Η ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΟΣΤΟΥ ΣΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΕΟΣ

Το ανθρώπινο πέος δεν διαθέτει οστό  εν αντιθέσει με τους πιθήκους και πολλά άλλα θηλαστικά, για λόγους μονογαμίας, υποστηρίζουν Βρετανοί επιστήμονες που μελέτησαν την εξελικτική ιστορία του οστού στα αρσενικά γεννητικά όργανα.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, με επικεφαλής τον Κιτ Όπι του Τμήματος Ανθρωπολογίας, όπως αναφέρεται στο επιστημονικό έντυπο Proceedings of the Royal Society B', εξηγούν ότι το οστό των αρσενικών γεννητικών οργάνων εκτιμάται ότι πρωτοεμφανίσθηκε πριν από 145 έως 95 εκατομμύρια χρόνια. Ποικίλει εντυπωσιακά από είδος σε είδος (σε μήκος και όχι μόνο), γι' αυτό έχει θεωρηθεί ως το πιο διαφοροποιημένο οστό που έχει υπάρξει ποτέ. Όμως στην πορεία μερικά ζώα το έχασαν και οι πρόγονοι του ανθρώπου ήταν μεταξύ αυτών. 
«Το οστό του πέους βοηθά στην παρατεταμένη συνουσία. Τα πολυγαμικά ζώα, όπως οι χιμπατζήδες και οι μπονόμπο, που αλλάζουν πολύ γρήγορα συντρόφους έχουν κάθε λόγο να διαθέτουν ένα πέος με κόκαλο, κάτι που αυξάνει την πιθανότητα εύρεσης συντρόφου και, στη συνέχεια, της γονιμοποίησης της συντρόφου» εξηγούν οι ειδικοί. 
Το χρονικό όριο για τη διάρκεια της διείσδυσης του αρσενικού οργάνου, πέρα από το οποίο το οστό κρίνεται αναγκαίο, είναι τα τρία λεπτά. Κάτω από τα τρία λεπτά συνουσίας, το οστό αρχίζει να γίνεται περιττό.
«Όταν η μονογαμία αναδύθηκε ως βασική αναπαραγωγική στρατηγική στους προγόνους του σύγχρονου ανθρώπου, κάτι που εκτιμάται ότι συνέβη κατά την εποχή του Homo erectus, το οστό του πέους ατρόφησε έως σημείου εξαφάνισης» καταλήγει η μελέτη.