ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΟΒΙΑΣ ΣΤΑ ΓΑΛΛΙΚΑ ΓΗΠΕΔΑ

Το παιχνίδι της Νις του Πατρίκ Βιεϊρά με τη Μαρσέιγ του Βίλας-Μπόας, την Τετάρτη το βράδυ στο 'Allianz Riviera', ήταν το πρώτο στην ιστορία της  Ligue 1 που διακόπηκε εξαιτίας δύο πανό με ομοφοβικό περιεχόμενο και συνθημάτων από συγκεκριμένο κομμάτι της κερκίδας που τα συνόδευσαν. Στο 25ο λεπτό ο διαιτητής Κλεμάν Τιρπέν, εφαρμόζοντας την οδηγία του Υπουργείου Αθλητισμού, έδωσε εντολή να σταματήσει ο αγώνας και οι ποδοσφαιριστές των δύο ομάδων να κατευθυνθούν στ' αποδυτήρια έως ότου αποκατασταθεί η ομαλότητα. Είχε διαπιστώσει πως στην κερκίδα είχαν αναρτηθεί δύο πανό με άκρως προσβλητικό για την LGΒΤ κοινότητα μήνυμα και απαίτησε να κατέβουν προκειμένου να συνεχιστεί ο αγώνας. Το ένα, με τη φράση 'έξτρα χώρος για γκέι γήπεδα', αναφερόταν στην απόφαση για περισσότερους περιορισμούς στην κερκίδα και το δεύτερο, με τη φράση 'στη Νις αρέσει το πετάλι', στην αγοραπωλησία του κλαμπ από Βρετανούς.

Οι δύο ομάδες επανήλθαν στον αγωνιστικό χώρο μετά από 10 λεπτά. Με την απόφαση του Τιρπέν υπήρξαν ποδοσφαιριστές που αντέδρασαν. Ο Πιέρ Λέες-Μελού της Νις ισχυρίστηκε πως "δεν θ' αλλάξουμε τα πάντα σε μια νύχτα. Έχω ακούσει τέτοια τραγούδια στα γήπεδα. Αν πρέπει ν' αστυνομεύσεις κάθε παιχνίδι, θα είναι περίπλοκο", ενώ ο συμπαίκτης του Βιλάν Σιπριέν συμπλήρωσε πως "δεν θα σταματάμε κάθε αγώνα όποτε υπάρχουν κάποιοι ηλίθιοι που ξεσπούν. Δεν θα παίζουμε ποτέ".

Ο Στεβ Μανταντά, το Νο1 της Μαρσέιγ, αντέκρουσε αμφότερους. "Τους καταλαβαίνω τους διαιτητές. Πρέπει να σταματήσει, γιατί το γήπεδο υποτίθεται πως είναι ένας χώρος διασκέδασης", ανέφερε καταλαβαίνοντας ότι από κάπου θα πρέπει να γίνει η αρχή. Είχε πρωτουσυντελεστεί πριν από 10 ημέρες. Στο Νανσί-Λε Μαν της Ligue 2 ήταν ο Μεντί Μοκταρί που παύσει τη δράση στο γήπεδο, διότι από μερίδα οπαδών ακούγονταν ομοφοβικά συνθήματα. Είχαν προηγηθεί συστάσεις από τα μεγάφωνα που δεν είχαν εισακουστεί, με συνέπεια ο ρέφερι ν' απειλεί με οριστεί διακοπή εφόσον συνεχιστούν. Ήταν συνθήματα κατά της γειτόνισσας Μετς και της Λίγκας.

Ο Μοκταρί έλαβε συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία του, καθώς ήταν πρωτοπόρος, δείχνοντας το δρόμο. Για τη συμπεριφορά των οπαδών της η ομάδα από τη Λοραίνη τιμωρήθηκε μ' έναν αγώνα κεκλεισμένων των θυρών. Από την πειθαρχική επιτροπή της LFP εξετάζονται συνολικά 18 αντίστοιχες υποθέσεις, καθώς Μπρεστ-Ρεμς και Μονακό-Νιμ του προηγούμενου Σαββατοκύριακου απαντήθηκαν παραβατικές συμπεριφορές.

Γιάννης Ζωϊτος (contra.gr, 29/8/2019)

ΓΑΜΟΙ ΑΝΔΡΩΝ. ΟΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ, ΡΩΜΗ ΚΑΙ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ

Τζων Μπόσγουελ: ΓΑΜΟΙ ΜΕΤΑΞΥ ΑΝΔΡΩΝ. ΟΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ, ΡΩΜΗ ΚΑΙ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ (Ζαχαρόπουλος, 2004)

Με την αναγνώρισή του ως "μείζονος ιστορικού" από το New York Times Book Review, ο Τζων Μπόσγουελ εδραίωσε τη φήμη του ως ένας από τους διαπρεπείς ειδικούς σε θέματα που αφορούν το Μεσαίωνα. Το τελευταίο του βιβλίο "Γάμοι μεταξύ ανδρών: Οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις στην αρχαία Ελλάδα, Ρώμη και μεσαιωνική Ευρώπη", αποτέλεσμα δώδεκα ετών σχολαστικής έρευνας, επικεντρώνεται στην ανακάλυψη από το συγγραφέα λειτουργιών της Καθολικής και της Ορθόδοξης εκκλησίας για τις ενώσεις ομοφυλόφιλων. Αυτές οι τελετές, οι οποίες πραγματοποιούνταν σε όλο το χριστιανικό κόσμο μέχρι τη σύγχρονη εποχή, φαίνεται να μοιάζουν εκπληκτικά με τις γαμήλιες τελετές ετεροφυλόφιλων. Με τη χαρακτηριστική του ακρίβεια και ευρυμάθεια, ο Μπόσγουελ ακολουθεί τα ίχνη της τελετής γάμου μεταξύ ανδρών στην Ελλάδα του Πλάτωνα, όπου η ένωση μεταξύ αδελφικά ίσων ήταν η πιο ευγενική μορφή ανθρώπινης επαφής, στη Ρώμη με το πολύπλοκο σύστημά της για τη νόμιμη "υιοθεσία" και στη χριστιανική Ευρώπη στη συνέχεια, όπου τα συγκρουόμενα συναισθήματα για την ανθρώπινη σεξουαλικότητα οποιασδήποτε μορφής μετατράπηκαν σταδιακά σε μισαλλοδοξία. Ωστόσο, η εκκλησία είχε ήδη δημιουργήσει λειτουργίες για την ευλογία των γάμων από αγάπη, είτε ετεροφυλόφιλων είτε ομοφυλόφιλων. Η ανάλυση που απαιτήθηκε, ώστε να τοποθετηθούν οι συγκεκριμένες τελετές στο αντίστοιχο περιβάλλον, καθιστά το βιβλίο αυτό ουσιαστική ιστορική πηγή για τις ρίζες όλων των σύγχρονων γάμων. [...]

Πότε γεννιέται η προκατάληψη και η απαγόρευση της ομοφυλοφιλίας; Για τον βραβευμένο ιστορικό, Τζων Μπόσγουελ, πρόκειται για μια ιστορία που ξεκινά τον 14ο αιώνα στη δυτική Ευρώπη, όπως εξηγεί στο έργο του «Γάμοι μεταξύ ανδρών, ομοφυλοφιλικές σχέσεις στην αρχαία Ελλάδα, Ρώμη και μεσαιωνική Ευρώπη», όπου μελετά τις ενώσεις ομοφύλων από την αρχαιότητα.

Ο Τζων Μπόσγουελ (1947 - 1994) αποσαφηνίζει πως στη Δύση μετά τον 14ο αιώνα η ομοφυλοφιλία αρχίζει να προκαλεί μια εντυπωσιακή φρίκη.

«Παρόλο που όλες οι κοινωνίες έχουν σεξουαλικά ταμπού, πολλά από τα οποία αφορούν ορισμένους τύπους ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς, λίγοι, αν όχι κανένας, πολιτισμοί ανήγαγαν την ομοφυλοφιλία σε πρωταρχικό και κυρίαρχο ηθικό ταμπού, κάτι που έκανε η δυτική κοινωνία».

Πρόκειται γι’ αυτό που μετουσιώθηκε σε «ακατονόμαστη αμαρτία, ανομολόγητη διαστροφή, έρωτας που δεν τολμά να προφέρει το όνομά του».
Όμως, προειδοποιούσε εξαρχής ο ιστορικός: «Όσοι δεν αναρωτήθηκαν ποτέ γι’ αυτή την παράδοξη προκατάληψη, ειδικά αν και οι ίδιοι είναι επιφυλακτικοί απέναντι στην ομοφυλοφιλία, δύσκολα θα μπορούν να καταλάβουν πόσο αξιοπερίεργη είναι αυτή η μεταστροφή. Πόσο μάλλον σε κοινωνίες όπως της πρώην Σοβιετικής Ένωσης ή μερικών σλαβικών χωρών όπου οι ομοφυλοφιλικές πράξεις τιμωρούνταν με φυλάκιση από το 1960 έως το 1993».
Στο Μεσαίωνα, αλλά και σε προηγούμενες του ιστορικές περιόδους, η ομοφυλοφιλία, ακόμα και όταν γινόταν αντιληπτή και σχολιαζόταν, αυτό είχε πολύ μικρότερη σημασία, όταν συγκρινόταν με άλλες ηθικές και πρακτικές διακρίσεις που αφορούσαν στο ζευγάρωμα. Οι περισσότεροι Χριστιανοί στο Μεσαίωνα και ειδικά στη λεκάνη της Μεσογείου θεωρούσαν σημαντικότερο θέμα τη μοιχεία και όχι το φύλο αυτού με τον οποίο τη διέπραξε κάποιος, συμπεραίνει ο Μπόσγουελ.

Οι λόγοι για τους οποίος από το 14ο αιώνα κι έπειτα στη δυτική Ευρώπη κυριάρχησε μια λυσσαλέα και επίμονα αρνητική αντιμετώπιση της ομοφυλοφιλίας, η οποία θεωρήθηκε ως το χειρότερο αμάρτημα, δεν έχουν ποτέ πλήρως αναλυθεί, λέει ο Μπόσγουελ.
Η αλλαγή, ωστόσο, είναι προφανής από το γεγονός ότι ο Δάντης, στην πιο εμπεριστατωμένη χαρτογράφηση των εσχατολογικών ποινών της εποχής του, τοποθέτησε τους σοδομιστές στην υψηλότερη βαθμίδα του καθαρτηρίου, έξω ακριβώς από τις πύλες του παραδείσου, μαζί με τα άτομα που είναι ένοχα για υπερβολικό ετεροφυλοφιλικό πάθος.
Η βαθιά προκατάληψη ενάντια στο ομοφυλοφιλικό ερωτικό ενδιαφέρον μέσα από τα γραπτά του Θωμά του Ακινάτη, εμφανίζεται τόσο έντονη, που ενώ παραδεχόταν ότι η ομοφυλοφιλική συμπεριφορά δεν ήταν πιο απεχθής από άλλα αμαρτήματα, παρόλα’ αυτά ένιωθε υποχρεωμένος να αναγνωρίσει το λαϊκό συναίσθημα ενάντια σε αυτό το φαινόμενο που ήταν τόσο διαδεδομένο.
Πάντως, στις περιοχές που εκδηλώθηκε αυτή η εκ βαθέων αποστροφή στην ομοφυλοφιλία, οι ενώσεις ομοφύλων θα θεωρηθούν ύποπτες νομιμοποίησης του ακατανόμαστου αμαρτήματος.

* Ο Τζων Μπόσγουελ (1947-1994) γεννήθηκε στη Βοστώνη των Η.Π.Α. Κατείχε στο πανεπιστήμιο του Γέιλ την έδρα ιστορίας Α. Γουίτνι Γκρίσγουολντ. Γνώρισε πολλές διακρίσεις και βραβεύτηκε για την εξαιρετική διδασκαλία του. Το 1981 το έργο του «Χριστιανισμός, κοινωνική ανοχή και ομοφυλοφιλία» τιμήθηκε με το Βραβείο Αμερικανικού Βιβλίου για την Ιστορία. (tvxs.gr)

ΚΑΥΤΟ ΜΕΛΙ

Δεν γουστάρω τα μακριά μαλλιά και τα πολλά μπουκλάκια,

πράγματα τεχνητά κι όχι της φύσης,

μα λιγδωμένη σκόνη στο κορμί παλληκαριού μες στην παλαίστρα,

δέρμα στη σάρκα των μελών μούσκεμα στον ίδρωτα.

Ο πόθος μου γλυκαίνεται με αστόλιστα παιδιά 

οι γόησσες μορφές είναι για πράξεις μιας Αφροδίτης θηλυκιάς. (Στράτων)

Σπυρος Γ Καρυδακης: ΚΑΥΤΟ ΜΕΛΙ

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΑΝΤΡΕΣ ΓΙΑ ΑΝΤΡΕΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΟΛΟΓΙΚΟΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥΣ (2013)

Μια συλλογή από 419 ποιήματα 95 αρχαίων Ελλήνων ποιητών, τα οποία αναφέρονται στον έρωτα μεταξύ ανδρών, με υψηλό ύφος ή απλότητα, με χιούμορ ή ερωτισμό, με τρυφερότητα ή σαρκική λαχτάρα που συγκλονίζει. Μεγάλοι δημιουργοί όπως ο Πίνδαρος, ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης, ο Θεόκριτος, μα και ανώνυμοι κι ελάσσονες. Από τον Όμηρο και την αρχαϊκή εποχή, τον Σόλωνα, τον Αλκαίο, τον Ίβυκο, τον Θέογνι, τον Μίμνερμο, μέχρι τον 4ο αιώνα μ.Χ.
Το δεύτερο μέρος του βιβλίου περιλαμβάνει σχόλια, βασισμένα αποκλειστικά σε αρχαίους Έλληνες και Βυζαντινούς συγγραφείς, καθώς και σε συλλογές επιγραφών. Οι ίδιοι οι αρχαίοι Έλληνες απαντούν σε βασικά ερωτήματα σχετικά με τη θεσμική θέση των ανδρικών ερώτων στις αρχαιοελληνικές κοινωνίες: μυητικοί, θεσμικά καθιερωμένοι έρωτες μεταξύ ανδρών, σεξουαλικότητα σε σχέση με το "γυμνάσιον", τις παλαίστρες και τα σχολεία, νομικό πλαίσιο για τους αρσενικούς έρωτες, σεξουαλικές πρακτικές, έρωτες με δούλους και ευνούχους, ανδρική πορνεία, "θηλυστολία" δηλαδή τραβεστισμός, αρρενωπότητα και εκθήλυνση, αρχαιοελληνική αρρενοερωτική αργκό, θεσμισμένη στρατιωτική ομοφυλοφιλία σχετιζόμενη με την "πόλιν", την ελευθερία και τη δημοκρατία, ανδρικοί έρωτες στον Όμηρο και άλλα.
Ένα βιβλίο για τον αρσενικό έρωτα που, κατά τον Αριστοτέλη, "ποιεί κοινωνίαν", δηλαδή "δημιουργεί επικοινωνία και κοινωνικότητα". (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ο τρόπος που οι αρχαίοι Ελληνες αντιμετώπιζαν τον έρωτα μεταξύ ανδρών είναι κάτι που εμείς σήμερα πολύ δύσκολα μπορούμε να κατανοήσουμε. Σίγουρα ο «πλατωνικός έρως» δεν ήταν αυτό που κατέληξε να σημαίνει. Αλλά είναι εξίσου χονδροειδές λάθος να λέμε ότι οι αρχαίοι Ελληνες ήταν ομοφυλόφιλοι όσο και το να λέμε ότι δεν ήταν. Ουσιαστικά, ο όρος «ομοφυλοφιλία», ως περιγραφή ενός φαινομένου των δικών μας κοινωνιών, δεν είναι κατάλληλος για τα πολιτισμικά και παιδαγωγικά συμφραζόμενα που είχε στην αρχαία Ελλάδα η ερωτική έλξη μεταξύ ανδρών. Αυτό το επισημαίνει ο Σπύρος Καρυδάκης στην εξαιρετική εισαγωγή του στο «Καυτό μέλι», παρουσίαση, μετάφραση και εκτενή σχολιασμό αρχαίων ελληνικών ερωτικών ποιημάτων με θέμα τον ανδρικό ομοερωτισμό.

Ο 52χρονος Καρυδάκης αποτελεί ξεχωριστή περίπτωση συγγραφέα, και όχι μόνον ούτε κυρίως επειδή είναι ομολογημένα γκέι. Τα μυθιστορήματά του απηχούν ένα σπαρακτικό, απελπισμένο, μεταφυσικών αποχρώσεων πάθος για πλήρωση της ύπαρξης (το οποίο μου θυμίζει κάπως την ποίηση του Καρούζου), καθώς και μια μοναδική στην πεζογραφία μας αίσθηση για τις σκοτεινές έως καταστροφικές όψεις της ερωτικής επιθυμίας, ομοφυλοφιλικής ή ετεροφυλοφιλικής.

Ο Καρυδάκης δεν επιδίδεται ποτέ στην ωραιοπαθή παρουσίαση του ομοφυλοφιλικού έρωτα ούτε, από την άλλη, στην ομοφυλοφιλική αυτολύπηση, στοιχεία και τα δύο που ενδημούν στην γκέι λογοτεχνία και την κάνουν πολλές φορές απωθητική για τους μη ομοφυλόφιλους αναγνώστες, άλλο αν η πολιτική ορθοπρέπεια δεν τους επιτρέπει να το ομολογήσουν. Εχει όμως το θάρρος και την ειλικρίνεια να μιλήσει για τον ανδρικό ομοερωτικό πόθο χωρίς περιστροφές ή εκλογικεύσεις. Οπως έκαναν και οι αρχαίοι ποιητές που ανθολογεί.

Το αν θα απολαύσει κανείς τα ποιήματα της ανθολογίας του είναι ζήτημα γούστου, και δεν εννοώ μόνο το φιλολογικό γούστο. Αλλά τα σχόλιά του γι' αυτές τις ποιητικές δημιουργίες, τα οποία καταλαμβάνουν όχι λιγότερο από τα τρία πέμπτα του πολυσέλιδου τόμου, είναι, μαζί με την εισαγωγή, ό,τι πιο λεπτομερειακό, λεπτολόγο, οξυδερκές και με μια λέξη ενδιαφέρον έχει γράψει έλληνας συγγραφέας γι' αυτό το θέμα. Αξίζει να τοποθετηθούν πλάι στο κλασικό πλέον βιβλίο του Ντόβερ «Η ομοφυλοφιλία στην αρχαία Ελλάδα», από το 1978. Και δεν χρειάζεται να είναι κανείς ομοφυλόφιλος για να νιώσει πως κέρδισε πολλά διαβάζοντάς τα. (Δημοσθένης Κούρτοβικ, tanea,gr, 2013)

Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ. Ο ΥΠΟΚΟΣΜΟΣ

Ο Τίμαρχος, ένας πολιτικός που κατηγόρησε ο Αισχίνης το 346 π.Χ. σε ένα λόγο που έμεινε ονομαστός, μπαίνει το ίδιο πρόωρα με τον Αλκιβιάδη το νεότερο στη σκηνή. Περίεργη προσωπικότητα, που έγινε συνώνυμη του εκδιδόμενου της χειρότερης υποστάθμης, καλού τόσο όσο να περάσει τη ζωή του σε έναν οίκο ανοχής. Από αξιότιμη οικογένεια με σημαντική περιουσία, ο Τίμαρχος ζει στην κόψη του ξυραφιού, στη διαρκή αναζήτηση της ηδονής, μανιώδης παίχτης και κατά συνέπεια έτοιμος για κάθε συμβιβασμό προκειμένου να βρει τα απαραίτητα για τα καπρίτσια του χρήματα. Συχνάζει στους πιο ύποπτους κύκλους της Αθήνας και, σπρωγμένος ταυτόχρονα από τον πανηδονικό του αισθησιασμό και από τη δίψα για το παιχνίδι, αφήνεται από αδυναμία κι από λαγνεία σε ό,τι επιφυλάσσει η ελληνική κοινωνία για τους πιο καταφρονεμένους.

Οι περιπέτειες του Τίμαρχου μας επιτρέπουν να έχουμε μια εικόνα των πιο σκοτεινών αθηναϊκών κύκλων. Μαντεύουμε τις ύποπτες υποθέσεις που μπλέκονται στα καπηλειά, τις βρώμικες συναλλαγές που μπερδεύουν τους νεαρούς ευγενείς με ανυπόληπτα άτομα που εκμεταλλεύονται την επιρροή τους για να τους αποσπάσουν χρήματα. Περισσότερο κι απ' τον Αλκιβιάδη, που η σταδιοδρομία του περιλαμβάνει μια σειρά διαδοχικών σκανδάλων που διαπράττονται γενικά από μια αδικαιολόγητη τάση για πρόκληση, ο Τίμαρχος αντιπροσωπεύει τη διαφθορά μιας ολόκληρης νεολαίας.

Ο Τίμαρχος αρχίζει να συχνάζει στους ύποπτους αθηναϊκούς κύκλους στα δεκατρία ή στα δεκατέσσερά του, εκμεταλλευόμενος την ομορφιά του για να μπορεί να επιδίδεται, χωρίς να ξοδεύει δραχμή, σε όλες τις απολαύσεις που του είναι ακόμα απαγορευμένες. Όπως ο Αλκιβιάδης ο νεότερος, δεν έχει πατέρα, γεγονός που πιθανώς του αφήνει μεγαλύτερη αυτονομία απ' ό,τι σε ένα παιδί που εξαρτάται ακόμα από τους γονείς του: «Ο Τίμαρχος, παιδί ακόμα, εγκαταστάθηκε στον Πειραιά στο ιατρείο τον Ευθύδικου και παρίστανε το φοιτητή της Ιατρικής. Στην πραγματικότητα προτιμούσε να εκδίδεται, όπως θα δείξει η ιστορία. Πολλοί έμποροι, ξένοι ή Αθηναίοι, πλάγιασαν μαζί τον εκείνη την εποχή. Τι να πει κανείς για ένα νεαρό αγόρι πον εγκαταλείπει το σπίτι τον για να ξενυχτάει σε ξένα σπίτια, κυρίως τη στιγμή πον όλοι προσέχουν την εξαιρετική ομορφιά τον; Συμμετείχε σε πολυτελή γλέντια χωρίς να πληρώνει τίποτε- είχε στη διάθεσή τον αυλήτριες και πόρνες από τις πιο ακριβές- έπαιζε ζάρια, μα δεν πλήρωνε όταν έχανε κι έβαζε άλλους να πληρώνουν αντί γι' αυτόν».
Η σταδιοδρομία του Τίμαρχου ξεκινά στο σπίτι ενός γιατρού, μέρος που στην Ελλάδα ευνοεί την ανδρική πορνεία, όπως η παλαίστρα ή τα λουτρά. Τα ιατρεία έχουν, δίκαια ή άδικα, αποκτήσει για τα καλά τη φήμη της ακολασίας. Τα πήγαιν'-έλα με διάφορες προφάσεις, για παράδειγμα τις ιατρικές σπουδές, η παρουσία «ασθενών» λίγο πολύ ξεγυμνωμένων, τι πιο ευνοϊκό για συναντήσεις, «εμπορικές» συναλλαγές, διακανονισμούς συνευρέσεων ή πρελούδια σχέσεων μεγαλύτερης διάρκειας; Επιπλέον το σπίτι του Ευθύδικου που βρίσκεται στον Πειραιά αποτελεί ένα επιλεγμένο μέρος για να συναντήσει κανείς τους ξένους εμπόρους που αποβιβάζονται στο λιμάνι και αναζητούν περίεργες περιπέτειες. Ό,τι καταδικάζουν ο Αισχίνης και οι συμπατριώτες του στη συμπεριφορά του Τίμαρχου, Αθηναίου πολίτη, είναι ότι ανταλλάσσει με χρήμα την ομορφιά του όπως οι πόρνες που τριγυρνούν στους δρόμους του Κεραμεικού ή του Πειραιά, αντί να παραμένει στις σχέσεις ανάμεσα σε εραστές και ερωμένους που είναι πλήρως αποδεκτές απ' όλους. Όμως ο Τίμαρχος που έχει ήδη καταληφθεί απ' τη μανία των απολαύσεων θέλει να αποσπάσει από την ομορφιά του κάθε πιθανή ωφέλεια και μετά από κάποιες εφήμερες περιπέτειες αφήνεται στον πειρασμό μιας πιο στέρεης σχέσης με έναν Αθηναίο, το Μισγόλα, περίπου είκοσι χρονών: «Κάποιος Μισγόλας, γιος τον Ναύκρατη, άντρας με καλή καταγωγή στον οποίο σε πολλά σημεία δεν υπήρχε τίποτα να προσάψεις, είχε μια μεγάλη έλξη για ιδιαίτερες σχέσεις και ζούσε περιτριγυρισμένος από τραγουδιστές και μουσικούς, Κατάλαβε αμέσως γιατί ο Τίμαρχος περνούσε τον καιρό του στο σπίτι του γιατρού και του πρότεινε ένα χρηματικό ποσό για να του κάνει παρέα. Οδήγησε στο σπίτι του αυτό το πολύ νέο αγόρι, το αρκετά ευτραφές, το ήδη διεφθαρμένο, που του άρεσε να δέχεται ό,τι ήθελε ο Μισγόλας, Ο Τίμαρχος δε δίστασε να τον ακολουθήσει και να υποκύψει παρότι δεν του έλειπε τίποτε- πράγματι ο πατέρας του του είχε αφήσει μια γερή περιουσία που την κατασπάραξε στη συνέχεια. Αν φερόταν έτσι, είναι γιατί ήταν σκλάβος των πιο ευκαταφρόνητων παθών, της έλξης του για τις λεπτές γεύσεις, τα πολυτελή συμπόσια, τις αυλήτριες, τις πόρνες, το παιχνίδι, με δυο λόγια για όλα όσα δεν έπρεπε να γοητεύουν έναν ελεύθερο και ευγενή άντρα. Αυτό το απεχθές υποκείμενο δεν ντράπηκε να εγκαταλείψει το πατρικό του για να πάει να ζήσει στο σπίτι του Μισγόλα που ούτε οικογενειακός τους φίλος ήταν ούτε συμμαθητής του ούτε κηδεμόνας του, μα ένας ξένος, μεγαλύτερος απ' αυτόν και χωρίς καμιά συστολή μπροστά στην ομορφιά του αγοριού». Σ' αυτούς τους κύκλους, οι συκοφάντες ή επαγγελματίες καταδότες δρουν με ευχέρεια. Ξέρουμε κυρίως την ένοχη δράση τους στον πολιτικό κόσμο. Στόχος τους είναι και οι γιοι καλών οικογενειών, εκβιάζοντας τους με χρήματα, όταν τους πιάνουν σε καταστάσεις που τους εκθέτουν. Εκβιάζουν και τις οικογένειες των νεαρών, απειλώντας να φέρουν στο φως τα καμώματα των βλασταριών τους. Η Αθήνα είναι ένα χωριό και είναι πολύ δύσκολο να κρυφτούν ενασχολήσεις ασύμβατες με την αξιοπρέπεια του πολίτη!

Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ ΓΚΑΡΙ ΜΠΟΟΥΛΣ

Εκτελέστηκε τελικά, με τρεις ώρες καθυστέρηση, στη Φλόριντα ο 57χρονος Γκάρι Μπόουλς που είχε δολοφονήσει τρεις ομοφυλόφιλους σε οκτώ μήνες το 1994.

Ο 57χρονος εκτελέστηκε με θανατηφόρα ένεση στις 22:58 τοπική ώρα (05:58 ώρα Ελλάδας) στην πολιτειακή φυλακή Ρέιφορντ, διευκρίνισαν οι αρχές.

Ο Γκάρι Ρέι Μπόουλς είναι γνωστός με το προσωνύμιο «ο δολοφόνος του I-95», όπως ονομάζεται ο μεγάλος αυτοκινητόδρομος στις ανατολικές ΗΠΑ, κατά μήκος του οποίου εγκατέλειπε τα πτώματα των θυμάτων του.

Το 1994, ο Μπόουλς συνελήφθη στο Τζάκσονβιλ, στη βορειανατολική Φλόριντα, για τον φόνο του Γουόλτερ Τζαμέλ Χίντον.

Κατόπιν, ομολόγησε ότι σκότωσε άλλους 5 άνδρες σε διάφορες πολιτείες, ωστόσο καταδικάστηκε στην εσχάτη των ποινών για την έκτη δολοφονία που είχε διαπράξει, εκείνη του Χίντον.

Ο Γκάρι Ρέι Μπόουλς στοχοθετούσε, σύμφωνα με τα αμερικανικά ΜΜΕ, ομοφυλόφιλους, που αφού τους σκότωνε, τους έκλεβε τα χρήματα.

Η εκτέλεση καθυστέρησε για ώρες, καθώς συνήγοροι υπεράσπισης του Μπόουλς προσπαθούσαν ως την τελευταία στιγμή να εξασφαλίσουν διαταγή να ανασταλεί από το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ. Το δικαστήριο απέρριψε το αίτημα.

Ο Μπόουλς παραδέχθηκε την ενοχή του και σώμα ενόρκων τον καταδίκασε το 1996 σε θάνατο για την ανθρωποκτονία από πρόθεση και με επιβαρυντικές περιστάσεις του Ουόλτερ Χίντον, δύο χρόνια νωρίτερα. Η καταδίκη ανατράπηκε από το πολιτειακό Ανώτατο Δικαστήριο της Φλόριντας, όμως άλλο σώμα ενόρκων τον καταδίκασε ξανά σε θάνατο το 1999.

Ο δράστης των φόνων αποκάλυψε σε ανακριτές ότι πούλαγε το σώμα του αφότου ήταν έφηβος για να εξασφαλίζει τροφή, στέγη και χρήματα, ιδίως σε ομοφυλόφιλους, παρότι τους απεχθανόταν αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, επικαλούμενο το Reuters και το AFP.

Σύμφωνα με εισαγγελείς, ο Μπόουλς δολοφόνησε επίσης τους Τζον Ρόμπερτς και Άλμπερτ Μόρις, που είχαν δοσοληψίες μαζί του. Για τους φόνους είχε καταδικαστεί σε ισόβια. Ο ίδιος είχε ομολογήσει συνολικά 6 φόνους.

Ο Μπόουλς ήταν ο 13ος φυλακισμένος που εκτελέστηκε στις ΗΠΑ και ο δεύτερος στη Φλόριντα εντός 2019, κατά το Κέντρο Πληροφόρησης για τη Θανατική Ποινή. (newsbeast,gr, 23/8/2019)

ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Η κοινωνία της Αρχαίας Ελλάδας αντιμετωπίζει το θέμα ομοφυλοφιλία / ετεροφυλοφιλία τελείως διαφορετικά απ' ότι το αντιμετωπίζει η Δυτική κοινωνία. Η ομοφυλοφιλία στην Αρχαία Ελλάδα δεν είναι καταδικαστέα ούτε περιθωριοποιημένη. Αντιθέτως, απαντάται στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα. Οι λόγοι αυτής της αντιμετώπισης πρέπει ν' αναζητηθούν στο συμβολισμό της ελληνικής κοινωνίας και ειδικά στη μυθολογία της. Πολλοί ήταν οι μύθοι που αναφέρονταν στην παιδεραστία και ο αριθμός τους αυξανόταν καθώς η ομοφυλοφιλική πρακτική επεκτεινόταν και πέρα από τα αρχικά θεσμικά της πλαίσια. Η μελέτη των αρχαιότερων μύθων αυτής της κατηγορίας μας αποκαλύπτει το νόημα αυτού του αρχαϊκού θεσμού: ο εραστής, θεός ή ήρωας, είναι πάντα δάσκαλος και μύστης. Ο έφηβος ερωμένος, ο μυούμενος, διατηρεί την ιδιότητα του μαθητευόμενου μέχρις ότου η ενηλικίωση βάλει ένα τέλος στην ερωτική του υποταγή. Διαπιστώναμε συνεπώς ότι η ομοφυλοφιλία, όπως εμφανίζεται στην ελληνική κοινωνία, έχει μυητική καταγωγή και μπορούμε να ανιχνεύσουμε την προϊστορία της στα έθιμα και στις αντιλήψεις των πρωτόγονων ενδοευρωπαϊκών λαών. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ - 27/8/2019

Tην Τετάρτη το βράδυ βρέθηκε βιασμένος και σε κατάσταση σοκ από άνδρες του Λιμεναρχείου Σπετσών, πασίγνωστος παρουσιαστής και δημοσιογράφος. (πιο γνωστός δεν γίνεται…)

Πιο συγκεκριμένα οι άντρες του λιμενικού τον εντόπισαν σε κακό χάλι και εμφανώς σοκαρισμένο στην παραλία της Αγίας Μαρίνας στις Σπέτσες όπου και έκανε τις διακοπές του.

Την συγκεκριμένη παραλία την αποκαλούν και Paradise Beach και είναι η πιο δημοφιλής και μια από τις πιο όμορφες στις Σπέτσες.

Σύμφωνα με ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΕΣ πληροφορίες του «Alerttv» o πασίγνωστος παρουσιαστής και δημοσιογράφος έπεσε θύμα σεξουαλικής κακοποίησης – άγνωστο μέχρι στιγμής από πόσους άνδρες-  και μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο Πολυδύναμο Ιατρείο Σπετσών. Εκεί οι γιατροί διαπίστωσαν τον βιασμό. Αξιζει να σημειωθεί ότι ο πασίγνωστος παρουσιαστής και δημοσιογράφος βρέθηκε και υπό την επήρρεια ναρκωτικών ουσιών. Δεν γνωρίζουμε αν τα πήρε με τη θέλησή του τα ναρκωτικά, ή αν του τα επέβαλαν με το ζόρι αυτοί που τον βίασαν.

Να σημειώσουμε επίσης ότι στην περιοχή δρουν σπείρες συμμοριών.

Έχει διαταχθεί έρευνα για το περιστατικό κάτω από άκρα μυστικότητα για να μην διαρρεύσει φυσικά το όνομα του πασίγνωστου παρουσιαστή και δημοσιογράφου.

ΑΝΔΡΙΣΜΟΙ. ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ, ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟ

Τι σήμαινε να είναι κάποιος «άνδρας» στο παρελθόν; Με ποιους τρόπους διαμορφωνόταν ατομικά και συλλογικά η εικόνα του ανδρικού εαυτού και πώς οι ανδρικές ταυτότητες, υποκειμενικότητες και εμπειρίες αναπαράγονταν και μεταβάλλονταν χρονικές περιόδους, κοινωνικά περιβάλλοντα και πολιτισμικά συμφραζόμενα; Αυτά είναι κάποια από τα ερωτήματα από τα οποία εκκινεί ο ανά χείρας τόμος, φέρνοντας σε δημιουργική συνομιλία ερευνήτριες και ερευνητές που συνδιαλέγονται με τη διεθνή βιβλιογραφική παραγωγή και τους σύγχρονους προβληματισμούς της ιστορίας του ανδρισμού και του φύλου. Οι συμβολές του τόμου αντλώντας τα παραδείγματά τους από την ελληνική και την ευρωπαϊκή ιστορία αποτυπώνουν την πολλαπλότητα της ανδρικής εμπειρίας μέσα από πλήθος πεδίων, όπως την πολιτική, τον πόλεμο, την οικογένεια, την αυτοκρατορία, τα ομοκοινωνικά περιβάλλοντα, τον κινηματογράφο, τη λογοτεχνία, το κοινωνικό περιθώριο και τις ελίτ, ενώ διαπλέκουν παραγωγικά το φύλο με άλλες κατηγορίες ανάλυσης, όπως το έθνος, την τάξη, την ηλικία, το σώμα και τη σεξουαλικότητα. Υπογραμμίζουν, τέλος, τον συσχετικό χαρακτήρα ανδρισμών και θηλυκοτήτων και διευρύνουν σημαντικά την οπτική μας γύρω από την παραγωγή των σχέσεων εξουσίας κατά το παρελθόν. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) 

Περιεχόμενα

-Πρόλογος
Δήμητρα Βασιλειάδου, Γιάννης Γιαννιτσιώτης, Ανδρονίκη Διαλέτη, Γιώργος Πλακωτός
Ανδρισμοί και ιστορία: η ιστοριογραφία μιας σχέσης
-ΔΙΑΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ, ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΙ ΔΕΣΜΟΙ
Δήμητρα Βασιλειάδου
Η σιωπή, ο φόβος, η σαγήνη: γράφοντας τον σεξουαλικό εαυτό στα τέλη του 19ου αιώνα
Παναγιώτης Ζεστανάκης
Ανδρισμοί και οικογενειακές σχέσεις σε ένα μεταβατικό κινηματογραφικό τεκμήριο: η ταινία «Το παίζω και πολύ άνδρας» του Ερρίκου Θαλασσινού (1983)
Κώστας Γιαννακόπουλος
Φαντάσματα από το παρελθόν στο παρόν: ανδρικές ομοερωτικές επιθυμίες και πολιτικές στη μεταπολεμική και σύγχρονη Ελλάδα
Άρης Τσαντηρόπουλος
Διαπροσωπικές διαφορές και συγκρούσεις μεταξύ ανδρών ενώπιον του λόγου που μετράει: μια ανθρωπολογική προσέγγιση του «σασμού» (συμβιβασμού) στη σύγχρονη Κρήτη
ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΕΣ, ΡΩΓΜΕΣ ΚΑΙ ΕΝΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΕΛΙΤ
Ανδρονίκη Διαλέτη
Σώμα, ανδρισμός και ευγένεια στην Ιταλία των πρώιμων νεότερων χρόνων
Παναγιώτης Κιμουρτζής - Άννα Μανδυλαρά
Το σώμα και οι εορτές του Όθωνα (1833-1862). Όψεις του ανδρισμού: το «φυσικό» και το «πολιτικό» σώμα του βασιλιά
Ευγενία Σηφάκη
Ανδρισμός και αυτοκρατορία: η ιστορία του Robert Clive (1725-1774) σε κείμενα της βικτωριανής πεζογραφίας
Κώστας Ράπτης
Ανδρισμοί και αριστοκρατία στην Κεντρική Ευρώπη του ύστερου 19ου και πρώιμου 20ού αιώνα
ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΟΜΟΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΑ
«Non est masculus, neque femina»: η σχέση του ριζοσπαστικού φραγκισκανισμού με την αρσενικότητα στον 14ο αιώνα
Μαρία Παπαθανασίου
Όψεις του ανδρισμού στο γερμανικό "νεανικό κίνημα" (1896-1933)
Κώστας Παλούκης
Η ταξική ηθική στο ιδεώδες του αρχειομαρξιστικού ανδρισμού
Άννα Πούπου
Μοναχικοί λύκοι, έξυπνα λαγωνικά, θυμωμένοι γάτοι: ανδρισμοί στο ελληνικό κινηματογραφικό αστυνομικό θρίλερ των δεκαετιών 1950 και 1960
ΕΠΑΠΕΙΛΟΥΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΟΡΙΑΚΟΙ ΑΝΔΡΙΣΜΟΙ
Γιώργος Πλακωτός
Υπό το βλέμμα των άλλων: περιηγητικοί ανδρισμοί, 13ος-18ος αιώνας
Λίνα Αμπντελχαμίντ
Ο πόλεμος του 1897 στη λογοτεχνία: παράγοντας (αντ)εθνικούς ανδρισμούς
Κωστής Γκοτσίνας
Ουσίες γένους αρσενικού: ναρκωτικά και ανδρισμός στην Ελλάδα (1900-1940)
Βιογραφικά σημειώματα

Επιμέλεια: Δήμητρα Βασιλειάδου, Γιάννης Γιαννιτσιώτης, Ανδρονίκη Διαλέτη, Γιώργος Πλακωτός
Διορθώσεις: Κ. Παντελίδου

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΡΩΣ

\

Ο James Davidson είναι 55 ετών και είναι καθηγητής με ξεχωριστό ενδιαφέρον για την Αρχαία Ιστορία στο University of του Warwick, ένα πανεπιστήμιο με πολύ καλές αξιολογήσεις που βρίσκεται στη καρδιά της Αγγλίας, 5 μόλις χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης του Coventry. 

O Davidson δεν είναι καθόλου άγνωστος στο ελληνικό κοινό. Η πρώτη του επαφή έγινε με την έκδοση του (εξαντλημένου πλέον) «Αρχαίοι Αθηναίοι- Ηδονές, καταχρήσεις και πάθη» σε μετάφραση της Χίλντας Παπαδημητρίου από τις Εκδόσεις Περίπλους το 2003. Ένα εξαιρετικά απολαυστικό στην ανάγνωση βιβλίο για ένα άγνωστο κόσμο και τις συνήθειες- συμπεριφορές του. Στο ενημερωτικό σημείωμα που βρήκα στο biblionet διαβάζω: «Δύο ήταν τα μεγαλύτερα πάθη στην Αθήνα των κλασικών χρόνων, οι εταίρες και... τα ψάρια. Όμως το κυνηγητό της ηδονής στη "δημοκρατία πρότυπο" -ή μήπως πρότυπο των απανταχού κυνηγών των απολαύσεων;- δε σταματούσε εκεί.

Ο Μελάνθιος, για παράδειγμα, ευχόταν να είχε λαιμό σαν του πελαργού, για να παρατείνει την απόλαυση του φαγητού που κατάπινε. Ο Φιλόξενος έφαγε ένα χταπόδι μήκους ενός μέτρου και κόντεψε να πεθάνει από δυσπεψία, ένας ανώνυμος αλκοολικός, που απαθανάτισε ο Αριστοτέλης, έβαλε ένα αβγό κάτω από το στρώμα του, κάθισε πάνω του και έπινε ασταμάτητα μέχρι να το κλωσήσει.

Σε αυτή την άκρως απολαυστική επιστημονική μελέτη που δείχνει πόσο πολύ έπαιρναν στα σοβαρά την απόλαυση οι αρχαίοι Αθηναίοι, ενημερωνόμαστε, εκτός από την ιδεολογία της διατροφής, για τις εταίρες, τους πελάτες τους, την ταρίφα τους, το ρεπερτόριό τους στις σεξουαλικές στάσεις, όπως και για τα συμπόσια και το τελετουργικό της οινοποσίας. Δεν παραλείπονται και η πολιτική, τα σοβαρά ζητήματα της δημοκρατίας και της απολυταρχίας, κατά τη διάρκεια της αθηναϊκής ηγεμονίας, αλλά και της κατακτητικής επέλασης του Φιλίππου της Μακεδονίας». Το βιβλίο κυκλοφόρησε στα αγγλικά το 1998 με τίτλο «Courtesans and Fishcakes: The Consuming Passions of Classical Athens».

Πρόσφατα από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια εκδόθηκε στα ελληνικά ένα πολυσυζητημένο βιβλίο του Davidson – κυκλοφόρησε το 2008- «The Greeks And Greek Love: A Radical Reappraisal of Homosexuality In Ancient Greece» (ο πρωτότυπος τίτλος του). Σε μετάφραση του έμπειρου Λύο Καλοβυρνά βρίσκεται πλέον διαθέσιμο στα βιβλιοπωλεία το «Οι Έλληνες και ο ελληνικός έρως». Το τελευταίο όπως επισημαίνει όσο πιο διακριτικά μπορεί ο υπότιτλος που συνοδεύει την αγγλική έκδοση αφορά μια «ριζοσπαστική επανεκτίμηση της ομοερωτικής φιλίας στην αρχαία Ελλάδα». 

Σε ένα ενημερωτικό σημείωμα των εκδοτών διαβάζουμε: «Το μυστικό της αρχαιοελληνικής ομοφυλοφιλίας παραμένει τέτοιο μόνο για εκείνους που αποφεύγουν να ρωτήσουν. Οι ίδιοι οι Έλληνες δεν το έκρυβαν. 

Διεκτραγωδούσαν ή αστειεύονταν με τα ομοερωτικά τους πάθη, διαλαλούσαν τον πόθο τους για "σφριγηλούς μηρούς", υμνούσαν στα αγγεία τους το κάλλος των εφήβων, τιμούσαν με αγάλματα το ζεύγος των Τυραννοκτόνων, μεταμόρφωναν τον Δία σε αετό που ανύψωνε τον Γανυμήδη στα ουράνια. Κατάπληκτοι μπροστά σ’ αυτό το φαινόμενο, οι Ρωμαίοι επίγονοί τους το ονόμασαν "ελληνικό έθιμο", οι δε νεότεροι λόγιοι και αισθητές, "ελληνικό έρωτα".

Φυσιολογικό πάθος που ολοκληρωνόταν με τη σωματική συνεύρεση ή εξιδανικευμένη πνευματική έλξη -ποιος ήταν ο αληθινός χαρακτήρας του Έρωτα ή της Φιλίας των Ελλήνων; Οι ίδιοι δείχνουν άλλοτε να τον επικροτούν ανεπιφύλακτα κι άλλοτε να τον επικρίνουν -όπως ο Πλάτων, που εμφανίζεται να καταδικάζει στους Νόμους ό,τι εγκωμιάζει ως την πιο αγνή και ανδρεία μορφή αγάπης στο Συμπόσιο.
Οι ελληνικές κοινωνίες μάλλον δεν ήταν ένα γκέι Ελντοράδο, ούτε παράδεισος σοδομανιακών παιδεραστών. Στο ομοερωτικό φάσμα συνυπήρχαν ή αντιμάχονταν οι πιο ακραίες εκδοχές προσφοράς χάριτος: ο πληρωμένος έρωτας του πόρνου και το φλογερό πάθος για μια συμβολική ασώματη συνένωση εραστών και ερωμένων.
Αναψηλαφώντας ένα πλήθος πηγών -από την ποίηση, το θέατρο, την ιστορία και τη φιλοσοφία μέχρι τη μυθολογία και την εικονογραφία- ο Τζέιμς Ντέιβιντσον ζωντανεύει με οίστρο, σ’ όλη την πολυπλοκότητα και ποικιλομορφία του, ένα φαινόμενο που δεν έχει πάψει να είναι επίμαχο από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας».
Στα ελληνικά παραμένει αμετάφραστο το δεύτερο κατά σειρά βιβλίο του καθηγητή Davidson που κυκλοφόρησε στις αρχές του 2000 – το «One Mykonos». Ένα βιβλίο γραμμένο με διάθεση ελευθερίας καθώς πέραν των ιστορικών και άλλων πηγών στις οποίες καταφεύγει ο Davidson επιστρατεύονται και οι εμπειρίες της «αφρώδους υποτροφίας» (sparkling scholarship) όπως διάβασα κάπου…

(Γ.Κ.Καρατζάς, protothema.gr)

15 ΧΡΟΝΙΑ "ΤΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ"

ΤΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ

A gay reader's digest

25/8/2004 - 25/8/2019

ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ - 14

Μουσικός νοσηλεύεται σε νοσοκομείο λόγω της στύσης που έχει εδώ και δύο εβδομάδες

gazzetta.gr. 11/8/2019

Το γεγονός οτι πήγε στο νοσοκομείο μετά από 3 μέρες συνεχόμενες στύσεις, ενδεχομένως να αποβεί μοιραίο για τον ανδρισμό του.

Δύο εβδομάδες με συνεχόμενη στύση, κλείνει σε νοσοκομείο του Βερολίνου, ένας Ουαλός τζαζίστας που περνάει μία σοβαρή περιπέτεια υγείας, χάρη στην απόφασή του να δεχθεί να κάνει μία ένεση στο πέος του για να έχει μεγαλύτερη στύση.

Όλα ξεκίνησαν την Παρασκευή 26 Ιουλίου, όταν έχοντας πάει σε ένα gay club της γερμανικής πόλης γνώρισε έναν νοσοκόμο, με τον οποίο γύρισαν μαζί στο σπίτι. Εκείνος ήταν που τον έπεισε να κάνει μία ένεση στο πέος του, προκειμένου να είχε μεγαλύτερη σε διάρκεια και μέγεθος στύση...

 «Τι θα μπορούσε να πάει στραβά», είπε από μέσα του εκείνη τη στιγμή ο Ντάνι Πολάρις, όμως τώρα παραδέχεται πως «είναι η χειρότερη απόφαση που είχα πάρει ποτέ στην ζωή μου».

Το επόμενο πρωί όμως, βλέποντας οτι αυτό που είχε κάνει εξακολουθούσε να έχει επίδραση και παρά τις ενοχλήσεις που είχαν αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους, αντί να πάει σε γιατρό επέλεξε να πάει στο Berlin Pride.
Προκειμένου μάλιστα να ανακουφίσει τους πόνους και εκμεταλλευόμενος τον χαρακτήρα του event, έβαλε έναν cooler κρασιού στο πέος του και αναχώρησε. Εκεί ζήτησε την γνώμη ενός γιατρού, ο οποίος τον καθησύχασε, λέγοντάς του οτι μπορεί να περιμένει μέχρι την Δευτέρα πριν πάει στο νοσοκομείο.

Την Κυριακή όμως, η στύση είχε μείνει και οι ενοχλήσεις είχαν γίνει έντονοι πόνοι. Έτσι επικοινώνησε με τον νοσοκόμο που είχε γνωρίσει, ο οποίος του είπε να χρησιμοποιήσει κεταμίνη. Αυτό έκανε τα πράγματα ακόμα χειρότερα, καθώς δεν μπορούσε να περπατήσει και ένιωθε λες και το πέος του ήταν έτοιμο να εκραγεί.

Μετά από λίγο, οδηγήθηκε στο νοσοκομείο με φρικτούς πόνους, οι οποίοι ακόμα και σήμερα δεν τον έχουν εγκαταλείψει. Του έχουν γίνει 7 φορές ενέσεις για να του αφαιρεθεί αίμα, η ποσότητα του οποίου ήταν τόσο μεγάλη που χρειάστηκε να του γίνει μετάγγιση για να αναπληρωθεί αυτό που αφαιρέθηκε.
Πλέον, ο πριαπισμός που τον ταλαιπωρεί, υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να τον οδηγήσει στο κρεβάτι του χειρουργείου για ακρωτηριασμό, καθώς οι πιθανότητες να θεραπευτεί με άλλο τρόπο, σύμφωνα με τους γιατρούς, είναι μικρότερες του 50%.

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΑΦΘΟΝΟΥ, ΑΝΩΝΥΜΟΥ ΣΕΞ

[...] Many gays don’t have any moment of reflection. Where their sexuality is concerned, they don’t reflect much at all. Gay culture celebrates, even demands, extreme promiscuity and unquestioned allegiance to the ‘born this way’ narrative. Women are more susceptible to the destructive power of having too much sex, and men tend to think they’re immune to it. They aren’t. And as so many gay men reach middle age, their ability to pair-bond is almost completely eradicated by decades of meaningless, anonymous sex. [...]

Chadwick Moore (spectator.us)

ANDERS ALS DIE ANDERN. ΕΝΑΣ ΑΙΩΝΑΣ ΛΟΑΔ ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑΣ

Περραιβός 

Vimeo.

ΒΕΡΟΛΙΝΟ. ΕΝΑ ΖΕΥΓΑΡΙ ΑΡΣΕΝΙΚΩΝ ΠΙΓΚΟΥΪΝΩΝ ΚΛΩΣΣΑΕΙ ΕΝΑ ΑΥΓΟ ΣΕ ΖΩΟΛΟΓΙΚΟ ΚΗΠΟ

Βερολίνο: Δύο ομοφυλόφιλοι πιγκουίνοι κλωσσούν ένα αυγό σε ζωολογικό κήπο

Δύο πιγκουίνοι του ζωολογικού κήπου του Βερολίνου, οι οποίοι είναι ομοφυλόφιλοι και κλωσσούσαν μια πέτρα ελλείψει αυγού, τώρα πια θα έχουν την ευκαιρία να κλωσσήσουν ένα αληθινό.

Το προσωπικό του ζωολογικού κήπου τους έδωσε πρόσφατα ένα αυγό από ένα άλλο ζευγάρι και οι δύο πιγκουίνοι, ο Σκίπερ και ο Πινγκ, και οι δύο ηλικίας 10 ετών, άρχισαν αμέσως να κλωσσούν.

Το αυγό προέρχεται από ένα ζευγάρι ετεροφυλόφιλων πιγκουίνων, το οποίο τα τελευταία χρόνια «δεν τα πηγαίνει και πολύ καλά και γι'αυτόν τον λόγο έχει συχνά καταστρέψει τα αυγά του», δήλωσε ο Νόρμπερτ Τσάχμελ, ένας από τους φροντιστές του κήπου.

Αν η διαδικασία αυτή πάει καλά, θα πρόκειται για την πρώτη γέννηση πιγκουίνου στον ζωολογικό κήπο του Βερολίνου εδώ και περισσότερο από 20 χρόνια.

Οι σχέσεις μεταξύ ομοφυλόφιλων πιγκουίνων δεν είναι κάτι το σπάνιο και εντοπίζονται όχι μόνον υπό συνθήκες αιχμαλωσίας σε ζωολογικούς κήπους, αλλά και στη φύση.

Στην πρόσφατη Pride Week, ο ζωολογικός κήπος του Λονδίνου είχε στο πλαίσιο εκστρατείας κατά των διακρίσεων αναρτήσει πάνω από την περιοχή των πιγκουίνων ένα πανό στο οποίο αναγραφόταν: «Ορισμένοι πιγκουίνοι είναι γκέι. Συνηθίστε το».

msn.com, 17/8/2019

ΤΟΣΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΚΑΙ ΤΟΣΟΣ ΛΙΓΟΣ ΧΡΟΝΟΣ - 119

CERF photography

¡OLVÍDAME TÚ!

ΑΡΚΑΣ 1

Ο ΡΟΥΠΕΡΤ ΕΒΕΡΕΤ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ "ΑΜΦΙΘΥΜΙΑ" ΦΥΛΟΥ

Ο ηθοποιός Ρούπερτ Έβερετ μίλησε για τους κινδύνους που υπάρχουν για τα παιδιά που έχουν διαταραχή ταυτότητας φύλου, επισημαίνοντας ότι θα πρέπει να βρεθούν άλλοι τρόποι, ώστε οι γονείς να δουν το θέμα της «αμφιθυμίας» του φύλου τους, πριν καταφύγουν σε ιατρικές διαδικασίες.
Ο 57χρονος ηθοποιός, ο οποίος είναι ομοφυλόφιλος, αποκάλυψε ότι όταν ήταν παιδί ντυνόταν κοριτσίστικα και ήθελε όταν μεγαλώσει να γίνει κορίτσι και έφερε ως παράδειγμα την Κέιτλιν Τζένερ, που είναι ο πρώην Ολυμπιονίκης Μπρους Τζένερ, για το λάθος που έκανε να μπει στη διαδικασία αλλαγής φύλου χωρίς να έχει ιδέα πόσο δύσκολο είναι να ζεις ως διαφυλικός.

Ο Έβερετ που αυτήν την περίοδο πρωταγωνιστεί στη σειρά του BBC1 «Οι σωματοφύλακες» δήλωσε στο περιοδικό Sunday Times ότι «ήθελα πολύ να είμαι κορίτσι. Δόξα τω Θεώ που ο κόσμος τότε δεν είναι όπως τώρα, γιατί θα έμπαινα στη διαδικασία της ορμονοθεραπείας για να γίνω γυναίκα. Όταν όμως έγινα 15 χρόνων μου πέρασε και δεν θέλησα ποτέ ξανά να γίνω γυναίκα».
Πιστεύει ακόμα ότι είναι τρομακτικό που οι γονείς ζητούν ιατρική βοήθεια λέγοντας πως «είναι ωραίο που αφήνουν τα παιδιά τους να εκφράζουν αυτό που νιώθουν, αλλά η ορμονοθεραπεία σε μικρή ηλικία είναι ένα δύσκολο βήμα. Νομίζω ότι πολλά παιδιά έχουν μία αμφιθυμία για το φύλο τους όταν είναι πολύ μικρά και για τα συναισθήματά τους προς τους άλλους. Θα πρέπει να υπάρχει ένας τρόπος για να αγκαλιάζεται αυτό το συναίσθημα».

thepressroom.gr, 6/2019

ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ - 17/8/2019

"Τρόμος σε site gay γνωριμιών. Γιατρός των Αθηνών με ιδιαίτερα γούστα στο σεξ κατπγορείται για σαδομαζοχισπκά έκτροπα στα κορμιά νεαρών ανδρών που αναζητούν τον έρωτα μέσα από το Grindr, το πιο δημοφιλές αυτή τη στιγμή gay social netwoik για γνωριμίες, chat και one-night stands"