφυλόφιλο γιατί «δεν του φαίνεται»

«Ούτε ο τρόπος που περπατάτε ούτε ο τρόπος που αντιδράτε ούτε ο τρόπος που ντύνεστε αποδεικνύουν ότι μπορεί να είστε ομοφυλόφιλος». Με αυτό το σκεπτικό, υπάλληλος στην Κάτω Αυστρία απέρριψε το αίτημα ασύλου 18χρονου Αφγανού. Στο Αφγανιστάν, η ομοφυλοφιλία θεωρείται αποκλίνουσα σεξουαλική συμπεριφορά, η οποία απαγορεύεται από το ισλάμ.  

Ο υπάλληλος εξηγεί την απόφασή του σε αναφορά, στην οποία είχε πρόσβαση η εβδομαδιαία εφημερίδα «Falter». Σύμφωνα με το σκεπτικό του, είναι απίθανο ο νεαρός, ο οποίος έφθασε σε νεαρή ηλικία στην Αυστρία, να ανακάλυψε τον σεξουαλικό του προσανατολισμό στα 12, καθώς - σύμφωνα πάντα με τον ίδιο - στο Αφγανιστάν δεν υπάρχει δημόσιο σεξουαλικό κίνητρο μέσω της μόδας ή της διαφήμισης.  

Προκειμένου μάλιστα ο Αυστριακός υπάλληλος να ενισχύσει τα επιχειρήματα του, διέγνωσε επίσης «μία πιθανή επιθετικότητα» στον νεαρό αιτούντα άσυλο, «το οποίο δεν θα περιμέναμε από έναν ομοφυλόφιλο».

Ο νεαρός Αφγανός πάντως, αναφέρει η αυστριακή εφημερίδα, έχει αποφασίσει να ασκήσει έφεση στην απόφαση αυτή. (naftermporiki.gr, 16/8/2018)

THE LOVE YOU HAVE IN YOU

Asbjørn - The Love You Have In You

Ο ΓΙΟΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΣ! ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ;

Ο γιος μας είναι ομοφυλόφιλος! Τι κάνουμε τώρα;

Θάνος Ασκητής (askitis.gr)

«Είμαι ομοφυλόφιλος..» τα λόγια αυτά διαπερνούν σαν ρεύμα τους γονείς οι οποίοι σαστισμένοι προσπαθούν να κατανοήσουν το τι ειπώθηκε! Ακολουθούν οι απειλές, η άρνηση και η θλίψη… Η δήλωση αυτή ηχεί σαν βόμβα στα αυτιά τους και αρκεί ώστε να φέρει αναστάτωση μέσα στην οικογένειά τους.

Πόσο καιρό όμως πήρε στον παιδί να συνειδητοποιήσει και να αποδεχθεί την διαφορετική σεξουαλικότητά του και πόσες φορές έκανε πρόβα τα λόγια αυτά, πριν μιλήσει στους γονείς του γι’ αυτό;

Στο αρχικό στάδιο της εφηβείας (10-12 ετών), ο νέος ξεκινάει να διαμορφώνει τη σεξουαλική του ταυτότητα και αρχίζει να συνειδητοποιεί την έλξη του για άτομα του ιδίου φύλου, γεγονός που στην αρχή του προκαλεί σύγχυση συναισθημάτων, κλειδώνεται μέσα του γιατί ο φόβος, το άγχος και η ενοχή τον καθηλώνουν με την ντροπή να κυριαρχεί στο μυαλό του. Δυσκολεύεται να κατανοήσει το τι του συμβαίνει και ψάχνει λύσεις μέσα από αναζητήσεις στο ίντερνετ για το «τι είναι ομοφυλοφιλία», καθώς όσο αντιλαμβάνεται την ηδονή που νιώθει προς το ίδιο φύλο, τόσο δεν μπορεί να εκφραστεί ανοιχτά, σκεπτόμενος περισσότερο τις επιπτώσεις που θα έχει η εικόνα του εάν μαθευτεί, κυρίως από τους γονείς του. Η αγωνία του κορυφώνεται και η αμηχανία του μεγαλώνει με την σκέψη ότι οι δικοί του θα απογοητευθούν μαζί του και θα τον απορρίψουν, κρίνοντάς τον ως άρρωστο, ανώμαλο ή διεστραμμένο. Συχνά ο έφηβος νιώθει μόνος και αβοήθητος και η σεξουαλική του έκφραση αποτελεί ένα «μυστικό» που τον οδηγεί στην απομόνωση. Κρύβεται και καταπιέζεται, καταλαβαίνοντας ότι η σεξουαλικότητά του τον εκθέτει και τον οδηγεί σε ένα δρόμο που οι δυσκολίες και πιθανά οι διώξεις και οι απορρίψεις θα του σημαδέψουντη ζωή. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί άνδρες μετά την εφηβεία παραμένουν ασεξουαλικοί, προκειμένου να αποφύγουν την ομοφυλοφιλική σεξουαλικότητα τους, φοβούμενοι την έκθεση και κυρίως την κοινωνική απομόνωση και διαπόμπευση.

Ακόμα και αν είναι σίγουρος για τον ομοφυλόφιλο σεξουαλικό του προσανατολισμό, περνάει μία διαδικασία άρνησης της καθότι δε θέλει να αισθάνεται διαφορετικός και φοβάται το ενδεχόμενο να βιώσει απόρριψη. Δεν αποκλείεται στην αρχή αυτής της φάσης και σαν συνέπεια της άρνησης του, να επιδιώξει να συνάψει δεσμούς με άτομα του αντίθετου φύλου προκειμένου να πειστεί ότι είναι ετεροφυλόφιλος. Προσπαθεί, δηλαδή, να εξαναγκάσει και να πιέσει τον εαυτό του να υιοθετήσει μία ετεροφυλόφιλη ταυτότητα προκειμένου να προστατευθεί κοινωνικά και κυρίως από το οικογενειακό περιβάλλον σε σχέση με αυτό που μέσα του αισθάνεται και έλκεται. Δεν είναι λίγες οι φορές που δείχνει έναν ετεροφυλοφιλικό προσανατολισμό με το να δηλώνει επιθυμητός από τα κορίτσια, αλλά και τον ίδιο να διεκδικεί το άλλο φύλο και να προβάλει τη σχέση του με μία κοπέλα.

Αυτή η πάλη συναισθημάτων αρχίζει να εξομαλύνεται όταν ο αντιλαμβάνεται ότι υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που αισθάνονται το ίδιο. Τότε αρχίζει η μετάβαση από τη σύγχυση της ταυτότητας στην αποδοχή, με τα ενοχικά συναισθήματα να αμβλύνονται.

Η κρίσιμη στιγμή στη ζωή του ομοφυλόφιλου έρχεται όταν παίρνει το θάρρος να πει την αλήθεια στην οικογένειά του, σχετικά με τις σεξουαλικές του προτιμήσεις, απόφαση που αποτελεί για αυτόν μια ακόμη ψυχολογική δοκιμασία, αλλά αναγκαία προκειμένου να βιώσει την αποδοχή από τα κοντινά του πρόσωπα. Μάλιστα αντιλαμβανόμενος ότι κάτι έχουν καταλάβει οι δικοί του και κυρίως η μητέρα, νιώθει ότι σιγά σιγά έρχεται η αποκάλυψη, κάτι που τον απειλεί μέσα στους οικογενειακούς χειρισμούς, ενώ παράλληλα τον βοηθάει να πάρει την μεγάλη απόφαση να μιλήσει στους γονείς του.

Πολλοί γονείς ερχόμενοι στον χώρο μας, μαζί με το σοκ που κουβαλούν και το πένθος που αισθάνονται μπροστά στην συνειδητοποίηση της ομοφυλοφιλίας του παιδιού τους, ομολογούν ότι κάτι είχαν καταλάβει, αλλά δεν ήθελαν να το δεχθούν μέχρι, φυσικά, που η δική του ομολογία ή και η ανακάλυψη «δυστυχώς μας δικαίωσε».

Ο πρώτος που πλήττεται περισσότερο είναι η μητέρα που αρνείται να αποδεχτεί σεξουαλική συμπεριφορά του παιδιού. Φυσικά στο απυρόβλητο δεν μένει ούτε ο πατέρας που κατακλύζεται από ενοχικά συναισθήματα. Συναισθήματα θυμού, αγωνίας και απογοήτευσης εναλλάσσονται, ξεκινώντας ένα “πινγκ-πονγκ” ευθυνών ανάμεσα στους γονείς για το ποιος φταίει: «εσύ φταις που δεν ασχολιόσουν με τον γιο σου», ενώ η αλληλοκατηγορία καλά κρατεί πετώντας ο έναςστον άλλον ατάκες θυμού και συνεχούς αλληλοχρέωσης: «εσύ φταις που τον είχες κάτω από τα φουστάνια σου».

Η γονεϊκή αντίδραση συνεχίζεται με «διαπιστώσεις» και λήψεις αποφάσεων ότι το παιδί πρέπει να πάει στον ειδικό και να τον αλλάξει, ενώ και ο ίδιος δείχνει να προσπαθεί να κρατηθεί μέσα σε μια οικογένεια που βράζει και φωνάζει για το κακό που την βρήκε.

Πόσο εύκολο πράγματι είναι για έναν γονιό να ακούσει κυρίως τον γιό του να του λέει ότι είναι ομοφυλόφιλος; Πόσο οικείο είναι για έναν πατέρα και μία μητέρα ο όρος gay; Και πώς αυτοί οι άνθρωποι δεν θα αλληλοχρεωθούν μεταξύ τους στο ποιος φταίει περισσότερο ή λιγότερο για αυτό το γεγονός; Ποια θα είναι η ζωή του παιδιού τους αύριο ως ομοφυλόφιλο; Θα κάνει οικογένεια; Θα τον δεχθεί η κοινωνία; Θα είναι ένας άνθρωπος αξιοπρεπής και ώριμος να ζήσει μέσα από αυτό το κοινωνικό στίγμα; Και οι συγγενείς τι θα πουν; Δεν θα ρωτούν γιατί δεν παντρεύτηκε και οι ίδιοι οι γονείς πως θα δικαιολογούν τη μη ύπαρξη μιας ετερόφυλης σχέσης που είναι σωστή και φυσικά αποδεκτή από τους άλλους; Και τα αδέλφια του πώς θα το πάρουν; Θα τον θεωρούν φυσιολογικό ή θα τον απομακρύνουν από την ζωή τους; Μήπως φταίει που έκανε παρέα με ομοφυλόφιλα αγόρια και τον έκαναν και αυτόν ομοφυλόφιλο; Μπορεί να αλλάξει αυτό;

Τα δακρυσμένα μάτια των γονιών με κοιτούν. Η μητέρα πιο φορτισμένη και ο πατέρας πιο αμήχανος και σφιγμένος, ενώ και οι δυο τους δείχνουν να κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα. Σίγουρα χρειάζονται απαντήσεις μπροστά στα εκατοντάδες ερωτήματα που βάζουν τόσο σε εμένα, όσο και ο ένας στον άλλον και φυσικά στο ίδιο το παιδί τους που περνάει το αντίστοιχο ζόρι με αυτούς… Όταν γυρίσουν στο σπίτι πρέπει να ξέρουν…

SANTA Y ANDRÉS

"Santa y Andrés"

Το 1983 στην Κούβα, ένας ομοφυλόφιλος συγγραφέας που πηγαίνει κόντρα στην κυβέρνηση εξορίζεται στη Βόρεια Κούβα. Μια ντόπια αγρότισσα που δουλεύει σε μια κρατική φάρμα έχει διαταγές να τον παρακολουθεί. Όσο τον παρακολουθεί όμως, θα καταλάβει ότι έχουν περισσότερα κοινά από όσα θα ήθελε.

GET THE L OUT - 2

1.  What led to the formation of GetTheLOut?  

We are a group of Lesbians who have worked together for many years (although we did not have a name then). We have been quite alarmed for some time about the way the trans-ideology and trans-activism is erasing women and women’s rights. Some of us have been active on this issue for some time, some have joined more recently. We have organised several actions in the past, separately or as a group, or as part of other groups. For this particular action we were inspired by the other actions in Prides all over the world (starting with the New Zealand protest this year) and wanted to show solidarity with women worldwide as it is a global problem affecting us all.

2.    It was incredibly courageous to stand up for your beliefs in front of such a huge crowd at a flagship event. What led you and your friends to take such an enormous step?

The action has been often wrongly described as a protest against Pride. The truth is, if we had any hope that Pride in London would have recognised our demands we probably would have gone about it in a totally different way. For years we have witnessed the way the LGBT has been targeting Lesbians and have become very disillusioned. 

Our action was for women everywhere. To take direct action to that level of visibility was to send women everywhere a message of hope, strength and sisterhood, and of course to raise awareness of the issue we face as Lesbians particularly. It has been  wonderful to see so many groups of women organising talks all over the country about the way the GRA is affecting women’s rights. With that action we wanted to put a focus on Lesbians and the way the trans-ideology is affecting us specifically, particularly the way the sexual rights of men who call themselves “transwomen” or “lesbians” take priority over the rights of Lesbians to define their sexuality.

Today, in the GBT community, Lesbians can no longer say that they would not date a “transwoman,” because this is now considered “transphobic”; same-sex attraction is called “hate speech”. The GBT is naming females who are attracted to other females “bigoted” or “hateful” and it is a way to deny women’s right to have sexual boundaries under the name of “inclusivity” and progress. It is a clear anti-lesbian propaganda which enforces compulsory heterosexuality on a group of people who have already said “no” to men and who have already have had their sexual boundaries disrespected.

The other point we were making is equally important:  “gender non-conforming” girls, (girls who do not perform femininity) are transitioned at a shocking rate in the UK. As Lesbians, and as feminists who campaign against sexists stereotypes, we firmly oppose the transition of young lesbians on the basis that their appearance or behaviour does not conform to traditionally accepted images of women. The trans-movement is a conservative movement which reinforces sexist stereotypes and opposes homosexuality because it promotes the social transition of lesbians, encouraging them to present as straight men thus favouring the pretence of heterosexuality over lesbianism – this is a form of conversion therapy. When the trans-ideology promotes the medical transition of Lesbians and pushes harmful drugs as well as unnecessary medical practices on healthy female bodies, we understand this as a form of misogynist medical abuse against women and girls.

    

3.    Did you expect the reaction that you've unleashed and can you describe some of it for us?

The first reaction after the trans-activists outrage on Twitter was from Pride in London rushing to make a statement to condemn our action as “bigoted”, “hateful” and “ignorant”. Pride believes that Lesbians are an “issue (which) must be stamped out”. The press has overwhelmingly condemned our action too; very few media outlets have represented our views fairly or even asked us for comment.

Being doxx’d, losing friends, social media war accompanied with the usual death and rape threats by trans-activists, the Marketing and Fundraising Director of Pride in London, Polly Shute, coming onto one woman’s Facebook page to tell her that she would be contacting her employers to get her sacked because of her hateful conduct.  All this is the violent but usual way patriarchy reacts to women who dissent. 

For those of us who have been doing this for years, we did expect it. The only option the GBT and the trans-community (and the compliant mainstream behind them) had, was to unleash this massive backlash. The aim of the backlash is to threaten and strike women back into compliance, to make sure women don’t get ideas, like start protesting like we did in a direct and visible way. That is why they strike so hard. To scare women off.

The message sent out to all young lesbians by all the mainstream LGBT organisations and the press has been that being a lesbian with sexual boundaries is “transphobic” and that lesbians have no place at Pride and need to be stamped out! 7 LGBT organisations are throwing Lesbians under the bus in the interests of trans-ideology and this outright misogyny and homophobia has been clearly understood by women.

The second aspect of the reaction, and the most important one, has been women’s reaction to the action. We have received a huge amount of messages publicly, but even more privately, from women saying how they support us but also how they feel threatened and silenced WITHIN THE GBT to say anything like this. The GBT today IS the closet for most Lesbians, our action has highlighted that. We definitely represent that silenced majority.

The other thing to say is that a lot of women are now so used to death and rape threats online that it looks like the effects are wearing off. Women are not scared anymore. We are speaking up more and more.

4.    Do you feel that the LGBT organisations are hearing your voice?  Have any of them contacted you to hear your side of things?

Nope, and by condemning our action they have in fact confirmed what we thought of them being anti-lesbians and misogynist.

5.    There's clearly a divide in the lesbian community concerning trans rights. Can you tell me more about how this is affecting you? 

Trans-ideology does not recognise sexual difference.  For trans-activists a woman is not an adult human female but an identity,  feeling in a man’s head. Women: adult human females, are socialised to be empathetic and to be “good” or “likeable” and to give way to other people’s feelings.  Many women in the Lesbian community have swallowed trans-ideologies’ inclusivity-branding whole and want to be kind to these men.

Many women have been told more than once that they are mean for stating biological facts, that a male is a man, and not a woman, regardless of how he might feel.  Some women have internalised the idea that standing up to men who want to gaslight Lesbians into accepting that male sexual anatomy is female, is transphobic bigotry.  But standing up for one’s right is not mean. Calling out men who want to co-opt all single-sex provision, including Lesbian events, and who advocate for medical experimentation on children is not mean.  

Almost all lesbian events have been rebranded “LGBTQ”, “Queer”, “open to all genders”, or to “whoever identify as a woman” not simply to be inclusive but to avoid the inevitable conflict that would arise if a strictly Lesbian event was held.  Men who want to be recognised as women demand “inclusion” at Lesbian events because if sexually attracted to women they say they are Lesbians. Of course they are not. They are heterosexual males 

A lot of Lesbians try to organise Lesbian events, but a lot of them find it impossible to make their events Lesbian-only because of the grief that the trans-activists would cause. That’s bullying, and it’s leading to a complete absence of any exclusively Lesbian spaces - at least organised openly: a lot is happening underground. There is absolutely no point in going to mainstream GBT organisations for support as they have been entirely taken over by the trans-lobby.  

I would also add that a lot of lesbians in the GBT have either transitioned or are very close to women who have transitioned. These women stand by “transmen”, they validate their decisions in order not to lose them as friends even if they may feel critical of the whole thing. But also because there is no alternative way of thinking within the GBT; a lot of young lesbians have never been in a lesbian-only space, never had access to lesbian feminist theory, so “queer” is the only way they have ever thought about themselves. For these women, there is a belief that radical feminists are anti-trans, meaning anti transmen.

Radical feminists though, do not think the experience of men who transition and the experience of women who transition are similar in any way. We think of men who transition as men, and as such, we see them as members of the oppressors class: they want to invade our spaces and disrespect our sexual boundaries, the way any other men behave. The majority of them do not have surgery (it means they still have their penises) or hormonal “treatment“ of any kind. But if we listen to the stories of women who detransitioned, it looks like women and girls who transition do it to avoid the misogyny they experience as women and girls, to avoid the constraint and restrains of femininity. This disconnection to their womanhood is done at great cost to their physical health because they do have double mastectomies and do take testosterone. So we understand them as oppressed in this system. How this affects us is that the whole ideology is used to separate women, it is a classic divide and conquer tactic.

6.    Why do you think gay men are not targeted in the same way lesbians are by TRAs? And on the flip side, why aren't gay men standing up with lesbians and calling out the TRA homophobia? 

Gay men are not targeted because they are men. They do not experience sexism and misogyny, they do not have their sexual boundaries constantly questioned and disrespected. So even if trans-activists have been saying homosexuality is inherently transphobic in practice, it is not gay men’s spaces which are being invaded and destroyed, it is not gay men’s rights to have same-sex relationships which are being stamped out. Certainly, I have never heard a single case of a woman who identifies as trans invading gay men’s spaces and demanding sex with them. As far as I know #CunnilingusForGayMen is not a thing! But the #cottonceiling is.

Clearly identification does not erase a life of socialisation: Men who call themselves “trans women” and demand to have sex with Lesbians behave like any other men. It comes as no surprise.

Gay men, in the vast majority, are at best unconcerned by Lesbian issues, and at worse actively working against us. A tiny minority sees through it but there are not enough of them to make any difference. The answer to why would probably be found in the dynamic within sexes working in mixed spaces where men’s concerns are usually seen as universal and women’s concerns dismissed as irrelevant. GBT is then a male sexual rights movement (including all sorts of anti-feminist practises from BDSM to bestiality), so is the trans movement. It seems natural they stand together.

7.    In the current climate, what advice would you give young lesbians? 

This is really important.  First remember what you know: a penis is not female. It’s a bad sign (even if you haven’t clearly stated that you are a lesbian), if a man, young or old, tells you his penis is female. This is called gaslighting. Gaslighting is a form of emotional manipulation and the gaslighting abuser will try to make their intended victim question reality and even their sanity.  If a man tell you his penis is female and you should accept to have a sexual relationship with him, this is outright coercive and rapey.

If your so-called friends or any man (sometimes calling themselves “trans women”), on or offline, tell you that you are a bigot for not accepting that a penis can be female, this is not true and a sure sign you should take some distance with that person. You are not a bigot. You are sane. You are an amazing young woman who knows what’s what, who knows who she is, what she wants and where her sexual boundaries are.

If your friends tell you you are a bigot for not accepting that a penis is female and they cannot be friends with you then ask yourself if you want to be friends with someone who denies biological facts. Its sounds harsh, and it is hard to feel isolated, but there are times where it is better to be alone than to be in a group that is emotionally manipulative and abusive.

If you feel different from other girls, don’t feel attracted to boys, don’t want to wear girl clothes, dislike make-up, like your hair short, or like sports traditionally associated with boys, THERE IS NOTHING WRONG WITH YOU! None of this means you are born in the wrong body, none of this mean you are a boy, none of it means you need to transition. Many women and many Lesbians have experienced what is now called “gender dysphoria” and certainly the majority of women have experienced body dysmorphia. They both are manifestations of what feminists have called internalised misogyny. This self-hatred is what it is like to be a girl and a woman in patriarchy, where we only receive negative messages about us. Transitioning will not solve any of your suffering, having your breasts surgically removed will never turn you into a male, and it will not remove the pain because the problem is not with you or your body, the problem is with our society which hates women and girls.

So for those lesbians who are in the GBT but silently critical for fear of being ostracised, or worse, I would say leave the GBT community, leave the queer spaces now. The GBT is enforcing their brainwashing based on lies, reversals and imaginary fabrications, they enforce the lies with threats of violence or actual violence which disable our capacity to see clearly who the oppressor actually is, let alone be critical. It is very visible that a lot of pro-trans-activist group (say the ones which have been targeting gender critical events, for example) are male-centred and male-led.

It is crucial women find like-minded women so they can think clearly outside of the mass gaslighting that is going on everywhere else. This is why women-only spaces are forbidden. Because men cannot monitor what we think when we are in them.

It is crucial we all act and speak out as much as we can at this point. It is really exciting to see so many Lesbians protesting pride and dyke march events. We hope there will be more protests, more public meeting, more women speaking out. Any form of visible dissent is important, as our rights as women and as Lesbians are threatened to the point of erasure. We need to be standing our ground as never before.

8.    What's the general feeling in the lesbian community? 

A large number of Lesbians were opposed to bolting the T onto LGB organisations simply because they did not understand what gender has to do with sexual orientation. Obviously, the more it becomes apparent that trans-ideology is anti-lesbian, the more women are speaking. But speaking out is not easy, especially because the trans-lobby is so well resourced and trans-activists will do everything they can to ensure you are labelled a terf, socially ostracised and lose your job.  Not to mention the threat of outright violence.

Within the GBT, Lesbians have had to agree and go along with the trans-ideology simply because as soon as anyone disagrees with the “trans women are women” mantra, women are simply excluded.

9.    Have you encountered women who have had first-hand experiences of homophobia in the guise of pro-trans rights? 

We ARE women who have first-hand experience of this. All of us have. We have lost lesbians spaces and women-only festivals, we have been threatened in our own communities by males who call themselves lesbians, who invade and demand to be accepted, penis and all. We fear to go to Lesbians bars, let alone Lesbian dating sites for fear of meeting a man pretending to be a lesbian. We have been threatened when we have organised events. Our gathering are still happening but they happen underground most of the time. This is real and it is happening right now.

10.    What's next for GetTheLOut? 

Wait and see!

​

letawomanspeak.org