30.8.06

ΜΙΑ ΦΥΛΑΚΗ ΓΙΑ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΥΣ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΟΝΔΟΥΡΕΣ

En Honduras los Gays y Lesbianas viven como en una prisión
Miles de personas lesbianas, gay, bisexuales y transgénero de Honduras sufren a diario discriminación y agresiones. La mayoría de estas personas se sienten demasiado atemorizadas para denunciarlo. Lo peor es que parte de las agresiones vienen de los lideres de las iglesias predominantes en el pais: la catolica y evangélica
Ericka (antes Eric) David Yáñez fue asesinada en las calles de San Pedro Sula, Honduras, por dos agentes de policía el 15 de julio de 2003.
Elkyn Suárez, activista transgénero, poseía información muy valiosa sobre el homicidio de Ericka y la comunicó a las autoridades. En septiembre de 2003 se vio obligada a abandonar el país tras recibir amenazas de muerte.
Elkyn reside ahora en un país europeo que le ha concedido asilo. Como parte de su proceso de afirmación de su identidad sexual, ha iniciado los trámites legales necesarios para obtener el reconocimiento oficial de un nombre nuevo.
La Comunidad Gay Sampedrana nació en 1993 desarrollando actividades de prevención del VIH/sida en la ciudad hondureña de San Pedro Sula. Con frecuencia, las personas pertenecientes a esta organización se veían obligadas a ocultar su trabajo de promoción y defensa de los derechos humanos de las minorías sexuales. Su campo de acción era muy limitado porque las autoridades se negaban a otorgarles la personería jurídica, reconocimiento oficial que necesitaban para desarrollar sus actividades abiertamente. Recientemente, el gobierno ha reconocido oficialmente a la organización.
Esta decisión ha sido condenada enérgicamente por algunos sectores que consideran que las personas lesbianas, gay, bisexuales y transgénero que defienden sus derechos constituyen un peligro para la sociedad y siguen discriminándolas e ignorando la labor positiva que desarrollan en materia de defensa de los derechos humanos. El gobierno debería permanecer firme en su decisión, basada en la ley y el respeto a todas las personas.
Elkyn Suárez afirma: "En el año 2000 la comunidad gay decidió que el trabajo no debía hacerse solo por HIV/SIDA sino por el alto índice de violaciones de derechos humanos a manos del gobierno. El índice de violaciones de derechos humanos aumentó cuando en 2003 el Congreso Nacional de la República de Honduras aprobó la ley de ‘policía y convivencia ciudadana’, que otorga mayor poder a la policía."
"El gobierno justificó la ley diciendo que es para preservar la moral y las buenas costumbres, pero cuando se habla de moral y buenas costumbres, el gobierno excluye totalmente de la sociedad a las minorías sexuales. Ahí es cuando empiezan con mucha más fuerza los despidos de las personas identificadas como gays y transgéneros, las limitaciones a la educación, las detenciones, los ataques, la violencia, y los asesinatos múltiples."
Elkyn Suárez dice que la sociedad hondureña se opone a esta ley pero que la gente tiene temor de expresar su opinión públicamente. "En Honduras el poder político y el poder que tiene la policía es tan grande que tu voz hasta ahí llega; no es que te van a encarcelar, sino que te quitan el derecho a la vida."
Elkyn se describe como una promotora de la defensa de los derechos humanos que, junto con otras personas de la comunidad lesbiana, gay, bisexual y transgénero se han enfrentado a crecientes restricciones a sus propios derechos en el curso de su labor en materia de derechos humanos. Dice que ha habido numerosas detenciones y actos de intimidación y que la comunidad de personas lesbianas, gay, bisexuales y transgénero se ve constantemente aislada y excluida del programa de derechos humanos que promueve el gobierno.
"Yo personalmente fui arrestada muchísimas veces, amenazada muchísimas veces. El temor era grande, pero la necesidad de hablar, la necesidad de dejar de sufrir, de dejar de ver tantas muertes día a día, porque cada día era ver dos o tres chicas o chicos gay asesinados, mientras las autoridades decían que eso tenía que pasar porque nosotros no teníamos derecho a vivir en nuestro país por nuestras formas de vida que habíamos escogido vivir."
Elkyn acusa al gobierno de negarse a reconocer las violaciones de derechos humanos contra personas pertenecientes a esta comunidad. "Existe para nosotros la violación, existe para nosotros el asesinado, existe para nuestros amigos los múltiples asesinatos y para nuestra familia, pero para el gobierno eso nunca ha existido. Se incluye en la noticia el asesinato de una chica transexual o de un chico transgénero, eso influye el periodismo, pero cuando ya estamos en la lucha, es constantemente aislante, la comunicación y la noticia."
Elkyn considera que el papel de las organizaciones internacionales y de la comunidad internacional en general es el de escuchar. Dice que, aunque su comunidad ha continuado luchando sin recibir una respuesta positiva, alguien debe ser consciente de lo que ha pasado. "Hay que hablar, porque eso sí cuenta. Antes era más ingenua de todo lo que ocurría a mi alrededor y ahora me di cuenta de que cuando alguien habla las cosas cambian muchísimo."
Elkyn escribió una carta al presidente de Honduras con motivo del aniversario del asesinato de Ericka para pedir justicia y pidió, sobre todo, que se dejara de excluir a las minorías sexuales de la sociedad hondureña.
"Somos parte de la sociedad hondureña y no exigimos trato especial, sino simplemente los derechos que nos otorga la misma Constitución de la República: derecho a no ser discriminados, a la educación. Yo soy el ejemplo más vivo del daño inmenso que el gobierno de Honduras hace a una parte de la población porque yo desde los 10 años que decidí hacer mi vida a mi manera, a como yo tengo derecho, a como que me tienen que respetar. Jamás pude tener un trabajo digno, jamás pude tener una educación, jamás tuve el derecho primordial de un hogar, de una familia, a un ambiente que como todos lo pueden tener. Y eso están viviendo muchos ciudadanos y ciudadanas en mi país, lo cual no es justo, y eso tiene que terminar."
Elkyn señala que, si pudiera reunirse con el presidente de Honduras, se trataría del día más importante de su vida. "Yo le haría esta pregunta: Si yo fuera su hija, ¿en qué situación estaría? ¿Él estaría de acuerdo en que a mí no me dejaran estudiar nunca, en que no me dejaran educarme, no me dejaran trabajar?¿Estaría de acuerdo y alegre con lo que la policía pudiera hacer con mi vida, que la policía pudiera quitarme la vida? Esa pregunta le haría."
A Elkyn Suárez le gustaría que Honduras se transformara en un país libre de limitaciones, un país con el mismo sistema educativo, el mismo servicio de salud y el mismo sistema jurídico para todas las personas. Un país cuyas leyes no excluyan ni a ricos ni a pobres ni a las minorías sexuales, un país en el que todas las personas reciban un trato igualitario, especialmente en lo referente a la legislación y a la actuación de la policía.
"Y que se nos dé la oportunidad de hablar y de escuchar y de ser escuchados y escuchadas. Hay que trabajar muchísimo que como cualquier otra organización, la comunidad gay es una más de esas organizaciones que trabajan por el derecho a la vida, el derecho a la salud, el derecho a la educación, a ser libres. Así como el gobierno otorga en sus leyes la libertad para muchos, a nosotros nos encierra en una prisión, porque esa es la vida que viven los ciudadanos y ciudadanas en Honduras, como en una prisión.

9 σχόλια:

divine mitsakos είπε...

Συγχαρητήρια. Να μαθαίνει ο κόσμος. Είναι σπουδαίο αυτό...
(να προτείνω μετάφραση του άρθρου για να είναι κατανοητό και σε όσους δεν ξέρουν Ισπανικά;)

erva_cidreira είπε...

Μα θα έπρεπε να το θεωρείς δεδομένο: Κάθε βοήθεια είναι ευπρόσδεκτη με ευγνωμοσύνη.
Και με την ευκαιρία, να επισημάνω ότι από προχθές ξεκίνησε και το ιστολόγιο gayrightsgreece, που επίσης κινείται στον ίδιο χώρο κι έχει μεταφράσεις στα ελληνικά από άρθρα του γαλλικού τύπου.
Να το επισκεφθείς.

divine mitsakos είπε...

OK! θα σπεύσω μόλις βρω χρόνο (πάνω που καταπιάστηκα με τη μετάφραση, πλάκωσε και μετάφραση για τη δουλειά, θα με πάει λίγο πίσω)

erva_cidreira είπε...

Για όσους επείγονται να καταλάβουν τι λέει ακριβώς το άρθρο υπάρχει πάντα η λύση ανάγκης του αυτόματου μεταφραστή. Με την ησυχία σου.
Με την ευκαιρία όμως να σου εκφράσω τη διαφωνία μου με την άποψη που εξέφρασες στον διάλογο για τη Νικαράγουα στο μπλογκ «Άνθρωποι από καλαμπόκι».
Προσωπικά πιστεύω ότι η όποια προσπάθεια στήριξης των ανθρώπινων δικαιωμάτων σε μια περιοχή δεν μπορεί να υπόκειται σε μια ιδιότυπη λογοκρισία με βάση τις κυρίαρχες (αν και συχνά απλά υποθετικές) σεξουαλικές προκαταλήψεις. Ας το πάρουμε είδηση όλοι: ούτε οι κεντροαμερικάνοι είναι όλοι ετεροφυλόφιλοι, ούτε, υποθέτω, οι αναγνώστες του συγκεκριμένου μπλογκ ή μήπως όχι;.
Οι καλές προθέσεις θα πρέπει να αποδεικνύονται με πράξεις. Και ο αγώνας για ισότητα ποτέ δεν είναι «άσχετος». Και πουθενά.

divine mitsakos είπε...

μα δεν είπα αυτό εγώ, εγώ είπα απλά ότι το συγκεκριμένο μπλογκ υποστηρίζει μια συγκεκριμένη Καμπάνια, δεν είναι ένα μπλογκ για τα ανθρώπινα δικαιώματα
όπως στο "απέναντι πεζοδρόμιο" εκφράζεις μια ενεργή υποστήριξη για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, όχι των ζαπατίστας
εγώ αυτό εννοώ, ότι στο δικό σου μπλογκ πχ δεν θα έβαζα ένα ποστ για δικαιώματα ζαπατίστας χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υποστηρίζω και αυτούς
ελπίζω να είναι κατανοητό αυτό που γράφω, καμιά φορά με τα σχόλια, η προσπάθεια συμπύκνωσης σκέψεων σε λίγες γραμμές με κανει να τα κάνω μπάχαλο
πάντως εν ολίγοις, εγώ απλά εννοούσα ότι προτιμώ να ποστάρω σχετικά θέματα στο κουσούρι που έχω αφιερώσει σε αυτό συγκεκριμένα (όπως και έκανα, αν δεις το σημερινό μου ποστ για τη Λατινική Αμερική, ακριβώς για να συνεχίσω το θέμα που έθιξες)
καλό σου απόγευμα

erva_cidreira είπε...

Το σημερινό σου ποστ ήταν κατατοπιστικό και πολλαπλά χρήσιμο. Μπράβο!
Όμως, το να τα γράφουμε και να τα διαβάζουμε μεταξύ μας φοβάμαι ότι έχει πεπερασμένη αξία. Πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να "σπρώξουμε" τις πληροφορίες παραπέρα. Αυτή η αδυναμία είναι μια μόνιμη αγωνία μου και συχνά μια πηγή μεγάλης απογοήτευσης.
Για το μπλογκ "Άνθρωποι από καλαμπόκι" θα συμφωνήσω ότι είναι ένα ειδικό μπλογκ κι άρα όχι ο καταλληλότερος χώρος γι' αυτό το θέμα. Σου θυμίζω όμως ότι ούτε ο πρεσβευτής των Σαντινίστας έχει μ' αυτή τη λογική πολύ μεγάλη σχέση με τους zapatistas. Κι όμως ΚΑΙ μπήκε ΚΑΙ δέχθηκε συγχαρητήρια. Άρα πάντα υπάρχουν κάποια περιθώρια για κάποια ευρύτερη συζήτηση.
Από Δευτέρα ίσως να ασχοληθώ με το Μεξικό. Μέχρι τότε ας περιοριστώ σε μια φράση του subcomandante Marcos: Lo fundamental de nuestra lucha es la demanda de los derechos y la cultura indígenas, porque eso somos. En torno a esto se da el reconocimiento a la diferencia. De allí nuestra liga con el movimiento homosexual y de lesbianas, y también con otros movimientos marginados.
Αν εκείνος, λοιπόν, δέχεται τόσο αβίαστα τη σύνδεση, γιατί να την αρνηθούμε εμείς;

divine mitsakos είπε...

χαίρομαι για το διάλογο μαζί σου πάντα
πάντως να ξέρεις ότιδεν τα διαβάζουμε μεταξύ μας, το link του κουσουριού υπάρχει και στο μπλογκ των μεταφραγμένων (μπλογκ στο οποίο συμμετέχω κι εγώ εξ αρχής, αφού απαρτίζεται από φίλους και φίλες της μετάφρασης) και στο bloghood που απαρτίζεται από πολύ μεγάλο αριθμό ατόμων (όχι πάντα ευιασθητοποιημένων ως προς τα γκέι δικαιώματα, οφείλω να παραδεχτώ), οπότε έχει αρχίσει κι έχει περισσότερους αναγνώστες
η φράση του Marcos συνοψίζει τη σύνδεση που είναι αληθινή και υπάρχει- δεν την αρνείται κανείς (εγώ τουλάχιστον όχι) και είχε μπει σε κάποιο από τα πρώτα-πρώτα ποστ του καλαμποκιού
και πάλι χαίρομαι για το διάλογο που ξεκίνησε, αυτός μου έδωσε και το έναυσμα για το σημερινό μου ποστ
σ'ευχαριστώ

The Motorcycle boy είπε...

Έπεσα τυχαία πάνω στην κουβέντα σας, διαβάζοντας το blog σου. Θα ήθελα να σου πω κάποια πράγματα:
1. Με ξενίζει ο διαχωρισμός των ανθρώπων σε έτερο και όμο. Όπως και κάθε είδους διαχωρισμός (άσπροι-μαύροι, άντρες -γυναίκες κ.λ.π.). Και απορώ γιατί τον χρησιμοποιείς τόσο πολύ.
2. Ο Μητσάκος έχει δίκιο -το Καλαμπόκι εξυπηρετεί συγκεκριμένους σκοπούς. Όπως είδες το "άσχετο" ποστ με τη Νικαράγουα, μόνο άσχετο δεν ήταν, αφού έβγαζε ένα συμπέρασμα το οποίο βοηθούσε να κατανοήσει κανείς τον αγώνα των ζαπατίστας.
3. Η γνώμη μου ήταν πως η δική σου πρόταση θα λειτουργούσε αποπροσανατολιστικά σε ένα blog με συγκεκριμένες επιδιώξεις. Με την ίδια λογική θα ερχόταν κάποιος να ποστάρει για το Λίβανο, για την Αγκόλα, για το Ιράκ. Δεν λέω πως διαφωνώ με τη σημαντικότητα όλων αυτών (και ακόμα περισσότερων) θεμάτων -αλλά δε νομίζεις πως σε αυτή την περίπτωση το Καλαμπόκι θα γινόταν ένα γενικότερο blog καταγγελίας-στήριξης; Δεν είναι αυτός ο σκοπός του. Πάντως, επειδή θεωρώ πως ο Μητσάκος είναι περισσότερο ευαισθητοποιημένος και ενημερωμένος από εμένα σχετικά με τα προβλήματα των ομοφυλοφίλων -άφησα το θέμα πάνω του, δεν είπα τη γνώμη μου και ότι απόφαση έπαιρνε θα ήταν σεβαστή και άμεσα εφαρμοστέα. Χάρηκα ειλικρινά που κατανοεί τους σκοπούς του Καλαμποκιού και η θέση του με κάλυψε απόλυτα. Εσύ, από την άλλη πλευρά -δείχνεις να προτάσσεις τα θέματα που σε απασχολούν πάνω από οτιδήποτε άλλο. Είναι κι αυτό μια άποψη, δεν την κατακρίνω -αλλά δεν συμφωνώ κιόλας.
4. Απ' ότι βλέπω, έχεις ποστάρει πολλά πράγματα σε σχέση με τον Μάρκος και τους ζαπατίστας. Θα μπορούσες να τα ποστάρεις ή να τα κάνεις λινκ και στο Καλαμπόκι. Δεν είχες παρά να μας ζητήσεις να συμμετάσχεις. Θα το δεχόμασταν με χαρά.
5. Ζήτησες να παρουσιαστεί ένα θέμα από το Καλαμπόκι, αλλά δεν έχεις λινκ ή μπάνερ για το Καλαμπόκι. Γιατί; Το θεωρείς άσχετο με τη θεματολογία της σελίδας σου; Είσαι αντίθετος με το περιεχόμενό του; Ή απλά υποτιμάς τη σπουδαιότητα του ζητήματος με το οποίο ασχολείται -σε σχέση με το ζήτημα το οποίο υπερασπίζεσαι;
6. Το Κουσούρι, του Μητσάκου έχει σχεδόν παρόμοια επισκεψιμότητα με το Καλαμπόκι. Και, αναγνωρίζοντας τη σημαντικότητα των θεμάτων τα οποία πραγματεύεται -είμαστε αρκετοί οι contributors, ομο και έτερο, αφού σε ενδιαφέρει ο διαχωρισμός. Άρα, νομίζω πως "σπρώχνετε" τα θέματα που σας απασχολούν και από εκεί. Και δεν θα είχα αντίρρηση να σηκώσω κάποιο μπάνερ ή λινκ σχετικό στο δικό μου blog κι εγώ και πολλοί άλλοι. Θα σου πρότεινα λοιπόν να παρουσιάζεις τα θέματα αυτά στο bloghood που έχει σχετικά μεγάλη αναγνωσιμότητα (λόγω των πολλών contributors).
Αυτά, εκ των υστέρων και συγνώμη για την ενόχληση.

erva_cidreira είπε...

Σε καμία περίπτωση δεν είναι ενόχληση, αντιθέτως αποτελεί πάντα μεγάλη χαρά, ο καλόπιστος διάλογος. Κι επιπλέον θεωρώ ιδιαίτερα κολακευτικό το ότι αφιέρωσες χρόνο, και μάλιστα πολύ, για να διαβάσεις προσεκτικά το «Απέναντι Πεζοδρόμιο».
Σε σχέση με τα ερωτήματά σου:
Οι διακρίσεις των ανθρώπων σε ομάδες με βάση τις διαφορές τους υπάρχουν μας αρέσει αυτό ή όχι. Μόνο που από την πλειονότητα χρησιμοποιούνται συνήθως για να δημιουργήσουν αποκλεισμούς, από τις μειονότητες για να διεκδικήσουν αυτές το δικαίωμα ισότιμης ύπαρξής τους (χώρο, τρόπο, αισθητική, ηθική, ισονομία κλπ).
Δες τώρα το μπλογκ «Άνθρωποι από καλαμπόκι». Όσο αποκρύπτονται οι διαφορετικές ομάδες το μόνο που πετυχαίνεται είναι το πλειονοτικό μέρος να περνάει για όλον. Για τον μέσο αναγνώστη του ιστολογίου σας π.χ. οι zapatistas είναι ετεροφυλόφιλοι, όπως άλλωστε, υποτίθεται, και οι υπόλοιποι μεξικανοί. Ίσως πιο φτωχοί, πιο αδικημένοι, αλλά ετεροφυλόφιλοι. Και οι τόσο ενδιαφέρουσες και επανειλημμένες αναφορές του Marcos στο gay κίνημα, τις οφειλές του σ’ αυτό και την queer λογική που συνηθίζει να υιοθετεί θα περιορίζονται στο μάλλον ατυχές στο «Σαν Φρανσίσκο είμαι gay…». Ο divine mitsakos μπορεί κατανοώντας τη λογική σας να μην θέλει να σας δημιουργήσει προβλήματα(;;;), αλλά δεν βλέπω γιατί πρέπει κι εγώ να αποσιωπήσω κάτι που μου φαίνεται προβληματικό.
Ωστόσο η παρέμβασή μου στο ποστ για τη Νικαράγουα ήταν πολύ λιγότερο εμπρόθετη απ’ όσο εκ των υστέρων φαντάζει ή μου αποδίδεται. Επιπλέον ειλικρινά δεν βλέπω από πού προκύπτει το συμπέρασμα που λες ότι το ποστ τελικά έβγαλε. Και τις δυο χώρες τις γνωρίζω αρκετά καλά, έχω εκεί φίλους κι εραστές και προσωπικά δεν συμμερίζομαι τις υπερβολικά, ουτοπικά ρομαντικές προσεγγίσεις πολλών ευρωπαίων αριστερών. Αλλά αυτό είναι μια άλλη, μεγάλη κουβέντα.
Τέλος δεν ζήτησα να παρουσιάσω το θέμα μου όπως γράφεις, ούτε βλέπω σε τι θα εξυπηρετούσε να μπούμε σε μια λογική του «σου βάζω λινκ, μου βάζεις λινκ». Και σίγουρα δεν νομίζω να τίθεται θέμα αξιολογικής ιεράρχησης για το ποιανού ζητήματος η υπεράσπιση προέχει.
Και τα δυο ιστολόγια είναι ειδικά, θεματικά ιστολόγια και μ’ αυτή τη λογική εγώ μπορώ να καταχωρώ ότι αφορά τους ομοφυλόφιλους zapatistas κι ελπίζω και σεις να μην αρνηθείτε να βάλετε ειδήσεις για τους zapatistas που είναι ομοφυλόφιλοι.
Όταν υπάρχει καλή διάθεση και διαφανείς προθέσεις νομίζω ότι οι «διαχωρισμοί» μπορούν να είναι ή να γίνουν πηγή πλούτου για όλους μας. Τι λες κι εσύ;