18.5.10

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ

«Επί πέντε απογεύματα, η γυναίκα αυτή μου μιλούσε μισή ώρα κάθε φορά
πίνοντας τσάι, γιατί, όπως έλεγε, και οι εκφωνήτριες των ειδήσεων ξεκουράζονται
κι αυτές… Μέσα απ’ την αφήγησή της ζωντανεύουν οι δεκαετίες του ’50 και του ’60.
Υπάρχουν κομμάτια που είναι τελείως ντοστογιεφσκικά. Ζούσε με τη μάνα της
και μια χήρα παπαδιά σ’ ένα υπόγειο στην Πάτρα σε κατάσταση εξαθλίωσης.
Όλη μέρα διάβαζαν έντρομες την Αγία Επιστολή, ένα κείμενο που επιφύλασσε
φριχτές τιμωρίες σε όσους διέπρατταν και το ελάχιστο παράπτωμα, αλλά
τη νύχτα η Πανωραία έβγαινε να ψωνιστεί να ζήσουν… Περιγράφει πώς κοιμόταν
στο λιμάνι πάνω σε εφημερίδες, πώς ψώνισε και τον ίδιον τον άντρα της,
ο οποίος είχε πληρώσει προκαταβολικά… Η Πανωραία επίσης τραγουδά,
απαγγέλλει ρομαντικά ποιήματα». Γιώργος Χρονάς
.
Σημείωμα συγγραφέα
Σ' ένα ετοιμόρροπο σπίτι, στα Προσφυγικά, συνάντησα, τον Σεπτέμβριο του 1983, τη βασίλισσα των φτωχών της Πάτρας. Όλοι, λένε, θεέ μου βρέξε κι εγώ λέω μη βρέχεις θεέ μου! Γιατί στάζει το σπίτι. Είπε. Κι αμέσως, αλλάζοντας τη φωνή της, - μη με βλέπεις έτσι εδώ μέσα, εγώ ήμουν Κιμ Νόβακ με τρία τηλέφωνα στα πόδια μου, με πατρόνες στην πόρτα! Έλεγα αυτός να μπει! Αυτός να φύγει!
Τον χειμώνα του 1986 πήγα στην Πάτρα και μου διηγήθηκε τη ζωή της. Το βιος μου - όπως έλεγε. Τι έχει αυτή η βιογραφία που περικλείει την Πάτρα, την Αθήνα, την Ελλάδα, του '50, '60, '70, κι έκανε τον Μάνο Χατζιδάκι να πει, σ' ένα βιβλιοπώλη στην στοά Χηρς, στη Θεσσαλονίκη - πως είναι το καλύτερο βιβλίο που διάβασε στη ζωή του; Ο αναγνώστης θα καταλάβει. Δεν έχει ένα αλλά πολλά παράλληλα θαύματα. Αρετές υψηλού λόγου. Από μια αμόρφωτη γυναίκα. Τη γυναίκα της Πάτρας, που μιλάει χωρίς να ντρέπεται, χωρίς να λυπάται. Ελεύθερος και σπάνιος λόγος.
Δύο είναι οι μανίες της - η νεολαία και ο θεός. Και για τα δύο λέει πράγματα και τα υπογράφει. Δεν γνώριζε τον Λούθηρο αλλά τις λαϊκές τραγουδίστριες που τη συντροφεύουν με τα τραγούδια τους από χρόνια στο ράδιο και σ' αυτές καταφεύγει συχνά - η ίδια τραγουδάει εξαιρετικά, υπήρξε και τραγουδίστρια για να ζήσει.
Η ιστορία της δεν σημαδεύεται μόνο από τη φτώχεια ή από τη σάρκα και το σκάνδαλο, οι πρόστυχες φράσεις της πέφτουν σαν άσφαιρα πυρά - δεν πρέπει να θίγουν κανένα. Είναι τρόπος εκπνοής, ανθρώπινης λαλιάς.
Ο αναγνώστης καλό είναι να αφήσει στον προθάλαμο της σεβαστής κατοικίας του ό,τι γνώσεις διαθέτει περί εμψύχων και αψύχων. Περί ανθρώπων και ζώων. Περί ζωής και θανάτου. Περί χαράς και λύπης.
Ένα από τα επίθετα που αποδίδονται στην Ελληνική Αφροδίτη είναι και το Πανωραία. Αυτό είναι το όνομα της συγγραφέως αυτού του βιβλίου που κυκλοφορεί σε τρίτη έκδοση.
Η γυναίκα της Πάτρας, είναι η πιο αληθινή -δηλαδή, γυμνή- ιστορία, που έχετε διαβάσει, στην ελληνική γλώσσα, από τη σταύρωση του Χριστού και τα διηγήματα τον Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.
Γιώργος Χρονάς

Για τον συγγραφέα
Ο Γιώργος Χρονάς γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1948 στον Πειραιά. Από το 1973, που εμφανίστηκε στα γράμματα, έχει εκδώσει είκοσι βιβλία με ποιήματα, πεζά, θέατρο. Ξεκίνησε από το Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, επί Μάνου Χατζιδάκι, το 1979, παρουσιάζοντας την εκπομπή Οδός Πανός 17, έως σήμερα που παρουσιάζει το Ξενοδοχείο Βαλκάνια. Εργάστηκε επίσης στο Πρώτο και το Δεύτερο Πρόγραμμα. Δημοσιογράφησε σε περιοδικά και εφημερίδες.
Ποιήματά του και πεζά έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Εκατό τραγούδια του έχουν μελοποιηθεί από Έλληνες συνθέτες. Εκδίδει από τον Φεβρουάριο του 1981 το περιοδικό Οδός Πανός, τις ομώνυμες εκδόσεις, καθώς και τις Εκδόσεις Σιγαρέτα.
Από τον Μάρτιο του 2009 είναι διευθυντής στο ένθετο: Βιβλιοθήκη - Καταφύγιο Θηραμάτων, της Ελευθεροτυπίας. Κάθε Παρασκευή.

Από Μηχανής θέατρο
Ακαδήμου 13-Μεταξουργείο - Αθήνα, 104 36
Σκηνοθεσία: Λένα Κιτσοπούλου
Ερμηνεύει η Ελένη Κοκκίδου

1 σχόλιο:

gay super hero είπε...

"Τι έχει αυτή η βιογραφία που έκανε τον Μάνο Χατζιδάκι να πει, σ' ένα βιβλιοπώλη στην στοά Χηρς, στη Θεσσαλονίκη - πως είναι το καλύτερο βιβλίο που διάβασε στη ζωή του;"

"Η γυναίκα της Πάτρας, είναι η πιο αληθινή -δηλαδή, γυμνή- ιστορία, που έχετε διαβάσει, στην ελληνική γλώσσα, από τη σταύρωση του Χριστού και τα διηγήματα τον Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη."

Aπό σεμνότητα πάντως δεν φαίνεται να διαθέτει και πολλή ο συγγραφέας.

Και όποιος γνωρίζει το συγκεκριμένο έργο μένει διπλά έκπληκτος από την αμετροέπεια...