ΜΕΤΑ-ΝΕΩΤΕΡΙΚΟΙ ΓΟΝΕΙΣ!

Monty Python's The Meaning of Life

To πρώτο μωρό που χαρακτηρίζεται ως «απροσδιόριστου φύλου», βάσει απαίτησης του γονιού, γεννήθηκε τον Καναδά

huffingtonpost.gr, 4/7/2017

Το πρώτο παιδί που αν και μετρά πλέον οκτώ μήνες ζωής δεν έχει φύλο, γεννήθηκε στον Καναδά. Το μωρό φυσικά έχει γεννητικά όργανα αλλά πιθανότατα για πρώτη φορά, παγκοσμίως στην κάρτα υγείας του - το μοναδικό μέχρι στιγμής επίσημο έγγραφο που πιστοποιεί την ύπαρξή του- δε υπάρχει αναφορά στο φύλο. Συγκεκριμένα στην κάρτα υγείας του βρέφους υπάρχει μόνο το γράμμα «U», το αρχικό γράμμα για τις λέξεις λέξεις «undetermined» ή «unassigned» δηλαδή «απροσδιόριστο» ή «μη καθορισμένο».
Αιτία η άρνηση του γονιού, Kori Doty, ο οποίος είναι trangender αλλά παράλληλα αρνείται να χαρακτηριστεί ως άνδρας ή γυναίκα (χρησιμοποιείται για τον ίδιο και το παιδί η αντωνυμία «they» που στα ελληνικά μεταφράζεται ως «εμείς») και θέλει το παιδί του να ανακαλύψει μόνο του το φύλο του καθώς θα μεγαλώνει αντί να φορτωθεί μια «ταμπέλα» από τη γέννησή του.

Ο γονιός γέννησε το μωρό που φέρει το όνομα Searyl Atli τον περασμένο Νοέμβριο στο σπίτι ενός φίλου στη Βρετανική Κολούμπια και μέχρι σήμερα υποστηρίζει σθεναρά πως η οπτική παρατήρηση των γεννητικών οργάνων του βρέφους δεν επαρκεί για τον προσδιορισμό του φύλου και πολύ περισσότερο για να προσδιοριστεί το φύλο με το οποίο θα ταυτιστεί στην μετέπειτα ζωή του.

Γι αυτό και δεν επιθυμεί να υπάρχει καμία αναφορά στο φύλο του παιδιού σε κανένα αρχείο και επίσημο έγγραφο. Όπως εξηγεί, μεγαλώνει το παιδί «αναγνωρίζοντάς» το ως μωρό μέχρι να φτάσει σε μια ηλικία που θα έχει καλύτερη αίσθηση του εαυτού του και έλεγχο του λεξιλογίου. «Προσπαθώ να του δίνω όλη μου την αγάπη και την υποστήριξη για να γίνει ένα ολοκληρωμένο άτομο, πέρα από τους περιορισμούς που φέρνουν τα “κουτάκια” αγόρι-κορίτσι» είπε, στο CBC.

Ο γονιός είναι μέλος του Gender-Free ID Coalition, υποστηρίζει πως πολλά άτομα που δεν αισθάνονται διαφορετικά απ' τον χαρακτηρισμό που τους έχει αποδοθεί κατά τη γέννησή τους αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα όταν μεγαλώνοντας θα προσπαθήσουν να αλλάξουν τα επίσημα έγγραφα που έχουν εκδοθεί.

«Όταν γεννήθηκα οι γιατροί είδαν τα γεννητικά μου όργανα και υπέθεσαν ποιος θα είμαι στο μέλλον και αυτές τους οι υποθέσεις τους με ακολούθησαν την ταυτότητα καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής μου...Αυτές οι υποθέσεις ήταν λανθασμένες και αναγκάστικα να κάνω πάρα πολλές αλλαγές από τότε».

Στην περίπτωση του παιδιού, Searyl Atli, ο γονιός ανέφερε πως οι αρχές αρνήθηκαν να εκδώσουν πιστοποιητικό γέννησης χωρίς να υπάρχει αναφορά στο φύλο και τώρα ο γονιός αποφάσισε να ακολουθήσει τη δικαστική οδό.

Η δικηγόρος της οικογένειας, barbara findlay (η οποία δεν θέλει τα πρώτα γράμματα του ονόματος και του επωνυμου της να γράφονται με κεφαλαίο) είπε στο Global News: «Ο προσδιορισμός του φύλου στον πολιτισμό μας, γίνεται όταν κάποιο μέλος του ιατρικού προσωπικού σηκώνει τα πόδια (σ.σ. του μωρού) και κοιτά τα γεννητικά του όργανα. Αλλά γνωρίζουμε ότι το φύλο του μωρού δεν αναπτύσσεται παρά αρκετά χρόνια μετά τη γέννησή του».

Τα καναδικά ΜΜΕ αναφέρουν πως κάρτα υγείας του συγκεκριμένου μωρού είναι πιθανότητα η πρώτη που εκδίδεται σε παγκόσμιο επίπεδο χωρίς να υπάρχει αναφορά στο φύλο.

*****

Νηπιαγωγείο της Στοκχόλμης δεν ξεχωρίζει τα παιδιά σε αγόρια και κορίτσια

John Taglabue (tanea.gr/New York Times, 2012)

Υπάρχει ένα νηπιαγωγείο στην παλιά πόλη της Στοκχόλμης όπου οι νηπιαγωγοί αποφεύγουν να χρησιμοποιούν τις προσωπικές αντωνυμίες. Αντί «αυτός» ή «αυτή», οι εκπαιδευτικοί αποκαλούν στους 115 μικρούς μαθητές «παιδιά». Οποιεσδήποτε αρσενικές ή θηλυκές αναφορές αποτελούν ταμπού. Γι' αυτό προτιμάται η «ουδέτερη αντωνυμία» hen, λέξη που απουσιάζει από το λεξιλόγιο των περισσότερων Σουηδών αλλά χρησιμοποιείται ευρέως σε αρκετούς κύκλους ομοφυλοφίλων και φεμινιστών.

Στη μικρή βιβλιοθήκη του νηπιαγωγείου τα κλασικά παραμύθια με τα αρσενικά και τα θηλυκά στερεότυπα, όπως η Σταχτοπούτα, είναι πολύ λίγα. Υπάρχουν απεναντίας πολλές ιστορίες για ανύπαντρους γονείς, υιοθετημένα παιδιά ή ζευγάρια του ιδίου φύλου. Τα κορίτσια δεν είναι υποχρεωμένα να παίζουν με κουζινικά. Ούτε τα λέγκο θεωρούνται αποκλειστικά αγορίστικα παιχνίδια. Οταν χτυπήσει κάποιο αγόρι, οι νηπιαγωγοί έχουν διδαχθεί να δείχνουν την ίδια τρυφερότητα που θα έδειχναν αν ήταν ένα κορίτσι στη θέση του. Οι κούκλες είναι ένα παιχνίδι για όλους, και ορισμένες είναι μαύρες.

Οσο γνωστή είναι η Σουηδία για το ΙΚΕΑ και τα κεφτεδάκια της, άλλο τόσο είναι και για τις θέσεις της περί ισότητας. Σε κάθε περίπτωση, το συγκεκριμένο δημόσιο ίδρυμα προσχολικής αγωγής, το Nicolaigarden, αποτελεί ίσως το πιο καταναγκαστικό παράδειγμα των προσπαθειών της χώρας να σβήσει τις φυλετικές γραμμές και, θεωρητικά, να θεμελιώσει ίσες ευκαιρίες για άνδρες και γυναίκες. Αυτό που διδάσκονται τα παιδιά, λέει η Μαλίν Εγκλεσον, υπάλληλος σε γκαλερί που στέλνει στο νηπιαγωγείο την 15 μηνών κόρη της Χάνα, «είναι ότι τα κορίτσια κλαίνε, αλλά και τα αγόρια επίσης».

Το εκπαιδευτικό μοντέλο του Nicolaigarden θεωρείται ήδη πολύ επιτυχημένο∙ τόσο ώστε να παροτρύνει τρεις εκπαιδευτικούς του να ανοίξουν ένα παράρτημα, το οποίο σήμερα έχει 40 μαθητές.

Αυτό που στην πραγματικότητα πυροδότησε το πάθος των δασκάλων ήταν ένας νόμος του 1998, βάσει του οποίου όλα τα σχολεία υποχρεούνται να διασφαλίζουν ίσες ευκαιρίες για τα αγόρια και τα κορίτσια. Ορμώμενοι από εκείνον τον νόμο, οι νηπιαγωγοί του Nicolaigarden αποφάσισαν να κινηματογραφήσουν ο ένας τον άλλον την ώρα που έπαιζαν, έτρωγαν ή απλώς βρίσκονταν με τα παιδιά ηλικίας έως έξι ετών. «Διαπιστώσαμε πολλές διαφορές στον τρόπο με τον οποίο χειριζόμασταν τα παιδιά.

Εάν, για παράδειγμα, ένα αγόρι έκλαιγε γιατί είχε χτυπήσει, το παρηγορούσαμε, λιγότερο όμως απ' ό,τι τα κορίτσια. Στα αγόρια λέγαμε: "Συνέχισε, δεν είναι και τόσο άσχημα τα πράγματα"», επισημαίνει η Λότα Ταγιαλίν, διευθύντρια του νηπιαγωγείου.

Οι πρώτες αντιδράσεις έκαναν πολύ γρήγορα την εμφάνισή τους. Η Ταγιαλίν παραδέχεται πως δέχονται πολλά γράμματα και μέιλ. «Τα περισσότερα ωστόσο δεν επιχειρηματολογούν. Εκφράζουν κυρίως θυμό»