Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΕΝΗΝΤΑΡΗΣ 2

Εκείνο που μ' αρέσει περισσότερο είναι εδώ που είμαι — γιατί τα πενήντα είναι η κορυφή, αν παρομοιάσουμε τη ζωή με βουνό. [...] Αυτό που μ' αρέσει στη θέση όπου βρίσκομαι είναι ότι υπάρχουνε πολλά που δεν θα τα ξαναπεράσω, χωρίς, όμως, να σημαίνει ότι είμαι ξοφλημένη — τουλάχιστον όχι εγώ. Σου ανοίγονται νέες προοπτικές — της παρακμής, της βαθμιαίας κατάπτωσης, της ιδιορρυθμίας, πάντως πολύ ενδιαφέρουσες. Να στέκεσαι στην κορυφή, στη μέση, νομίζω πως είναι η πιο ευτυχισμένη στιγμή. Εννοώ, είναι η μόνη στιγμή που έχεις τριακόσιες εξήντα μοίρες θέα — βλέπεις προς όλες τις κατευθύνσεις. 
Ω! Τι θέα!
 
Έντουαρντ Άλμπι: Τρεις ψηλές γυναίκες