.
Τα τραγούδια που του άρεσαν ήταν «Πέφτουν της βροχής οι στάλες», «Στα Τρίκαλα στα δυο στενά», «Σαν πεθάνω στο καράβι», «Μην απελπίζεσαι». Όλα αυτά τα χόρευε ζεϊμπέκικο. Και το «Έχε χάρη που ‘σαι μάγκας κι ομορφόπαιδο… συ μου μάσησες τα φράγκα, βρε παλιόπαιδο» -αυτό έλεγε πως είχε μεγάλη φιλοσοφία.
Σωτηρία Μπέλλου
«Είχε αρχίσει τότε να ζωγραφίζει κάτι ναύτες. Πήγαμε ένα βράδυ σε μια ταβέρνα στο Πέραμα. Ήθελα να δω από κοντά τα μοντέλα του Γιάννη. Μικρός ο χώρος αλλά γεμάτος από νέους που υπηρετούσαν στο Ναυτικό. Τα παιδιά έτρωγαν και έπιναν. Η μουσική λαϊκή, χόρευε κάποιος ζεϊμπέκικο, ξαφνικά πετιέται ένας άλλος, χώνει το κεφάλι το στα ανοιχτά σκέλη του χορευτή, τον σηκώνει στους ώμους και έτσι ο ένας πάνω στον άλλο χόρεψαν με αφάνταστη δεξιοτεχνία. Το χειροκρότημα ήταν ενθουσιώδες, δεν θα το ξεχάσω ποτέ».
Γιάννης Φαϊτάκης
«Την επόμενη μιας εκπομπής στην τηλεόραση, με σταματούσαν στο δρόμο, εδώ στο Μαρούσι, ηλικιωμένες γυναίκες και με ρωτούσαν:
"Εσείς χορεύατε χτες στην τηλεόραση ή ήταν τρικ;"
Για πλάκα τους έλεγα: "Ήταν τρικ".
"Λέγαμε κι εμείς… Μπορείτε στην ηλικία σας να χορεύετε;"
Γιάννης Τσαρούχης
«Πλησίαζε το Πάσχα του 1965, και ταξιδεύαμε με το τρένο προς Θεσσαλονίκη.
"Γεια σου δάσκαλε!" φώναξε μ’ ενθουσιασμό ένας φαντάρος που τον αναγνώρισε
Κι ο Τσαρούχης ψύχραιμος:
"Μπορείς να που πεις τι σε δίδαξα;"
"Ζεϊμπέκικο", απάντησε ο νέος»
Γιώργος Τουρκοβασίλης
Γιάννης Τσαρούχης (Ελευθεροτυπία, 2009)
Τα τραγούδια που του άρεσαν ήταν «Πέφτουν της βροχής οι στάλες», «Στα Τρίκαλα στα δυο στενά», «Σαν πεθάνω στο καράβι», «Μην απελπίζεσαι». Όλα αυτά τα χόρευε ζεϊμπέκικο. Και το «Έχε χάρη που ‘σαι μάγκας κι ομορφόπαιδο… συ μου μάσησες τα φράγκα, βρε παλιόπαιδο» -αυτό έλεγε πως είχε μεγάλη φιλοσοφία.
Σωτηρία Μπέλλου
«Είχε αρχίσει τότε να ζωγραφίζει κάτι ναύτες. Πήγαμε ένα βράδυ σε μια ταβέρνα στο Πέραμα. Ήθελα να δω από κοντά τα μοντέλα του Γιάννη. Μικρός ο χώρος αλλά γεμάτος από νέους που υπηρετούσαν στο Ναυτικό. Τα παιδιά έτρωγαν και έπιναν. Η μουσική λαϊκή, χόρευε κάποιος ζεϊμπέκικο, ξαφνικά πετιέται ένας άλλος, χώνει το κεφάλι το στα ανοιχτά σκέλη του χορευτή, τον σηκώνει στους ώμους και έτσι ο ένας πάνω στον άλλο χόρεψαν με αφάνταστη δεξιοτεχνία. Το χειροκρότημα ήταν ενθουσιώδες, δεν θα το ξεχάσω ποτέ».
Γιάννης Φαϊτάκης
«Την επόμενη μιας εκπομπής στην τηλεόραση, με σταματούσαν στο δρόμο, εδώ στο Μαρούσι, ηλικιωμένες γυναίκες και με ρωτούσαν:
"Εσείς χορεύατε χτες στην τηλεόραση ή ήταν τρικ;"
Για πλάκα τους έλεγα: "Ήταν τρικ".
"Λέγαμε κι εμείς… Μπορείτε στην ηλικία σας να χορεύετε;"
Γιάννης Τσαρούχης
«Πλησίαζε το Πάσχα του 1965, και ταξιδεύαμε με το τρένο προς Θεσσαλονίκη.
"Γεια σου δάσκαλε!" φώναξε μ’ ενθουσιασμό ένας φαντάρος που τον αναγνώρισε
Κι ο Τσαρούχης ψύχραιμος:
"Μπορείς να που πεις τι σε δίδαξα;"
"Ζεϊμπέκικο", απάντησε ο νέος»
Γιώργος Τουρκοβασίλης
Γιάννης Τσαρούχης (Ελευθεροτυπία, 2009)
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου