100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΡΟΥΠΕΡΤ ΜΠΡΟΥΚ. ΤΙΜΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΙΩΠΗΣΕΙΣ - 1

Οι Σκυριανοί δεν γνώριζαν ποιος ήταν ο άτυχος νέος που οι σύντροφοί του τον έθαψαν ακριβώς στο σημείο όπου είχε καθίσει να αναπαυτεί λίγες ημέρες πριν από τον θάνατό του θαυμάζοντας το μεγαλείο του τοπίου. Τον θρήνησαν όμως σα να ήταν δικός τους. Πάντα κάποιος άναβε ένα κεράκι στη μνήμη του άγνωστου στρατιώτη και άφηνε μερικά αγριολούλουδα στο μνήμα του παρά το ότι βρισκόταν σε μια ερημική περιοχή πολύ μακριά από την πόλη της Σκύρου. Μερικά χρόνια αργότερα, πάντως, ο Μπρουκ θα τους το ανταπέδιδε αφού στην ουσία θα γινόταν η αφορμή για την ανάπτυξη του νησιού. 

Το 1925 δημιουργήθηκε μια Διεθνής Επιτροπή για τον ποιητή Ρούπερτ Μπρουκ, στην οποία μεταξύ άλλων συμμετείχαν ο Κωνσταντίνος Καβάφης και ο Λίνος Πολίτης ενώ επίτιμοι πρόεδροι ορίστηκαν ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Ελευθέριος Βενιζέλος, ο ύπατος αρμοστής της Αγγλίας στην Αίγυπτο Λόρδος Λόυντ και ο Αγγλος πρέσβυς στην Αθήνα σερ Πέρσυ Λώρεν, με στόχο να συγκεντρωθούν στην Ευρώπη και την Αίγυπτο χρήματα για την ανέγερση ενός μνημείου προς τιμήν του Μπρουκ και της αιώνιας ποίησης. 

Πράγματι τα χρήματα συγκεντρώθηκαν και ο γλύπτης Μιχαήλ Τόμπρος φιλοτέχνησε το ορειχάλκινο άγαλμα -φημολογείται ότι μοντέλο του υπήρξε ένας, τότε ακόμη, άγνωστος νεαρός, ο Αλέξανδρος Ιόλας- που τοποθετήθηκε στην πλατεία Μπρουκ, πλάι στο Αρχαιολογικό Μουσείο του νησιού και το Λαογραφικό Μουσείο Φαλτάιτς. Η τελετή που έγινε στις 5 Απριλίου του 1931 είχε διεθνή χαρακτήρα. 

Εκατοντάδες έλληνες και ξένοι διανοούμενοι, δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες και πολλά διάσημα ονόματα της εποχής με επικεφαλής τον Ελευθέριο Βενιζέλο, επισκέφτηκαν το νησί για να τιμήσουν τη μνήμη του βρετανού ποιητή. Εντωμεταξύ και επειδή οι υποδομές ήταν ανύπαρκτες, μέσα σε ένα χρόνο ακριβώς, η κοινότητα της Σκύρου, οι κάτοικοι του νησιού και ο Σύνδεσμος Σκυρίων στην Αθήνα που κατέβαλαν υπεράνθρωπες προσπάθειες πέτυχαν την οργανωμένη και αξιοπρεπή εμφάνιση του νησιού. Η πόλη της Σκύρου ηλεκτροφωτίστηκε και υδροδοτήθηκε, κατασκευάστηκαν σε διάφορα σημεία δημόσια αποχωρητήρια αλλά και ένα μεγάλο δίκτυο καλντεριμιών και γενικά τακτοποιήθηκαν ασχήμιες από χαλάσματα κλπ
Ποιος ήταν ο Ρούπερτ Μπρουκ;

Ποιητής του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου -αν και στην ουσία δεν πρόλαβε να πάρει μέρος σε στρατιωτική δράση- ήταν μια από τις πιο διάσημες λογοτεχνικές προσωπικότητες στη Βρετανία της προπολεμικής περιόδου: εντυπωσιακά όμορφος, ταλαντούχος, αθλητικός, προικισμένος με κλασική μόρφωση, με όλα τα πάθη της Εδουαρδιανής εποχής, αμφισεξουαλικός. Γεννήθηκε το 1887 στο κολέγιο Ράγκμπι όπου διευθυντής ήταν ο πατέρας του. Ο κατά έξι χρόνια μεγαλύτερος αδελφός του πέθανε όταν ο Ρούπερτ σπούδαζε στο Κέιμπριτζ ενώ και ο μικρότερος αδελφός του σκοτώθηκε στο πεδίο της μάχης δύο μήνες μετά το δικό του θάνατο στη Σκύρο.

Ο Μπρούκ έλαβε πολύ αυστηρή ανατροφή -η μητέρα του ειδικά ήταν πουριτανή- πράγμα που του δημιούργησε εσωτερική σύγκρουση αργότερα όταν βρέθηκε σε φιλελεύθερους κύκλους διανοουμένων. Η εξαιρετική ομορφιά του δεν μπορούσε να αφήσει κανέναν ασυγκίνητο. Ο Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς, ένας από τους κορυφαίους αγγλόφωνους ποιητές του 20ου αιώνα είχε πει για τον Μπρουκ ότι ήταν «ο πιο ωραίος νεαρός άνδρας της Αγγλίας» ενώ ο συγγραφέας Λέοναρντ Γουλφ (σύζυγος της Βιρτζίνια Γουλφ) έγραψε γι' αυτόν ότι «ακριβώς έτσι θα φαινόταν ο Αδωνις στα μάτια της Αφροδίτης». Και βέβαια δεν ήταν λίγες οι γυναίκες θαυμάστριές του. Ένα ποίημα που ενέπνευσε στη φίλη του Φράνσις Κορνφορντ ξεκινάει με το στίχο: «Ενας νεαρός Απόλλων με χρυσά μαλλιά».

Ενώ σπουδάζει στο Κέιμπριτζ, ο Μπρουκ διακηρύσσει την αθεϊα του και εξαγγέλλει το πιστεύω του: «Υπάρχουν μόνο τρία πράγματα στον κόσμο: το ένα είναι να διαβάζεις ποίηση, το άλλο να γράφεις ποίηση, μα απ' όλα το πιο καλό να ζεις την ποίηση». Το 1908 συνδέεται φιλικά με τον μετέπειτα φιλόσοφο Λούντβιχ Βιττγκενστάιν και με την Βιρτζίνια Γουλφ, ερωτεύεται τη Νοέλ Κοξ (εξαδέλφη του Λώρενς Ολιβιέ) και λίγο αργότερα συνάπτει ερωτικό δεσμό με την αδελφή της Κα Κοξ, ίσως την πιο σημαντική σχέση της ζωής του.

Το φθινόπωρο του 1912 θα καταρρεύσει συναισθηματικά εξαιτίας κάποιας ερωτικής-σεξουαλικής σύγχυσης και ζήλειας. Ενα χρόνο αργότερα θα ταξιδέψει στην Αμερική, γράφοντας τις ταξιδιωτικές εντυπώσεις του για ένα περιοδικό του Λονδίνου. Τον Ιανουάριο του 1914 ο Μπρουκ αποβιβάζεται στην Ταϊτή, όπου μένει τέσσερις μήνες και εκεί ερωτεύεται σφοδρά την ιθαγενή Τάατα Μάτα.

Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς, όταν ξεσπά ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος ο Ρούπερτ Μπρουκ θα νιώσει ανακούφιση. Στο πρώτο από τα σονέτα του τού 1914 με τίτλο «Peace» (έχει μεταφραστεί από τον Κώστα Ιωάννου ως «Γαλήνη» στη δίγλωσση έκδοση του Πνευματικού Κέντρου Δήμου Σκύρου «Rupert Brooke, ένας Αγγλος Ποιητής στην Σκύρο») ευχαριστεί το Θεό για την ηθική κάθαρση του πολέμου με το κάλεσμα: «Να στρέψουμε χαρούμενοι, σαν βουτηχτές σε καθαρά νερά, / Την πλάτη σ'έναν κόσμο γέρικο, ψυχρό κι αποσταμένο…».

Αμέσως κατατάσσεται εθελοντικά στη Βασιλική Ναυτική Μεραρχία και παίρνει μέρος στην πολιορκία της Αμβέρσας όπου τα συμμαχικά στρατεύματα ηττήθηκαν από τους Γερμανούς που κράτησαν την πόλη ως το 1918. Τον Φεβρουάριο του 1915 η Μεραρχία του αποπλέει για τα Δαρδανέλια. Αράζουν στο Μούδρο της Λήμνου. Το πλοίο του Μπρουκ παίρνει τα διαταγή να αναχωρήσει για το Πορτ Σάιδ της Αιγύπτου. Εκεί ο ποιητής προσβάλλεται από δυσεντερία, ενώ μια πληγή, πιθανόν από τσίμπημα κουνουπιού εμφανίζεται στο χείλι του. Είναι η αρχή του τέλους.

Στις 10 Απριλίου πλέουν στη Σκύρο και αγκυροβολούν στον όρμο Τρεις Μπούκες. Ο Μπρουκ παίρνει μέρος στα γυμνάσια της Μεραρχίας του, κάνει επίσης μια σύντομη εκδρομή σε μια πλαγιά με ελιές στην όχθη ενός χειμάρρου. Εντωμεταξύ η υγεία του χειροτερεύει. Οι γιατροί αποφαίνονται: οξεία δηλητηρίαση αίματος. Τον μεταφέρουν στο Γαλλικό Πλωτό Νοσοκομείο όπου πέφτει σε κώμα και εκπνέει το απόγευμα της 23ης Απριλίου 1915. Ημερομηνία σημαδιακή.

Ο Ρούπερτ Μπρουκ πεθαίνει ανήμερα του Αγίου Γεωργίου, πολιούχου της Αγγλίας αλλά και της Σκύρου και ημέρα των γενεθλίων του Σαίξπηρ. Τρεις ημέρες αργότερα στους Τάιμς του Λονδίνου δημοσιεύεται η νεκρολογία του Γουίνστον Τσώρτσιλ: «Ο Ρούπερτ Μπρουκ είναι νεκρός. Ένα τηλεγράφημα του Ναυάρχου από τη Λήμνο μας πληροφορεί πως αυτή η ζωή έσβησε ακριβώς τη στιγμή που φαινόταν ν'ανθίζει. Μια φωνή ακούστηκε για μια στιγμή, μια νότα ήχησε πιο αληθινή, πιο συναρπαστική, πιο ικανή να δείξει την ευγένεια της νιότης μας, όπως της έπρεπε».

Ο Στρατιώτης *

Είναι το ποίημα -ένα από τα μόλις 94 που πρόλαβε να γράψει στη σύντομη ζωή του- χάρη στο οποίο έγινε γνωστός ο Ρούπερτ Μπρουκ, που διαβάστηκε την Κυριακή του Πάσχα του 1915, κατά τη διάρκεια της λειτουργίας, από τον ο ιερέα του καθεδρικού Ναού του Αγίου Παύλου στο Λονδίνο:

Αν πέθαινα αυτό μόνο σκέψου για μένα:
Ότι υπάρχει μια γωνιά σε κάποιο ξένο τόπο
Που 'ναι για πάντα Αγγλία. Σ' αυτή την πλούσια γη
Μια σκόνη θα 'χει θαφτεί πλουσιότερη'
Μια σκόνη που γέννησε η Αγγλία έπλασε κι έδωσε
Κάποτε τα λουλούδια της ν' αγαπά, τους δρόμους
να διαβαίνει,
Ένα κορμί της Αγγλίας ανασαίνοντας αγγλικό αέρα,
Λουσμένο στα ποτάμια κι ευλογημένο από ήλιους
της πατρίδας.

Και σκέψου, αυτή η καρδιά όλο το κακό σκόρπισε,
Ενας παλμός όχι λιγότερο σε αιώνια μνήμη
Σκέψεις κάπου ξαναδίνει απ' την Αγγλία δοσμένες'
Οράματα και ήχους' ευτυχισμένα όνειρα σαν τις μέρες της'
Και το γέλιο που 'μαθε από φίλους' και την ευγένεια,
Σε καρδιές ειρηνικές, κάτω από αγγλικό ουρανό.

* Από το βιβλίο «Rupert Brooke, τα Ποιήματα, ο Ποιητής και η Σκύρος», (εκδόσεις Γκοβόστη, με εισαγωγή, μετάφραση, χρονολόγιο των Ηλία Γκρη και Κερασίας Κάραλη)

Εκδηλώσεις μνήμης

Στις 23 Απριλίου 2015, εκατό χρόνια μετά το θάνατο του Ρούπερτ Μπρουκ η βρετανική πρεσβεία σε συνεργασία με το Δήμο Σκύρου και την υποστήριξη της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, τίμησαν τη μνήμη του μεγάλου άγγλου ποιητή με μια σειρά επετειακών εκδηλώσεων στο νησί.

Το μεσημέρι της 23ης Απριλίου, τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση στον τάφο του Ρούπερτ Μπρούκ από τον Εφημέριο της Αγγλικανικής Εκκλησίας στην Αθήνα κ. Μάλκομ Μπράντσο. Σε μια πραγματικά συγκινητική ατμόσφαιρα ο βρετανός πρέσβης Τζων Κίττμερ απηύθυνε σύντομο χαιρετισμό ενώ ο εκπρόσωπος του «Συνδέσμου Φίλων του Ρούπερτ Μπρουκ», Νιλ Μέιμπιν διάβασε ένα από τα πιο γνωστά ποιήματα του, το 'The Fragment'.

Στεφάνια κατέθεσαν ο κ. Κίττμερ, ο βρετανός στρατιωτικός ακόλουθος κ. Μπλάκγουελ, ο περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας Κώστας Μπακογιάννης, ο αντιπεριφερειάρχης Ευβοίας Φάνης Σπανός, ο Δήμαρχος Σκύρου Μιλτιάδης Χατζηγιαννάκης, ο εκπρόσωπος του Συλλόγου Φίλων Ρούπερτ Μπρούκ (Rupert Brooke Society) Νιλ Μέιμπιν καθώς και εκπρόσωποι διπλωματικών αποστολών στην Ελλάδα.

Στην τελετή παρευρέθηκε άγημα και τιμητική φρουρά της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, ενώ σαλπιγκτής της απέδωσε τα βρετανικά εμβατήρια The Last Post και Reveille.

Το απόγευμα της ίδιας ημέρας πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια οπτικοακουστικής έκθεσης με τίτλο «Ρούπερτ Μπρουκ στη Σκύρο: ένας Άγγλος ποιητής σε μια γωνιά του Αιγαίου», που θα φιλοξενηθεί στο χώρο του θεάτρου στο Δημοτικό Σχολείο της Σκύρου έως 1 Σεπτεμβρίου 2015 με ελεύθερη είσοδο.

Ανάμεσα στα εκθέματα περιλαμβάνεται σπάνιο φωτογραφικό και ηχητικό υλικό από το ιστορικό αρχείο του Πολεμικού Μουσείου του Λονδίνου (Imperial War Museum), του Συλλόγου Φίλων Ρούπερτ Μπρούκ (Rupert Brooke Society) και της Επιτροπής Στρατιωτικών Κοιμητηρίων της Βρετανικής Κοινοπολιτείας (Commonwealth War Graves Commission). Οι επισκέπτες της έκθεσης θα έχουν την ευκαιρία να μάθουν για τη ζωή και το έργο του Ρούπερτ Μπρουκ και ταυτόχρονα να περιηγηθούν στις ιστορικές πτυχές του Μεγάλου Πολέμου, από τη Μάχη της Καλλίπολης μέχρι το Μακεδονικό Μέτωπο, εστιάζοντας στα γεγονότα που οδήγησαν σε ριζικές αλλαγές στον Ευρωπαϊκό χάρτη.

Στη σύντομη ομιλία του ο βρετανός πρέσβης Τζων Κίττμερ υπογράμμισε: «Η έκθεση που εγκαινιάσαμε εδώ σήμερα αποτελεί έκφραση του καθήκοντος που έχουμε να διδάξουμε τις νεότερες γενιές ώστε να γνωρίζουν τις θυσίες που έκαναν οι προηγούμενες. Ελπίζω ότι όλοι οι επισκέπτες της έκθεσης θα φύγουν πεπεισμένοι για την ανάγκη να μη λησμονήσουμε - να μη λησμονήσουμε ποτέ εκείνους που θυσίασαν το μέλλον τους για το παρόν μας.»

Ο Δήμαρχος Σκύρου Μιλτιάδης Χατζηγιαννάκης προσέθεσε: «Ο σπουδαίος αυτός ποιητής γεννήθηκε και έζησε στη Βρετανία άλλα πέθανε και τάφηκε στη Σκύρο μας αποτελώντας έτσι το συνδετικό κρίκο που ενώνει μέχρι σήμερα τη Σκύρο και τη Βρετανία. Ήταν φαίνεται το πεπρωμένο του να αφήσει την τελευταία του πνοή στο νησί μας σε τόσο νέα ηλικία υπηρετώντας την πατρίδα του στον Μεγάλο Πόλεμο κατά τον οποίο Βρετανοί και ΄Ελληνες πολέμησαν μαζί ως σύμμαχοι κατά των κοινών εχθρών μας. Θέλω να ευχαριστήσω τον κ. Πρέσβη που χωρίς τη δική του στήριξη και συνδρομή δε θα ήταν δυνατή η διοργάνωση των σημερινών εκδηλώσεων και κυρίως της ενδιαφέρουσας έκθεση που θα παραμείνει για τους επόμενους μήνες στο νησί μας και θα αποτελέσει πόλο έλξης για τους ντόπιους και τους επισκέπτες.»

Χαιρετισμούς, εκ μέρους της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας απηύθυναν ο Αντιπεριφερειάρχης Φάνης Σπανός και η Πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου Μίνα Παπαναστασίου. Η εκδήλωση έκλεισε με την κεντρική ομιλία της αντιπροέδρου του Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου Μάνου και Αναστασίας Φαλτάιτς, Άννα Φαλτάιτς με τίτλο «Ρούπερτ Μπρουκ: Ένα ορόσημο στην ιστορία της Σκύρου».

Η έκθεση «Ρούπερτ Μπρουκ στη Σκύρο: ένας Άγγλος ποιητής σε μια γωνιά του Αιγαίου» είναι αφιερωμένη στην μνήμη του Ρούπερτ Μπρουκ και αποτελεί μέρος μίας σειράς εκδηλώσεων μνήμης για τη συμπλήρωση των 100 χρόνων από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο που προγραμματίζει η Βρετανική Πρεσβεία για την περίοδο 2015-2018 και για τις οποίες θα υπάρξουν ανακοινώσεις.

Παράλληλα, η Βρετανική Πρεσβεία συμμετέχει στις σχετικές εκδηλώσεις που διοργανώνουν άλλες διπλωματικές αποστολές στην Ελλάδα. Ήδη στις 18-19 Απριλίου ο Βρετανός Πρέσβης βρέθηκε στη Λήμνο όπου συμμετείχε στις εκδηλώσεις τιμής και μνήμης των πεσόντων στη Μάχη της Καλλίπολης ενώ το Σάββατο 25 Απριλίου εκπροσώπησε το Ηνωμένο Βασίλειο στην τελετή μνήμης στο Συμμαχικό Κοιμητήριο Αλίμου για τους πεσόντες των στρατιωτικών δυνάμεων της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας (ΑΝΖΑC) στην εκστρατεία της Καλλίπολη.

Κική Τριανταφύλλη (tanea.gr, 29/4/2015)

ΝΕΠΑΛ. ΔΕΚΑΔΕΣ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΙ ΣΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΠΑΡΕΝΘΕΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΟΥΝ ΤΗ ΣΕΙΣΜΟΠΛΗΚΤΗ ΧΩΡΑ

Μπορεί τώρα να κοιμούνται ήρεμα στην ασφαλή αγκαλιά των γονιών τους, ωστόσο πριν λίγες ημέρες έζησαν τον απόλυτο εφιάλτη των 7,9 Ρίχτερ στο Νεπάλ. Ο λόγος για 24 μωρά που γεννήθηκαν πρόσφατα από παρένθετες μητέρες στο Νεπάλ, για γκέι ζευγάρια Ισραηλινών.

Τα βρέφη, μερικά εκ των οποίων γεννήθηκαν πρόωρα, έφυγαν μαζί με τους γονείς τους από το Κατμαντού τη Δευτέρα και μετά τον καταστροφικό σεισμό του Σαββάτου που έχει κοστίσει μέχρι στιγμής τη ζωή περισσοτέρων από 4.300 ανθρώπων.

Πρόωρα μωρά και τραυματίες μεταφέρθηκαν με στρατιωτικό αεροσκάφος το πρωί της Δευτέρας στο Ισραήλ ενώ αργότερα μέσα στην ημέρα, με άλλες πτήσεις, έφθασαν στο Τελ Αβίβ ακόμη πέντε μωρά. Αξιωματούχοι του Ισραήλ μιλώντας στο AFP δήλωσαν ότι σκόπευαν να στήσουν μια αερογέφυρα ζωής για τουλάχιστον 25 μωρά που γεννήθηκαν στο Νεπάλ από παρένθετες μητέρες αυτή την εβδομάδα. Αλλες πηγές αναφέρουν ότι τα μωρά που θα μεταφερθούν φθάνουν στα 33.

Πολλά γκέι ζευγάρια από το Ισραήλ ταξιδεύουν στο Κατμαντού για να τεκνοποιήσουν με τη βοήθεια παρένθετων μανάδων, διότι στη χώρα τους κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει μόνο αν το ζευγάρι είναι ετεροφυλόφιλο.

Ετσι, τώρα αναγκάστηκαν είτε να ταξιδέψουν εσπευσμένα στο Νεπάλ για να φέρουν πίσω τα μωρά τους ή και τις παρένθετες μητέρες, είτε γύρισαν άρον άρον πίσω στο Ισραήλ παρέα με τα νεογέννητά τους.

Ο Γιόσι Φιλίμπα, ένας άνδρας που αποφάσισε να κάνει παιδί μόνος με τη βοήθεια παρένθετης μητέρας από το Νεπάλ, όπως ο ίδιος λέει, είχε ταξιδέψει στο Κατμαντού τρεις εβδομάδες πριν το χτύπημα του Εγκέλαδου για να είναι παρών στη γέννηση της κόρης του. «Δεν ξέρω πότε θα φύγουμε από εδώ. Το νερό πρόκειται να τελειώσει και είμαι με ένα μικρό μωρό. Υπάρχουν πολύ λίγα τρόφιμα και δεν έχουμε ηλεκτρικό ρεύμα. Μόνο περιστασιακά και για λίγες ώρες μέσω μιας γεννήτριας», είπε. (thestival.gr, 28/4/2015)

ΠΕΔΙΟΝ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ. ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΝΤΑΙ (ΚΑΙ) ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΚΑΙ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΑ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΗ ΑΝΔΡΙΚΗ ΠΟΡΝΕΙΑ

Πρωτοστατεί στον αγώνα διάσωσης του Πεδίου του Αρεως και ετοιμάζει μήνυση ακόμη και εναντίον της περιφερειάρχη Αττικής Ρένας Δούρου, η οποία είναι αρμόδια λόγω της θέσης της να αντιμετωπίσει την άθλια κατάσταση που «βασιλεύει» σήμερα στο πάρκο. Η Μιμή Ντενίση, μία από τις πιο παλιές κατοίκους της περιοχής, είναι επικεφαλής της κινητοποίησης των κατοίκων που μένουν γύρω από το Πεδίον του Αρεως, οι οποίοι πλέον έχουν απηυδήσει από τις συνθήκες που επικρατούν εκεί.
Ολοι μαζί, μέσα από τον Σύλλογο Φίλων του Πάρκου, που αριθμεί 5.000 μέλη, ενωμένοι βρίσκονται πλέον στα... χαρακώματα, καθώς τοξικομανείς και εγκληματικά στοιχεία το έχουν κατακλύσει απαγορεύοντάς τους στην ουσία ακόμη και να βγαίνουν από τα σπίτια τους.

Μέρα μεσημέρι και οι εικόνες που «αιχμαλωτίστηκαν» από τον φωτογραφικό φακό μοιάζουν τριτοκοσμικής χώρας. Κάποιοι ετοιμάζουν τα αυτοσχέδια κρεβάτια τους, άλλοι μαγειρεύουν σε γκαζάκι το βραδινό τους, ανάβουν φωτιές για να ζεσταθούν. Κάποιος προσεύχεται πεσμένος στα γόνατα. Καθώς σουρουπώνει, σε μια άλλη γωνιά του πάρκου χρήστες ναρκωτικών προετοιμάζουν τη δόση τους, ενώ κάποιοι νεαροί (ακόμη και ανήλικοι) πιάνουν στασίδι στα γνωστά «στέκια» όπου εκδίδονται.
Οταν δε πέφτει η νύχτα, τα πράγματα γίνονται τρομακτικά. Ο φωτισμός είναι σχεδόν ανύπαρκτος και οι φιγούρες που κινούνται στα θεοσκότεινα δρομάκια μοιάζουν -και είναι- απειλητικές.

«Ούτε το παιδί μου ούτε και εγώ μπορούμε να κυκλοφορήσουμε μόνες μας. Ενα βράδυ που γύρισα σπίτι βρήκα τέσσερα άτομα που έκαναν ναρκωτικά στον κήπο μου. Το θεωρώ τραγικό. Δηλαδή, στην Ελλάδα όπου κάποτε δεν κλειδώναμε τα σπίτια, τώρα φοβόμαστε ακόμη και στον κήπο μας» τονίζει και μας δείχνει την κλειδαριά της εξώπορτας της πολυκατοικίας της, στην οποία κάποιοι έχουν γράψει υβριστικό οπαδικό σύνθημα. Η αλήθεια είναι ότι η «ξενάγηση» της Mιμής Ντενίση στη γειτονιά της φανερώνει πως σχεδόν όλα τα κτίρια της οδού Μαυρομματαίων μπροστά από το πάρκο έχουν υποστεί κάποιου είδους παραβίαση. Μάλιστα μια τζαμαρία στην είσοδο πολυκατοικίας ήταν σπασμένη, ενώ στον κήπο μιας άλλης συναντήσαμε μια γυναίκα που έκανε -μέρα μεσημέρι- χρήση ναρκωτικών κι έπειτα ήπιε νερό από το λάστιχο το οποίο υπήρχε στον χώρο προκειμένου να ποτίζονται τα λουλούδια.

«Στην Ελλάδα υπάρχει και κόσμος που είναι αντιδραστικός, γι' αυτό κάποιοι που δεν γνωρίζουν το πρόβλημα μπορεί να με θεωρήσουν κάπως υπερβολική. Ομως πρέπει να μπεις μες στο πάρκο για να δεις το πρόβλημα και μάλιστα τη νύχτα. Ειδικά από την ώρα που σκοτεινιάζει το πάρκο γίνεται απλησίαστο και πάρα πολύ επικίνδυνο. Μιλάμε για έναν χώρο που έχει γίνει το στέκι των ναρκομανών και των εμπόρων ναρκωτικών και είναι γεμάτος πεταμένα τενεκεδάκια, στα οποία φαίνεται ότι έχουν κάνει ηρωίνη, σύριγγες και κάθε είδους σκουπίδια. Επίσης έχω πληροφορίες ότι εκεί μέσα τα βράδια γίνεται πορνεία και μάλιστα ανηλίκων. Εγώ δεν τα έχω με τους ανθρώπους που καταλήγουν στα ναρκωτικά ή οπουδήποτε αλλού, διότι είναι δυστυχισμένοι. "Ματώνει" η ψυχή μου όταν τους βλέπω να βγαίνουν από κει και καταλαβαίνω τι έχει προηγηθεί. Το θέμα είναι ότι η Πολιτεία πρέπει να φροντίσει και τους πολίτες της και όλους αυτούς που έρχονται στο πάρκο και κάνουν όλα αυτά που κάνουν, πρώτα απ' όλα εις βάρος τους» τονίζει η ηθοποιός και ξεκαθαρίζει ότι δεν την ενδιαφέρει η εθνικότητα όλων αυτών που έχουν μετατρέψει το πάρκο σε άντρο ανομίας και εγκληματικότητας.

«Και αυτό το λέω με πόνο, διότι μιλάμε για έναν χώρο όπου κάποτε τα παιδιά απολάμβαναν τις παιδικές χαρές και οι μεγάλοι έκαναν ξένοιαστες βόλτες σε ένα όμορφο περιβάλλον, μια αληθινή όαση στο κέντρο της Αθήνας. Αλήθεια, πόσοι Ελληνες ξέρουν ότι μέσα στο πάρκο βρίσκονται γραφικά εκκλησάκια, αλλά και ο τάφος του Υψηλάντη;» αναρωτιέται και μας θυμίζει ότι κάθε χρόνο την 25η Μαρτίου κάποιοι πετάνε ντομάτες στα ήδη μουτζουρωμένα αγάλματα των ηρώων του '21, τα οποία υπάρχουν στο Πεδίον του Αρεως, τονίζοντας ότι «τα πάρκα που είναι σε αυτή την κατάσταση δείχνουν έναν απολίτιστο λαό».

«Σήμερα δεν υπάρχει στο πάρκο κανένας ψυχαγωγικός χώρος που να είναι ανοιχτός. Αν λειτουργούσε το Green Park, το οποίο δεν μπορεί να ανοίξει, επειδή -άκουσον άκουσον!- εδώ και επτά χρόνια ο ενοικιαστής είναι στα δικαστήρια με την Πολιτεία, θα μπορούσαν να βρεθούν χρήματα και να δοθούν για τη φύλαξη του Πεδίου του Αρεως, το οποίο σήμερα είναι ξέφραγο αμπέλι».

«Το πρόβλημα δεν είναι τωρινό, όλες οι κυβερνήσεις που πέρασαν δεν έκαναν τίποτα, αν εξαιρέσουμε την ανάπλασή του πριν από μερικά χρόνια -με περισσότερα από 9.000.000 ευρώ, τα οποία δόθηκαν από κονδύλια του ΕΣΠΑ- και όμως παρέμεινε αφύλακτο. Εχω πάει πολλές φορές στην Περιφέρεια για το πάρκο και έχω κουραστεί να πιέζω τους αρμοδίους να γίνει κάτι. Η Περιφέρεια στην οποία ανήκει δεν νοιάστηκε καν. Αν η σημερινή περιφερειάρχης έκανε μόνο αυτή τη δουλειά και ασχολιόταν σοβαρά με το Πεδίον του Αρεως θα γινόταν ηρωίδα» καταλήγει η Μιμή Ντενίση.

Η ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΗΤΑΝ Ο ΒΑΣΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΤΟΥ ΛΟΡΚΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΑΠΟΡΡΗΤΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΤΗΣ ΦΡΑΝΚΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ

Ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα τουφεκίστηκε στη Γρανάδα στις αρχές του ισπανικού εμφύλιου πολέμου, τον Αύγουστο του 1936, από δυνάμεις των φαλαγγιτών. Το δικτατορικό καθεστώς του Φρανθίσκο Φράνκο ποτέ δεν αναγνώρισε δημοσίως την ανάμιξή του στην εκτέλεση, μολονότι ο ποιητής ήταν γνωστό ότι αποτελούσε «κόκκινο πανί» εξαιτίας των πολιτικών του πεποιθήσεων.

Ο ίδιος ο Φράνκο στο βιβλίο του Λόγια του Αρχηγού αναφέρεται στο γεγονός λέγοντας ότι στο εξωτερικό μιλούσαν πολύ για τον γραναδινό ποιητή επειδή οι «κόκκινοι» χρησιμοποιούσαν τον θάνατό του για λόγους προπαγάνδας. Διευκρινίζει όμως ότι αν και ήταν αλήθεια ότι στις πρώτες στιγμές της Επανάστασης στη Γρανάδα ο ποιητής πέθανε αναμεμειγμένος με άλλους εξεγερμένους, ωστόσο αυτό υπήρξε ένα από τα ατυχήματα εκείνα που θεωρούνται φυσιολογικά στη διάρκεια ενός πολέμου.

Ντοκουμέντα του 1965, μέχρι πρόσφατα απόρρητα, αποκαλύπτουν τώρα ότι αν και «ουδεμία δράση» καταλογιζόταν στον ποιητή, η σύλληψή του σχετιζόταν με τους ακόλουθους λόγους: τον θεωρούσαν σοσιαλιστή και ήταν μασσώνος που ανήκε στη Στοά Alhambra με το συμβολικό όνομα ΟΜΗΡΟΣ. Για να δικαιολογηθεί η εκτέλεσή του προστίθεται ακολούθως ένας νέος λόγος: ομοφυλοφιλικές πρακτικές, μια απεχθή παρέκκλισή του που κατέληξε να είναι δημοσίως γνωστή, αν και αναγνωρίζεται ότι δεν υπήρχε ιστορικό συγκεκριμένων περιστατικών αναφορικά με αυτό το ζήτημα.

Στα ντοκουμέντα αυτά υπάρχει μια σαφής καταγραφή των γεγονότων μέχρι τη σύλληψη του Λόρκα, αλλά υπάρχει σχετική ασάφεια εν συνεχεία σχετικά με την εκτέλεσή του και γι’ αυτό δεν υπάρχουν λεπτομέρειες για τον τόπο της ταφής του.

ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ ΚΙ ΕΛΠΙΔΕΣ - 4

Από την ιστοσελίδα στο facebook του Νικόλα Γιατρομανωλάκη 

(του "Ποταμιού") σχετικά με μια εκδήλωση για το Σύμφωνο Συμβίωσης 

στο Ίδρυμα Μαραγκοπούλου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα 

με παρούσες γνωστές και μη εξαιρετέες  λοαδ οργανώσεις-σφραγίδες. 

ΣΒΗΝΟΝΤΑΣ ΤΑΤΟΥΑΖ

«Τα επόμενα χρόνια θα είναι μια πολύ αποδοτική δουλειά το να σβήνεις τα τατουάζ που έκαναν κάποτε οι άνθρωποι στο σώμα τους και τώρα έχουν μετανιώσει για αυτό». Είναι γιατρός, διευθυντής σε πλαστική και επανορθωτική κλινική ενός ιατρικού κέντρου, αλλά δεν κάνει αυτή την πρόβλεψη με ευχαρίστηση. Ερχεται ήδη αρκετός κόσμος και του ζητάει να σβήσει κάποια τατουάζ από το σώμα του χωρίς να υποψιάζεται τις τυχόν δυσκολίες. Και το χειρότερο είναι πως θέλουν να ξεκινήσει το λέιζερ και να απαλλαγούν με τη μία. «Ερχεται κάποια στιγμή που, παραδόξως, αισθάνονται σαν να έχουν κάτι βρώμικο επάνω τους και θέλουν να το βγάλουν» μου λέει. Ομως ο γιατρός πρέπει να είναι προσεκτικός. Ενα τατουάζ φτιάχνεται συνήθως αρκετά εύκολα αλλά βγαίνει πολύ δυσκολότερα.

«Πρέπει να τους κάνω πρώτα έναν έλεγχο με το λέιζερ. Να ρίξω στο δέρμα δέσμες με δύο ή και τρεις διαφορετικές εντάσεις και να έλθουν ξανά μετά από έναν μήνα τουλάχιστον για να δω πώς και σε ποια τιμή αντιδρά το δέρμα τους καλύτερα». Ετσι όμως χάνετε πελάτες, του παρατηρώ. «Ναι, αλλά έτσι δεν χάνω τους υπόλοιπους» απαντά. Και εξηγεί ότι το δέρμα του κάθε ανθρώπου μπορεί να αντιδράσει πολύ διαφορετικά στο λέιζερ. Δέρματα ανοιχτόχρωμα, χωρίς πολλή μελανίνη δηλαδή, μπορεί να παρουσιάσουν μεγαλύτερες επιπλοκές και ουλές, εξαρτάται επίσης σε ποιο σημείο του σώματος έχει γίνει το τατουάζ και ποια χρώματα έχουν χρησιμοποιηθεί. Η επέμβαση γίνεται με τη βοήθεια παλμών φωτός από συσκευή λέιζερ και μάλιστα οι συσκευές αυτές ανανεώνονται συνεχώς για να ανταποκρίνονται στις όλο και πιο μεγαλύτερες απαιτήσεις. Χρησιμοποιήθηκαν σε όλη την προηγούμενη δεκαετία οι συσκευές του τύπου Q-Switched Laser (το Q από το Quality Factor), δηλαδή με διακοπτόμενο φωτεινό παλμό, που όμως στη διάρκεια της διακοπής συσσωρεύει ενέργεια και έτσι ο παλμός γίνεται ενεργειακά ακόμη πιο ισχυρός. 

Διεισδύοντας στο δέρμα και φθάνοντας κάτω από την επιδερμίδα συναντά τη χρωστική και η ενέργεια του παλμού θερμαίνει και θρυμματίζει τους κόκκους του χρώματος (φωτοθερμόλυση), που θα παρασυρθούν στη συνέχεια από τα φαγοκύτταρα και θα αποβληθούν βαθμιαία από το σώμα. Η θερμοκρασία δεν πρέπει να ξεπεράσει τους 48 βαθμούς Κελσίου διότι θα έχουμε κροκίδωση των πρωτεϊνών (αυτό που παθαίνει το ασπράδι του αβγού όταν θερμαίνεται). Τώρα υπάρχουν ακόμη πιο λεπτής τεχνολογίας συσκευές, τα Fractional Lasers, όπου οι ακτίνες μοιάζουν περισσότερο με πολύ λεπτές στήλες, με διάμετρο δέκα φορές πιο μικρή από μια συνηθισμένη τρίχα και μπορούν να κάνουν ακόμη πιο λεπτομερή καθαρισμό. 

Ρωτώ τον γιατρό από ποια σημεία του σώματος είναι πιο δύσκολο να σβηστεί ένα σχέδιο. 

Από εκεί όπου γίνονται συνήθως(!) μου απαντά. Δηλαδή από τον ώμο, την πλάτη και το επάνω τμήμα του χεριού διότι εκεί το δέρμα είναι πιο χοντρό και έτσι η βελόνα πρέπει να μπει πιο μέσα, αλλά όταν προσπαθήσεις να τα σβήσεις μπορεί να προκύψουν υπερτροφικές ουλές. 

Και ποια χρώματα παρουσιάζουν τη μεγαλύτερη δυσκολία να εξαφανιστούν; 

Το κίτρινο και το πράσινο. Η καλύτερη περίπτωση είναι όταν έχουμε μόνο μαύρο και γκρι. Και συμπληρώνει: «Η δουλειά εδώ είναι πιο επίπονη από ό,τι είναι με τα λέιζερ που χρησιμοποιούνται για άλλα όργανα, όπως π.χ. τα μάτια, όπου εκεί "χτυπάς" μόνο την αιμοσφαιρίνη και ξέρεις ότι υπάρχει ανταπόκριση. Εδώ χρειάζεται υπομονή και προσοχή διότι αλλιώς μπορεί να προκύψουν ουλές, εγκαύματα και υποχρωμία». Κλείνοντας θα πρέπει να αναφερθεί πως υπάρχει και το τατουάζ που γίνεται από το ίδιο το ιατρικό προσωπικό στις περιπτώσεις μαστεκτομής όταν κατά την ανάπλαση του στήθους χρειάζεται να εμφανιστεί και η σκουρόχρωμη περιοχή γύρω από τη θηλή. Αλλά εκεί δεν υπάρχει κίνδυνος με τα χρώματα ή με την αντίδραση του δέρματος. (tovima.gr, 19-4-2015)

VINCENT RIVER. TO "ΑΙΜΑ ΣΤΟ ΧΙΟΝΙ" ΞΑΝΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑΪΚΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

Για τρίτη φορά μέσα σε μόλις 5,5 χρόνια το έργο του Φίλιπ Ρίντλεϊ «Αίμα στο χιόνι» ανεβαίνει και πάλι στην αθηναϊκή θεατρική σκηνή. Αυτή τη φορά με τον αγγλικό του τίτλο.
Από τις 24 Απριλίου στο Θέατρο Αθηνών.
Να το δείτε!

Δύο άγνωστοι βρίσκονται παγιδευμένοι σε μία ηθική συνθήκη που τους πιέζει. Εκείνη έχει χάσει το παιδί της κάτω από μυστήριες συνθήκες και εκείνος είναι ο μοναδικός αυτόπτης μάρτυρας της δολοφονίας του μοναχογιού της. Θέλοντας να μάθει ποιος εκτέλεσε το παιδί της, αλλά και εκείνος με τη σειρά του, να εξιλεωθεί από αυτό που έζησε, θα αναμετρηθούν ένα βράδυ επιδιδόμενοι σε ένα σκληρό κυνήγι για την αλήθεια - όσο σκληρό και αν αποδειχτεί και για τους δυο. Τότε όμως θα έρθουν αντιμέτωποι και με τις δικές τους ενοχές και ανεπάρκειες. Ανθρώπινο και πολιτικό μαζί, το έργο του Philip Ridley θίγει ευαίσθητα θέματα και καταστάσεις που βλέπουμε να συμβαίνουν καθημερινά γύρω μας, αλλά και έμμεσα απευθύνει και τη δική μας ευθύνη μέσα από τη στάση που καλούμαστε να πάρουμε απέναντι σε αυτά. Το έργο «Vincent River» ανεβαίνει από 24 Απριλίου για τριάντα παραστάσεις στο Θέατρο Αθηνών με πρωταγωνιστικό δίδυμο την Πέγκυ Σταθακοπούλου και τον Αργύρη Αγγέλου. Τη διασκευή και σκηνοθεσία του έργου υπογράφει ο Νίκος Καραγέωργος.

Για τα παλαιότερα ανεβάσματά του διαβάστε:

2009

ΑΙΜΑ ΣΤΟ ΧΙΟΝΙ

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ: “ΑΙΜΑ ΣΤΟ ΧΙΟΝΙ”

2012

ΤΟ "ΑΙΜΑ ΣΤΟ ΧΙΟΝΙ" ΣΕ ΝΕΟ ΑΝΕΒΑΣΜΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ