ΕΡΩΤΙΚΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ 1

Συνομιλία του Κώστα Ταχτσή με τον εκδότη του περιοδικού Λέξη, Θανάση Νιάρχο και τον διευθυντή της, Αντώνη Φωστιέρη, που αναδημοσιεύεται στο αφιερωματικό τεύχος για τα 20 χρόνια από την δολοφονία του Κώστα Ταχτσή (τ. 197, Ιούλ. 2008).

Στην ερώτηση αν αποδέχεται τον χαρακτηρισμό του "ερωτικού συγγραφέα", ο Κώστας Ταχτσής απαντά:
Εγώ δε θεωρώ τον εαυτό μου ερωτικό συγγραφέα. Υπάρχει ίσως μια αμεσότητα στον τρόπο που γράφω, αλλά τα ερωτικά μου αντικείμενα τα αντιμετωπίζω εγκεφαλικά — ιδεαλιστικά. Φαίνεται παράδοξο, αλλ' είμαι τρομερά πουριτανός. Δεν εγκαταλείπομαι εύκολα στο τυφλό ένστικτο, στη μέθη της σάρκας - παρά μόνο υποδυόμενος κάποιον Άλλο. Γι αυτό, δεν έμαθα παρά μόνο σε πολύ προχωρημένη ηλικία κι από σκόλιους δρόμους τα τερτίπια που κάνουν τον έρωτα μια τόσο απολαυστική ενασχόληση. Υπάρχουν άνθρωποι που απ' τα εφηβικά τους κιόλας χρόνια ξέρουν όλα τα μυστικά του έρωτα, κάθε είδους έρωτα. Είναι κι αυτό ένα φυσικό ταλέντο. Εγώ, αν το είχα ποτέ μου το σκότωσαν πριν προλάβει ν' αναπτυχθεί — μη ετούτο - μη εκείνο! Χρειάστηκε ν' αγωνιστώ πολύ για να ξεπεράσω τις αναστολές που μου δημιούργησαν τα παιδικά μου χρόνια. Σ' αυτά τα πλαίσια πρέπει ν' αντιμετωπισθεί ή δική μου ερωτική ανορθοδοξία. Ήταν αποτέλεσμα παραμόρφωσης, όχι γνήσιας προδιάθεσης. Είδα δηλαδή τον έρωτα απλώς σαν μέσο για την κατάκτηση της ελευθερίας μου. Θα περιέγραφα λοιπόν τον εαυτό μου, όχι σαν ερωτικό, αλλά μάλλον σα διδακτικό, σχεδόν ηθοπλαστικό συγγραφέα.

.

Γιάννης Τσαρούχης

.
Ο Γιώργος Χρονάς συνομιλεί με τον Ντίνο Χριστιανόπουλο (Lifo, 9/2007):
Τα ποιήματά σας θα τα λέγατε ερωτικά;
Πρόσεξε να ιδείς. Τα ποιήματά μου είναι εντελώς ερωτικά. Η λεζάντα αυτή, την έχω βάλει εγώ, γιατί κάποιοι κακοήθεις θα λέγανε ομοφυλόφιλα. Πρώτα πρώτα δεν έχουν δίκιο αυτοί που τα λένε, για το βασικό λόγο ότι δεν είναι όλα ομοφυλόφιλα. Δεύτερον, και για έναν άλλο μυστήριο λόγο, γιατί η ομοφυλοφιλία είναι αυτή που δημιουργεί τελικά την αίσθηση του ερωτικού. Ένας μη ομοφυλόφιλος ποιητής δεν μπορεί να είναι ερωτικός. Αυτό φαίνεται υπερβολή, δεν ξέρω πώς φαίνεται. Απλά είναι μια αλήθεια. Αντίθετα εγώ ως ομοφυλόφιλος μπορώ να εκφράσω καλύτερα και μη ομοφυλόφιλους έρωτες. Αυτά φαίνονται λίγο μυστηριώδη, αλλά εδώ στη Θεσσαλονίκη έπιασαν. Το καταλαβαίνουν πλέον και κάποιοι αδιάφοροι ότι με ομοφυλόφιλα αισθήματα μπορώ και εκφράζω και νορμάλ έρωτες. Ή μάλλον, θα στο πω με άλλο τρόπο. Ένας ανορθόδοξος έρωτας μπορεί και έχει τις δυνατότητες να εκφράζει πληρέστερα έναν ορθόδοξο έρωτα.

Κι αν ο έρωτας είναι το θέμα των ποιημάτων σας, εσάς τον ίδιο πόσο σας απασχόλησε και σας τάραξε σαν ηρεμία στο σπίτι σας, στο βραδινό σας ύπνο; Υπήρξαν πολλοί έρωτες στη ζωή σας που τους θυμάστε τώρα; Μπήκατε στα εβδομήντα έξι στις 20 Μαρτίου;

Άκουσε, μωρό μου, είναι κακά τα ψέματα, αλλά έχω ένα φοβερό ατού. Δεν έχω συγκεκριμένους ή ολοκληρωμένους έρωτες στη ζωή μου. Δηλαδή πιο πολύ ερωτευόμουν κρυφά κάποιους ανθρώπους, αυτοί δεν το έπαιρναν ποτέ χαμπάρι, αυτό εμένα με τσάκισε, με τυράννησε και παρήλθε. Μετά από αυτό άλλο, μετά άλλο. Έτσι, ενώ έχω ισχυριστεί ότι έχω δώδεκα τρομερούς έρωτες στη ζωή μου, και τώρα μάλιστα μπορώ να προσθέσω και ένα δέκατο τρίτο, απ' αυτούς τους δεκατρείς έρωτες μόνο ο ένας ήταν εμπράγματος. Οι άλλοι ήταν με το νου μου. Αυτό είναι μια ολόκληρη ζωή, όπως καταλαβαίνεις. Θα μπορούσα να το πω σε κάποιους ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν. Ναι, αλλά αυτό με έσωσε. Με έσωσε και τώρα ακόμη δεν μετανιώνω. Γιατί είναι πιο εύκολο το βάλε και το βγάλε. Το πιο δύσκολο είναι να μην το βάζεις και να μη στο βάζουν ποτέ. Εκεί σε θέλω.