ΤΡΕΙΣ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΑΝΔΡΕΣ

.
Παραμονή Χριστουγέννων… Έχουν συγκεντρωθεί τόσα πολλά σύννεφα που είναι αδύνατο να διακρίνει κάποιος το φεγγάρι… Ευτυχώς που είχα προνοήσει και ζωγράφισα στο παράθυρο ένα εντυπωσιακό σεληνόφως… Ο Μιχάλης ανέλαβε να διακοσμήσει όλο το σπίτι με στολίδια… με χριστουγεννιάτικα στολίδια… Είμαι πολύ ευτυχισμένος. Κυκλοφορώ μ’ ένα τεράστιο χαμόγελο… Η ευτυχία ξεχειλίζει από μέσα μου κοιτάζοντας το τεράστιο χριστουγεννιάτικο δέντρο στη μέση ακριβώς του σαλονιού… Από την ημέρα που ακυρώσαμε το ταξίδι μας στην Ελλάδα, ξεκίνησα σιγά-σιγά να το στολίζω με μπάλες και λαμπιόνια που αγόραζα κάθε τόσο… Κάθε χρόνο μ’ αρέσει να στολίζω το χριστουγεννιάτικο δέντρο, φέτος όμως το έκανα λόγω του Λουκά… για να χαρεί κι αυτός μαζί μας… για να απολαύσει τα πολύχρωμα φωτάκια που αναβοσβήνουν…Ο Μιχάλης κάθεται στο πάτωμα, κοντά στο δέντρο, και κρατάει στην αγκαλιά του τον Λουκά… Ολόγυρα του βρίσκονται διάσπαρτα απλωμένα λογής-λογής παιχνίδια, τόσο πολλά παιχνίδια που δεν σου φτάνουν ούτε τρεις ημέρες να παίξεις μαζί τους… Κάτω από το δέντρο έχουμε βάλει σε πακέτα τα δώρα που έχουμε πάρει κρυφά ο ένας για τον άλλο… τα δώρα που έχουμε πάρει και οι δυο μας για τον Λουκά… Ένα δώρο όμως το έχω κρύψει μέσα στη γέμιση της γαλοπούλας… Είναι ένα δώρο-έκπληξη… Το αγόρασα με τη βοήθεια και τις συμβουλές της μητέρας μου, η οποία φτάνει αύριο για να περάσουμε μαζί αυτές τις γιορτινές ημέρες…

«Εντάξει μωρό μου… στόλισες όμορφα το σπίτι μας…», λέω και βαδίζω προς το μέρος του… Ο Λουκάς χορτάτος από τις εικόνες των παιχνιδιών, σηκώνει το κεφάλι του και στρέφει το βλέμμα του σ’ εμένα…

«Μήπως είναι λίγο κιτς όλα αυτά;», με ρωτάει…

«Τίποτα δεν είναι κιτς τα Χριστούγεννα…», του απαντώ… «… ξέχασες να βάλεις το αστέρι στη κορυφή του χριστουγεννιάτικου δέντρου…», του επισημαίνω…

Σχηματίζει μια αψίδα με το φρύδι του…

«Περίμενα να το βάλεις εσύ εκεί πάνω… άλλωστε εσύ ανάλαβες να στολίσεις το δέντρο…», μου λέει…

Παίρνω το αστέρι και το βάζω στο κεφάλι του… Το στηρίζω ανάμεσα στα μαλλιά του…Χαμογελάει… Χαμογελάω κι εγώ…

Γελάμε…

Γελάει και ο Λουκάς…

Τα γέλια μας ενώνονται…

Τινάζω τη χρυσόσκονη του αστεριού από τα μαλλιά του. Ανακατεύω τις μπούκλες του… Σκύβω και τον φιλώ απαλά στα χείλια…

«Θέλω να ξέρεις ότι θα σε αγαπώ για μια ζωή…», του ψιθυρίζω στο αυτί…

Τα μάγουλά του κοκκινίζουν…

Από το μάτια μου βγαίνει ένα βλέμμα, όλο προστασία…

Δίνω ένα φιλί και στον Λουκά…

Μοιράζω διαδοχικά φιλιά και στους δυο άντρες της ζωής μου…

Μοιράζω φιλιά και αγκαλιές…

Δεν ξέρω ποιος από τους δυο έλαβε τα περισσότερα φιλιά…

.
lastnightidreamtthatsomebodylovedme