ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΟΝ ΑΚΑΛΥΠΤΟ

Παιδιά στον ακάλυπτο

Είναι εύκολο να στήσουμε στον τοίχο την 22χρονη φοιτήτρια της Νέας Σμύρνης και να αρχίσουμε να τη λιθοβολούμε. Μαζί και τη μάνα της. Όμως το θέμα είναι άλλο. Ενώ πετάμε μωρά στους ακάλυπτους, επιμένουμε να μην αναγνωρίζουμε ότι άξιοι να μεγαλώσουν παιδιά είναι μόνο αυτοί που τα αγαπάνε

Κοσμάς Βίδος (protagon.gr)

[…]

Μόνο μια σκέψη επιθυμώ να καταθέσω, η οποία μπορεί να ακουστεί απλοϊκή ή και άσχετη, αλλά είναι η πρώτη που μου ήρθε στο μυαλό με το που άκουσα για το έγκλημα: Τη στιγμή που πετάμε μωρά στους ακάλυπτους (δεν είναι αυτό, το μόνο κρούσμα εγκατάλειψης-δολοφονίας νεογέννητου που έχει καταγραφεί τελευταίως) εξακολουθούμε να μην μπορούμε να αποφασίσουμε, στην Ελλάδα, ποιοι είναι άξιοι να μεγαλώσουν τα παρατημένα παιδιά. Για εμένα η απάντηση είναι πολύ απλή: Εκείνοι που τα αγαπούν, που τα θέλουν και που είναι αποφασισμένοι να αφιερώσουν πολλά χρόνια από τη ζωή τους για το μεγάλωμά τους.

Πρέπει, αυτοί οι «ιδανικοί γονείς» να πιάσουν γρήγορα στα χέρια τους το μωρό που τώρα η νομοθεσία και η νοοτροπία της κοινωνίας τούς στερεί. Είναι ντροπή που το θέμα της υιοθεσίας παραμένει μια ψυχοφθόρος διαδικασία. Που οι προσπάθειες της κυβέρνησης να την εκσυγχρονίσει συναντούν διαρκώς αντιδράσεις. Που η μονογονεϊκή οικογένεια στον δικό μας κόσμο είναι συνήθως αποτέλεσμα διαζυγίου (δηλαδή ατυχίας) και όχι της επιθυμίας μιας γυναίκας ή (ακόμα δυσκολότερα) ενός άντρα να μεγαλώσει ένα παιδί. (Άντρας μόνος, να υιοθετήσει στην Ελλάδα; Ανήκουστο!). Που επειδή δεν τολμάμε να επιτρέψουμε την υιοθεσία και στα ομόφυλα ζευγάρια, αντιπροτείνουμε την αναδοχή. Που δέκα βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ διαφώνησαν και με την αναδοχή!

Εξάλλου, «γονιός είναι αυτός που μεγαλώνει, και όχι αυτός που γεννάει το παιδί». Το επιβεβαιώνει καθημερινά η ζωή. Ακόμα και με τραγωδίες, όπως αυτή που παρακολουθούμε τώρα!