ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΩΤΙΚΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΔΙΟΝ. ΣΟΛΩΜΟΥ

Φως στον μεγάλο και σκοτεινό Σολωμό

Της Ολγας Σελλα

Τα τελευταία 150 χρόνια -για την ακρίβεια από το 1865, οπότε ο βασιλιάς Γεώργιος Α΄ τον ανακήρυξε επίσημα- τον γνωρίζουμε ως τον «εθνικό ποιητή». Ο κόντε Διονύσιος Σολωμός, όμως, ήταν -είναι- πολύ περισσότερα για την ποίηση της νεότερης Ελλάδας. Είναι ο «αμετακίνητος γενάρχης της ελληνικής γραμματείας». Στα χρόνια που πέρασαν είχε πολλούς εκδότες, ανθρώπους που αναμετρήθηκαν με το έργο του, το γεμάτο «χάσματα, ελλείψεις, σκοτάδια και σιωπές» και περισσότερους μελετητές.

Ο καθηγητής Ιστορίας και Θεωρίας της Λογοτεχνίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Δημήτρης Δημηρούλης, με αφορμή το βιβλίο «Διονύσιος Σολωμός ΕΡΓΑ - Ποιήματα και πεζά» (Μεταίχμιο, 2007) στην Καθημερινή:

[…]

- Ποιος είναι ο Σολωμός;

- Στην εισαγωγή μου, προχώρησα σε τέσσερα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας και της συμπεριφοράς του Σολωμού, από τον κυκεώνα των αντιφατικών πληροφοριών και των μειωτικών υπαινιγμών, που συνήθως παραλείπονται. Αποψή μου είναι ότι δεν μπορείς να χρησιμοποιείς τη βιογραφία για να ερμηνεύεις τα κείμενα. Σκέφτηκα όμως ότι το ευρύ κοινό πάντα θέλει ένα είδος αποθήκης διαθεσίμων να έχει ένα πλαίσιο αναφοράς. Εκανα αυτή την παράβαση, αναγνωρίζοντας ότι αυτά τα πράγματα δεν θα οδηγήσουν τον αναγνώστη στο σώμα της ποίησης, αν δεν τη διαβάσει. Είναι όμως καίρια. Αναφέρομαι στον αμφιλεγόμενο τεκτονισμό του, με υπεύθυνο τρόπο και όχι με συνωμοσιολογική άποψη· στην αγγλοφιλία του, διότι τα συμφέροντά του για διάφορους λόγους ήταν με τους Εγγλέζους· στον ερωτισμό του - γυναίκα δεν υπάρχει ποτέ στη ζωή του ούτε πλατωνικά.

- Υπάρχουν όμως ερωτικά ποιήματα...

- Είναι όλα για πεθαμένες, για αυτοκτονημένες, για φαρμακωμένες, πάντα κάτι νοσηρό. Πάντα σε σχέση με το θάνατο. Ούτε υπάρχει ερωτισμός πουθενά για το ίδιο φύλο. Τέταρτο στοιχείο είναι ο έντονος αλκοολισμός του. Έπινε από το πρωί μέχρι το βράδυ, από αψέντι μέχρι κολόνια.