Matthew Bourne was born in Hackney, London in 1960. He went to William Fitt and Sir George Monoux School in Walthamstow, London. From the ages of 14 to 16 he was an avid autograph hunter, attending most West End opening nights and waiting outside Stage Doors and top London Hotels. In 1978 he left full time education and worked in various jobs at the BBC (filing clerk), Keith Prowse Theatre Agents (selling theatre tickets) and The National Theatre (Bookshop and ushering) Despite having never done a dance class, he ran and directed various amateur Dance Companies in his teenage years.In 1982 he enrolled at the Laban Centre for Movement and Dance (now simply Laban) in Deptford, southeast London, where he was awarded a B.A. in Dance Theatre. For his final year (1986) he danced with the Laban Centre's Transitions Dance Company. After graduation he formed the Dance Company ADVENTURES IN MOTION PICTURES with fellow Directors, and friends, Emma Gladstone and David Massingham. He has worked as a professional Choreographer and Director since 1987, becoming sole Artistic Director of AMP in 1991 and NEW ADVENTURES in 2002. He now lives in Islington, London and Brighton, East Sussex. (en.wikipedia.org)
Na min to xaseis to Swan Lake (an den to exeis dei... einai aftes tis imeres Athina eh?) ... to Dorian Gray den to exw petyxei pouthena... gia na doume an exw tyxi
Είδα χθες τη Λίμνη των Κύκνων του Μάθιου Μπόουρν. Θαύμασα πολύ την τέχνη του χορογράφου να μας δώσει μια τόσο διαφορετική αντρική εικόνα-αλήθεια. Μια εικόνα που δεν ήταν ακριβώς μόνο "αντρική" και καθόλου "γυναικεία" αλλά ήταν μια νέα ή μέχρι τώρα κρυμμένη δυνατότητα έκφρασης, για μια άλλη αντρική δύναμη, ομορφιά και ευαισθησία. Το βρήκα πολύ αισιόδοξο να έχει φτάσει ένας καλλιτέχνης τόσο μακριά. (Πολύ πιο αισιόδοξο από αυτό -το καθόλου αισιόδοξο- που είδα να εκφράζει για τους άντρες ο Παπαϊωάννου στο "2"). Όμως σήμερα άκουσα ήδη από δύο πρόσωπα να εκφράζονται με αποστροφή για το μπαλέτο αυτό επειδή το χορεύουν άντρες και έπρεπε να καταβάλλω προσπάθεια για να αντικρούσω τη βλακεία και την προκατάληψη -και τη βία που υπάρχει σ' αυτή την ομοφοβία. Νομίζω ότι το πλήθος που ήταν εκεί στη Λίμνη των Κύκνων και παρακολουθούσε άφωνο βγήκε κερδισμένο από αυτό που είδε και ένιωσε.
Matthew Bourne was born in Hackney, London in 1960. He went to William Fitt and Sir George Monoux School in Walthamstow, London. From the ages of 14 to 16 he was an avid autograph hunter, attending most West End opening nights and waiting outside Stage Doors and top London Hotels. In 1978 he left full time education and worked in various jobs at the BBC (filing clerk), Keith Prowse Theatre Agents (selling theatre tickets) and The National Theatre (Bookshop and ushering) Despite having never done a dance class, he ran and directed various amateur Dance Companies in his teenage years.In 1982 he enrolled at the Laban Centre for Movement and Dance (now simply Laban) in Deptford, southeast London, where he was awarded a B.A. in Dance Theatre. For his final year (1986) he danced with the Laban Centre's Transitions Dance Company. After graduation he formed the Dance Company ADVENTURES IN MOTION PICTURES with fellow Directors, and friends, Emma Gladstone and David Massingham. He has worked as a professional Choreographer and Director since 1987, becoming sole Artistic Director of AMP in 1991 and NEW ADVENTURES in 2002. He now lives in Islington, London and Brighton, East Sussex. (en.wikipedia.org)
ΑπάντησηΔιαγραφήNa min to xaseis to Swan Lake (an den to exeis dei... einai aftes tis imeres Athina eh?)
ΑπάντησηΔιαγραφή... to Dorian Gray den to exw petyxei pouthena... gia na doume an exw tyxi
Το είδα στο περασμένο πέρασμά του από την Αθήνα, αλλά μάλλον θα το ξαναδώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετικό!
Είδα χθες τη Λίμνη των Κύκνων του Μάθιου Μπόουρν. Θαύμασα πολύ την τέχνη του χορογράφου να μας δώσει μια τόσο διαφορετική αντρική εικόνα-αλήθεια. Μια εικόνα που δεν ήταν ακριβώς μόνο "αντρική" και καθόλου "γυναικεία" αλλά ήταν μια νέα ή μέχρι τώρα κρυμμένη δυνατότητα έκφρασης, για μια άλλη αντρική δύναμη, ομορφιά και ευαισθησία. Το βρήκα πολύ αισιόδοξο να έχει φτάσει ένας καλλιτέχνης τόσο μακριά. (Πολύ πιο αισιόδοξο από αυτό -το καθόλου αισιόδοξο- που είδα να εκφράζει για τους άντρες ο Παπαϊωάννου στο "2"). Όμως σήμερα άκουσα ήδη από δύο πρόσωπα να εκφράζονται με αποστροφή για το μπαλέτο αυτό επειδή το χορεύουν άντρες και έπρεπε να καταβάλλω προσπάθεια για να αντικρούσω τη βλακεία και την προκατάληψη -και τη βία που υπάρχει σ' αυτή την ομοφοβία. Νομίζω ότι το πλήθος που ήταν εκεί στη Λίμνη των Κύκνων και παρακολουθούσε άφωνο βγήκε κερδισμένο από αυτό που είδε και ένιωσε.
ΑπάντησηΔιαγραφή