Βασίλισσα Χριστίνα (1933)
Γκρέτα Γκάρμπο (18 Σεπτεμβρίου 1905 - 15 Απριλίου 1990)
.
Μετά την απογείωση της καριέρας της, η Γκάρμπο έγινε γνωστή ως μονόχνωτο άτομο. Σε όλη της τη ζωή δεν έδινε συνεντεύξεις, δεν υπέγραφε αυτόγραφα, δεν παρακολουθούσε κοινωνικές εκδηλώσεις και δεν απαντούσε στην αλληλογραφία των θαυμαστών της. Σήμερα το όνομά της έχει σχετιστεί με την περίφημη ατάκα της από το Γκραντ Οτέλ: "Θέλω να είμαι μόνη" (I want to be alone), που το είχε πει με πολύ βαριά προφορά αντικαθιστώντας το w (ου) με έναν ήχο v (β), όπως είναι στα Σουηδικά. Παρόλ' αυτά η Γκάρμπο αργότερα σχολίασε, "Δεν είπα ποτέ, "Θέλω να είμαι μόνη". Είπα μόνο πως "Θέλω να με αφήσουν ήσυχη" (I want to be let alone). Αυτή είναι όλη η διαφορά"
Η Γκάρμπο υπέφερε από περιόδους έντονης κατάθλιψης και έχει περιγραφεί σε διάφορα προσωπικά γράμματα ως ναρκισσίστρια, κτητική και υποτίθεται ντρεπόμενη για τον πατέρα της, έναν καθαριστή αποχωρητηρίων.
Πιθανολογείται πως η Γκάρμπο ήταν αμφιφυλόφιλη, έχοντας σχέσεις με άντρες αλλά και γυναίκες, συμπεριλαμβανομένου και του ηθοποιού Τζον Γκίλμπερτ. Πρωταγωνίστησαν μαζί για πρώτη φορά στην κλασική ταινία Σαρξ και Διάβολος (Flesh and the Devil) to 1926. H "ερωτική ένταση" τους στην οθόνη γρήγορα μεταφράστηκε σε ειδύλλιο εκτός οθόνης και μέχρι το τέλος της παραγωγής η Γκάρμπο είχε εγκατασταθεί στο σπίτι του Γκίλμπερτ. Φέρεται πως ο Γκίλμπερτ της έκανε πρόταση γάμου τρεις φορές πριν δεχτεί τελικά. Όταν, επιτέλους, ο γάμος κανονίστηκε το 1926, εκείνη δεν εμφανίστηκε στην τελετή. Αφού η σχέση είχε τελειώσει και η καριέρα του Γκίλμπερτ είχε καταρρεύσει, η Γκάρμπο του έδειξε μεγάλη αφοσίωση και επέμενε να παίξει μαζί της στη Βασίλισσα Χριστίνα το 1933, παρ'όλες τις αντιρρήσεις του επικεφαλής του στούντιο της MGM, Λούις Μπ. Μάγερ.
Το 1931, η Γκάρμπο έγινε φίλη με τη συγγραφέα και κοσμική κυρία Μερσέντες ντε Ακόστα, που της τη σύστησε η συγγραφέας και ηθοποιός Σάλκα Φίερτελ. Εν τέλει το ζευγάρι ξεκίνησε μια σποραδική και άστατη σχέση που διακοπτόταν από μακριές περιόδους κατά τις οποίες η Γκάρμπο την αγνοούσε και περιφρονούσε τα πολλά ερωτικά γράμματά της. Μέχρι το 1960 ο δεσμός είχε τελειώσει, μετά την έκθεση, από την de Acosta, των προσωπικών τους συναντήσεων, συμπεριλαμβανομένης και μιας γυμνόστηθης φωτογραφίας της Γκάρμπο, στην επίμαχη αυτοβιογραφία της Εδώ Βρίσκεται η Καρδιά.
Η Γκάρμπο είχε έναν σύντομο ερωτικό δεσμό με τη χορεύτρια, μοντέλο και ηθοποιό του βωβού κινηματογράφου Λουΐζ Μπρουκς, όπως ισχυρίζεται η τελευταία στα απομνημονεύματά της. Περιέγραψε τη Γκάρμπο ως αρρενωπή αλλά "γοητευτική και τρυφερή ερωμένη". (el.wikipedia.org)
Μετά την απογείωση της καριέρας της, η Γκάρμπο έγινε γνωστή ως μονόχνωτο άτομο. Σε όλη της τη ζωή δεν έδινε συνεντεύξεις, δεν υπέγραφε αυτόγραφα, δεν παρακολουθούσε κοινωνικές εκδηλώσεις και δεν απαντούσε στην αλληλογραφία των θαυμαστών της. Σήμερα το όνομά της έχει σχετιστεί με την περίφημη ατάκα της από το Γκραντ Οτέλ: "Θέλω να είμαι μόνη" (I want to be alone), που το είχε πει με πολύ βαριά προφορά αντικαθιστώντας το w (ου) με έναν ήχο v (β), όπως είναι στα Σουηδικά. Παρόλ' αυτά η Γκάρμπο αργότερα σχολίασε, "Δεν είπα ποτέ, "Θέλω να είμαι μόνη". Είπα μόνο πως "Θέλω να με αφήσουν ήσυχη" (I want to be let alone). Αυτή είναι όλη η διαφορά"
Η Γκάρμπο υπέφερε από περιόδους έντονης κατάθλιψης και έχει περιγραφεί σε διάφορα προσωπικά γράμματα ως ναρκισσίστρια, κτητική και υποτίθεται ντρεπόμενη για τον πατέρα της, έναν καθαριστή αποχωρητηρίων.
Πιθανολογείται πως η Γκάρμπο ήταν αμφιφυλόφιλη, έχοντας σχέσεις με άντρες αλλά και γυναίκες, συμπεριλαμβανομένου και του ηθοποιού Τζον Γκίλμπερτ. Πρωταγωνίστησαν μαζί για πρώτη φορά στην κλασική ταινία Σαρξ και Διάβολος (Flesh and the Devil) to 1926. H "ερωτική ένταση" τους στην οθόνη γρήγορα μεταφράστηκε σε ειδύλλιο εκτός οθόνης και μέχρι το τέλος της παραγωγής η Γκάρμπο είχε εγκατασταθεί στο σπίτι του Γκίλμπερτ. Φέρεται πως ο Γκίλμπερτ της έκανε πρόταση γάμου τρεις φορές πριν δεχτεί τελικά. Όταν, επιτέλους, ο γάμος κανονίστηκε το 1926, εκείνη δεν εμφανίστηκε στην τελετή. Αφού η σχέση είχε τελειώσει και η καριέρα του Γκίλμπερτ είχε καταρρεύσει, η Γκάρμπο του έδειξε μεγάλη αφοσίωση και επέμενε να παίξει μαζί της στη Βασίλισσα Χριστίνα το 1933, παρ'όλες τις αντιρρήσεις του επικεφαλής του στούντιο της MGM, Λούις Μπ. Μάγερ.
Το 1931, η Γκάρμπο έγινε φίλη με τη συγγραφέα και κοσμική κυρία Μερσέντες ντε Ακόστα, που της τη σύστησε η συγγραφέας και ηθοποιός Σάλκα Φίερτελ. Εν τέλει το ζευγάρι ξεκίνησε μια σποραδική και άστατη σχέση που διακοπτόταν από μακριές περιόδους κατά τις οποίες η Γκάρμπο την αγνοούσε και περιφρονούσε τα πολλά ερωτικά γράμματά της. Μέχρι το 1960 ο δεσμός είχε τελειώσει, μετά την έκθεση, από την de Acosta, των προσωπικών τους συναντήσεων, συμπεριλαμβανομένης και μιας γυμνόστηθης φωτογραφίας της Γκάρμπο, στην επίμαχη αυτοβιογραφία της Εδώ Βρίσκεται η Καρδιά.
Η Γκάρμπο είχε έναν σύντομο ερωτικό δεσμό με τη χορεύτρια, μοντέλο και ηθοποιό του βωβού κινηματογράφου Λουΐζ Μπρουκς, όπως ισχυρίζεται η τελευταία στα απομνημονεύματά της. Περιέγραψε τη Γκάρμπο ως αρρενωπή αλλά "γοητευτική και τρυφερή ερωμένη". (el.wikipedia.org)
Διαβάστε επίσης:
.
Το βαμμένο πέπλο (1934)
Το βαμμένο πέπλο (1934)
Lonely Garbo's love secret is exposed
ΑπάντησηΔιαγραφήAlex Duval Smith in Stockholm
The Observer, Sunday 11 September 2005
Greta Garbo did not want to be alone. Instead she spent her life in isolation and despair because she wanted to be with her drama school sweetheart, the Swedish actress Mimi Pollak.
Private letters released in Sweden to mark the centenary of the film star's birth throw a new and and tragic light on the tormented life of the pauper girl from Stockholm who became 'The Face' of Hollywood in the Thirties, made 27 films and spent the last 50 years of her life as a recluse.
But it was not merely the unrequited love for Pollak - with whom Garbo maintained a correspondence for 60 years - that overshadowed the star's life up to her death in 1990. Two exhibitions in Sweden and a new book reveal that, before she left for the 'uggly' [sic] United States in 1925, Garbo was self-obsessed, depressive and ashamed of her latrine-cleaner father.
Until now, Garbo, who was born in Stockholm on 18 September 1905, has been depicted as a happy-go-lucky girl who was turned into an ice maiden by what she called the MGM 'factory' - a film-making 'machine' into which she was launched in 1926 after her hairline and teeth had been straightened, her eyebrows plucked and she had been forced to lose 15kg (33lb). But research on her life before she left for the United States at 20 shows that, through her ambition and vanity, Garbo was at least as out of step with puritanical Sweden, where self-effacement is considered a quality above all others.
As part of preparations for an exhibition that opens on Friday at the Swedish Postal Museum in Stockholm, researcher Pernilla Astrom interviewed elderly people with memories of 'Katta' or 'Gurra' - Garbo's nicknames when she grew up in the poor Sodermalm quarter of the city. One, a former gymnast, recalled that Greta Gustafsson, as she was called, announced at the age of 10 that she wanted to be an actress 'because it's posh'.
Tin Andersen Axell, whose new book, Djävla Älskade Unge (Bloody Beloved Kid), is based on Garbo's letters to Pollak, says 'Gurra' was acutely aware of being the pleb of her drama school gang, and played on that. The title of Axell's book is based on the first words of a 1924 letter from Garbo to Pollak - whom she calls Mimosa - in which she writes: 'The letter from you has aroused a storm of longing within me.' The young actor - whose professional name, Garbo, is said to have been invented by Pollak - describes herself as 'slow, tired, boring' when far from her girlfriend.
Garbo remains as obsessed with Pollak - who by then is married - when writing from the US in 1928. 'I dream of seeing you and discovering whether you still care as much about your old bachelor. I love you, little Mimosa.'
Two years later, when Pollak announced she was pregnant, Garbo writes: 'We cannot help our nature, as God has created it. But I have always thought you and I belonged together.' Later, in a telegram to mark the birth of Pollak's son, Garbo writes: 'Incredibly proud to be a father.'
ΑπάντησηΔιαγραφήAt least two men, Swedish publisher Lars Saxon and American silent film star John Gilbert, are said to have proposed to Garbo three times. But in a letter on MGM notepaper, obtained by the Postal Museum, she writes to Saxon: 'I will probably remain a bachelor all my life. "Wife" is such an uggly word.'
According to Ms Astrom, the Postal Museum had trouble gathering letters for the exhibition: 'The family - the Reisfields, descendants of Garbo's brother, Sven - are very ill at ease with the sexuality issue. Their feelings were not helped by claims from the writer Mercedes da Costa that she had a lesbian affair with Garbo. The claim could not be substantiated from the content of da Costa's letters from Garbo, published in 2000.'
The Garbo-Pollak exchange is more explicit and long-running, though it suffers from omitting Mimi's replies, believed to be in the Reisfield collection. But if further proof was needed of Garbo's preference for women, the Postal Museum has dug out a letter she wrote at 14 to a friend, Eva Blomgren. 'It seems to be written after a lovers' tiff, said Ms Anstrom.'