ΤΟ ΤΑΤΖΙΚΙΣΤΑΝ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ "ΚΟΛΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΥΣ ΑΝΔΡΕΣ"

Το Τατζικιστάν παραμένει “Κόλαση για τους ομοφυλόφιλους άνδρες”

http://el.globalvoicesonline.org, 30/1/2013

Τα θέματα ομοφυλοφιλίας είναι ταμπού στο Τατζικιστάν. Παρότι εδώ και δεκαπέντε χρόνια η ομοφυλοφιλία δεν θεωρείται αδίκημα, η συντηρητική του κοινωνία επιδεικνύει ακόμα πολύ μικρή ανοχή απέναντι στις σεξουαλικές μειονότητες. Επιπρόσθετα στις ομοφοβικές απόψεις, εκείνα τα σπάνια άτομα που τολμούν να αποκαλύψουν δημόσια τις “αντισυμβατικές” σεξουαλικές τους προτιμήσεις γίνονται εύκολα στόχος σωματικής και ψυχολογικής κακοποίησης, και από την αστυνομία (pdf). Σαν αποτέλεσμα, η κοινότητα των ομοφυλόφιλων, αμφιφυλόφιλων και τρανς (ΛΟΑΤ) παραμένει “ένα από τα πλέον κλειστά και μυστικά μέρη της τατζίκικης κοινωνίας”.

Η πρόσφατη συζήτηση στην μπλογκόσφαιρα της χώρας προσφέρει μία σπάνια οπτική στο τι σημαίνει να είσαι ομοφυλόφιλος στο Τατζικιστάν και πως οι κάτοικοι της χώρας αντιμετωπίζουν τα μέλη της κοινότητας ΛΟΑΤ.

“Σημαίνει ΠΟΝΟ…”

Η συζήτηση ξεκίνησε, όταν ο blogger Rishdor έγραψε [ru] για ένα περιστατικό βίας στο πανεπιστήμιο του. Οι φοιτητές ανακάλυψαν ότι ένας συμφοιτητής τους ήταν γκέι. Ο Rishdor γράφει [ru]:

Как-то все восприняли это как личную обиду. Гомика решили проучить. Человек 8 однокурсников избили его в туалете. Жестоко избили, у него все лицо и костюм были в крови…

Για κάποιο λόγο, όλοι το πήραν σαν προσωπική προσβολή. Αποφασίστηκε ότι [ο γκέι] πρέπει να πάρει ένα μάθημα. Περίπου οκτώ συμφοιτητές μας τον έδειραν στις τουαλέτες. Τον χτύπησαν άσχημα, υπήρχε πολύ αίμα στο πρόσωπο και τα ρούχα του…

Ανάμεσα σε πολλά άλλα σχόλια κάτω από το άρθρο του blog, ένας αναγνώστης επισημαίνει [ru] ότι το περιστατικό αντανακλά μια διαδεδομένη στάση του κόσμου απέναντι στους ομοφυλόφιλους στο Τατζικιστάν:

[Д]умаю это не первый случай. Пока он в Таджикистане он будет с «этим отношением» сталкиваться. Каждый день. Когда он пойдет в правоохранительные органы за помощью, его выгонят издеваясь, везде его будут встречать с насмешкой, и толпа непонятных молодых людей будут всегда и везде его преследовать.

Мне искренне жаль его.

Πιστεύω πως δεν είναι η πρώτη φορά [που το αγόρι έφαγε ξύλο]. Από τη στιγμή που είναι στο Τατζικιστάν, θα συνεχίζει να αντιμετωπίζει αυτή τη στάση. Κάθε μέρα. Και αν ζητήσει βοήθεια [από την αστυνομία], θα τον διώξουν, χλευάζοντας τον. Όπου κι αν πηγαίνει θα τον αντιμετωπίζουν με περιφρόνηση και μια παρέα νεαρών θα τον κυνηγάει πάντα και παντού.

Πραγματικά τον λυπάμαι.

Ένας άλλος αναγνώστης, ο Shakha, ρωτάει [ru]:

[П]очему в нашей стране сохраняется такое отношение к геям? Ведь быть геем это уже давно не преступление, за это не предусмотрено никакого официального наказания со стороны государства. И современная наука уже давно доказала, что гомосексуализм – это не какое-то психиатрическое отклонение, которое можно вылечить таблетками (или побиванием камнями, плетями)…

Γιατί είναι τόσο επίμονη αυτή η στάση απέναντι στους ομοφυλόφιλους στη χώρα μας; Το να είσαι γκέι δεν είναι πια αδίκημα, το κράτος δεν τιμωρεί επίσημα ανθρώπους για κάτι τέτοιο. Και η σύγχρονη επιστήμη έχει αποδείξει ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι κάποιου είδους ψυχιατρικής διαταραχής που μπορεί να θεραπευτεί με φάρμακα (ή με λιθοβολισμό ή δέσιμο).

Απαντώντας στη δημοσίευση του Rishdor, ένας άλλος blogger, ο Drugoi (Διαφορετικός)γράφει [ru]:

Вы знаете что значит быть геем в Таджикистане? Хуже ничего и не придумаешь!..

БЫТЬ ГЕЕМ ЗНАЧИТ, БЫТЬ НЕПОНЯТЫМ. Почти никем. Это значит, быть обреченным на одиночество и равнодушие даже родных и семьи, друзей, на их презрение и сожаление что ты такой. Попытки убедить тебя, а, скорее себя самих, что это лишь болезнь, как грипп и ее можно и нужно поскорей вылечить.

Это БОЛЬ, СТРАДАНИЯ, ОБИДА, ОДИНОЧЕСТВО, УНИЖЕНИЯ.

Ξέρεις τι είναι να είσαι γκέι στο Τατζικιστάν; Δεν μπορώ να φανταστώ τίποτα χειρότερο!..

ΤΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΓΚΕΪ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΣΕ ΕΚΤΙΜΟΥΝ! Κανείς. Σημαίνει να είσαι καταδικασμένος στη μοναξιά και την αδιαφορία, ακόμα και από την ίδια σου την οικογένεια και τους φίλους, [σημαίνει] την περιφρόνηση και τον οίκτο τους για αυτό που είσαι. [Σημαίνει] τις προσπάθειες τους να σε πείσουν, ή να πείσουν τους εαυτούς τους, ότι πρόκειται απλώς για ασθένεια και πρέπει να θεραπευθεί το συντομότερο.

Σημαίνει ΠΟΝΟ, ΒΑΣΑΝΑ, ΠΡΟΣΒΟΛΕΣ, ΜΟΝΑΞΙΑ, ΓΕΛΟΙΟΠΟΙΗΣΗ.

Σε ένα άλλο απαντητικό δημοσίευμα με τίτλο “Αφήστε ήσυχους τους Γκέι”, ο blogger Fragaria καλεί [ru] τους αναγνώστες:

Хватит лезть в чужую жизнь… Научитесь относиться к человеку как к человеку, а не как к девушке, парню или гею… Принимайте людей такими, какими они уже сформировались. Будьте толерантными. Какая вам разница, с представителем какого пола этот человек предпочитает секс?

Σταματήστε να ανακατεύεστε στις ζωές των άλλων ανθρώπων… Μάθετε να συμπεριφέρεστε στους ανθρώπους σαν ανθρώπους, και όχι σαν κορίτσια, αγόρια ή γκέι… Αποδεχτείτε τους ανθρώπους έτσι όπως έχουν γίνει. Να είστε ανεκτικοί. Γιατί σας νοιάζει εάν κάποιος προτιμά να κάνει σεξ με ένα άντρα ή μία γυναίκα; 

“Κόλαση για ομοφυλόφιλους άνδρες”

Παρόλα αυτά, τα σχόλια των αναγνωστών στο τελευταίο blog καταδεικνύουν ότι τα μέλη της κοινότητας ΛΟΑΤ είναι ακόμα πολύ μακριά από τη δημόσια αποδοχή στο Τατζικιστάν.

Ένας ανώνυμος αναγνώστης σχολιάζει [ru]:

Живём в среднековьи или в современном мире, всё равно запретное есть запретное. Не стоит продавать свою веру ради признания этих больных в обществе…

Είτε ζούμε στο Μεσαίωνα είτε στο σήμερα, αυτό που είναι απαγορευμένο είναι απαγορευμένο. Δεν πρέπει να [εγκαταλείπουμε] την πίστη μας αναγνωρίζοντας αυτά τα άρρωστα άτομα σαν μέλη της κοινωνίας…

Ένας άλλος blogger, ο Teocrat, υποστηρίζει [ru] ότι η αποδοχή των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων είναι παρόμοια με την αποδοχή των δικαιωμάτων των κτηνοβατών και των παιδόφιλων. Λέει επίσης ότι “εάν οι γκέι θέλουν να τους αντιμετωπίζουμε όπως όλους τους άλλους, πρέπει να συμπεριφέρονται όπως όλοι οι άλλοι”.

Ο blogger Bachai Sako φτάνει στο σημείο [tj] να αρνηθεί στους γκέι άνδρες τη συμμετοχή στην τατζίκικη κοινωνία:

Гомосексуалисто на точик хастанду, на мусулмон. Онхо одамои касал ё хайвонот.

Οι ομοφυλόφιλοι δεν είναι ούτε Τατζίκοι ούτε Μουσουλμάνοι. Είναι άρρωστοι ή ζώα.

Κάτω από αυτά τα σχόλια, ο Mustafo γράφει [ru]:

Мне с гомосексуалистами в нашей стране как-то не доводилось встречаться. Но судя по коментариям Таджикистан ад для геев.

Δεν είχα την ευκαιρία να συναντήσω ομοφυλόφιλους στη χώρα μας. Αλλά, κρίνοντας από αυτά τα σχόλια, το Τατζικιστάν είναι κόλαση για τους ομοφυλόφιλους.

*********

Tajikistan: LGBT Community Stuck in the Shadows

eurasianet.org/, 23/1/2013

Like many 28-year-olds in Tajikistan, Parviz is married. He and his wife have three children that they adore. But Parviz has a secret he can’t even share with his closest loved ones.

“I got married at age 20 because my family put a lot of pressure on me,” he told EurasiaNet.org, sitting far from prying ears in a quiet corner of Dushanbe’s Botanical Garden. “Soon after, I went to Russia to work at a market in Yekaterinburg. It was there that I first realized that I liked men and I began to go to gay bars and parks where men met.” Tajikistan’s lesbian, gay, bisexual and transgender community (LGBT) remains one of the most closed and secretive parts of Tajik society.

“Homosexuality is contrary to nature,” said an official from the Ministry of Health, who spoke to EurasiaNet.org on condition of anonymity because she is not authorized to speak to the press.

“Although it [homosexuality] has been removed from the [government’s] list of treatable illnesses, many doctors still see it as a disease which can be treated with medicine. I have heard reports of the use of aversion therapy, psychiatric treatment and the use of testosterone-boosting drugs.”

Parviz doesn’t believe anything is wrong with him, but he knows to keep his secret from his relatives and friends. “I cannot tell my family. I’m scared they would not accept me for being who I am and I would bring shame on them,” he said.

Whereas in the Soviet Union homosexuality was punishable by up to five years in prison, in Tajikistan it was de-criminalized in 1998. Though Tajikistan’s criminal code does not prohibit homosexuality and homosexual relationships, LGBT individuals are still singled out for persecution by some officials. A 2011 report on sexual rights in Tajikistan co-written by a coalition of international LGBT rights groups, highlighted widespread police harassment. Thepaper lists regular cases of blackmail, arbitrary arrest and physical violence against LGBT individuals, mostly gay men.

When 23-year-old office worker Said told his best friend that he was gay, he did not realize the mistake he was making. “I trusted him, but he was disgusted and told me I was going to hell,” Said told EurasiaNet.org. Soon after, the police knocked on his family’s door. His father answered and the police asked to speak with Said. “I stepped out in the hallway and they told me that if I did not pay them 1,000 somoni [$210] they would tell my parents about my orientation. What could I do? I paid them the money and they left me alone. I was scared they would come back, so I moved.”

Said considers himself relatively lucky. In 2011, after being subjected to continuous blackmail, a 20-year-old gay flight attendant, Ravshan Uzakov hanged himself, the BBC’s Russian language service reported. And last year in Dushanbe, a gay student was stabbed seven times and later died of his injuries. Police swiftly closed the case and labeled the attack a robbery.

For Parviz, there is only one solution – the relative safety of Russia, where hate crimes against homosexuals occur nevertheless. He is one of hundreds of thousands of Tajik men who travel to Russia annually to find work. “There I have more freedom to pursue the kind of relations I want,” he said.