ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΕΣ ΓΚΕΪ ΕΝΟΧΕΣ ΚΑΙ ΤΟ THE NORMAL HEART

Οι αμερικανικές gay ενοχές και το The Normal Heart 
Δημήτρης Ασπρολούπος (reel.gr, 30/5/2014)

Η Αμερική έχει ενοχές. Τουλάχιστον οι καλλιτέχνες της. Έχει ενοχές για τον πόλεμο του Βιετνάμ, αργότερα για τον πόλεμο του κόλπου και κάπου ενδιάμεσα και για τον τρόπο που χειρίστηκε την κρίση του Aids την δεκαετία του 1980.

Ειδικά η τελευταία είναι και πιο ευαίσθητο θέμα λόγω του ρατσισμού απέναντι στους gay που είχε η κυβέρνηση του Reagan και η κοινωνία της εποχής εν γένει. Γι’ αυτό οι ταινίες που έχουν γυριστεί για την εποχή αυτή είναι λιγοστές, λαμβάνοντας υπόψη το εύρος του αμερικάνικού κινηματογράφου σε επίπεδο παραγωγής τουλάχιστον.

Στα περασμένα Oscar, υπήρξε μια ταινία που ξεχώρισε. Το Dallas Buyers που βραβεύτηκε με 2 Oscar για τους καθόλα εξαιρετικούς πρωταγωνιστές του. Παίρνοντας θάρρος απ΄ αυτή την επιτυχία και λαμβάνοντας υπόψη την επικαιρότητα του τελευταίου χρόνου όσον αφορά την νομιμοποίηση του γάμου των ομοφυλοφίλων σε διάφορες πολιτείες των ΗΠΑ, το πάντα εξαιρετικό και πρωτοπόρο HBO γύρισε και πρόβαλλε την περασμένη Κυριακή το The Normal Heart.

Η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο θεατρικό του επιζήσαντος της εποχής αυτής Larry Kramer που διασκεύασε το έργο του σε τηλεοπτικό/κινηματογραφικό σενάριο. Για την σκηνοθεσία επιλέχτηκε ο Ryan Murphy ένα από τα μεγαλύτερα κεφάλια της τηλεόρασης σήμερα αφού έχει στο ενεργητικό του 2 από τις πιο πετυχημένες σειρές της τηλεόρασης, το Glee και το American Horror Story.

Οι κριτικές από την αντίπερα όχθη του Ατλαντικού είναι διθυραμβικές. Μιλάνε για μια παθιασμένη, θυμωμένη και ποιητική ταινία που δεν μπορείς παρά να συνδεθείς συναισθηματικά και να βιώσεις την στενάχωρη εξέλιξη της. Η αλήθεια είναι ότι κάτι τέτοιες κριτικές περιμέναμε να γραφτούν πριν ακόμα δούμε την ταινία. Η εν λόγω ταινία σπρώχνει την ατζέντα των gay δικαιωμάτων με τη μαχητικότητα της και κάτι τέτοιο είναι εξ ορισμού θετικό για του Αμερικάνους κριτικούς.

Στην πραγματικότητα όμως η ταινία παρότι δεν στερείται έντασης, πάθους, μαχητικότητας και ακτιβισμού έχει ένα στοιχείο την αποδυναμώνει. Κι αυτό είναι ο, κατά τα άλλα, πετυχημένος σκηνοθέτης της, Ryan Murphy. Αυτό που στις σειρές του κάνει πολύ καλά, το γρήγορο μοντάζ και τις εξαντρίκ, σχεδόν camp, φράσεις και κινήσεις των πρωταγωνιστών, το μεταφέρει και στο δράμα. Μπορεί στο Glee που είναι κωμωδία και στο American Horror Story που είναι θρίλερ ένα τέτοιο μοντάζ να προσθέτει στην ταχύτητα και το ρυθμό της σειράς αλλά εδώ την αποδυναμώνει.

Στο The Normal Heart oι σκηνές που αναπνέουν επαρκώς και φορτίζουν την ατμόσφαιρα είναι αυτές που ο σκηνοθέτης αφήνει κάτω το ψαλίδι του μοντάζ και και κοιτά στα μάτια τους πρωταγωνιστές του. Ιδιαίτερα το ξέσπασμα της συναρπαστικής Julia Roberts όταν της αρνούνται την χρηματοδότηση είναι μια από τις πιο ζωντανές σκηνές της ταινίας. Το ίδιο και η σκηνή της έκφρασης της ανεπάρκειας ενός από τα μέλη της ομάδας απέναντι σε κάτι τόσο μεγάλο και άγνωστο όπως ήταν τότε η μάστιγα του Aids.

Στις υπόλοιπες σκηνές ο Murphy, υποκύπτει στο μικρό attention span που έχουν πλέον αποκτήσει οι θεατές και χώνει μερικές με το ζόρι cool σκηνές που παρά την όποια λυρικότητα των εικόνων, παραπέμπουν στο σκοτεινό συναίσθημα που προκαλεί η θέαση ενός επεισοδίου του American Horror Story και δεν έχουν θέση σε ένα δράμα χαρακτήρων.

Τελικά τι πέτυχε ο Ryan Myrphy μ’ αυτή του την διασκευή στο θεατρικό; Μια αρκετά εμφατική ταινία πάνω στα ανθρώπινα δικαιώματα, μια επανάληψη της ενοχής για τα λάθη του παρελθόντος και την υποψηφιότητα για σημαιοφόρος της gay τηλεόρασης, ένα τίτλο που πασχίζει τόσο να αποκτήσει που φαίνεται και από τα λόγια του Mark Ruffalo όταν τον καθαιρούν από διευθυντή της ομάδας των ακτιβιστών.

Σίγουρα θα αρέσει στους νεότερους που έχουν γαλουχηθεί με το σινεμά του Xavier Dolan, τις σειρές του Murphy και είναι φανατικοί του κινηματογράφου της παθιασμένης έξαρσης αλλά στα μάτια μου δεν θα φτάσει ποτέ το παλαιότερο πόνημα του ίδιου καναλιού, το Angels in America.

ΟΜΟΦΥΛΟΦΟΒΙΑ ΣΤΟΥΣ ΜΕΣΟΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ - 1

Βίος του οσίου Ανδρέου του δια Χριστόν σαλού 

(εκδ. Ιεράς Μονής Παρακλήτου) 

Στις 28 Μαΐου, η Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου Ανδρέου, του δια Χριστόν Σαλού. Ο βίος του Οσίου Ανδρέου συντάχθηκε από τον πρεσβύτερο Νικηφόρο της Αγίας Σοφίας Κωνσταντινουπόλεως, περί τα μέσα του 10ου αιώνος μ.Χ. (956 - 959 μ.Χ.), επί βασιλείας του Κωνσταντίνου Ζ' Πορφυρογέννητου.

"Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΓΚΕΪ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΣΥΖΗΤΗΣΑΜΕ ΠΟΤΕ"

«Ο πατέρας μου ήταν gay αλλά δεν το συζητήσαμε ποτέ» 
newsbeast.gr, 28/5/2014
Στην προσωπική του ζωή δεν έλειψαν οι σημαντικές στιγμές που τον στιγμάτισαν, άλλες χαρούμενες και άλλες δραματικές.
Έχει παντρευτεί δύο φορές και έχει πέντε παιδιά, τα τρία με παρένθετες μητέρες, ενώ κατάφερε να βγει νικητής στη μάχη του με τον καρκίνο.
Όπως δήλωσε στο περιοδικό «Out», αυτό που τον απασχολεί περισσότερο, είναι ότι δεν συζήτησε με τον πατέρα του, το θέμα της ομοφυλοφιλίας.
Δεν είναι άλλος, από τον 70χρονο Αμερικανό ηθοποιό με ιταλικές ρίζες, Robert De Niro, που μίλησε για τις σεξουαλικές προτιμήσεις του διάσημου ζωγράφου και πατέρα του, Robert Henry De Niro Sr, ένα θέμα που ανέφερε για πρώτη φορά στο ντοκιμαντέρ Remembering the Artist: Robert Henry De Niro Sr.

«Για εμένα ήταν ένας μεγάλος καλλιτέχνης και τίποτε άλλο. Όταν ήμουν μικρός δεν μπορούσα να καταλάβω την πραγματικότητα, ή ίσως και να μην με απασχολούσε το θέμα της ομοφυλοφιλίας. Τώρα όμως σκέφτομαι πως έπρεπε να το συζητήσω μαζί του» δήλωσε μην μπορώντας να συγκρατήσει τα δάκρυά του ο De Niro.
«Είναι γνωστό σε όλους πως δεν είχαμε την σχέση πατέρα-γιου που παίζουν μαζί μπέιζμπολ, αλλά με τον τρόπο του με λάτρευε και μου επεδείκνυε την αγάπη του, όπως κάνω κι εγώ τώρα με τα παιδιά μου».
Για τον ηθοποιό, το ντοκιμαντέρ για τον πατέρα του, ήταν πάνω από όλα μια κίνηση αγάπης, μια πράξη που έπρεπε να κάνει προς εκείνον.

Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗΣ ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΟΥΜΕΝΟΣ

Ο Κωνσταντίνος Τζούμας «Κ.Π.Καβάφης Αυτοβιογραφούμενος»

in.gr

Η παράσταση «Κ.Π.Καβάφης Αυτοβιογραφούμενος» είναι βασισμένη στα προσωπικά ημερολόγια του Ποιητή καθώς και σε μαρτυρίες ανθρώπων που τον γνώρισαν από πολύ κοντά. Στο ρόλο του Κ.Π.Καβάφη ο Κωνσταντίνος Τζούμας. Από τις 11 έως τις 18 Ιουνίου στο Θέατρο«Τζένη Καρέζη».
Σημείωμα του σκηνοθέτη Γιάννη Φαλκώνη για την παράσταση: «Ο Κ.Π.Καβάφης επί σκηνής. Ο άνθρωπος πέρα από το μύθο. Ο μεγάλος ποιητής μέσα από τα αποκαλυπτικά ημερολόγια του, καθώς και τις μαρτυρίες των ανθρώπων που τον έζησαν από κοντά και κατέγραψαν τους διαλόγους και τις συμπεριφορές του, αναδεικνύεται ως ο μεγάλος "σκηνοθέτης" της ίδιας του της ζωής και του έργου του. Έργο που υποστήριζε άλλοτε φανερά και άλλοτε υπογείως, υποδιόμενος διάφορους ρόλους, ως πολυτάλαντος "ηθοποιός" στο ρόλο της ζωής του.
Οι συναντήσεις του με τα πρόσωπα που σημάδεψαν την πορεία του, η αναδρομή στις σημαντικότερες στιγμές της ζωής του. Οι έρωτες του νου και του σώματός του. Οι πνευματικές του συγγένειες και οι “διάλογοι” του με τον Όσκαρ Ουάιλντ, μέσα από τις συζητήσεις του με το νέο ποιητή που τον επισκέπτεται.
Οι επιθυμίες, οι αναμνήσεις και οι αναζητήσεις του, εκφράζονται μέσα από τη σοφία, το καυστικό χιούμορ και τη λεπτή ειρωνία του. Οι μοίχιες σκέψεις του και τα άγνωστα κείμενα του Ποιητή, τόσο διαχρονικά που μοιάζει να γράφτηκαν σήμερα, μιλούν κατευθείαν στον σύγχρονο άνθρωπο. Η κατάβαση στην πηγή της ποιητικής του δημιουργίας, που διαχρονικά συνεχίζει να ταξιδεύει εκατομμύρια ανθρώπους από όλο τον κόσμο στην "Ιθάκη" τους. Μία μοναδική θεατρική γνωριμία με τον πιο διάσημο "Άγνωστο" της Ελληνικής και Παγκόσμιας Ποίησης, μέσα από το ποιητικό υποκριτικό στίγμα του Κωνσταντίνου Τζούμα».

Συντελεστές:
Στο ρόλο του Κ.Π.Καβάφη ο Κωνσταντίνος Τζούμας
Συμπρωταγωνιστούν: Αλέξανδρος Νταβρής, Κερασία Σαμαρά

Σύνθεση Κειμένων – Σκηνοθεσία: Γιάννης Φαλκώνης
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Γιώργος Ψυχογιός
Τραγούδι: Σπύρος Σακκάς
Σκηνικά: Γιάννης Βλάχος
Εικαστικό έργο επί σκηνής: Δημήτρης Αληθεινός
Φωτισμοί: Γιάννης Φαλκώνης – Θανάσης Σταυρόπουλος
Ενδυματολογική επιμέλεια: Μπέττυ Λυρίτη
Μακιγιάζ: Μάρω Νεράιδα 

Θέατρο ΤΖΕΝΗ ΚΑΡΕΖΗ

 από 11 Ιουνίου 2014 έως 18 Ιουνίου 2014

Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΤΩΝ ΓΚΕΪ ΜΠΑΜΠΑΔΩΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΙΟ "ΜΗΤΡΙΚΟΣ"

Ο εγκέφαλος των γκέι μπαμπάδων γίνεται πιο "μητρικός"

sigmalive.com, 27/5/2014

Ο ρόλος του γονέα, ανεξαρτήτως φύλου, αλλάζει την εγκεφαλική δραστηριότητά του. Οι πατεράδες που αφιερώνουν περισσότερη ώρα για την φροντίδα και ανατροφή των παιδιών τους, εμφανίζουν μια σειρά από αλλαγές στον εγκέφαλό τους, ο οποίος γίνεται πιο «μητρικός» (π.χ. πιο επιρρεπής σε φοβίες μήπως το παιδί πάθει κάτι), σύμφωνα με μια νέα αμερικανο-ισραηλινή επιστημονική έρευνα.
Η μελέτη δείχνει επίσης για πρώτη φορά ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει ακόμη και στους εγκεφάλους των γκέι γονιών, οι οποίοι έχουν υιοθετήσει κάποιο παιδί, κάτι που αναμένεται να παίξει ρόλο στον δημόσιο διάλογο γύρω από το αν τα ζευγάρια των γκέι ανδρών επιτρέπεται να υιοθετούν παιδιά - ένα επίμαχο θέμα διεθνώς. Σε κάθε περίπτωση, η έρευνα επιβεβαιώνει ότι γενικότερα στον ανθρώπινο εγκέφαλο υπάρχουν νευρωνικά δίκτυα που ενεργοποιούνται, όταν κανείς αναλαμβάνει τις ευθύνες της ανατροφής, γεγονός που επιβεβαιώνει την «πλαστικότητά» του.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Ρουθ Φέλντμαν του Τμήματος Ψυχολογίας του ισραηλινού πανεπιστημίου Μπαρ-Ιλάν και του Τμήματος Μελέτης του Παιδιού του αμερικανικού Πανεπιστημίου Γιέηλ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερς, μελέτησαν τους εγκεφάλους 89 γονιών -ετεροφυλόφιλων και ομοφυλόφιλων- που είχαν γίνει για πρώτη φορά γονείς. Οι ερευνητές βιντεοσκόπησαν τις καθημερινές δραστηριότητες των γονιών με τα παιδιά τους στο σπίτι και, στη συνέχεια, ζήτησαν από τους γονείς να παρακολουθήσουν τις βιντεοταινίες στο εργαστήριο, ενώ παρακολουθούσαν τον εγκέφαλό τους σε μηχανήματα μαγνητικής απεικόνισης.
Η μελέτη έδειξε σαφείς αλλαγές στον εγκέφαλο τόσο των μαμάδων που είχαν αναλάβει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανατροφή του παιδιού, όσο και των μπαμπάδων που είχαν υποστηριστικό ρόλο. Οι γυναίκες που μεγαλώνουν ένα παιδί, εμφανίζουν πολύ πιο έντονη δραστηριότητα (πενταπλάσια) από ό,τι οι πατέρες στην περιοχή της αμυγδαλής του εγκεφάλου τους, εκεί όπου γίνεται η επεξεργασία των συναισθημάτων και ιδίως του φόβου.
«Οι γυναίκες είναι αυτές που ανησυχούν περισσότερο. Είναι πολύ πιο προετοιμασμένες από την εγκυμοσύνη και την ανατροφή του παιδιού να βρίσκονται σε συνεχή εγρήγορση για το παραμικρό σήμα κινδύνου εκ μέρους του παιδιού», δήλωσε η Φέλντμαν.

Από την άλλη, οι πατέρες εμφανίζουν μεγαλύτερη δραστηριότητα σε μια άλλη περιοχή του εγκεφάλου, στην άνω κροταφική αύλακα, η οποία εμπλέκεται σε λογικές δραστηριότητες σχετικές με την κοινωνική αλληλεπίδραση (π.χ. το ‘διάβασμα' των εκφράσεων του προσώπου του μωρού). «Στους πατέρες, η ανατροφή του παιδιού καθοδηγείται περισσότερο από την κατανόηση και την ενσυναίσθηση με λογικό τρόπο», ανέφερε η αμερικανο-ισραηλινή ερευνήτρια.
Όταν όμως είναι ο άνδρας αυτός που αναλαμβάνει τον βασικό ρόλο της ανατροφής (όπως συμβαίνει στην περίπτωση των γκέι ζευγαριών όπου και οι δύο «πατέρες» έχουν υιοθετήσει παιδί), τότε, όπως δείχνει η έρευνα, ενεργοποιούνται ταυτόχρονα και οι δύο περιοχές του εγκεφάλου τους, η «πατρική» και η «μητρική».
«Οι εγκέφαλοι των πατεράδων είναι πολύ εύπλαστοι. Όταν υπάρχουν δύο πατεράδες, τότε οι εγκέφαλοί τους πρέπει να ενεργοποιήσουν και τα δύο δίκτυα, το νοητικό και το συναισθηματικό, για να είναι σωστοί γονείς. Έτσι, έχουν τις νοητικές δομές του πατέρα, όμως η αμυγδαλή τους είναι ευαίσθητη ανησυχώντας για το παιδί, όπως μια μητέρα», δήλωσε η Φέλντμαν.
Ο βαθμός σύνδεσης ανάμεσα στην «πατρική» και στην «μητρική» περιοχή του εγκεφάλου σε όλους τους πατέρες (γκέι και μη) εξαρτάται από το πόσο χρόνο αφιερώνουν για τη φροντίδα του παιδιού. «Όσο περισσότερο οι πατέρες εμπλέκονται ενεργά στην ανατροφή, τόσο περισσότερο το ‘πατρικό' εγκεφαλικό δίκτυό τους θα ενεργοποιήσει το ‘μητρικό' δίκτυο», τόνισε η Φέλντμαν.

ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΟΒΙΑΣ

Άντε και στα δικά μας τα μέρη!

ΓΕΩΡΓΙΑ. ΟΙ ΟΡΑΤΟΙ ΚΑΙ ΟΙ "ΑΟΡΑΤΟΙ"

Protests in support of ‘the invisibles’

Several protest events were organized in the streets of Tbilisi on Sunday to express support for gays, lesbians and other sexual minorities.

This followed Saturday’s massive rallies by conservative groups, who marked the newly announced Day of Family Values, instead of International Day Against Homophobia.

The first one was called ‘Protest for invisibles and against invisibility’ and started Sunday morning, lasting until evening.

It consisted of an installation on Pushkin Square in the center of Tbilisi. Hundreds of pairs of shoes were brought and put on the square, with description and explanations on notes attached to trees.

The notes say the protest is against invisibility for those who aren’t visible and their voice is not heard; those who cannot leave their homes or are being followed and have been resettled by governments, banks, families and those who work in vain or are hungry.

“These empty shoes stand here today instead of people who a year ago on May 17 were brave enough to stand against the invisibility of a small group, the LGBT community,” the description reads.

“Those who want to be here to express concern or happiness, but either the government or the community takes care of their voice and existence.”

Another rally named ‘I am Here against Homophobia’ was a protest expressed in notes attached to different places in the capital.

Different messages were printed on pieces of paper with a rainbow symbol in the corner.

“I cannot find a reason to justify your hatred”, “89 percent of Georgia’s LGBT community have been victims of psychological pressure at least once for the last two years,” – these and other messages were written on the notes.

May 17, thousands of Orthodox priests and their supporters rallied in the streets of Tbilisi against the anti-discrimination law which parliament recently adopted. They marked the Day of Family Values, which was announced by the Patriarch.

LGBT activists didn’t conduct a rally on Friday, to avoid a repeat of the violence which took place on the same day a year ago.

(dfwatch.net, 19/5/2014)

Conservatives rallied against gay rights on May 17

The International Day Against Homophobia was in Georgia transformed into a day of family values, which was the initiative of the country’s most influential person, the Patriarch.

A number of rallies and events were held on May 17 against LGBT people and against the anti-discrimination law.

People marked it as a day for showing respect for parents, as the Patriarch requested a few days ago. No rallies in support of LGBT people were held on Saturday. Rallies went on without any major incidents, however there were several minor confrontations in the streets.

Orthodox priests and their followers gathered at Tbilisi Event Hall at 10:00 in the morning, bringing huge posters like “A man can never be called wife”, “May 17 is a day of family values”, “Nation against Satanism”, “homosexuality is sin and pathology.”

Many people brought their families to the rally. Priests brought holy water to bless the streets and participants at the demonstration all the way to Trinity (Sameba) Cathedral, where Patriarch Ilia II conducted a prayer. People congratulated each other with the day of family values. Eastern chants were heard during the day.

Among the demonstrators there were seen several politicians like Nino Burjanadze, Dimitry Lortkipanidze and Jondi Baghaturia. Police was mobilized in the streets.

Some Orthodox Christians launched a petition on Saturday to remove ‘sexual orientation’ and ‘gender identity’ from the recently adopted anti-discrimination law, as in their opinion, the law makes propaganda for ‘incorrect orientation.’ Signatures will be collected for five days.

Before the beginning of his prayer, Patriarch Ilia II said May 17 is an important day, as children respect their parents, or pay tribute and commemorate to their dead parents.

Rallies continued at the former parliament building in Tbilisi where people came to protest against the anti-discrimination law, but some of the people who addressed the rally spoke about other issues like electronic ID cards and passports, which in their opinion is ‘from Satan’ and people must have the option not to have electronic documents.

Participants at the rally criticized the government for ‘anti-statehood actions’ as they allowed the adoption of the anti-discrimination law.

During the rallies, there were several incidents, as some people thought a young guy dressed in a colored shirt might be a representative of a sexual minority. They started shouting, but the police defused the situation. Later some people attempted to block car traffic on Rustaveli Avenue and were detained for administrative violations.

In the evening, youth were involved in a verbal confrontation on Rustaveli, as one group thought a guy was a representative of a sexual minority and started shouting, but police escorted the guy to a safer place.

(dfwatch.net, 18/5/2014)

MODERN FAMILY. ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΟΙ ΓΑΜΠΡΟΙ!

6 ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΟΙ ΓΚΕΪ

6 προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι gay
in2life.gr, 20/5/2014

Η ομοφοβία ζει παντού γύρω μας. Και παρ’ ότι είναι εύκολο για τους πιο «προοδευτικούς» ετεροφυλόφιλους να αναγνωρίσουν το πρόβλημα, δύσκολα αντιλαμβάνονται πώς το γενικό αυτό κλίμα επηρεάζει την καθημερινότητα των gay ατόμων. Το γεγονός ότι εν έτει 2014 οι ομοφυλόφιλοι πολίτες αντιμετωπίζουν όχι απλώς ψυχολογική βία από ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, αλλά και θεσμικές διακρίσεις, καθιστά την Διεθνή Ημέρα κατά της Ομοφοβίας, που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 17 Μαΐου, επίκαιρη αλλά δυστυχώς μάλλον ανεπαρκή ως συμβολισμό μπροστά στις καθημερινές αγκυλώσεις στις οποίες σκοντάφτει κάποιος, απλώς επειδή έχει αποδεχθεί την σεξουαλική του ταυτότητα.

Μπορεί λοιπόν τυπικά οι ομοφυλόφιλοι να μην θεωρούνται ψυχασθενείς πλέον, όπως προ ελάχιστων δεκαετιών, αλλά δεν παύουν να ζουν σε έναν κόσμο όπου:

* Δεν υπάρχει σεξουαλική παιδεία Η ενημέρωση των παιδιών για το σεξ, από τον… «πεταλούδο και την πεταλούδα» μέχρι τις σχεδόν μηδαμινές και φυσικά μη θεσμοθετημένες στα ελληνικά σχολεία ώρες Σεξουαλικής Αγωγής, είναι φτιαγμένη έτσι ώστε να φέρνει σε αμηχανία ένα παιδί που συνειδητοποιεί (ή που δεν έχει συνειδητοποιήσει) την ομοφυλοφιλία του όχι απλώς απέναντι στους φίλους του που κάνουν πλάκα επί του θέματος, αλλά και απέναντι στον εαυτό του, που νιώθει «εκτός κανόνα», εκτός ενός συστήματος που ουσιαστικά αρνείται την ύπαρξή του. Έτσι, σχεδόν κάθε ομοφυλόφιλος καλείται να ανακαλύψει μόνος του τα μυστικά της σεξουαλικής ζωής, κάτι που μπορεί να γίνει ιδιαίτερα επικίνδυνο χωρίς την σωστή πληροφόρηση.

* Δεν παρέχεται επαρκής ενημέρωση για θέματα υγείας Σεξουαλικώς μεταδιδόμενες ασθένειες και ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες: Σίγουρα θα έχετε ενημερωθεί παραπάνω από μία φορές και από διαφορετικές πηγές για αυτούς τους κινδύνους της σεξουαλικής ζωής. Κι αυτό γιατί αφορούν τον ετεροφυλόφιλο πληθυσμό, κάτι που αφήνει εκτός των «σημαντικών κεφαλαίων του βιβλίου» τα διαφορετικά προβλήματα υγείας που αφορούν τους gay ανθρώπους. Σωστά, όλοι έχουμε ακούσει ότι οι ομοφυλόφιλοι έχουν έναν λόγο παραπάνω να προφυλάσσονται από τον HIV. Αλλά ξέρατε ότι επιβάλλονται οι συχνότερες κολονοσκοπήσεις, καθώς σύμφωνα με έρευνες οι ομοφυλόφιλοι διατρέχουν 17 φορές περισσότερο κίνδυνο να εμφανίσουν καρκίνο στην συγκεκριμένη περιοχή; Ή ότι οι ομοφυλόφιλες γυναίκες, θεωρώντας ότι διατρέχουν μικρότερο κίνδυνο από σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, αμελούν να εξετάζονται τακτικά και κάνουν κατά μέσο όρο τεστ Παπ δέκα φορές λιγότερες από τον μέσο όρο; Γνωρίζατε επίσης ότι, καθώς δεν παίρνουν αντισυλληπτικά, αυξάνονται οι πιθανότητες να εμφανίσουν καρκίνο στο στήθος; Μαντέψτε: Δεν τα γνωρίζει ούτε η πλειοψηφία των ομοφυλοφίλων, κι αυτό γιατί δεν βρίσκεται στις προτεραιότητες της ενημέρωσης. Άλλωστε, σκεφτείτε πως η πλειοψηφία του ιατρικού προσωπικού επίσης αγνοεί τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και τις ανάγκες τους – έρευνα στις ΗΠΑ μάλιστα έδειξε πως το 1/3 των σπουδαστών Ιατρικής λαμβάνουν μηδενική πρακτική εκπαίδευση πάνω σε ζητήματα υγείας LGBT ατόμων.

* Δεν μπορούν να γίνουν αιμοδότες Αν κοιτάξετε προσεκτικά το έντυπο που πρέπει να υπογράψετε κάθε φορά που θέλετε να δώσετε αίμα, θα δείτε πως στις προϋποθέσεις συγκαταλέγεται και ότι δεν πρέπει να έχετε συνάψει ούτε μία ομοφυλοφιλική σχέση τα τελευταία 35 χρόνια. Κι όμως, αν είσαι ομοφυλόφιλος και θέλεις να δωρίσεις το αίμα σου εθελοντικά, έχεις δύο επιλογές: Να ανεχτείς αυτό τον προσβλητικό όρο υπογράφοντας κάτι ψευδές και να δώσεις αίμα, είτε να σκύψεις το κεφάλι και να αποχωρήσεις άπραγος. Κι ενώ αυτό συμβαίνει διότι τυπικά οι ομοφυλόφιλοι ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου για μόλυνση από τον HIV, κανείς δεν εγγυάται ότι ένας straight (και ως εκ τούτου πιο αξιόπιστος) αιμοδότης, δεν έχει μολυνθεί από τον ιό.

* Είναι αναγκασμένοι σε ένα συνεχές coming out Αν θεωρούσατε ότι το πρόβλημα της ψυχολογικής πίεσης που νιώθει ένα ομοφυλόφιλο άτομο εξαφανίζεται εφόσον «βγει από την ντουλάπα», τα πράγματα είναι λίγο πιο περίπλοκα από αυτό: Χρειάζεται ένα συνεχές “coming out” κάθε φορά που γνωρίζει κάποιον ή που βρίσκεται σε μια παρέα/περίσταση όπου τίθενται κλισέ ερωτήματα, όπως για παράδειγμα… «έχεις καμιά γκόμενα;», μεταξύ ανδρών. Και ενώ ο ομοφυλόφιλος μπορεί να μην έχει κανένα πρόβλημα να μιλήσει ανοιχτά για την σεξουαλική του ταυτότητα, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί την αντίδραση του ατόμου απέναντί του, που αρκετά συχνά είναι ιδιαίτερα άσχημη - ως και σκληρά βίαιη, ακόμη κι από μέλη οργανώσεων... εκλεγμένων στη Βουλή.

* Αντιμετωπίζουν το στερεότυπο που προβάλλεται σαν γενικός κανόνας Με άλλα λόγια, οι ταμπέλες γίνονται… δεύτερο πετσί τους, καθώς πρέπει να ανέχονται την γενική όσο και παλιομοδίτικη εντύπωση που προάγεται από κάθε μέσο πως gay σημαίνει «κραγμένη» που σπάει τον καρπό και τη φωνή, ή πως ομοφυλοφιλία σημαίνει αυτόματα ανηθικότητα και σεξουαλική ορμή προς οποιονδήποτε. Με άλλα λόγια, είναι αναγκασμένοι καθημερινά να αντιμετωπίζουν την άγνοια – την ίδια άγνοια που οφείλεται στην στερεοτυπική χρήση της έννοιας «αντρίκιος» ή της ταύτισης της σεξουαλικής επιλογής με την πισώπλατη μαχαιριά, την "πουστιά" στο καθημερινό λεξιλόγιο.

* Τα ομόφυλα ζευγάρια δεν έχουν ίσα δικαιώματα με τα ετερόφυλα Ένα ετεροφυλόφιλο ζευγάρι νιώθει ερωτευμένο και θέλει να εκφράσει δημόσια τον δεσμό του. Ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι νιώθει ακριβώς το ίδιο πράγμα. Στην πρώτη περίπτωση, η οικογένεια θα γιορτάσει τον γάμο του με τιμές και πανηγύρια, η κοινωνία θα τους αποδεχθεί ως οικογένεια και ο νόμος θα τους δει ως «ένα», προσφέροντάς τους μια σειρά διευκολύνσεων και δικαιωμάτων, από φορολογικές ελαφρύνσεις και ευνοϊκές μεταθέσεις μέχρι κληροδοτήσεις. Στην δεύτερη περίπτωση, όλοι οι παραπάνω «φορείς» δεν αναγνωρίζουν καν την ύπαρξη του ζευγαριού.