Η διαδικασία εναντίον του Τιμάρχου δείχνει καθαρά ότι η γενική ανεκτικότητα απέναντι σε μια "χαλαρωμένη" παιδεραστία δεν ήταν απεριόριστη. Παραβάσεις έναντι των ισχυόντων σεξουαλικών κανόνων παρέμεναν καλύτερα στο κρυφό. Αν γνωστοποιούνταν, θα έπρεπε να κολάζονται προς προστασίαν ολόκληρου του συστήματος των αξιών.'Ετσι η ομοφυλοφιλική δυσφήμηση και η υπόνοια της πορνείας ήταν ένα προσφιλές και ολοφάνερα επιτυχημένο στρατήγημα σε μια δικαστική αγωγή.
Συνήθως μόνον η κοινωνική και η νομική κατάσταση ήταν εκείνο που έκανε το ένα πορνεία και το άλλο παιδεραστία. Η παιδεραστία ήταν προνόμιο του ελεύθερου πολίτη, ενώ για τους δούλους (Αισχίν. 1,57) καθώς και για τους μετοίκους δεν ήταν δυνατόν να πραγματοποιείται. Και στους δυο δεν αναγνωριζόταν το ηθικό επίπεδο, το οποίο απαιτούνταν για την παιδεραστία. Εκτός αυτού από τις ομάδες αυτών των προσώπων έλειπε το παιδαγωγικό, το αστικό φρόνημα, μια και ήταν αποκλεισμένοι από κάθε πολιτική δραστηριότητα.
Έτσι π. χ. η σχέση, την οποία ο Συρακόσιος θεατρώνης στο Συμπόσιον του Ξενοφώντος έχει προς το νεαρό χορευτή της ομάδας του, δεν εμπίπτει στην παιδεραστία, έστω κι αν εκ των πραγμάτων είναι ένα συγκeίσιμo φαινόμενο. Επειδή αυτή η σχέση δεν συνδέει δυο Αθηναίους πολίτες, ξεφεύγει από κάθε ταξινόμηση, η οποία ωστόσο θα ήταν ασήμαντη. Ο Συρακόσιος αγαπάει τον χορευτή αυτόν, με τον οποίον περνάει κάθε νύχτα (Ξεν. Συμπ. 4, 53- 54) και του οποίου η ομορφιά και η κομψότητα γοητέύουν τους συμποσιαστές, όπως τους μαγεύει το τραγούδι και το παίξιμό του με έγχορδα όργανα. Ζηλότυπα τον παρακολουθεί με το φόβο ότι κάποιος από τους ξένους θα μπορούσε να τον παρασύρει στο στρώμα του και να τον πείσει. να περάσει μαζί του τη νύχτα. Το αγόρι προφανώς δεν είναι δούλος του Συρακοσίου, γιατί αλλοιώς δεν θα είχαν καταστεί δυνατές κάποιες σεξουαλικές παραβιάσεις επάνω του χωρίς τη συγκατάθεση του ιδιοκτήτη του. Αυτή η ερωτική σχέση δε φαίνεται βιασμένη, όπως γινόταν συχνά μεταξύ κυρίου και δούλου ή δούλης. Είναι παιδεραστία στο επίπεδο του "μικρού ανθρώπου", σεξουαλικό πάθος συνδεδεμένο με τη μέριμνα με την ευημερία του νεαρού, τον οποίον ο Συρακόσιος βλέπει να διακινδυνεύει από τον αβρό κύριο, καταπώς λέγει στο Σωκράτη (Ξεν. Συμπ. 4, 52). Στην πραγματικότητα ίσως να τον χρησιμοποίησαν σαν πόρνο.
Το αγόρι ανήκει σ' εκείνον τον ημίκοσμο του κλάδου της διασκέδασης, ο οποίος είχε τους ανθρώπους του για κάθε είδος τέρψης, είτε για συνουσία είτε για επαγγελματική συμποσιακή διασκέδαση. Η μια ομάδα ήσαν οι εταίρες, των οποίων ήδη έχομε αναπτύξειτην πολύπλευρη χρησιμοποίηση. Το αντίστοιχο το παρίσταναν τα αγόρια, από τα οποία προφανώς ανέμεναν την ίδια προθυμία για τις διάφορες υπηρεσίες. Πιθανώς και ο Φαίδων, εκείνος ο γνωστός μας μαθητής του Σωκράτη, με το όνομα του οποίου ο Πλάτων ονόμασε έναν από τους διαλόγους του, να είχε τοποθετηθεί στο Συμπόσιον ως αγόρι της ηδονής, όπου συνήντησε το Σωκράτη και τον άκουσε να μιλάει. Ο Φαίδων καταγόταν από την Ηλιδα και είχε εξαναγκασθεί να ασκεί την πορνεία (Γέλλιος, 2, 18, 1-4). Οι φίλοι του Σωκράτη τον απελευθέρωσαν.
Στις εικόνες των αγγείων εμφανίζονται αγόρια ως τραπεζοκόμοι, μουσικοί, χορευτές και αρτίστες κατά το Συμπόσιον. Ενας κύλικας, που βρίσκεται στο Καίμπριτζ, δείχνει τους κατακεκλιμένους συμποσιαστές, εκ των ο οποίων ο καθένας έχει δίπλα του γερμένη μιαν εταίρα. Μπροστά τους εκτελούν το ρόλο τους δυο αγόρια: το ένα, γυμνό, περιποιείται τους καλεσμένους, ενώ το άλλο, σκεπασμένο με μακρύ μανδύα, διασκεδάζει τους συμποσιαστές παίζοντας αυλό. 'Ενας κρατήρας, που βρίσκεται στο Κορνέτ0, παριστάνει μια παρέα κωμαστών, οι οποίοι διασκεδάζουν με διάφορα χορευτικά και ακροβατικά νούμερα, που εκτελούν αγόρια και νεαροί […]
Καρόλα Ράινσμπεργκ: Γάμος, εταίρες και παιδεραστία στην Αρχαία Ελλάδα (Παπαδήμας, 1999)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου