ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ 2020 - 1B. GREEKS COME TRUE

   

Greeks come true

Calendar 2020

ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ - 11/12/2019

Κατά τη σημερινή ακροαματική διαδικασία, στο δικαστήριο κατέθεσε ως μάρτυρας γιατρός του δημόσιου νοσοκομείου, όπου είχαν φτάσει οι δυο άντρες αμέσως μετά το συμβάν του βιασμού που αναφέρει η δικογραφία. Ξεκινώντας την κατάθεσή του στο δικαστήριο ο μάρτυρας - γιατρός ανέφερε καταρχάς πως κατηγορούμενος και θύμα θα έπρεπε να είναι σήμερα φίλοι και όχι αντίδικοι, διότι, όπως είπε, ο ένας έσωσε τη ζωή του άλλου. 
Όπως ανέφερε ο μάρτυρας, αρχικά άκουσε κορναρίσματα και φωνές έξω από το νοσοκομείο και βγήκε να δει τι συνέβαινε. Εκεί, αντίκρισε τον οδηγό ταξί «μαινόμενο» να φωνάζει «σώστε το παιδί θα σας σκοτώσω». Σύμφωνα με τον μάρτυρα ο οδηγός ταξί φώναζε ακόμη ότι δεν είναι καλά. «Πέσαμε πάνω στον ηθοποιό, τον βάλαμε σε φορείο. Δεν είχε τις αισθήσεις του» είπε ο μάρτυρας και προσέθεσε: «Ξαφνικά όμως ξύπνησε στο φορείο και μας έλεγε αφήστε με, δεν θέλω καμία εξέταση».
Ωστόσο, όπως είπε ο μάρτυρας παράλληλα άκουγε και τις φωνές του ταξιτζή που φώναζε ότι δεν αισθάνεται καλά. «Προσπαθούσαμε να βάλουμε στο φορείο τον ηθοποιό και ο κύριος με ταξί φώναζε “τι μου κάνανε οι αλήτες, θα σας σκοτώσω, τι μου βάλανε στον καφέ”».
Σύμφωνα με το μάρτυρα «η επιθετικότητα του οδηγού του ταξί ήταν μεγάλη». Χαρακτηριστικά ο μάρτυρας ανέφερε στο δικαστήριο: «Ο οδηγός του ταξί ήταν υπερδιεγερτικός, απειλούσε τον ηθοποιό του έλεγε τι μου κάνατε ρε αλήτες. Κάποια στιγμή είχε τραβήξει έξω από το ταξί τον ηθοποιό και του έριξε μια κλωτσιά ....Και όλα αυτά ενώ στην αρχή φώναζε "σώστε το παιδί". Ήρθε μετά ήρθε η αστυνομία και τον ηρέμησε. Και οι δυο αρνήθηκαν να κάνουν εξετάσεις». Ερωτηθείς δε από την πολιτική αγωγή για τον αν ο οδηγός ταξί είχε την εικόνα ανθρώπου με μεταπτώσεις, ο μάρτυρας απάντησε καταφατικά. 

Ακόμη κατά τη διάρκεια της κατάθεσής του ο μάρτυρας υποστήριξε πως «το ταξί μύριζε άσχημα πολύ» και ότι πράγματι υπήρχε όντως μέσα σε αυτό ένα ποτήρι με καφέ. Μάλιστα, όπως ανέφερε, ο ίδιος φωτογράφησε το κύπελλο με τον καφέ και σήμερα επέδειξε μάλιστα και την σχετική φωτογραφία στο δικαστήριο. «Ο οδηγός ταξί επανέλαβε πολλές φορές την φράση τι μου ρίξανε μέσα στον καφέ.... Μου είπε κάποια στιγμή εκεί στα σκαλάκια στο νοσοκομείο ότι τον βιάσανε. Εγώ όπως τους είδα νόμιζα ότι είχαν προσωπική διαφορά. Δεν μπορώ να καταλάβω πως ο οδηγός ταξί οδήγησε και ήρθε στο νοσοκομείο. Πάντως αν του είχαν ρίξει ναρκωτικά κινδύνεψαν ζωές». 

Μάλιστα, ο μάρτυρας σε μια αποστροφή της κατάθεσής του ανέφερε: «Πάντως αν θέλεις να κάνεις κάτι σε κάποιον δεν του ρίχνεις υπερδεγιερτικό... Αυτοί οι δυο άνθρωποι παρουσίαζαν εκείνο το βράδυ εντελώς διαφορετική εικόνα». Ακόμη, ανέφερε πως εκείνο το βράδυ υπέπεσε στην αντίληψή του πως αστυνομικός κλώτσησε αντικείμενο που είχε πέσει από την τσέπη του ηθοποιού. 

Η υπεράσπιση του κατηγορουμένου ηθοποιού εστίασε ιδιαίτερα στο γεγονός ότι ο συγκεκριμένος μάρτυρας δεν είχε καταθέσει τίποτα στην ανάκριση για τα περί βιασμού που, όπως είπε, του είχε αναφέρει ο οδηγός ταξί. «Ήρθα να πω εδώ την αλήθεια, όσα συνέβησαν εκείνη τη στιγμή δεν τα έβγαλα από το κεφάλι μου», απάντησε ο μάρτυρας.
Ωστόσο, κατά τη σημερινή διαδικασία σημειώθηκε ένταση στη δίκη με άτομα από το περιβάλλον του ηθοποιού να φωνάζουν στο θύμα «άντε μαζέψου σίχαμα, απατεώνα, αλήτη». Η μητέρα δε του ηθοποιού ανέφερε πως ο γιος της είναι 13 μήνες άδικα στην φυλακή. Την ίδια στιγμή η μητέρα του θύματος καλούσε τους αστυνομικούς που βρίσκονταν στην αίθουσα να προστατεύσουν την ίδια και το γιο της.

Τέλος, η υπεράσπιση του ηθοποιού υπέβαλλε στο δικαστήριο αίτημα αντικατάστασης της προσωρινής του κράτησης λόγω εορτών, το οποίο όμως απερρίφθη από την έδρα. Τότε μέλη του ακροατηρίου ακούστηκαν να φωνάζουν «αίσχος» και να κατηγορούν το δικαστήριο για ομοφοβία.
Η δίκη θα συνεχιστεί στις 7 Ιανουαρίου (protothema.gr, 10/12/2019)

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ - 3

Πασίγνωστος, γοητευτικός γιατρός παράτησε την πλούσια σύζυγό του για την αγκαλιά και το ταμπεραμέντο ισχυρού εφοπλιστή, σοκάροντας τον κόσμο της αριστοκρατίας με την απόφασή τους να γίνουν ζευγάρι!Ο επιστήμονας και ο ευγενής άνδρας του εγχώριου jet set ερωτεύτηκαν σφόδρα και η παθιασμένη σχέση τους στεγάζεται σήμερα σε μια ονειρική πολυτελή βίλα στο Κεφαλάρι, ιδιοκτησίας του εφοπλιστή. Το ειδύλλιο των δύο ανδρών αποτελεί το πιο hot κουτσομπολιό της high society, με τις λεπτομέρειες για τον βίο τους να κεντρίζουν το ενδιαφέρον ακόμα και των παγερά αδιάφορων του κύκλου τους!

Ο κούκλος επιστήμονας τη δεκαετία του 2000 ήταν περιζήτητος γαμπρός! Οι κυρίες της αριστοκρατίας τον συμπαθούσαν πολύ και εύκολα του άνοιξαν τις πόρτες στο θέαμα και στα ακριβά σαλόνια, συστήνοντάς τον (και επιβάλλοντάς τον επίσης) στην ελίτ του λαμπερού κόσμου του χρήματος. Για χρόνια κατείχε τον τίτλο του γοητευτικού τζέντλεμαν, αφού κυκλοφορούσε στα κοσμικά πάρτι ντυμένος με ακριβά κοστούμια και σπορ αυτοκίνητο. Οι γνωριμίες του απέδωσαν γρήγορα καρπούς, αφού απέκτησε διάσημους πελάτες στο ιατρείο του στο κέντρο της Αθήνας, ειδικότερα την αφρόκρεμα της showbiz αλλά και του επιχειρηματικού κόσμου.

Η ομορφιά, το στιλ, και το υπέροχο χαμόγελο ήταν τα «όπλα» του για να ρίξει όποιο θηλυκό και αρσενικό τού γυάλιζε, μέχρι που βρήκε τη… δασκάλα του! Μια επιτυχημένη και όμορφη νεαρή, γόνος πλούσιας οικογένειας, κατάφερε να τον κάνει δικό της και να τον παντρευτεί. Ο γάμος τους ήταν ανάμεσα στα κοσμικά γεγονότα της χρονιάς, αφού η χλιδή περίσσευε και το wedding party άφησε εποχή. Η μητέρα της νύφης είχε αναλάβει την οργάνωση, αφού κατέχει το know how, καθώς είναι πασίγνωστη σε όλη την Ελλάδα λόγω του brand name που κατέχει στην εστίαση και όχι μόνο. Κάθε φορά στο «παρών» σε καλέσματα γνωστού pr-man, σε γκαλά, εκθέσεις ζωγραφικής, συναυλίες κλασικής μουσικής και πάρτι της υψηλής κοινωνίας το ζευγάρι πόζαρε ερωτευμένο και χαμογελαστό.

Η γνωριμία του γιατρού με τον σχεδόν συνομήλικό του εφοπλιστή, με όνομα ξακουστό στον χώρο της ναυτιλίας από πάππου προς πάππου, έγινε σε μια μουσική βραδιά μουσικής δωματίου και αρχικά ξεκίνησε σαν μια δυνατή φιλία. Γρήγορα εξελίχθηκε σε φλερτ κι έπειτα σε έρωτα. Με συνοπτικές διαδικασίες ο γιατρός ζήτησε διαζύγιο από τη σύζυγό του, διαλύοντας τα πάντα για τον νέο σύντροφό του. Κι όταν πια το πήρε στα χέρια, αφέθηκε στη νέα του αγάπη. Το ζευγάρι έχει πολλά κοινά να μοιραστεί, κυρίως όμως τη σφοδρή αγάπη τους για την τέχνη!

Όταν έγινε γνωστή στην υψηλή κοινωνία η σχέση των δύο ανδρών, η πρώην σύζυγος δεν ήξερε, από την ντροπή της, πού να κρυφτεί. Εξαφανίστηκε από τα κοσμικά στέκια για καιρό, μη αντέχοντας τα βλέμματα συμπόνοιας στο πρόσωπό της από τις σνομπ μεγαλοκυρίες. Κυρίως όμως για να μην πέσει πάνω στον τέως σύζυγό της, ο οποίος σπανίως εμφανίζεται σε εκδηλώσεις μετά του αγαπημένου του, θέλοντας να κρατήσει χαμηλό προφίλ. Κι επειδή φοβάται το κακό μάτι. (newsbreak.gr, 5/11/2019)

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ 2020 - 2

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ 2020 - 1Α GREEKS COME TRUE

Η ΓΕΡΤΡΟΥΔΗ ΣΤΑΙΝ ΚΑΙ Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ

«Η Γερτρούδη Στάιν και η συνοδός της» επέστρεψαν

efsyn.gr, 25/11/2-19

Η Νικαίτη Κοντούρη ξαναφέρνει στη σκηνή ένα ρηξικέλευθο ζευγάρι, δύο γυναίκες που έγραψαν ιστορία στο Παρίσι, με τη Λυδία Φωτοπούλου και τη Μαρία Κατσιαδάκη σ’ ένα ρεσιτάλ ερμηνείας.

Η Λυδία Φωτοπούλου και η Μαρία Κατσιαδάκη συναντιούνται ξανά στο έργο του Ουίν Ουέλς «Η Γερτρούδη Στάιν και η συνοδός της», έργο που αγάπησαν και που σε μεγάλο βαθμό τις καθόρισε καλλιτεχνικά μέσα στον χρόνο. Μια παράσταση που άφησε εποχή από το πρώτο της κιόλας ανέβασμα από τη Νικαίτη Κοντούρη στο θέατρο «Αμόρε».

Η Μαρία Κατσιαδάκη (Γερτρούδη Στάιν) και η Λυδία Φωτοπούλου (Αλις Μπ. Τόκλας) αναβιώνουν κάθε Δευτέρα και Τρίτη στην Κεντρική Σκηνή του θεάτρου «Αλμα» τη σχέση δύο γυναικών που επηρέασαν όλες τις μορφές τέχνης και δημιουργίας στο Παρίσι του Μεσοπολέμου. Η καινούργια παράσταση είναι αφιερωμένη στη μνήμη του σπουδαίου σκηνογράφου Γιώργου Πάτσα που είχε σχεδιάσει το σκηνικό και τα κοστούμια.

Η Γερτρούδη Στάιν και η Αλις Τόκλας αναστάτωσαν τους λογοτεχνικούς και καλλιτεχνικούς κύκλους του Παρισιού για πολλές δεκαετίες. Η Γερτρούδη, λάτρις των τεχνών, αφού σπούδασε στο Χάρβαρντ, ακολούθησε το 1907 τον αδελφό της Λίο στο Παρίσι, όπου απέκτησαν μια γκαλερί. Εκεί παρουσίαζαν νέους ζωγράφους και παράλληλα διοργάνωναν συζητήσεις- συναντήσεις με διανοούμενους, καλλιτέχνες. Ετσι, κατάφεραν να αποκτήσουν σπουδαία έργα, άγνωστων τότε ζωγράφων, όπως του Πικάσο, του Ματίς, του Σεζάν, του Μπρακ. Οταν η Αλις Τόκλας επισκέπτεται το περιβόητο σπίτι των δύο αδελφών στη Rue de Fleurus, μαγεύεται από την προσωπικότητα της Στάιν. Οι δύο τους θα συνδεθούν συναισθηματικά και θα μείνουν μαζί για όλη τους τη ζωή.

Σε αυτό το απολαυστικό κείμενο, οι ηρωίδες μας ταξιδεύουν στην Αμερική και στην Ευρώπη μιας εποχής γεμάτης εκπλήξεις, σπαρταριστά γεγονότα και τετελεσμένα. Η σχέση τους είναι μοναδική: η επιτομή της αγάπης, της πίστης, του έρωτα που κρατάει, πράγματι, μια ολόκληρη ζωή. Οσο ξετυλίγεται η υπόθεση ξεπηδούν και οι φίλοι τους, πρόσωπα-μύθοι, όπως ο Ματίς, ο Χέμινγουεϊ, ο Πικάσο.
Για τη Νικαίτη Κοντούρη οι παρακάτω δύο φράσεις των ηρωίδων αποτυπώνουν την ποιότητα στη σχέση τους, τη δυναμική και την ισορροπία της σε όλη τη διάρκεια της κοινής τους ζωής στο Παρίσι, από το 1907 μέχρι και το 1946, όταν η Γερτρούδη Στάιν πεθαίνει από καρκίνο.

Γερτρούδη Στάιν: «... Σ’αυτή τη φράση “το ρόδο είν’ ένα ρόδο, είν’ ένα ρόδο, είν’ ένα ρόδο”, το ρόδο είναι κόκκινο για πρώτη φορά μετά από 500 χρόνια».

Αλις Μπ. Τόκλας: «Ο Λίο πίστευε πως ήθελα να τον διώξω από το σπίτι... Και αυτό έκανα!».

«Η σχέση τους δεν τέλειωσε παρά μόνο με τον θάνατο και της Αλις, είκοσι χρόνια αργότερα» λέει η σκηνοθέτρια. «Στο κοιμητήριο Père Lachaise του Παρισιού, εκεί που βρίσκεται ο κοινός τους τάφος και ακόμα και σήμερα τον επισκέπτονται θαυμαστές των δύο γυναικών απ’ όλο τον κόσμο. Δύο Αμερικανοεβραίες, αρκετά πλούσιες, ξεπερνώντας τις όποιες επιθέσεις, αποφάσισαν να συζήσουν και να διατυμπανίσουν τον έρωτά τους.

Ενα ρηξικέλευθο ζευγάρι που κατάφερε να δηλώνει την παρουσία του σε ό,τι εξαιρετικό συνέβαινε: από επιδείξεις μόδας του Μπαλμέ μέχρι τις φωτογραφήσεις των Μαν Ρέι και Σέσιλ Μπίτον. Εξάλλου στη Στάιν οφείλουμε τον όρο “gay” για τους ομοφυλόφιλους και τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Από τα έργα τής Στάιν εμπνεύστηκε και ο συγγραφέας του έργου Ουίν Ουέλς το θεατρικό του έργο. Η Γερτρούδη φαίνεται πως ήταν η μεγαλοφυΐα της οικογένειας, ενώ το οργανωτικό μυαλό, αυτό που βρισκόταν πίσω από κάθε της απόφαση και δράση ήταν αυτό της Αλις. Μια σχέση γεμάτη ζωντάνια, χιούμορ, πρωτότυπες ιδέες, φαντασία».

Οι μουσικές της παράστασης βασίζονται στα αγαπημένα ακούσματα των ηρωίδων στη Γαλλία και την Αμερική, μουσικές από τους Αμερικανούς τζαζίστες στο Παρίσι του Μεσοπολέμου, τις πρώτες επιτυχίες του Ελβις και τις «Γυμνοπαιδίες» του Ερίκ Σατί.

Είναι η τρίτη φορά που ανεβαίνει η συγκεκριμένη παράσταση. Η πρώτη ήταν στο θέατρο «Αμόρε» (1992-93), η δεύτερη το 2005 όπου παίχτηκε στην Θεσσαλονίκη, στο Θέατρο Τέχνης (Φρυνίχου), στο Επίκεντρο της Πάτρας και στην Κύπρο.

«Το ξανακάνουμε στο θέατρο “Αλμα”, ο καλλιτεχνικός διευθυντής Θέμης Μουμουλίδης δέχτηκε να μας φιλοξενήσει και να καλύψει τα έξοδα της νέας παραγωγής» λέει η Νικαίτη Κοντούρη. «Δεν αγαπάμε απλώς και οι τρεις μας το έργο, έχουμε ζυμωθεί μ’ αυτό, έχουμε μεγαλώσει, ωριμάσει.Καταφέραμε με τη βοήθεια όλων να φτιάξουμε μια ολοκληρωμένη πρόταση, που δεν παύει να είναι καινούργια, όχι μόνο γιατί κάθε νέο ανέβασμα -ακόμα και από τους ίδιους συνεργάτες- αποτελεί τελικά μια άλλη παράσταση, αλλά και γιατί στην προκειμένη περίπτωση οι δύο έξοχες ηθοποιοί δίνουν μια καινούργια διάσταση στην ερμηνεία των ρόλων τους. Πιστεύω πως είναι ένα μάθημα υποκριτικής από δύο σπουδαίες γυναίκες τού σήμερα, για δύο σπουδαίες γυναίκες μιας άλλης εποχής. Και μάλιστα πέρα από φύλα, φοβίες, προκαταλήψεις, ταμπού».

---

INFΟ: Θέατρο «Αλμα» (Ακομινάτου 15, Αθήνα, Τηλ.: 21 0522 0100). «Η Γερτρούδη Στάιν και η συνοδός της» του Ουίν Ουέλς. Μετάφραση: Μαρία Αγγελίδου. Σκηνοθεσία - μουσική επιμέλεια: Νικαίτη Κοντούρη. Σκηνικό - κοστούμια- σύλληψη: Γιώργος Πάτσας. Φωτισμοί: Νίκος Σωτηρόπουλος. Παίζουν: Λυδία Φωτοπούλου, Μαρία Κατσιαδάκη. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη 21:00 μέχρι τις 7 Ιανουαρίου.

  

Η ΟΥΓΓΑΡΙΑ ΑΠΟΣΥΡΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ EUROVISION

Τον γύρο του διαδικτύου κάνει τα τελευταία εικοσιτετράωρα μία είδηση που αναφέρει ότι η Ουγγαρία αποφάσισε να αποσυρθεί από τον ευρωπαϊκό διαγωνισμο τραγουδιού της Eurovision. Σύμφωνα με τον Guardian που δημοσίευσε πρώτος την είδηση, η Ουγγαρία αποσύρεται γιατί ο διαγωνισμός είναι «πολύ γκέι».

Όπως αναφέρει το δημοσίευμα πίσω από την απόφαση αυτή κρύβεται η ακροδεξιά κυβέρνηση του Viktor Orbán, και οι ηγέτες των media. «Η κίνηση αυτή έρχεται να προστεθεί στην ολοένα και πιο έντονη ομοφοβική ρητορική της χώρας» αναφέρει ο Guardian.

Νωρίτερα φέτος ο εκπρόσωπος της Βουλής της Ουγγαρίας συνέκρινε την υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια με την παιδοφιλία. Παράλληλα ένας παρουσιαστής φίλα προσκείμενος στην κυβέρνηση χαρακτήρισε την Eurovision «στόλο ομοφυλοφίλων». Ο ίδιος πρόσθεσε ότι η αποχή από τον διαγωνισμό θα ευεργετούσε την πνευματική υγεία του έθνους.

Πηγή από την δημόσια τηλεόραση της Ουγγαρίας, σχολίασε στον Guardian ότι αν και δεν έχει αναφερθεί επίσημα κάποιος λόγος για την απόφαση, όλοι οι υπάλληλοι υπέθεσαν ότι έφταιγε η σύνδεση της Eurovision με τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα. Δεν μου έκανε έκπληξη. Η απόφαση ήρθε από την κουλτούρα με την οποία έχει διαρθρωθεί το κανάλι MTVA» δήλωσε η ίδια πηγή. Τον ισχυρισμό υποστηρίζει και η ουγγρική ιστοσελίδα Index.hu.

Ωστόσο, εκπρόσωπος της κυβέρνησης του Viktor Orbán με ανάρτησή του στο Twitter κάνει λόγο για fake news. O Zoltan Kovacs αναφέρει ότι ο λόγος της απόσυρσης της Ουγγαρίας από τον διαγωνισμό είναι πώς το talent show “A Dal” από το οποίο προέκυπτε ο εκπρόσωπος της χώρας στον διαγωνισμό, θα επικεντρωθεί στο να υποστηρίζει απευθείας τους Ούγγρους καλλιτέχνες.

«Σε ανακοίνωση που εκδόθηκε πριν από λίγες εβδομάδες, η Κρατική τηλεόραση της Ουγγαρίας παρουσίασε τους αληθινούς λόγους της απόσυρσης από τον διαγωνισμό της Eurovision» ανέφερε μεταξύ άλλων ο Zoltan Kovacs. «Ο οργανισμός πίσω από την κρατική τηλεόραση, θα επαναδιαρθρώσει το budget που αφιέρωνε στην διαδικασία επιλογής τραγουδιού για την Eurovision με σκοπό να το διαθέσει απευθείας στην καριέρα ανερχόμενων Ούγγρων καλλιτεχνών. Δεν έχει να κάνει με την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα ή με το ότι η Eurovision είναι “πολύ γκέι”. Είναι μια αναγκαία αλλαγή στο σημείο εστίασης μας και μια πολύ πιο λογική χρήση πόρων προς την κατεύθυνση των ταλέντων της Ουγγαρίας».

Δεν ξέρουμε τι έχει συμβεί ακριβώς καθώς η είδηση ούτε επιβεβαιώνεται ούτε διαψεύδεται κατηγορηματικά από τον Zoltan Kovacs. Οι λόγοι δηλαδή που οδήγησαν στην αναδιάρθρωση του budget δεν γίνονται σαφείς. Ούτε εξηγείται το γεγονός ότι η απόφαση αυτή στερεί από δεκάδες Ούγγρους καλλιτέχνες τη δυνατότητα να προβληθούν στη χώρα τους, διαγωνιζόμενοι για να φτάσουν στην Eurovision. Όπως και να έχει το πρόβλημα δεν είναι μόνο η είδηση έτσι όπως κυκλοφόρησε από τον Guardian, είναι και η μη πειστική διάψευση από την κυβέρνηση. Δεν έχω να πω πολλά. Μόνο αυτό: Hοngrie zero points. (ladylike.gr, 29/11/2019)

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ - 2

Γκέι άνδρας υιοθέτησε το μωρό με Down που κανείς δεν ήθελε 

athensvoice.gr, 29/11/2019 

Η βρετανική εφημερίδα The Sun φέρνει στη δημοσιότητα τη συγκινητική ιστορία ενός άνδρας κι ενός μωρού με σύνδρομο Down που γνώρισε την απόρριψη από την πρώτη στιγμή που ήρθε στον κόσμο. 

Το μωράκι εγκαταλείφθηκε από τη μητέρα του και το απέρριψαν συνολικά 20 άλλες οικογένειες. 

Ο 41χρονος Λούκα Τραπενέζε από τη Νάπολη της Ιταλίας είναι ο μόνος που αγκάλιασε αυτό το παιδί και καταγράφει το πόσο άλλαξε η ζωή του μετά την Άλμπα στο Instagram, όπου επίσης δηλώνει «περήφανος» που είναι ο πατέρας της. 

Ο Λούκα, ο οποίος ασχολείται από τα χρόνια της εφηβείας του με παιδιά με κινητικά και διανοητικά προβλήματα, έχει ιδρύσει από το 2007 μια φιλανθρωπική οργάνωση για παιδιά με γενετικές διαταραχές. Η οργάνωση βοηθάει στην κοινωνικοποίηση των παιδιών και στην ανάπτυξη μαθησιακών ικανοτήτων. Ο Λούκα είναι ομοφυλόφιλος, δεν βρίσκεται σε κάποια σχέση, αλλά γνώριζε ότι είχε τα εφόδια για να γίνει ένας καλός γονιός για την Άλμπα. Ο Ιταλός κατάφερε να αποκτήσει τη κηδεμονία της τον Ιούλιο του 2017 όταν η μικρή Άλμπα ήταν μόλις 13 ημερών.

«Από 14 ετών εργάζομαι εθελοντικά με άτομα με κινητικά προβλήματα για αυτό και πίστεψα ότι είχα τις γνώσεις για να ανταπεξέλθω», είπε ο Λούκα στο BBC. «Όταν την κράτησα για πρώτη φορά στην αγκαλιά μου, η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Ήταν η πρώτη φορά που κρατούσα στα χέρια ένα νεογέννητο. Ωστόσο, με το πήρα την Άλμπα στην αγκαλιά μου ήξερα ότι έπρεπε να γίνω ο μπαμπάς της».

ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ - 20

Transgenderism and the Olympics

Ned Barnett (americanthinker.com, 26/11/2019)

Next year’s Tokyo Summer Olympics may spell the swift death of the transgender movement as a dominant politically-correct touchstone. Biological men, self-identifying as women, are poised to make a clean sweep of the Women’s Olympics, triggering a very public debate on this third-rail subject. That firestorm, pitting pro-women feminists against extreme pro-transgender progressives, will begin July 24^th, just as the Presidential sweepstakes moves into its sprint to the finish line. 

The International Olympic Committee -- the IOC -- recently admitted they couldn’t come up with fair guidelines governing how and when transgender women can compete as women, against biological women. Currently, the IOC says self-identified women can compete, so long as their testosterone level remains below 10 nanomoles per liter (nm/l) for 12 months. Typically, men have between 7.7 and 29.4 nm/l of testosterone, while women have between 0.12 and 1.77 nm/l. Under those IOC guidelines, hormonally-restricted men can still maintain nearly 500 percent testosterone advantage over women. 

However, the real benefit transgender women experience, according to recent studies by Sweden’s Karolinska Institutet, a leading medical university, is found in their masculine bone structure and upper body strength. This develops throughout puberty, making current testosterone levels largely insignificant.  These masculine genetic benefits are the very reason for women’s athletics. 

“Not every male advantage dissipates when testosterone drops” according to Alison Heather, a physiologist at the University of Otago in New Zealand. “Some advantages, such as their bigger bone structure, greater lung capacity, and larger heart size remain. Testosterone also promotes muscle memory. Transgender women have a heightened ability to build strength even after they transition,” Heather explained.

Olympic Gold Medalist Paula Radcliffe called it “naïve” not to think transgender women “will become a threat to female sport, asserting “people will manipulate the system.”  She tweeted that “If you are born and grow up male you cannot be allowed to compete in female sports simply because you ‘identify’ as female.  It makes a mockery of the definitions of male and female sports categories.”

High-profile tennis phenom and outspoken lesbian advocate Martina Navratilova, concurred, raising concerns over the equity of transgender women competing against biological women.  “A man can decide to be female… win everything in sight, earn a small fortune, then reverse his decision.  Letting men compete as women - simply because they change their name and take hormones -- is unfair.” 

British Olympics Silver medalist Sharron Davies agreed. “There is a fundamental difference between the binary sex you are born with and the gender you may identify as.  To protect women’s sport, those with a male sex advantage should not be able to compete in women’s sport.”

This potentially devastating trend has shown up in recent pre-Olympic international sporting competitions, where men identifying as women took the Gold.  These recent routs generated a howl from a few outraged feminist groups, though the mainstream media -- siding with transgender interests over traditional feminist interests -- have largely shut them out. Without a media voice, this controversy has had all the dynamics of a tempest in a teapot. One feminist activist, Women’s Liberation Front board member Kara Dansky told Fox’s Tucker Carlson that CNN, MSNBC, the New York Times and the Washington Post had all shut her group out. Only Fox had the courage to give them a voice.

However, that suppression can’t last.  This internecine brouhaha will really hit the fan next July, when men competing as women start racking up Olympic Gold – at the expense of biological women who physically can’t compete with larger, stronger men. When the 2020 Summer Olympics arrive, media suppression of feminist concerns will change.          

In fact, the change has already begun.

One controversial case involves a bio-man now calling herself Laurel Hubbard. Before conversion, he’d competed as a man in Olympic-caliber weightlifting events, well into his 30s, before he transitioned at age 35.  Recently, she took two Golds and a Silver at the games in Samoa, dominating three women’s heavyweight lifting categories.  In response, New Zealand-based Speak Up For Women is demanding that males be barred from competing as women, regardless of their claims of transgender womanhood.  While a similar feminist sports advocacy group in Great Britain also spoke out against Hubbard, the IOC proved unable or unwilling to address the issue. 

Hubbard isn’t an isolated example. Wired.com reports that, in the United States, transgender college competitor CeCé Telfer recently won the NCAA Division II National Championship in the 400-meter run. Last month, transgender athlete June Eastwood’s victory helped her Montana State Grizzlies team finish first at the Montana Invitational.

Transgender girls are also competing in high school athletics, shutting out other girls at every turn. For instance, Terry Miller recently won the girl’s 200-meter dash at the Connecticut State Open track championship. Miller and fellow transgender athlete Christiana Holcomb dominated Connecticut, winning 15 state championship titles -- as girls -- this year.

These self-identified women are all on the fast track to Olympic Gold.  Helen Carroll, who worked on the NCAA Transgender Handbook, estimates that, although only three tenths of one percent (0.3%) of Americans identify as transgender, there are 200 transgender women in NCAA sports today. That disproportionate representation ensures that there’s a lot of Olympic Gold out there that young women won’t have a prayer of winning.  This reflects the state of transgender women in sports here and worldwide. The mainstream media has kept a very PC lid on the outrage expressed by some feminist groups, but the 2020 Olympics will change that.

This quadrennial competition will take place live in millions of homes next summer. The Olympics are typically watched by more than a billion people worldwide – including more than 25 million Americans at any one time. Many of these viewers will, for the first time, be confronted by biological men “identifying as women,” competing as transgender women, taking advantage of their huge natural advantage, allowing these biological men to dominate women athletes. 

Since the core purpose of the feminist movement has always been to help prevent women from being dominated by men, this transgender inclusion in competition will inevitably create a huge rift within progressive circles. Lines will be drawn between those feminists -- and other progressives -- who hold fealty to all politically-correct causes, seeing them as more important than their own cause. They will be pitted against other feminists who feel that biological women athletes should not have to compete with men. These feminists will be joined by millions of fair-minded Americans, who will watch, horrified, while transgender women capture the medals and marginalize true women athletes. 

This internal debate may come down to numbers. Traditional feminists will demand, “do you support we who make up 51 percent of the population -- or do you support the dominant rights of a minority that includes fewer than a third of one percent of the human population?”  When that split comes, it could deconstruct the entire progressive coalition. Currently, that umbrella of competing needs appears to be held together by duct tape and baling wire.

Worse for them, this disastrous inner debate will occur in public, during the titanic political face-off between an extreme progressive who’ll be running against the more traditional Trump.  This controversy is sure to deepen America’s left-right rift, shattering the Democrats’ fragile progressive coalition into a myriad shards of small hyper-special interest groups. Especially hard hit will be those who insist that they’re truly special and actually deserve -- demand -- support from all progressives.

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ - 1

Χώρισε gay ζευγάρι γιατί ο ένας ερωτεύτηκε τον φίλο της 25χρονης κόρης του!

europost.gr, 18/11/2019

Η σχέση του ζευγαριού διήρκησε 32 χρόνια και μαζί υιοθέτησαν πέντε παιδιά.

Ωστόσο ο ένας από τους δυο ερωτεύτηκε το αγόρι της κόρης του ο οποίος είναι 25 χρονών.

Σύμφωνα με την Dailymail.co.uk πλέον ζουν όλοι μαζί (και ο 25χρονος) παρά το γεγονός πως έχουν πάρει διαζύγιο και κανείς δεν έχει πρόβλημα με τις νέες συνθήκες.

Η οικoγένεια είναι από το Essex, αλλά πλέον ζει στη Φλόριντα.

Τα παιδιά αναφέρουν τον Τόνι ως «μπαμπά», τον κ. Drewitt-Barlow επίσης ως «μπαμπά» και τον κ. Hutchison ως «πατριό».

Αξίζει να σημειωθεί πως ο 50χρονος με τον 25χρονο σχεδίαζαν να κάνουν και δικά τους παιδιά, δίδυμα, χρησιμοποιώντας με την βοήθεια παρένθετης μητέρας. Οι δυο τους ισχυρίζονται πως η σχέση τους δεν ήταν ποτέ σεξουαλική.

Μάλιστα ο 50χρονος Drewitt-Barlow, δήλωσε στην Sun: «Δεν περνάω κρίση μέσης ηλικίας».

Υποστήριξε πως ζουν πολύ καλά όλοι μαζί απλά λέει στα παιδιά του πως «ο μπαμπάς έχει έναν νέο φίλο».

Ο κ. Drewitt-Barlow και ο σύζυγός του Tony έγιναν οι πρώτοι γκέι γονείς του Ηνωμένου Βασιλείου το 1999.

ΨΙΘΥΡΟΙ

ΨΙΘΥΡΟΙ
The Children’s Hour, 1934

Του Λίλλιαν Χέλμαν

σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Κοέν

ΘΕΑΤΡΟ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΟΡΝ

Πρωταγωνιστούν

Μαρίνα Ψάλτη, Μαρίνα Ασλάνογλου, Αλεξάνδρα Παντελάκη, Βάνα Παρθενιάδου, Θανάσης Πατριαρχέας, Βασιλική Κωστοπούλου

Άραγε τι θα συνέβαινε, αν στη Σκωτία του 1810 ένα νεαρό κορίτσι ισχυριζόταν πως μες στη νύχτα, κάθε νύχτα, έβλεπε τις δυο δασκάλες του μαζί στο κρεβάτι – όχι απλώς να φιλιούνται και να χαϊδεύονται, αλλά και να κινούνται σαν να συνευρίσκονται ερωτικά;

Άραγε θα το πίστευαν;

Και, αν το πίστευαν, τι θα πάθαιναν οι δυο δασκάλες;

Η Μαριάν και η Τζέην είναι συνιδιοκτήτριες ενός σχολείου θηλέων. Η Τζέην είναι αρραβωνιασμένη με τον Τζόζεφ, έναν νεαρό γιατρό. Όταν τα οικονομικά του σχολείου επιτέλους αρχίζουν ν’ ανθίζουν, το ζευγάρι αποφασίζει να παντρευτεί – πράγμα που κάνει τη Μαριάννα ζηλέψει. Μια κακομαθημένη μαθήτρια του σχολείου, που θέλει να εκδικηθεί τις δασκάλες επειδή τιμωρήθηκε για κάποια αταξία, διαδίδει ένα βαρύ ψέμα: πως τάχα οι δυο γυναίκες διατηρούν μεταξύ τους κρυφό δεσμό. Οι φήμες μεταδίδονται από στόμα σε στόμα, το σχολείο χάνει τις μαθήτριές του και η επιχείρηση κλείνει.

Γραμμένο το 1934 το έργο αποτέλεσε μέγιστο σκάνδαλο για την Αμερική και –παρά τις διθυραμβικές κριτικές του– δεν ξαναπαρουσιάστηκε ποτέ έως το 1961, που βγήκε στους κινηματογράφους.

Η παράσταση χρησιμοποιεί ως βάση της το θεατρικό κείμενο της Χέλλμαν, αλλά το εμπλουτίζει σημαντικά με τις καταγραφές του πραγματικού γεγονότος που την ενέπνευσε. Το φόντο της Σκωτίας του 1810, τα πρακτικά της αληθινής δίκης, αστυνομικές αναφορές, διηγήσεις μαρτύρων, υλικό από τον τύπο της εποχής: όλα αυτά συνθέτουν το σώμα της παράστασης που θα μετατοπίσει χρονικά το έργο της Χέλλμαν από το 1934… πίσω στο 1810.

ΤΟΣΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΛΙΓΟΣ ΧΡΟΝΟΣ - 123

φωτογραφία: Daniel James

ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΕΝΤΥ ΜΠΕΓΚΕΛ

Η παράσταση, που ανέβηκε για πρώτη φορά στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Νέων Δημιουργών και έκανε αίσθηση επιστρέφει στο Εθνικό Θέατρο τον Νοέμβριο του 2019. Ένας από τους πιο σημαντικούς συγγραφείς της νέας γενιάς, ο  Εντουάρ Λουί πέτυχε ήδη με το πρώτο του βιβλίο, το Να τελειώνουμε με τον Εντύ Μπελγκέλ, να ανανεώσει το λογοτεχνικό είδος της βιογραφίας. Ο 26χρονος συγγραφέας, μαχητικός υπέρμαχος της εργατικής τάξης, προκαλεί το κατεστημένο με την αιχμηρή και  πολιτική γραφή του. Καταγγέλλει τη βία εναντίον των «διαφορετικών» μιλώντας για λογαριασμό όλων εκείνων που έχει εκμεταλλευτεί  και έχει εγκαταλείψει το σύστημα. Στόχος του το πολιτικό κατεστημένο από το οποίο πηγάζουν τακτικές εκφοβισμού και αποκλεισμού. Μεταφρασμένο σε πάνω από είκοσι γλώσσες, το Να τελειώνουμε με τον Εντύ Μπελγκέλ, είναι ένα παγκόσμιο μπεστ σέλερ με έντονα αυτοβιογραφική αφήγηση, που ξεσήκωσε θύελλες αντιδράσεων, δημόσιες συζητήσεις και διαμάχες. Ο συγγραφέας αναμετριέται με ένα περιβάλλον που ο ίδιος έχει βιώσει, και χαρακτηρίζεται από κοινωνικές ανισότητες, ομοφοβία, ξενοφοβία, βία και ρατσισμό.

Είναι ο σκληρός συντηρητισμός της επαρχίας των 90’s κάτι ξένο για την Αθήνα του 2019; Ανήκουν αυτά τα αφηγήματα σε ένα κακό παρελθόν που αποτελεί πλέον ιστορία για την εξευρωπαϊσμένη Αθήνα; Η παράσταση Να τελειώνουμε με τον Εντύ Μπελγκέλ επιχειρεί να χτίσει γέφυρες επικοινωνίας ανάμεσα στο προσωπικό και στο πολιτικό άλλοτε χρησιμοποιώντας ως αφηγηματικό τρόπο την ωμή και ντοκουμενταρίστικη απεικόνιση της βάρβαρης κουλτούρας του χωριού και άλλοτε καταφεύγοντας στη σουρεαλιστική παραδοξότητα.

Ο Εντύ είναι ομοφυλόφιλος. Ο Εντύ μεγαλώνει σε έναν κόσμο που του επιτίθεται ευθέως. Μέσα από την κουλτούρα της τοξικής αρρενωπότητας, της βίας και της οργής, οι άνθρωποι, περισσότερο θύματα παρά θύτες αυτής της ιδεολογίας, παρατάνε το σχολείο, βρίζουν τους αράπηδες, τις γυναίκες και τις «αδερφές», καταναλώνουν ασταμάτητα αλκοόλ και τηλεόραση. Ο Εντύ προσπαθεί να προσαρμοστεί, αλλά κάθε φορά αποτυγχάνει. Η μόνη λύση είναι η φυγή, ο Εντύ πρέπει να φύγει.

ΘΕΑΤΡΟ REX - ΣΚΗΝΗ «ΚΑΤΙΝΑ ΠΑΞΙΝΟΥ»

Η παράσταση είναι κατάλληλη μόνο για ενήλικους θεατές

Το αυτοβιογραφικό έργο του Εντουάρ Λουί, Να τελειώνουμε με τον Εντύ Μπελγκέλ, μεταφράστηκε σε πάνω από είκοσι γλώσσες και προκάλεσε έντονες συζητήσεις. Στην Ελλάδα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αντίποδες.

Η ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΟΜΟΦΥΛΩΝ ΜΕΙΩΣΕ ΤΙΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ

Η νομιμοποίηση του γάμου μεταξύ ομοφυλοφίλων μείωσε δραματικά τις αυτοκτονίες, σύμφωνα με μελέτη

Οι ειδικοί, παρόλα αυτά, προειδοποιούν για το ομοφοβικό στίγμα που εξακολουθεί να υπάρχει.

city.sigmalive.com, 15/11/2019

Σύμφωνα με νέα μελέτη, το να επιτρέπεται ο γάμος μεταξύ ομοφυλοφίλων, έχει βοηθήσει στη μείωση του ποσοστού των αυτοκτονιών ανάμεσα στις σκανδιναβικές χώρες, ανάμεσα στους gay άντρες και τις λεσβίες.

Συγκρίνοντας τις χρονικές περιόδους 1989 - 2002 και 2003 - 2016, σε Δανία και Σουηδία, καταγράφεται ποσοστό μείωσης της τάξης του 46% σε σχέση με τις αυτοκτονίες ανθρώπων που είναι παντρεμένοι με άτομα του ιδίου φύλου.

Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η μείωση του στίγματος γύρω από τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις ήταν πιθανότατα ένας από τους λόγους της πτώσης του ποσοστού.

«Το να είσαι παντρεμένος είναι κάτι που σε προστατεύει από τις αυτοκτονίες», δηλώνει η Annette Erlangsen, επιστήμονας στο Δανέζικο Ινστιτούτο Ερευνών για την Πρόληψη των Αυτοκτονιών. «Νομιμοποιώντας τον γάμο μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου και θεσπίζοντας άλλα υποστηρικτικά νομοθετικά μέτρα, θα μπορούσε πραγματικά να μειωθεί το στίγμα για τις διάφορες μειονότητες σε σχέση με τη σεξουαλικότητα».

Ο γάμος μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου νομιμοποιήθηκε το 2009 στη Σουηδία και το 2012 στη Δανία. Τα σύμφωνα συμβίωσης είναι πλέον νόμιμα σε 27 χώρες, εκ των οποίων 16 στην Ευρώπη. Το Εκουαδόρ είναι η πιο πρόσφατη περίπτωση κράτους που το επέτρεψε, τον Ιούνιο του τρέχοντος έτους.

Παρόλα αυτά, το ποσοστό των παντρεμένων ομοφυλόφιλων που αφαιρούν τη ζωή τους εξακολουθεί να είναι μεγαλύτερο από διπλάσιο σε σχέση με τους στρέιτ παντρεμένους που αυτοκτονούν, και για τις δύο περιόδους που μελετήθηκαν, και αυτό είναι ένα σημείο που ενισχύει τις έρευνες από άλλες χώρες οι οποίες δείχνουν όντως μια ψηλότερη συχνότητα για απόπειρες αυτοκτονίας από τα LGBT+ άτομα.

Ειδικά οι νεαροί LGBT + άνθρωποι έχουν τουλάχιστον τριπλάσιες πιθανότητες να προσπαθήσουν να αυτοκτονήσουν από ότι οι straight συνομήλικοί τους, σύμφωνα με 35 μελέτες από 10 χώρες που εκπονήθηκαν από ερευνητές το 2018.

Παρά τη φήμη της Σκανδιναβίας ως προοδευτικού ηγέτη για τα δικαιώματα LGBT, μια μελέτη που δημοσιεύθηκε μόλις τον Οκτώβριο, και στην οποία ερωτήθηκαν σχετικά 62.000 Δανοί, αποκάλυψε ότι σχεδόν ένας στους τρεις άνδρες θεωρούν ότι το σεξ μεταξύ δύο ανδρών είναι ηθικά λανθασμένο.