ΑΠΟΨΕΙΣ

Φαρισαίος γίνεσαι, δεν γεννιέσαι...

Κωνσταντίνος Ζούλιας (kathimerini.gr, 30-8-2014)

Θ​​α είχε μεγάλο ενδιαφέρον να γίνει μια έρευνα η οποία να βολιδοσκοπήσει τις απόψεις των Ελλήνων για την ομοφυλοφιλία. Διότι εκτιμώ ότι αυτές έχουν διαφοροποιηθεί παρασάγγας τα τελευταία χρόνια. Δεν εννοώ μόνο εν συγκρίσει με τα χρόνια του ’60 όπου οι ομοφυλόφιλοι παρουσιάζονταν στις ελληνικές ταινίες ως γραφικοί τζιτζιφιόγκοι. Αλλά ακόμη και σε σχέση με τη δεκαετία του ’90 ή και τις αρχές του 2000 που ήταν σαφώς πιο δύσκολο σε έναν ομοφυλόφιλο να το δηλώσει στον περίγυρό του και να πάψει να κρύβεται.

Η αλλαγή αυτή προφανώς οφείλεται και στον τρόπο που αντιμετωπίζεται πλέον η ομοφυλοφιλία από την πλειονότητα των ετεροφυλόφιλων. Οσοι έχουμε σώας τα φρένας έχουμε πλέον συνειδητοποιήσει ότι οι ομοφυλόφιλοι όχι μόνον δεν πάσχουν από κάποια ασθένεια (όπως πίστευαν ή ήθελαν να πιστεύουν οι παλαιότεροι), αλλά απολαμβάνουμε την παρέα μαζί τους. Πολύ περισσότερο από τη στιγμή που αποφασίσουν να μας εκμυστηρευτούν το «μυστικό» τους (που τις περισσότερες φορές ήταν ούτως ή άλλως κοινό «μυστικό») και δεν αισθάνονται πια καμία ενοχή για την «ιδιαιτερότητά» τους.
Θα έχετε καταλάβει την αφορμή του σημερινού σημειώματος. Θεωρώ όχι απλώς αναχρονιστικό, αλλά δηλωτικό της γενικότερης αδυναμίας της κυβέρνησης να αντιληφθεί τη νέα εποχή, την άρνησή της να θεσμοθετήσει το σύμφωνο συμβίωσης των ομοφυλοφίλων. Του αυτονόητου, δηλαδή, δικαιώματος δύο ανθρώπων –των όποιων δύο ανθρώπων– να νομιμοποιήσουν τη σχέση τους και να έχουν, π.χ., τη δυνατότητα να κληρονομήσει ο ένας τον άλλον.
Και πραγματικά απορώ με δηλώσεις όπως αυτές του –κατά τεκμήριο εκσυγχρονιστή– Αδ. Γεωργιάδη (είπε έμπλεος υπερηφάνειας ότι «δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μπει το σύμφωνο στον αντιρατσιστικό νόμο»). Δεν αντιλαμβάνεται ο κ. Γεωργιάδης ότι με δηλώσεις όπως αυτές δεν διαφέρει σε τίποτα από τον ανεκδιήγητο Νίκο Νικολόπουλο που χαρακτήρισε που...ριά τον πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου και τον σύντροφό του; Αλλα και γενικότερα δεν συνειδητοποιεί η κυβέρνηση ότι με την άρνησή της να νομοθετήσει κάτι που αποτελεί πλέον ρητή υποχρέωσή της από την Ε.Ε. ταυτίζεται με τους 4-5 αχαρακτήριστους μητροπολιτάδες, οι οποίοι, ξεχνώντας το «αγαπάτε αλλήλους», θέλουν να μας πείσουν ότι δεν υπάρχουν ομοφυλόφιλοι και στους κόλπους της Εκκλησίας; Εδώ πραγματικά ταιριάζει ένα τραγούδι που έλεγε «Shame to you, γραμματείς και φαρισαίοι, you are hypocrites».
Είναι σαν να ακούω ήδη την κεντρική μομφή στις σκέψεις μου με τη μορφή ερωτήματος: Δηλαδή τάσσεσαι και υπέρ της δυνατότητας υιοθεσίας ενός παιδιού από δύο ομοφυλόφιλους; Θα είμαι απολύτως ειλικρινής. Προσωπικά δεν έχω καταλήξει αν είναι ορθό να μεγαλώνει ένα παιδί από δύο ανθρώπους που η ίδια η φύση δεν θα τους επέτρεπε να το δημιουργήσουν. Η αυθόρμητη απάντησή μου θα ήταν «όχι». Αλλά ακούω με μεγάλο ενδιαφέρον και σεβασμό τον αντίλογο. Αν δηλαδή η σύγχρονη κοινωνία υποκρίνεται τελικά προτιμώντας να μεγαλώνουν κάποια παιδιά σε ορφανοτροφεία ή και σε χώρες που δεν μπορούν να τους προσφέρουν τα στοιχειώδη αντί να υιοθετούνται ακόμη και από δύο ομοφυλόφιλους. Ή και το πόσο υποκριτικό είναι να θεωρούμε ότι ακόμη και τα παιδιά ενός διαλυμένου γάμου ετεροφυλόφιλων μεγαλώνουν καλύτερα από το λάθος «υπόδειγμα» που θα είχαν στην αντίθετη περίπτωση.
Για την «τρέχουσα ηθική» είχε γράψει κάποτε ο Καβάφης υπαινισσόμενος τη μη αποδοχή του «κουσουριού» του από την κοινωνία και ευχόμενος τούτο να αλλάξει στο μέλλον. Αν δεν απατώμαι, η τελευταία έρευνα στην Ελλάδα για την ομοφυλοφιλία έγινε το 2005 από τη VPRC (δημοσιεύθηκε στην «Κ»). Τότε, το 63% των Ελλήνων διαφωνούσε με τον «γάμο των ομοφυλοφίλων» (δεν υπήρχε η έννοια του συμφώνου συμβίωσης), ενώ στην υιοθεσία έλεγε όχι το 75%. Σημειώνω, δε, ότι «όχι» στην υιοθεσία έλεγε τότε και το 56% όσων αυτοπροσδιορίζονταν «αριστεροί».
Νομίζω ότι οι περισσότεροι θα συμφωνείτε ότι τα ποσοστά αυτά έχουν μεταβληθεί άρδην την τελευταία δεκαετία, κυρίως ως προς το πρώτο ερώτημα που αφορά το σύμφωνο συμβίωσης. Γι’ αυτό και προλογικά υποστήριξα πόσο ενδιαφέρον θα ήταν να επαναληφθεί μια τέτοια έρευνα για να τεθούν και οι εκπρόσωποί μας (κόμματα και Εκκλησία) προ των ευθυνών τους. Γιατί όχι να γινόταν και ένα δημοψήφισμα για το ίδιο θέμα. Οταν στο σύνολο του πληθυσμού οι περισσότερες διεθνείς έρευνες συμφωνούν πλέον ότι το ποσοστό των ομοφυλόφιλων είναι άνω του 10% (κάποιες το εκτιμούν έως 20%), θεωρώ ότι είναι ένα από τα σημαντικότερα θέματα που θα οφείλαμε να καταλήξουμε (μέσα μας, αλλά και ως κοινωνία).

Μπορεί η Αριστερά να εκφράζει ομοφοβικές αντιλήψεις;

γράφει ο Ειρηναίος Μαράκης  (aristeros-sxoliasmos.blogspot.gr, 29/8/2014)

"Πάντως, να σου πω κάτι, και μη σε παραξενέψει. Πολλές φορές, περισσότερο λεβέντες και παλικάρια θεωρώ τους ομοφυλόφιλους, τους πούστηδες, μωρέ, που έχουν την παλικαριά να λένε στα ίσα στην κωλοκοινωνία, στην κωλοοικογένεια και στην κωλοεργοδοσία, ναι, ρε μαλάκες, είμαστε διαφορετικοί από σας, δε μας αρέσει να γαμούμε, μας αρέσει να γαμιόμαστε, διότι εκεί τη βρίσκουμε... Τους φαντάζεσαι μόνους, ενάντια σ' ολόκληρο το κωλοσύστημα, χωρίς καμιά επαγγελία πανανθρώπινων σκοπών και στόχων, χωρίς τη δικαιολογία του καλού Σαμαρείτη, να διαφοροποιούνται απλά και σκέτα, χωρίς φιοριτούρες, από την ανάγκη να χαρούν στη σύντομη ζωή τους αυτό που λέγεται έρωτας, δηλαδή την ανάγκη να ζήσουν."

(Χρόνης Μίσσιος, "...καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς")

   Μπορεί η Αριστερά να εκφράζει ομοφοβικές αντιλήψεις; ιδέες; Ναι, όταν αυτή είναι η Αριστερά που στο όνομα των ταξικών αγώνων αντιμετωπίζει ως αντεπαναστατική δύναμη τους ομοφυλόφιλους, οι οποίοι δεν υπηρετούν το πρότυπο Άνδρας και Γυναίκα ίσον Οικογένεια. Ναι, τέτοιες αντιλήψεις μπορούν να εκφραστούν όταν η συγκεκριμένη Αριστερά δεν βλέπει ότι οι διαχωρισμοί του τύπου Έλληνες-μετανάστες, στρέιτ-ομοφυλόφιλοι κτλ είναι όργανο στα χέρια των αστών για την διάσπαση της ενότητας της τάξης μας ή αναγνωρίζει αυτό τον διαχωρισμό και τον χρησιμοποιεί επιλεκτικά και εργαλειακά - ακόμα και αντιδιαλεκτικά,  ανάλογα με την περίπτωση. Όμως ο αγώνας για την απελευθέρωση των ομοφυλόφιλων δεν είναι ασύνδετος από την πάλη ενάντια στον καπιταλισμό, τον φασισμό, τον ρατσισμό και τον σεξισμό!  Πώς όμως οι εκφραστές των ριζοσπαστικών ιδεών του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού που απαιτούν να ανατραπεί το καπιταλιστικό σύστημα και η εκμετάλλευση άνθρωπο σε άνθρωπο, η καταπίεση μιας μειοψηφικής τάξης απέναντι στο σύνολο του ανθρώπινου πληθυσμού, χρησιμοποιούν εκείνα ακριβώς τα επιχειρήματα που έχουν αξιοποιήσει οι εκμεταλλευτές μας για να μας διαχωρίσουν; Πως μπορείς να είσαι ανατρεπτικός, όταν με τη πολιτική σου δίνεις επιχειρήματα σε αυτούς που, υποτίθεται διεκδικείς να ανατρέψεις; Αλλά με μια τέτοια βαθύτατα συντηρητική Αριστερά, πως να πάμε μπροστά;

   Ναι, καλά καταλάβατε, αναφέρομαι στο ΚΚΕ και στις πρόσφατες δηλώσεις του Γενικού Γραμματέα του κ. Δημήτρη Κουτσούμπα, για τα ομόφυλα ζευγάρια και το σύμφωνο συμβίωσης και με αφορμή την ψήφιση του Αντιρατσιστικού Νομοσχεδίου. Για το Σύμφωνο Συμβίωσης δήλωσε ότι: "εμείς συμφωνούμε στο να μην υπάρχει ρατσιστική συμπεριφορά απέναντι σ'αυτούς τους ανθρώπους, τους ενήλικες που έχουν επιλέξει να ζήσουν μαζί είτε να έχουν ένα συγκεκριμένο προσανατολισμό... αυτό είναι δική τους, προσωπική υπόθεση, θεωρούμε. Δεν είναι δημόσια, κοινωνική υπόθεση, ούτε πρέπει να γίνει και με τέτοια νομοθετική ρύθμιση, όπως είναι το σύμφωνο συμβίωσης. Είναι άλλο ζήτημα, η οικογένεια, τα ετερόφυλα ζευγάρια που μπορούν να κάνουν την οικογένεια, γιατί μετά ανοίγει ένας δρόμος... αφορά το παιδί, αφορά την οικογένεια, το πως μεγαλώνει, τα πρότυπα που δημιουργεί κλπ. Αυτό είναι διαφορετικό πράγμα." ενώ για την υιοθεσία παιδιών πέταξε ένα απλό δε συμφωνούμε. Δηλαδή, ο Δημήτρης Κουτσούμπας παραχωρεί, αναγνωρίζει έστω, τη δυνατότητα στους ομοφυλόφιλους να συνάπτουν σχέσεις αλλά αρνείται να αναγνωρίσει και να παλέψει για τα αιτήματά τους, που εκφράζουν τις ανάγκες τους και τα οποία αν δεν ικανοποιηθούν, θα εμποδίζουν τα ζευγάρια να ζήσουν ελέυθερα και χωρίς κοινωνικά εμπόδια. Αυτό αποτελεί ένα μεγάλο πρόβλημα. Αναγνωρίζοντας στους ομοφυλόφιλους να ζούνε μαζί αλλά εμποδίζοντάς τους να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, αυτομάτα τους βάζεις απέναντι από την εργατική τάξη που κάνει παιδιά και έχει εξασφαλισμένα δικαιώματα, αυτόματα στηρίζεις την ρατσιστική κυβέρνηση Σαμαροβενιζέλου που προωθεί ακριβώς αυτές τις αντιλήψεις! Οι ομοφυλόφιλοι είναι πρόβλημα για την κοινωνία, δεν κάνουν παιδιά, δεν αναπαράγουν την εργατική τάξη, είναι άχρηστοι, ας τους κυνηγήσουμε λοιπόν, μήπως να τους στείλουμε και στην Αμυγδαλέζα; Ναι, δίνεις ευκαιρία και υποστήριξη στην κυβέρνηση να συνεχίσει την ρατσιστική πολιτική της. Άρα τα σχόλια σου "εμείς συμφωνούμε στο να μην υπάρχει ρατσιστική συμπεριφορά απέναντι σ'αυτούς τους ανθρώπους, τους ενήλικες που έχουν επιλέξει να ζήσουν μαζί είτε να έχουν ένα συγκεκριμένο προσανατολισμό...", είναι υποκριτικά και αποσκοπούν, γιατί όχι, στο να θολώσουν τα νερά. σεξισμός και η ομοφοβία αποτελούν μορφές κοινωνικού ρατσισμού.
    Μην ξεχνάμε ότι μερικές ημέρες πριν είχαμε ένα μπαράζ ομοφοβικών επιθέσεων με αποκορύφωμα την ρατσιστική επίθεση ζευγάρι ομοφυλόφιλων στην πλατεία Βαρνάβα στο Παγκράτι, την ώρα που κάθονταν σε ένα παγκάκι. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ "στην αρχή από ένα μηχανάκι που περνούσε, τους πέταξαν νερά μπουγάδας, ενώ στη συνέχεια εμφανίστηκε μια ομάδα δέκα- δεκαπέντε ατόμων, μαυροντυμένοι με ξυρισμένα κεφάλια που τους επιτέθηκε με βρισιές, ξυλοκοπώντας τους. Το αποτέλεσμα ήταν ο ένας από τους δύο να νοσηλεύεται με σπασμένο τον αστράγαλό του σε τρία σημεία και να χρειάζεται χειρουργική επέμβαση." Οι φασιστικές προκλήσεις και επιθέσεις που αφορούν στις σεξουαλικές προτιμήσεις έρχονται να προστεθούν στο πλάι των ρατσιστικών επιθέσεων σε μετανάστες, αλλά και τη στοχοποίηση κοινωνικών χώρων και στεκιών της αριστεράς και της αυτονομίας. Λίγες μέρες πριν είχε προηγηθεί η επίθεση στο Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά. Δεν είναι κάτι το διαφορετικό, κάτι το ξεχωριστό. H στοχοποίηση των ομοφυλόφιλων από ακροδεξιούς και φασιστοειδή, ειδικά αυτή την περίοδο όπου με αφορμή το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο και τη συζήτηση για το δικαίωμα των ομοφυλόφιλων στο σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης έχει ανοίξει μια ολόκληρη επίθεση από υπουργούς και παπάδες στα σεξουαλικά δικαιώματα. Αυτά τα θέματα ανοίγουν από παντού, ακόμα κι αν εμείς δεν το θέλουμε. Τρανταχτό παράδειγμα οι ομοφοβικές δηλώσεις του Ν. Νικολόπουλου, στελέχους των ΑΝΕΛ, στο twitter του οποίου την παραίτηση ζητούν ακόμα και τα μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των ΑΝΕΛ! Όχι, βέβαια γιατί οι ΑΝΕΛ, είναι ένα απόλυτα δημοκρατικό και αντισεξιστικό κόμμα, αντίθετα είναι κομμάτι από τα ακροδεξιά πλευρά της ΕΡΕ, συγγνώμη της Νέας Δημοκρατίας, όμως η κοινωνική πίεση βοήθησε ακόμα και αυτοί να πιεστούν και βγάλουν αυτή την ανακοίνωση. Η Αριστερά, λοιπόν, δεν μπορεί να βρίσκεται πίσω από αυτές τις εξελίξεις!
    Ας είμαστε ξεκάθαροι, τα ζητήματα του σεξισμού είναι πολύ κεντρικά, ιδιαίτερα όταν κυβέρνηση, φασίστες και ρατσιστές κάθε λογής στοχοποιούν τους ομοφυλόφιλους. Δεν επιτρέπεται να εθελοτυφλούμε ή ακόμα χειρότερα, με τις δηλώσεις μας να δίνουμε, έστω και ακούσια, νομιμοποίηση σε αυτές τις ιδέες και τακτικές. Γιατί οι ομοφυλόφιλοι, οι τρανς δεν είναι ανώμαλοι, δεν είναι όργανα των αστών και δεν αποσκοπούν στο να υποστηρίξουν τους αστούς στα αιμοβόρικα σχέδιά τους. Ανώμαλο είναι το σύστημα που υποτιμά τις αγαπητικές διαθέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους, που δεν κοιτούν ούτε σύνορα, ούτε χρώμα, ούτε θρησκεία και βέβαια ούτε φύλλο και που διεκδικούν την συνολική απελευθέρωση του ανθρώπου. Και ας θυμηθούν αυτό στο ΚΚΕ: "ο παλιός ποινικός κώδικας - μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση -, οι αντι-ομοφυλοφιλικές διατάξεις έπαψαν να ισχύουν. Ο ρωσικοί ομοσπονδιακοί ποινικοί κώδικες του 1922 και του 1926 δεν ανέφεραν καν την ομοφυλοφυλία, αν και αντίστοιχοι νόμοι παρέμειναν σε ισχύ όπου η ομοφυλοφυλία ήταν πιό διαδεδομένη - στις ισλαμικές δημοκρατίες του Αζερμπαϊτζάν, του Τουρκμενιστάν, και του Ουζμπεκιστάν, καθώς επίσης και στη χριστιανική Γεωργία. Οι σοβιετικοί γιατροί και νομικοί ήταν πολύ υπερήφανοι για την προοδευτική φύση της νομοθεσίας τους. Λοιπόν, όχι η Αριστερά δεν μπορεί να εκφράζει ομοφοβικές απόψεις αλλιώς πάμε καλιά μας...