.
- Ώστε μένετε μόνος σας;
- Όχι
- Έχετε λοιπόν κάποιον να σας φροντίζει;
- Δεν έχει σημασία. Κάντε μου την εισαγωγή.
Ο γιατρός κούνησε το κεφάλι αρνητικά.
Ο γέρος παραδόθηκε. Βυθίστηκε λίγο στη θέση του και είπε:
- Καλά λοιπόν. Δεν μένω μόνος μου, μένω μαζί με έναν φίλο. Εγώ ψωνίζω, αυτός μαγειρεύει. Προχτές τον φέρανε εδώ. Είναι άρρωστος. Είναι μόνος του. Δεν έχει κανέναν εκτός από μένα. Είναι στην πτέρυγα 7.
Ο γιατρός κούνησε το κεφάλι του με κατανόηση.
- Δεν έχει κανέναν εκτός από μένα κι εγώ δεν έχω κανέναν εκτός απ’ αυτόν, καταλαβαίνετε; Εκείνος μαγειρεύει, εγώ κάνω τα ψώνια. Για ποιόν θα ψωνίζω τώρα; Ποιος θα μου μαγειρεύει τώρα τα βράδια; Δεν καταλαβαίνετε. Ζούμε μαζί εδώ και είκοσι πέντε χρόνια. Δεν μου αρέσει να μαγειρεύω, παλιότερα έτρωγα έξω. Του Άντολφ του αρέσει. Τώρα δεν έχω να φάω τα βράδια. Σήμερα το βράδυ και χτες το βράδυ καθόμουν εκεί μέσα, μέσα στο άδειο δωμάτιο. Σιωπή, δεν ακουγόταν τίποτα, δεν μύριζε τίποτα. Δεν ακούω τίποτα πια τα βράδια στο σπίτι, δεν μυρίζω τίποτα. Κι εκείνος, εκείνος δεν βλέπει τίποτα, είναι μισότυφλος, τα βράδια του διάβαζα, εδώ ποιος θα του διαβάζει; Ε; ποιος θα διαβάζει στον Άντολφ τα βράδια;
.
- Ώστε μένετε μόνος σας;
- Όχι
- Έχετε λοιπόν κάποιον να σας φροντίζει;
- Δεν έχει σημασία. Κάντε μου την εισαγωγή.
Ο γιατρός κούνησε το κεφάλι αρνητικά.
Ο γέρος παραδόθηκε. Βυθίστηκε λίγο στη θέση του και είπε:
- Καλά λοιπόν. Δεν μένω μόνος μου, μένω μαζί με έναν φίλο. Εγώ ψωνίζω, αυτός μαγειρεύει. Προχτές τον φέρανε εδώ. Είναι άρρωστος. Είναι μόνος του. Δεν έχει κανέναν εκτός από μένα. Είναι στην πτέρυγα 7.
Ο γιατρός κούνησε το κεφάλι του με κατανόηση.
- Δεν έχει κανέναν εκτός από μένα κι εγώ δεν έχω κανέναν εκτός απ’ αυτόν, καταλαβαίνετε; Εκείνος μαγειρεύει, εγώ κάνω τα ψώνια. Για ποιόν θα ψωνίζω τώρα; Ποιος θα μου μαγειρεύει τώρα τα βράδια; Δεν καταλαβαίνετε. Ζούμε μαζί εδώ και είκοσι πέντε χρόνια. Δεν μου αρέσει να μαγειρεύω, παλιότερα έτρωγα έξω. Του Άντολφ του αρέσει. Τώρα δεν έχω να φάω τα βράδια. Σήμερα το βράδυ και χτες το βράδυ καθόμουν εκεί μέσα, μέσα στο άδειο δωμάτιο. Σιωπή, δεν ακουγόταν τίποτα, δεν μύριζε τίποτα. Δεν ακούω τίποτα πια τα βράδια στο σπίτι, δεν μυρίζω τίποτα. Κι εκείνος, εκείνος δεν βλέπει τίποτα, είναι μισότυφλος, τα βράδια του διάβαζα, εδώ ποιος θα του διαβάζει; Ε; ποιος θα διαβάζει στον Άντολφ τα βράδια;
.
Michael Kleeberg: Ο κομμουνιστής της Μονμάρτης και άλλες ιστορίες (Άγρα)
.
Τόσο συγκινητικό. Τόσο αληθινό. Τόσο τρομαχτικό για το μέλλον μου!!
ΑπάντησηΔιαγραφή:-/
Συγκλονιστικό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι η ζωή να ήταν πιο εύκολη... Αν ήμουν στη θέση του κυρίου σε πληροφορώ ότι δε θα ήθελα να φάω ξανά, δε θα ήθελα να διαβάσω ξανά... Θα ήθελα να μη μπορώ να αναπνεύσω άλλο μόνος μου και να έσβηνα δίπλα στον άνθρωπό μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι... Για τα τελευταία 25 χρόνια που ψώνιζα για το σπίτι μας!
Φιλί μοναχικό!