8.7.10

ΑΝΔΡΙΚΑ ΦΙΛΙΑ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ 1

Η πρώτη εμπορική ταινία που περιείχε ρομαντικό φιλί μεταξύ ανδρών ήταν η Καταραμένη Κυριακή (1971), εκεί που ο Μάρεϊ Χεντ ξαναγυρίζει στον Πήτερ Φιντς, κι εκείνος το σφίγγει στην αγκαλιά του. Ο σκηνοθέτης Τζων Σλέσιντζερ δήλωνε: «Ήθελα ν’ αγκαλιαστούν και να φιληθούν με πάθος εραστών –αλλά χωρίς πολλά πολλά. Όλα έπρεπε να συμβούν κανονικά, σαν να συνέβαιναν κάθε μέρα. Δεν ήθελα να φανούν σαν δυο σκοτεινοί τύποι που ικανοποιούν μ’ ένα ένοχο φιλί τις ανώμαλες ορέξεις τους. Το φιλί έπρεπε να σημαίνει: “Μωρό μου, γύρισα, τι φαϊ έχουμε;”» Σε άλλες ταινίες ο ομοφυλοφιλικός πόθος αντιμετωπίζεται σαν σοβαρή απειλή για τη σεξουαλική ταυτότητα του ατόμου και για τις κοινωνικές συμβάσεις, και το φιλί μεταξύ ανδρών γίνεται εκρηκτικό. Ο Ροντ Στάιγκερ ως Λοχίας (1968) σε μια στρατιωτική βάση, προσπαθεί ν’ αφήσει πίσω του χρόνια σεξουαλικής καταπίεσης δηλώνοντας άγρια έναν νεοσύλλεκτο (Τζων Φίλιπ Λω), όταν όμως ο νεαρός τον αποκρούει, ο Στάιγκερ τινάζει τα μυαλά του στον αέρα. Στο Καλά Χριστούγεννα, κύρις Λώρενς (1983), ο αιχμάλωτος πολέμου Ντέηβιντ Μπάουι φιλάει τον διοικητή του στρατοπέδου Ρουίσι Σακαμότο μπροστά στα μάτια όλων των φρουρών και των κρατουμένων, αλλά η δημόσια αποκάλυψη των ομοφυλοφιλικών τάσεων του Σακαμότο δεν φέρνει έρωτα αντί για πόλεμο: σπιλώνει τη στρατιωτική του τμή. Κάποιοι θεατές γιουχάισαν το φιλί του Μάικλ Κέην και του Κρίστοφερ Ρηβ στη Θανάσιμη παγίδα (1982), που έμεινε στην ιστορία ως «το φιλί των δέκα εκατομμυρίων δολαρίων», γιατί τόσες ήταν, λένε, οι εισπράξεις που έχασε η ταινία γι’ αυτή τη σκηνή. 15 χρόνια αργότερα, με τον In & Out, όταν ο Τομ Σέλεκ έδινε στον Κέβιν Κλάιν, ένα καυτό φιλί διαρκείας για να τον κάνει να αποδεχθεί την σεξουαλική του ταυτότητα, πολλοί θεατές ζητωκραύγαζαν. Ένα από τα πιο παθιασμένα γκέι φιλιά είχε η ταινία Ωραίο μου πλυντήριο (1985). Ο ξανθός Ντάνιελ Ντέη Λιούις γιόρταζε τα εγκαίνια του μαγαζιού του γεμίζοντας το στόμα του σαμπάνια κι αφήνοντας την να κυλήσει στο στόμα του πακιστανού συνεταίρου και εραστή του (Γκόρντον Γουόρνερ)

Douglas Keesey – Paul Duncan (επιμ): Ο ερωτικός κινηματογράφος (Taschen/Γνώση, 2006)

Δεν υπάρχουν σχόλια: