Η ΑΝΔΡΙΚΗ ΠΟΡΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ 6

Υπάρχει μια σειρά από εικόνες με σκηνές από την περιοχή των συμποσίων, τις οποίες θα μπορούσε κανείς να συσχετίσει με ενοικιασμένους ψυχαγωγητές, δηλ. με πόρνους. Κάποιοι από τους απεικονισμένους αυλητές, που κρατούσαν αυλό, δεν ήταν προσκαλεσμένοι, δηλ. μισθωμένοι μουσικοί. Και πολλά από τα αποσπάσματα των εικόνων με νεαρό και εταίρα θα μπορούσαν να ερμηνευθούν σε σχέση με την παρεισαγωγή στο Συμπόσιον του Ξενοφώντος του επεισοδίου του Διονύσου-Αριάδνης, ως συγκρίσιμα άκροάματα (Συμπ. Q, 6). Η χορεύτρια, που φορεί δέρμα πάνθηρα και ο αυλητής επάνω σε μια εικόνα κύλικα, ο οποίος βρίσκεται στο Λονδίνο, θα μπορούσαν να κατανοηθούν με αυτή την έννοια. Επειδή ωστόσο λείπει κάθε εξωτερικό γνώρισμα ενός αγοραστού νεαρού, τέτοιες ερμηνείες πρέπει να μείνουν ως υποθετικές. 
Οι άνδρες πόρνοι ήσαν πιθανώς κατά μεγάλο μέρος σκλάβοι και επήλυδες, δηλ. δεν ήσαν πολίτες. 'Ετσι π. χ. εκείνος ο Θεόδοτος, που τον γνωρίζομε από κάποιον λόγο του Λυσία ( Λυσ. 111), καταγόταν από την Πλάταια και προφανώς δεν κατείχε κανένα εντελώς ή κανένα πλήρες πολιτικό δικαίωμα. Δυο από τους εραστές του φιλονικούσαν για την εύνοιά του, ώσπου κατέληξαν σε αντιπαράθεση βιαιοπραγίας, τόσο που εναντίον του ενός υποβλήθηκε μήνυση για απόπειρα φόνου. 
Αυτός ο Θεόδοτος όμως φαίνεται πως δεν ήταν κάποιος συνηθισμένος πόρνος, αλλοιώς ο καθένας θα μπορούσε να τον ενοικιάζει κάθε φορά για τις ανάγκες του χωρίς δυσκολία. 'Επαιζε κάπως το ρόλο μιας εταίρας, την οποία θα την ήθελε κάποιος να την έχει μόνος του για μακρότερο χρονικό διάστημα. Ενώ ο ένας εραστής τον είχε δήθεν πάρει με συμβόλαιο έναντι του σεβαστού ποσού των 300 Δραχμών, φαίνεται πως ο άλλος τον είχε μεταχειρισθεί μάλλον ως ερωμένον, για να κατακτήσει τη συμπάθειά του. 
Δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε παραστάσεις, που να έχουν ως θέμα τους την κανονική πορνεία σε οίκο ανοχής, όπως στην περιοχή των ετεροφύλων διακρίνομε τον τύπο εικόνων με επίσκεψη σε εταίρες, μολονότι υπήρχαν τέτοιοι οίκοι ανοχής. Ο Αισχίνης κάνει λόγο για φόρο, που έπρεπε να πληρώνουν οι πόρνοι καθώς και για οίκους ανοχής. Επάνω στο Λυκαβηττό βρισκόταν τάχα ένα τέτοιο κατάστημα. 

 Καρόλα Ράινσμπεργκ: Γάμος, εταίρες και παιδεραστία στην Αρχαία Ελλάδα (Εκδ. Παπαδήμα, 1999)