ΤHE GAY ESSAY

THE GAY ESSAY

Όταν ο Anthony Friedkin ήταν 8 χρονών άρχισε να τραβάει φωτογραφίες της πόλης όπου ζούσε, του Λος Άντζελες. Στα 11 ήταν σε θέση να τις εμφανίζει μόνος του σε σκοτεινό θάλαμο. Και στα 19, ο Friedkin ξεκίνησε ένα φωτογραφικό ταξίδι το οποίο έμελε να αποτελέσει το πρώτο μεγάλης έκτασης φωτογραφικό αρχειακό υλικό της gay σκηνής της Καλιφόρνιας. Σε αυτό το συγκινητικό χρονικό έδωσε τον τίτλο The Gay Essay.

Σήμερα, οι εκπληκτικές ασπρόμαυρες φωτογραφίες του Gay Essay μας επιτρέπουν να γνωρίσουμε από κοντά τους άφοβους και γεμάτους αγάπη ανθρώπους που αποτελούσαν τα πρώτα μέλη της αναδυόμενης gay κοινότητας του Λος Άντζελες και του Σαν Φρανσίσκο. Καταγράφουν, επιπλέον, μια ιδαίτερα σημαντική περίοδο στην ιστορία αυτής της κοινότητας, την εποχή που είχε ως αφετηρία τις οδομαχίες του Stonewall, το 1969 στην Νέα Υόρκη.

Ο Friedkin, με πηγή έμπνευσης φωτογράφους όπως ο Henri Cartier-Bresson και ο André Kertész, κατάφερε να συνδυάσει στις φωτογραφίες του την περιέργεια με τη συμπάθεια για τους ήρωές του. Η χρονική περίοδος που καλύπτει αυτή η σειρά φωτογραφιών είναι από τις αναταραχές του ’69 ώς και το 1973, τη χρονιά που η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία έπαψε να θεωρεί την ομοφυλοφιλία ψυχική νόσο. Από τα πρώτα pride parade ως τις λιγότερο μνημειώδεις αλλά εξίσου σημαντικές βραδινές περιηγήσεις στην πόλη, ο Friedkin αιχμαλωτίζει με τον φακό του το πάθος, την αγάπη και τη δύναμη που χαρακτηρίζουν, μέχρι σήμερα, την κοινότητα ΛΟΑΔ.

Την περασμένη εβδομάδα, στις 28 Ιουνίου, συμπληρώθηκαν 45 χρόνια από τις οδομαχίες του Stonewall και το Μουσείο De Young του Σαν Φρανσίσκο, γιόρτασε αυτή την ιστορική επέτειο παρουσιάζοντας στο κοινό όλα τα γεμάτα ζωή πρόσωπα που απαθανατίστηκαν από τον φιλόδοξο φακό του Friedkin. Παρά τον τίτλο της, η σειρά φωτογραφιών δεν είναι τόσο ένα ιστορικό τεκμήριο της εποχής, όσο ένας καταιγισμός από μεμονωμένα στιγμιότυπα, χαμόγελα, αγώνες, μυστικά και ξενύχτια. Κοιτώντας μέσα στα μάτια των ανθρώπων που φωτογραφίζει ο Friedkin, νιώθει κανείς σαν να μπαίνει στη θέση αυτού του 19χρονου αγοριού που προσπαθούσε να κερδίσει την εμπιστοσύνη και τη συνεργασία όλων αυτών των αγνώστων.

«Ο Friedkin ακολούθησε δικό του δρόμο στη δημιουργία αυτού του φωτογραφικού δοκίμιου», είπε ο επιμελητής της έκθεσης, Julian Cox. «Δεν είναι ούτε μαθηματική ανάλυση ούτε η επίσημη ιστορική εκδοχή της ζωής των ομοφυλόφιλων της εποχής εκείνης. Και αυτός είναι ένας από τους λόγους γιατί το βρίσκω τόσο ενδιαφέρον: επειδή αποτελεί μεν ιστορική τεκμηρίωση και λεπτομερή καταγραφή, χωρίς όμως να χάνει την αίσθηση πως πρόκειται για μια δουλειά που είναι πολύ προσωπική. Μέσα στις εικόνες υπάρχει πολλή οικειότητα, πολλή επαφή με τα υποκείμενά του».

Σε ένα σημείωμα που συνοδεύει την έκθεση, ο Cox εξηγεί περαιτέρω: «Ενδιαφερόταν περισσότερο για όσους προσπαθούσαν να ζήσουν ανοιχτά, να εκφράσουν τη σεξουαλικότητά τους κι εκείνο το πρωτόγνωρο αίσθημα προσωπικής ελευθερίας, και να επινοήσουν τρόπους να αλλάξουν την κουλτούρα της εποχής τους».

Από την drag queen που ντυνόταν Τζιν Χάρλοου, ώς τον αιδεσιμότατο Troy Perry που καλοδεχόταν τους ομοφυλόφιλους και των δύο φύλων στην ενορία του στο Λος Άντζελες, αυτές είναι οι όψεις της ζωής των gay ανάμεσα στα τέλη της δεκαετίας του ’60 και τις αρχές του ’70. Αυτή είναι χρονικό τους. Αυτό είναι το Gay Essay.

Αναδημοσίευση από DIM/ART