David Wojnarowicz: Rimbaud In New York
30.11.07
29.11.07
28.11.07
Ο ΤΑΣΟΣ ΓΑΛΑΤΗΣ ΣΤΙΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΕΣ ΒΡΑΔΙΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΧΡΩΜΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ
Το βιβλιοπωλείο Πολύχρωμος πλανήτης παρουσιάζει τον τιμημένο με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης 2006 ποιητή Τάσο Γαλάτη την Τετάρτη 28 Νοεμβρίου, ώρα 20:00, στον χώρο του βιβλιοπωλείου Αντωνιάδου 6, Πεδίον του Άρεως.
Διαβάστε περισσότερα για τον Τ. Γαλάτη πιέζοντας εδώ:
Gay Βιβλιογραφία στα ελληνικά
Ποιείν – Επιθεώρηση ποιητικής τέχνης
Διαβάστε περισσότερα για τον Τ. Γαλάτη πιέζοντας εδώ:
Gay Βιβλιογραφία στα ελληνικά
Ποιείν – Επιθεώρηση ποιητικής τέχνης
AIDS. ΗΛΙΚΙΑΚΑ ΝΕΩΤΕΡΑ ΤΑ ΝΕΑ ΚΡΟΥΣΜΑΤΑ
.
Το ΑΙDS «ξαναθυμήθηκε» τους νέους
Κατά 20% αυξήθηκαν τα κρούσματα στην Ελλάδα σε σχέση με το 2006
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Μάρθα Καϊτανίδη (ΤΑ ΝΕΑ, 22/11/2007)
Το ΑΙDS «ξαναθυμήθηκε» τους νέους
Κατά 20% αυξήθηκαν τα κρούσματα στην Ελλάδα σε σχέση με το 2006
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Μάρθα Καϊτανίδη (ΤΑ ΝΕΑ, 22/11/2007)
Κατά 20% εκτιμάται πως έχουν αυξηθεί τα κρούσματα ΑΙDS στην Ελλάδα σε σχέση με πέρυσι. Τα επίσημα στοιχεία από το Κέντρο Ελέγχου και Νοσημάτων θα ανακοινωθούν στο τέλος της εβδομάδας, αλλά οι ειδικοί ήδη κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, επισημαίνοντας πως ο ιός «χτυπά» ολοένα και και νεώτερους ανθρώπους.
«Οι νέοι έχουν εφησυχάσει σε ό,τι αφορά τα μέτρα προστασίας, με αποτέλεσμα να παραλείπουν να χρησιμοποιούν προφυλακτικό. Ουσιαστικά, τα τελευταία χρόνια οι Έλληνες συμπεριφέρονται λες και έχουν ξεχάσει το συγκεκριμένο νόσημα, γι΄ αυτό και είναι απαραίτητη η ανάγκη ενημέρωσης τόσο των ενηλίκων όσο και των μαθητών», επισημαίνει ο κ. Μάριος Λαζανάς, παθολόγοςλοιμωξιολόγος, διευθυντής του Γ΄ Παθολογικού Τμήματος και της Μονάδας Λοιμώξεων του Νοσοκομείου Ερυθρός Σταυρός. Σεξ χωρίς προφυλάξεις όμως κάνει και ένας στους τρεις φορείς του ΑΙDS, γεγονός που θέτει τόσο τους ίδιους σε αυξημένο κίνδυνο να κολλήσουν κάποιον νέο ιό με καταστροφικές συνέπειες για την υγεία τους όσο και τους συντρόφους τους, όπως προέκυψε από πρόσφατη πανεπιστημιακή μελέτη που αποκάλυψαν τα «ΝΕΑ». Το αποτέλεσμα είναι πως στη χώρα μας έχουν καταγραφεί περισσότεροι από 8.080 οροθετικοί.
Έλλειψη νοσηλευτών
Παρ΄ όλα αυτά, οι μονάδες λοιμώξεων στα δημόσια νοσοκομεία δεν επαρκούν, ενώ έντονο είναι το πρόβλημα εξαιτίας της έλλειψης εκπαιδευμένων νοσηλευτών. Ειδικότερα στην Αττική λειτουργούν μόλις 10 μονάδες- είναι ενδεικτικό ότι μεγάλα νοσοκομεία, όπως το Ιπποκράτειο και το Σισμανόγλειο, δεν διαθέτουν ειδικά τμήματα- ενώ στην περιφέρεια η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη. Είναι ενδεικτικό πως στη Θεσσαλονίκη λειτουργεί μόνον μια ειδική μονάδα λοιμώξεων στο ΑΧΕΠΑ, ενώ οι οροθετικοί που ζουν στα Γιάννινα, στην Αλεξανδρούπολη και στη Θεσσαλία δεν έχουν πού να απευθυνθούν, αφού δεν υπάρχουν τα αντίστοιχα τμήματα αλλά ούτε και εκπαιδευμένοι γιατροί. Στο Νοσοκομείο της Ρόδου εργάζεται μόνον ένας εξειδικευμένος γιατρός που «παλεύει» με τα λίγα μέσα που διαθέτει, όπως αναφέρθηκε κατά τη χθεσινή συνέντευξη Τύπου που οργάνωσε η Ελληνική Εταιρεία Μελέτης και Αντιμετώπισης (ΕΕΜΑΑ) του ΑΙDS. Ο πρόεδρος της ΕΕΜΑΑ κ. Παναγιώτης Γαργαλιάνος- Κακολύρης τονίζει πως υπάρχει ανάγκη αύξησης των κλινών αλλά και του κατάλληλα εκπαιδευμένου νοσηλευτικού προσωπικού, ενώ κρίνεται πλέον επιτακτική ανάγκη να επανέλθει το μέτρο της κατ΄ οίκον νοσηλείας. «Στην περίπτωση που διακομιστεί ένας πολυτραυματίας οροθετικός σε ένα νοσοκομείο, οι γιατροί ναι μεν δεν αρνούνται να τον χειρουργήσουν, σαφώς όμως υπάρχει προβληματισμός για το ποια κλινική μπορεί να τον φιλοξενήσει. Και αυτό γιατί το προσωπικό δεν είναι εκπαιδευμένο», υπογραμμίζει η κ. Μαρία Χίνη, παθολόγος-λοιμωξιολόγος στη Μονάδα Λοιμώξεων του Νοσοκομείου Ερυθρός Σταυρός.
«Οι νέοι έχουν εφησυχάσει σε ό,τι αφορά τα μέτρα προστασίας, με αποτέλεσμα να παραλείπουν να χρησιμοποιούν προφυλακτικό. Ουσιαστικά, τα τελευταία χρόνια οι Έλληνες συμπεριφέρονται λες και έχουν ξεχάσει το συγκεκριμένο νόσημα, γι΄ αυτό και είναι απαραίτητη η ανάγκη ενημέρωσης τόσο των ενηλίκων όσο και των μαθητών», επισημαίνει ο κ. Μάριος Λαζανάς, παθολόγοςλοιμωξιολόγος, διευθυντής του Γ΄ Παθολογικού Τμήματος και της Μονάδας Λοιμώξεων του Νοσοκομείου Ερυθρός Σταυρός. Σεξ χωρίς προφυλάξεις όμως κάνει και ένας στους τρεις φορείς του ΑΙDS, γεγονός που θέτει τόσο τους ίδιους σε αυξημένο κίνδυνο να κολλήσουν κάποιον νέο ιό με καταστροφικές συνέπειες για την υγεία τους όσο και τους συντρόφους τους, όπως προέκυψε από πρόσφατη πανεπιστημιακή μελέτη που αποκάλυψαν τα «ΝΕΑ». Το αποτέλεσμα είναι πως στη χώρα μας έχουν καταγραφεί περισσότεροι από 8.080 οροθετικοί.
Έλλειψη νοσηλευτών
Παρ΄ όλα αυτά, οι μονάδες λοιμώξεων στα δημόσια νοσοκομεία δεν επαρκούν, ενώ έντονο είναι το πρόβλημα εξαιτίας της έλλειψης εκπαιδευμένων νοσηλευτών. Ειδικότερα στην Αττική λειτουργούν μόλις 10 μονάδες- είναι ενδεικτικό ότι μεγάλα νοσοκομεία, όπως το Ιπποκράτειο και το Σισμανόγλειο, δεν διαθέτουν ειδικά τμήματα- ενώ στην περιφέρεια η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη. Είναι ενδεικτικό πως στη Θεσσαλονίκη λειτουργεί μόνον μια ειδική μονάδα λοιμώξεων στο ΑΧΕΠΑ, ενώ οι οροθετικοί που ζουν στα Γιάννινα, στην Αλεξανδρούπολη και στη Θεσσαλία δεν έχουν πού να απευθυνθούν, αφού δεν υπάρχουν τα αντίστοιχα τμήματα αλλά ούτε και εκπαιδευμένοι γιατροί. Στο Νοσοκομείο της Ρόδου εργάζεται μόνον ένας εξειδικευμένος γιατρός που «παλεύει» με τα λίγα μέσα που διαθέτει, όπως αναφέρθηκε κατά τη χθεσινή συνέντευξη Τύπου που οργάνωσε η Ελληνική Εταιρεία Μελέτης και Αντιμετώπισης (ΕΕΜΑΑ) του ΑΙDS. Ο πρόεδρος της ΕΕΜΑΑ κ. Παναγιώτης Γαργαλιάνος- Κακολύρης τονίζει πως υπάρχει ανάγκη αύξησης των κλινών αλλά και του κατάλληλα εκπαιδευμένου νοσηλευτικού προσωπικού, ενώ κρίνεται πλέον επιτακτική ανάγκη να επανέλθει το μέτρο της κατ΄ οίκον νοσηλείας. «Στην περίπτωση που διακομιστεί ένας πολυτραυματίας οροθετικός σε ένα νοσοκομείο, οι γιατροί ναι μεν δεν αρνούνται να τον χειρουργήσουν, σαφώς όμως υπάρχει προβληματισμός για το ποια κλινική μπορεί να τον φιλοξενήσει. Και αυτό γιατί το προσωπικό δεν είναι εκπαιδευμένο», υπογραμμίζει η κ. Μαρία Χίνη, παθολόγος-λοιμωξιολόγος στη Μονάδα Λοιμώξεων του Νοσοκομείου Ερυθρός Σταυρός.
Κλείνουν τις πόρτες σε αλλοδαπούς με ΑΙDS
ΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ βουλιάζουν από τα χρέη, με αποτέλεσμα να κλείνουν την πόρτα σε δεκάδες αλλοδαπούς που διαγιγνώσκονται με ΑΙDS. Αρκεί κανείς να αναλογιστεί πως η ετήσια χορήγηση αντιρετροϊκών φάρμακων κοστίζει 12.000-13.000 ευρώ, κόστος που «δένει τα χέρια» των γιατρών. Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, όλοι οι μετανάστες έχουν δικαίωμα νοσηλείας και «κάλυψης» της φαρμακευτικής αγωγής, υπό την προϋπόθεση πως δεν μπορούν να προμηθευτούν τα απαραίτητα φάρμακα από τη χώρα προέλευσής τους. «Στην πράξη η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική, αφού αρκετοί υποθετικά έχουν τη δυνατότητα να λαμβάνουν τα φάρμακα από τη χώρα τους, πρακτικά όμως αυτό δεν συμβαίνει. Παρ΄ όλα αυτά, δεν έχουμε τη δυνατότητα να τους βοηθήσουμε», εξηγεί ο Παναγιώτης Γαργαλιάνος- Κακολύρης.
ΕΘΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΔΡΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ AIDS
.
Εθνικό Σχέδιο Δράσης για το AIDS
ΑΠΕ- Έθνος, 23/11/2007
Οκτώ στα δέκα άτομα που μολύνθηκαν με τον ιό του AIDS το 2007 στη χώρα μας είναι άνδρες και δύο στα δέκα γυναίκες.
Μέχρι σήμερα, για το τρέχον έτος έχουν καταγραφεί 420 νέα περιστατικά, από τα οποία το 42,9% έχουν δηλωθεί ως ακαθόριστα σε σχέση με τον τρόπο μετάδοσης, το 36% μετά από ομοφυλοφιλική σεξουαλική επαφή, ενώ το 19,3% αφορά ετεροφυλοφιλική μετάδοση. Καταγράφηκε μόνο μια περίπτωση από μετάγγιση αίματος, η οποία μάλιστα έγινε στο εξωτερικό.
Το χαρακτηριστικό των νέων στοιχείων, είναι η σημαντική αύξηση που παρουσιάζουν οι καινούργιες αναφορές για AIDS σε άνδρες ομοφυλόφιλους. Αξιοσημείωτο επίσης είναι το στοιχείο ότι η μεγαλύτερη συχνότητα των νέων φορέων του ιού παρατηρείται στους άνδρες ηλικίας 30 με 34 ετών και στις γυναίκες 25-29 ετών.
Η πορεία των μολύνσεων του AIDS στην Ελλάδα καταγράφει αύξηση ύψους 25% από το 2002 έως το 2005, ενώ τα μέχρι τώρα στοιχεία δείχνουν για το 2007 σταθεροποίηση της κατάστασης, όπως επιβεβαίωσε και ο υπουργός Υγείας Δημήτρης Αβραμόπουλος, ο οποίος παρουσίασε στους δημοσιογράφους και το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για το AIDS την πενταετία 2008-2013.
Στόχος του υπουργείου Υγείας είναι να έχει ενημερωθεί αποτελεσματικά για το AIDS το 95% των νεαρών ατόμων στη χώρα μας μέχρι το 2010 και να γνωρίζει το 70% των Ελλήνων ηλικίας 18-64 ετών αν έχει μολυνθεί ή όχι από τον ιό.
Με βάση το Εθνικό Σχέδιο Δράσης προσδοκάται να μειωθούν μέχρι και 45% οι νέες μολύνσεις στις ομάδες με συμπεριφορές υψηλού κινδύνου και στους νέους ηλικίας 15 με 24 ετών.
Ο κ. Αβραμόπουλος, κάνοντας λόγο για το ισχύον νομικό πλαίσιο, ανέφερε ότι συμπληρώνεται και περιλαμβάνει πλέον μέτρα για την ελεύθερη πρόσβαση κάθε ατόμου που βρίσκεται στην ελληνική επικράτεια και πάσχει από AIDS ή άλλο λοιμώδες νόσημα στις υγειονομικές υπηρεσίες της χώρας μας.
Σημαντική είναι η συνεργασία του υπουργείου Οικονομίας με το υπουργείο Υγείας με στόχο να επεκταθεί το μέτρο της δωρεάν παροχής περίθαλψης για τους ασθενείς με AIDS, όχι μόνο των αντιρετροϊκών φαρμάκων, αλλά και των φαρμάκων που αντιμετωπίζουν τις ασθένειες που συνοδεύουν το AIDS.
Το Σχέδιο Δράσης στη χώρα μας προβλέπει μεταξύ άλλων την καθιέρωση ημέρας ελέγχου για τον ιό AIDS HIV, προγράμματα για τις γυναίκες, ενσωμάτωση του ελέγχου στον προληπτικό έλεγχο για κάθε έγκυο γυναίκα και θέσπιση συγκεκριμένου νομοθετικού πλαισίου για τα δικαιώματα των φορέων και ασθενών του AIDS.
Ενόψει της Παγκόσμιας Ημέρας κατά του AIDS (1η Δεκεμβρίου) είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι 40.000.000 άνθρωποι έχουν μολυνθεί παγκοσμίως από τον ιό, ενώ στην υποσαχάρια Αφρική, δύο στους τρεις κατοίκους ζουν με τη νόσο.
ΑΠΕ- Έθνος, 23/11/2007
Οκτώ στα δέκα άτομα που μολύνθηκαν με τον ιό του AIDS το 2007 στη χώρα μας είναι άνδρες και δύο στα δέκα γυναίκες.
Μέχρι σήμερα, για το τρέχον έτος έχουν καταγραφεί 420 νέα περιστατικά, από τα οποία το 42,9% έχουν δηλωθεί ως ακαθόριστα σε σχέση με τον τρόπο μετάδοσης, το 36% μετά από ομοφυλοφιλική σεξουαλική επαφή, ενώ το 19,3% αφορά ετεροφυλοφιλική μετάδοση. Καταγράφηκε μόνο μια περίπτωση από μετάγγιση αίματος, η οποία μάλιστα έγινε στο εξωτερικό.
Το χαρακτηριστικό των νέων στοιχείων, είναι η σημαντική αύξηση που παρουσιάζουν οι καινούργιες αναφορές για AIDS σε άνδρες ομοφυλόφιλους. Αξιοσημείωτο επίσης είναι το στοιχείο ότι η μεγαλύτερη συχνότητα των νέων φορέων του ιού παρατηρείται στους άνδρες ηλικίας 30 με 34 ετών και στις γυναίκες 25-29 ετών.
Η πορεία των μολύνσεων του AIDS στην Ελλάδα καταγράφει αύξηση ύψους 25% από το 2002 έως το 2005, ενώ τα μέχρι τώρα στοιχεία δείχνουν για το 2007 σταθεροποίηση της κατάστασης, όπως επιβεβαίωσε και ο υπουργός Υγείας Δημήτρης Αβραμόπουλος, ο οποίος παρουσίασε στους δημοσιογράφους και το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για το AIDS την πενταετία 2008-2013.
Στόχος του υπουργείου Υγείας είναι να έχει ενημερωθεί αποτελεσματικά για το AIDS το 95% των νεαρών ατόμων στη χώρα μας μέχρι το 2010 και να γνωρίζει το 70% των Ελλήνων ηλικίας 18-64 ετών αν έχει μολυνθεί ή όχι από τον ιό.
Με βάση το Εθνικό Σχέδιο Δράσης προσδοκάται να μειωθούν μέχρι και 45% οι νέες μολύνσεις στις ομάδες με συμπεριφορές υψηλού κινδύνου και στους νέους ηλικίας 15 με 24 ετών.
Ο κ. Αβραμόπουλος, κάνοντας λόγο για το ισχύον νομικό πλαίσιο, ανέφερε ότι συμπληρώνεται και περιλαμβάνει πλέον μέτρα για την ελεύθερη πρόσβαση κάθε ατόμου που βρίσκεται στην ελληνική επικράτεια και πάσχει από AIDS ή άλλο λοιμώδες νόσημα στις υγειονομικές υπηρεσίες της χώρας μας.
Σημαντική είναι η συνεργασία του υπουργείου Οικονομίας με το υπουργείο Υγείας με στόχο να επεκταθεί το μέτρο της δωρεάν παροχής περίθαλψης για τους ασθενείς με AIDS, όχι μόνο των αντιρετροϊκών φαρμάκων, αλλά και των φαρμάκων που αντιμετωπίζουν τις ασθένειες που συνοδεύουν το AIDS.
Το Σχέδιο Δράσης στη χώρα μας προβλέπει μεταξύ άλλων την καθιέρωση ημέρας ελέγχου για τον ιό AIDS HIV, προγράμματα για τις γυναίκες, ενσωμάτωση του ελέγχου στον προληπτικό έλεγχο για κάθε έγκυο γυναίκα και θέσπιση συγκεκριμένου νομοθετικού πλαισίου για τα δικαιώματα των φορέων και ασθενών του AIDS.
Ενόψει της Παγκόσμιας Ημέρας κατά του AIDS (1η Δεκεμβρίου) είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι 40.000.000 άνθρωποι έχουν μολυνθεί παγκοσμίως από τον ιό, ενώ στην υποσαχάρια Αφρική, δύο στους τρεις κατοίκους ζουν με τη νόσο.
27.11.07
ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ AIDS
.
Μια άλλη αλήθεια για το AIDS
Του ΣΠΥΡΟΥ ΦΡΕΜΕΝΤΙΤΗ (ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 25/11/2007)
Το σήμα «SOS» που εξέπεμψαν οι ειδικοί στο 19ο Πανελλήνιο Συνέδριο AIDS, που άρχισε προχθές, δεν αφήνει περιθώρια για εφησυχασμό. Η αύξηση των κρουσμάτων μπορεί να ξεπεράσει φέτος το 20%!
Του ΣΠΥΡΟΥ ΦΡΕΜΕΝΤΙΤΗ (ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 25/11/2007)
Το σήμα «SOS» που εξέπεμψαν οι ειδικοί στο 19ο Πανελλήνιο Συνέδριο AIDS, που άρχισε προχθές, δεν αφήνει περιθώρια για εφησυχασμό. Η αύξηση των κρουσμάτων μπορεί να ξεπεράσει φέτος το 20%!
*Την ίδια ώρα οι χιλιάδες ασθενείς που πάσχουν από AIDS περιμένουν ακόμη να εισαχθεί στην Ελλάδα το αντιρετροϊκό χάπι Stocrin 600, που κυκλοφορεί σ' όλες τις χώρες της Ευρώπης.
Το φάρμακο έχει εγκριθεί από το υπουργείο Ανάπτυξης (έχει καθορίσει τιμή), αλλά η διάθεσή του προσκρούει στην άκαμπτη στάση της φαρμακοβιομηχανίας ΒΙΑΝΕΞ Α.Ε. των αδελφών Γιαννακόπουλου που είναι η αποκλειστική αντιπρόσωπος για την προώθησή του στην ελληνική αγορά.
Ταλαιπωρία ασθενών
Το Stocrin 600 mg είναι ένα δραστικό αντιρετροϊκό φάρμακο που καταπολεμά τη λοίμωξη HIV, μειώνοντας την ποσότητα ιών στο αίμα.
Σήμερα οι ασθενείς με AIDS είναι αναγκασμένοι είτε να καταναλώνουν καθημερινά τρία χάπια των 200 mg (σκεύασμα κυκλοφορεί στα φαρμακεία) είτε να υποβάλλουν αίτηση στο ίδρυμα Φαρμακευτικής και Τεχνολογικής Ερευνας για απευθείας ονομαστική εισαγωγή της συσκευασίας των 600 mg, μια διαδικασία, όμως, εξαιρετικά χρονοβόρα.
*Η ΒΙΑΝΕΞ Α.Ε., όπως αναφέρεται σε ειδική ιστοσελίδα που έχει δημιουργηθεί για το θέμα στο internet (www.stocrin-greece.com), δεν εισάγει το φάρμακο εξαιτίας της διαφοράς τιμής που ζητούσε, από αυτή που έδινε το υπουργείο Ανάπτυξης.
Η εταιρεία ζητούσε σύμφωνα με την ιστοσελίδα 500 ευρώ, ως τιμή πώλησης, ενώ το υπουργείο έδωσε τελικά 247,73 ευρώ τελική τιμή.
*Μια τιμή υπερβολική, αφού στη Γαλλία το σκεύασμα πωλείται 331 ευρώ, στο Βέλγιο 293 ευρώ, στην Ελβετία 263 ευρώ.
Στην πραγματικότητα, η ΒΙΑΝΕΞ ζητεί να το πουλά με «καπέλο» περί τα 150 ευρώ.
*Στο θέμα παρενέβη το Κέντρο Ελέγχου Πρόληψης Νοσημάτων, που καταλογίζει στη ΒΙΑΝΕΞ αδιαφορία.
Το έγγραφο«Παρακαλούμε να μας απαντήσετε μετά τις συνεχείς επικοινωνίες που είχαμε τους λόγους για τους οποίους δεν κυκλοφορείτε το σκεύασμα stocrin 600 mg, καθώς η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ε.Ε. που δεν κυκλοφορεί το εν λόγω σκεύασμα...
Επειδή ήδη το σκεύασμα έχει λάβει τιμή πώλησης από το υπουγείο Εμπορίου, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τους λόγους για τους οποίους αδιαφορείτε και δεν προχωράτε στην κυκλοφορία του εν λόγω φαρμακευτικού σκευάσματος το οποίο συμβάλλει στην απλούστευση του θεραπευτικού σχήματος των οροθετικών ασθενών», αναφέρεται στο έγγραφο που εστάλη με αρ. πρωτ. ΟΙΚ9557 της 5/12/06. Η ΒΙΑΝΕΞ, όμως, δεν απάντησε ποτέ.
*Το θέμα έφτασε και στη Βουλή με παρέμβαση του βουλευτή Σερρών του ΠΑΣΟΚ Μάρ. Μπόλαρη: «Είναι δυνατόν να αποδεχτούμε την άποψη "πως οι φορείς του AIDS δεν έχουν κανένα μέλλον, το AIDS όμως έχει" όπως διατυπώνεται σε επιστολή φορέα της νόσου που ταλαιπωρείται από τη διαμάχη μεταξύ του υπουργείου και της εταιρείας;»
*Το υπουργείο πάντως απάντησε, πετώντας το μπαλάκι στη ΒΙΑΝΕΞ, ότι έχει κάνει όσα μπορεί. Αρα, το θέμα είναι στην ευχέρεια της εταιρείας.
ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΘΕΡΙΖΕΙ ΤΟ AIDS
Από την ταινία «Φιλαδέλφεια»
Εξακολουθεί να θερίζει το ΑΙDS
Η έλλειψη ενημέρωσης υπεύθυνη για την αύξηση των κρουσμάτων κατά 20%
(ΤΟ ΒΗΜΑ, 22/11/2007)
Για πολλούς το ΑΙDS είναι μια «ξεχασμένη» νόσος, που αφορά μόνο ορισμένες ομάδες στις παρυφές της κοινωνίας μας. Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική. Το ΑΙDS εξακολουθεί να «θερίζει». Οι ειδικοί επιστήμονες εκτιμούν ότι μέσα σε έναν χρόνο τα νέα κρούσματα έχουν αυξηθεί κατά 20%. Με τους πιο συντηρητικούς υπολογισμούς, τα νέα περιστατικά ΑΙDS θα έχουν φθάσει τα 582 ως το τέλος του τρέχοντος έτους. Για την αρνητική αυτή εξέλιξη ευθύνεται το έλλειμμα ενημέρωσης των τελευταίων ετών.
Οι εκπρόσωποι της Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης και Αντιμετώπισης του ΑΙDS κκ. Π. Γαργαλιάνος, Μ. Λαζανάς και η λοιμωξιολόγος κυρία Βιολέτα Καψιμάλη έκρουσαν χθες τον κώδωνα του κινδύνου: αυτοί που κινδυνεύουν περισσότερο είναι οι νέοι. Λόγω αυξημένης ερωτικής δραστηριότητας, αλλά και άγνοιας. Οπως είπαν, είναι επιτακτική η ανάγκη ενημέρωσης των νέων και ιδίως των μαθητών.
«Τα τελευταία έξι χρόνια είχαμε “χαλαρώσει” όλοι.Ο,τι έχει γίνει σε επίπεδο πρόληψης είναι “μικρό”,γι΄ αυτό και στο συγκεκριμένο διάστημα καταγράφεται αύξηση των νέων περιστατικών» σχολίασε ο κ. Γαργαλιάνος με αφορμή τη διοργάνωση του 19ου Πανελληνίου Συνεδρίου ΑΙDS της Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης και Αντιμετώπισης του ΑΙDS στις 23-25 Νοεμβρίου σε ξενοδοχείο της Αθήνας. «Η διαπίστωση ότι το ΑΙDS αποτελεί σήμερα μια χρόνια νόσοέχει συμβάλει στον εφησυχασμό των ανθρώπων,οι οποίοι δεν λαμβάνουν μέτρα πρόληψης» τόνισε. «Κανένας δεν πρέπει να σκέφτεται έτσι» είπε ο κ. Γαργαλιάνος. «Οσοι φέρουν τον ιό ΗΙV» εξήγησε «δεν έχουν την ίδια ποιότητα ζωής με τους μη οροθετικούς, καθώς είναι υποχρεωμένοι να ακολουθούν “βαριά” προγράμματα θεραπείας, τα οποία έχουν ανεπιθύμητες παρενέργειες».
Η κατάσταση, σημείωσαν οι επιστήμονες, αναμένεται να βελτιωθεί στις αρχές του 2008, καθώς θα δοθεί στους πάσχοντες η δυνατότητα να λαμβάνουν καθημερινώς μόνο ένα χάπι. Σύμφωνα με στοιχεία του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ), ως τον Οκτώβριο του 2006 δηλώθηκαν στο Κέντρο 485 νέα περιστατικά ΗΙV λοίμωξης, εκ των οποίων 391 (80,6%) ήταν άνδρες και 94 (19,4%) γυναίκες. Οσον αφορά τον τρόπο μετάδοσης, το 47% των περιπτώσεων ήταν άνδρες που είχαν σεξουαλικές επαφές με άλλους άνδρες, το 24,3% ετεροφυλόφιλοι άνδρες και γυναίκες, ενώ δεν προσδιορίστηκε ο τρόπος μετάδοσης στο 24,3% των περιπτώσεων ΗΙV λοίμωξης. Η πλειονότητα των ανδρών ήταν ηλικίας 30-34 ετών (24,6%) κατά τη στιγμή της δήλωσης, ενώ στις γυναίκες προεξάρχουσα ηλικιακή ομάδα ήταν αυτή των 35-39 ετών (17%). Το 2006 δηλώθηκαν στο Κέντρο και τρεις περιπτώσεις μετάδοσης του ΗΙV μέσω μετάγγισης μολυσμένου αίματος. Σε δύο άτομα η μετάγγιση πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα, ενώ στο τρίτο περιστατικό η μόλυνση προκλήθηκε στο εξωτερικό. Από τις αρχές της νόσου ως πέρυσι ο συνολικός αριθμός των κρουσμάτων που είχαν δηλωθεί στην Ελλάδα έφθανε τα 8.080, με τους άνδρες να υπερτερούν (79,9%).
«Κύριο όπλο για τον περιορισμό εξάπλωσης της νόσου παραμένει η πρόληψη » τόνισε ο κ. Λαζανάς. Συγκεκριμένα αναφέρθηκε στην τελευταία έκθεση (2006) της αρμόδιας υπηρεσίας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για το ΑΙDS (UΝΑΙDS), στην οποία τέθηκε ως βασικός στόχος «η διανομή προγραμμάτων πρόληψης και θεραπείας, για να σταματήσει και να αντιστραφεί η επιδημία ως το 2015».
Παράλληλα οι ειδικοί ανέδειξαν τα προβλήματα που υπάρχουν στη φροντίδα των πασχόντων, καθώς εξακολουθεί να υπάρχει προκατάληψη ακόμη και από γιατρούς νοσοκομείων. Συγκεκριμένα, αναφέρθηκαν σε ένα μεγάλο νοσηλευτικό ίδρυμα της Αθήνας, όπου από τους 400 γιατρούς ελάχιστοι (όχι περισσότεροι από 20) ασχολούνται με ασθενείς με ΑΙDS. Σοβαρές είναι οι ελλείψεις και σε υποδομές. Η Θεσσαλονίκη διαθέτει μόνο μία μονάδα λοιμώξεων, ενώ οι κάτοικοι της Θεσσαλίας, των Ιωαννίνων και της Αλεξανδρούπολης παραμένουν ακάλυπτοι.
26.11.07
ΑΛΕΞ ΚΑΙ ΦΟΙΒΟΣ. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΕΝΟΣ ΙΡΑΝΟΥ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΑ
.
ΑΛΕΞ ΚΑΙ ΦΟΙΒΟΣ
Η ελληνική περιπέτεια ενός Ιρανού ομοφυλόφιλου πρόσφυγα
του Δημήτρη Αγγελίδη (ΕΨΙΛΟΝ/ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 25 –11-2007)
Ζει με τον σύντροφό του σ'ένα διαμέρισμα στην Αθήνα, περιμένοντας το ελληνικό κράτος να δεχτεί να επανεξετάσει σύμφωνα με τις διεθνείς συμβάσεις το αίτημα ασύλου που έχει καταθέσει. Αν γυρίσει πίσω στο Ιράν, από όπου φυγαδεύτηκε μετά από βασανιστήρια, η ζωή του κινδυνεύει. Η ομοφυλοφιλία στο Ιράν τιμωρείται με θάνατο.
Τη νύχτα το φως στην κρεβατοκάμαρά τους μένει ανοιχτό κι ο Άλεξ θέλει να νιώθει το χέρι του Φοίβου να τον αγκαλιάζει, αλλιώς ξυπνά αγριεμένος. Ακόμη κι έτσι, συχνά τον ύπνο του ταράζουν εφιάλτες και παραμιλητά, φράσεις στ’ αγγλικά, τα ελληνικά και τα φαρσί, τη μητρική του γλώσσα, που μάταια προσπαθεί με το Φοίβο να βάλει σε σειρά την επομένη.
Την ημέρα ο φόβος βρίσκει άλλους τρόπους να εκδηλωθεί. Μια επίσκεψη σε αστυνομικό τμήμα φτάνει να του προξενήσει δυσεντερία και στην ιδέα μιας συνάντησης με δημοσιογράφους ψυχοσωματικά συμπτώματα κάνουν την εμφάνισή τους. Λίγο πριν τους επισκεφτώ στο διαμέρισμα, ο δεξιός του ώμος είχε παραλύσει.
Ζητούν να μη δημοσιευτούν τα αληθινά τους ονόματα, να μη φωτογραφηθούν, ακόμη κι αν δεν φανεί πρόσωπο, και να μην καταγραφεί η συνομιλία στο κασετόφωνο. «Αν σου κλέψουν την τσάντα και πέσει στα χέρια κάποιου που γνωρίσει τη φωνή;»
Πρόκειται για συμπτώματα παθολογικού άγχους και ήπιας κατάθλιψης, επακόλουθα των βασανιστηρίων που ο Άλεξ υπέστη το 1999 σε φυλακή του Ιράν. Ανακρίθηκε πιθανότατα για τη γνωριμία του με κάποιον αντικαθεστωτικό, φυγαδεύτηκε κι ήρθε στην Ελλάδα ζητώντας άσυλο όχι μόνο για τα βασανιστήρια που υπέστη, αλλά για έναν ακόμη λόγο που μεγαλώνει την αγωνία του μην αναγνωριστεί, ιδίως από τους συμπατριώτες του. Ο Άλεξ είναι ομοφυλόφιλος και η ομοφυλοφιλία στο Ιράν μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο.
Δεν έχουμε ξεκάθαρη εικόνα για τις διώξεις των ομοφυλόφιλων στο Ιράν. Η ομοφυλοφιλική οργάνωση ιρανών εξόριστων Homan μιλά για 4.000 εκτελέσεις ομοφυλόφιλων ως τα μέσα της δεκαετίας του ΄90. Η βρετανική ομοφυλοφιλική οργάνωση Outrage! βασίζεται σε μαρτυρίες Ιρανών μέσα και έξω από το Ιράν για να διαπιστώσει ότι από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 οι δημόσιες εκτελέσεις ομοφυλόφιλων, ως τότε συχνές και απροκάλυπτες, γίνονται μυστικά και με πρόσχημα άλλες κατηγορίες, μεταξύ των οποίων βιασμός, απαγωγή ανηλίκου και εμπορία ναρκωτικών.
Η πιο γνωστή υπόθεση είναι ο απαγχονισμός δυο εφήβων τον Ιούλιο του 2005. Φωτογραφίες από την εκτέλεση διαδόθηκαν μέσω διαδικτύου και τα ονόματα των Mahmoud Asgari και Ayaz Marhoni απέκτησαν τη δύναμη συμβόλου στη Δύση. Στη συνέχεια οι οργανώσεις διχάστηκαν για το λόγο της εκτέλεσης – η επίσημη κατηγορία ήταν βιασμός ανηλίκου - αλλά σχεδόν όλες οι εκθέσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Ιράν επισημαίνουν ότι η ομοφυλόφιλη δραστηριότητα είναι επικίνδυνη.
Ο ισλαμικός ποινικός κώδικας, η σαρία, τιμωρεί το σοδομισμό με λιθοβολισμό και απαγχονισμό. Για να βεβαιωθεί το αδίκημα, απαιτείται η ομολογία των δραστών ή η μαρτυρία τεσσάρων ανδρών, αλλά πολλοί επιμένουν ότι συχνά ακολουθούνται συνοπτικές διαδικασίες. Η Διεθνής Αμνηστία, που επιβεβαιώνει ότι το Ιράν περιλαμβάνει την ομοφυλόφιλη σεξουαλική συμπεριφορά στα εγκλήματα που τιμωρούνται με θάνατο, διαπιστώνει «αόριστα διατυπωμένες κατηγορίες» για τις εκτελέσεις.
O Άλεξ τοποθετεί την πρώτη ένδειξη της ομοφυλοφιλίας του στην παιδική ηλικία, όταν στους οικογενειακούς χορούς το ενδιαφέρον του τραβούσαν περισσότερο οι άνδρες παρά οι γυναίκες. Είχε την πρώτη του εμπειρία πολύ αργότερα, στα τέλη της εφηβείας του, σχεδόν δέκα χρόνια μετά την ιρανική επανάσταση, μια σχέση στο περιθώριο της δικής του ζωής και της ζωής του συντρόφου του, με τον οποίο συναντιόταν στα κλεφτά για χρόνια.
Το 1999 ο Άλεξ δέχτηκε στο γραφείο του έναν πελάτη με τον οποίο βρέθηκαν παλιοί συμμαθητές. Λίγες εβδομάδες μετά, περασμένα μεσάνυχτα, η αστυνομία εισέβαλε στο σπίτι του, τον συνέλαβε και τον οδήγησε στη φυλακή. Τον ρωτούσαν τι γνωρίζει για το συμμαθητή του, μια ανάκριση που συνοδεύτηκε με ύβρεις, σεξουαλικούς υπαινιγμούς, και βασανιστήρια - άγριο ξύλο, μαστίγωμα στην πλάτη και τα νεφρά, φάλαγγα και αλάτι στις ανοιχτές πληγές, ηλεκτροσόκ, εικονική εκτέλεση, επανειλημμένους βιασμούς.
Όπως έμαθε αργότερα από βιαστικές εξηγήσεις στο τηλέφωνο και σε γράμματα που για λόγους ασφαλείας έλαβε μέσω Ευρώπης, για να βγει από τη φυλακή, χρειάστηκε ο πατέρας του να καταφύγει στις γνωριμίες του, την περιουσία του και μια τραγική συγκυρία. Η μητέρα του, άρρωστη από καρκίνο, πέθανε όταν ο Άλεξ ήταν στη φυλακή και ζήτησαν να τον αφήσουν να επισκεφτεί τον τάφο της.
Εκεί έβαλαν μπροστά το σχέδιο εξόδου από τη χώρα. Στο νεκροταφείο τον περίμενε ένας οικογενειακός φίλος, του φόρεσε τσαντόρ και μαύρα γάντια να περάσει για γυναίκα, και τον οδήγησε στο ιατρείο του για τις πρώτες βοήθειες. Εκεί τον έβαλαν σε ασθενοφόρο σαν ασθενή για να περάσουν τα μπλόκα στο δρόμο προς τα σύνορα. Λίγο πριν τα σύνορα, τον περίμενε ένας οδηγός. Περπάτησαν όλο το βράδυ μέσα από περάσματα στα βουνά κι όταν έφτασαν στην τουρκική πλευρά, κρύφτηκε στην καρότσα ενός φορτηγού γεμάτου φρούτα που τον άφησε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί χώθηκε σε μια κρύπτη στην καρότσα ενός άλλου φορτηγού, απ΄το οποίο έβγαινε μόνο βράδυ για τις φυσικές του ανάγκες και τσιγάρο, ώσπου έφτασαν νύχτα λίγο έξω από την Αθήνα. Τον κατέβασαν και κάλεσαν ταξί, που τον άφησε ξημερώματα στην Ομόνοια.
Δεν είχε κλείσει εβδομάδα στην Αθήνα, όταν άκουσε στο δρόμο μια παρέα να μιλά φαρσί και ζήτησε να τον προσανατολίσουν. Έτσι έμαθε για το Τζι-Σι-Αρ, όπως γνωρίζουν οι αλλοδαποί το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες, κι ανακάλυψε ότι το ξενοδοχείο της Ομόνοιας όπου έμενε τον χρέωνε 5.000 τη βραδιά αντί για 500. Άφησε το ξενοδοχείο και πήγε να μείνει μαζί τους για να μοιράζονται τα έξοδα. Ένα χρόνο μετά συνάντησε το Φοίβο.
Διηγείται μαζί με το Φοίβο την ιστορία ένα απόγευμα στην κουζίνα του διαμερίσματος, με την τηλεόραση να δείχνει χωρίς ήχο ένα μεσημεριανό πάνελ, το φαγητό να περιμένει να σερβιριστεί και τα παράθυρα κλειστά μην ακούσουν οι γείτονες. Η σχέση τους δεν υπάρχει για τον έξω κόσμο. Στους συγγενείς και τους φίλους, ο Φοίβος συστήνει τον Άλεξ ως βοηθό στο μαγαζί. Σε κανέναν τους δεν λέει ότι μετά τη δουλειά περνά τον περισσότερο χρόνο μαζί του σ’αυτό το διαμέρισμα.
«Υποσυνείδητα μπορεί να γνωρίζουν», λέει. «Στην εποχή μας όλοι είναι υποψιασμένοι. Αλλά δεν τους φέρνουμε σε δύσκολη θέση, δεν δίνουμε δικαίωμα, ούτε τους αφήνουμε το περιθώριο να ρωτήσουν. Αν έχουν καταλάβει κάτι, το έχουν καταλάβει μόνοι τους. Δεν είναι κάτι που κουβεντιάζουμε».
Δεν θέλει να γράψω για την προσωπική του ζωή, τους ανθρώπους με τους οποίους έζησε μαζί, τίποτα που θα μπορούσε να κάνει κάποιους να υποψιαστούν ποιος είναι ή να προκαλέσει τα σχόλια όσων διαβάσουν την ιστορία. Η σχέση δύο ανδρών προκαλεί ακόμη σε ορισμένους μειδιάματα και πλάγια βλέμματα.
Άνθρωπος δοσμένος στη δουλειά του από μικρός, δίπλα στον Άλεξ έμαθε να προσέχει την εμφάνισή του, να φορά πουκάμισα, να ταιριάζει τα χρώματα, και να κυκλοφορεί στο σπίτι χωρίς παπούτσια, όπως συνηθίζεται στο Ιράν.
Δίπλα στον Φοίβο, ο Άλεξ ανακάλυψε ότι μπορεί να ζει τη ζωή του μ’έναν τρόπο που πριν του ήταν αδιανόητος. «Τώρα γνωρίζω ποιος είμαι», λέει. «Έχουμε αγάπη. Εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλο, πηγαίνουμε όπου θέλουμε χωρίς να ανησυχούμε για τον άλλο, κάνουμε υποχωρήσεις. Αν είμαι φωτιά, είναι νερό· αν είμαι νερό, είναι φωτιά».
Εξίμισι χρόνια τώρα, ο Άλεξ έχει καταφύγει σε κάθε μέσο που του παρέχουν οι διεθνείς συμβάσεις προστασίας των προσφύγων και έχει έρθει αντιμέτωπος με τον ιδιαίτερο τρόπο που έχει το ελληνικό κράτος να αντιλαμβάνεται το διεθνές δίκαιο. Μπροστά στο φόβο να μην κατακλυστεί από πρόσφυγες, λένε όσοι έχουν ασχοληθεί με το ζήτημα, το ελληνικό κράτος αγνοεί τις συμβάσεις που έχει υπογράψει και διεκπεραιώνει τα αιτήματα ασύλου βιαστικά και πρόχειρα, με αποτέλεσμα να έχει το χαμηλότερο ποσοστό χορήγησης ασύλου στην Ευρώπη – περίπου μία θετική απάντηση σε κάθε εκατό εξεταζόμενα αιτήματα το 2006.
Το αίτημα ασύλου που κατέθεσε ο Άλεξ απορρίφθηκε σε πρώτο και δεύτερο βαθμό. Ο Άλεξ ήρθε σε επαφή με οργανώσεις προσφύγων, κατέθεσε νέα στοιχεία και ζήτησε από το τότε Υπουργείο Δημόσιας Τάξης, τώρα Εσωτερικών, να επανεξετάσει την υπόθεση. Με ένα έγγραφο του οποίου τα ατάκτως ερριμμένα σημεία στίξης μαρτυρούν προχειρότητα, το υπουργείο απέρριψε το αίτημα. Ο Άλεξ περιμένει τώρα την τύχη που θα έχει μια αίτησή του στο υπουργείο να ανακαλέσει την απόφαση. Η δικηγόρος του Μαριάννα Τζεφεράκου τη χαρακτηρίζει «αβάσιμη και αναιτιολόγητη» και λέει ότι «παραβιάζει την ελληνική και διεθνή νομοθεσία».
Αν και το σχετικό προεδρικό διάταγμα ορίζει ότι σε περίπτωση που υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις για βασανιστήρια ο πρόσφυγας παραπέμπεται να εξεταστεί από ειδικευμένο πραγματογνώμονα, κανείς κατά την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εξέταση του αιτήματος δεν παρέπεμψε τον Άλεξ σε πραγματογνωμοσύνη.
Όταν ανέλαβε η κ. Τζεφεράκου, του υπέδειξε το αρμόδιο Ιατρικό Κέντρο για την Αποκατάσταση Θυμάτων Βασανιστηρίων. Το Κέντρο πιστοποίησε τα βασανιστήρια, αλλά το υπουργείο απέρριψε τη γνωμάτευση. «Δεν δύναται από μόνη της να αποτελέσει ασφαλές κριτήριο αναγνώρισης προσφυγικής ιδιότητας», λέει η απόφαση, «καθώς τα αναγραφόμενα σ’αυτή βασανιστήρια περιγράφονται από τον ίδιο, τα δε σωματικά και ψυχολογικά ευρήματα πιθανόν να οφείλονται σε διάφορους ανεξάρτητους της επικαλούμενης πολιτικής δίωξης λόγους. Η υποβολή του σε άγρια βασανιστήρια, όπως ο ίδιος χαρακτηρίζει αυτά δεν πείθει, αφού η λεπτομερής περί αυτών εξιστόρηση έγινε σε μεταγενέστερο χρόνο…».
Η διευθύντρια του Κέντρου Μαρία Πίνιου Καλλή είναι ανένδοτη. Υπεραμύνεται της εμπειρίας της και της εξειδικευμένης μεθοδολογίας που ακολουθεί το Κέντρο σύμφωνα με το Πρωτόκολλο της Κωνσταντινούπολης, συνδυάζοντας ψυχολογικά και σωματικά ευρήματα με ευρεία και λεπτομερή γνώση των πρακτικών των βασανιστηρίων, και λέει ότι τα επτά χρόνια που πέρασαν από τα βασανιστήρια του Άλεξ ως την εξέτασή του δεν μειώνουν στο ελάχιστο την εγκυρότητα των ευρημάτων. «Και μετά από δεκαπέντε χρόνια μπορώ να βγάλω ασφαλές πόρισμα», λέει.
Ως προς το στοιχείο της ομοφυλοφιλίας, που σύμφωνα με οδηγία του Συμβουλίου της Ευρώπης συνιστά λόγο αναγνώρισης της προσφυγικής ιδιότητας, το υπουργείο επέλεξε να το αγνοήσει, παρότι είχε στη διάθεσή του έγγραφη δήλωση του Φοίβου ότι συζεί με τον Άλεξ, όπως επίσης προφορικές αναφορές του Άλεξ στην ομοφυλοφιλία του και μια σειρά εκθέσεων για την κατάσταση των ομοφυλόφιλων στο Ιράν.
Τον τελευταίο μήνα, ο Φοίβος έχει προσθέσει στο ντοσιέ που κρατά επιμελώς μια δήλωση υποστήριξης της Διεθνούς Αμνηστίας, μια επιστολή του Γιώργου Καρατζαφέρη στον υφυπουργό Εσωτερικών, μια επερώτηση του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή κι ένα ερώτημα του Συνασπισμού στο Ευρωκοινοβούλιο. Η ίδια η διευθύντρια του Τομέα Προστασίας της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες Καλλιόπη Στεφανάκη λέει ότι η γνωμάτευση του Κέντρου, το δεδομένο της ομοφυλοφιλίας κι ένα δελτίο τύπου που έβγαλε για το θέμα η Ελληνική Ομοφυλοφιλική Κοινότητα δημιουργούν νομικό έρεισμα να επανεξεταστεί η υπόθεση.
Τόσο θορυβήθηκε η ιρανική πρεσβεία από τη δημοσιότητα που δόθηκε στην υπόθεση, που έστειλε επιστολή διάψευσης στην Ελευθεροτυπία, εκφράζοντας τη λύπη της «για τη δημοσίευση τέτοιων μη ρεαλιστικών ειδήσεων». «Είναι αναμενόμενη η διάψευση», λέει η κ. Στεφανάκη. «Ένα κράτος θα αναδείξει τα στοιχεία εκείνα που αναιρούν την πεποίθηση ότι παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα στην επικράτειά του και ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά».
Ο Άλεξ μου δείχνει στον υπολογιστή φωτογραφίες από δημόσιους απαγχονισμούς στο Ιράν. Του ζητώ ν’ακούσει το απόσπασμα από την πρόσφατη ομιλία του Αχμαντινετζάντ στο Κολούμπια, όπου ο πρόεδρος του Ιράν αναφέρεται στην ομοφυλοφιλία. Μεταφράζει: «Καθόλου δεν υπάρχουν ομοφυλόφιλοι στο Ιράν όπως στην Αμερική. Στο Ιράν δεν έχουμε αυτό το πρόβλημα». Παρά την προσπάθεια του κυβερνητικού εκπροσώπου του Ιράν να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, λέγοντας ότι η ομιλία παρερμηνεύτηκε, μπροστά στις εικόνες των σωμάτων που αιωρούνται από τους γερανούς τα λόγια του προέδρου παγώνουν το αίμα.
Ρωτώ τον Άλεξ αν πιστεύει ότι μια στρατιωτική επέμβαση της Αμερικής στο Ιράν θα βελτίωνε την κατάσταση. «Να γίνει πόλεμος και να κινδυνεύσουν η οικογένειά μου και οι συμπατριώτες μου;» λέει. «Όχι, βέβαια. Νομίζεις ότι άμα εισβάλει η Αμερική θα αλλάξουν τα πράγματα για τους ομοφυλόφιλους; Μα η κουλτούρα και η θρησκεία και οι πεποιθήσεις των ανθρώπων δεν αλλάζουν έτσι». Ρωτώ το Φοίβο τι έχει μάθει από αυτή την ιστορία.
ΑΛΕΞ ΚΑΙ ΦΟΙΒΟΣ
Η ελληνική περιπέτεια ενός Ιρανού ομοφυλόφιλου πρόσφυγα
του Δημήτρη Αγγελίδη (ΕΨΙΛΟΝ/ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 25 –11-2007)
Ζει με τον σύντροφό του σ'ένα διαμέρισμα στην Αθήνα, περιμένοντας το ελληνικό κράτος να δεχτεί να επανεξετάσει σύμφωνα με τις διεθνείς συμβάσεις το αίτημα ασύλου που έχει καταθέσει. Αν γυρίσει πίσω στο Ιράν, από όπου φυγαδεύτηκε μετά από βασανιστήρια, η ζωή του κινδυνεύει. Η ομοφυλοφιλία στο Ιράν τιμωρείται με θάνατο.
Τη νύχτα το φως στην κρεβατοκάμαρά τους μένει ανοιχτό κι ο Άλεξ θέλει να νιώθει το χέρι του Φοίβου να τον αγκαλιάζει, αλλιώς ξυπνά αγριεμένος. Ακόμη κι έτσι, συχνά τον ύπνο του ταράζουν εφιάλτες και παραμιλητά, φράσεις στ’ αγγλικά, τα ελληνικά και τα φαρσί, τη μητρική του γλώσσα, που μάταια προσπαθεί με το Φοίβο να βάλει σε σειρά την επομένη.
Την ημέρα ο φόβος βρίσκει άλλους τρόπους να εκδηλωθεί. Μια επίσκεψη σε αστυνομικό τμήμα φτάνει να του προξενήσει δυσεντερία και στην ιδέα μιας συνάντησης με δημοσιογράφους ψυχοσωματικά συμπτώματα κάνουν την εμφάνισή τους. Λίγο πριν τους επισκεφτώ στο διαμέρισμα, ο δεξιός του ώμος είχε παραλύσει.
Ζητούν να μη δημοσιευτούν τα αληθινά τους ονόματα, να μη φωτογραφηθούν, ακόμη κι αν δεν φανεί πρόσωπο, και να μην καταγραφεί η συνομιλία στο κασετόφωνο. «Αν σου κλέψουν την τσάντα και πέσει στα χέρια κάποιου που γνωρίσει τη φωνή;»
Πρόκειται για συμπτώματα παθολογικού άγχους και ήπιας κατάθλιψης, επακόλουθα των βασανιστηρίων που ο Άλεξ υπέστη το 1999 σε φυλακή του Ιράν. Ανακρίθηκε πιθανότατα για τη γνωριμία του με κάποιον αντικαθεστωτικό, φυγαδεύτηκε κι ήρθε στην Ελλάδα ζητώντας άσυλο όχι μόνο για τα βασανιστήρια που υπέστη, αλλά για έναν ακόμη λόγο που μεγαλώνει την αγωνία του μην αναγνωριστεί, ιδίως από τους συμπατριώτες του. Ο Άλεξ είναι ομοφυλόφιλος και η ομοφυλοφιλία στο Ιράν μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο.
Δεν έχουμε ξεκάθαρη εικόνα για τις διώξεις των ομοφυλόφιλων στο Ιράν. Η ομοφυλοφιλική οργάνωση ιρανών εξόριστων Homan μιλά για 4.000 εκτελέσεις ομοφυλόφιλων ως τα μέσα της δεκαετίας του ΄90. Η βρετανική ομοφυλοφιλική οργάνωση Outrage! βασίζεται σε μαρτυρίες Ιρανών μέσα και έξω από το Ιράν για να διαπιστώσει ότι από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 οι δημόσιες εκτελέσεις ομοφυλόφιλων, ως τότε συχνές και απροκάλυπτες, γίνονται μυστικά και με πρόσχημα άλλες κατηγορίες, μεταξύ των οποίων βιασμός, απαγωγή ανηλίκου και εμπορία ναρκωτικών.
Η πιο γνωστή υπόθεση είναι ο απαγχονισμός δυο εφήβων τον Ιούλιο του 2005. Φωτογραφίες από την εκτέλεση διαδόθηκαν μέσω διαδικτύου και τα ονόματα των Mahmoud Asgari και Ayaz Marhoni απέκτησαν τη δύναμη συμβόλου στη Δύση. Στη συνέχεια οι οργανώσεις διχάστηκαν για το λόγο της εκτέλεσης – η επίσημη κατηγορία ήταν βιασμός ανηλίκου - αλλά σχεδόν όλες οι εκθέσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Ιράν επισημαίνουν ότι η ομοφυλόφιλη δραστηριότητα είναι επικίνδυνη.
Ο ισλαμικός ποινικός κώδικας, η σαρία, τιμωρεί το σοδομισμό με λιθοβολισμό και απαγχονισμό. Για να βεβαιωθεί το αδίκημα, απαιτείται η ομολογία των δραστών ή η μαρτυρία τεσσάρων ανδρών, αλλά πολλοί επιμένουν ότι συχνά ακολουθούνται συνοπτικές διαδικασίες. Η Διεθνής Αμνηστία, που επιβεβαιώνει ότι το Ιράν περιλαμβάνει την ομοφυλόφιλη σεξουαλική συμπεριφορά στα εγκλήματα που τιμωρούνται με θάνατο, διαπιστώνει «αόριστα διατυπωμένες κατηγορίες» για τις εκτελέσεις.
O Άλεξ τοποθετεί την πρώτη ένδειξη της ομοφυλοφιλίας του στην παιδική ηλικία, όταν στους οικογενειακούς χορούς το ενδιαφέρον του τραβούσαν περισσότερο οι άνδρες παρά οι γυναίκες. Είχε την πρώτη του εμπειρία πολύ αργότερα, στα τέλη της εφηβείας του, σχεδόν δέκα χρόνια μετά την ιρανική επανάσταση, μια σχέση στο περιθώριο της δικής του ζωής και της ζωής του συντρόφου του, με τον οποίο συναντιόταν στα κλεφτά για χρόνια.
Το 1999 ο Άλεξ δέχτηκε στο γραφείο του έναν πελάτη με τον οποίο βρέθηκαν παλιοί συμμαθητές. Λίγες εβδομάδες μετά, περασμένα μεσάνυχτα, η αστυνομία εισέβαλε στο σπίτι του, τον συνέλαβε και τον οδήγησε στη φυλακή. Τον ρωτούσαν τι γνωρίζει για το συμμαθητή του, μια ανάκριση που συνοδεύτηκε με ύβρεις, σεξουαλικούς υπαινιγμούς, και βασανιστήρια - άγριο ξύλο, μαστίγωμα στην πλάτη και τα νεφρά, φάλαγγα και αλάτι στις ανοιχτές πληγές, ηλεκτροσόκ, εικονική εκτέλεση, επανειλημμένους βιασμούς.
Όπως έμαθε αργότερα από βιαστικές εξηγήσεις στο τηλέφωνο και σε γράμματα που για λόγους ασφαλείας έλαβε μέσω Ευρώπης, για να βγει από τη φυλακή, χρειάστηκε ο πατέρας του να καταφύγει στις γνωριμίες του, την περιουσία του και μια τραγική συγκυρία. Η μητέρα του, άρρωστη από καρκίνο, πέθανε όταν ο Άλεξ ήταν στη φυλακή και ζήτησαν να τον αφήσουν να επισκεφτεί τον τάφο της.
Εκεί έβαλαν μπροστά το σχέδιο εξόδου από τη χώρα. Στο νεκροταφείο τον περίμενε ένας οικογενειακός φίλος, του φόρεσε τσαντόρ και μαύρα γάντια να περάσει για γυναίκα, και τον οδήγησε στο ιατρείο του για τις πρώτες βοήθειες. Εκεί τον έβαλαν σε ασθενοφόρο σαν ασθενή για να περάσουν τα μπλόκα στο δρόμο προς τα σύνορα. Λίγο πριν τα σύνορα, τον περίμενε ένας οδηγός. Περπάτησαν όλο το βράδυ μέσα από περάσματα στα βουνά κι όταν έφτασαν στην τουρκική πλευρά, κρύφτηκε στην καρότσα ενός φορτηγού γεμάτου φρούτα που τον άφησε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί χώθηκε σε μια κρύπτη στην καρότσα ενός άλλου φορτηγού, απ΄το οποίο έβγαινε μόνο βράδυ για τις φυσικές του ανάγκες και τσιγάρο, ώσπου έφτασαν νύχτα λίγο έξω από την Αθήνα. Τον κατέβασαν και κάλεσαν ταξί, που τον άφησε ξημερώματα στην Ομόνοια.
Δεν είχε κλείσει εβδομάδα στην Αθήνα, όταν άκουσε στο δρόμο μια παρέα να μιλά φαρσί και ζήτησε να τον προσανατολίσουν. Έτσι έμαθε για το Τζι-Σι-Αρ, όπως γνωρίζουν οι αλλοδαποί το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες, κι ανακάλυψε ότι το ξενοδοχείο της Ομόνοιας όπου έμενε τον χρέωνε 5.000 τη βραδιά αντί για 500. Άφησε το ξενοδοχείο και πήγε να μείνει μαζί τους για να μοιράζονται τα έξοδα. Ένα χρόνο μετά συνάντησε το Φοίβο.
Διηγείται μαζί με το Φοίβο την ιστορία ένα απόγευμα στην κουζίνα του διαμερίσματος, με την τηλεόραση να δείχνει χωρίς ήχο ένα μεσημεριανό πάνελ, το φαγητό να περιμένει να σερβιριστεί και τα παράθυρα κλειστά μην ακούσουν οι γείτονες. Η σχέση τους δεν υπάρχει για τον έξω κόσμο. Στους συγγενείς και τους φίλους, ο Φοίβος συστήνει τον Άλεξ ως βοηθό στο μαγαζί. Σε κανέναν τους δεν λέει ότι μετά τη δουλειά περνά τον περισσότερο χρόνο μαζί του σ’αυτό το διαμέρισμα.
«Υποσυνείδητα μπορεί να γνωρίζουν», λέει. «Στην εποχή μας όλοι είναι υποψιασμένοι. Αλλά δεν τους φέρνουμε σε δύσκολη θέση, δεν δίνουμε δικαίωμα, ούτε τους αφήνουμε το περιθώριο να ρωτήσουν. Αν έχουν καταλάβει κάτι, το έχουν καταλάβει μόνοι τους. Δεν είναι κάτι που κουβεντιάζουμε».
Δεν θέλει να γράψω για την προσωπική του ζωή, τους ανθρώπους με τους οποίους έζησε μαζί, τίποτα που θα μπορούσε να κάνει κάποιους να υποψιαστούν ποιος είναι ή να προκαλέσει τα σχόλια όσων διαβάσουν την ιστορία. Η σχέση δύο ανδρών προκαλεί ακόμη σε ορισμένους μειδιάματα και πλάγια βλέμματα.
Άνθρωπος δοσμένος στη δουλειά του από μικρός, δίπλα στον Άλεξ έμαθε να προσέχει την εμφάνισή του, να φορά πουκάμισα, να ταιριάζει τα χρώματα, και να κυκλοφορεί στο σπίτι χωρίς παπούτσια, όπως συνηθίζεται στο Ιράν.
Δίπλα στον Φοίβο, ο Άλεξ ανακάλυψε ότι μπορεί να ζει τη ζωή του μ’έναν τρόπο που πριν του ήταν αδιανόητος. «Τώρα γνωρίζω ποιος είμαι», λέει. «Έχουμε αγάπη. Εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλο, πηγαίνουμε όπου θέλουμε χωρίς να ανησυχούμε για τον άλλο, κάνουμε υποχωρήσεις. Αν είμαι φωτιά, είναι νερό· αν είμαι νερό, είναι φωτιά».
Εξίμισι χρόνια τώρα, ο Άλεξ έχει καταφύγει σε κάθε μέσο που του παρέχουν οι διεθνείς συμβάσεις προστασίας των προσφύγων και έχει έρθει αντιμέτωπος με τον ιδιαίτερο τρόπο που έχει το ελληνικό κράτος να αντιλαμβάνεται το διεθνές δίκαιο. Μπροστά στο φόβο να μην κατακλυστεί από πρόσφυγες, λένε όσοι έχουν ασχοληθεί με το ζήτημα, το ελληνικό κράτος αγνοεί τις συμβάσεις που έχει υπογράψει και διεκπεραιώνει τα αιτήματα ασύλου βιαστικά και πρόχειρα, με αποτέλεσμα να έχει το χαμηλότερο ποσοστό χορήγησης ασύλου στην Ευρώπη – περίπου μία θετική απάντηση σε κάθε εκατό εξεταζόμενα αιτήματα το 2006.
Το αίτημα ασύλου που κατέθεσε ο Άλεξ απορρίφθηκε σε πρώτο και δεύτερο βαθμό. Ο Άλεξ ήρθε σε επαφή με οργανώσεις προσφύγων, κατέθεσε νέα στοιχεία και ζήτησε από το τότε Υπουργείο Δημόσιας Τάξης, τώρα Εσωτερικών, να επανεξετάσει την υπόθεση. Με ένα έγγραφο του οποίου τα ατάκτως ερριμμένα σημεία στίξης μαρτυρούν προχειρότητα, το υπουργείο απέρριψε το αίτημα. Ο Άλεξ περιμένει τώρα την τύχη που θα έχει μια αίτησή του στο υπουργείο να ανακαλέσει την απόφαση. Η δικηγόρος του Μαριάννα Τζεφεράκου τη χαρακτηρίζει «αβάσιμη και αναιτιολόγητη» και λέει ότι «παραβιάζει την ελληνική και διεθνή νομοθεσία».
Αν και το σχετικό προεδρικό διάταγμα ορίζει ότι σε περίπτωση που υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις για βασανιστήρια ο πρόσφυγας παραπέμπεται να εξεταστεί από ειδικευμένο πραγματογνώμονα, κανείς κατά την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εξέταση του αιτήματος δεν παρέπεμψε τον Άλεξ σε πραγματογνωμοσύνη.
Όταν ανέλαβε η κ. Τζεφεράκου, του υπέδειξε το αρμόδιο Ιατρικό Κέντρο για την Αποκατάσταση Θυμάτων Βασανιστηρίων. Το Κέντρο πιστοποίησε τα βασανιστήρια, αλλά το υπουργείο απέρριψε τη γνωμάτευση. «Δεν δύναται από μόνη της να αποτελέσει ασφαλές κριτήριο αναγνώρισης προσφυγικής ιδιότητας», λέει η απόφαση, «καθώς τα αναγραφόμενα σ’αυτή βασανιστήρια περιγράφονται από τον ίδιο, τα δε σωματικά και ψυχολογικά ευρήματα πιθανόν να οφείλονται σε διάφορους ανεξάρτητους της επικαλούμενης πολιτικής δίωξης λόγους. Η υποβολή του σε άγρια βασανιστήρια, όπως ο ίδιος χαρακτηρίζει αυτά δεν πείθει, αφού η λεπτομερής περί αυτών εξιστόρηση έγινε σε μεταγενέστερο χρόνο…».
Η διευθύντρια του Κέντρου Μαρία Πίνιου Καλλή είναι ανένδοτη. Υπεραμύνεται της εμπειρίας της και της εξειδικευμένης μεθοδολογίας που ακολουθεί το Κέντρο σύμφωνα με το Πρωτόκολλο της Κωνσταντινούπολης, συνδυάζοντας ψυχολογικά και σωματικά ευρήματα με ευρεία και λεπτομερή γνώση των πρακτικών των βασανιστηρίων, και λέει ότι τα επτά χρόνια που πέρασαν από τα βασανιστήρια του Άλεξ ως την εξέτασή του δεν μειώνουν στο ελάχιστο την εγκυρότητα των ευρημάτων. «Και μετά από δεκαπέντε χρόνια μπορώ να βγάλω ασφαλές πόρισμα», λέει.
Ως προς το στοιχείο της ομοφυλοφιλίας, που σύμφωνα με οδηγία του Συμβουλίου της Ευρώπης συνιστά λόγο αναγνώρισης της προσφυγικής ιδιότητας, το υπουργείο επέλεξε να το αγνοήσει, παρότι είχε στη διάθεσή του έγγραφη δήλωση του Φοίβου ότι συζεί με τον Άλεξ, όπως επίσης προφορικές αναφορές του Άλεξ στην ομοφυλοφιλία του και μια σειρά εκθέσεων για την κατάσταση των ομοφυλόφιλων στο Ιράν.
Τον τελευταίο μήνα, ο Φοίβος έχει προσθέσει στο ντοσιέ που κρατά επιμελώς μια δήλωση υποστήριξης της Διεθνούς Αμνηστίας, μια επιστολή του Γιώργου Καρατζαφέρη στον υφυπουργό Εσωτερικών, μια επερώτηση του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή κι ένα ερώτημα του Συνασπισμού στο Ευρωκοινοβούλιο. Η ίδια η διευθύντρια του Τομέα Προστασίας της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες Καλλιόπη Στεφανάκη λέει ότι η γνωμάτευση του Κέντρου, το δεδομένο της ομοφυλοφιλίας κι ένα δελτίο τύπου που έβγαλε για το θέμα η Ελληνική Ομοφυλοφιλική Κοινότητα δημιουργούν νομικό έρεισμα να επανεξεταστεί η υπόθεση.
Τόσο θορυβήθηκε η ιρανική πρεσβεία από τη δημοσιότητα που δόθηκε στην υπόθεση, που έστειλε επιστολή διάψευσης στην Ελευθεροτυπία, εκφράζοντας τη λύπη της «για τη δημοσίευση τέτοιων μη ρεαλιστικών ειδήσεων». «Είναι αναμενόμενη η διάψευση», λέει η κ. Στεφανάκη. «Ένα κράτος θα αναδείξει τα στοιχεία εκείνα που αναιρούν την πεποίθηση ότι παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα στην επικράτειά του και ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά».
Ο Άλεξ μου δείχνει στον υπολογιστή φωτογραφίες από δημόσιους απαγχονισμούς στο Ιράν. Του ζητώ ν’ακούσει το απόσπασμα από την πρόσφατη ομιλία του Αχμαντινετζάντ στο Κολούμπια, όπου ο πρόεδρος του Ιράν αναφέρεται στην ομοφυλοφιλία. Μεταφράζει: «Καθόλου δεν υπάρχουν ομοφυλόφιλοι στο Ιράν όπως στην Αμερική. Στο Ιράν δεν έχουμε αυτό το πρόβλημα». Παρά την προσπάθεια του κυβερνητικού εκπροσώπου του Ιράν να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, λέγοντας ότι η ομιλία παρερμηνεύτηκε, μπροστά στις εικόνες των σωμάτων που αιωρούνται από τους γερανούς τα λόγια του προέδρου παγώνουν το αίμα.
Ρωτώ τον Άλεξ αν πιστεύει ότι μια στρατιωτική επέμβαση της Αμερικής στο Ιράν θα βελτίωνε την κατάσταση. «Να γίνει πόλεμος και να κινδυνεύσουν η οικογένειά μου και οι συμπατριώτες μου;» λέει. «Όχι, βέβαια. Νομίζεις ότι άμα εισβάλει η Αμερική θα αλλάξουν τα πράγματα για τους ομοφυλόφιλους; Μα η κουλτούρα και η θρησκεία και οι πεποιθήσεις των ανθρώπων δεν αλλάζουν έτσι». Ρωτώ το Φοίβο τι έχει μάθει από αυτή την ιστορία.
«Στη ζωή μου δεν είχα απευθυνθεί σε δικηγόρο», λέει. «Βρέθηκα απέναντι σ’ένα σύστημα που ερμηνεύει κατά την κρίση του τους νόμους κι αποφασίζει για τη ζωή των άλλων. Πρέπει να δεις πώς αντιμετωπίζουν τους πρόσφυγες - πώς τους μιλάνε, πώς τους φέρονται. Πριν ήμουν συνέχεια μ’ένα τραγούδι στο στόμα. Έχω να τραγουδήσω από τότε που άρχισε αυτή η ιστορία. Αν τον διώξουν, δεν ξέρω πού θα τον πάνε, πού θα τον πετάξουν. Θα τον κρεμάσουν και κανενός απ’αυτούς δεν ιδρώνει το αυτί. Αν στη θέση του ήταν το παιδί τους;»
25.11.07
ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΤΑΙΝΙΩΝ ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΣΒΙΑΚΗ ΟΜΑΔΑ ΑΘΗΝΑΣ
.
Προβολές Ταινιών από τη Λεσβιακή Ομάδα Αθήνας
30/11 και 1-2/12 2007
Αυτόνομο Στέκι - Ζωοδόχου Πηγής και Ισααύρων, Εξάρχεια.
Παρασκευή 30.11.07
Προβολές Ταινιών από τη Λεσβιακή Ομάδα Αθήνας
30/11 και 1-2/12 2007
Αυτόνομο Στέκι - Ζωοδόχου Πηγής και Ισααύρων, Εξάρχεια.
Παρασκευή 30.11.07
20.00 Watermelon Woman (1996), της Cheryl Dunye
22.00 Lesbian sex and sexuality (2007), της Katherine Linton
Σάββατο 1.12.07
18.00 Mädchen in Uniform (1931), της Leontine Sagan
20.00 Before Stonewall (1984) ,των John Scagliotti και Greta Schiller
22.00 Girl Play (2004), της Lee Friedlander
Κυριακή 2.12.07
18.00 After Stonewall (1999),του John Scagliotti20.00 συζήτηση
22.00 Sugar Sweet (2002), της Desiree Lim
Λίγα λόγια για κάθε ταινία...
Watermelon Woman (1996), της Cheryl Dunye
Η Cheryl είναι μία νεαρή μαύρη λεσβία που ζει στην Φιλαδέλφεια και δουλεύει σε ένα βίντεο κλαμπ, ενώ το όνειρό της είναι να γίνει κινηματογραφίστρια. Ξεκινά να ψάχνει τις ρίζες της στην ιστορία και επικεντώνεται στην ζωή μιας μαύρης ηθοποιού της δεκαετίας του ʼ60, την Fae Richards. Παράλληλα γνωρίζει την Diana, μία λευκή πελάτισσα του βίντεο κλαμπ, την οποία ερωτεύεται. Η ταινία, με χιούμορ και φαντασία, προσπαθεί να φέρει στην επιφάνεια τις αλληλεπιδράσεις και συγκρούσεις μεταξύ της λεσβιακής και της μαύρης κοινότητας.
Lesbian sex and sexuality (2007), της Katherine Linton
Το Lesbian Sex and Sexuality, είναι μία τηλεοπτική αμερικάνικη σειρά που αποτελείται από έξι επεισόδεια. Εμείς θα προβάλουμε τα τρία από αυτά, που διαπραγματεύονται τη σχέση της λεσβιακής κοινότητας με την πορνογραφία και την πρόσφατη παραγωγή πορνό από λεσβίες για λεσβίες, την εξέλιξη του ερωτισμού και της δημόσιας εικόνας του και τέλος τα διαφορετικά είδη λεσβιακών και queer ερωτικών σχέσεων.
Mädchen in Uniform (1931), της Leontine Sagan
Το Madchen in Uniform διαδραματίζεται σε ένα αυστηρό σχολείο θηλέων. Ένα σχολείο στο οποίο στέλνονται για εσωτερική εκπαίδευση κόρες στρατιωτικών. Το έργο στηρίζεται στο διήγημα της Christa Winsloe Είναι το πρώτο κινηματογραφικό έργο που υποστηρίζει ανοιχτά το λεσβιασμό και ως τέτοιο έχει μείνει στην ιστορία.
Before Stonewall (1984) ,των John Scagliotti και Greta Schiller
Ο πλήρης τίτλος του ντοκιμαντέρ σε ελληνική απόδοση είναι “Πριν το Stonewall: η δημιουργία της γκέι και λεσβιακής κοινότητας”. Και αυτό ακριβώς διαπραγματεύεται το έργο, εστιάζοντας στην μη συμβατική συμπεριφορά και τη μοναχική αντίσταση των ομοφυλόφιλων που έζησαν πριν το Stonewall μπορούμε να αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε πως εξελίχθηκε η ομοφυλοφιλική κοινότητα.
Girl Play (2004), της Lee Friedlander
To Girl Play, βασίζεται στο θεατρικό έργο “Real Girls,” και είναι η αληθινή ιστορία των ηθοποιών/συγγραφέων Robin Greenspan και Lacie Harmon. Στο έργο παρακολουθούμε τις δύο ηρωίδες να γνωρίζονται, να αρχίζουν να ερωτεύονται η μία την άλλη και να αναρωτιούνται πως μπορούν να χωρέσουν το ερωτικό πάθος στις ήδη δομημένες ζωές τους. Και όλα αυτά μέσα από τις αφηγήσεις τους που είναι συχνά ξεκαρδιστικές.
After Stonewall (1999), του John Scagliotti
Ένα ντοκιμαντέρ, που καταγράφει το lgbt κίνημα, από την εξέγερση του Stonewall και μετά. Ξεκινώντας από το Κίνημα Απελευθέρωσης του ʼ70 και τα Φεστιβάλ Γυναικείας Μουσικής φτάνει στην επιδημία του Aids και τα Gay Games. Μαθαίνουμε για τους αγώνες, τις ήττες αλλά και τους θριάμβους μιας περήφανης, αλλά παρόλα αυτά ακόμα στιγματισμένης, κοινότητας. Η ταινία καταγράφει τις προσωπικές αφηγήσεις τρανς ατόμων, λεσβιών και γκέι αντρών, που μεταμόρφωσαν όχι μόνο τις ζωές τους, αλλά και ολόκληρη την αμερικάνικη κοινωνία.
Sugar Sweet (2002), της Desiree Lim
Το Sugar Sweet είναι η πρώτη γιαπωνέζικη λεσβιακή ταινία. Στην ταινία παρακολουθούμε την ιστορία της λεσβίας σκηνοθέτριας πορνό ταινιών Naomi. Η Naomi βρίσκεται σε δύσκολη θέση όταν αρχίζει να δέχεται επικριτικά σχόλια από τους γύρω, σχετικά με τη δουλειά της και αναζητά υποστήριξη σε μια ηλεκτρονική φιλιά που έχει με την Sugar.
Η Cheryl είναι μία νεαρή μαύρη λεσβία που ζει στην Φιλαδέλφεια και δουλεύει σε ένα βίντεο κλαμπ, ενώ το όνειρό της είναι να γίνει κινηματογραφίστρια. Ξεκινά να ψάχνει τις ρίζες της στην ιστορία και επικεντώνεται στην ζωή μιας μαύρης ηθοποιού της δεκαετίας του ʼ60, την Fae Richards. Παράλληλα γνωρίζει την Diana, μία λευκή πελάτισσα του βίντεο κλαμπ, την οποία ερωτεύεται. Η ταινία, με χιούμορ και φαντασία, προσπαθεί να φέρει στην επιφάνεια τις αλληλεπιδράσεις και συγκρούσεις μεταξύ της λεσβιακής και της μαύρης κοινότητας.
Lesbian sex and sexuality (2007), της Katherine Linton
Το Lesbian Sex and Sexuality, είναι μία τηλεοπτική αμερικάνικη σειρά που αποτελείται από έξι επεισόδεια. Εμείς θα προβάλουμε τα τρία από αυτά, που διαπραγματεύονται τη σχέση της λεσβιακής κοινότητας με την πορνογραφία και την πρόσφατη παραγωγή πορνό από λεσβίες για λεσβίες, την εξέλιξη του ερωτισμού και της δημόσιας εικόνας του και τέλος τα διαφορετικά είδη λεσβιακών και queer ερωτικών σχέσεων.
Mädchen in Uniform (1931), της Leontine Sagan
Το Madchen in Uniform διαδραματίζεται σε ένα αυστηρό σχολείο θηλέων. Ένα σχολείο στο οποίο στέλνονται για εσωτερική εκπαίδευση κόρες στρατιωτικών. Το έργο στηρίζεται στο διήγημα της Christa Winsloe Είναι το πρώτο κινηματογραφικό έργο που υποστηρίζει ανοιχτά το λεσβιασμό και ως τέτοιο έχει μείνει στην ιστορία.
Before Stonewall (1984) ,των John Scagliotti και Greta Schiller
Ο πλήρης τίτλος του ντοκιμαντέρ σε ελληνική απόδοση είναι “Πριν το Stonewall: η δημιουργία της γκέι και λεσβιακής κοινότητας”. Και αυτό ακριβώς διαπραγματεύεται το έργο, εστιάζοντας στην μη συμβατική συμπεριφορά και τη μοναχική αντίσταση των ομοφυλόφιλων που έζησαν πριν το Stonewall μπορούμε να αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε πως εξελίχθηκε η ομοφυλοφιλική κοινότητα.
Girl Play (2004), της Lee Friedlander
To Girl Play, βασίζεται στο θεατρικό έργο “Real Girls,” και είναι η αληθινή ιστορία των ηθοποιών/συγγραφέων Robin Greenspan και Lacie Harmon. Στο έργο παρακολουθούμε τις δύο ηρωίδες να γνωρίζονται, να αρχίζουν να ερωτεύονται η μία την άλλη και να αναρωτιούνται πως μπορούν να χωρέσουν το ερωτικό πάθος στις ήδη δομημένες ζωές τους. Και όλα αυτά μέσα από τις αφηγήσεις τους που είναι συχνά ξεκαρδιστικές.
After Stonewall (1999), του John Scagliotti
Ένα ντοκιμαντέρ, που καταγράφει το lgbt κίνημα, από την εξέγερση του Stonewall και μετά. Ξεκινώντας από το Κίνημα Απελευθέρωσης του ʼ70 και τα Φεστιβάλ Γυναικείας Μουσικής φτάνει στην επιδημία του Aids και τα Gay Games. Μαθαίνουμε για τους αγώνες, τις ήττες αλλά και τους θριάμβους μιας περήφανης, αλλά παρόλα αυτά ακόμα στιγματισμένης, κοινότητας. Η ταινία καταγράφει τις προσωπικές αφηγήσεις τρανς ατόμων, λεσβιών και γκέι αντρών, που μεταμόρφωσαν όχι μόνο τις ζωές τους, αλλά και ολόκληρη την αμερικάνικη κοινωνία.
Sugar Sweet (2002), της Desiree Lim
Το Sugar Sweet είναι η πρώτη γιαπωνέζικη λεσβιακή ταινία. Στην ταινία παρακολουθούμε την ιστορία της λεσβίας σκηνοθέτριας πορνό ταινιών Naomi. Η Naomi βρίσκεται σε δύσκολη θέση όταν αρχίζει να δέχεται επικριτικά σχόλια από τους γύρω, σχετικά με τη δουλειά της και αναζητά υποστήριξη σε μια ηλεκτρονική φιλιά που έχει με την Sugar.
ΑΠΟΔΟΧΗ ΚΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ. ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΕΝΤΑΞΗΣ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΚΑΙ ΙΔΕΩΝ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
.
«Αποδοχή και Αποκλεισμός. Διαδικασίες Ένταξης Προσώπων και Ιδεών στο Χώρο της Εκπαίδευσης »
Η Εθνική Συντονιστική Επιτροπή της καμπάνιας του Συμβουλίου της Ευρώπης «Όλοι διαφορετικοί – Όλοι ίσοι» σε συνεργασία με μη κυβερνητικές οργανώσεις, σας καλεί να συμμετάσχετε στο Επιστημονικό Συνέδριο που διοργανώνει με θέμα «ΑΠΟΔΟΧΗ & ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ – ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΕΝΤΑΞΗΣ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΚΑΙ ΙΔΕΩΝ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ» στο πλαίσιο της ανωτέρω εκστρατείας, το οποίο θα πραγματοποιηθεί στην Θεσσαλονίκη στις 7 με 9 Δεκεμβρίου 2007 με την υποστήριξη και συνεργασία της Πρυτανείας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Σας καλούμε να συμμετάσχετε με εισήγηση ή χωρίς εισήγηση, ώστε να ακουστούν και να καταγραφούν όλες οι απόψεις με στόχο να συμβάλλουν στην καλύτερη ένταξη προσώπων και των ιδεών στην εκπαίδευση.
Η καμπάνια «όλοι διαφορετικοί – όλοι ίσοι»
Η καμπάνια “all different – all equal” αποτελεί μία πρωτοβουλία του Συμβουλίου της Ευρώπης για τη Διαφορετικότητα, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τη Συμμετοχή. Το 1995 – 50 χρόνια μετά το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου – το Συμβούλιο της Ευρώπης πραγματοποίησε την ίδια εκστρατεία νεολαίας προκειμένου να ενισχύσει τη δράση ενάντια στο ρατσισμό, τον αντισημιτισμό, την ξενοφοβία και τη μη ανοχή.
Ακόμη και αν έχουν περάσει περισσότερα από 10 χρόνια από την προηγούμενη εκστρατεία, η αγωνία για το ζήτημα υπάρχει και η προσπάθεια ακόμα συνεχίζεται. Για αυτό το λόγο, από τον Ιούνιο του 2006 έως το Σεπτέμβριο του 2007, το Συμβούλιο της Ευρώπης πραγματοποιεί μια νέα εκστρατεία για την Διαφορετικότητα, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και την Συμμετοχή, βασισμένη στο ίδιο σύνθημα και με το ίδιο λογότυπο που θεωρήθηκε επιτυχημένο.
Στην Ελλάδα φορέας υλοποίησης της εκστρατείας αυτής, από τον Δεκέμβριο του 2006, είναι το Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας με την συνεργασία της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς. Μέχρι σήμερα έχουν πραγματοποιηθεί πολλές δραστηριότητες προς την κατεύθυνση αποδοχής της διαφορετικότητας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων καθώς και της προώθησης της συμμετοχής. Στόχος μας είναι να «κλείσουμε» την εκστρατεία αυτή στην Ελλάδα με ένα συνέδριο όπου θα καταγραφούν οι διαφορετικές προσεγγίσεις και θα αναδειχθούν οι καλές πρακτικές στον χώρο της εκπαίδευσης που συμβάλλουν στην υλοποίησης των στόχων της εκστρατείας.
Στόχοι Επιστημονικού Συνεδρίου
Ο χώρος της εκπαίδευσης αποτελεί τόσο χώρο παροχής γνώσεων και ζύμωσης ιδεών και γνώσεων ιδιαίτερα της νεολαίας όσο και χώρο ανάδειξης προτύπων και διαμόρφωσης προσωπικοτήτων, ιδιαίτερα της νεολαίας ενώ παράλληλα εφοδιάζει τις νέες και τους νέους με ικανότητες απαραίτητες για την αυριανή επαγγελματική τους πορεία. Επομένως η εκπαίδευση ασχολείται με τμήματα και των δύο σκελών της ανθρώπινης κοινωνίας: την παραγωγή (υλική βάση) και τους θεσμούς (εποικοδόμημα).
Σκοπός του Επιστημονικού Συνεδρίου είναι η συγκέντρωση πληροφοριών, η ανάλυση γεγονότων και η απόκτηση συμπερασμάτων προκειμένου να χρησιμοποιηθούν σε μελλοντικές δράσεις από κάθε εμπλεκόμενο φορέα και πρόσωπο που σχετίζεται με την εκπαίδευση και τα ανθρώπινα δικαιώματα: Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (σωματεία, ιδρύματα, σύλλογοι) καθώς και φορείς και υπηρεσίες της Πολιτείας.
Το αποτέλεσμα του συνεδρίου θα πρέπει να είναι άμεσα χρήσιμο στην προσπάθεια άρσης των αρνητικών διακρίσεων, του αποκλεισμού ατόμων και κοινωνικών ομάδων και της μισαλλοδοξίας των ατόμων, όπως αυτές οι ενέργειες μειωτικής συμπεριφοράς περιγράφονται σε διεθνείς (ΟΗΕ, Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο) και εθνικές διατάξεις.
Θεματικές του συνεδρίου:
Οι θεματικές του συνεδρίου χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες, την Τυπική Εκπαίδευσης (Α’, Β’, Γ΄βάθμια και μεταδευτεροβάθμια) και την Άτυπη Εκπαίδευση (εθελοντικές κινήσεις, ΜΚΟ, δια βίου εκπαίδευση) και τις θεωρίες και πρακτικές που ακολουθούνται στην αποδοχή αλλά και τον αποκλεισμό με βάση το φύλο, τη φυλετική ή εθνική καταγωγή, τη θρησκεία ή τις πεποιθήσεις, την αναπηρία, την ηλικία ή τον ερωτικό προσανατολισμό (Συνθήκη του Άμστερνταμ -1997/1999), την οικονομική επιφάνεια, την κοινωνική θέση και τους πρόσφυγες/μετανάστες.
Ενδεικτικά, σκοπός είναι να καταγραφούν:
επιστημονικές θεωρίες με αντικείμενο τις αρνητικές διακρίσεις –αποδοχή, αποκλεισμό –ένταξη («αποδοχή και αποκλεισμός – διαδικασίες ένταξης») και σχετική επιστημολογία.
«Αποδοχή και αποκλεισμός – διαδικασίες ένταξης» από και σε διδάσκοντες και λοιπό προσωπικό στον χώρο της εκπαίδευσης.
«Αποδοχή και αποκλεισμός – διαδικασίες ένταξης» από και σε μαθητές, σπουδαστές, φοιτητές.
«Αποδοχή και αποκλεισμός – διαδικασίες ένταξης»: η στάση και οι δυνατότητες των γονέων και κηδεμόνων, των μαθητικών, σπουδαστικών και φοιτητικών συλλόγων, των συνδικαλιστικών οργάνων των διδασκόντων.
Η έρευνα στα Α.Ε.Ι. & Α.Τ.Ε.Ι. για θέματα αποδοχής και αποκλεισμού – διαδικασίες ένταξης.
Η διδασκαλία θεμάτων και εννοιών σχετικών με «Αποδοχή και αποκλεισμός – διαδικασίες ένταξης». «Αντιρατσιστικά» μαθηματικά, φυσική κλπ.
Διεθνείς ανθρωπιστικές κατευθύνσεις, εμπειρίες και καλές πρακτικές.
Ο ρόλος των νέων τεχνολογιών στις διαδικασίες ένταξης.
.Η καμπάνια «όλοι διαφορετικοί – όλοι ίσοι»
Η καμπάνια “all different – all equal” αποτελεί μία πρωτοβουλία του Συμβουλίου της Ευρώπης για τη Διαφορετικότητα, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τη Συμμετοχή. Το 1995 – 50 χρόνια μετά το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου – το Συμβούλιο της Ευρώπης πραγματοποίησε την ίδια εκστρατεία νεολαίας προκειμένου να ενισχύσει τη δράση ενάντια στο ρατσισμό, τον αντισημιτισμό, την ξενοφοβία και τη μη ανοχή.
Ακόμη και αν έχουν περάσει περισσότερα από 10 χρόνια από την προηγούμενη εκστρατεία, η αγωνία για το ζήτημα υπάρχει και η προσπάθεια ακόμα συνεχίζεται. Για αυτό το λόγο, από τον Ιούνιο του 2006 έως το Σεπτέμβριο του 2007, το Συμβούλιο της Ευρώπης πραγματοποιεί μια νέα εκστρατεία για την Διαφορετικότητα, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και την Συμμετοχή, βασισμένη στο ίδιο σύνθημα και με το ίδιο λογότυπο που θεωρήθηκε επιτυχημένο.
Στην Ελλάδα φορέας υλοποίησης της εκστρατείας αυτής, από τον Δεκέμβριο του 2006, είναι το Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας με την συνεργασία της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς. Μέχρι σήμερα έχουν πραγματοποιηθεί πολλές δραστηριότητες προς την κατεύθυνση αποδοχής της διαφορετικότητας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων καθώς και της προώθησης της συμμετοχής. Στόχος μας είναι να «κλείσουμε» την εκστρατεία αυτή στην Ελλάδα με ένα συνέδριο όπου θα καταγραφούν οι διαφορετικές προσεγγίσεις και θα αναδειχθούν οι καλές πρακτικές στον χώρο της εκπαίδευσης που συμβάλλουν στην υλοποίησης των στόχων της εκστρατείας.
Στόχοι Επιστημονικού Συνεδρίου
Ο χώρος της εκπαίδευσης αποτελεί τόσο χώρο παροχής γνώσεων και ζύμωσης ιδεών και γνώσεων ιδιαίτερα της νεολαίας όσο και χώρο ανάδειξης προτύπων και διαμόρφωσης προσωπικοτήτων, ιδιαίτερα της νεολαίας ενώ παράλληλα εφοδιάζει τις νέες και τους νέους με ικανότητες απαραίτητες για την αυριανή επαγγελματική τους πορεία. Επομένως η εκπαίδευση ασχολείται με τμήματα και των δύο σκελών της ανθρώπινης κοινωνίας: την παραγωγή (υλική βάση) και τους θεσμούς (εποικοδόμημα).
Σκοπός του Επιστημονικού Συνεδρίου είναι η συγκέντρωση πληροφοριών, η ανάλυση γεγονότων και η απόκτηση συμπερασμάτων προκειμένου να χρησιμοποιηθούν σε μελλοντικές δράσεις από κάθε εμπλεκόμενο φορέα και πρόσωπο που σχετίζεται με την εκπαίδευση και τα ανθρώπινα δικαιώματα: Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (σωματεία, ιδρύματα, σύλλογοι) καθώς και φορείς και υπηρεσίες της Πολιτείας.
Το αποτέλεσμα του συνεδρίου θα πρέπει να είναι άμεσα χρήσιμο στην προσπάθεια άρσης των αρνητικών διακρίσεων, του αποκλεισμού ατόμων και κοινωνικών ομάδων και της μισαλλοδοξίας των ατόμων, όπως αυτές οι ενέργειες μειωτικής συμπεριφοράς περιγράφονται σε διεθνείς (ΟΗΕ, Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο) και εθνικές διατάξεις.
Θεματικές του συνεδρίου:
Οι θεματικές του συνεδρίου χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες, την Τυπική Εκπαίδευσης (Α’, Β’, Γ΄βάθμια και μεταδευτεροβάθμια) και την Άτυπη Εκπαίδευση (εθελοντικές κινήσεις, ΜΚΟ, δια βίου εκπαίδευση) και τις θεωρίες και πρακτικές που ακολουθούνται στην αποδοχή αλλά και τον αποκλεισμό με βάση το φύλο, τη φυλετική ή εθνική καταγωγή, τη θρησκεία ή τις πεποιθήσεις, την αναπηρία, την ηλικία ή τον ερωτικό προσανατολισμό (Συνθήκη του Άμστερνταμ -1997/1999), την οικονομική επιφάνεια, την κοινωνική θέση και τους πρόσφυγες/μετανάστες.
Ενδεικτικά, σκοπός είναι να καταγραφούν:
επιστημονικές θεωρίες με αντικείμενο τις αρνητικές διακρίσεις –αποδοχή, αποκλεισμό –ένταξη («αποδοχή και αποκλεισμός – διαδικασίες ένταξης») και σχετική επιστημολογία.
«Αποδοχή και αποκλεισμός – διαδικασίες ένταξης» από και σε διδάσκοντες και λοιπό προσωπικό στον χώρο της εκπαίδευσης.
«Αποδοχή και αποκλεισμός – διαδικασίες ένταξης» από και σε μαθητές, σπουδαστές, φοιτητές.
«Αποδοχή και αποκλεισμός – διαδικασίες ένταξης»: η στάση και οι δυνατότητες των γονέων και κηδεμόνων, των μαθητικών, σπουδαστικών και φοιτητικών συλλόγων, των συνδικαλιστικών οργάνων των διδασκόντων.
Η έρευνα στα Α.Ε.Ι. & Α.Τ.Ε.Ι. για θέματα αποδοχής και αποκλεισμού – διαδικασίες ένταξης.
Η διδασκαλία θεμάτων και εννοιών σχετικών με «Αποδοχή και αποκλεισμός – διαδικασίες ένταξης». «Αντιρατσιστικά» μαθηματικά, φυσική κλπ.
Διεθνείς ανθρωπιστικές κατευθύνσεις, εμπειρίες και καλές πρακτικές.
Ο ρόλος των νέων τεχνολογιών στις διαδικασίες ένταξης.
Εκστρατεία Συμβουλίου της Ευρώπης «Όλοι Διαφορετικοί – Όλοι Ίσοι»
Οργανωτική Επιτροπή: Μ. Πάσχου (πρόεδρος), Ν. Χατζητρύφων (αντιπρόεδρος), Ι. Νταγλαράκη (γραμματεία), Μ. ΧΧΧ (μέλος), Κ. Έβις (μέλος).
Διαχείριση: Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας (Ε.ΣΥ.Ν.)
πληροφορίες: ApodochiApokleismos@yahoo.gr
Αμφιθέατρο Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, Τσιμισκή 103
Θεσσαλονίκη, 7 – 9 Δεκεμβρίου 2007
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Παρασκευή, 7 Δεκεμβρίου
17.00
Έναρξη Συνεδρίου - ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ
Προεδρείο: Μ. Πάσχου
1η Ενότητα: Θεωρητικά ζητήματα - Άτυπη εκπαίδευση Α'.
Προεδρείο: δρ Ελένη Παπαδοπούλου
17.30
Τσιρώνης Χ.
Κοινωνικός Αποκλεισμός και Κοινωνική Θεωρία .Ο ρόλος της μη-τυπικής Εκπαίδευσης στην υπέρβαση της περιθωριοποίησης και του αποκλεισμού στα σχολεία.
17.45
Θεοδωράκης Νικόλαος
Αποδοχή- Αποκλεισμός: Πως δυο λέξεις επηρεάζουν μια ζωή
18.00
Κρυωνά Ζελιάνα
Αποδοχή και ένταξη στης διαφορετικότητας στις εθελοντικές οργανώσεις νέων
18.15
Σακελλαρίδου Θεοδώρα
Βαλκανική κατασκήνωση νέων στελεχών των Χ.Α.Ν της Βαλκανικής
18.30
ΣΥΖΗΤΗΣΗ
19.00
ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ
2η Ενότητα: Άτυπη Εκπαίδευση Β'
Προεδρείο: Χ. Τσιρώνης
19.15
Κεσίσογλου Γιώργος, Μαστορίδου Σταυρίνα
Πληθυσμοί Θρακιωτών στις Δυτικές Συνοικίες της Θεσσαλονίκης: προβληματισμοί για την παρέμβαση και την ενσωμάτωση με την άτυπη εκπαίδευση.
19.30
Παπαδοπούλου Ελένη
Ενεργητικές εκπαιδευτικές τεχνικές στη συμβουλευτική κρατουμένων: το παράδειγμα της φυλακής Διαβατών
19.45
Ράπαντα Χρυσή,
Ζουγκός Μανώλης
Άτυπη εκπαίδευση και ένταξη προσφύγων: η περίπτωση του Κέντρου Υποδοχής Θεσσαλονίκης
20.00
Τζαμπάζη Ευαγγελία
20.20
ΣΥΖΗΤΗΣΗ
21.00
ΛΗΞΗ 1ης ημέρας
Σάββατο, 8 Δεκεμβρίου
3η Ενότητα: Τυπική εκπαίδευση - Ένταξη
Προεδρείο: Ε. Τρέσσου
10.00
Τσίρτογλου Π., Δέδες Φ., Ψαρουδάκης Στ.
Παρεμβάσεις για την πρόληψη του κοινωνικού αποκλεισμού στην εκπαίδευση
10.15
Καπουρκατσίδου Μαρία
Μια προσπάθεια άρσης του αποκλεισμού από το νηπιαγωγείο των παιδιών Ρομά προσχολικής ηλικίας στον Οικισμό Αγία Σοφία
10.30
Ασπρής Νίκος,
Μπαμπάνη Όλγα
Παιδική εργασία στους δρόμους της Θεσσαλονίκης
10.45
Κρομυάδου Χαρούλα
Η συμβολή των προγραμμάτων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στην εξίσωση των ανισοτήτων της εκπαίδευσης
11.00
ΣΥΖΗΤΗΣΗ
11.30
ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ
4η Ενότητα: Τυπική Εκπαίδευση - Νέα ζητήματα / Νέα περιεχόμενα
Προεδρείο: Π. Τσίρτογλου
12.00
Φραγκουδάκη Άν.
Το πρόγραμμα για τη μεταρρύθμηση της εκπαίδευσης των παιδιών της μειονότητας της Θράκης
12.20
Χολέβα Νάσια
Εκπαιδευτικό Δράμα και διαφορετικότητα. Οι δράσεις του πανελλήνιου Δίκτυου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση
12.35
Κουκουνάρας Λιάγκης Μάριος
Θρησκευτική ετερότητα και θεατροπαιδαγωγικά προγράμματα
12.50
Τρέσσου Ε.
Αντιρατσιστική μαθηματική εκπαίδευση: Δυνατότητες και προοπτικές
13.05
Μενίκη Βίλμα
Βιωματικές προσεγγίσεις στη διδακτική θεμάτων για την ετερότητα (αποδοχή της διαφορετικότητας και αρμονική συνύπαρξη)
13.20
Χατζητρύφων Νίκος,
Οδυσσέας Αναστασόπουλος
Για μια τεκμηριωμένη αντιμετώπιση της ομοφυλοφοβίας – αντιομοφυλοφιλίας. Ζητήματα παροχής αντίστοιχων μαθημάτων στα ΑΕΙ / ΑΤΕΙ.
13.35
ΣΥΖΗΤΗΣΗ
14.15
ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ - Μπουφές
5η Ενότητα: Τυπική Εκπαίδευση - Ένταξη Β'
Προεδρείο: Ν. Χολέβα
15.00
Κάγια Έβις
Το ζήτημα της εκπαίδευσης στην ελληνική μειονότητα και οι δίγλωσσοι μετανάστες μαθητές στα ελληνικά ιδιωτικά σχολεία στην Αλβανία
15.15
Φλώρου Μαρία
Αντιλήψεις ελλήνων γηγενών μαθητών για τους αλλοδαπούς και παλινοστούντες συμμαθητές τους: το παράδειγμα ενός διαπολιτισμικού σχολείου των δυτικών συνοικιών Θεσσαλονίκης
15.30
Λιάμπας Τάσος,
Τουρτούρας Χρήστος
Εκπαιδευτικός αποκλεισμός των παλινοστούντων και μεταναστών μαθητών/τριών στα Ενιαία Λύκεια και Τεχνικά Επαγγελματικά Εκπαιδευτήρια του Ν. Θεσσαλονίκης
15.45
ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ
6η Ενότητα: Τυπική Εκπαίδευση - εκπαιδευτικές στρατηγικές
Προεδρείο: Τ. Λιάμπας
16.00
Παπαδοπούλου Ελένη Εμ.
Η υλοποίηση Ευρωπαϊκών εκπαιδευτικών προγραμμάτων στις σχολικές μονάδες ως διαδικασία ένταξης προσώπων και ιδεών στο χώρο της εκπαίδευσης
16.15
Μητακίδου Σούλα
Ενταξη ή αποκλεισμός; Ο ρόλος των εκπαιδευτικών
16.30
Κογκίδου Δ., Πλιόγκου Β.
«Τι περιμένεις; Παιδί χωρισμένων είναι !» - Μόνες-μητέρες / εκπαιδευτικοί μιλούν για την εκπαίδευση των παιδιών τους
16.45
Νικολοπούλου Βαρβάρα-Μαρία
Οι στάσεις των ειδικών παιδαγωγών που εργάζονται σε γενικά σχολεία απέναντι στην ένταξη: ακούγοντας τους δασκάλους από δύο Ευρωπαϊκές χώρες (Ελλάδα-Σκωτία)
17.00
Μαυροσκούφης Δημήτρης Κ.
Το άξενο παρόν ενός άφαντου παρελθόντος. Έλληνες εβραίοι και ιστορική μνήμη.
17.15
ΣΥΖΗΤΗΣΗ
18.00
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ. Προεδρείο: Κ. Μπαϊραμτάρης, Θ. Παπαζήση, Γ. Τσιάκαλος, Δ., Κογκίδου, Μ. Πάσχου, Ν. Χατζητρύφων
19.00
ΛΗΞΗ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ
Οργανωτική Επιτροπή: Μ. Πάσχου (πρόεδρος), Ν. Χατζητρύφων (αντιπρόεδρος), Ι. Νταγλαράκη (γραμματεία), Μ. ΧΧΧ (μέλος), Κ. Έβις (μέλος).
Διαχείριση: Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας (Ε.ΣΥ.Ν.)
πληροφορίες: ApodochiApokleismos@yahoo.gr
Αμφιθέατρο Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, Τσιμισκή 103
Θεσσαλονίκη, 7 – 9 Δεκεμβρίου 2007
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Παρασκευή, 7 Δεκεμβρίου
17.00
Έναρξη Συνεδρίου - ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ
Προεδρείο: Μ. Πάσχου
1η Ενότητα: Θεωρητικά ζητήματα - Άτυπη εκπαίδευση Α'.
Προεδρείο: δρ Ελένη Παπαδοπούλου
17.30
Τσιρώνης Χ.
Κοινωνικός Αποκλεισμός και Κοινωνική Θεωρία .Ο ρόλος της μη-τυπικής Εκπαίδευσης στην υπέρβαση της περιθωριοποίησης και του αποκλεισμού στα σχολεία.
17.45
Θεοδωράκης Νικόλαος
Αποδοχή- Αποκλεισμός: Πως δυο λέξεις επηρεάζουν μια ζωή
18.00
Κρυωνά Ζελιάνα
Αποδοχή και ένταξη στης διαφορετικότητας στις εθελοντικές οργανώσεις νέων
18.15
Σακελλαρίδου Θεοδώρα
Βαλκανική κατασκήνωση νέων στελεχών των Χ.Α.Ν της Βαλκανικής
18.30
ΣΥΖΗΤΗΣΗ
19.00
ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ
2η Ενότητα: Άτυπη Εκπαίδευση Β'
Προεδρείο: Χ. Τσιρώνης
19.15
Κεσίσογλου Γιώργος, Μαστορίδου Σταυρίνα
Πληθυσμοί Θρακιωτών στις Δυτικές Συνοικίες της Θεσσαλονίκης: προβληματισμοί για την παρέμβαση και την ενσωμάτωση με την άτυπη εκπαίδευση.
19.30
Παπαδοπούλου Ελένη
Ενεργητικές εκπαιδευτικές τεχνικές στη συμβουλευτική κρατουμένων: το παράδειγμα της φυλακής Διαβατών
19.45
Ράπαντα Χρυσή,
Ζουγκός Μανώλης
Άτυπη εκπαίδευση και ένταξη προσφύγων: η περίπτωση του Κέντρου Υποδοχής Θεσσαλονίκης
20.00
Τζαμπάζη Ευαγγελία
20.20
ΣΥΖΗΤΗΣΗ
21.00
ΛΗΞΗ 1ης ημέρας
Σάββατο, 8 Δεκεμβρίου
3η Ενότητα: Τυπική εκπαίδευση - Ένταξη
Προεδρείο: Ε. Τρέσσου
10.00
Τσίρτογλου Π., Δέδες Φ., Ψαρουδάκης Στ.
Παρεμβάσεις για την πρόληψη του κοινωνικού αποκλεισμού στην εκπαίδευση
10.15
Καπουρκατσίδου Μαρία
Μια προσπάθεια άρσης του αποκλεισμού από το νηπιαγωγείο των παιδιών Ρομά προσχολικής ηλικίας στον Οικισμό Αγία Σοφία
10.30
Ασπρής Νίκος,
Μπαμπάνη Όλγα
Παιδική εργασία στους δρόμους της Θεσσαλονίκης
10.45
Κρομυάδου Χαρούλα
Η συμβολή των προγραμμάτων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στην εξίσωση των ανισοτήτων της εκπαίδευσης
11.00
ΣΥΖΗΤΗΣΗ
11.30
ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ
4η Ενότητα: Τυπική Εκπαίδευση - Νέα ζητήματα / Νέα περιεχόμενα
Προεδρείο: Π. Τσίρτογλου
12.00
Φραγκουδάκη Άν.
Το πρόγραμμα για τη μεταρρύθμηση της εκπαίδευσης των παιδιών της μειονότητας της Θράκης
12.20
Χολέβα Νάσια
Εκπαιδευτικό Δράμα και διαφορετικότητα. Οι δράσεις του πανελλήνιου Δίκτυου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση
12.35
Κουκουνάρας Λιάγκης Μάριος
Θρησκευτική ετερότητα και θεατροπαιδαγωγικά προγράμματα
12.50
Τρέσσου Ε.
Αντιρατσιστική μαθηματική εκπαίδευση: Δυνατότητες και προοπτικές
13.05
Μενίκη Βίλμα
Βιωματικές προσεγγίσεις στη διδακτική θεμάτων για την ετερότητα (αποδοχή της διαφορετικότητας και αρμονική συνύπαρξη)
13.20
Χατζητρύφων Νίκος,
Οδυσσέας Αναστασόπουλος
Για μια τεκμηριωμένη αντιμετώπιση της ομοφυλοφοβίας – αντιομοφυλοφιλίας. Ζητήματα παροχής αντίστοιχων μαθημάτων στα ΑΕΙ / ΑΤΕΙ.
13.35
ΣΥΖΗΤΗΣΗ
14.15
ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ - Μπουφές
5η Ενότητα: Τυπική Εκπαίδευση - Ένταξη Β'
Προεδρείο: Ν. Χολέβα
15.00
Κάγια Έβις
Το ζήτημα της εκπαίδευσης στην ελληνική μειονότητα και οι δίγλωσσοι μετανάστες μαθητές στα ελληνικά ιδιωτικά σχολεία στην Αλβανία
15.15
Φλώρου Μαρία
Αντιλήψεις ελλήνων γηγενών μαθητών για τους αλλοδαπούς και παλινοστούντες συμμαθητές τους: το παράδειγμα ενός διαπολιτισμικού σχολείου των δυτικών συνοικιών Θεσσαλονίκης
15.30
Λιάμπας Τάσος,
Τουρτούρας Χρήστος
Εκπαιδευτικός αποκλεισμός των παλινοστούντων και μεταναστών μαθητών/τριών στα Ενιαία Λύκεια και Τεχνικά Επαγγελματικά Εκπαιδευτήρια του Ν. Θεσσαλονίκης
15.45
ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ
6η Ενότητα: Τυπική Εκπαίδευση - εκπαιδευτικές στρατηγικές
Προεδρείο: Τ. Λιάμπας
16.00
Παπαδοπούλου Ελένη Εμ.
Η υλοποίηση Ευρωπαϊκών εκπαιδευτικών προγραμμάτων στις σχολικές μονάδες ως διαδικασία ένταξης προσώπων και ιδεών στο χώρο της εκπαίδευσης
16.15
Μητακίδου Σούλα
Ενταξη ή αποκλεισμός; Ο ρόλος των εκπαιδευτικών
16.30
Κογκίδου Δ., Πλιόγκου Β.
«Τι περιμένεις; Παιδί χωρισμένων είναι !» - Μόνες-μητέρες / εκπαιδευτικοί μιλούν για την εκπαίδευση των παιδιών τους
16.45
Νικολοπούλου Βαρβάρα-Μαρία
Οι στάσεις των ειδικών παιδαγωγών που εργάζονται σε γενικά σχολεία απέναντι στην ένταξη: ακούγοντας τους δασκάλους από δύο Ευρωπαϊκές χώρες (Ελλάδα-Σκωτία)
17.00
Μαυροσκούφης Δημήτρης Κ.
Το άξενο παρόν ενός άφαντου παρελθόντος. Έλληνες εβραίοι και ιστορική μνήμη.
17.15
ΣΥΖΗΤΗΣΗ
18.00
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ. Προεδρείο: Κ. Μπαϊραμτάρης, Θ. Παπαζήση, Γ. Τσιάκαλος, Δ., Κογκίδου, Μ. Πάσχου, Ν. Χατζητρύφων
19.00
ΛΗΞΗ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ
Η UNCOVERED CITY ΣΤΟ ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΗΣΑΠ
.
Στις 21 Νοεμβρίου, έγινε η δημοπρασία των σταντ για το ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ και τους σταθμούς του ΗΣΑΠ στο δήμο αθηναίων. Η εφημερίδα City Uncovered απέκτησε 24 θέσεις διανομής σε συνεργασία με το ακτιβιστικό περιοδικό Antivirus και το γυναικείο περιοδικό μόδας "first". Έτσι γίνεται η πρώτη εφημερίδα gay, lesbian, bisexual, transexual που θα διανέμεται επίσημα από σταντ δίπλα στην Lifo, τη Metropolis, τη City Press και το Metrorama (τα άλλα free press της Αθήνας δεν συμμετείχαν στη δημοπρασία και δεν έχουν δικαίωμα πια διανομής στο Αττικό μετρό και τους σταθμούς του ΗΣΑΠ).
Το τιράζ της εφημερίδας αυτόματα θα αυξηθεί στα 40000 φύλλα, εκ των οποίων θα διανέμονται τα 35000 στην Αττική. Τα σημεία διανομής θα αναφέρονται αναλυτικά στο επόμενο τεύχος της City Uncovered, στις αρχές Δεκεμβρίου.
Στις 21 Νοεμβρίου, έγινε η δημοπρασία των σταντ για το ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ και τους σταθμούς του ΗΣΑΠ στο δήμο αθηναίων. Η εφημερίδα City Uncovered απέκτησε 24 θέσεις διανομής σε συνεργασία με το ακτιβιστικό περιοδικό Antivirus και το γυναικείο περιοδικό μόδας "first". Έτσι γίνεται η πρώτη εφημερίδα gay, lesbian, bisexual, transexual που θα διανέμεται επίσημα από σταντ δίπλα στην Lifo, τη Metropolis, τη City Press και το Metrorama (τα άλλα free press της Αθήνας δεν συμμετείχαν στη δημοπρασία και δεν έχουν δικαίωμα πια διανομής στο Αττικό μετρό και τους σταθμούς του ΗΣΑΠ).
Το τιράζ της εφημερίδας αυτόματα θα αυξηθεί στα 40000 φύλλα, εκ των οποίων θα διανέμονται τα 35000 στην Αττική. Τα σημεία διανομής θα αναφέρονται αναλυτικά στο επόμενο τεύχος της City Uncovered, στις αρχές Δεκεμβρίου.
24.11.07
ΕΝΑΣ ΠΟΛΥΧΡΩΜΟΣ ΚΟΣΜΟΣ 6
Tórshavn (Faroe Islands) Pride 2007
.
Rio de Janeiro Pride 2007
.
Taipei Pride 2007
.
Santiago de Chile Pride 2007
Santiago de Chile Pride 2007
Buenos Aires Pride 2007