Σκύρος
.
Το μικρό αυτοκινητάκι του φίλου μου αγκομαχούσε στον κακοτράχαλο δρόμο. Πηγαίναμε στο μνήμα του Άγγλου ποιητή, μα η ώρα περνούσε, η ανηφόρα δε βοηθούσε, ο ήλιος κόντευε να δύσει, κι ακόμη να φανεί ο μικρός ελαιώνας. Γεμάτοι λύπη, αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στη Σκύρο και να το αφήσουμε γι’ άλλη φορά.
Είχε σκοτεινιάσει για καλά, όταν στο δρόμο συναντήσαμε ένα ζευγαράκι, που γύριζε με μια μοτοσικλέτα. Εκείνος γύρω στα είκοσι πέντε, μελαχρινός, λαϊκό καμάκι˙ εκείνη γύρω στα είκοσι, ξανθιά, προφανώς ξένη. Είχανε πάει, φαίνεται, για τσαϊράδα, μα στην επιστροφή τους χάλασε το μηχανάκι, και τώρα ήταν αναγκασμένοι να το σπρώχνουνε σιγά σιγά – ξινά τους είχαν βγεί τα ζαχαρώματα. Γεμάτος αγωνία μας σταμάτησε ο νεαρός και ρώτησε ευγενικά αν είχαμε κάποιο εργαλείο που του χρειαζόταν. Μα για κακή του τύχη, δεν το είχαμε. Ο νεαρός μαράθηκε, μας κακοφάνηκε και μας που δεν μπορούσαμε να βοηθήσουμε σε τίποτα. Η ξένη καθόταν παράμερα και παρακολουθούσε χωρίς να δείχνει πως καταλαβαίνει. Μες στην αμηχανία μας, ο νεαρός μας παρακάλεσε να πάρουμε μαζί μας την κοπέλα. Δεχτήκαμε μετά χαράς. Μα όταν πήγε και της το ‘πε, εκείνη άρχισε να ουρλιάζει «νο, νο, νο», και κόλλησε επάνω του σα στρείδι, και τον τραβούσε μακριά μας με μανία. Ήταν ολοφάνερο πως προτιμούσε την ταλαιπωρία μαζί του παρά να χωριστεί από τον φίλο της. Είδε και απόειδε τότε εκείνος, και μας έκανε νόημα να φύγουμε. Βάλαμε μπρός περίλυποι, αφήνοντάς τους μες στην ερημιά να σπρώχνουνε το χαλασμένο μηχανάκι. «Πόση ώρα θέλουν ως τη Σκύρο;» ρώτησα μια στιγμή το φίλο μου. «Θα περπατάνε όλη νύχτα», μου απάντησε. Και ξαφνικά, χωρίς καλά καλά να καταλάβουμε, μας τύλιξε ο θαυμασμός για την κοπέλα. Είχαμε χάσει το προσκύνημα της ποίησης, μα προσκυνήσαμε την ίδια την αγάπη.
Είχε σκοτεινιάσει για καλά, όταν στο δρόμο συναντήσαμε ένα ζευγαράκι, που γύριζε με μια μοτοσικλέτα. Εκείνος γύρω στα είκοσι πέντε, μελαχρινός, λαϊκό καμάκι˙ εκείνη γύρω στα είκοσι, ξανθιά, προφανώς ξένη. Είχανε πάει, φαίνεται, για τσαϊράδα, μα στην επιστροφή τους χάλασε το μηχανάκι, και τώρα ήταν αναγκασμένοι να το σπρώχνουνε σιγά σιγά – ξινά τους είχαν βγεί τα ζαχαρώματα. Γεμάτος αγωνία μας σταμάτησε ο νεαρός και ρώτησε ευγενικά αν είχαμε κάποιο εργαλείο που του χρειαζόταν. Μα για κακή του τύχη, δεν το είχαμε. Ο νεαρός μαράθηκε, μας κακοφάνηκε και μας που δεν μπορούσαμε να βοηθήσουμε σε τίποτα. Η ξένη καθόταν παράμερα και παρακολουθούσε χωρίς να δείχνει πως καταλαβαίνει. Μες στην αμηχανία μας, ο νεαρός μας παρακάλεσε να πάρουμε μαζί μας την κοπέλα. Δεχτήκαμε μετά χαράς. Μα όταν πήγε και της το ‘πε, εκείνη άρχισε να ουρλιάζει «νο, νο, νο», και κόλλησε επάνω του σα στρείδι, και τον τραβούσε μακριά μας με μανία. Ήταν ολοφάνερο πως προτιμούσε την ταλαιπωρία μαζί του παρά να χωριστεί από τον φίλο της. Είδε και απόειδε τότε εκείνος, και μας έκανε νόημα να φύγουμε. Βάλαμε μπρός περίλυποι, αφήνοντάς τους μες στην ερημιά να σπρώχνουνε το χαλασμένο μηχανάκι. «Πόση ώρα θέλουν ως τη Σκύρο;» ρώτησα μια στιγμή το φίλο μου. «Θα περπατάνε όλη νύχτα», μου απάντησε. Και ξαφνικά, χωρίς καλά καλά να καταλάβουμε, μας τύλιξε ο θαυμασμός για την κοπέλα. Είχαμε χάσει το προσκύνημα της ποίησης, μα προσκυνήσαμε την ίδια την αγάπη.
.
Ντίνος Χριστιανόπουλος: Η κάτω βόλτα (Διαγώνιος,1991)
Κουίζ: Ποιου Άγγλου ποιητή το μνήμα πήγαιναν να επισκεφθούν ο Ντίνος Χριστιανόπουλος και ο φίλος του;
Ντίνος Χριστιανόπουλος: Η κάτω βόλτα (Διαγώνιος,1991)
Κουίζ: Ποιου Άγγλου ποιητή το μνήμα πήγαιναν να επισκεφθούν ο Ντίνος Χριστιανόπουλος και ο φίλος του;
.
Το μνήμα του ποιητή
Το μνήμα του ποιητή
Μοναδικός ο Χριστιανόπουλος.Τον απολαύσαμε προχτες στον Ιανό με φίλους. Τον σύστησα σε μια πιτσιρίκα που απο μενα τον έμαθε (εμαθε κι άλλα αλλα ...anyway). Την πήρα απ' το χερι,γιατι ντρεπόταν κι απευθυνομενη στον γηρασμενο -μόνο εν σωματι- ποιητή, του ειπα:'' Κυριε Χριστιανόπουλε, η δεσποινις σας λατρευει κι επειδη εγω ειμαι η αιτια που σας γνωρισε , σας ζητω να της σφιξετε το χερι''. Κι ετοιμολογος ο Σαλονικιος απηντησε χαμογελώντας: ''Δεν εχω τιποτα να λατρεψει κανεις.Ανθρωπος ειμαι και γω και χεζω και κατουρω , όπως ο κοσμος όλος!''
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν τον ήξερα τον Αγγλο ποιητή. Το κοιταξα τωρα στο google. Οπότε δεν είναι έντιμο να πω ποιος είναι. Ψαχνω να βρω ποιήματά του. Ωραια ιδεα το κουίζ.
Καλο μηνα !
Καλό μας μήνα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρα από τις γενικότητες του google υπάρχει στο Α.Π.,στην ετικέτα "Σαν Σήμερα", μια πολύ ειδική, ενημερωτική ανάρτηση για τον Αγγλο ποιητή του κουίζ.
Ρίξε μια ματιά.
Κουίζ στο κουίζ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιος ήταν το μοντέλο του Μιχάλη Τόμπρου, που φιλοτέχνησε το ορειχάλκινο Άγαλμα της Αιώνιας Ποίησης που στήθηκε στην πλατεία Κύπρου του νησιού και αφιερώθηκε στον άγγλο ποιητή του κουίζ;
Η βοήθεια του ιστολόγου:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκτός από τον Μιχάλη Τόμπρο, το μοντέλο, χορευτής την εποχή εκείνη, πόζαρε αργότερα στο Παρίσι και για καλλιτέχνες όπως ο Raoul Dufy, ο Τζόρτζιο ντε Κίρικοο και ο Χέρμπερτ Λιστ.
Κι εγώ μέσω google τον βρήκα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠού είναι η ετικέτα "Σαν Σήμερα"?
Αν κοιτάξεις αριστερά σου, πάνω από την "Αρχειοθήκη ιστολογίου", θα δεις τις "Ετικέτες".
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ απάντηση βρίσκεται στην δεύτερη σελίδα (20-40) της ετικέτας "Σαν Σ'ημερα"
Rupert Brooke.
ΑπάντησηΔιαγραφή