.
Παρ’ όλο που η ανδρική ομοφυλοφιλία είχε ασκηθεί τρομερά στα Σόδομα και στους Τυρρηναίους’ παρ’ όλα που είχε ασκηθεί επίσης στους Εβραίους, στους Πέρσες, στους Κέλτες’ παρ’ όλο που ίσως δεν ήταν άγνωστη στη Γερμανία’ παρ’ όλο που στη Ρώμη ακούμε να γίνεται λόγος γι’ αυτό το θέμα ήδη από την εποχή της Δημοκρατίας και που έλαβε υπό την Αυτοκρατορία έναν εκκεντρικό χαρακτήρα –πράγμα που φανερώνει ότι η ερωτική έλξη για τ’ αγόρια δεν προκύπτει κατ’ ανάγκη από έναν υπερβολικά εξέχοντα πολιτισμό, εφόσον, άλλωστε, έχουμε ανακαλύψει ότι υφίστατο μεταξύ των αγρίων φυλών της Βόρειας Αμερικής, καθώς και στο Περού- το σύνολο αυτών των γεγονότων δείχνει ότι το περίεργο μείγμα υλισμού και πνευματικότητας, που αποτελεί τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του λεγόμενου «ελληνικού έρωτα», δεν απαντάται πουθενά αλλού. Στην Ελλάδα, η ερωτική σχέση με αγόρια εκτιμήθηκε όχι μόνο από τους πολίτες αλλά και από το νομοθέτη, ο οποίος την αναγνώρισε επίσημα ως ένα χρήσιμο μέσο εκπαίδευσης’ και οι φιλόσοφοι συζήτησαν όχι μόνο για τον ευγενή και καθαρό έρωτα των αγοριών, αλλά και για τα πιο διεφθαρμένα πάθη.
Είναι αλήθεια ότι η ερωτική ποίηση των Περσών και των Αράβων είναι τόσο επηρεασμένη από την ερωτική έλξη για τ’ αγόρια που δεν περιλαμβάνει τον έρωτα παρά μόνον υπό αυτή τη μορφή και που εκτιμά την αρσενική ομορφιά πολύ περισσότερο από τη θηλυκή. Ωστόσο, παραμένει σίγουρο το γεγονός ότι πουθενά αλλού η τέχνη και η ποίηση δεν τη δόξασαν και δεν την εξιδανίκευσαν τόσο όσο οι Έλληνες που την έκαναν πραγματικό θεσμό.
Οι Έλληνες διέκριναν αυτό το συναίσθημα από όλα τα ανάλογα με αυτό, κυρίως μάλιστα από τη φιλία. Οι φιλόσοφοι όμως θεωρούσαν τη φιλία ερωτική ως έναν τύπο του είδους φιλία, είδος στο οποίο ο Πλάτων απέδιδε τα χαρακτηριστικά τριών ακόμη τύπων, φιλία φυσική, εταιρική και ξενική, ενώ ο Αριστοτέλης και οι Στωικοί αναγνώριζαν δυο ακόμη τύπους φιλίας, φιλία συγγενική και φιλία ξενική.
Moritz – Hermann – Eduard Meier: Ο «Ελληνικός Έρωτας» στην Αρχαιότητα (Περίπλους, 2009)
Παρ’ όλο που η ανδρική ομοφυλοφιλία είχε ασκηθεί τρομερά στα Σόδομα και στους Τυρρηναίους’ παρ’ όλα που είχε ασκηθεί επίσης στους Εβραίους, στους Πέρσες, στους Κέλτες’ παρ’ όλο που ίσως δεν ήταν άγνωστη στη Γερμανία’ παρ’ όλο που στη Ρώμη ακούμε να γίνεται λόγος γι’ αυτό το θέμα ήδη από την εποχή της Δημοκρατίας και που έλαβε υπό την Αυτοκρατορία έναν εκκεντρικό χαρακτήρα –πράγμα που φανερώνει ότι η ερωτική έλξη για τ’ αγόρια δεν προκύπτει κατ’ ανάγκη από έναν υπερβολικά εξέχοντα πολιτισμό, εφόσον, άλλωστε, έχουμε ανακαλύψει ότι υφίστατο μεταξύ των αγρίων φυλών της Βόρειας Αμερικής, καθώς και στο Περού- το σύνολο αυτών των γεγονότων δείχνει ότι το περίεργο μείγμα υλισμού και πνευματικότητας, που αποτελεί τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του λεγόμενου «ελληνικού έρωτα», δεν απαντάται πουθενά αλλού. Στην Ελλάδα, η ερωτική σχέση με αγόρια εκτιμήθηκε όχι μόνο από τους πολίτες αλλά και από το νομοθέτη, ο οποίος την αναγνώρισε επίσημα ως ένα χρήσιμο μέσο εκπαίδευσης’ και οι φιλόσοφοι συζήτησαν όχι μόνο για τον ευγενή και καθαρό έρωτα των αγοριών, αλλά και για τα πιο διεφθαρμένα πάθη.
Είναι αλήθεια ότι η ερωτική ποίηση των Περσών και των Αράβων είναι τόσο επηρεασμένη από την ερωτική έλξη για τ’ αγόρια που δεν περιλαμβάνει τον έρωτα παρά μόνον υπό αυτή τη μορφή και που εκτιμά την αρσενική ομορφιά πολύ περισσότερο από τη θηλυκή. Ωστόσο, παραμένει σίγουρο το γεγονός ότι πουθενά αλλού η τέχνη και η ποίηση δεν τη δόξασαν και δεν την εξιδανίκευσαν τόσο όσο οι Έλληνες που την έκαναν πραγματικό θεσμό.
Οι Έλληνες διέκριναν αυτό το συναίσθημα από όλα τα ανάλογα με αυτό, κυρίως μάλιστα από τη φιλία. Οι φιλόσοφοι όμως θεωρούσαν τη φιλία ερωτική ως έναν τύπο του είδους φιλία, είδος στο οποίο ο Πλάτων απέδιδε τα χαρακτηριστικά τριών ακόμη τύπων, φιλία φυσική, εταιρική και ξενική, ενώ ο Αριστοτέλης και οι Στωικοί αναγνώριζαν δυο ακόμη τύπους φιλίας, φιλία συγγενική και φιλία ξενική.
Moritz – Hermann – Eduard Meier: Ο «Ελληνικός Έρωτας» στην Αρχαιότητα (Περίπλους, 2009)
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου