.
Η παράσταση "Η περίπτωση Σρέμπερ" της Κάριλ Τσέρτσιλ θα παρουσιαστεί στο θέατρο Αλεκτον από την Τετάρτη 18 Μαρτίου έως την Κυριακή 12 Απριλίου 2009 σε μετάφραση Αντώνη Γαλέου, σκηνοθεσία-δραματουργική επεξεργασία Στέλιου Κρασανάκη, σκηνικά-κοστούμια Νίκου Αλεξίου, ηχητικό σχεδιασμό Σπύρου Αραβοσιτά.
Το έργο αναφέρεται σε πραγματικά πρόσωπα και συγκεκριμένα στον Πρόεδρο του Εφετείου και καθηγητή της Νομικής στη Δρέσδη, Ντάνιελ Πάουλ Σρέμπερ (1842-1911) και το γιατρό του, δόκτορα Βέμπερ.
Ο Πρόεδρος Σρέμπερ υπήρξε έγκλειστος σε ψυχιατρικά άσυλα επί μία δεκαετία λόγω των παραληρηματικών του ιδεών, τις οποίες κατέγραψε στο μνημειώδες έργο του "Απομνημονεύματα ενός νευρασθενούς" (1903).
Το τολμηρό αυτό ντοκουμέντο με τις τόσο ακριβείς, όσο και συγκλονιστικές περιγραφές της σωματικής του κατάστασης, αποτελεί ακόμη και σήμερα πολύτιμο θεραπευτικό υλικό και αξιοποιήθηκε από το Σίγκμουντ Φρόιντ στη θεωρία του για τη παράνοια και το ναρκισσισμό. Το κλασικό πλέον ιστορικό ασθενείας "Ο Πρόεδρος Σρέμπερ" δημοσιεύτηκε το 1911 λίγους μόνον μήνες πριν το θάνατο του Σρέμπερ, χωρίς ποτέ οι δύο άνδρες να συναντηθούν.
Ο Σρέμπερ οικοδόμησε ένα παρανοϊκό σύστημα που αξίζει το χαρακτηρισμό του Φρόιντ "Έργο τέχνης της ψυχής".
Υπέφερε από μια βασανιστική μανία καταδίωξης, έβλεπε τον εαυτό του ως θύμα φοβερών ομοφυλοφιλικών επιθέσεων από την πλευρά του "σωτήρα" γιατρού του. Βρισκόταν σε επικοινωνία με το Θεό και με ένα πολύπλοκο σύστημα ακτινών. Παράλληλα σε συνδυασμό με διάφορες μυθολογικές παραστάσεις και ιδέες μεγαλομανίας ήταν κλητός να λυτρώσει τον κόσμο και να του δώσει τη χαμένη του μακαριότητα, υπό την προϋπόθεση όμως ότι πρώτα θα μεταμορφωθεί από άνδρας σε γυναίκα. Έτσι θα γινόταν γεννήτορας ενός νέου, ανώτερου ανθρώπινου γένους, ιδέα που συμπυκνώνει με τρομακτική ενάργεια, σχεδόν προφητικά, την επερχόμενη παραφροσύνη του ναζισμού στη χώρα του.
Στο πρόσωπο του Σρέμπερ συναντιούνται αριστοτεχνικά η ψυχανάλυση και η νευροβιολογία, η πολιτική και η θρησκεία, η τέχνη και η καταπιεσμένη σεξουαλικότητα. Η εποχή του βέβαια, μια μεταβατική περίοδος τρέλας και μελαγχολίας, ανάμεσα στον 19ο και 20ο αιώνα θυμίζει έντονα τη δική μας. Οι αναλογίες δε ανάμεσα στον μικροκοινωνικό δεσποτισμό του Σρέμπερ και τον μακροκοινωνικό δεσποτισμό του Ναζισμού, τη νέα τάξη πραγμάτων, είναι ιδιαίτερα εμφανής όπως επισημαίνει και ο νομπελίστας Elias Canetti.
Η "περίπτωση Σρέμπερ" αποτέλεσε ένα πρώτης τάξεως υλικό για την Κάριλ Τσέρτσιλ που έγραψε σε μια γλώσσα λιτά ποιητική, ένα δραματικό παραλήρημα με χιούμορ και τόλμη, αρχικά για το ραδιόφωνο του BBC το 1971.
Το ρόλο του προέδρου Σρέμπερ ερμηνεύει ο Κώστας Ζαχαράκης και του γιατρού Βέμπερ ο Δημήτρης Τσιλιφώνης.
Στο ρόλο του δικαστή, ακούγεται ο Βασίλης Παπαβασιλείου και των αχτίνων ακούγεται η Όλια Λαζαρίδου.
Η παράσταση παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το περσινό καλοκαίρι στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Νάξου στον Πύργο Μπαζαίου και τον Νοέμβριο 2008 στο θέατρο Αtera Pars στην Αθήνα.
Η παράσταση "Η περίπτωση Σρέμπερ" της Κάριλ Τσέρτσιλ θα παρουσιαστεί στο θέατρο Αλεκτον από την Τετάρτη 18 Μαρτίου έως την Κυριακή 12 Απριλίου 2009 σε μετάφραση Αντώνη Γαλέου, σκηνοθεσία-δραματουργική επεξεργασία Στέλιου Κρασανάκη, σκηνικά-κοστούμια Νίκου Αλεξίου, ηχητικό σχεδιασμό Σπύρου Αραβοσιτά.
Το έργο αναφέρεται σε πραγματικά πρόσωπα και συγκεκριμένα στον Πρόεδρο του Εφετείου και καθηγητή της Νομικής στη Δρέσδη, Ντάνιελ Πάουλ Σρέμπερ (1842-1911) και το γιατρό του, δόκτορα Βέμπερ.
Ο Πρόεδρος Σρέμπερ υπήρξε έγκλειστος σε ψυχιατρικά άσυλα επί μία δεκαετία λόγω των παραληρηματικών του ιδεών, τις οποίες κατέγραψε στο μνημειώδες έργο του "Απομνημονεύματα ενός νευρασθενούς" (1903).
Το τολμηρό αυτό ντοκουμέντο με τις τόσο ακριβείς, όσο και συγκλονιστικές περιγραφές της σωματικής του κατάστασης, αποτελεί ακόμη και σήμερα πολύτιμο θεραπευτικό υλικό και αξιοποιήθηκε από το Σίγκμουντ Φρόιντ στη θεωρία του για τη παράνοια και το ναρκισσισμό. Το κλασικό πλέον ιστορικό ασθενείας "Ο Πρόεδρος Σρέμπερ" δημοσιεύτηκε το 1911 λίγους μόνον μήνες πριν το θάνατο του Σρέμπερ, χωρίς ποτέ οι δύο άνδρες να συναντηθούν.
Ο Σρέμπερ οικοδόμησε ένα παρανοϊκό σύστημα που αξίζει το χαρακτηρισμό του Φρόιντ "Έργο τέχνης της ψυχής".
Υπέφερε από μια βασανιστική μανία καταδίωξης, έβλεπε τον εαυτό του ως θύμα φοβερών ομοφυλοφιλικών επιθέσεων από την πλευρά του "σωτήρα" γιατρού του. Βρισκόταν σε επικοινωνία με το Θεό και με ένα πολύπλοκο σύστημα ακτινών. Παράλληλα σε συνδυασμό με διάφορες μυθολογικές παραστάσεις και ιδέες μεγαλομανίας ήταν κλητός να λυτρώσει τον κόσμο και να του δώσει τη χαμένη του μακαριότητα, υπό την προϋπόθεση όμως ότι πρώτα θα μεταμορφωθεί από άνδρας σε γυναίκα. Έτσι θα γινόταν γεννήτορας ενός νέου, ανώτερου ανθρώπινου γένους, ιδέα που συμπυκνώνει με τρομακτική ενάργεια, σχεδόν προφητικά, την επερχόμενη παραφροσύνη του ναζισμού στη χώρα του.
Στο πρόσωπο του Σρέμπερ συναντιούνται αριστοτεχνικά η ψυχανάλυση και η νευροβιολογία, η πολιτική και η θρησκεία, η τέχνη και η καταπιεσμένη σεξουαλικότητα. Η εποχή του βέβαια, μια μεταβατική περίοδος τρέλας και μελαγχολίας, ανάμεσα στον 19ο και 20ο αιώνα θυμίζει έντονα τη δική μας. Οι αναλογίες δε ανάμεσα στον μικροκοινωνικό δεσποτισμό του Σρέμπερ και τον μακροκοινωνικό δεσποτισμό του Ναζισμού, τη νέα τάξη πραγμάτων, είναι ιδιαίτερα εμφανής όπως επισημαίνει και ο νομπελίστας Elias Canetti.
Η "περίπτωση Σρέμπερ" αποτέλεσε ένα πρώτης τάξεως υλικό για την Κάριλ Τσέρτσιλ που έγραψε σε μια γλώσσα λιτά ποιητική, ένα δραματικό παραλήρημα με χιούμορ και τόλμη, αρχικά για το ραδιόφωνο του BBC το 1971.
Το ρόλο του προέδρου Σρέμπερ ερμηνεύει ο Κώστας Ζαχαράκης και του γιατρού Βέμπερ ο Δημήτρης Τσιλιφώνης.
Στο ρόλο του δικαστή, ακούγεται ο Βασίλης Παπαβασιλείου και των αχτίνων ακούγεται η Όλια Λαζαρίδου.
Η παράσταση παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το περσινό καλοκαίρι στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Νάξου στον Πύργο Μπαζαίου και τον Νοέμβριο 2008 στο θέατρο Αtera Pars στην Αθήνα.
(in.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου