12.6.06

ΕΝΑΣ ΓΚΕΪ ΣΤΑ ...ΧΑΡΑΚΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ

Ένας γκέι στα... χαρακώματα του αμερικανικού ποδοσφαίρου
Jane Wheatley - THE TIMES
Όταν είδε την ταινία « Brokeback Mountain» έκλαψε γοερά. «Αυτή η λαχτάρα, αυτός ο φόβος. Ήμουν εγώ». Όχι, ο Εσέρα Τουάολο δεν ήταν καουμπόι, ούτε ζούσε στην Άγρια Δύση. Έζησε όμως 9 χρόνια στον κόσμο του αμερικανικού ποδοσφαίρου...
Εκεί επιτρέπονται τα πάντα: ο σαδισμός, ο ρατσισμός, ο αλκοολισμός... Τα πάντα, εκτός από την ομοφυλοφιλία. Ο Εσέρα γεννήθηκε (το 1969) και μεγάλωσε στη Χαβάη, το όγδοο παιδί μιας οικογένειας μεταναστών από τις Αμερικανικές Σαμόα. Ήταν πέντε ετών όταν έμαθε την έννοια της λέξης «μαχού»: «Σήμαινε στην τοπική διάλεκτο "αδελφή" και ήταν κάτι κακό». Το αγοράκι σταμάτησε να παίζει με τις κούκλες της αδελφής του, κατέπνιξε τον πόθο του να αποκτήσει ένα παιχνίδι-κουζίνα και αντ' αυτού, ζήτησε από τη μητέρα του ένα ψεύτικο καουμπόικο πιστόλι. Στην Εκκλησία έμαθε να τρέμει τις Κυριακές, όταν ο πάστορας κεραυνοβολούσε το «σίχαμα» της ομοφυλοφιλίας. Έπειτα από κάθε τέτοιο κήρυγμα, ο Εσέρα περνούσε ατελείωτες ώρες γονατιστός στη μικρή οικογενειακή μπανανοφυτεία, εκλιπαρώντας τον Θεό να τον απαλλάξει από αυτή την κατάρα. Στα δέκα του χρόνια, ο Εσέρα γράφτηκε σε μια ομάδα αμερικανικού ποδοσφαίρου: «Αποφάσισα πως θα γινόμουν πιο μεγάλος, πιο δυνατός, πιο γρήγορος από όλους, ώστε να μην μπορούν να καταλάβουν ότι είμαι γκέι».
Αλίμονο όμως, αυτό του το πείσμα απλώς τον έσπρωξε σε έναν κόσμο περισσότερο αδιάλλακτο και τρομακτικό από την οποιαδήποτε αγροτική κοινότητα Πεντηκοστιανών: ο Εσέρα εξασφάλισε μια αθλητική υποτροφία για το Πανεπιστήμιο του Όρεγκον και το 1991, σε ηλικία 22 ετών, στρατολογήθηκε ως αμυντικός παίκτης στους Green Bay Packers. Με ύψος 1,88 και βάρος 136 κιλά, με χαρακτήρα μαχητικό και θαρραλέο, ο νεαρός ξεχώρισε γρήγορα. Άρχισε να βγάζει πολλά χρήματα, να γίνεται γνωστός. Τις νύχτες όμως, όταν ξάπλωνε, η αγωνία δεν τον άφηνε να κλείσει μάτι. Κι αν το μυστικό του γινόταν γνωστό; Ο Εσέρα είχε φανεί προσεχτικός. Κατά τα φοιτητικά του χρόνια, η ερωτική του ζωή είχε περιοριστεί σε μερικές τυχαίες σεξουαλικές επαφές πίσω στη Χαβάη. «Σκεφτόμουν όμως, κι αν κάποιος με δει στην τηλεόραση ή την εφημερίδα και πάρει τηλέφωνο και πει, "Συγχαρητήρια Green Bay, μόλις προσλάβατε έναν γκέι";». Τι θα συνέβαινε τότε;
Το αμερικανικό ποδόσφαιρο είναι ένας πόλεμος. Οι παίκτες είναι πολεμιστές. Είναι δυνατοί, αρρενωποί «σούπερμαν», που έχουν το δικαίωμα εκτός γηπέδου να καβγαδίζουν, να πίνουν, να απατούν τις συζύγους τους, ακόμα και να χτυπούν τις γυναίκες τους - αλλά όχι να είναι γκέι. «Αν αποκαλυπτόταν ότι ένας αθλητής της Εθνικής Λίγκας Ποδοσφαίρου είναι γκέι», δήλωσε πρόσφατα ένας βετεράνος του αθλήματος, «τότε ο άνθρωπος αυτός δεν θα βρισκόταν στο γήπεδο την επόμενη Κυριακή».
Εννιά χρόνια πέρασε ο Εσέρα μέσα σε αυτήν την παράνοια, τρέμοντας διαρκώς μήπως το μυστικό του αποκαλυφθεί. Επαγγελματικά είχε επιτυχίες, είχε και αποτυχίες. Άλλαξε πέντε ομάδες. Κάποια στιγμή έφτασε να βγάζει ένα εκατομμύριο δολάρια. Δύο φορές πήγε να γίνει κάτι με κάποιον συμπαίκτη του, και τις δύο έπειτα από ολονύχτια κραιπάλη - και τις δύο έκανε πίσω, αμήχανος. Το 1996, ο Εσέρα γνώρισε τον Μίτσελ Γουίρλι, επιτυχημένο ιδιοκτήτη νάιτ κλαμπ. Όταν ο Μίτσελ τον πήρε τηλέφωνο με σκοπό να τον ξαναδεί, ο Εσέρα πανικοβλήθηκε τόσο που του είπε ότι έκανε λάθος! Ακόμα και όταν έγιναν τελικά ζευγάρι («Πέρασαν αιώνες προτού κάνουμε σεξ»), ο Εσέρα ήταν συνεχώς νευρικός και αγχωμένος.
ΤΕΛΙΚΑ, TO 2000, ο νεαρός από τη Χαβάη αποφάσισε να βάλει ένα τέλος σε όλα αυτά. Σήμερα ζει στα περίχωρα της Μινεάπολης με τον «σύζυγό» του, τον Μίτσελ, και τα δύο υιοθετημένα παιδιά τους, δύο δίδυμα αδελφάκια πέντε ετών από τη Χαβάη. Έχει εγκαταλείψει το ποδόσφαιρο. Έχει μιλήσει δημοσίως για την ομοφυλοφιλία του. Έχει παρουσιάσει την οικογένειά του στην τηλεόραση. Και οσονούπω πρόκειται να κυκλοφορήσει ένα βιβλίο με τίτλο «Μόνος στα Χαρακώματα: η ζωή μου ως γκέι» (Alone in the Trenches: my life as a gay man, Sourcebooks). Ο Εσέρα έχει γίνει ένα είδος ακτιβιστή. Προσπαθεί να προωθήσει την ανεκτικότητα και τον σεβασμό της διαφορετικότητας, ακόμα και στον σκληρό κόσμο του αμερικανικού ποδοσφαίρου. Ξέρει καλά, όμως, πως θα χρειαστεί καιρός. Στο μεταξύ, ο ίδιος απολαμβάνει μια ζωή απαλλαγμένη επιτέλους από το ψέμα.
(Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ 2-3-2006)

Δεν υπάρχουν σχόλια: