.......Radclyffe Hall.........Renée Vivien....Vita Sackville-West
..Djurna Barnes.........Anais Nin........Natalie Barney
Όλα τα χρώματα...
Πριν από 1 μήνα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
A GAY READER'S DIGEST
ΓΙΑ ΜΕΝΑ
ΔΗΜΟΦΙΛΕΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΜΗΝΟΣ
____________________________________ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ 2
-
O Holy Night / Cantique de NoëlΠριν από 6 ώρες
-
Joan CrisolΠριν από 18 ώρες
-
All Clouds are Clocks: György LigetiΠριν από 1 ημέρα
-
PUBLICACIONES RECIENTES EN LAS REDES SOCIALESΠριν από 2 εβδομάδες
-
Julio Romero de Torres (1874 - 1930)Πριν από 3 εβδομάδες
-
-
Weird, Queer Mood; Uganda, Ugandans on the World BankΠριν από 1 χρόνια
-
Artist: SHINJI HORIMURAΠριν από 4 χρόνια
-
IN THE GLOAMINGΠριν από 4 χρόνια
-
-
What are you thinking about?Πριν από 5 χρόνια
-
a PARADA não parou!Πριν από 7 χρόνια
-
-
-
RUSSIAN RED ON THE ROADΠριν από 10 χρόνια
-
EL SEÑOR BEATTIEΠριν από 10 χρόνια
-
2013: malos tiempos para la líricaΠριν από 10 χρόνια
-
Antinoo, lo humano y lo divinoΠριν από 11 χρόνια
-
That's all folks!Πριν από 11 χρόνια
-
JOVEN POETA DE MARCHAΠριν από 11 χρόνια
-
-
-
madrid... GRAFIKAΠριν από 13 χρόνια
-
Gore VidalΠριν από 13 χρόνια
-
NUEVA DIRECCION DE ESTE BLOGΠριν από 13 χρόνια
-
-
1 σχόλιο:
Ωραιότατες φωτογραφίες! Χωρίς την αναγραφή των ονομάτων τους θα μπορούσαμε να τις πάρουμε για ...φωτομοντέλα. Μια χαρά θα μπορούσαν να σταθούν κι εκεί, προτίμησαν όμως άλλη καριέρα.
- Η Ράντκλιφ Χολ (1880-1943) έγινε μυθιστοριογράφος και ποιήτρια. (Το πηγάδι της μοναξιάς, το απαγορευμένο βιβλίο-σκάνδαλο της δεκαετίας του ‘20).
...Η Παντέλ έβαλε το χέρι της γύρω από τους ζαρωμένους ώμους της Στήβεν και είπε: "Έχεις να επιτελέσεις ένα έργο - προχώρα και πραγματοποίησε το! Ακριβώς επειδή είσαι αυτό μπορείς να γράψεις έχοντας μια ασυνήθιστη επίγνωση και των δυο φύσεων - να γράψεις για τις γυναίκες και για τους άντρες από την προσωπική σου πείρα. Τίποτα δεν είναι εντελώς λάθος, τίποτα δεν πάει χαμένο. Είμαι σίγουρη για αυτό - και είμαστε όλοι μέρος της φύσης. Κάποια μέρα ο κόσμος θα το αναγνωρίσει, αλλά στο μεταξύ υπάρχει πολλή δουλειά που πρέπει να γίνει.
Για όλους τους άλλους που είναι σαν κι εσένα, αλλά λιγότερο δυνατοί και ίσως πολλοί από αυτούς με λιγότερα χαρίσματα, πέφτει σε εσένα ο κλήρος να έχεις το θάρρος να κάνεις το καλό, κι εγώ είμαι εδώ για να σε βοηθήσω να το κανείς, Στήβεν"
Ράντκλιφ Χολ : Το πηγάδι της μοναξιάς (Κουκίδα)
- Η Ρενέ Βιβιέν (1877-1909) το ίδιο – έγραψε ποιήματα και νουβέλες (Το Πάθος της Λάιδης Σλαίην). Μετέφρασε Σαπφώ και είχε μια ταραχώδη σχέση με την Ναταλί Κλίφορντ Μπάρνεϋ.
My brunette with the golden eyes, your ivory body, your amber
Has left bright reflections in the room
Above the garden.
The clear midnight sky, under my closed lids,
Still shines....I am drunk from so many roses
Redder than wine.
Leaving their garden, the roses have followed me....
I drink their brief breath, I breathe their life.
All of them are here.
It's a miracle....The stars have risen,
Hastily, across the wide windows
Where the melted gold pours.
Now, among the roses and the stars,
You, here in my room, loosening your robe,
And your nakedness glistens
Your unspeakable gaze rests on my eyes....
Without stars and without flowers, I dream the impossible
In the cold night.
Renee Vivien: Roses Rising
- Και η Βίτα Σάκβιλ-Γουέστ (1892-1962) προτίμησε, όπως και οι δύο προηγούμενες, το μυθιστόρημα και την ποίηση - (Το Πάθος της Λάιδης Σλαίην). Προτίμησε και την ...Βιρτζίνια Γουλφ που την τίμησε με τον ...«Ορλάντο» της. (
Η λαίδη Σλαίην δεν απάντησε, έβαλε μόνο το χέρι της στο κεφάλι της κοπέλας που ήταν ακουμπισμένο στα γόνατα της. Ήταν πολύ συγκινημένη για ν’ απαντήσει. Προτίμησε ν’ αφήσει τη δροσερή φωνή να συνεχίσει και φανταζόταν ότι η ίδια μιλούσε ξαναζωντανεύοντας τα εφηβικά της χρόνια και ξεγελώντας τον εαυτό της με την ιδέα ότι επιτέλους είχε βρει ένα πρόσωπο στο οποίο θα μπορούσε να εμπιστευθεί τις σκέψεις της. Ήταν γριά, ήταν κουρασμένη, πρόθυμα αφέθηκε να χαθεί μέσα στη γλυκιά αυταπάτη. Να ήταν τάχα ένας απόηχος από το παρελθόν αυτό που είχε ακούσει; Μήπως τα χρόνια είχαν ξαναγυρίσει με κάποια διαφορά; Άφησε τα δάχτυλα της να παίζουν με τα μαλλιά της Ντέμπορα κι επειδή τα βρήκε κοντά αντί μακριά με μπούκλες υπέθεσε αόριστα πως είχε βάλει μπροστά τα νεανικά της σχέδια για ν’ αποδράσει. Το είχε πραγματικά σκάσει από το σπίτι της;
Vita Sackville-West: Το Πάθος της Λάιδης Σλαίην (Γκοβόστης)
- Η Τζούνα Μπαρνς (1892-1982) εκτός από πεζογράφος και ποιήτρια ήταν καρτουνίστα, δημοσιογράφος και εικονογράφος (Το δάσος της νύχτας)
Η Τζένη άρχισε να κλαίει σιγανά’ τα δάκρυα σκέπασαν, υγρά, ζεστά και ξαφνικά, την αλλόκοτη δυστυχία του προσώπου της. (…) ξέσπασε ανοιχτά πλέον σε κλάματα. Επειδή το αρχικό, σιγανό κλάμα δεν είχε τραβήξει την προσοχή της Ρόμπιν, επιστράτευε τώρα, για να την κάνει να την προσέξει, το ανέβασμα της έντασης και το σφίξιμο του λάρυγγα, με την ίδια ανυποχώρητη λύσσα που νιώθει κανείς όταν προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή ενός προσώπου μέσα σ’ ένα δωμάτιο γεμάτο κόσμο. Παρά τη στενότητα της καρδιάς της, το κλάμα πήρε τελικά την ακρίβεια μιας μονότονης μουσικής υπόκρουσης σε κάποια παρτιτούρα. Ο γιατρός, σκυμμένος τώρα λιγάκι μπροστά, είπε με σχεδόν επαγγελματική φωνή: «Αγάπη γυναίκας για γυναίκα – άραγε τι παράλογη λαχτάρα ακατάπαυστης οδύνης και μητρότητας γέννησαν στο μυαλό τέτοιο πράγμα;»
«Ω, ω, κοιτάξτε την!» είπε η Τζένη, δείχνοντας με μια απότομη κίνηση τη Ρόμπιν και το κορίτσι, σαν να μην ήταν πια αυτές εκεί, σαν να ήταν μια μακρινή εικόνα που χανόταν από τα μάτια τοςυ καθώς έτρεχαν τα άλογα. «Κοιτάξτε πώς εξευτελίζει την αγάπη!» Ήλπιζε πως η Ρόμπιν θα την άκουγε.
«Αχ» είπε ο γιατρός, «Αγάπη, τι τρομερό συναίσθημα!»
Τζούνα Μπαρνς: Το δάσος της νύχτας (Αλεξάνδρεια)
- Η Αναΐς Νιν (1903-1977) όμως, που η Τζούνα Μπαρνς την είχε εμπνεύσει, όπως και ο D.H. Lawrence, εκτός από τα περίφημα ημερολόγιά της, το συγγραφικό της έργο, την ενασχόλησή της με την ψυχανάλυση και τον χορό, υπήρξε και μοντέλο. (Χένρι και Τζουν, Η φωνή, Σκάλες προς τη φωτιά, ...)
-* We don't have a language for the senses. Feelings are images, sensations are like musical sounds.
* Ήρθε ένας καιρός που ο κίνδυνος να κρατηθείς πάνω στη φύτρα ήταν πιο οδυνηρός από τον κίνδυνο που σου πήρε μέχρι να ανθίσεις.
* Η ζωή ποτέ δεν έφθειρε κάποιον τόσο πολύ όσο τον έφθειρε η προσπάθεια να μην ζήσει.
* Η ζωή συρρικνώνεται ή επεκτείνεται ανάλογα με το θάρρος κάποιου. Ο ανδρείος την επεκτείνει.
* Αναβάλλω τον θάνατο ζώντας, υποφέροντας, κάνοντας λάθη, διακινδυνεύοντας, παίζοντάς τα όλα, προσφέροντας, αγαπώντας.
Τέλος, η Ναταλί Κλίφορντ Μπάρνεϋ (1876-1972) , που διατηρούσε στο Παρίσι για περισσότερο από μισό αιώνα ένα από τα πιο ανοιχτά λογοτεχνικά σαλόνια, αν και θεωρήθηκε «αργόσχολη, πάμπλουτη και σνομπ» ήταν πολυγραφότατη – ποίηση, αυτοβιογραφικά χρονικά, επιγραμματογραφία, δοκίμια και ένα μυθιστόρημα.
«Troublants débuts où deux jeunes filles se cherchent à travers un amour mal partagé. Les sens encore somnolents de Renée répondaient à peine à mes désirs ; son amour naissant, exalté par l’imagination, s’appropria mon rôle d’amant-poète»
« Je priai mon amie Emma Calvé de me prêter sa voix irrésistible ; et la nuit venue, déguisées l’une et l’autre en chanteuse des rues, elle chanta sous les portes fenêtres de Renée Vivien : « J’ai perdu mon Eurydice, rien n’égale ma douleur », tandis que je faisais semblant de ramasser les pièces de monnaie jetées des autres étages. Enfin, Renée entrouvrit sa porte vitrée pour mieux écouter cette voix surprenante qui attaquait l’air célèbre : « L’amour est enfant de Bohème qui n’a jamais connu de loi ». Le moment étant venu, je lançai par-dessus la grille du jardinet mon poème attaché à un bouquet, qu’elle pouvait ainsi voir et ramasser. »
(από τις αναμνήσεις της για την σχέση της με την Ρενέ Βιβιέν
Σημ: Tα αποσπάσματα από τα βιβλία “Το πηγάδι της μοναξιάς”, “Το Πάθος της Λάιδης Σλαίην” και “Το δάσος της νύχτας” είναι από το blog Gay βιβλιογραφία στα Ελληνικά )
Δημοσίευση σχολίου