«...ναι, το φύλο είναι το πεπρωμένο. Είναι ανυπέρβλητο. Επιβάλλεται. Και με έχει απασχολήσει μέσα από τη σχέση του μονού, του διπλού, του ζεύγους, είτε είναι γυναίκα με άνδρα, είτε άνδρας με άνδρα, είτε γυναίκα με γυναίκα...»
«Πιστεύω ότι ο παράδεισος υπάρχει και είναι οι πορνοστάρ. Οι άνθρωποι που τα δίνουν όλα. Ο παράδεισος είναι η κατάργηση των ορίων, των συστολών, είναι η απόλυτη διαστολή και, αν το θέσεις αυτό δίπλα στον καθωσπρεπισμό ή σε ένα σχήμα ευπρέπειας, βλέπεις την αθλιότητα από τη μια μεριά και τη θυσία από την άλλη. Είναι θυσιαστικές προσωπικότητες οι πορνοστάρ, έστω και αν αμείβονται. Εκτίθενται και καίγονται δημοσίως και συμπαντικώς. Η πορνεία σημαίνει απώλεια»
(tovima.gr, 24-10-2013)
Ο Δημήτρης Δημητριάδης είναι Έλληνας θεατρικός συγγραφέας και μεταφραστής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1944.
Το 1963, με υποτροφία του βελγικού κράτους, σπούδασε θέατρο και κινηματογράφο στις Βρυξέλλες, στο Εθνικό Ινστιτούτο Τεχνών Θεάματος (INSAS). Το 1968, ανέβηκε στο Παρίσι, στο Théâtre de la Commune d’ Aubervilliers από τον Πατρίς Σερό το πρώτο θεατρικό του έργο, "Η Τιμή της Ανταρσίας στην Μαύρη Αγορά" (1965-66).
Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1971, ασχολήθηκε με επαγγελματικά με την μετάφραση.
Μετέφρασε: Ζαν Ζενέ, Ζαν Πολ Σαρτρ, Μορίς Μπλανσό, Ζωρζ Μπατάιγ, Κώστα Αξελό, Γκόμπροβιτς, Μολιέρο, Μισέλ Μπιτόρ, Σαίξπηρ, Μαργκερίτ Ντιράς, Κουρτελέν, Μέτερλινκ, Ονορέ ντε Μπαλζάκ, Κολτές, Σάμιουελ Μπέκετ, Τένεσι Ουίλιαμς, καθώς και αρχαίο δράμα: Αισχύλο (Ορέστεια) και Ευριπίδη (Φοίνισσες, Ιππόλυτος, Ελένη, Ιφιγένεια εν Ταύροις (τραγωδία)).
Το προσωπικό του έργο ξεκίνησε το 1978 με το πεζογράφημα "Πεθαίνω σαν χώρα" και ακολούθησε το 1980 η ποιητική ενότητα Κατάλογοι 1-4. Παράλληλα, προχώρησε στην συγγραφή θεατρικών έργων, από τα οποία έχουν δημοσιευτεί τα εξής:
Η Νέα Εκκλησία τού Αίματος (1983)
Το Ύψωμα (1991)
Η Άγνωστη Αρμονία του Άλλου Αιώνα (1993)
Η Αρχή της Ζωής (1995)
Η Ζάλη των ζώων πριν την σφαγή (2000)
Λήθη και άλλοι τέσσερις μονόλογοι (2002)
Διαδικασίες Διακανονισμού Διαφορών (2003)
Οδυσσέας (2003)
Ιθάκη (2004)
Όμηρος (2006)
Insenso (2007)
Χρύσιππος (2008)
Το άγγιγμα τού βυθού (2008)
O Ευαγγελισμός της Κασσάνδρας (2009)
Το 1986, δημοσίευσε το πεζογράφημα "Η Ανάθεση. Η Ανθρωπωδία. Προοίμιο σε μια Χιλιετία", το οποίο συνεχίστηκε το 2002, με την δημοσίευση των δύο πρώτων τόμων (1ος και 7ος) του δεκάτομου μυθιστορήματος "Η Ανθρωπωδία. Μία ατελής Χιλιετία".
Το 2005 κυκλοφόρησε "Το πέρασμα στην άλλη όχθη", μία μεταγραφή ραδιοφωνικών συνομιλιών, ακολούθησε το αφήγημα "Η μεταφορά" (2007) και η συλλογή δοκιμιακών κειμένων με τον τίτλο "Η Εμπράγματη Φαντασία" (2007). Το 2008 εκδόθηκε το πεζογράφημα "Εκπνοή". Η σειρά των Καταλόγων συνεχίστηκε με τις ενότητες : "Κατάλογοι 5-8/ Οι σκηνές του μαρτυρίου", "Κατάλογοι 9/Οι Ορισμοί", "Κατάλογοι 10-12", "Κατάλογοι 13-14/ Πένθη".
el.wikipedia.org