.
Είχε πιει πολύ, της ζήτησα να φύγουμε να την πάω σπίτι. «Σεβαστουπόλεως 40», απάντησα στον ταξιτζή και την ανέβασα ως την πόρτα του σπιτιού της. Την έβαλα στο δωμάτιό της, μου ζήτησε να τη βοηθήσω να γδυθεί. Το καλσόν ήταν κολλημένο επάνω της, ή εγώ ήμουν τόσο αγχωμένη που είχα χαθεί τελείως. Με έπιασε από τα μπράτσα, με έριξε βίαια στο κρεβάτι, και χωρίς να προλάβω να αντιδράσω βρέθηκα από πάνω της… Τη συνέχεια δεν θα μπορούσα να τη φανταστώ ποτέ. Η πρώτη φορά λένε πως πονάει, και είχε πραγματικά πονέσει. Πρώτη μου φορά με μια γυναίκα κάτω από τα σεντόνια, γυμνές, μέσα στους οργασμούς μας. Κάναμε έρωτα και έκλαιγα πεισματικά, αδιάκοπα, εκείνη τριβόταν στα πόδια μου και προσπαθούσε να με κάνει να το απολαύσω.
- Γιατί κλαις μωρό μου; Δε σημαίνει τίποτα αυτό, μην το φοβάσαι, δε θα μας στιγματίσει το ήθελες, το ξέρω, γιατί κλαις; Δε σημαίνει πως είμαστε λεσβίες, μην τρέμεις. Δεν σου αρέσει; Κάνω κάτι λάθος; Πες μου! Πού θέλεις να σε ακουμπήσω; Ο ρυθμός μου δεν σου αρέσει, δεν σε ανάβει;
Τι βλακείες ήταν αυτές που μου κοπανούσε εκείνη την ύστατη στιγμή της πεμπτουσίας του έρωτα μου! Φυσικά και θα με στιγμάτιζε! Ήξερα ποια είμαι! Ήμουν ερωτευμένη μαζί της! Ήθελα να είμαι ερωτευμένη μαζί της! Φυσικά και μου άρεσε ό,τι κι αν έκανε, με οποιονδήποτε τρόπο κι αν με ακουμπούσε, οποιονδήποτε ρυθμό κι αν είχε! Ήθελα να μπαίνει μέσα μου συνέχεια, να κάνω σ’ αυτήν το ίδιο, να με παίρνει, να την παίρνω. (…)
Εκείνο το ξημέρωμα της Παρασκευής με είχε βρει έτοιμη να δοθώ ξανά και ξανά…
Κωνσταντίνα Κοσμίδου: Νορμάλ (Μπαρτζουλιάνος, 2008)
Είχε πιει πολύ, της ζήτησα να φύγουμε να την πάω σπίτι. «Σεβαστουπόλεως 40», απάντησα στον ταξιτζή και την ανέβασα ως την πόρτα του σπιτιού της. Την έβαλα στο δωμάτιό της, μου ζήτησε να τη βοηθήσω να γδυθεί. Το καλσόν ήταν κολλημένο επάνω της, ή εγώ ήμουν τόσο αγχωμένη που είχα χαθεί τελείως. Με έπιασε από τα μπράτσα, με έριξε βίαια στο κρεβάτι, και χωρίς να προλάβω να αντιδράσω βρέθηκα από πάνω της… Τη συνέχεια δεν θα μπορούσα να τη φανταστώ ποτέ. Η πρώτη φορά λένε πως πονάει, και είχε πραγματικά πονέσει. Πρώτη μου φορά με μια γυναίκα κάτω από τα σεντόνια, γυμνές, μέσα στους οργασμούς μας. Κάναμε έρωτα και έκλαιγα πεισματικά, αδιάκοπα, εκείνη τριβόταν στα πόδια μου και προσπαθούσε να με κάνει να το απολαύσω.
- Γιατί κλαις μωρό μου; Δε σημαίνει τίποτα αυτό, μην το φοβάσαι, δε θα μας στιγματίσει το ήθελες, το ξέρω, γιατί κλαις; Δε σημαίνει πως είμαστε λεσβίες, μην τρέμεις. Δεν σου αρέσει; Κάνω κάτι λάθος; Πες μου! Πού θέλεις να σε ακουμπήσω; Ο ρυθμός μου δεν σου αρέσει, δεν σε ανάβει;
Τι βλακείες ήταν αυτές που μου κοπανούσε εκείνη την ύστατη στιγμή της πεμπτουσίας του έρωτα μου! Φυσικά και θα με στιγμάτιζε! Ήξερα ποια είμαι! Ήμουν ερωτευμένη μαζί της! Ήθελα να είμαι ερωτευμένη μαζί της! Φυσικά και μου άρεσε ό,τι κι αν έκανε, με οποιονδήποτε τρόπο κι αν με ακουμπούσε, οποιονδήποτε ρυθμό κι αν είχε! Ήθελα να μπαίνει μέσα μου συνέχεια, να κάνω σ’ αυτήν το ίδιο, να με παίρνει, να την παίρνω. (…)
Εκείνο το ξημέρωμα της Παρασκευής με είχε βρει έτοιμη να δοθώ ξανά και ξανά…
Κωνσταντίνα Κοσμίδου: Νορμάλ (Μπαρτζουλιάνος, 2008)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου