Η ΟΥΓΓΑΡΙΑ ΑΠΟΣΥΡΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ EUROVISION

Τον γύρο του διαδικτύου κάνει τα τελευταία εικοσιτετράωρα μία είδηση που αναφέρει ότι η Ουγγαρία αποφάσισε να αποσυρθεί από τον ευρωπαϊκό διαγωνισμο τραγουδιού της Eurovision. Σύμφωνα με τον Guardian που δημοσίευσε πρώτος την είδηση, η Ουγγαρία αποσύρεται γιατί ο διαγωνισμός είναι «πολύ γκέι».

Όπως αναφέρει το δημοσίευμα πίσω από την απόφαση αυτή κρύβεται η ακροδεξιά κυβέρνηση του Viktor Orbán, και οι ηγέτες των media. «Η κίνηση αυτή έρχεται να προστεθεί στην ολοένα και πιο έντονη ομοφοβική ρητορική της χώρας» αναφέρει ο Guardian.

Νωρίτερα φέτος ο εκπρόσωπος της Βουλής της Ουγγαρίας συνέκρινε την υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια με την παιδοφιλία. Παράλληλα ένας παρουσιαστής φίλα προσκείμενος στην κυβέρνηση χαρακτήρισε την Eurovision «στόλο ομοφυλοφίλων». Ο ίδιος πρόσθεσε ότι η αποχή από τον διαγωνισμό θα ευεργετούσε την πνευματική υγεία του έθνους.

Πηγή από την δημόσια τηλεόραση της Ουγγαρίας, σχολίασε στον Guardian ότι αν και δεν έχει αναφερθεί επίσημα κάποιος λόγος για την απόφαση, όλοι οι υπάλληλοι υπέθεσαν ότι έφταιγε η σύνδεση της Eurovision με τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα. Δεν μου έκανε έκπληξη. Η απόφαση ήρθε από την κουλτούρα με την οποία έχει διαρθρωθεί το κανάλι MTVA» δήλωσε η ίδια πηγή. Τον ισχυρισμό υποστηρίζει και η ουγγρική ιστοσελίδα Index.hu.

Ωστόσο, εκπρόσωπος της κυβέρνησης του Viktor Orbán με ανάρτησή του στο Twitter κάνει λόγο για fake news. O Zoltan Kovacs αναφέρει ότι ο λόγος της απόσυρσης της Ουγγαρίας από τον διαγωνισμό είναι πώς το talent show “A Dal” από το οποίο προέκυπτε ο εκπρόσωπος της χώρας στον διαγωνισμό, θα επικεντρωθεί στο να υποστηρίζει απευθείας τους Ούγγρους καλλιτέχνες.

«Σε ανακοίνωση που εκδόθηκε πριν από λίγες εβδομάδες, η Κρατική τηλεόραση της Ουγγαρίας παρουσίασε τους αληθινούς λόγους της απόσυρσης από τον διαγωνισμό της Eurovision» ανέφερε μεταξύ άλλων ο Zoltan Kovacs. «Ο οργανισμός πίσω από την κρατική τηλεόραση, θα επαναδιαρθρώσει το budget που αφιέρωνε στην διαδικασία επιλογής τραγουδιού για την Eurovision με σκοπό να το διαθέσει απευθείας στην καριέρα ανερχόμενων Ούγγρων καλλιτεχνών. Δεν έχει να κάνει με την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα ή με το ότι η Eurovision είναι “πολύ γκέι”. Είναι μια αναγκαία αλλαγή στο σημείο εστίασης μας και μια πολύ πιο λογική χρήση πόρων προς την κατεύθυνση των ταλέντων της Ουγγαρίας».

Δεν ξέρουμε τι έχει συμβεί ακριβώς καθώς η είδηση ούτε επιβεβαιώνεται ούτε διαψεύδεται κατηγορηματικά από τον Zoltan Kovacs. Οι λόγοι δηλαδή που οδήγησαν στην αναδιάρθρωση του budget δεν γίνονται σαφείς. Ούτε εξηγείται το γεγονός ότι η απόφαση αυτή στερεί από δεκάδες Ούγγρους καλλιτέχνες τη δυνατότητα να προβληθούν στη χώρα τους, διαγωνιζόμενοι για να φτάσουν στην Eurovision. Όπως και να έχει το πρόβλημα δεν είναι μόνο η είδηση έτσι όπως κυκλοφόρησε από τον Guardian, είναι και η μη πειστική διάψευση από την κυβέρνηση. Δεν έχω να πω πολλά. Μόνο αυτό: Hοngrie zero points. (ladylike.gr, 29/11/2019)

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ - 2

Γκέι άνδρας υιοθέτησε το μωρό με Down που κανείς δεν ήθελε 

athensvoice.gr, 29/11/2019 

Η βρετανική εφημερίδα The Sun φέρνει στη δημοσιότητα τη συγκινητική ιστορία ενός άνδρας κι ενός μωρού με σύνδρομο Down που γνώρισε την απόρριψη από την πρώτη στιγμή που ήρθε στον κόσμο. 

Το μωράκι εγκαταλείφθηκε από τη μητέρα του και το απέρριψαν συνολικά 20 άλλες οικογένειες. 

Ο 41χρονος Λούκα Τραπενέζε από τη Νάπολη της Ιταλίας είναι ο μόνος που αγκάλιασε αυτό το παιδί και καταγράφει το πόσο άλλαξε η ζωή του μετά την Άλμπα στο Instagram, όπου επίσης δηλώνει «περήφανος» που είναι ο πατέρας της. 

Ο Λούκα, ο οποίος ασχολείται από τα χρόνια της εφηβείας του με παιδιά με κινητικά και διανοητικά προβλήματα, έχει ιδρύσει από το 2007 μια φιλανθρωπική οργάνωση για παιδιά με γενετικές διαταραχές. Η οργάνωση βοηθάει στην κοινωνικοποίηση των παιδιών και στην ανάπτυξη μαθησιακών ικανοτήτων. Ο Λούκα είναι ομοφυλόφιλος, δεν βρίσκεται σε κάποια σχέση, αλλά γνώριζε ότι είχε τα εφόδια για να γίνει ένας καλός γονιός για την Άλμπα. Ο Ιταλός κατάφερε να αποκτήσει τη κηδεμονία της τον Ιούλιο του 2017 όταν η μικρή Άλμπα ήταν μόλις 13 ημερών.

«Από 14 ετών εργάζομαι εθελοντικά με άτομα με κινητικά προβλήματα για αυτό και πίστεψα ότι είχα τις γνώσεις για να ανταπεξέλθω», είπε ο Λούκα στο BBC. «Όταν την κράτησα για πρώτη φορά στην αγκαλιά μου, η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Ήταν η πρώτη φορά που κρατούσα στα χέρια ένα νεογέννητο. Ωστόσο, με το πήρα την Άλμπα στην αγκαλιά μου ήξερα ότι έπρεπε να γίνω ο μπαμπάς της».

ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ - 20

Transgenderism and the Olympics

Ned Barnett (americanthinker.com, 26/11/2019)

Next year’s Tokyo Summer Olympics may spell the swift death of the transgender movement as a dominant politically-correct touchstone. Biological men, self-identifying as women, are poised to make a clean sweep of the Women’s Olympics, triggering a very public debate on this third-rail subject. That firestorm, pitting pro-women feminists against extreme pro-transgender progressives, will begin July 24^th, just as the Presidential sweepstakes moves into its sprint to the finish line. 

The International Olympic Committee -- the IOC -- recently admitted they couldn’t come up with fair guidelines governing how and when transgender women can compete as women, against biological women. Currently, the IOC says self-identified women can compete, so long as their testosterone level remains below 10 nanomoles per liter (nm/l) for 12 months. Typically, men have between 7.7 and 29.4 nm/l of testosterone, while women have between 0.12 and 1.77 nm/l. Under those IOC guidelines, hormonally-restricted men can still maintain nearly 500 percent testosterone advantage over women. 

However, the real benefit transgender women experience, according to recent studies by Sweden’s Karolinska Institutet, a leading medical university, is found in their masculine bone structure and upper body strength. This develops throughout puberty, making current testosterone levels largely insignificant.  These masculine genetic benefits are the very reason for women’s athletics. 

“Not every male advantage dissipates when testosterone drops” according to Alison Heather, a physiologist at the University of Otago in New Zealand. “Some advantages, such as their bigger bone structure, greater lung capacity, and larger heart size remain. Testosterone also promotes muscle memory. Transgender women have a heightened ability to build strength even after they transition,” Heather explained.

Olympic Gold Medalist Paula Radcliffe called it “naïve” not to think transgender women “will become a threat to female sport, asserting “people will manipulate the system.”  She tweeted that “If you are born and grow up male you cannot be allowed to compete in female sports simply because you ‘identify’ as female.  It makes a mockery of the definitions of male and female sports categories.”

High-profile tennis phenom and outspoken lesbian advocate Martina Navratilova, concurred, raising concerns over the equity of transgender women competing against biological women.  “A man can decide to be female… win everything in sight, earn a small fortune, then reverse his decision.  Letting men compete as women - simply because they change their name and take hormones -- is unfair.” 

British Olympics Silver medalist Sharron Davies agreed. “There is a fundamental difference between the binary sex you are born with and the gender you may identify as.  To protect women’s sport, those with a male sex advantage should not be able to compete in women’s sport.”

This potentially devastating trend has shown up in recent pre-Olympic international sporting competitions, where men identifying as women took the Gold.  These recent routs generated a howl from a few outraged feminist groups, though the mainstream media -- siding with transgender interests over traditional feminist interests -- have largely shut them out. Without a media voice, this controversy has had all the dynamics of a tempest in a teapot. One feminist activist, Women’s Liberation Front board member Kara Dansky told Fox’s Tucker Carlson that CNN, MSNBC, the New York Times and the Washington Post had all shut her group out. Only Fox had the courage to give them a voice.

However, that suppression can’t last.  This internecine brouhaha will really hit the fan next July, when men competing as women start racking up Olympic Gold – at the expense of biological women who physically can’t compete with larger, stronger men. When the 2020 Summer Olympics arrive, media suppression of feminist concerns will change.          

In fact, the change has already begun.

One controversial case involves a bio-man now calling herself Laurel Hubbard. Before conversion, he’d competed as a man in Olympic-caliber weightlifting events, well into his 30s, before he transitioned at age 35.  Recently, she took two Golds and a Silver at the games in Samoa, dominating three women’s heavyweight lifting categories.  In response, New Zealand-based Speak Up For Women is demanding that males be barred from competing as women, regardless of their claims of transgender womanhood.  While a similar feminist sports advocacy group in Great Britain also spoke out against Hubbard, the IOC proved unable or unwilling to address the issue. 

Hubbard isn’t an isolated example. Wired.com reports that, in the United States, transgender college competitor CeCé Telfer recently won the NCAA Division II National Championship in the 400-meter run. Last month, transgender athlete June Eastwood’s victory helped her Montana State Grizzlies team finish first at the Montana Invitational.

Transgender girls are also competing in high school athletics, shutting out other girls at every turn. For instance, Terry Miller recently won the girl’s 200-meter dash at the Connecticut State Open track championship. Miller and fellow transgender athlete Christiana Holcomb dominated Connecticut, winning 15 state championship titles -- as girls -- this year.

These self-identified women are all on the fast track to Olympic Gold.  Helen Carroll, who worked on the NCAA Transgender Handbook, estimates that, although only three tenths of one percent (0.3%) of Americans identify as transgender, there are 200 transgender women in NCAA sports today. That disproportionate representation ensures that there’s a lot of Olympic Gold out there that young women won’t have a prayer of winning.  This reflects the state of transgender women in sports here and worldwide. The mainstream media has kept a very PC lid on the outrage expressed by some feminist groups, but the 2020 Olympics will change that.

This quadrennial competition will take place live in millions of homes next summer. The Olympics are typically watched by more than a billion people worldwide – including more than 25 million Americans at any one time. Many of these viewers will, for the first time, be confronted by biological men “identifying as women,” competing as transgender women, taking advantage of their huge natural advantage, allowing these biological men to dominate women athletes. 

Since the core purpose of the feminist movement has always been to help prevent women from being dominated by men, this transgender inclusion in competition will inevitably create a huge rift within progressive circles. Lines will be drawn between those feminists -- and other progressives -- who hold fealty to all politically-correct causes, seeing them as more important than their own cause. They will be pitted against other feminists who feel that biological women athletes should not have to compete with men. These feminists will be joined by millions of fair-minded Americans, who will watch, horrified, while transgender women capture the medals and marginalize true women athletes. 

This internal debate may come down to numbers. Traditional feminists will demand, “do you support we who make up 51 percent of the population -- or do you support the dominant rights of a minority that includes fewer than a third of one percent of the human population?”  When that split comes, it could deconstruct the entire progressive coalition. Currently, that umbrella of competing needs appears to be held together by duct tape and baling wire.

Worse for them, this disastrous inner debate will occur in public, during the titanic political face-off between an extreme progressive who’ll be running against the more traditional Trump.  This controversy is sure to deepen America’s left-right rift, shattering the Democrats’ fragile progressive coalition into a myriad shards of small hyper-special interest groups. Especially hard hit will be those who insist that they’re truly special and actually deserve -- demand -- support from all progressives.

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ - 1

Χώρισε gay ζευγάρι γιατί ο ένας ερωτεύτηκε τον φίλο της 25χρονης κόρης του!

europost.gr, 18/11/2019

Η σχέση του ζευγαριού διήρκησε 32 χρόνια και μαζί υιοθέτησαν πέντε παιδιά.

Ωστόσο ο ένας από τους δυο ερωτεύτηκε το αγόρι της κόρης του ο οποίος είναι 25 χρονών.

Σύμφωνα με την Dailymail.co.uk πλέον ζουν όλοι μαζί (και ο 25χρονος) παρά το γεγονός πως έχουν πάρει διαζύγιο και κανείς δεν έχει πρόβλημα με τις νέες συνθήκες.

Η οικoγένεια είναι από το Essex, αλλά πλέον ζει στη Φλόριντα.

Τα παιδιά αναφέρουν τον Τόνι ως «μπαμπά», τον κ. Drewitt-Barlow επίσης ως «μπαμπά» και τον κ. Hutchison ως «πατριό».

Αξίζει να σημειωθεί πως ο 50χρονος με τον 25χρονο σχεδίαζαν να κάνουν και δικά τους παιδιά, δίδυμα, χρησιμοποιώντας με την βοήθεια παρένθετης μητέρας. Οι δυο τους ισχυρίζονται πως η σχέση τους δεν ήταν ποτέ σεξουαλική.

Μάλιστα ο 50χρονος Drewitt-Barlow, δήλωσε στην Sun: «Δεν περνάω κρίση μέσης ηλικίας».

Υποστήριξε πως ζουν πολύ καλά όλοι μαζί απλά λέει στα παιδιά του πως «ο μπαμπάς έχει έναν νέο φίλο».

Ο κ. Drewitt-Barlow και ο σύζυγός του Tony έγιναν οι πρώτοι γκέι γονείς του Ηνωμένου Βασιλείου το 1999.

ΨΙΘΥΡΟΙ

ΨΙΘΥΡΟΙ
The Children’s Hour, 1934

Του Λίλλιαν Χέλμαν

σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Κοέν

ΘΕΑΤΡΟ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΟΡΝ

Πρωταγωνιστούν

Μαρίνα Ψάλτη, Μαρίνα Ασλάνογλου, Αλεξάνδρα Παντελάκη, Βάνα Παρθενιάδου, Θανάσης Πατριαρχέας, Βασιλική Κωστοπούλου

Άραγε τι θα συνέβαινε, αν στη Σκωτία του 1810 ένα νεαρό κορίτσι ισχυριζόταν πως μες στη νύχτα, κάθε νύχτα, έβλεπε τις δυο δασκάλες του μαζί στο κρεβάτι – όχι απλώς να φιλιούνται και να χαϊδεύονται, αλλά και να κινούνται σαν να συνευρίσκονται ερωτικά;

Άραγε θα το πίστευαν;

Και, αν το πίστευαν, τι θα πάθαιναν οι δυο δασκάλες;

Η Μαριάν και η Τζέην είναι συνιδιοκτήτριες ενός σχολείου θηλέων. Η Τζέην είναι αρραβωνιασμένη με τον Τζόζεφ, έναν νεαρό γιατρό. Όταν τα οικονομικά του σχολείου επιτέλους αρχίζουν ν’ ανθίζουν, το ζευγάρι αποφασίζει να παντρευτεί – πράγμα που κάνει τη Μαριάννα ζηλέψει. Μια κακομαθημένη μαθήτρια του σχολείου, που θέλει να εκδικηθεί τις δασκάλες επειδή τιμωρήθηκε για κάποια αταξία, διαδίδει ένα βαρύ ψέμα: πως τάχα οι δυο γυναίκες διατηρούν μεταξύ τους κρυφό δεσμό. Οι φήμες μεταδίδονται από στόμα σε στόμα, το σχολείο χάνει τις μαθήτριές του και η επιχείρηση κλείνει.

Γραμμένο το 1934 το έργο αποτέλεσε μέγιστο σκάνδαλο για την Αμερική και –παρά τις διθυραμβικές κριτικές του– δεν ξαναπαρουσιάστηκε ποτέ έως το 1961, που βγήκε στους κινηματογράφους.

Η παράσταση χρησιμοποιεί ως βάση της το θεατρικό κείμενο της Χέλλμαν, αλλά το εμπλουτίζει σημαντικά με τις καταγραφές του πραγματικού γεγονότος που την ενέπνευσε. Το φόντο της Σκωτίας του 1810, τα πρακτικά της αληθινής δίκης, αστυνομικές αναφορές, διηγήσεις μαρτύρων, υλικό από τον τύπο της εποχής: όλα αυτά συνθέτουν το σώμα της παράστασης που θα μετατοπίσει χρονικά το έργο της Χέλλμαν από το 1934… πίσω στο 1810.

ΤΟΣΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΛΙΓΟΣ ΧΡΟΝΟΣ - 123

φωτογραφία: Daniel James

ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΕΝΤΥ ΜΠΕΓΚΕΛ

Η παράσταση, που ανέβηκε για πρώτη φορά στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Νέων Δημιουργών και έκανε αίσθηση επιστρέφει στο Εθνικό Θέατρο τον Νοέμβριο του 2019. Ένας από τους πιο σημαντικούς συγγραφείς της νέας γενιάς, ο  Εντουάρ Λουί πέτυχε ήδη με το πρώτο του βιβλίο, το Να τελειώνουμε με τον Εντύ Μπελγκέλ, να ανανεώσει το λογοτεχνικό είδος της βιογραφίας. Ο 26χρονος συγγραφέας, μαχητικός υπέρμαχος της εργατικής τάξης, προκαλεί το κατεστημένο με την αιχμηρή και  πολιτική γραφή του. Καταγγέλλει τη βία εναντίον των «διαφορετικών» μιλώντας για λογαριασμό όλων εκείνων που έχει εκμεταλλευτεί  και έχει εγκαταλείψει το σύστημα. Στόχος του το πολιτικό κατεστημένο από το οποίο πηγάζουν τακτικές εκφοβισμού και αποκλεισμού. Μεταφρασμένο σε πάνω από είκοσι γλώσσες, το Να τελειώνουμε με τον Εντύ Μπελγκέλ, είναι ένα παγκόσμιο μπεστ σέλερ με έντονα αυτοβιογραφική αφήγηση, που ξεσήκωσε θύελλες αντιδράσεων, δημόσιες συζητήσεις και διαμάχες. Ο συγγραφέας αναμετριέται με ένα περιβάλλον που ο ίδιος έχει βιώσει, και χαρακτηρίζεται από κοινωνικές ανισότητες, ομοφοβία, ξενοφοβία, βία και ρατσισμό.

Είναι ο σκληρός συντηρητισμός της επαρχίας των 90’s κάτι ξένο για την Αθήνα του 2019; Ανήκουν αυτά τα αφηγήματα σε ένα κακό παρελθόν που αποτελεί πλέον ιστορία για την εξευρωπαϊσμένη Αθήνα; Η παράσταση Να τελειώνουμε με τον Εντύ Μπελγκέλ επιχειρεί να χτίσει γέφυρες επικοινωνίας ανάμεσα στο προσωπικό και στο πολιτικό άλλοτε χρησιμοποιώντας ως αφηγηματικό τρόπο την ωμή και ντοκουμενταρίστικη απεικόνιση της βάρβαρης κουλτούρας του χωριού και άλλοτε καταφεύγοντας στη σουρεαλιστική παραδοξότητα.

Ο Εντύ είναι ομοφυλόφιλος. Ο Εντύ μεγαλώνει σε έναν κόσμο που του επιτίθεται ευθέως. Μέσα από την κουλτούρα της τοξικής αρρενωπότητας, της βίας και της οργής, οι άνθρωποι, περισσότερο θύματα παρά θύτες αυτής της ιδεολογίας, παρατάνε το σχολείο, βρίζουν τους αράπηδες, τις γυναίκες και τις «αδερφές», καταναλώνουν ασταμάτητα αλκοόλ και τηλεόραση. Ο Εντύ προσπαθεί να προσαρμοστεί, αλλά κάθε φορά αποτυγχάνει. Η μόνη λύση είναι η φυγή, ο Εντύ πρέπει να φύγει.

ΘΕΑΤΡΟ REX - ΣΚΗΝΗ «ΚΑΤΙΝΑ ΠΑΞΙΝΟΥ»

Η παράσταση είναι κατάλληλη μόνο για ενήλικους θεατές

Το αυτοβιογραφικό έργο του Εντουάρ Λουί, Να τελειώνουμε με τον Εντύ Μπελγκέλ, μεταφράστηκε σε πάνω από είκοσι γλώσσες και προκάλεσε έντονες συζητήσεις. Στην Ελλάδα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αντίποδες.

Η ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΟΜΟΦΥΛΩΝ ΜΕΙΩΣΕ ΤΙΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ

Η νομιμοποίηση του γάμου μεταξύ ομοφυλοφίλων μείωσε δραματικά τις αυτοκτονίες, σύμφωνα με μελέτη

Οι ειδικοί, παρόλα αυτά, προειδοποιούν για το ομοφοβικό στίγμα που εξακολουθεί να υπάρχει.

city.sigmalive.com, 15/11/2019

Σύμφωνα με νέα μελέτη, το να επιτρέπεται ο γάμος μεταξύ ομοφυλοφίλων, έχει βοηθήσει στη μείωση του ποσοστού των αυτοκτονιών ανάμεσα στις σκανδιναβικές χώρες, ανάμεσα στους gay άντρες και τις λεσβίες.

Συγκρίνοντας τις χρονικές περιόδους 1989 - 2002 και 2003 - 2016, σε Δανία και Σουηδία, καταγράφεται ποσοστό μείωσης της τάξης του 46% σε σχέση με τις αυτοκτονίες ανθρώπων που είναι παντρεμένοι με άτομα του ιδίου φύλου.

Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η μείωση του στίγματος γύρω από τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις ήταν πιθανότατα ένας από τους λόγους της πτώσης του ποσοστού.

«Το να είσαι παντρεμένος είναι κάτι που σε προστατεύει από τις αυτοκτονίες», δηλώνει η Annette Erlangsen, επιστήμονας στο Δανέζικο Ινστιτούτο Ερευνών για την Πρόληψη των Αυτοκτονιών. «Νομιμοποιώντας τον γάμο μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου και θεσπίζοντας άλλα υποστηρικτικά νομοθετικά μέτρα, θα μπορούσε πραγματικά να μειωθεί το στίγμα για τις διάφορες μειονότητες σε σχέση με τη σεξουαλικότητα».

Ο γάμος μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου νομιμοποιήθηκε το 2009 στη Σουηδία και το 2012 στη Δανία. Τα σύμφωνα συμβίωσης είναι πλέον νόμιμα σε 27 χώρες, εκ των οποίων 16 στην Ευρώπη. Το Εκουαδόρ είναι η πιο πρόσφατη περίπτωση κράτους που το επέτρεψε, τον Ιούνιο του τρέχοντος έτους.

Παρόλα αυτά, το ποσοστό των παντρεμένων ομοφυλόφιλων που αφαιρούν τη ζωή τους εξακολουθεί να είναι μεγαλύτερο από διπλάσιο σε σχέση με τους στρέιτ παντρεμένους που αυτοκτονούν, και για τις δύο περιόδους που μελετήθηκαν, και αυτό είναι ένα σημείο που ενισχύει τις έρευνες από άλλες χώρες οι οποίες δείχνουν όντως μια ψηλότερη συχνότητα για απόπειρες αυτοκτονίας από τα LGBT+ άτομα.

Ειδικά οι νεαροί LGBT + άνθρωποι έχουν τουλάχιστον τριπλάσιες πιθανότητες να προσπαθήσουν να αυτοκτονήσουν από ότι οι straight συνομήλικοί τους, σύμφωνα με 35 μελέτες από 10 χώρες που εκπονήθηκαν από ερευνητές το 2018.

Παρά τη φήμη της Σκανδιναβίας ως προοδευτικού ηγέτη για τα δικαιώματα LGBT, μια μελέτη που δημοσιεύθηκε μόλις τον Οκτώβριο, και στην οποία ερωτήθηκαν σχετικά 62.000 Δανοί, αποκάλυψε ότι σχεδόν ένας στους τρεις άνδρες θεωρούν ότι το σεξ μεταξύ δύο ανδρών είναι ηθικά λανθασμένο.

ΣΑΟΥΔΙΚΗ ΑΡΑΒΙΑ. ΕΞΤΡΕΜΙΣΤΙΚΗ ΙΔΕΑ Η ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ

Η υπηρεσία κρατικής ασφαλείας της Σαουδικής Αραβίας αποπειράθηκε να πάρει αποστάσεις από διαφημιστικό βίντεο στο οποίο ο φεμινισμός, η ομοφυλοφιλία και ο αθεϊσμός αποκαλούνταν «εξτρεμιστικές ιδέες» ή πρακτικές. 

Το επίμαχο βίντεο ανέβηκε το Σαββατοκύριακο στο Twitter, σε επαληθευμένο λογαριασμό της υπηρεσίας, η οποία αναφέρεται απευθείας στον βασιλιά. Η ανάρτηση κατόπιν διαγράφτηκε. 

Σε ανακοίνωσή της, όπως μεταδόθηκε από την κρατική τηλεόραση, η υπηρεσία αναγνώρισε ότι το βίντεο περιείχε λάθη ως προς τον ορισμό του εξτρεμισμού και έκρινε ότι τα πρόσωπα που παρήγαγαν το μήνυμα δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους. 

Σε χωριστή ανακοίνωσή της, η κρατική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Σαουδικής Αραβίας τόνισε ότι ο φεμινισμός δεν είναι έγκλημα και ότι το βασίλειο θεωρεί «υψίστης σημασίας» τα δικαιώματα των γυναικών. 

Ούτε η μια ούτε η άλλη ανακοίνωση αναφέρονται στην ομοφυλοφιλία ή στον αθεϊσμό —που η νομοθεσία στην απόλυτη μοναρχία του Κόλπου ορίζει ως κακουργήματα που επισύρουν τη θανατική ποινή. Πηγή:  ΑΜΕ-ΜΠΕ

ΤΟΥΡΚΙΑ. ΔΙΚΗ 18 ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΚΑΙ 1 ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΥ ΓΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ "ΠΑΡΑΝΟΜΗ" ΛΟΑΔ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

Η δίκη 18 φοιτητών και ενός πανεπιστημιακού, που δικάζονται επειδή συμμετείχαν σε διαδήλωση υποστήριξης της  λοαδ κοινότητας, άρχισε την Τρίτη στην Άγκυρα.

Οι φοιτητές και ο καθηγητής, οι οποίοι δεν έχουν προφυλακισθεί, κατηγορούνται ότι «συμμετείχαν σε παράνομη συγκέντρωση» και ότι αρνήθηκαν να υπακούσουν στην εντολή να διαλυθούν. Μπορεί να τους επιβληθούν ποινές φυλάκισης από έξι μήνες μέχρι τρία χρόνια.

Οι φοιτητές αυτοί του Τεχνικού Πανεπιστημίου της Μέσης Ανατολής (ODTU) στην Άγκυρα είχαν συμμετάσχει σ' αυτή την πορεία τον Μάιο.
Φέτος, για πρώτη φορά από το 2011, η ηγεσία του πανεπιστημίου είχε απαγορεύσει αυτή τη συγκέντρωση. Ορισμένοι συμμετέχοντες συνελήφθησαν αφού η αστυνομία έκανε χρήση δακρυγόνων για να διαλύσει το πλήθος.

Σε βίντεο που αναρτήθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης λίγο μετά τη διαδήλωση, διακρίνονται αστυνομικοί που επιτίθενται βίαια στους διαδηλωτές, όπως αναφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Η Διεθνής Αμνηστία κατήγγειλε χθες, Δευτέρα, σε ανακοίνωσή της «την απουσία νομικής βάσης για την απαγόρευση των 'Πορειών Υπερηφάνειας', δηλαδή των συγκεντρώσεων υποστήριξης της λοαδ κοινότητας, και απηύθυνε έκκληση να παύσουν οι διώξεις.

Ενώπιον του δικαστηρίου, ο συνήγορος υπεράσπισης ζήτησε την απαλλαγή όλων των κατηγορουμένων, επικαλούμενος το γεγονός ότι δικάζεται «το δικαίωμά τους να εκφράζονται, το δικαίωμά τους να συγκεντρώνονται ειρηνικά».

Η αστυνομία αρνήθηκε οι υποστηρικτές των κατηγορουμένων, που είναι παρόντες στη δίκη, να διαβάσουν δημόσια ενώπιον του δικαστηρίου μια ανακοίνωση.

Ντυμένος με μια μπλούζα στα χρώματα του ουράνιου τόξου, ένας από τους φοιτητές που κλήθηκαν στο εδώλιο κατήγγειλε «τις ομιλίες μίσους» που είναι πανταχού παρούσες στα τουρκικά μέσα ενημέρωσης και υπενθύμισε πως η ομοφυλοφιλία είναι νόμιμη στην Τουρκία.

«Είχαμε το δικαίωμα να είμαστε εκεί. Ήταν συνταγματικό δικαίωμα», δήλωσε ενώπιον των δικαστών.

Μολονότι η  ομοφυλοφιλία δεν τιμωρείται σε ποινικό επίπεδο στην Τουρκία, η ομοφοβία είναι διαδεδομένη στη χώρα και εκδηλώνεται κυρίως με επιθέσεις και φόνους, σύμφωνα με μη κυβερνητικές οργανώσεις.

Ενώπιον των δικαστών, μία από τους κατηγορουμένους, η Μελικέ Ιρέμ Μπαλκάν, υπογράμμισε πως η διαδήλωση διεξαγόταν ειρηνικά όλα τα προηγούμενα χρόνια και πως η απαγόρευση ήταν συνεπώς «άδικη».

Ο καθηγητής Μεχμέτ Μουτλού, που ήταν επίσης παρών στο εδώλιο των κατηγορουμένων, δήλωσε πως δεν συμμετείχε στ διαδήλωση και αυτό που ήθελε ήταν «να προστατεύσει τους φοιτητές του από τη βία της αστυνομίας».

newsbeast.gr, 12/11/2019

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΔΗΜΟΥΛΑΣ

Στέφανος Δημουλάς: Ο Έλληνας που στα 25 του κατακτά την παγκόσμια χορευτική σκηνή, αποκαλύπτεται στο Marie Claire

Εβίτα Τσιλοχρήστου (marieclaire.gr, 4/11/2019)

H στήριξη των γονιών του, τα δύσκολα χρόνια στη Βασιλική Ακαδημία Χορού της Σκωτίας και οι δρόμοι που άνοιξε το γκέι περιοδικό Attitude

Παρότι έχουμε και οι δύο καταγωγή από τον Βόλο, πρωτοάκουσα για εκείνον πέρυσι, όταν έγινε εξώφυλλο μαζί με τον πατέρα του,  στο Attitude, το μεγαλύτερο LGBTQ περιοδικό της Βρετανίας. Ο Έλληνας χορευτής και χορογράφος Στέφανος Δημουλάς που σε λίγους μήνες γίνεται 25 ετών, τα τελευταία χρόνια διαπρέπει στο εξωτερικό, έχοντας εμφανιστεί, μεταξύ άλλων, σε παραγωγή της Βασιλικής Όπερας του Λονδίνου στο Covent Garden κι έχοντας συνεργαστεί με την Alicia Keys, την Kate Moss και την Jennifer Hudson.

Ο Στέφανος κυνήγησε κι εξακολουθεί να κυνηγά με υπερηφάνεια τους στόχους του, έχοντας την πιο δυνατή σύμμαχο, την οικογένειά του. Αυτή την περίοδο, βρίσκεται σε Βρετανικό τουρνέ ως Πρωτοχορευτής στην Εθνική Όπερα της Ουαλίας για την παραγωγή “Cunning Little Vixen”. Πριν από λίγες ημέρες τον πετύχαμε στο Παρίσι, στα πλαίσια του τουρνέ και από εκεί μίλησε με ειλικρίνια στο Marie Claire.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Τότε που ένιωσες το πρώτο σκίρτημα για τον χορό. Το θυμάσαι; Πώς ξεκίνησε; 

Ήμουν τεσσάρων ετών. Δεν θυμάμαι πολλά, μόνο στιγμές στην τηλεόραση, από την λίμνη των κύκνων. Αυτό το έργο με στιγμάτισε και με έκανε να το ερωτευτώ, ειδικά τη μουσική του. Ο Tchaikovsky είναι ίσως ο πιο αγαπημένος μου συνθέτης κλασικής μουσικής.

Σε ποια ηλικία ξεκίνησες χορό;

Με μία έμφυτη εσωτερική θέληση ζήτησα από τους γονείς μου να μάθω χορό και πιο συγκεκριμένα ήθελα «αυτό», «αυτό» που είδα στην τηλεόραση, «αυτό» που με καθήλωσε, «αυτό» που με κέρδισε. Αναφέρομαι στον κλασικό χορό ως «αυτό» γιατί τότε ούτε πώς αποκαλούνταν δεν ήξερα. Έδειξα απλώς την τηλεόραση στου γονείς μου και είπα «αυτό» θέλω. Να που και καμιά φορά το μαύρο αυτό κουτί δίνει και σωστά ερεθίσματα, γιατί μόνο σωστά ερεθίσματα θεωρώ αυτά που ανυψώνουν την αίγλη, την ψυχή και τον θαυμασμό ενός μικρού παιδιού.

Ποια ήταν η αντίδραση των γονιών σου; 

Θετικότατη. Είμαι από τους τυχερούς ανθρώπους στην Ελλάδα όπου οι γονείς μου ενδιαφέρονταν περισσότερο για τι πιστεύει το παιδί τους παρά για τι πιστεύει ο γείτονάς τους. Το συζητήσαμε και θεώρησαν ευθύνη τους να ακολουθήσουν τη φυσική κλίση του γιου τους. Πόσο πιο τυχερός να αισθάνομαι. Πολλές φορές ξέρετε αναρωτιέμαι τι τόσο καλό έχω κάνει στη ζωή μου για να αξίζω τέτοιους γονείς στο πλάι μου.

Έπαιξε ρόλο στην εξέλιξή σου, η υποστήριξή τους;

Μεγάλο. Με ωριμότητα και ρεαλιστική ματιά οι γονείς μου όταν ήμουν 15 χρονών συζήτησαν μαζί μου και μιλήσαμε για τις πιθανές επιλογές για το μέλλον μου. Με αρκετούς προσωπικούς φόβους και δισταγμούς αποφάσισα να ακολουθήσω το χορό και να «πατήσω τον εαυτό μου κάτω» για να βελτιώσω την τεχνική μου στο χορό έτσι ώστε να μπω στην ακαδημία σε ηλικία πια 18 ετών.

Η ηθική στήριξη και η έκφραση του πατέρα μου «εσύ να ξέρεις ότι κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς και άσε τα υπόλοιπα να έρθουν» με συνόδευαν πάντα. Η υλική τους στήριξη λόγω των υποτροφιών μου δεν ήταν τόσο απαραίτητη παρόλα αυτά και οι δυό τους στάθηκαν βράχοι δίπλα μου. Εδώ να σημειώσω ότι η όποια αίτηση για υποτροφία ελληνικής προέλευσης απέβη άκαρπη και εξού το μέγιστο κίνητρό μου να μετακομίσω στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στη Σκωτία, όπου η Βασιλική Ακαδημία μου έδινε πλήρη υποτροφία σπουδών. Κι έτσι ο Στέφανος αποδήμησε κι αυτός για τα ξένα χώματα.

Μεγάλωσες σε μια σχετικά κλειστή κοινωνία και στην πόλη του Βόλου. Υπήρχαν συμμαθητές σου που τους φαινόταν περίεργο το ότι ασχολείσαι με τον χορό;

Ναι αρκετά. Έχω κάποιες στενάχωρες αναμνήσεις αλλά και το χρόνο να μπορούσα να γυρίσω πίσω δεν θα άλλαζα καμία. Όλες αυτές με κάνανε δυνατό, πεισματάρη και εργατικό.

Πρόσφατα έκανα μία ανάρτηση στον προσωπικό μου λογαριασμό στο Facebook με μία πρωτοφανή για τα δεδομένα μου ανταπόκριση. Αναφερόμουν στα αγόρια μιας μικρής πόλης όπως ο Βόλος, τα οποία δεν πρέπει να απογοητεύονται από τα στενά γεωγραφικά και νοητικά ίσως πλαίσια του τόπου και των ανθρώπων της. Είναι δύσκολο να μεγαλώνεις με ιδιαιτερότητες και διαφορετικά ενδιαφέροντα. Πρέπει όμως να τα κατακτάς μέσα σου και να τα υποστηρίζεις. Δέχθηκα αρκετούς χλευασμούς, δεν θα το αρνηθώ. Το διαφορετικό, το περίεργο ίσως όπως λέτε κι εσείς φέρνει τρόμο και σύγχυση στα μάτια των παιδιών και το κατανοώ. Δεν κρατάω κακία σε κανέναν.

Πώς βρέθηκες στο Λονδίνο;

Τελειώνοντας τις σπουδές μου στη Σκωτία είχα ήδη τον ατζέντη μου στο Λονδίνο κι έτσι αποφάσισα να μετακομίσω εκεί. Από μικρός με τα ταξίδια που κάναμε με τους γονείς μου, θυμάμαι ότι το Λονδίνο με είχε γοητεύσει περισσότερο από κάθε άλλη πόλη που είχαμε επισκεφθεί. Ο ταχύρυθμος τρόπος ζωής, η πολυπολιτισμικότητα ακόμα και ο κυκλοθυμικός καιρός του μου ταίριαζαν. Έτσι, όταν μετακόμισα πλέον εκεί αισθανόμουν πιο οικείο το περιβάλλον, μου ταίριαζε.

Τι θυμάσαι από τα χρόνια των σπουδών σου;

Αρκετές στιγμές μοναξιάς, δάκρυα στα διαλείμματα (κρυφά στις τουαλέτες), υποκρισία. Αλλά και δικαίωση, διδάγματα και μία πανέμορφη κάθαρση στο πέρας των σπουδών μου με την αμιγώς αρχαιοελληνική σημασία της λέξης. Έμαθα να δουλεύω σκληρά και να δουλεύω από μένα για μένα, να μην αποδιοργανώνομαι από τυχόν εξωτερικούς αρνητικούς παράγοντες και να είμαι αντιδραστικός με αυτά που αξίζουν την προσοχή μου.

Η αλήθεια είναι επίσης ότι οι εξουθενωτικές ώρες προπόνησης και ένα κομμάτι αβεβαιότητας ήταν κάποια πράγματα που θεωρούσα δεδομένα και τα περίμενα. Δεν περίμενα, όμως, να μην βρω τη ζεστασιά και τις φιλίες που είχα βιώσει με τους ανθρώπους στη χώρα μου. Πιστεύω ότι αυτές οι σχέσεις που δημιουργούμε ως Έλληνες στην κουλτούρα μας είναι μοναδικές.

Πόσο δύσκολο ήταν να συνεργαστείς με την Βασιλική Ακαδημία Χορού της Σκωτίας; 

Δύσκολο ήταν σε προσωπικό επίπεδο. Η συνεχής μάχη του να είσαι μπροστά στον καθρέφτη 8 ώρες τη μέρα και αυτός να στέκεται ακίνητος αλλά παρ’όλα αυτά «καταπέλτης» στα κιλά σου, τις γραμμές σου, την τεχνική σου ήταν το δυσκολότερο για εμένα πιστεύω. Δεν ξεχνάω πώς 15 άτομα εισαχθήκαμε στο έτος μου και 9 αποφοιτήσαμε… Θέλει γερό στομάχι ο σωστός επαγγελματισμός στο χορό. Μακάρι να ήταν μόνο φώτα και κοστούμια.

Όταν πια ξεπερνάς αυτό το στάδιο νομίζω έχεις ήδη αποφοιτήσει. Στην πορεία κατάλαβα ότι το κλειδί με την ακαδημία ήταν οι σχέσεις που κράτησα αργότερα. Γενικά όμως η επικοινωνία και το σωστό μάρκετινγκ που κάνει ο εκάστοτε χορευτής, μπορούν να αποφέρουν θετικά αποτελέσματα.

Έχεις χορέψει και στη Βασιλική Όπερα του Λονδίνου. Τι συναισθήματα σου άφησε;

Ήταν μία πανέμορφη κι επαγγελματικά άρτια εμπειρία και θα σας εξηγήσω το γιατί. Πανέμορφη καθώς είναι πραγματικά ανεκτίμητης αξίας για εμένα οι εικόνες και οι γνώσεις που αποκόμισα. Δεν είναι και λίγο να λες καλημέρα στα αποδυτήρια με το ιερό τέρας του κλασικού χορού, τον Carlos Acosta καθημερινά… Κυκλοφορούσα παντού με ένα τετραδιάκι και κατέγραφα τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις χορευτικές διορθώσεις ακόμα και τις συζητήσεις που έκανα με άτομα που βρίσκονται στην Βασιλική Όπερα πάνω από 20 χρόνια. Με την έκφρασή μου ‘επαγγελματικά άρτια’ μιλάω για την οργάνωση, τους κανονισμούς και το μισθολόγιο. Πολλές φορές ξεχνάμε ότι ο χορός αντιμετωπίζεται ως κανονικότατο επάγγελμα σε πολλές χώρες και αναλόγως το συμβόλαιο της εκάστοτε παραγωγής, ο χορευτής μπορεί να είναι μερικής ή πλήρους απασχόλησης. Το επάγγελμα του χορευτή (πιστεύω θα το διατυμπανίζω μια ζωή) είναι ένα κανονικότατο επάγγελμα με προκαθορισμένους μισθούς, ωράριο, συμβόλαια, κανόνες και άδειες. Και είναι υπέροχο να έχεις μία δουλειά για την οποία χαίρεσαι να ξυπνάς ακόμα και νωρίς το πρωί.

Πρόσφατα με κάποιες ανακαινίσεις έγινε και μια προσπάθεια ώστε οι παραστάσεις της να μην είναι μόνο για την ελίτ. Με ποιες κινήσεις πιστεύεις γενικά ότι τέτοιου είδους παραγωγές, θα μπορούσαν ν’ απευθύνονται σε όλο τον κόσμο; 

Έγιναν όντως κάποιες ανακαινίσεις και εγκαινιάστηκε προσφάτως και η καινούρια πτέρυγα της Όπερας, δίνοντας έτσι κατευθείαν την ευκαιρία σε περισσότερο κόσμο να έχει μία δωρεάν ματιά στο εσωτερικό ενός ιστορικού χώρου. Πιστεύω ότι θα μπορούσαν να απευθύνονται σε περισσότερο κόσμο με το να γίνονται πιο προσιτές οικονομικά. Η προσβασιμότητα των παραγωγών καθίσταται δύσκολη λόγω των ακριβών εισιτηρίων γι’ αυτό λοιπόν ένας αριθμός εισιτηρίων σε προσιτή τιμή, θα μπορούσε να προσελκύσει περισσότερο ενδιαφέρον. Επιπλέον, οι επίσημες πρόβες των παραγωγών θα πρέπει να είναι κατάμεστες από σχολεία και ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα σε ένα ευρύτερο κοινωνικό φάσμα ατόμων να διευρύνουν τους ορίζοντές τους.

Kαλώς ή κακώς μάθαμε οι περισσότεροι για σένα όταν φωτογραφήθηκες με τον πατέρα σου για το εξώφυλλο του γκέι περιοδικού Attitude. Σ’ ενόχλησε καθόλου αυτό;

Δεν με ενόχλησε. Περίμενα αντιφατικές αντιδράσεις, παρ’ όλα αυτά οι αρνητικές ήταν μηδαμινές, αλλά η υποστήριξη τεράστια. Δεν πίστευα όμως ότι θα πάρει τέτοια δημοσιότητα το όλο θέμα και κατ’ επέκτασην μεγάλο ενδιαφέρον για τη χορευτική δουλειά μου. Η ελληνική πρεσβεία στο Λονδίνο, ο Τύπος ακόμα και κάποιοι χρήστες από τη Βραζιλία και το Πεκίνο στο Instagram δημοσίευαν το εξώφυλλο και μου έστελναν συγκινητικότατα μηνύματα.

Ήταν τιμή μου να είμαι στο εξώφυλλο αυτού του περιοδικού, τιμή μου να δέχομαι το στοργικότερο φιλί από τον πατέρα μου και ακόμη περισσότερη τιμή να δείχνω μία διαφορετική, αληθινή πραγματικότητα αγάπης που μπορεί να εμπνεύσει και άλλους νέους με τους γονείς τους.

Έχεις συνεργαστεί με πολύ διάσημα ονόματα όπως με την Alicia Keys και την Kate Moss. Πώς ήταν;

Ήταν συνεργασίες καθαρά επαγγελματικές. Πίστευα κι εγώ στην αρχή ότι όταν θα συνεργαζομουν με τέτοια ονόματα , όπως επίσης και με την Jennifer Hudson και τον Placido Domingo, θα ζούσα πρωτόγνωρες στιγμές αλλά τελικά ξεγελάστηκα. Ήταν δουλειές όπως όλες οι άλλες όπου στα διαλείμματα θα πίναμε τον καφέ μας, θα ανταλλάζαμε κάποιες κουβέντες και θα ανυπομονούσαμε να έρθει η ώρα για το εορταστικό ποτό μας στο τέλος των γυρισμάτων.

Ποια ήταν τα συναισθήματά σου όταν κατάφερες να συμμετέχεις στην Τραβιάτα;

Έκπληξη. Ενθουσιασμός. Τρόμος. Εξεπλάγην καθώς δεν περίμενα ότι θα με επιλέξουν μέσα από τόσο κόσμο. Ενθουσιάστηκα που θα συμμετέχω σε μία όπερα που αγαπώ και μία παραγωγή ανάλογη του μεγαλείου της. Τρόμαξα που θα πατήσω σε αυτή την ιστορική σκηνή της Βασιλικής Όπερας του Λονδίνου στο Covent Garden, με έναν από τους μεγαλύτερους τενόρους παγκοσμίως, τον Placido Domingo. Σκηνή στην οποία πατούσε η Μαρία Κάλλας, παίζοντας την Βιολέτα στην Τραβιάτα το 1958. Δέος.

Αλήθεια τι σκέφτεσαι όταν χορεύεις;

Δύο πράγματα. Πρώτον να μην κάνω λάθος βήματα! Και δεύτερον να προσπαθήσω να απολαύσω τις επαγγελματικές μου αυτές στιγμές στη σκηνή όσο το δυνατόν περισσότερο. Καμιά φορά χάνομαι στην αφοσίωση να τα κάνω όλα στην εντέλεια και ξεχνάω να απολαμβάνω τις χορευτικές μου στιγμές ως καρπό των κόπων μου.

Η ΚΛΙΜΑΚΑ ΚΙΝΣΕΪ

Κλίμακα Κίνσεϊ : Ετσι θα βρείτε τον πραγματικό σεξουαλικό σας προσανατολισμό

Κάποιοι άνθρωποι δεν ταιριάζουν απολύτως σε καμία από τις κατηγορίες σεξουαλικών προτιμήσεων. Πρόκειται για ανθρώπους οι οποίοι νιώθουν σεξουαλική και συναισθηματική έλξη για άτομα και των δύο φύλων, τουλάχιστον σε κάποιο σημείο της ζωής τους

tovima.gr, 3/11/2019

Κάποιοι άνθρωποι δεν ταιριάζουν απολύτως σε καμία από τις κατηγορίες σεξουαλικών προτιμήσεων. Πρόκειται για ανθρώπους οι οποίοι νιώθουν σεξουαλική και συναισθηματική έλξη για άτομα και των δύο φύλων, τουλάχιστον σε κάποιο σημείο της ζωής τους.

Πιθανώς, η καλύτερη ορολογία για να τους περιγράψει είναι το «αμφισεξουαλικοί», παρόλο που οι ίδιοι μπορεί να προτιμούν κάποιον άλλο όρο για τους εαυτούς τους.

Πολλοί άνθρωποι είναι «100% ομοφυλόφιλοι» και ελκύονται σεξουαλικά και συναισθηματικά μόνο από άτομα του ίδιου φύλου. Άλλοι είναι «100% ετεροφυλόφιλοι» και ελκύονται μόνο από άτομα του αντιθέτου φύλου. Ωστόσο τι γίνεται με όσους έλκονται από άτομα και των δύο φύλων;

Η κλίμακα του Κίνσεϊ

Μια απάντηση σε αυτό έρχεται να δώσει η κλίμακα του Κίνσεϊ, η οποία προσπαθεί να περιγράψει την σεξουαλική ιστορία ενός ατόμου καθώς και τα επεισόδια της σεξουαλικής του δραστηριότητας σε δεδομένη χρονική στιγμή.

Χρησιμοποιεί μια κλίμακα από το 0 -που σημαίνει αποκλειστικά ετεροφυλόφιλος-, μέχρι το 6 -που σημαίνει αποκλειστικά ομοφυλόφιλος-. Χρησιμοποιείται για να ορίσει τον σεξουαλικό προσανατολισμό.

Δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στο Sexual Behavior in the Human Male (1948) από τον Άλφρεντ Κίνσεϊ.

Με την δημοσιοποίηση της κλίμακας, ο Κίνσεϊ ανέφερε:

«Οι άνδρες δεν αντιπροσωπεύουν δυο διαφορετικούς πληθυσμούς, τους ομοφυλόφιλους και τους ετεροφυλόφιλους. Ο κόσμος δεν πρέπει να χωρίζεται σε αρνιά και κατσίκια… Είναι ένα βασικό στοιχείο της ταξινομίας και η φύση σπάνια έχει να κάνει με διακεκριμένες κατηγορίες …

Ο ζωντανός κόσμος είναι ένα συνεκτικό σύνολο όλων του των διαστάσεων.

Καθώς δίνουμε έμφαση στο συνεκτικό σύνολο των διαβαθμίσεων μεταξύ των αποκλειστικά ετεροφυλόφιλων και αποκλειστικά ομοφυλόφιλων ιστοριών, έχει γίνει επιθυμητό να δημιουργηθεί ένα είδος κατηγοριοποίησης που θα μπορεί να βασίζεται σε σχετικά σύνολα ομοφυλόφιλων και ετεροφυλόφιλων εμπειριών ή αντιδράσεων σε κάθε ιστορία.

Σε κάθε άτομο μπορεί να ανατεθεί μια θέση πάνω στην κλίμακα για κάθε περίοδο της ζωής του… Μια κλίμακα εφτά βαθμών έρχεται πιο κοντά στο να δείξει τις πολλές διαβαθμίσεις που στην πραγματικότητα υπάρχουν. 

Κατανόηση της κλίμακας

Βαθμίδα – Περιγραφή
0 – Αποκλειστικά ετεροφυλόφιλος
1 – Κυρίως ετεροφυλόφιλος και μόνο περιστασιακά ομοφυλόφιλος
2 – Κυρίως ετεροφυλόφιλος, αλλά περισσότερο από περιστασιακά ομοφυλόφιλος
3 – Εξίσου ετεροφυλόφιλος και ομοφυλόφιλος
4 – Κυρίως ομοφυλόφιλος, αλλά και περισσότερο από περιστασιακά ετεροφυλόφιλος
5 – Κυρίως ομοφυλόφιλος και μόνο περιστασιακά ετεροφυλόφιλος
6 – Αποκλειστικά ομοφυλόφιλος
X – Καμία κοινωνικο-σεξουαλική επαφή ή αντίδραση

Συγκεκριμένα, οι άνθρωποι στο «0» επιδεικνύουν αποκλειστικά ετεροφυλοφιλική σεξουαλική συμπεριφορά, ή έλξη. Όσοι βρίσκονται στο «6» επιδεικνύουν αποκλειστικά ομοφυλοφιλική συμπεριφορά, ή έλξη.

Οι βαθμίδες 1-5 είναι για εκείνους που επιδεικνύουν ποικίλα επίπεδα έλξης, ή σεξουαλικής δραστηριότητας και με τα δύο φύλα.

Στις αρχικές μελέτες της ομάδες του Kinsey, η κατηγορία «X» περιελάμβανε εκείνους δεν επέδειξαν καμία κοινωνικο-σεξουαλική επαφή, ή αντίδραση στις συνεντεύξεις τους.