ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ ΑΛΜΠΙ (1928 - 2016)

Ο Αμερικανός δραματουργός Έντουαρντ Άλμπι, συγγραφέας του διάσημου θεατρικού έργου «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ;» πέθανε χθες σε ηλικία 88 ετών στο σπίτι του στο Μoντόκ, στην πολιτεία της Νέας Υόρκης, σύμφωνα με αμερικανικά ΜΜΕ. 

Πέθανε έπειτα από σύντομη ασθένεια, δήλωσε ο βοηθός του, Τζέικομπ Χόλντερ, στους Νew York Times. 

Ο Έντουαρντ Άλμπι, που θεωρείτo ένας από τους μεγαλύτερους θεατρικούς συγγραφείς της εποχής του, έλαβε τρεις φορές το βραβείο Πούλιτζερ. Το διάσημο έργο του «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ;» (1962) είχε επιλεγεί για το περίφημο βραβείο το 1963 αλλά δεν το κέρδισε. Κάτω από αυτό τον αινιγματικό τίτλο κρύβεται ένα παιχνίδι αλληλοκατηγοριών, ένας μυθικός καβγάς μεταξύ συζύγων, που ενσάρκωσαν στη μεγάλη οθόνη το 1966 το ζευγάρι Ελίζαμπεθ Τέιλορ/ Ρίτσαρντ Μπάρτον. Το έργο, που παίχτηκε επί 15 συναπτούς μήνες στο Μπρόντγουεϊ και χάρισε στην Ελίζαμπεθ Τέιλορ το βραβείο Όσκαρ στην κινηματογραφική εκδοχή του, είναι ταυτόχρονα ένα βιτριολικό πορτρέτο της αμερικανικής κοινωνίας και των ιερών αμερικανικών αξιών της επιτυχίας, και μια καταβύθιση στην κόλαση του ζευγαριού. 

Ο Έντουαρντ Άλμπι έλαβε το βραβείο Πούλιτζερ για το «Ευαίσθητη ισορροπία» (1967), «Με θέα τη θάλασσα» (1975) και «Τρεις ψηλές γυναίκες» (1994). Ξεκίνησε τη θεατρική σταδιοδρομία του σε ηλικία 30 ετών με την «Ιστορία του ζωολογικού κήπου» (1958). 

ΤΖΕΡΡΥ: (Μαλακά): Δε θα βρεις αστυφύλακα εδώ γύρω, έχουν όλοι σκορπιστεί στη δυτική πλευρά του πάρκου και κυνηγάνε τις αδελφές πάνω στα δέντρα και τους θάμνους. Αυτό κάνουνε μόνο. Αυτή είν’ η δουλειά τους. Γι’ αυτό, γκάριξε όσο θες, δε θα βγάλεις τίποτα.
ΠΗΤΕΡ (Φωνάζει): Αστυνομία! Σε προειδοποιώ, θα τους πω να σε συλλάβουν. (Φωνάζει) Αστυνομία! (Σταματάει) Φώναξα την αστυνομία! (Σταματάει) Αισθάνομαι γελοίος.
…
ΤΖΕΡΡΥ. Πάλεψε, πάλεψε, ρε μαλάκα!(Χαστουκίζει τον Π σε κάθε «πάλεψε».)Πάλεψε για τα παπαγαλάκια σου, πάλεψε για τις γάτες σου, πάλεψε για τις κόρες σου, πάλεψε για τη γυναίκα σου, πάλεψε για τον ανδρισμό σου, πάλεψε, ρε ανίκανο φυτό!(Φτύνει τον Π. στο πρόσωπο) Ρε συ, ούτ’ ένα γιο δεν κατάφερες να κάνεις στη γυναίκα σου.
ΠΗΤΕΡ (Τσακίζει, έξαλλος): Είναι κληρονομικό αυτό. Δε φταίει ο δικός μου ανδρισμός, ρε κτήνος. (Ορμάει, αρπάζει το σουγιά και κάνει λίγο πίσω, ασθμαίνοντας.) Σου δίνω μια τελευταία ευκαιρία, φύγε από δω κι άσε με ήσυχο! (Κρατάει το σουγιά σφιχτά, αλλά μακριά του, όχι για να επιτεθεί αλλά για να υπερασπιστεί τον εαυτό του.)
ΤΖΕΡΡΥ (Αναστενάζοντας βαριά): Έτσι πρέπει!
(Ορμάει, αρπάζει το χέρι του Π. με το σουγιά και καρφώνεται πάνω του. Για μια στιγμή απόλυτη σιωπή. Ο Τ. καρφωμένος στο σουγιά, που κρατάει σφιχτά ο Π., μετά ο Π. ουρλιάζει κι αποτραβιέται, αφήνοντας τον σουγιά στον Τ…)  ΠΗΤΕΡ (Ψιθυριστά): Ω, Θεέ μου! Ω Θεέ μου! Ω Θεέ μου!
ΤΖΕΡΡΥ (Χαμογελώντας): Σ’ ευχαριστώ, Πήτερ. Το εννοώ αυτό. Σ’ ευχαριστώ πολύ.

Έντουαρντ Άλμπη: Η ιστορία του ζωολογικού κήπου (Πατάκης)
Μετάφραση: Ερρίκος Μπελιές  

Gay Βιβλιογραφία στα Ελληνικά