ΜΠΡΕΤ ΙΣΤΟΝ ΕΛΙΣ. ΑΥΤΟΚΤΡΑΤΟΡΙΚΑ ΥΠΝΟΔΩΜΑΤΙΑ

Σελίδες γεµάτες βία και συγκίνηση
Του Τom Shone (Τα Νέα, 19/6/2010)
Τα µυθιστορήµατα του Μπρετ Ιστον Ελις είναι γνωστά ως... ύµνοι στη βία. Εποµένως, γιατί το σίκουελ τού «Λιγότερο από µηδέν», που έγινε και ταινία το 1985 και τον έκανε διεθνώς γνωστό, είναι συγκινητικό;
Το νέο µυθιστόρηµα του Ελις, το «Ιmperial Βedrooms», είναι εξίσου βίαιο. Είναι η συνέχεια του «Less Τhan Α Ζero». Μάλιστα πιάνει την ιστορία από εκεί που την άφησε στο πρώτο µυθιστόρηµα και δείχνει τους ήρωές του 25 χρόνια µετά, απεικονίζοντάς τους το ίδιο πληγωµένους και χωρίς επικοινωνία, σαν ζόµπι. Οι θαυµαστές του, που τον παρακολουθούν και τον διαβάζουν, απορούν διότι οι ήρωές του εµφανίζονται µε αισθήµατα και συναισθήµατα. Μπορεί να συµβαίνει σε µια νουβέλα του Μπρετ Ιστον Ελις κάτι τέτοιο;
«Τι να πω; Ηµουν πολύ στενοχωρηµένος όταν έγραφα το βιβλίο. Είχα βουλιάξει στη θλίψη εκείνη την περίοδο», λέει ο συγγραφέας.
Το 2004, ζώντας στη Νέα Υόρκη, έχασε απροσδόκητα τον_ επί έξι χρόνια_ σύντροφό του, γλύπτη Μάικλ Κάπλαν. Υπέστη καρδιακή προσβολή µια βδοµάδα πριν γίνει 30 ετών. Ο Ελις βρισκόταν στο Λος Αντζελες, για να δει τη µητέρα του και την αδελφή του. Αν και ο ιατροδικαστής απεφάνθη ότι ο θάνατος προήλθε από ανεύρυσµα, ο Ελις εξακο λουθούσε να πιστεύει πως ο Κάπλαν πέθανε από υπερβολική δόση ναρκωτικών. Αλλωστε κι εκείνος επί µακρόν ζούσε στην κόψη του ξυραφιού. Εκανε κραιπάλες, βουτούσε στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά και ξηµεροβραδιαζόταν από πάρτι σε πάρτι και σε κλαµπ.
Λίγο µετά εγκαταστάθηκε µόνιµα στο Λος Αντζελες, σε ένα σπίτι µε αφαιρετικό διάκοσµο, που έχει τα απολύτως απαραίτητα.
«Ολοι κάποια στιγµή της ζωής µας έχουµε ανάγκη αλλαγής τόπου δίκην θεραπείας. Ο θάνατος του Μάικλ ήταν βασικός λόγος για να µετακοµίσω. Ετσι κι αλλιώς τα πράγµατα είχαν αρχίσει για µένα να αποδοµούνται. Ελεγα µέσα µου “µ’ έχει κουράσει η Νέα Υόρκη”. Και τότε ήρθε ο θάνατος του Μάικλ».
Αναφορικά µε το βιβλίο ο Ελις αναφέρει πως «σοκαρίστηκα µε τη βία που εµπεριέχει», όταν το ξαναδιάβασε όµως «ανακουφίστηκα διότι δεν ήταν ένα επιτηδευµένο, βαρετό µυθιστόρηµα, όπως πολλοί σχολίασαν. Εµένα µου άρεσε».
Ποιο άραγε να είναι το επόµενο βήµα του;
Απ' ό,τι φαίνεται, ο Ελις βρίσκεται στο σηµείο µηδέν! «Αστείο δεν είναι; Δεν θέλω να γράψω ξανά. Οχι µάλλον κάτι τέτοιο. Ισως όχι µυθιστόρηµα. Θα έγραφα όµως ένα βιβλίο για παιδιά. Με ευχαριστεί η ιδέα και µόνο».