Ο ΚΩΣΤΑΣ ΤΑΧΤΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ

Η συνέντευξη που παραχώρησε ο ομογενής συγγραφέας Γιάννης Βασιλακάκος στον κ. Θέμη Καλλό είναι η ακόλουθη: 

Στο βιβλίο σας αφιερώνετε ένα ολόκληρο κεφάλαιο για την πολυκύμαντη ζωή του Ταχτσή στην Αυστραλία, με πολλές άγνωστες λεπτομέρειες. Εγώ θα ήθελα να σταθούμε στο ποια ήταν η σχέση του με την τότε Ομογένεια.

        --    Για τη σχέση του με την Ομογένεια, γενικότερα, και την ελληνική παροικία του Σίδνεϊ, ειδικότερα, δεν γνωρίζουμε απολύτως τίποτα – για τον απλούστατο λόγο ότι, προφανώς, δεν υπήρξε καμία τέτοια σχέση, πέρα από εκείνη με δύο ελληνικές οικογένειες: της Φανής Αντωνιάδη (της γυναίκας που του πρωτοδακτυλογράφησε στην Αυστραλία το «Τρίτο στεφάνι») και του τότε συζύγου της Σταύρου, καθώς και της οικογένειας του Theo Αντωνιάδη (αδερφού της Φανής) και της Νεοζηλανδής γυναίκας του Lorna. Το ότι ο Ταχτσής ούτε είχε, ούτε μπορούσε να έχει σχέση με την Ομογένεια, όσο παράδοξο κι αν ακούγεται, έχει τη λογική του εξήγηση: Κατ’ αρχήν ο Ταχτσής δεν εμπίπτει στην κατηγορία του κλασικού Έλληνα μετανάστη του 1950-60 ο οποίος, άμεσα ή έμμεσα, συνδέεται με την οργανωμένη ελληνική κοινότητα και παροικία, για συναισθηματικούς ή άλλους λόγους. Δεύτερον, ο Ταχτσής, άριστος αγγλόφων και με πολλές γνωριμίες στον αγγλοσαξονικό και αυστραλιανό κοινωνικό περίγυρο, δεν είχε κανέναν αποχρώντα λόγο να συνδεθεί με τη συντηρητική, μίζερη, καχύποπτη και οπισθοδρομική ελληνική παροικία. Ο λόγος που ο Ταχτσής εκπατρίστηκε, ήταν για να ξεφύγει απ’ όλες αυτές τις κατάρες του «αμαρτωλού παρελθόντος», όχι για να τις ξαναβρεί μπροστά του, και μάλιστα στην άλλη άκρη της γης. Όπως πολύ εύγλωττα σχολιάζει στο «Φοβερό Βήμα», «(…) δε θα γινόμουν πάντως σε καμία περίπτωση και λατζέρης στο μαγαζί κάποιου πρώην λατζέρη, εγώ είχα φύγει απ’ την Ελλάδα για να μπορώ να την αγαπάω, όχι για να την μισήσω περισσότερο…» Τρίτον, ο Ταχτσής, ως καλλιτέχνης, διανοούμενος και δονκιχωτικός τύπος, δεν θα μπορούσε να έχει τίποτα το κοινό με τους τότε θλιβερούς, αγράμματους και ανειδίκευτους συμπατριώτες του. Κι αυτό όχι μόνο επειδή ο Ταχτσής, ως άτομο, ήταν φοβερά σνομπ, αλλά κυρίως επειδή, τέταρτον, ο εκπατρισμένος συγγραφέας, με τον ιδιόρρυθμο, ανορθόδοξο και προκλητικό τρόπο ζωής του, μόνο αποσυνάγωγος της άκρως συντηρητικής ελληνικής παροικίας θα μπορούσε να θεωρείται. Για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν, η αμοιβαία απώθηση και απόκλιση μεταξύ Ταχτσή και Ομογένειας πρέπει να θεωρείται αυτονόητη και δεδομένη. Εξ ού και η προτίμησή του να συναναστρέφεται αποκλειστικά αγγλοσαξονικούς κύκλους, όπως ομολογεί στο «Φοβερό Βήμα».

Δηλαδή ποιους ακριβώς συναναστρεφόταν στο Σίδνεϊ;

-         Απ’ ό,τι μου είπε η κ. Jocelyn Plate (σύζυγος του γνωστού Αυστραλού ζωγράφου Carl Plate και στενή οικογενειακή φίλη του Ταχτσή), ο τελευταίος είχε έναν ευρύ κύκλο γνωριμιών με αρκετούς και γνωστούς Αυστραλούς καλλιτέχνες και διανοουμένους του Σίδνεϊ, ανάμεσα στους οποίους συγκαταλέγονταν: ο Daniel Thomas (διευθυντής της Γκαλερί της Νέας Νοτίου Ουαλλίας, το ζεύγος Arthur and Elspeth Baldwinson (o Arthur ήταν υφηγητής Αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ), ο συγγραφέας και μετέπειτα διάσημος νομπελίστας Πάτρικ Γουάιτ, τον οποίο επισκεπτόταν μια φορά τον μήνα, κυρίως λόγω του Μανόλη (του Έλληνα συντρόφου του Γουάιτ) με τον οποίο ο Κώστας τα πήγαινε καλά. Σύμφωνα με την κυρία Plate, «ο Πάτρικ τον ανεχόταν τον Κώστα, αλλά δεν τον πολυσυμπαθούσε, μάλλον εξαιτίας της άστατης και προκλητικής ζωής που έκανε, αλλά θα μου πείτε και ποιον συμπαθούσε ο Πάτρικ;… Ο Μανόλης όμως ήταν ευγενικός και φιλικός απέναντι στον Κώστα και, απ’ όσο θυμάμαι, του άρεσε το «Τρίτο στεφάνι» που έγραφε τότε και από το οποίο τους διάβαζε αποσπάσματα…»

Η ομοφυλοφιλία του Ταχτσή, τι ρόλο νομίζετε ότι έπαιξε στη ζωή και το έργο του;

-         Κατ’ αρχήν οφείλω να διευκρινίσω ότι ο Ταχτσής δεν ήταν μόνο ομοφυλόφιλος αλλά αμφιφυλόφιλος. Δηλαδή δεν είχε σχέσεις μόνο με άντρες αλλά και με γυναίκες, πράγμα που επιβεβαιώνει ο ίδιος, αλλά και όλοι όσοι τον γνώριζαν καλά. Είναι μύθος και μεγάλο λάθος να υποστηρίζεται ότι ήταν μόνο ομοφυλόφιλος. Απόδειξη – κι αυτό είναι νομίζω το πιο ενδιαφέρον – είναι το γεγονός ότι αρκετές γυναίκες τον είχαν ερωτευθεί παράφορα και ήθελαν να τον παντρευτούν ή να κάνουν παιδιά μαζί του (ακόμη κι εκτός γάμου), παρ’ όλο που γνώριζαν την ομοφυλοφιλία του! Επιστήθιες φίλες του μάλιστα, στην Ελλάδα, όταν έκανα την έρευνά μου, εξήραν την ανδροπρέπεια και αρρενωπότητα του Ταχτσή. Στο βιβλίο μου τις αναφέρω επώνυμα. Αλλά και στην Αυστραλία, όπως αποκαλύπτω, ο Ταχτσής ήταν έτοιμος να παντρευτεί μια πλούσια Εβραία, αλλά τα χάλασαν στο παρά πέντε, για καθαρά οικονομικούς λόγους. Να σας αναφέρω επίσης ότι πέρσι, όταν βρέθηκα στο σπίτι της κυρίας Jocelyn Plate (χήρας του διάσημου Αυστραλού ζωγράφου) στο Σίδνεϊ, μου έκανε μια συνταρακτική αποκάλυψη, λέγοντάς μου συγκεκριμένα: «Ο Ταχτσής δεν σου έδινε καν την εντύπωση ομοφυλόφιλου. Απεναντίας ήταν πολύ όμορφος και γοητευτικός άντρας, ιδιοφυής, καλλιεργημένος και εξαιρετικά χαρισματικό, ταλαντούχο και αξιαγάπητο άτομο που δύσκολα άφηνε ασυγκίνητη μια γυναίκα. Εγώ ομολογώ – χωρίς ποτέ να του το εκμυστηρευθώ – ότι ήμουν ερωτευμένη μαζί του…» Κι αυτή η ομολογία μπροστά στην κόρη της Cassi, γνωστή συγγραφέα που κι αυτή υπεραγαπούσε και θαύμαζε τον Ταχτσή, αν και τότε ήταν πολύ μικρή… Χρειάζεται να τονίσω ότι ο Ταχτσής απεχθανόταν την ομοφυλοφιλία – γενικά – και τη δική του ειδικότερα, στο σημείο που να την θεωρεί αρρώστια. Απαντώντας λοιπόν κάπως σχηματικά στην ερώτησή σας, θα έλεγα ότι η ομοφυλοφιλία για τον Ταχτσή υπήρξε ο παράδεισος αλλά και η κόλασή του. Περισσότερο η δεύτερη, αφού οδήγησε, νομίζω, και στην τελική καταστροφή, με την άγρια δολοφονία του. Όλα αυτά όμως τα συζητώ διεξοδικά στο βιβλίο μου. (neoskosmos.com)