DEPOIS DE TUDO

.
Depois de tudo/Βραζιλία, 2008
After farewell, the waiting. After the waiting, the return. After everything, all they wish for is to be together and one day is enough for them to wait for the next one.

PLACER

Placer/Ισπανία,2009

Seven friends twentysomething about to leave so, gather in a farmhouse to remember their college years. The discovery of a pornographic movie will change everything they thought they knew about themselves.

ADIOSES

ΑΙΜΑ ΣΤΟ ΧΙΟΝΙ

.

ΑΙΜΑ ΣΤΟ ΧΙΟΝΙ
του Philip Ridley
Έγκλημα. Έγκλημα στο χιόνι. Απεχθές έγκλημα και ανεξιχνίαστο. Άγριο έγκλημα. Απ αυτά που γίνονται καθημερινά πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες και πρώτο θέμα στις ειδήσεις στην τηλεόραση. Θύμα ένας νεαρός καλλιτέχνης. Βρέθηκε σφαγμένος κάτω από άγνωστες συνθήκες στην τουαλέτα ενός εγκαταλειμμένου σταθμού. Ήταν μόνος. Ήταν όμορφος. Ήταν το μοναχοπαίδι μιας μάνας που ένα χρόνο μετά τον θάνατο του γιού της, σπάει τη σιωπή της και αποφασίζει να συναντήσει τον μοναδικό αυτόπτη μάρτυρα της δολοφονίας. Αυτός είναι ένα παιδί μόλις 18 χρονών. Η παράσταση, γίνεται αναπαράσταση εκείνης της μοιραίας νύχτας αλλά και ψυχολογική αρένα μιας σκληρής διαπροσωπικής πάλης μεταξύ των δύο. Της μάνας και του νεαρού μάρτυρα.
Έργο δυνατό, μοντέρνο με διαρκές σασπένς τολμά μία βαθιά διείσδυση στις σημερινές ανθρώπινες σχέσεις και στο κοινωνικοπολιτικό τοπίο που τις διαμορφώνει.

Πρωταγωνιστούν η Βέρα Κρούσκα και ο Τάσος Φώης
Σκηνοθεσία: Πέτρος Ζούλιας - Μετάφραση: Αντώνη Γαλέου
Σκηνικά-κοστούμια: Αναστασία Αρσένη - Φωτισμοί: Ανδρέας Μπέλης
ΘΕΑΤΡΟ ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ
Πλαταιών & Προφήτη Δανιήλ 3- Κεραμεικός - Τηλ.:210-3467735
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ: Δευτέρα, Τρίτη & Τετάρτη

ΗΟΜΟ ΒΑΒΥ ΒΟΟΜ

.
Homo baby boom (Ισπανία, 2008)
Six Spanish families with lesbian or gay parents tell how they got to have children and the reactions they have had to face. They also show how Spain’s ground-breaking legal changes in 2005 – legalising same-sex marriage and adoption rights for homosexuals – have changed their lives.
.

PATRIK 1,5

.
Patrik 1,5 is a 2008 Swedish comedy/drama film in which a gay Swedish couple, Göran and Sven (Gustaf Skarsgård and Torkel Petersson) adopt what they at first believe to be a baby, Patrik, only to have him turn out to be a homophobic teenager (Tom Ljungman).
Synopsis
The film chronicles the experience of a gay Swedish couple, Sven Skoogh (Torkel Petersson) and Göran Skoogh (Gustaf Skarsgård) as they move into a new suburban neighborhood and adopt a child, beginning with their welcoming party. After meeting their new neighbors and settling into their jobs, they decide to adopt a child. Although they are married, no country is willing to let a gay couple adopt any of its children. After initially being turned down by the adoption, a Swedish orphan becomes available, which they readily agree to adopt. However, a typographical error on the papers changed the child's age from "15" to 1,5. When their new son Patrik, (Tom Ljungman) arrives, they are shocked to find him a troubled teenager with a criminal background.
Hurrying to the adoption agency to rectify the error, they arrive to find there's nothing that can be done until the next week. Over the next few days, Sven is appalled by Patrik's insulting behavior, even though Göran sees the good in him. Patrik is initially afraid of both men, believing stereotypes that homosexuals are all pedophiles. Once the agency reopens, all three are told by the officials that Patrik's only options are living with them or returning to the foster center where he came from. After living up to his troublemaking habits, Patrik causes Sven to leave in disgust over Göran's unwillingness to kick Patrik out. Göran agrees to look after Patrik until the agency can find a suitable home for him. Over the next few days, Patrik reveals his talent at gardening, and Göran grows to accept him.
After several weeks, the agency notifies Göran that a family has been found for Patrik, who by this time has gotten past his initial fear and contempt for his surrogate parents. Sven returns as he and Göran both realize their issues weren't worth ending their relationship. Patrik's new father arrives to pick him up, and he leaves with him. After a short time, Patrik returns, and the three then live together permanently. (en.wikipedia.org)

.

ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΜΕΝΗ ΙΔΙΟΦΥΪΑ

Ο πατέρας της πληροφορικής, ο βρετανός μαθηματικός Αλαν Τούρινγκ,

καταδικάστηκε για την ομοφυλοφιλία του, γεγονός που τον έσπρωξε

στην αυτοκτονία. Το περιοδικό «Τime» τον έχει κατατάξει

ανάμεσα στις 100 πιο σημαντικές προσωπικότητες του 20ού αιώνα
.

Συγγνώμη σε μια συκοφαντημένη ιδιοφυΐα
Ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Γκόρντον Μπράουν αποκατέστησε τη μνήμη του πατέρα της πληροφορικής Αλαν Τούρινγκ, ο οποίος αυτοκτόνησε το 1954 αφού δύο χρόνια πριν είχε καταδικαστεί για «δεδηλωμένη απρέπεια», δηλαδή την ομοφυλοφιλία του
ΤΟΥ JΕRΟΜΕ FΕΝΟGLΙΟ (Το Βήμα, 30/10/2009)
Για να τιμήσουν τις ιδιοφυΐες που έχουν αποβιώσει, οι άνθρωποι στήνουν αγάλματα, γράφουν βιογραφίες, διοοργανώνουν εκδηλώσεις, πλέκουν μύθους. Ο Βρετανός Αλαν Τούρινγκ (1912-1954), ο πατέρας της σύγχρονης πληροφορικής, ένας από τους σημαντικότερους εφευρέτες του ηλεκτρονικού υπολογιστή και οραματιστής της τεχνητής νοημοσύνης, δικαιούνταν αναμφίβολα όλες αυτές τις μεταθανάτιες τιμές, γιατί δεν είχε καταλάβει όσο ζούσε πόσο σημαντικός ήταν. Ενα βραβείο το οποίο απονέμεται κάθε χρόνο φέρει το όνομά του και θεωρείται Νομπέλ της Πληροφορικής. Λίστες βραβευθέντων, όπως αυτή του περιοδικού «Τime» το 1999, τον έχουν κατατάξει στις 100 πιο σημαντικές προσωπικότητες του 20ού αιώνα.
Του έχουν αφιερώσει βιβλία και θεατρικά έργα. Στο Ιnternet, στην υλοποίηση του οποίου ο ίδιος συνεισέφερε, κυκλοφορούν γι΄ αυτόν ένα σωρό ιστορίες, αληθινές ή φανταστικές.
Ωστόσο, όλος αυτός ο χείμαρρος λέξεων δεν «ζύγιζε» πολύ επί δεκαετίες, εφόσον έλειπαν κάποιες λέξεις. Τις έγραψε πρόσφατα ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Γκόρντον Μπράουν, συμπλέοντας με μια μεγάλη και συγκινητική εκστρατεία για την επίσημη αποκατάσταση της μνήμης του Τούρινγκ.
Η εκστρατεία συγκέντρωσε περισσότερες από 30.000 υπογραφές, ύστερα από πρωτοβουλία του επιστήμονα πληροφορικής Τζον Γκράχαμ-Κάνινγκ.
Εξ ονόματος των κυβερνήσεων του Ηνωμένου Βασιλείου ο κ. Μπράουν ζήτησε συγγνώμη για την «τρομερή συμπεριφορά» που επεφύλαξε η χώρα σε έναν από τους μεγαλύτερους επιστήμονές της. Ηταν ένα ιστορικό «Sorry Αdam!» γι΄ αυτόν που το 1952 είχε καταδικαστεί από τη βρετανική Δικαιοσύνη για «δεδηλωμένη απρέπεια». Το «έγκλημά» του; Η ομοφυλοφιλία του. Η ποινή του; Εκλήθη να επιλέξει: ή δύο χρόνια φυλάκιση ή μία απάνθρωπη «θεραπεία» με ορμόνες και στόχο τον χημικό ευνουχισμό! Ο μαθηματικός επιλέγει τις ενέσεις, οι οποίες τον καθιστούν ανίκανο. Το στήθος του αρχίζει να φουσκώνει, ενώ η αθλητική σιλουέτα του (ήταν τόσο προικισμένος που παραλίγο να επιλεγεί για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 1948) θα χαλάσει ανεπανόρθωτα.
Η θεραπεία αυτή τελειώνει ύστερα από έναν χρόνο, όταν μία ημέρα μετά την Πεντηκοστή του 1954 ο Αλαν Τούρινγκ θα δαγκώσει ένα μήλο προτού κοιμηθεί, όπως έκανε κάθε βράδυ. Ωστόσο το συγκεκριμένο το είχε εμποτίσει σε δηλητήριο. Ο επιστήμονας έβαλε τέλος στη ζωή του εμπνεόμενος από τη «Χιονάτη και τους επτά νάνους», το κινούμενο σχέδιο της Walt Disney που τόσο αγαπούσε. Ο νόμος που κατέστρεψε την καριέρα του Τούρινγκ, αφού είχε στείλει τον Οσκαρ Γουάιλντ στη φυλακή, θα καταργηθεί στην Αγγλία μόλις το 1967 και στη Σκωτία το 1980.
Στην επιστολή του ο Γκόρντον Μπράουν εκφράζει τη θλίψη του για «τους χιλιάδες ομοφυλόφιλους που καταδικάστηκαν βάσει αυτού του ομοφοβικού νόμου» και για «τους χιλιάδες άλλους που έζησαν με τον φόβο ότι θα αποκαλυφθούν». Στην περίπτωση του Αλαν Τούρινγκ «αυτή η απάνθρωπη τιμωρία» βαραίνει ωστόσο ως άλλη μία αδικία. «Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι χωρίς αυτόν η ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου θα ήταν πολύ διαφορετική. Είναι ένας από τους ανθρώπους για τους οποίους μπορούμε να πούμε ότι η μοναδική συμβολή τους άλλαξε την τροπή του πολέμου» έγραψε ο κ. Μπράουν.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου ο Αλαν Τούρινγκ μπόρεσε να «σπάσει» τους κωδικούς του περιβόητου Εnigma, του μηχανήματος που χρησιμοποιούσαν οι ναζιστές για να κρυπτογραφούν την επικοινωνία τους. Εδωσε στους Συμμάχους ένα αποφασιστικό πλεονέκτημα, κυρίως στη Μάχη του Ατλαντικού.

.

Από ένα παγκάκι στο Σάκβιλ Παρκ του Μάντσεστερ, ο ορειχάλκινος Αλαν Τούρινγκ

αντικρίζει τους περαστικούς. Το άγαλμα στήθηκε στις 23 Ιουνίου 2001, ανήμερα

των γενεθλίων του πατέρα της πληροφορικής. Στη μία πλευρά του πάρκου βρίσκονται

κτίρια του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ, όπου εργαζόταν. Στην άλλη, κάποια

γκέι μπαρ, στα οποία σύχναζε ο Τούρινγκ, ο οποίος καταδικάστηκε και εξωθήθηκε

στην αυτοχειρία από τους πουριτανούς. Στο χέρι κρατάει ένα μήλο, σύμβολο του

απαγορευμένου έρωτα και της αυτοκτονίας του, καθώς και καρπός του δέντρου

της γνώσης. Στην ένθετη φωτογραφία το μηχάνημα Εnigma των ναζιστών (δεξιά),

με το οποίο το Βερολίνο επικοινωνούσε με τα γερμανικά υποβρύχια στον Ατλαντικό,

στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο μόλις 30χρονος βρετανός επιστήμονας

«έσπασε» τους κωδικούς της κρυπτογραφημένης επικοινωνίας, σώζοντας αμέτρητες ζωές.

.
Από τον Αϊνστάιν στο δαγκωμένο μήλο της Αpple
Το χάσμα που χώριζε τον Αλαν Τούρινγκ από τους συνομηλίκους του ήταν προφανές από το σχολείο. Σε ηλικία μόλις 16 ετών ανέβηκε στον πίνακα και απέδειξε με απλό τρόπο ένα από τα πιο δύσκολα θεωρήματα του Αϊνστάιν. Η δεκαετία του ΄30 θα μπορούσε να τον καθιερώσει αν ο ίδιος δεν είχε μπερδευτεί στις λεπτομέρειες της επιστήμης και της προσωπικής ζωής, ιδίως με τον δύσκολο χαρακτήρα του. Τίποτε δεν έλειπε: η εισαγωγή στο φημισμένο Κινγκς Κόλετζ του Κέιμπριτζ, το πέρασμα από το Πρίνστον και τα λαμπρά επιστημονικά δημοσιεύματα.
Το 1936 ο Τούρινγκ ασχολείται με τη μαθηματική επίλυση ερωτημάτων της επιστήμης της Λογικής. Αντιλαμβάνεται ότι κάποια προβλήματα δεν μπορούν να λυθούν με το μολύβι και το χαρτί, γι΄ αυτό υποστηρίζει τη θεωρητική ύπαρξη ενός υπολογιστικού μηχανήματος ικανού να πραγματοποιεί γρήγορα όλα τα είδη υπολογισμών. Παρά το γεγονός ότι μένει καθαρά αφηρημένη έννοια, αυτό το «μηχάνημα Τούρινγκ» αποτελεί το κρίσιμο άλμα προς την πληροφορική.
Ο πόλεμος θα του δώσει μια μοναδική δυνατότητα να προχωρήσει. Το 1939 εργάζεται ατελείωτες ώρες καθημερινά στο Μπλέτσλεϊ Παρκ, βικτωριανό οίκημα που στεγάζει τις υπηρεσίες αποκρυπτογράφησης, σε ένα «παιχνίδι» λογικής και μηχανικής το οποίο θα σώσει εκατομμύρια ζωές. Είναι η κατασκευή ενός μηχανήματος ικανού να προσδιορίζει κάθε ημέρα ανάμεσα στα 159 δισεκατομμύρια πιθανών «κλειδιών» του κωδικού συστήματος Εnigma ποια θα αποκρυπτογραφήσουν τα μηνύματα των ναζιστών.
Το 1941 οι μέθοδοί του, οι «βόμβες Τούρινγκ» όπως είναι γνωστές, δεν χρειάζονταν παρά λίγες ώρες για να υποκλέπτουν τις επικοινωνίες του Βερολίνου με τα γερμανικά υποβρύχια στον Ατλαντικό.
Στο επίκεντρο αυτού του αδυσώπητου αγώνα παγκόσμιας στρατηγικής, ο 30χρονος Τούρινγκ διασχίζει κάποιες φορές την αγγλική εξοχή με ποδήλατο αν και έχει εύθραυστη υγεία, φορώντας αντιασφυξιογόνο μάσκα στο πρόσωπο για να προστατεύεται από την καταρροή.
Το τέλος του πολέμου σηματοδοτεί την επιστροφή στις κοινωνικές συμβάσεις: ο Τούριγνκ εγκαταλείπει το μεγάλο όραμα του υπολογιστή. Την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου και της αποθέωσης του μακαρθισμού, οι ομοφυλόφιλοι θεωρούνται συχνά «αδύναμος κρίκος». Η άδικη καταδίκη του το αποδεικνύει με τραγικό τρόπο.
Αντίθετα με τη σιωπή με την οποία περιέβαλλε το έργο του κατά τη διάρκεια του πολέμου, ο Τούρινγκ είναι απόλυτα ειλικρινής στο θέμα της σεξουαλικότητάς του, την οποία ποτέ δεν επεδίωξε να κρύψει. Μετά την καταδίκη του, αυτή η ειλικρίνεια μετατρέπεται σε «θράσος»: δύο φορές αυτός ο κάτοχος ύψιστων κρατικών μυστικών ταξιδεύει εκτός Αγγλίας για να εμπλακεί δημοσίως σε ερωτικές περιπέτειες με ξένους. Ηταν η τελευταία πρόκλησή του προς την καθεστηκυία τάξη προτού καταρρεύσει, προτού δαγκώσει το δηλητηριασμένο μήλο.
Αυτό σήμερα τρέφει έναν διαδεδομένο αστικό μύθο, ο οποίος μάλλον θα άρεσε στον Τούρινγκ, λάτρη των παιδικών παραμυθιών: η γνωστή εταιρεία πληροφορικής Αpple φημολογείται ότι διάλεξε το λογότυπό της, το γνωστό «δαγκωμένο μήλο», ακριβώς για να αποτίσει φόρο τιμής σε αυτή τη διάνοια της πρώιμης επιστήμης της Πληροφορικής.

ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ. ΑΡΧΙΖΕΙ ΣΤΗΝ ΓΕΡΟΥΣΙΑ Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΑΜΟ ΟΜΟΦΥΛΩΝ

.
Congress begins to debate gay marriage

(momento24.com, 28/10/2009)

Amid a maelstrom of opinions on the subject, the House of Representatives will begin to discuss two bills that enable same-sex marriages on Friday.
The legislative bills were driven by the deputies Silvia Augsburger (MSZP) and Vilma Ibarra (Popular and Social Encounter) and they aim to “give people the freedom to choose with whom to meet the commitments of cohabitation, regardless of whether they are from the same or different sex.”
The projects, which will be discussed at a joint plenary of the General Law Committee, and the Family, Women, Children and Adolescents Lower House of Argentina, seek an amendment to Article 172 of the Civil Code to replace the term “man and woman” by “spouses” without reference to the sex of the people who consumate a marriage.
If the change is accepted, the article will say, “the full and free consent given personally by the parties before the competent authority is indispensable for the existence of marriage. Marriage will have the same requirements and effects regardless of whether the parties are from the same or different sex. “
Ibarra anticipated that the debate that will promote a “respectful debate of a topic that had never been addressed in the parliamentary level.”
The Civil Union Law of the City of Buenos Aires already approved in December 2002 set the first precedent in the country and the first recognition of gay couples in Latin America.
Yet, Argentina’s gay community is not satisfied with this measure, since in their opinion the civil union is not a legal equivalent of marriage.
The Argentine Federation of Lesbians, Gays, Bisexuals and Transgenders has long campaigned to change the law, which they deem as “discriminatory”, and to achieve their goal: “The same rights with the same names”.
But logically, and more in a society like Argentina, the initiative caused a stir in the more conservative sectors and the church.
From the Universidad Católica Argentina (UCA), it is believed that “marriage is based on the free, permanent and exclusive liaison between a man and a woman, in order to mutual assistance, procreation and children’s education.”
“Confining marriage to unions between a man and a woman isn’t an unfair discrimination. To discriminate is to distinguish. It is unfair when it comes to the same realities. On the contrary, it is fair when dealing with different realities. Marriage and unions between same-sex people are different realities.”
As for the possibility that gay couples adopt children, the UCA held that “scientific studies show the importance of the father’s and mother’s presence in their upbringing.”
In this context arduous hours of debate are expected by these sectors whom will object to the initiatives in question.
According to a survey, over 70% of Argentines agree with legalizing marriage between same sex.

BROTHERHOOD

.
Nicolo Donato’s directorial debut "Brotherhood" is a frequently violent and yet tender story of love between two men in a radical right-wing community.
By Liselotte Michelsen (FILM #66, May 2009)
“A love story,” Nicolo Donato stresses. “Above all, it’s a love story.”
That it is, even if the setup is untraditional. "Brotherhood" is violent, affectionate, a surprising story about a secret love affair between two young men in a radical group. In a muted, at times raw realistic style, using an inquisitive, hand-held camera, Donato paints a picture of the irrational nature of love.
The two leads are played by Thure Lindhardt, who was Flame in "Flame & Citron" (2008), and David Dencik, who broke through in "A Soap" (2006). Lindhardt and Dencik radiate tension in a volatile blend of strength and vulnerability, reflecting their inner conflicts and contradictions.
PAINFUL DILEMMA
Laconic and unambiguously masculine, the two men do their best to hide the feelings that threaten to turn their world upside down. Dropping out of amilitary career, Lars (Thure Lindhardt) is attracted to the brotherhood of a small, radical group, more in rebellion against his domineering mother than for ideological reasons. The group’s leader sees potential in Lars, even as his right-hand man Jimmy (David Dencik) remains sceptical. Jimmy would rather have his younger brother Patrick (Morten Holst) join the group.
When Jimmy and Lars are sent to stay at the group leader’s summerhouse while they fix it up, the vibe between the two silent men soon becomes too strong to ignore. Deeply torn between their feelings for each other and the ideology they cultivate, they start an affair. Eventually, Lars gets fed up with worshipping the Fatherland and creeping around at night bashing Muslims, and when it dawns on him that the group also assaults homosexuals, he ants out. Meanwhile, Jimmy is caught in a painfuldilemma. No matter what he does, he will let down his younger brother, his ideology and his buddies – or Lars and himself. As he well knows, the price of disloyalty to the group is severe. Identity conflicts flare up as the film pits the different brotherhoods against each other.
NETWORKING IN ZENTROPA’S CAFETERIA
"Brotherhood" is the directorial debut of Danish-Italian Nicolo Donato, 34, a former internationally acclaimed fashion photographer who seven years ago decided he had had enough of fashion. He wanted to make films, at any cost.
To pay the bills, he worked in restaurants – at one point he worked in the cafeteria at Zentropa – while taking instruction from filmmakers including Asger Leth and closely studying loads of films by his role models Lars von Trier, Wong Kar Wai, Jørgen Leth, Gus van Sant, Jim Jarmusch and others. Building a network in the film industry (Zentropa’s cafeteria is not a bad place to start!), Donato directed a handful of shorts. His two most recent efforts, "My Mother’s Love" (2005) and "Togetherness" (2006), screened at Cannes.
The idea for "Brotherhood" came to Donato as he was watching the German documentary "Men, Heroes and Gay Nazis" by Rosa von Praunheim.

“You can disagree with people about their opinions, but you can’t judge them by the colour of their skin,” he says. “It’s hard to love everybody, but I still think we should try. I know that sounds kind of hippy-dippy. But we should respect one another. If you have a disagreement, either they walk away or you walk away. Violence is taboo. It’s a sign of low intelligence. I feel sorry for radical right wings. Resorting to violence is a sign of disenfranchisement. They have tried and failed to solve their problems in other ways, and they feel powerless. That’s when people turn to violence.”
SUPPORTED BY NEW PILOT FUND
Donato was fascinated by the paradox of homosexuals in radical right-wing environments and saw a good story in it. He presented the idea to Lindhardt who liked it. Then Donato contacted another actor, Morten Holst, and his father, the producer Per Holst, and they were interested in the project, too. The screenwriter Rasmus Birch developed the screenplay with Donato, and the project was supported by the Danish Film Institute’s RÅFILM fund, which is aimed at features with budgets below 10 million kroner (1.34 million euros). Finally, David Dencik and Nicolas Bro came aboard and "Brotherhood" became a reality.
“I always strive to work with people who are better than I am, so I can learn from them,” Donato says. “I think it’s incredibly important to have respect for the film medium. Loving it and respecting it, while provoking it and breaking the rules, instead of just going by the book. The cinematic language doesn’t change itself”.

.

..

Nicolo Donato. Born 1974, Denmark of Italian descent. He participated in several courses at various schools, including Testrup Musik Højskole, two different schools of photography, and the National Film School of Denmark, which included a master class with William Esper. Donato has worked on music videos, commercials, and has made several short films.

Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΟΥ

Θεοφανώ Γκίκα, 1959


Γιάννης Μόραλης, 1964

THE CLOSET

Η ΖΩΗ ΣΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ 1. ΠΕΡΙΟΔΕΥΟΝΤΕΣ

28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

Διαμαντής Διαμαντόπουλος

.

'Ενα πρωί, μόλις είχα γίνει καλά, ακούσαμε στο δρόμο ζωηρές φωνές. Μια γειτονοπούλα με την εφημερίδα στα χέρια φώναζε δυνατά: "Η Ιταλία μας κήρυξε τον πόλεμο". 'Ηταν μια τόση δα ειδησούλα στην τελευταία σελίδα. Την έβλεπες και δεν μπορούσες να το πιστέψεις. Σε λίγο, όμως, άρχισαν αλλεπάλληλα παραρτήματα και το πιστέψαμε για καλά. Συνεργεία τοιχοκολλούσαν με μεγάλη βιασύνη τη διαταγή επιστρατεύσεως. Οι νέοι άντρες κατηφόριζαν παρέες παρέες για το πενήντα σύνταγμα να ντυθούνε. Ο πατέρας μου, που λόγω της δουλειάς του φαντάρος δεν πήγαινε, πήρε ένα μπουκάλι κονιάκ και μας πότιζε όλους με το ζόρι. Είχε ανοίξει τα παράθυρα και κερνούσε τους περαστικούς. Λόγια μεγάλα δεν ακούγονταν, είναι αλήθεια, όμως κανένας δεν έβαζε με το νου του πως μπορούσαν οι Ιταλοί να βρεθούν μια μέρα μπροστά μας.
Μετά το μεσημέρι άρχισαν να περνούν απ' την Αγίου Δημητρίου οι φάλαγγες των επιστρατευμένων. Μόλις ακούγαμε τραγούδια, τρέχαμε στη γωνιά για να χειροκροτήσουμε. Γυναίκες και παιδιά πέφταν μέσα στη γραμμή και τους φιλούσαν.
'Οταν όμως πήρε να νυχτώνει μας έπιασε απελπισία. Τα φώτα του δήμου δεν άναψαν και στο σπίτι δεν μπορούσαμε ν' ανάψουμε φως, αν δεν βάζαμε στα παράθυρα κουβέρτες. Πού να ξέραμε πως οι Ιταλοί δεν ήταν σε θέση να βομβαρδίσουνε τη νύχτα. Αργότερα θέλαμε μόνο συννεφιά ή σκοτάδι.

Γιώργος Ιωάννου: ''Η σειρήνα'' στη συλλογή διηγημάτων Η Σαρκοφάγος (Ερμής, 1976)

.

Διαμαντής Διαμαντόπουλος

ΣΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΕΡΓΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΑΚΧΟΥ

****

.
Συρία. Ένα οδοιπορικό στα βήματα του Σέργιου και του Βάκχου .

(flickr)

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΩΝ ΣΕΡΓΙΟΥ ΚΑΙ ΒΑΚΧΟΥ 3

.
Την επόμενη ημέρα υποχρέωσαν τον Σέργιο να τρέξει σχεδόν δέκα μίλια (δεκαέξι χιλιόμετρα) φορώντας παπούτσια, που στους πάτους είχαν καρφώσει καρφιά μεγάλα ώστε να τρυπούν τα πόδια. Ο Αντίοχος οδηγούσε δίπλα του ένα κάρο. Την νύχτα του γιάτρεψε τα πόδια ένας άγγελος. Την επόμενη μέρα, όταν ο Αντίοχος είδε πως ο Σέργιος μπορούσε να περπατήσει χωρίς δυσκολία, είπε πως ήταν μαγεία. Ανάγκασε τον Σέργιο να τρέξει άλλα εννιά μίλια (περίπου 14, 5 χιλιόμετρα) με τα ίδια παπούτσια και όταν είδε πως ο Σέργιος δεν άλλαζε γνώμη, διέταξε την εκτέλεσή του. Ο Σέργιος προσευχήθηκε για τους εκτελεστές του ως εξής:

…όταν στείλεις τον θάνατο να τους πάρει, δέξου, Κύριε, τη μετάνοιά τους και ξέχνα το αμάρτημα της άγνοιας που διέπραξαν εναντίον μας, για τη δική σου χάρη.
Πλήθος αντρών, γυναικών και παιδιών προσήλθον για να δουν το τέλος του ευλογημένου. Βλέποντας την ομορφιά να ανθίζει στο πρόσωπό του και τη μεγαλοπρέπεια και την ευγένεια της νεότητάς του, έκλαψαν πικρά γι’ αυτόν και τον πένθησαν. Τα ζώα της περιοχής άφησαν τις φωλιές τους και ενώθηκαν με τους ανθρώπους, χωρίς να κάνουν σε κανέναν κακό και θρήνησαν με άναρθρους ήχους στο πέρασμα του μάρτυρα.

(…)

Ο Σέργιος και ο Βάκχος αντιπροσωπεύουν για τις επόμενες γενιές την πεμπτουσία «ζεύγους» στρατιωτικών αγίων. Τους περιγράφουν και τους αναπαριστούν συνήθως μαζί (μερικές φορές με τα φωτοστέφανά τους ενωμένα και τις μύτες των αλόγων τους να ακουμπούν). Έγιναν το προεξέχον «ζεύγος» που επικαλείται στην τελετή ένωσης ομοφύλων. Λέγεται πως ο Σεβήρος της Αντιόχειας, στις αρχές του έκτου αιώνα, έπρεπε να αναφέρει τον Βάκχο μαζί με τον Σέργιο γιατί «δεν μπορούμε να χωρίζουμε στα λόγια αυτούς που ήταν ενωμένοι στη ζωή». Στην πιο γνωστή βιογραφία τους, ο Σέργιος αποκαλείται «τρυφερός σύντροφος» (ο γλυκύς εταίρος και εραστής) του Βάκχου.

Τζων Μπόσγουελ: Γάμοι μεταξύ ανδρών. Οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις στην αρχαία Ελλάδα, Ρώμη και μεσαιωνική Ευρώπη (Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος, 2004)

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΩΝ ΣΕΡΓΙΟΥ ΚΑΙ ΒΑΚΧΟΥ 2

.
Η παρέλαση του Σέργιου και του Βάκχου μέσα από τους δρόμους της πόλης, θυμίζει την ποινή για τις ομοφυλοφιλικές πράξεις όπως περιγράφεται από τον Προκόπιο (Μυστική ιστορία, 11), τον Μαλάλα και τον Θεοφάνη. Η ποινή αυτή ήταν μεταγενέστερη της υποτιθέμενης ημερομηνίας (309 μ.Χ.) του μαρτυρίου των αγίων, μπορεί όμως να προηγείται χρονικά από την περίοδο στην οποία έζησαν πραγματικά. Από την άλλη πλευρά, δεν αναφέρεται στη βιογραφία τους κανένα ερωτικό έγκλημα. Αντίθετα, μετά από μια σημαντική θεολογική συζήτηση για τα πλεονεκτήματα του μονοθεϊσμού επί της ειδωλολατρίας, ο εξοργισμένος αυτοκράτορας τους αντικατέστησε στο στρατό με αυτούς που τους είχαν κατηγορήσει και τους έστειλε σε μια απομακρυσμένη επαρχία. Εκεί όπου είχε τοποθετήσει τον φίλο τους. Σε ένα γράμμα τούς έλεγε πως αν μετανοούσαν θα τους συγχωρούσε και θα επέστρεφαν στη Ρώμη, «αν όμως δεν πεισθούν και επιμένουν στην ανίερη πίστη τους, τότε τιμωρήστε τους με βαρύτερες ποινές και αφαιρέστε τους κάθε ελπίδα ζωής με την απειλή του ξίφους. Αντίο». Στο δρόμο «οι δυο τους τραγουδούσαν ψαλμούς και προσεύχονταν σαν να είχαν ένα στόμα» (και πάλι αναφορά στον Τερτυλλιανό για τον γάμο ετεροφύλων).
Ο Βάκχος χτυπήθηκε μέχρι θανάτου και οι εκτελεστές του εξαντλήθηκαν από την προσπάθεια. Ο Σέργιος, στον οποίο ο Αντίοχος όφειλε τη θέση του, επέστρεψε στη φυλακή.
Ο Δούκας, εξαντλημένος από την ήττα του, διέταξε να μην ταφεί η σωρός [του Βάκχου] αλλά να την πετάξουν έξω για να τη φάνε τα σκυλιά, τα άγρια ζώα και τα πουλιά γύρω από το στρατόπεδο. Έπειτα σηκώθηκε να φύγει. Αμέσως μόλις πέταξαν το πτώμα σε κάποια απόσταση από το στρατόπεδο συγκεντρώθηκαν γύρω του πολλά ζώα. Όμως τα πουλιά που πέταγαν από πάνω του τον φύλαγαν και δεν άφηναν τα αιμοδιψή ζώα να τον ακουμπήσουν.
Στο μεταξύ ο ευλογημένος Σέργιος, θλιμμένος από την απώλεια του Βάκχου, έκλαιγε και φώναζε «Ποτέ πια αδελφέ μου και συστρατιώτη μου δε θα τραγουδήσουμε μαζί “Πόσο καλό και ευχάριστο είναι για τους αδελφούς να ζουν ενωμένοι”. Εσύ [απεζεύχθης] και ανέβηκες στον παράδεισο και με άφησες στη γή μόνο [μεμονωμένον], χωρίς παρηγοριά».
Μόλις πρόφερε αυτές τις λέξεις, ο ευλογημένος Βάκχος εμφανίστηκε μπροστά του λαμπρός σαν άγγελος, φορώντας στολή αξιωματικού και του είπε: «Γιατί πενθείς και θρηνείς, αδελφέ μου και αν το σώμα μου έχει φύγει από σένα, είμαι ακόμα μαζί σου, ενωμένος, τραγουδώντας προσευχές, ψέλνοντας στον Θεό “θα βαδίσω σύμφωνα με τις εντολές σου και η καρδιά μου θα γίνει καλύτερη”. Βιάσου λοιπόν αδελφέ μου και μέσω μιας όμορφης και τέλειας ομολογίας, ακολούθησε με και απόκτησε με στο τέλος της πορείας. Το δικό μου βραβείο θα είναι να είμαι μαζί σου».

Τζων Μπόσγουελ: Γάμοι μεταξύ ανδρών. Οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις στην αρχαία Ελλάδα, Ρώμη και μεσαιωνική Ευρώπη (Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος, 2004)

(συνεχίζεται)

.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΩΝ ΣΕΡΓΙΟΥ ΚΑΙ ΒΑΚΧΟΥ 1

.
Το ζεύγος αγίων που άσκησε τη μεγαλύτερη επιρροή στον χριστιανικό κόσμο ήταν ο Σέργιος και ο Βάκχος.
Ήταν δύο ρωμαίοι στρατιώτες που έζησαν στο τέλος του τρίτου και στις αρχές του τέταρτου αιώνα και είχαν τόσο στενές σχέσεις με τον αυτοκράτορα που μπόρεσαν να διορίσουν έναν φίλο τους ως έπαρχο. Ήταν επίσης Χριστιανοί και ενωμένοι με μια αγάπη που θυμίζει την περιγραφή του Τερτυλιανού για τον χριστιανικό ετεροφυλοφιλικό γάμο.

Τότε λοιπόν ο Σέργιος και ο Βάκχος, σαν άστρα που λάμπουν χαρούμενα στον ουρανό, ακτινοβολώντας το φως του… την πίστη στον Ιησού Χριστό, άρχισαν να κοσμούν το παλάτι.
Ήταν σαν ένας άνθρωπος στην αγάπη τους για τον Χριστό και αχώριστοι στον στρατό αυτού του κόσμου, ενωμένοι [συνδεσμούμενοι] όχι από τη φύση αλλά από την πίστη. Πάντα τραγουδούσαν και έλεγαν «Τι καλόν και τι τερπνόν εστί συγκατοικώσιν οι αδελφοί επί τω αυτώ».

Ώσπου προκάλεσαν τον φθόνο των λιγότερο ευνοούμενων. Οι εχθροί τους σκέφτηκαν πως το χειρότερο που θα μπορούσαν να τους κάνουν ήταν να καταγγείλουν πως ήταν Χριστιανοί. Αυτό προκάλεσε την οργή του αυτοκράτορα και τους διέταξε να θυσιάσουν στα είδωλα αλλά αρνήθηκαν.
Αμέσως ο αυτοκράτορας διέταξε να τους κόψουν τους ζωστήρες, να τους βγάλουν τους μανδύες και κάθε στρατιωτικό εξάρτημα, να τους αφαιρέσουν τις χρυσές αλυσίδες από τον λαιμό και να τους βάλουν γυναικεία ρούχα. Έπειτα τους έβαλαν να παρελάσουν μπροστά απ’ όλη την πόλη, προς το παλάτι, με βαριές αλυσίδες στον λαιμό.

Αυτός ήταν ο κλασικός τρόπος για να ταπεινώσεις έναν άντρα σε μια κοινωνία που είχε έμμονες ιδέες με την ανδροπρέπεια των πολεμιστών. Η ίδια τιμωρία είχε χρησιμοποιηθεί και σε ειδωλολατρικές εποχές, ακόμα και με τον ίδιο τον Ηρακλή. Καμία σχέση δεν είχε με το ότι ο Σέργιος και ο Βάκχος ήταν «ζεύγος». Απέτυχαν όμως να τους ταπεινώσουν γιατί αυτοί ως Χριστιανοί, περίμεναν να ντυθούν «καινούργιοι άνθρωποι» και κατανοούσαν πως η ένωση δυο αντρών έκανε λιγότερο εφαρμόσιμες τις παραδοσιακές αντιλήψεις για το φύλο:

Μας στολίσατε σαν νύφες με γυναικεία φορέματα και μας ενώσατε για σας…

Τζων Μπόσγουελ: Γάμοι μεταξύ ανδρών. Οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις στην αρχαία Ελλάδα, Ρώμη και μεσαιωνική Ευρώπη (Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος, 2004)

(συνεχίζεται)

.

ΑΠΕΙΛΕΙΤΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΣΟΥΗΔΙΚΗΣ ΛΟΥΘΗΡΑΝΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΑΜΟΥΣ ΟΜΟΦΥΛΩΝ;

.

The Catholic Church and the Orthodox Churches of Sweden complain about yesterday's decision by the General Synod of the Swedish Lutheran Church to grant homosexual weddings in churches starting from November 1st.
Through a joint note, Father Fredrik Emanuelson, in charge of the ecumenism of the Swedish Catholic Church, and Father Misha Jaksic, representative of the Orthodox Churches, wrote that they learnt the decision “with sadness”, and added: It is a swing away not only from Christian tradition but also from the point of view on the nature of marriage which is typical of all religions”. The decision taken by the General Lutheran Synod “expresses a radically different vision” from the way in which the Church and the Christian conceive marriage.

The decision of the Lutheran Synod wasn't actually amazing for the Catholic and Orthodox Churches, because “it was preceded by a long debate” within the Lutheran Church, starting at the beginning of this year, when the law grating civil marriage to homosexuals came into force.
“None of us want to annul ecumenical dialogue with the Swedish church – it is said at the end of the note; however, this decision of the Church of Sweden widens the gap”. In any case, “talks are now more important than ever, if we want to fulfil what Christ asked us, that is, to be one, for the world should believe”. (agensir.it, 23/10/2009)

Η ΛΟΥΘΗΡΑΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΣΟΥΗΔΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΓΑΜΟΣ ΟΜΟΦΥΛΩΝ

.

Απόσπασμα από την έκθεση της επιτροπής της Λουθηρανικής εκκλησίας της Σουηδίας σχετικά με τον γάμο ομοφύλων ( Information about a possible decision regarding same-sex marriages ) :

.
.

4. Arguments that can be used in favour of opening up marriage to same-sex couples
Until a couple of decades ago, it was seen as obvious that marriage referred to a relationship between a man and a woman. However, this has come to be questioned, and ‘gender-neutral’ marriage legislation has been introduced in several countries, including the Netherlands, Belgium, Spain and South Africa.
Norway introduced such legislation in 2008, and in Sweden, the Riksdag resolved on a corresponding change in the law on 1 April 2009.
As the Central Board stated in its response to the report Äktenskap för par med samma kön – Vigselfrågor (Marriage for same-sex couples – Wedding issues) (SOU 2007:17), there are different opinions within the Church of Sweden on the word ‘marriage’ also being used to describe relationships between same-sex couples. This lack of consensus is due to the fact that based on theological arguments it is possible to reason in different ways.
As has been asserted above, marriage according to Luther is something that is part of Creation. It is a ‘worldly thing’, not a sacrament. The basic perspective of an Evangelical Lutheran church is thus the Creation theology perspective. However, in the Christian church, marriage has been explained by reading passages from the Bible and interpreting these within the scope of the wedding service. This means that it also relevant to adopt the perspective of biblical theology. To this can be added further aspects, for example, a children’s perspective, when making an assessment.
Creation theology perspective
A Creation theology argument in favour of marriage only designating a relationship between a man and a woman is often based on the idea that the purpose of sexuality is to bring about new life. Through the union of a man and a woman being able to give rise to new life, people become co-creators with God.
The ability to reproduce is the key to the continued existence of humanity. Marriage is seen here as a God-given model in Creation, regardless of legislation in society. In his book Rättvisa. En lära om samhällsordningens grundlagar (Justice. Teachings on the fundamental laws of social order) (1945), the German theologian Emil Brunner expresses this as follows:
The law of marriage is not an agreement, a human convention, but rather something given to people, that they should acknowledge and implement (page 92).
Marriage is perceived as a normative arrangement in life and an expression of God’s unchanging creative will.
People have been created as men and women with the ability to ensure the survival of humanity by having children together. Men and women complement each other in this respect. Children need stable and secure care to be able to develop. There are structures in Creation that maintain life. When a child is born, it needs to be brought into a context in which it can receive love, care and security. An important function of marriage is to constitute a structure into which a couple’s children can be received and in which they can be raised. The term complementarity can among other things express the man’s and woman’s ability to bring forth and receive new life. Such complementarity is perceived as a basic intention in Creation.
The aim is to maintain life.
The theologian Ragnar Holte summarised this view of marriage in three points at the Theological Committee’s hearing Kärlek, samlevnad och äktenskap (Love, cohabitation and marriage):
(1) Marriage between a man and a woman corresponds with God’s creative purpose and is a requirement for the survival of humanity […] only in a man and a woman’s life together can children be begotten and born in a natural way, and through the parents’ love for each other and their issue, a secure home environment in which to raise children is created.

(2) Each individual human being is created in God’s image, but a man and woman united as one represent a more complete form of humanity and, in this way, are an image in a special
sense of the God of Love.

(3) Ideally, marriage is a loving relationship that lasts a lifetime and is therefore entered into with the vow of
fidelity “till death do us part” (page 166–167).
Holte was of the opinion that homosexual partner relationships cannot constitute a marriage in the Christian sense. “The whole idea of union of the two sexes in a relationship in which they jointly give rise to new life has no application.” Nor, according to Holte, can a homosexual relationship give expression to the twogendered relationship’s special function of being in God’s image. He also considers that it is unreasonable to demand lifelong vows of fidelity.
It is important to stress that this view of marriage can very well be united with a positive view of homosexual cohabitation. This is the case in Holte, for example. Homosexual orientation and homosexual cohabitation can be interpreted as a positive expression of diversity in Creation and do not need to be perceived as some kind of imperfection in the pattern of Creation. However, the view remains that a homosexual relationship is something other than marriage.
On the other hand, a Creation theology perspective can also be used to argue in favour of marriage being opened up to same-sex couples. One relates then to the dynamic theology of creation mentioned above. Marriage and sexuality have purposes in addition to bringing about new life. These include providing a framework for supporting, protecting and developing mutual love between spouses and giving them support in their life together. These purposes are also relevant to relationships between people of the same sex. As outlined above, marriage has been understood in different ways over time. Both in a theological context and in people’s general consciousness, a shift of emphasis has taken place in recent times, with love and fellowship between spouses being assigned an increasingly central role. Marriage as a fellowship between persons has also been highlighted in Catholic theology. The Catholic theologian Walter Kasper writes in his book Kärlek och trohet. Om det kristna äktenskapets teologi (Love and fidelity. On the theology of Christian marriage) (1977):
… we no longer consider procreation as the integrating factor but rather mutual love and fidelity. We must therefore try to determine the meaning of marriage and of the human person, not in terms of an abstract ‘nature’ but rather relationally (page 17).
Instead of a biologically based complementarity concept, a starting point can be complementarity anchored in the personal fellowship between spouses. Carl Reinhold Bråkenhielm, Mikael Lindfelt and Johanna Gustafsson Lundberg write in Uppdrag samliv (Mission: Life Together):
An alternative way of thinking, however, is to emphasise the fellowship between persons as the primary human relationship instead of sexual union. Love, kindness and emotional commitment do not only exist between men and women. And sexual acts can express such a loving relationship regardless of biological gender.
People are created in God’s image, created for a personal fellowship between ‘you and I’. The relationship between a man and a woman exemplifies such a fellowship, but this does not rule out that such a relationship can also exist between people of the same sex. […]
Fellowship between persons – and not sexual union – is the basic metaphor – root metaphor – for God’s love for humanity (page 19).
It can also be added that homosexual couples – even if they are unable to produce biological children together – on many occasions have joint responsibility for caring for and raising children. Through this, they participate in reproduction in the broad sense. Regarding the notion that a man and a woman together constitute a complete form of humanity, it can be stressed that according to the New Testament, Jesus lived as a single man with no children without being a less complete person than those who were married. On the contrary, he is known as the exact likeness of God’s very being (Hebrews 1:3).
Therefore, according to this way of thinking, the purpose of the arrangements of Creation, including marriage, is to serve people – they are to help us show love to our fellow human beings. God continues his Creation with people as cocreators.
As Gustaf Wingren emphasised, the structures of the Creation are flexible – and must be so in order to be an instrument of God’s actions through arrangements that focus love on the needs of our neighbour (see “Reformationen och lutherdomens ethos” (The Reformation and the ethos of Lutherdom) in Etik och kristen tro (Ethics and Christian faith) 1971, page 133–134). Does this mean, then, that we need to accept all kinds of changes in social structures and interpret them as an expression of a dynamic Creation? This is not the case at all. However, there are no simple criteria for decisions about which changes represent something good. An important touchstone according to Wingren is that an assessment must be made on the basis of care for the weak in the world (Wingren 1971, page118). Issues of limits to what is acceptable regarding changes in the concept of marriage will be discussed later on in this communication.
Biblical theology perspective
Principles of biblical interpretation
An important starting point when interpreting individual Bible passages in an Evangelical Lutheran tradition is that the interpretation must be based on the Bible’s overall message of God’s love and people’s salvation, as it is expressed in the passages that are usually seen as central for understanding Christian faith.
These key passages include John 3:16: “For God so loved the world that he gave his one and only Son, that whoever believes in him shall not perish but have eternal life” and Romans 4:25: “He was delivered over to death for our sins and was raised to life for our justification”, among others. Individual passages from the Bible must be related to this interpretation of the centre of the Scripture (Mitte der Schrift). They therefore find their place in the whole in relation to this centre.
All Bible passages relevant to an issue must, however, be taken seriously, even if they do not clearly express the central message. A relative importance must then be attached to them. The central message’s clarity (claritas scripturae) elucidates the texts and gives their interpretation the necessary nuances. If an individual Bible passage does not directly convey the central message, this should not be seen as justification for sifting it out. Instead, it gives us reason to work on its significance, albeit secondary, within the overall picture.
In addition to this, all Bible texts must be interpreted with awareness of the difference between the situation in the passage and the present-day context. The central message speaks to people in all eras and environments. Other passages are to a greater extent bound to a completely different set of values than in later times. This applies, among other things, to certain statements in the Epistles on the superior status of men over women. Furthermore, it is crucial not to interpret individual Bible passages on marriage, for example, as answers to current questions that were not relevant in the original situation. Applying them to a current situation requires careful consideration and a combination of insight into the context of the original text and sensitivity to present-day issues. We will return to this matter shortly.
It is important to distinguish between law and gospel, and between what is based on a certain historical period on the one hand and the enduring message of Jesus being the liberator of humanity on the other. We need to take into consideration the fact that the authors of the Bible did not have the knowledge of homosexual cohabitation that we possess today. We can therefore have reason to take a critical approach to individual passages in the Bible on homosexuality.
These need to be related to the Bible’s overarching message, including the Great Commandment of Love, and to what the biblical authors have expressed in other contexts.
Paul writes: “… if righteousness could be gained through the law, Christ died for nothing!” (Galatians 2:21). For exactly the reason that God does not need our works for his own sake, Paul is able to write that the entire law can be summarised in a single commandment: “Love your neighbour as yourself” (Galatians 5:14). In the words of the Sermon on the Mount: “So in everything, do to others what you would have them do to you, for this sums up the Law and the
Prophets” (Matthew 7:12). And in those of the Gospel according to John: “A new command I give you: Love one another” (John 13:34). The old commandment is called new, as the yardstick and motivation are new: “As I have loved you, so you must love one another.” The three dominant traditions in the New Testament – Paul, the synoptic Gospels and John – are all in agreement on the commandment of love being superior to all other commandments and prohibitions.

According to the New Testament, the relevant issue where forms of human cohabitation are concerned is therefore not individual passages from the Bible but rather what is of benefit or of harm to people. For the Church, this issue is part of the current discussion: does the Church harm or benefit people by supporting and blessing faithful relationships between same-sex couples as between a man and a woman?
In addition, questions concerning the assessment of homosexual acts must be related to other sources of Christian faith and ethics. Individual statements in the Bible must always be set in relation to other Bible passages, central moral convictions and various types of knowledge. This is expounded on in the dialogue document Homosexuella i kyrkan (Homosexuals in the Church), in which the Theological Committee writes that, in this respect, we can take Paul himself as our role model:
… sometimes we should do what Paul does and not always simply repeat what he says. Working as Paul does means an openness towards being able to reach a different conclusion than Paul himself did on issues of homosexuality and the church. Correspondingly, the Bible also functions as a model for how our faith and ethics are shaped, not only for what faith and ethics contain. Just as it was for those who wrote the Bible passages, it is our task today to together determine what a life close to God and following Christ means (page
36).
Interpretation of the traditional passage on marriage in the wedding service
As has been pointed out above, marriage from an Evangelical Lutheran point of view is a civil arrangement and can be justified based on Creation. Marriage is a universal phenomenon that existed prior to the biblical revelation. This fact is also expressed in the passages in the Bible that are usually cited in reflections on
marriage in biblical theology. These passages can be interpreted such that they place marriage in a Creation theology perspective.
According to the stories of Creation in Genesis 1 and 2, people were created as man and woman and it is said that they become one. These words are subsequently confirmed by Jesus in Mark 10 (with parallels in Matthew 19). These passages have held a prominent position in the Church’s theological reflection and preaching on marriage. It can be claimed that the words of Jesus “what God has joined together” clearly refer to a man and a woman and that it cannot be applied to a homosexual couple. In Ephesians 5, a parallel is drawn between a man and a woman as one in marriage on the one hand and the relationship between Christ and the church on the other. This has also been interpreted as marriage necessarily denoting a relationship between a man and a woman.
The idea of complementarity between a man and a woman in marriage described above finds some support in passages from the Bible. These include the statement in Genesis 2 about Adam needing a helper. “It is not good for the man to be alone. I will make a helper suitable for him.” The notion of complementarity is also expressed in Ephesians 5.
This has been the traditional manner of interpreting these passages. However, it is possible to interpret them differently. Where passages are concerned that are usually used as support for complementarity, it can be stated that the complementarity between a man and a woman that is expressed in both Genesis 1 and in Paul does not necessarily need to be gender-related. Two people of the same sex can also complement each other in a fellowship of persons. Margareta Brandby-Cöster writes in Uppdrag samliv (Mission: Life Together):
In Genesis 1 (2:18), God says: “It is not good for the man to be alone. I will make a helper suitable for him.” The Hebrew word (kenägdo), which is translated by “who befits honom” (suits him), also means “who is his equivalent”, “who corresponds with him”. It is therefore not a question of the man having the woman as a servant or sexual partner but rather of a person – a man or a woman – not being able to live without there being someone to answer when he or she speaks.
[…] It is the relationship that means that we can talk and receive an answer, that we can share life with each other on an equal footing, and thus form a strong bond with each other. Whether this bond is formed between people of different sexes or of the same sex does not alter the strength evident in the bond, in the relationship (page 70).
Mark 10 (with parallels in Matthew 19) has been the time-honoured passage for interpreting marriage within the church. Jesus talks here about the relationship between a man and a woman. It is apparent from both the broader context of the passage and from its content that according the gospel tradition, he is perceived as expressing God’s original intention for marriage. Marriage is described as an institution for the relationship between a man and a woman with fidelity as a necessary requirement.
It would be anachronistic to interpret this as Jesus adopting a position against relationships between people of the same sex. However, it does not mean that the words of Jesus are of no relevance to the issue of same-sex marriage. We can assume that Jesus wanted to say something fundamental about the intention of marriage, even if the situation in the passage is different that our situation today, with our deliberations about the possibility of offering marriage to people of the same-sex.
That Jesus himself viewed and that the Christian interpretation of his words thus far has viewed marriage as a faithful relationship specifically between a man and a woman in accordance with God’s original intention would seem to be obvious. If the point is that fidelity has been part of the intention from the beginning, this passage can actually be made relevant to the issue of marriage between people of the same sex. In such case, that would mean that the kind of lifelong relationship that Jesus speaks of as one of the intentions of Creation could also be entered into by same-sex couples. The decisive factor in the relationship that enables such an interpretation would then be the kind of fellowship between persons described above.
In other words, the words of Jesus on marriage between a man and a woman do not need to exclude the option of faithful marital relationships between people of the same sex. Jesus’ words give us no clear definition of the meaning of marriage in relationships other than those that were relevant when he talked about marriage almost 2000 years ago.
Other relevant perspectives
There are also other aspects of relevance to adopting a position on the issue of whether marriage can also encompass same-sex couples.
The perspective of the needs of children
Children have a special position in Christian faith. It is therefore important to take the perspective of children into account when deciding on issues affecting them in various ways. Those who see marriage as a relationship between a man and a woman have often based their arguments on reproduction and support for new generations as being an important fundament for marriage. Only in the union between a man and a woman can a new human life be created in biological terms.
It has also been claimed that, for the child to feel rooted, it is an advantage for it to grow up to the greatest extent possible with its biological parents, and that the relationship between a man and a woman should therefore occupy a special position in legislation.
It can, however, also be pointed out that homosexual couples now have the right to apply to adopt children, and lesbian women can be assisted with insemination, and that there are children from previous relationships in many homosexual families. Further, one of the parties in a homosexual relationship can have children with a person of the opposite sex. This means that a significant number of children grow up in homosexual families. From a child’s perspective it can be claimed that it is important to highlight issues regarding care of the child
and not dwell solely on biological parenthood. Society has a duty to support and protect children, for example through legislation. Giving homosexual couples the opportunity to marry can constitute support for children growing up in such families. At the Theological Committee’s hearing on Kärlek, samlevnad och äktenskap (Love, cohabitation and marriage), the then ombudsman against discrimination on the grounds of sexual orientation (HomO), Hans Ytterberg, said:
And if it actually is the case that marriage is the ideal framework for children to grow up in, it then constitutes unacceptable discrimination of children with homosexual parents if they are denied the opportunity to grow up in a family constellation in which marriage makes up the framework (page 132).
An equity perspective
An important argument for opening up marriage to same-sex couples is that of the demand for equity. Making it possible for same-sex couples to marry would constitute support for a vulnerable group in society. It would clarify that society considers homosexual relationships fully equal to heterosexual ones.
Among homosexuals there are various views on the ways in which homosexual relationships should be dealt with legally. Like HomO, the Swedish Federation for Lesbian, Gay, Bisexual and Transgender Rights (RFSL) recommends that marriage be opened up to same-sex couples. On the other hand, others are of the opinionthat as a homosexual relationship is different from a heterosexual one, different terms should be used in the legislation. Some homosexuals consider marriage an institution belonging to a patriarchal, hierarchical system, and that a relationship between people of the same sex should be free from such negative implications.
In an equity perspective, there is also a human rights dimension. In a strictly legal sense, it can be claimed that the Registered Partnership Act already corresponded with the demands made in international conventions regarding each individual’s right to marry and start a family. However, this applies to the same extent to the new legislation in which the concept of marriage has been broadened to also include same-sex couples. The special treatment that partnership has entailed has been perceived by many – heterosexuals and homosexuals alike – as discriminating, and the legal change that has now taken place marks an underlyingshift in opinion in which the equal value of homosexual individuals and couples in society has been expressly confirmed. Thus far, the legislation can been seen as bolstering human rights.
Tradition and ecumenism
As is apparent from the above, according to a long tradition within the Christian churches, marriage has been interpreted as a relationship between a man and a woman. The same perception can also be found in other world religions. Marriage as a legally regulated form of cohabitation between a man and a woman with protection of the growing family exists in most contemporary societies, regardless
of culture and religion.
Among Christian churches and denominations there is very broad acceptance of the term ‘marriage’ referring to the relationship between a man and a woman.

This applies both to the Christian Council of Sweden and internationally, e.g. within the Porvoo Communion and the Lutheran World Federation. For a long time, the Church of Sweden has at various levels taken part in exchanges of information and theological discussions on the attitudes of different churches to homosexual cohabitation, including in the above mentioned contexts. The Theological Committee has, for example, arranged a consultation for the churches in the Porvoo Communion. There are various opinions on how comprehensive such an exchange should be to be considered sufficient. There are also various opinions regarding whether a church should take the lead in a certain process, or whether action should only be taken when a consensus on controversial issues has been reached between those churches having agreements with each other.
Cooperation with other churches would be put under strain if the Church of Sweden were to accept marriage for same-sex couples. If such a decision is made, however, it is important that the ecumenical dialogue continues, despite any differences of opinion and any critical objections to the process. It is very important to promote ecumenical contacts and to work for greater fellowship between Christians. Providing support for a group that is neglected both in society and in the Church is, however, also extremely important. Continued dialogue and cooperation is crucial, both for ecumenism and for homosexual people.

Η ΛΟΥΘΗΡΑΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΣΟΥΗΔΙΑΣ ΕΥΛΟΓΕΙ ΤΟΥΣ ΓΑΜΟΥΣ ΟΜΟΦΥΛΩΝ

Με ψήφους 176 σε σύνολο 249 η Σύνοδος της Λουθηρανικής Εκκλησίας της Σουηδίας λέει το ναι από εχτές, 22 Οκτωβρίου, σε γάμους ομοφύλων ζευγαριών. Ενδιαφέρον είναι ότι η απόφαση αυτή έρχεται σχεδόν (;) συμπτωματικά μόλις κλείνουν τριάντα χρόνια από τον αποχαρακτηρισμό της ομοφυλοφιλίας ως ασθένειας στη σκανδιναβική χώρα.

Ουσιαστικά η σουηδική Εκκλησία ακολουθεί τον νόμο που ισχύει από την 1η Μαΐου 2009 που αναγνωρίζει τον γάμο μεταξύ προσώπων του ιδίου φύλου, και άφηνε στα ζευγάρια τη δυνατότητα να κάνουν πολιτικό γάμο ή να τελούν θρησκευτικό γάμο. H Σουηδία έρχεται πέμπτη στην Ευρώπη στη νομοθεσία για τον γάμο ομοφύλων. Προηγήθηκαν: Ολλανδία (2000), Βέλγιο (2003), Ισπανία (2005), Νορβηγία (2008). Ωστόσο είναι από τις πρώτες χώρες που δέχτηκαν δικαιώματα στη συμβίωση ομοφύλων (μέσα 1990) καθώς και την υιοθεσία παιδιών (2002).

Στη λογική της κατανόησης των νέων κοινωνικών συνθηκών που αφορούν τον γάμο συστήθηκε μια εκκλησιαστική επιτροπή η οποία διατύπωσε προτάσεις για να συζητηθούν στις συναντήσεις της Γενικής Συνόδου, 22-25 Σεπτεμβρίου και 20-23 Οκτωβρίου. Αποτέλεσμα: υπάρχουν βάσιμοι θεολογικοί λόγοι να αποδεχτεί η Εκκλησία της Σουηδίας τους γάμους ομοφύλων.

Η απόφαση κλείνει έναν κύκλο συναντήσεων, μελετών, συζητήσεων και ζυμώσεων που ξεκίνησαν στους κόλπους της σουηδικής Εκκλησίας από το 1972. Βασικό κέντρο αναφοράς η έννοια της συμβίωσης και της συγκατοίκησης που έχει αποκτήσει τα τελευταία τριάντα χρόνια σημασία παρόμοια με αυτή του γάμου και η παραδοχή ότι οι σχέσεις των ομοφύλων δεν είναι περιστασιακές αλλά μπορεί να είναι σταθερές και μακροχρόνιες. Όπως ακριβώς συμβαίνει με τις σχέσεις ετεροφύλων. Μία βεβαιότητα που έρχεται σε αντίθεση με το στερεότυπο του gay που είναι μανιασμένος με το σεξ ένα ον, που εάν δεν είναι γραφικό είναι υποταγμένο στη σωματική φιληδονία. Παράλληλα έγινε επεξεργασία στατιστικών στοιχείων για γάμους, διαζύγια, και διαβίωση παιδιών σε μονογονεϊκές οικογένειες, στοιχεία που οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι αυτό που λέμε σήμερα συμβίωση έχει πολλές και διαφορετικές μορφές και όταν υπάρχει πρόθεση γάμου σημαίνει μια συνειδητή μακρόχρονη δέσμευση.

Ένα ακόμη συμπέρασμα της ειδικής επιτροπής είναι ότι τα βιβλικά χωρία που έχουν χρησιμοποιηθεί εναντίον της ομόφυλης συμβίωσης δεν συνιστούν μια βάση για την απόρριψη ομόφυλων προσωπικών σχέσεων. Το κριτήριο είναι το ευαγγελικό μήνυμα της αγάπης που μπορεί να χαρακτηρίζει τις ομόφυλες σχέσεις. Συνακόλουθο όλων αυτών των θέσεων ότι δεν αποκλείεται και η χειροτονία σε κάποιον που βρίσκεται μέσα σε μια ομόφυλη σχέση.

Σε μια αναδρομή για τις θέσεις της Βίβλου προς τον γάμο σημειώνεται πως ο Ιησούς ζούσε μόνος, χωρίς βιολογικά παιδιά, και δεν θεωρήθηκε ότι υπολειπόταν σε σχέση με τους εγγάμους της εποχής του. Επιπλέον τα βιβλικά εδάφια θα πρέπει να εξετάζονται με την επίγνωση των διαφορών που έχουν με τη σύγχρονη πραγματικότητα. Πέρα από το διαχρονικό μήνυμα υπάρχουν χωρία που αναφέρονται στην εποχή που γράφτηκαν και δεν μπορούν να ισχύουν σε όλα τα περιβάλλοντα. Έτσι δεν μπορούν να δώσουν απάντηση για τον γάμο ομοφύλων εδάφια από τη Βίβλο που αφορούν ένα άλλο ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο. Το τελικό ερώτημα που είχε να απαντήσει η Εκκλησία της Σουηδίας ήταν εάν ωφελούσε ή έβλαπτε η ευλογία του γάμου σχέσεων ομοφύλων.

To σημαντικό στην απόφαση αυτή είναι η αποενοχοποίηση της ομοφυλόφιλης επιθυμίας σε θεολογικά συμφραζόμενα και η αναγνώριση ενός γεγονότος πραγματικού: οι ανθρώπινες σχέσεις μπορεί να διαφοροποιούνται όσον αφορά το φύλο, αλλά οι ανάγκες των ζευγαριών παραμένουν οι ίδιες. Τα συμπεράσματα της Επιτροπής βασίζονται σε θεολογικές εκτιμήσεις που επιτρέπουν την ευλογία των ομόφυλων ζευγαριών και σίγουρα θα προκαλέσουν συζητήσεις στις άλλες ευρωπαϊκές Εκκλησίες. Ήδη διαβάζω για την απογοήτευση των Καθολικών και Ορθοδόξων στη Σουηδία για τη συνοδική απόφαση των Λουθηρανών.

Αναμφίβολα, πέρα από απαγορεύσεις και εντολές οι οποίες δεν τηρούνται στο πέρασμα των χρόνων (βλ. διαζύγιο), στη Βίβλο η μεγαλύτερη εντολή είναι η αγάπη. Επομένως και εδάφια που μιλούν για τη συμπληρωματικότητα (Ου καλόν είναι τον άνθρωπον μόνον) που προσφέρεται σε μια σχέση άντρα και γυναίκας μπορεί να ιδωθούν ότι σχετίζονται με τις ομόφυλες προσωπικές σχέσεις αφού και εκεί αυτό που προέχει είναι η άρση της ατομικότητας μέσα από την προσφερόμενη αμοιβαιότητα.

Πολλοί διαβάζοντας αυτές τις γραμμές θα σπεύσουν να χαρακτηρίσουν τους Λουθηρανούς ως αιρετικούς ή απλά ότι εκκοσμικεύουν το ευαγγέλιο και το φέρνουν στα μέτρα των ημερών. Εγώ βλέπω μια πολύ σοβαρή αντιμετώπιση σε θέματα που είναι άμεσα, ζωντανά, αγγίζουν πολύ μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας μας και πολύ απλά στον τόπο μας είτε δεν συζητούνται στις πραγματικές τους διαστάσεις είτε αναζητούνται πατερικές ερμηνείες ή αλληγορικές εξηγήσεις που πολώνουν τις ανθρώπινες σχέσεις στιγματίζοντας συμπεριφορές που διαφοροποιούνται από κανονικότητες ετερόφυλων δεσμών.

Το μεγάλο μάθημα των Λουθηρανών, που κατέχουν πολύ καλά τη βιβλική επιστήμη και θεολογία, είναι ότι μέσα από μια θεολογία του γάμου αναδεικνύεται ένας ευρύς χώρος για όλους στη μεγάλη θεανθρώπινη κοινότητα της Εκκλησίας. Δείχνουν έναν δρόμο συμφιλίωσης με το παρόν που πολύ δύσκολα μπορεί να ακολουθήσει μια ορθόδοξη Εκκλησία σε θεσμικό συνοδικό επίπεδο.

Κατά τα άλλα είναι αυτονόητο πως οι διακρίσεις των σχέσεων σε κανονικές ή μη, σε φυσικές ή παρά φύσιν, είναι ανθρώπινες κατασκευές που παλιά αποσκοπούσαν στον έλεγχο της σεξουαλικότητας, που δεν εξυπηρετούν πλέον τις κοινωνίες, παρά την αγωνία και τις εμμονές όσων επικίνδυνων προκαλούν δυστυχία σκορπίζοντας φοβίες και μίσος, επιμένοντας πεισματικά να θεωρούν εαυτούς ρυθμιστές της ζωής των άλλων ή μεσσίες που θα σώσουν το γένος από την καταστροφή

(Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο Ardalion's Weblog)

Διαβάστε επίσης:

Gay Super Hero: Στεφάνωσον αυτούς εις σάρκαν μίαν

ELLIOT TIBER

.
Elliot Tiber, born Elliot Teichberg in 1935, is an artist and screenwriter who was instrumental in arranging for the Woodstock Festival to be held in Bethel, New York in 1969.
Tiber's early life was the subject of his 2007 memoir Taking Woodstock, written with Tom Monte, which was adapted as a movie of the same name by Ang Lee. The film opened in the United States in August 2009. Tiber is portrayed by Demetri Martin, best known for his stand-up comedy.
Tiber was born in Bensonhurst, Brooklyn, New York. His family moved to White Lake in Bethel in 1955 where they acquired a rooming house that they expanded into a motel, called the El Monaco Motel, at the intersection of New York Route 17B and New York Route 55 near the southwest shore of White Lake.
Tiber attended Brooklyn College and received a BFA from Hunter College. He was in the MFA program at Pratt Institute.
In his book Taking Woodstock, Tiber says he was present at the Stonewall Riots on June 28, 1969, and that he had a crucial role in bringing the Woodstock Festival to Bethel, New York.

Tiber said he led a closeted life in Bethel in the early 1960s as he spent time managing his parents' El Monaco Motel, serving as President of the Bethel Chamber of Commerce, and, at the same time, participating in the gay scene in New York, where he lived.
According to Taking Woodstock, Tiber read that Wallkill, Orange County, New York had on July 15, 1969 pulled the plug on the planned Woodstock Festival at the Mills Industrial Park northeast of Middletown, New York.
Tiber says in the book that he had a permit for the White Lake Music and Arts Festival, a planned chamber music event at his motel. He contacted Michael Lang and pitched the idea of having the festival on 15-acres along the edge of White Lake by the motel.
According to Taking Woodstock, when Lang said the motel property was too small, he introduced the producers to dairy farmer Max Yasgur, and helped facilitate the deal.

However, the account of his role in Woodstock has been disputed. Lang, for example, says that Tiber referred him to a local real estate salesman, and that the salesman drove Lang, without Tiber, to Yasgur's farm. Sam Yasgur, son of Max Yasgur, agrees with Lang's version, and says that his mother, who is still alive, says Max did not know Tiber. Artie Kornfeld, a Woodstock organizer, has said he found out about Yasgur’s farm from his own sources.
Tiber left Bethel shortly after Woodstock and soon moved to Los Angeles, where he became a movie set designer. The motel became an Italian restaurant and was torn down in 2004. It is now marked by a clock tower welcoming people to White Lake.
His 1970s book, Rue Haute, was a best seller in Europe, and made into a French-language movie directed by his domestic partner, André Ernotte. It was Belgium's entry for the 49th Academy Awards Best Foreign Language Film in 1977. The book was released in English in the United States in 1977 under the name High Street.
He taught creative writing at New School University, fine art at Hunter College, and art design history at the New York Institute of Technology. (en.wikipedia.org)

.

Έτσι πήραμε το Γούντστοκ, 2009

ΟΙ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΑΝΓΚ ΛΙ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ

Γαμήλιο πάρτυ, 1993

.

Το μυστικό του Μπροκμπάκ Μάουνταιν, 2005

.

Έτσι πήραμε το Γούντστοκ, 2009

ΤΟ ΠΟΡΤΡΕΤΟ ΤΟΥ... ΧΕΛΜΟΥΤ ΜΠΕΡΓΚΕΡ

.

Helmut Berger (born May 29, 1944) is an Austrian actor.
Berger (whose real name is Helmut Steinberger) was born in Bad Ischl, Austria, into a family of hoteliers. He initially trained and worked in this field, even though he had no interest in gastronomy or the hospitality industry. At the age of 18, he moved to London, where he did odd-jobs while taking acting classes. After studying languages in Perugia, Berger moved to Rome.

.

Ο Χέλμουτ Μπέργκερ με τον Λουκίνο Βισκόντι

.
In 1964, he first met Luchino Visconti, with whom he later had a relationship. Visconti gave him his first acting role in the movie Le streghe (1967) (in the episode "La strega bruciata viva"), but he gained international prominence as the amoral Martin von Essenbeck in Visconti's The Damned (1969). In The Damned, in what is perhaps his best known scene, he mimics Marlene Dietrich in Der blaue Engel. In Visconti's Ludwig, Berger portrays Ludwig II of Bavaria from his blooming youth, to his dissolute final years.

.

.
In 1969, Berger was nominated for a Golden Globe for his role in The Damned, and in 1973 he won the European Oscar "David di Donatello" for his performance in Ludwig. In 2007, he received a Special Teddy award at the Berlin Film Festival for his overall professional achievements.

.

Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκέυ, 1970

.

Berger has worked in television, most notably in the role of Peter De Vilbis in Dynasty, which he did only for money (he would later call it "crying on the way to the set but laughing on the way to the bank".) This was his last appearance in a TV series.

..

Η γοητεία της Αμαρτίας (1974)
.

In Berger's latest film Iron Cross he plays Shrager, an aging character believed to be an old SS commander responsible for murdering Jews during World War II. Currently, the film is in post-production and set to be released in summer 2010.

.

O Χάλμουτ Μπέργκερ στο μοναδικό ανδρικό

φωτογραφικό γυμνό του Χέλμουτ Νιούτον

.

Berger, openly bisexual, has been a frequent guest on many talk shows, giving interviews on topics such as his serious relationship with Marisa Berenson, whom he supposedly wished to marry, and erotic adventures with Bianca and Mick Jagger, Edy Star (Brazilian singer/actor) and other rock stars in the 1970s and 1980s.

Visconti's death in 1976 plunged Berger into a deep personal crisis. Visconti's will, in which Berger was apparently named as heir, could not be found. Berger attempted suicide on the first anniversary of Visconti's death, and also had problems with drug and alcohol abuse.
In 2004, Berger moved from Rome to Salzburg to live with his mother; he denied rumours of financial difficulties, explaining he was merely looking for a new apartment in Rome. He also declared that he had stopped using drugs. (en.wikipedia.org)
.