ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ...

Στο κήπο του αγαπημένου

(απόσπασμα)

Εμείς που βαδίσαμε το μονοπάτι του έρωτα

δεν κλείνουμε μάτι όλη τη νύχτα

Στη μαυρίλα της νύχτας, οι εραστές ξαγρυπνούν

Μην τους μιλάτε για ύπνο

Το μόνο που θέλουν είναι να είναι μαζί...

Αγαπημένε μου, αυτό γίνε για μένα.

*

Η ένωση των κορμιών τους,

είναι ένας μανιασμένος ποταμός

που χύνεται κατευθείαν στη θάλασσα

Απόψε το φεγγάρι δίνει φιλιά στ' αστέρια

ό,τι αγγίζω, ό,τι βλέπω γίνεται φωτιά της αγάπης

αγαπημένε μου, αυτό γίνε για μένα.....

 *

Χτύπησα τη πόρτα εκείνου που αγκαλιάζει την αγάπη

άνοιξε και με είδε να στέκω εκεί, κι άρχισε να γελάει.

Με τράβηξε μέσα.

Έλιωσα σαν τη ζάχαρη στην αγκαλιά εκείνου του εραστή,

εκείνου του Μάγου του κόσμου...

Τζελαλαντίν Ρουμί : Στον κήπο του Αγαπημένου  (εκδ. Αρμός, 2003)

μετάφραση: Καδιώς Κολύμβα

Αδέλφια Μουσουμάνοι δεν ξέρω τι να κάνω.

Δεν ξέρω τι να πω.

Δεν είμαι Χριστιανός ούτε Εβραίος.

Δεν είμαι Μουσουλμάνος ούτε και Ινδουιστής.

Δεν είμαι Βουδιστής μήτε και Σούφι.

Δεν είμαι και διόλου Ζεν.

Δεν έχω μια θρησκεία ή παράδοση.

Δεν είμαι απ΄ την ανατολή μήτε τη δύση

Ούτε από τη θάλασσα ούτε κι απ΄ τα βουνά.

Δεν είμαι στοιχειωμένος ή αιθέριος

Αλλά δεν είμαι ούτε και φυσικός.

Δεν είμαι οντότητα και δεν υπάρχω

Ούτε σ’ αυτόν μηδέ στον κόσμο τον επόμενο.

Δεν έρχομαι από την Εύα τον Αδάμ

ή κάποιαν άλλη ιστορία.

Ο τόπος μου είναι άτοπος

χνάρι δεν έχει το χνάρι μου.

Ούτε σώμα ούτε ψυχή.

Ανήκω στον Αγαπημένο.

Είδα τους δυο κόσμους σ’ έναν και γνωρίζω

τον πρώτο και τον τελευταίο

που αναπνέει μ’ ανθρώπινη πνοή.

Από την ποίηση του Ρουμί  (εκδ. Ντέφι, 2002)

μετάφραση: Βίκος Ναχμίας