Οι τηλε-λαληµένοι
Της Πόπης ∆ιαµαντάκου (Τα Νέα, 15/1/2011)
Το ένα µετά το άλλο φαινόµενο παρακµής ξεπροβάλλει µέσα από τη σύγχυση τηλεόρασης και πραγµατικότητας, που όσο χιουµοριστικά και να προσπαθήσει κάποιος να τα προσεγγίσει φτάνει στην κατάλυση ακόµη και αυτής της έννοιας του χιούµορ. (...)
Μετά τον πρώην νοµάρχη και νυν περιφερειάρχη Παναγιώτη Ψωµιάδη που σπεύδει στην εκποµπή του Αυτιά να αφηγηθεί, εν είδει τηλεοπτικού ευτράπελου, υπόθεση υποτιθέµενης σεξουαλικής του παρενόχλησης από βουλευτή στα πρώτα πολιτικά του βήµατα, πράττει το ίδιο ακριβώς και παρουσιαστής πρωινάδικου, ο Γιώργος Λιάγκας. Και αυτόν τον «παρενόχλησε σεξουαλικά» βουλευτής, ότανως νέος δηµοσιογράφος έκανε πολιτικό ρεπορτάζ, ζαλισµένος προφανώς από την αρρενωπή οµορφιά του. Στενόµυαλη επίδειξη µαταιοδοξίας ή κάτι πολύ βαθύτερο και ανησυχητικό καθώς, προκειµένου να συντονιστούνµε το περί «ντιντήδων» κλίµα στην πολιτική το οποίο υιοθετήθηκε από τους οπαδούς του λαϊκισµού εν είδει κριτικής στο «σάπιο πολιτικό σύστηµα», πολιτικός και παρουσιαστής δεν ορρωδούν µπροστά στους στοιχειώδεις κανόνες σεβασµού του κοινού;
Γιατί τέτοιου είδους δηλώσεις αποτελούν δείγµατα εκείνου του ύπουλου φασισµού που ενδεδυµένος τον µανδύα του «τηλεοπτικού ευτράπελου» δεν υπονοεί άλλο από τη ρατσιστική ταύτιση της δηµόσιας εικόνας µε την ιδιωτική και υποβάλλει την πρώτη στην προκατάληψη που θεωρούν τα «απόλυτα αρσενικά» των παραδειγµάτων ότι βαρύνει τη δεύτερη. (...)
Μικροί υπερφίαλοι εαυτοί σε µια άνευ προηγουµένου–και σε παγκόσµια αποκλειστικότητα– ανενδοίαστη τηλεοπτική επίδειξη της προσωπικής τους σύγχυσης µεταξύ ρόλου και πραγµατικότητας. Μικρά «εγώ» που αυτοπροβάλλονται ως απόλυτα µοντέλα µέσα στη διάλυση των ορίων και της ίδιας της έννοιας της ελευθερίας από ένα τηλεοπτικό θέαµα που τους αποθεώνει όσο το υπηρετούν.
Οσο στενεύουν τα όρια λόγω κρίσης και το άγχος για την επικράτηση στον πίνακα τηλεθέασης ή στις κάλπες µεγαλώνει, γινόµαστε µάρτυρες οι φιλοθεάµονες σπασµωδικών ξεσπασµάτων ενός πρωτοφανούς εγωισµού των διασηµοτήτων που θεωρούν «νόµο» τον ίδιο τους τον εαυτό.
Της Πόπης ∆ιαµαντάκου (Τα Νέα, 15/1/2011)
Το ένα µετά το άλλο φαινόµενο παρακµής ξεπροβάλλει µέσα από τη σύγχυση τηλεόρασης και πραγµατικότητας, που όσο χιουµοριστικά και να προσπαθήσει κάποιος να τα προσεγγίσει φτάνει στην κατάλυση ακόµη και αυτής της έννοιας του χιούµορ. (...)
Μετά τον πρώην νοµάρχη και νυν περιφερειάρχη Παναγιώτη Ψωµιάδη που σπεύδει στην εκποµπή του Αυτιά να αφηγηθεί, εν είδει τηλεοπτικού ευτράπελου, υπόθεση υποτιθέµενης σεξουαλικής του παρενόχλησης από βουλευτή στα πρώτα πολιτικά του βήµατα, πράττει το ίδιο ακριβώς και παρουσιαστής πρωινάδικου, ο Γιώργος Λιάγκας. Και αυτόν τον «παρενόχλησε σεξουαλικά» βουλευτής, ότανως νέος δηµοσιογράφος έκανε πολιτικό ρεπορτάζ, ζαλισµένος προφανώς από την αρρενωπή οµορφιά του. Στενόµυαλη επίδειξη µαταιοδοξίας ή κάτι πολύ βαθύτερο και ανησυχητικό καθώς, προκειµένου να συντονιστούνµε το περί «ντιντήδων» κλίµα στην πολιτική το οποίο υιοθετήθηκε από τους οπαδούς του λαϊκισµού εν είδει κριτικής στο «σάπιο πολιτικό σύστηµα», πολιτικός και παρουσιαστής δεν ορρωδούν µπροστά στους στοιχειώδεις κανόνες σεβασµού του κοινού;
Γιατί τέτοιου είδους δηλώσεις αποτελούν δείγµατα εκείνου του ύπουλου φασισµού που ενδεδυµένος τον µανδύα του «τηλεοπτικού ευτράπελου» δεν υπονοεί άλλο από τη ρατσιστική ταύτιση της δηµόσιας εικόνας µε την ιδιωτική και υποβάλλει την πρώτη στην προκατάληψη που θεωρούν τα «απόλυτα αρσενικά» των παραδειγµάτων ότι βαρύνει τη δεύτερη. (...)
Μικροί υπερφίαλοι εαυτοί σε µια άνευ προηγουµένου–και σε παγκόσµια αποκλειστικότητα– ανενδοίαστη τηλεοπτική επίδειξη της προσωπικής τους σύγχυσης µεταξύ ρόλου και πραγµατικότητας. Μικρά «εγώ» που αυτοπροβάλλονται ως απόλυτα µοντέλα µέσα στη διάλυση των ορίων και της ίδιας της έννοιας της ελευθερίας από ένα τηλεοπτικό θέαµα που τους αποθεώνει όσο το υπηρετούν.
Οσο στενεύουν τα όρια λόγω κρίσης και το άγχος για την επικράτηση στον πίνακα τηλεθέασης ή στις κάλπες µεγαλώνει, γινόµαστε µάρτυρες οι φιλοθεάµονες σπασµωδικών ξεσπασµάτων ενός πρωτοφανούς εγωισµού των διασηµοτήτων που θεωρούν «νόµο» τον ίδιο τους τον εαυτό.
1 σχόλιο:
Dikio apoluto exei i kuria Diamantakou...
ma poioi nomizoun oti einai orismenoi?
Δημοσίευση σχολίου