ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΦΥΛΟ

ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

Αναπαράγει την αστική αντιεπιστημονική αντίληψη για το φύλο

rizospastis.gr, 28/9/2017

Το κυρίως μέρος του νομοσχεδίου αφορά τη «νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου », ενώ στο δεύτερο μέρος περιέχονται 5 άρθρα που απλώς προβλέπουν τη θεσμοθέτηση διυπουργικού οργάνου 9 υπουργείων, το οποίο θα έχει ονομασία «Εθνικός Μηχανισμός Εκπόνησης, Παρακολούθησης και Αξιολόγησης των Σχεδίων Δράσης για τα Δικαιώματα του Παιδιού».

Οσον αφορά το πρώτο μέρος, συνοπτικά προβλέπει «τη διόρθωση του καταχωρημένου φύλου », διαδικασία που θα γίνεται με δικαστική απόφαση, ύστερα από αυτοπρόσωπη δήλωση στο δικαστήριο, χωρίς δημοσιότητα. Με τη δικαστική απόφαση μεταβάλλεται η ληξιαρχική πράξη γέννησης του ατόμου και αλλάζουν τα υπόλοιπα έγγραφα και καταχωρήσεις σε μητρώα και καταλόγους π.χ. εκλογικούς. Προβλέπεται ακόμα ότι το άτομο μπορεί να αλλάξει φύλο «για ακόμα μια φορά» με την ίδια διαδικασία, ενώ παραμένουν ίδια τα ΑΦΜ, ΑΜΚΑ, τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις που δημιουργήθηκαν πριν από τη «διόρθωση του φύλου », ανάμεσα στα οποία και αυτών που αφορούν τη γονική μέριμνα των παιδιών.

Αντιεπιστημονικοί διαχωρισμοί και επίφαση ευαισθησίας

Οπως ανέδειξε ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ, Γιάννης Δελής, «είναι ολοφάνερο ότι το νομοσχέδιο θεμελιώνει και αναπαράγει τον αντιεπιστημονικό διαχωρισμό μεταξύ του βιολογικού και κοινωνικού φύλου , το περιεχόμενό του στηρίζεται και αιτιολογείται με βάση την αστική αντίληψη περί ανθρωπίνων και ατομικών δικαιωμάτων», στην οποία «χωράνε» και οι σκοταδιστικές, ρατσιστικές αντιλήψεις.

Ανέφερε ότι «η βασική διαφωνία βρίσκεται στο γεγονός ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο υιοθετεί τον ανορθολογικό και αντιεπιστημονικό διαχωρισμό των χαρακτηριστικών του φύλου , με την ταυτότητα φύλου », όμως «το φύλο προσδιορίζεται αντικειμενικά και αυτό δεν σχετίζεται με τον σεξουαλικό προσανατολισμό». Για βιολογικούς, κοινωνικούς και άλλους λόγους, σημείωσε, υπάρχουν περιπτώσεις το άτομο να βιώνει «μία έντονη σύγκρουση ανάμεσα στα χαρακτηριστικά του φύλου του και στο φύλο στο οποίο νιώθει ότι ανήκει, και σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχουν ορισμένα αντικειμενικά, επιστημονικά κριτήρια, στη βάση των οποίων πρέπει να στηρίζεται η ολόπλευρη κοινωνική προστασία του ατόμου και στη συνέχεια η όποια νομική αντιμετώπιση».

Η μήτρα αυτών, πρόσθεσε, «βρίσκεται εν μέρει στις κοινωνικές σχέσεις με βάση το φύλο , που έχουν ιστορικότητα, δηλαδή είναι προϊόν των συνολικών κοινωνικών σχέσεων, αναπαράγονται και μέσα από το θεσμό της οικογένειας ως πρώτη μορφή κοινωνικοποίησης του παιδιού, ιδιαίτερα στις σύγχρονες συνθήκες που η ψυχοσωματική, κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού επαφίεται σχεδόν αποκλειστικά στην οικογένεια, στην οποία ενδεχομένως αναπτύσσονται και αντιδραστικά στοιχεία, όπως η ενδοοικογενειακή βία, οι αναχρονιστικές απόψεις για το ρόλο και τις σχέσεις των δύο φύλων , προβληματικά βιώματα για το αντρικό ή το γυναικείο φύλο , ως παράγωγα - τελικά, εάν πάει κανείς μέχρι τη ρίζα τους - της εκμεταλλευτικής κοινωνίας. Με το νομοσχέδιο δεν εξασφαλίζεται η ομαλή κοινωνικοποίηση του ατόμου, η ανάπτυξή του, η καλλιέργεια της αλληλεγγύης, ο σεβασμός στον άνθρωπο».

«Δεν μπορεί - τόνισε - να είναι υπόθεση του ατόμου, αλλά της κοινωνίας, να στηρίξει το άτομο, δεν μπορεί αυτή τελικά να επιλύεται με μια απλή διοικητική πράξη, ούτε μπορεί με μια απλή αλλαγή του προσδιοριζόμενου φύλου στα νομικά έγγραφα του ατόμου να αντιμετωπιστούν οι κοινωνικές αιτίες που ενδεχομένως μπορεί να τον οδηγήσουν να ταυτιστεί με το άλλο φύλο ».

Επισήμανε ότι η κυβέρνηση, αλλά και τα άλλα αστικά κόμματα που δήλωσαν την υποστήριξή τους στο νομοσχέδιο, πέρα από επιμέρους διαφορές (εξαίρεση η ναζιστική Χρυσή Αυγή που βρήκε ευκαιρία να πετάξει τις ρατσιστικές της αντιλήψεις) «περιορίζονται στη γνωστή αστική αντίληψη και πολιτική που αναγορεύει ως μέγιστο ανθρώπινο δικαίωμα την ατομική ικανότητα, την ατομική επιλογή, την ατομική ευθύνη. Σε αυτήν τη βάση αναπαράγονται και στάσεις ζωής, ο υποκειμενισμός, η αναζήτηση ατομικής λύσης στα οξυμένα κοινωνικά προβλήματα που βιώνει ο καθένας και η καθεμιά». Εξάλλου, όπως επισήμανε, το νομοσχέδιο αυτό «αποτελεί επίφαση ευαισθησίας από την κυβέρνηση και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, που το στηρίζουν στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τη στιγμή που τσακίζονται συλλογικά κοινωνικά δικαιώματα στη μόρφωση, στην εργασία, στη δημιουργική ζωή, υποκριτικά εκθειάζεται το ατομικό δικαίωμα με πλήρως διασταυρωμένα και ανορθολογικά κριτήρια».