Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΕΛΛΗΝΟ-ΑΥΣΤΡΑΛΟΥ

Η τραγική -αλλά και τόσο διδακτική- ιστορία ενός 36χρονου πρώην χρήστη

Ταραχώδη παιδική ηλικία, σχολικό και κοινωνικό bullying, ομοφοβία, ανεργία, ερωτικές επαφές χωρίς προφυλάξεις και χρήση του επικίνδυνα εθιστικού ναρκωτικού ice αποτέλεσαν έναν εκρηκτικό και μοιραίο συνδυασμό για τον νεαρό ομογενή, Άλεξ Μπαρτζή.
Το Απρίλιο του 2009, η ζωή του ομοφυλόφυλου Άλεξ πήρε δραματική τροπή όταν του ανακοινώθηκε ότι έχασε τη δουλειά του. Ο συγκάτοικός του, στην περιοχή Redfern του Σίδνεϊ, επίσης ομοφυλόφιλος, ήταν τακτικός χρήστης κρυσταλλικής μεθαμφεταμίνης και θετικός στον ιό HIV. Τις επόμενες εβδομάδες άρχισε να κάνει εντατική χρήση του ice σε συνδυασμό με ισχυρά αντικαταθλιπτικά. Επίσης, περιήλθε σε έντονες ερωτικές επαφές χωρίς προφύλαξη, με αποτέλεσμα να διαγνωστεί ο HIV στον οργανισμό του.

Η περίπτωση του 36χρονου Άλεξ απαντάται όλο και πιο συχνά μεταξύ του γκέι πληθυσμού. Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου Νέας Νότιας Ουαλίας, που εξέτασε 2.846 άνδρες, βρέθηκε ότι το 10,2% των ανδρών που δεν μολύνθηκε με τον ιό, είχε κάνει χρήση ice, σε αντίθεση με το 30% των φορέων του ιού που είχε επίσης κάνει χρήση του ίδιου ναρκωτικού για την ίδια χρονική περίοδο.
Η ανησυχία για τη χρήση ice μεταξύ των φορέων του HIV, είναι τόσο μεγάλη που έγιναν δύο διαφορετικές παρουσιάσεις για το θέμα στην Καμπέρα πρόσφατα. Στις ενημερωτικές αυτές συγκεντρώσεις, αναφέρθηκε ότι η χρήση ice ή άλλων μορφών μεθαμφεταμίνης, κάνει τα άτομα πιο χαλαρά και νοιώθουν ευφορία και, σε περίπτωση σεξουαλικής επαφής, δε νοιάζονται για την τήρηση των αναγκαίων προφυλάξεων. Η μεθαμφεταμίνη είναι το αγαπημένο ναρκωτικό του 64% των ομοφυλόφυλων που αναζήτησαν βοήθεια στο Συμβούλιο AIDS της Βικτώριας. Η πλειοψηφία των ανδρών αυτών ήταν ηλικίας μεταξύ 30 και 44 ετών.
Ο Άλεξ παραδέχεται ότι έκανε χρήση ice με φίλους προτού ξεκινήσει τη νυχτερινή του έξοδο και στη συνέχεια ένοιωθε έντονη επιθυμία για ερωτική επαφή και, μάλιστα, χωρίς τη χρήση προφυλακτικού.
Σήμερα η κατάστασή του είναι εντελώς διαφορετική. Αφού βρήκε την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή και έναν καλό ψυχολόγο, είναι σήμερα υγιής και δυνατός.
"Νοιώθω ότι είμαι καλά, αρκετά καλά. Νοιώθω ότι με αγαπούν και αυτό είναι επειδή έχει αλλάξει η συμπεριφορά μου. Αν δεν ήταν η μητέρα μου, τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα", παραδέχεται ο Άλεξ - που σήμερα εργάζεται στο Συμβούλιο AIDS του Κουίνσλαντ.  (sofiatimes.com, 31/8/ 2015)