ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΜΟΥ

Ο σκηνοθέτης Βασίλης Κεκάτος κατάφερε να κερδίσει το βραβείο Queer Palm και το Χρυσό Φοίνικα Μικρού Μήκους στο Φεστιβάλ των Καννών 2019.

Πώς θα περιέγραφες την ταινία; 

Βασίλης Κεκάτος- Είναι μια ερωτική ιστορία για δύο νεαρούς άνδρες που συναντιούνται τυχαία σε ένα ξεχασμένο βενζινάδικο και βρίσκουν ο ένας τον άλλον. Είναι μια ταινία για το θαύμα που μπορεί να συμβεί στο πιο ανέλπιστο μέρος.

Τι ήταν αυτό που σ’ έσπρωξε να αφηγηθείς αυτήν την ιστορία; 

- Η απόκοσμη ομορφιά των φωτισμένων βενζινάδικων στη νυχτερινή ερημιά και η ανάγκη να μιλήσω για δυο γκέι χαρακτήρες, εστιάζοντας στις επιθυμίες και στις πράξεις τους, όπως προκύπτουν όχι λόγω της σεξουαλικής τους ταυτότητας αλλά λόγω της νιότης τους και της, κοινής με όλους, ανάγκης τους να αγαπήσουν και να αγαπηθούν.

Αν πάρεις το βραβείο στις Κάννες, που θα το αφιερώσεις;

- Αν κέρδιζα τον "Χρυσό Φοίνικα" θα τον αφιέρωνα στους ηθοποιούς μου Νικολάκη Ζεγκίνογλου και Ιώκο Ιωάννη Κοττίδη, στον διευθυντή φωτογραφίας Γ. Βαλσαμή, στην παραγωγό Ελένη Κοσσυφίδου και στους υπόλοιπους συνεργάτες και φίλους, γιατί χωρίς αυτούς δε θα υπήρχε αυτή η υποψηφιότητα. Επίσης, θα τον αφιέρωνα στη μνήμη του Σπύρου Κεκάτου, αδελφού του πατέρα μου, ο οποίος ήταν ομοφυλόφιλος και με τη στάση ζωής του μου δίδαξε το πως είναι να παραμένεις δυνατός και ακέραιος σε μια κοινωνία που θέλει να σε αλλάξει για να της μοιάσεις και να μπορεί να κοιμάται πιο ήσυχα τα βράδια. (ethnos.gr, 22/5/2019)

Είναι η ταινία μια εξερεύνηση μιας ομοερωτικής επιθυμίας που ξεκινάει από ένα βίωμα, μια ιστορία που έχεις ακούσει, μια φαντασία ή μια φαντασίωση;

-    Ολα μου τα σενάρια ξεκινούν από ένα τοπίο που με έχει συγκινήσει. Φαντάζομαι ιστορίες που θα ήθελα να αφηγηθώ μέσα σε αυτό. Γιατί όλα τα τοπία είναι κενά αν δεν τα έχει ακουμπήσει το ανθρώπινο αποτύπωμα. Σε δεύτερο χρόνο και κυρίως από περιέργεια μπαίνω πάντα στη διαδικασία να αναρωτηθώ ποιο είναι αυτό το προσωπικό μου βίωμα που βρίσκεται πίσω από το τοπίο που με συγκίνησε και από την ιστορία που φαντάστηκα. Η “Απόσταση” λοιπόν εν προκειμένω εκκινεί από το ότι υπήρχε στην οικογένεια μου ένας άνθρωπος, ο αδερφός του πατέρα μου, ο οποίος ήταν ομοφυλόφιλος. Από πολύ μικρός συνήθισα να βλέπω τους γονείς μου να τον αγαπούν άνευ όρων, χωρίς ποτέ η σεξουαλική του προτίμηση να καθορίσει ή να επηρεάσει τη σχέση τους. Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι αυτό ακριβώς ήταν που κράτησε το θείο μου όρθιο απέναντι σε όλη την περιρρέουσα ασχήμια που χρειάστηκε να αντιμετωπίσει. Αν λοιπόν η “Σιγή των Ψαριών” ήταν κατά κάποιο τρόπο ένα ομάζ στον παππού μου, τότε η “Απόσταση” είναι ένα ομάζ στον θείο μου. Και στις δύο ταινίες, χωρίς φαντάζομαι να πρωτοτυπώ, στην ουσία δεν κάνω τίποτε άλλο από το να αποκαθιστώ μέσω της φαντασίας μου τα παιδικά βιώματα που με έκαναν αυτό που είμαι σήμερα. 

Στο τέλος της ημέρας όμως, η ιστορία αυτή αφορά δυο άνδρες, αλλα θα μπορούσε κάλλιστα να αφορά δυο γυναίκες, ή έναν άνδρα και μια γυναίκα. Αρκεί να επρόκειτο για δύο ανθρώπους που έλκονται μεταξύ τους και τους αξίζει κατι παραπάνω απο τη μοναξιά τους.

Που ακριβώς τοποθετείς την ταινία σε μια ελληνική και μια διεθνή κινηματογραφική queer κουλτούρα;

-   Η ταινία αυτή είναι μια ταινία με gay χαρακτήρες που το πρόβλημα το οποίο έρχονται να αντιμετωπίσουν δεν έχει να κάνει με το ότι είναι gay. Δεν τίθεται ποτέ ζήτημα γι’ αυτό. Κατά αυτή την έννοια, θα έλεγα ότι τόσο στην ελληνική όσο και στη διεθνή queer κουλτούρα, η ταινία τοποθετείται σε μια σχετικά νέα περιοχή, όπου το ζήτημα δεν είναι αμιγώς η σεξουαλική ταυτότητα των ηρώων αλλά τα υπόλοιπα στοιχεία που τους συνθέτουν ως χαρακτήρες και δημιουργούν τριβές στη συνύπαρξή τους με τους άλλους. Ταινίες που αντιμετώπισαν με παρόμοιο τρόπο τους ήρωες τους και μου έρχονται κατευθείαν στο μυαλό, είναι προφανώς η ελληνική «Στρέλλα» καθώς και το βρετανικό «Weekend». Και στις δύο περιπτώσεις, η προβληματική δεν τοποθετείται γύρω από τη σεξουαλική ταυτότητα των ηρώων, αλλά γυρώ από άλλα καθολικά ζητήματα της ζωής, όπως ο χρόνος που έχουν στη διάθεσή τους, η καταγωγή τους, ή οι οικογενειακοί δεσμοί τους. Προσωπικά, στο queer αυτό ακριβώς είναι που με γοητεύει: ότι -και ετυμολογικά μόνο αν το δεις όπως υφίσταται στην αγγλική γλώσσα- με αφορμή κάτι «γοητευτικά παράξενο», αποκαλύπτονται πυρηνικές πτυχές της ανθρώπινης υπόστασης. Αυτό νομίζω ήταν πάντα το queer· να δίνεις στον άλλον μια οπτική των πραγμάτων που εώς τότε δεν είχε φανταστεί ότι υπάρχει. Κάποτε queer στην τέχνη ήταν ένας άντρας ντυμένος γυναίκα. Κι ακόμα πιο πριν queer ήταν ένας άντρας που ξυπνάει μεταμορφωμένος σε κατσαρίδα. Σήμερα, στον Δυτικό κόσμο τουλάχιστον, ακριβώς λόγω των χρόνιων αγώνων και θυσιών που έχουν γίνει σε εποχές που ήταν έγκλημα να αγαπάς όποιον θες και να διαθέτεις αυτοβούλως το σώμα σου, queer μπορεί να είναι ότι ένας άντρας, ένας άντρας που μεταμορφώνεται σε κατσαρίδα και ένας άντρας ντυμένος γυναίκα, μπορούν να είναι εξίσου μόνοι ή να αναζητούν την αγάπη με τον ίδιο τρόπο που την αναζητούν όλοι οι υπόλοιποι. Queer είναι να ζεις στην εποχή της επικοινωνίας και να μην μπορείς να επικοινωνήσεις· ό,τι κι αν φοράς, όποιον κι αν φιλάς, μ’ όποιον κι αν κοιμάσαι. Κι αυτό είναι εν τέλει και το μεγάλο μάθημα που δίνει η παγκόσμια lgbtq+ κοινότητα: ότι όλοι έχουμε τις ίδιες αγωνίες και οντολογικές ερωτήσεις πάνω στη ζωή. (flix.gr)

ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ - 27/5/2019

Ο μικρομηκάς σκηνοθέτης με καταγωγή από την Κεφαλονιά, Βασίλης Κεκάτος κέρδισε το Χρυσό Φοίνικα για την ταινία  «Η απόσταση ανάμεσα στον ουρανό και εμάς» στο διαγωνιστικό τμήμα του 72ου Διεθνούς Φεστιβάλ των Καννών. Ο Κεκάτος είναι ο πρώτος έλληνας σκηνοθέτης που κερδίζει το Χρυσό Φοίνικα Μικρού Μήκους στο Φεστιβάλ των Καννών.

Ο νεαρός Κεφαλλονίτης σκηνοθέτης που παρέλαβε το βραβείο από την σκηνοθέτρια Κλερ Ντενίς, ήταν εξαιρετικά σεμνός, σύντομος και λιτός στον λόγο του  ευχαριστώντας το φεστιβάλ που τον κάλεσε και όλους τους συνεργάτες του που τον βοήθησαν για την υλοποίηση της ταινίας του.

Δεν είναι πάντως η πρώτη φορά που ο Kεκάτος διεκδικεί βραβεία. Η ταινία του «Zero Star Hotel» είχε κερδίσει στον διαγωνισμό «What’s Next?» του Sundance Film Festival και το σενάριο της ταινίας του The Silence of The Dying Fish επιλέχθηκε στο European Short Pitch του 2017 που διοργανώνεται από τη NISI MASA.

Νύχτα, παλιά Εθνική Οδός. Σ’ ένα ξεχασμένο βενζινάδικο δυο άγνωστοι συναντιούνται για πρώτη φορά. Ο ένας έχει σταματήσει για να βάλει βενζίνη στην μηχανή του. Ο άλλος έχει ξεμείνει εκεί. Για να γυρίσει στην Αθήνα του λείπουν 22.50€. Όσο ακριβώς κοστίζει η απόσταση που τους χωρίζει από τον ουρανό. (in.gr)

ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ - 22,23/5/2019

ΤΟΣΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΚΑΙ ΤΟΣΟΣ ΛΙΓΟΣ ΧΡΟΝΟΣ - 116

φωτογραφία: John Bortolin

ΤΑ ΦΙΛΙΑ ΤΗΣ EUROVISION

Eurovision 2019: Τα φιλιά που έκαναν χαμό στον πρώτο ημιτελικό!

zappit.gr, 14/5/2019

Νέοι, ηλικιωμένοι, ετεροφυλόφιλοι και ομοφυλόφιλοι δεν μπόρεσαν να αντισταθούν και αντάλλαξαν ένα “καυτό” φιλί με τους συντρόφους τους.

Η Dana International, 21 χρόνια μετά τη νίκη της στον διαγωνισμό που διεξήχθη τότε στο Μπέρμιγχαμ, εμφανίστηκε στη σκηνή της Eurovision 2019 και ερμήνευσε το τραγούδι “ Just the way you are” του Bruno Mars.

Την ώρα, λοιπόν, που η Dana ερμήνευε το τραγούδι, είδαμε για πρώτη φορά στον διαγωνισμό της Eurovision την… περίφημη kiss cam, η οποία χρησιμοποιείται συνήθως στα αμερικάνικα γήπεδα μπάσκετ και φούτμπολ.

ΜΠΡΟΥΝΕΪ. ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΗΣ ΘΑΝΑΤΙΚΗΣ ΠΟΙΝΗΣ ΔΙΑ ΛΙΘΟΒΟΛΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ

Ο σουλτάνος του Μπρουνέι Χασανάλ Μπολκιάχ ανέστειλε χθες την επιβολή θανατικής ποινής για τον ομοφυλοφιλικό έρωτα και την μοιχεία, σε μια προσπάθεια κατευνασμού της παγκόσμιας κατακραυγής που προκάλεσε η ανακοίνωση των σχεδίων του.

Η γνωστοποίηση της νομοθετικής πρωτοβουλίας της μικρής αυτής χώρας της νοτιοανατολικής Ασίας στις 3 Απριλίου προκάλεσε παγκόσμια κατακραυγή. Η νέα νομοθεσία που βασίζεται στον ισλαμικό νόμο, τη σαρία, τιμωρεί την ομοφυλοφιλία, τη μοιχεία και τον βιασμό με θάνατο και την κλοπή με ακρωτηριασμό.

Το Μπρουνέι υπερασπίστηκε σταθερά το δικαίωμά του να εφαρμόσει τους νόμους του, στοιχεία των οποίων υιοθετήθηκαν για πρώτη φορά το 2014 και έκτοτε έχουν τροποποιηθεί σε διάφορες φάσεις. Ωστόσο, σε μια σπάνια απάντηση στην κριτική που ασκήθηκε στο πετρελαιοπαραγωγό κράτος, ο σουλτάνος του Μπρουνέι Χασανάλ Μπολκιάχ ανέφερε πως η θανατική ποινή δεν θα εφαρμόζεται.

Κάποια εγκλήματα ήδη τιμωρούνται με την ποινή του θανάτου στο Μπρουνέι, περιλαμβανομένων του φόνου εκ προμελέτης και της διακίνησης ναρκωτικών, αλλά δεν έχουν πραγματοποιηθεί εκτελέσεις από το 1957.

Η εφαρμογή του νόμου, που καταδικάστηκε από τα Ηνωμένα Έθνη, προκάλεσε αντιδράσεις από διασημότητες --όπως ο Τζορτζ Κλούνεϊ και ο Έλτον Τζον-- και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που επιχείρησαν να μποϊκοτάρουν ξενοδοχεία ιδιοκτησίας του σουλτάνου, ανάμεσά τους το Dorchester στο Λονδίνο και το Beverley Hills Hotel στο Λος Άντζελες.

Πολλές πολυεθνικές εταιρείες έχουν ήδη επιβάλει απαγόρευση στο προσωπικό τους να χρησιμοποιεί ξενοδοχεία που ανήκουν στον σουλτάνο και κάποιες ταξιδιωτικές εταιρείες έχουν σταματήσει να προωθούν το Μπρουνέι ως τουριστικό προορισμό. (news247.gr/, 6/5/2019)

ΤΟ ΜΗΧΑΝΗΜΑ ΠΟΥ "ΕΝΤΟΠΙΖΕ" ΤΟΥΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΥΣ ΣΤΟΝ ΚΑΝΑΔΑ

Ο 20ος αιώνας ήταν μία δύσκολη περίοδος για τους ομοφυλόφιλους σε όλο τον κόσμο. 

Ακόμα και στα πιο προηγμένα κράτη της δύσης, οι ομοφυλόφιλοι βρίσκονταν στο περιθώριο, υφίσταντο διώξεις και αναγκάζονταν να κρατούν την προσωπική τους ζωή στην αφάνεια. 

Ο ρατσισμός εις βάρος τους δεν ήταν μόνο κοινωνικός αλλά και θεσμικός. 

Στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, η Καναδική Βασιλική Χωροφυλακή ανέλαβε να φέρει εις πέρας ένα αλλόκοτο σχέδιο/ Wikimedia Commons Στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, η Καναδική Βασιλική Χωροφυλακή ανέλαβε να φέρει εις πέρας ένα αλλόκοτο σχέδιο. Σκοπός ήταν ο αποκλεισμός όλων των γκέι που εργάζονταν στις δημόσιες υπηρεσίες, τα ένοπλα σώματα και το στρατό. Οι άνθρωποι που αρέσκονταν σε άτομα του ίδιου φύλου θεωρούνταν επικίνδυνοι για την κρατική ασφάλεια λόγω του ότι θεωρητικά ήταν εύκολα θύματα εκβιασμού. Το σκεπτικό ήταν ότι οι Ρώσοι πράκτορες, με την απειλή της αποκάλυψης της κρυφής τους ερωτικής ζωής, μπορούσαν να αποσπάσουν από αυτούς πληροφορίες, έγγραφα και κρατικά μυστικά. 

Έτσι, με τη χρηματοδότηση της καναδικής κυβέρνησης, επιστρατεύτηκε ένας Καναδός καθηγητής ψυχολογίας ονόματι Φρανκ Ρόμπερτ Γουέικ, ο οποίος ήταν διατεθειμένος να διενεργήσει μία μεγάλη έρευνα για τον σκοπό αυτό. Η έρευνα έγινε στην Αμερική και διήρκησε ένα χρόνο. Όταν ο Γουέικ επέστρεψε, το σχέδιο ήταν έτοιμο να τεθεί σε εφαρμογή. 

Ο δρ. Ρόμπερτ Γουέικ είχε δημιουργήσει ένα περίεργο μηχάνημα που έμεινε γνωστό με την ονομασία «φρουτομηχανή» (“fruit machine”). Οπτικά έμοιαζε με καρέκλα οδοντιατρείου. Βέβαια, μπροστά της αντί για τα συνηθισμένα σύνεργα του γιατρού, βρισκόταν στερεωμένη μία κάμερα. Η διαδικασία ήταν απλή. 

Οι εξεταζόμενοι καθισμένοι στην καρέκλα καλούνταν να ξεφυλλίσουν μια σειρά από φωτογραφίες. Αυτές απεικόνιζαν κυρίως ημίγυμνους άντρες και γυναίκες σε τολμηρές πόζες. Εν τω μεταξύ, η κάμερα μπροστά τους κατέγραφε τις αντιδράσεις του προσώπου τους. Σύμφωνα με τον Καναδό επιστήμονα, η διαστολή των κορών του ματιού στην όψη ατόμων του ίδιου φύλου αποτελούσε ξεκάθαρη ένδειξη της ομοφυλοφιλίας του εξεταζόμενου και σήμαινε την αποτυχία του στο τεστ.

Σύμφωνα με τον Γουέικ, η διαστολή των κορών του ματιού στην όψη ατόμων του ίδιου φύλου αποτελούσε ξεκάθαρη ένδειξη της ομοφυλοφιλίας του εξεταζόμενου και σήμαινε την αποτυχία του στο τεστ

Φυσικά, με τα σημερινά δεδομένα, η μέθοδος αυτή φαντάζει πλήρως αντιεπιστημονική. Αν και η σεξουαλική επιθυμία, όπως και ο έρωτας, πράγματι συνδέονται με τη διαστολή των κορών, αποτελούν δευτερεύουσες αιτίες αυτής της αντανακλαστικής αντίδρασης. Η απότομη αλλαγή της φωτεινότητας, η εναλλαγή μεταξύ σκούρων και ανοιχτών χρωμάτων και γενικά το φως είναι ο κύριος παράγοντας που επηρεάζει το μέγεθος της κόρης του ματιού. 

Παρόλα αυτά, η χρήση της μεθόδου αυτής κατά τις δεκαετίες του ’50 και του ’60 στοίχισε τη δουλειά σε εκατοντάδες Καναδούς πολίτες. Όσοι υποβάλλονταν στην εξέταση, δεν γνώριζαν εκ των προτέρων περί τίνος επρόκειτο. Οι υπεύθυνοι τους έλεγαν ότι ήταν ένα ψυχολογικό τεστ ρουτίνας που θα μετρούσε το άγχος τους. 

Σταδιακά, η καναδική κυβέρνηση συνειδητοποίησε την αναποτελεσματικότητα του τεστ και απέσυρε τη χρηματοδότηση του. Ωστόσο, η τακτική απομάκρυνσης των ομοφυλόφιλων από καίρια πόστα δημόσιας διοίκησης και άμυνας δεν άλλαξε. Απλώς, η τεχνολογική πρόοδος είχε φέρει στο προσκήνιο μια πιο εξελιγμένη μέθοδο εντοπισμού των γκέι. Μετά την κατάργηση της «φρουτομηχανής», εμφανίστηκε ο «πληθυσμογράφος πέους». 

Παρόμοια πατέντα που χρησιμοποιούταν την ίδια περίοδο στην Αμερική. Η αυθεντική «φρουτομηχανή» δε διασώζεται
Όπως μαρτυρά η ονομασία, επρόκειτο για ένα μηχάνημα που συνδεόταν στα ανδρικά γεννητικά όργανα. Η φιλοσοφία ήταν παρόμοια με εκείνη της «φρουτομηχανής». Το ειδικό εργαλείο μετρούσε τη συσσώρευση του αίματος στο ανδρικό μόριο την ώρα που μπροστά από τα μάτια του εξεταζόμενου περνούσαν πορνογραφικές εικόνες. 

Η μέθοδος της πληθυσμογραφίας θεωρήθηκε πολύ πιο αξιόπιστη. Είναι χαρακτηριστικό ότι χρήση της γίνεται μέχρι και σήμερα, αλλά όχι για να εντοπιστούν οι ομοφυλόφιλοι. Στην ιατρική, το μηχάνημα είναι ιδιαίτερα βοηθητικό καθώς εντοπίζει και θέτει σε λειτουργία το νευρικό σύστημα στο συγκεκριμένο σημείο. 

Παράλληλα, εκτενής είναι η χρήση τους και στον ποινικό και δικαστικό κλάδο. Η πληθυσμογραφία συναντάται πολύ συχνά σε ανακρίσεις παιδόφιλων και βιαστών. Η καταγραφή των αντιδράσεών τους όταν έρχονται σε επαφή με συγκεκριμένες εικόνες και ήχους σε πολλές χώρες μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως αποδεικτικά στοιχεία στο δικαστήριο και να συμβάλουν στην καταδίκη των εγκληματιών....  (mixanitouxronou.gr/)

ΜΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΣΑΓΙΩΡ

Καλεσμένος στην εκπομπή The 2Night Show βρέθηκε το βράδυ της Πέμπτης, ο γνωστός χορευτής της δεκαετίας του ’60 Τάκης Σαγιώρ όπου μεταξύ άλλων, αποκάλυψε και ένα άγνωστο μέχρι τώρα περιστατικό με τη Ρένα Βλαχοπούλου, ενώ μίλησε και για τη σχέση του με την Μαίρη Λίντα. 

Ο Τάκης Σαγιώρ μίλησε στον Γρηγόρη Αρναούτογλου, για την πολυτάραχη ζωή του, τον αυστηρό του πατέρα, τη φυγή από το πατρικό του σε ηλικία 15 ετών, την ομοφυλοφιλία, τον κοινωνικό ρατσισμό και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στην καριέρα του ως χορευτής. Παραδέχτηκε πως υπήρξαν άνθρωποι του θεάματος που του έκαναν ζημιά, αποκαλύπτοντας τους λόγους που η Ρένα Βλαχοπούλου του ζήτησε συγγνώμη λίγο πριν πεθάνει. 

Η αποκάλυψη για την Ρένα Βλαχοπούλου«Είμαι στο Θέατρο Ακροπόλ. Στο καμαρίνι της Ρένας Βλαχοπούλου και έπαιζαν χαρτιά εκείνη, ο Γιάννης Φλερύ, η Ρένα Ντορ και η Σπεράντζα Βρανά. Τότε, μια μάνα στο Αιγάλεω έσφαξε τον γιο της επειδή ήταν gay. Το συζητούσαν. Η Σπεράντζα Βρανά είπε: ‘Τραγικό!’. Η Ρένα Βλαχοπούλου είπε: «Καλά του ‘κανε, θα ‘κανα και εγώ το ίδιο!’. Ήταν η βραδιά που τσακώθηκε με τον Φλερύ που της είπε: ‘Είσαι μια επαρχιώτισσα!’. 

Μετά δεν ξανασυνεργάστηκαν», αποκάλυψε χαρακτηριστικά ο Τάκης Σαγιώρ. Μπορεί, όπως είπε, η ίδια να τον βοήθησε στην αρχή της καριέρας του, αλλά στη συνέχεια έσπευσε να πει ότι στη συνέχεια του έκανε ζημιά και, μάλιστα, μετά από πολλά χρόνια του ζήτησε συγγνώμη. (zox.gr, 4/5/2019)

ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ ΤΗΣ L' EQUIPE

Με ένα φλέγον αλλά ελάχιστα συζητημένο θέμα επιχειρεί να καταπιαστεί η γαλλική εφημερίδα  L’ Equipe σε μια ειδική έκδοση αφιερωμένη στην ομοφοβία στον αθλητισμό.  

Η εφημερίδα κυκλοφορεί με τίτλο «Αγκάλιασε όποιον θέλεις» και στο εξώφυλλο δύο αθλητές του πόλο που φιλιούνται στο στόμα. Στην πραγματικότητα, βέβαια, πρόκειται για δύο ηθοποιούς, τον  Adrien Leongue και τον Cédric Le Gallo, οι οποίοι συμμετέχουν στην ταινία «Les Crevettes Pailletées».  Πρόκειται για ταινία που καταπιάνεται με την ιστορία ενός αθλητή ο οποίος “τιμωρείται” λόγω ομοφοβικών σχολίων να προπονήσει μια ομάδα πόλο με ομοφυλόφιλους αθλητές, με στόχο να κερδίσουν στα Gay Games.
Η εφημερίδα αναφέρει ότι σκοπός της έκδοσής της είναι να θίξει το σοβαρό θέμα της ομοφοβίας στον αθλητισμό αλλά και τις προεκτάσεις του φαινομένου τόσο στους αθλητές όσο και στους φιλάθλους.  «Αντιμετωπίζοντας την ομοφοβία και τις προσβολές, ο αθλητισμός αγωνίζεται να σπάσει το ταμπού», αναφέρει μεταξύ άλλων σε σχετικό άρθρο της η διαδικτυακή έκδοση της Equipe.(left.gr, 3/5/2019)

ΠΙΟ ΓΕΛΟΙΑ... ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ

[...] Κι εγώ εχω τέτοιες απορίες διότι ο Καβαφης σου λέει ρωτούσε για την ποιότητα των μαντηλιών. Με τις ώρες αυτό τώρα, που εμένα η γιαγιά με την πρώτη την καταλάβαινε την ποιότητα το καλό το μεταξωτό κάνει μπαμ έλα παιδιά τωρα σε τα μάς αυτά; Εγώ πιστευω κυρία Φλέσσα πως εξεπιτουτου καθυστερούσε και σκοπίμως ερωτούσε για την ποιότητα μάλλον του άρεσε η πωλήτρια υποψιάζομαι, προκύπτει κι από τα συμφραζόμενα πως στάνταρ αυτό θέλει να πει ο ποιητής. [...]

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Καλό μήνα!