ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ Μ' ΑΝΗΣΥΧΕΙ ΑΝ Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙ ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΕΝΑΝ ΓΚΕΪ;

Θα πρέπει να μ’ ανησυχήσει αν ο γιος μου κάνει παρέα με έναν gay;
 boro.gr, 6/2/2013

Ένας  αναγνώστης μας και πατέρας ενός αγοριού στην εφηβεία,  είχε την εξής απορία:

“Είμαι πατέρας ενός αγοριού. Πηγαίνει στο Λύκειο, είναι στην εφηβεία. Στο σχολείο του στην παρέα των παιδιών υπάρχει ένα αγόρι που μάλλον είναι γκέι, αυτό τουλάχιστον έχω καταλάβει από τη συμπεριφορά του. Αυτό θα πρέπει να με ανησυχήσει; Πώς πρέπει να μιλάμε στα παιδιά για την ομοφυλοφιλία; Εγώ σαν πατέρας πώς να συμπεριφερθώ;

Στο ερώτημα απάντησε ο Ψυχίατρος- Σεξολόγος και ειδικός σε θέματα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, Σάκης Παπακωνσταντίνου:

Δε χρειάζεται κάποιος να ανησυχήσει σε κάποια τέτοια περίπτωση. Η ομοφυλοφιλία δεν αποτελεί νόσημα, δεν υπάγεται σε κριτήρια ψυχικής διάγνωσης, δε χρειάζεται θεραπεία ή ψυχιατρική παρακολούθηση και σίγουρα δεν είναι μεταδοτική. Ούτε κάποιος, κάνοντας παρέα με άτομα ομοφυλοφιλικού προσανατολισμού, μπορεί να γίνει ομοφυλόφιλος. Αυτό είναι κάτι που και ο γονιός πρέπει να γνωρίζει αλλά και να το μεταφέρει σαν πληροφορία στο παιδί του. 

-  Τι είναι η ομοφυλοφιλία; 

Πέρα των κλασσικών ψυχαναλυτικών θεωριών που στήριξαν την ομοφυλοφιλία σαν μία καθήλωση της ψυχοσεξουαλικής ανάπτυξης, τα τελευταία χρόνια επιστημονικές προσεγγίσεις προσπαθούν να δώσουν απαντήσεις για τις αιτίες γέννησής της.

Ανάμεσα στις βιολογικές ερμηνείες ξεχωρίζουν η γονιδιακή υπόθεση, οι ορμονικοί παράγοντες, μελέτες σχετικές με την ανατομία του σώματος, την ανατομία του εγκεφάλου και διαφόρων λειτουργιών του εγκεφάλου.

Οι μηχανισμοί κλινικής παρατήρησης που συσχετίζονται με το οικογενειακό περιβάλλον που μεγαλώνει ένα παιδί, οι βιολογικοί παράγοντες που μπορεί να παίζουν ρόλο στη γένεση της ομοφυλοφιλίας, ακόμα και μια ενδεχόμενη κληρονομική επιβάρυνση, τείνουν να εστιάζουν σε πολυπαραγοντική αιτίαση της ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς.

Το σημαντικότερο λοιπόν, είναι η διαπαιδαγώγηση επάνω σε θέματα σεξουαλικού προσανατολισμού από την οικογένεια και από το σχολείο. Η σεξουαλική αγωγή πραγματοποιείται κυρίως από τους γονείς, οι οποίοι έχουν τον πρώτο ρόλο στη ζωή του παιδιού, αποτελούν πρόσωπα αναφοράς και πρότυπα ταύτισης. Δεύτερος σημαντικός σταθμός στη ζωή του παιδιού είναι το σχολείο, το οποίο αποτελεί φορέα γνώσης, μάθησης και κοινωνικοποίησης. Και τα δύο αυτά συστήματα οφείλουν να συμβάλλουν στη σωστή ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του παιδιού για θέματα που αφορούν τον εαυτό του και τις σχέσεις του με τους άλλους.

Οι περισσότεροι γονείς δυσκολεύονται να συζητούν με τα παιδιά τους για θέματα σεξουαλικότητας. Είναι όμως πολύ σημαντικό και αναγκαίο να δημιουργούν τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να επικοινωνούν με τα παιδιά τους για θέματα που συμβάλλουν στην υγιή ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους και στην ψυχοσυναισθηματική τους ωρίμανση.

-   Πώς συμπεριφερόμαστε σε μια τέτοια περίπτωση; 

Πολλοί γονείς μπορεί να κατηγορήσουν μια τέτοια κατάσταση, χωρίς να δώσουν πληροφορίες στο παιδί τους, να επιμείνουν στην απομάκρυνση.  Είναι όμως απαράδεκτη αυτή η τακτική. Δεν είναι ανάγκη να καλλιεργούμε άσχημες σχέσεις μεταξύ των παιδιών ή να τα φέρουμε σε θέσεις αμήχανες, στην μεταξύ τους επικοινωνία. Γιατί λοιπόν να καλλιεργήσουμε στο παιδί μας μια άσχημη συμπεριφορά απέναντι στον ομοφυλόφιλο (εάν όντως είναι) συμμαθητή; Μια τέτοια αυστηρή σεξουαλική διαπαιδαγώγηση έχει επιπτώσεις και στο δικό μας παιδί. 

Μπορεί να το κάνει λιγότερο συναισθηματικό, λιγότερο ευέλικτο στην ενήλικη ζωή του απέναντι σε όποια διαφορετική συμπεριφορά μπορεί να συναντήσει.

Γιατί θα πρέπει να είναι ένα αγόρι συναισθηματικό; Αν καλλιεργούμε στο αγόρι την “μάτσο¨ συμπεριφορά σαν ενήλικας πια μπορεί να αντιμετωπίσει προβλήματα στην επικοινωνία του με τις γυναίκες. Δε θα μπορεί να κατανοήσει τις συναισθηματικές τους ανάγκες, την ανάγκη της γυναίκας για συναισθηματική επικοινωνία. Δε θα μπορεί να σταθεί σωστά μέσα σε μια ερωτική του σχέση και να της δώσει διάρκεια και ποιότητα.

Λέμε πρόσεχε μη χτυπήσεις, πρόσεχε μην κολλήσεις μια ασθένεια στο σεξ, πρόσεχε μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη. Το πρόσεχε με ποιον κάνεις παρέα έχει να κάνει με τον χαρακτήρα του κάθε ατόμου. Όχι με τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Ο σεξουαλικός προσανατολισμός όπως είπαμε και πριν ούτε κολλάει. Ο σεξουαλικός προσανατολισμός του ενός παιδιού δεν επηρεάζει τον προσανατολισμό του άλλου.

Ο γονέας θα πρέπει να επισημάνει ότι μπορεί να πρόκειται για θηλυπρέπεια. Το να είναι ένα παιδί πιο ευαίσθητο ή πιο θηλυπρεπές δε σημαίνει αναγκαστικά ότι έχει και διαφορετική σεξουαλική προτίμηση. Ας μη συντηρούμε μύθους στα μυαλά των παιδιών μας.

Ο γονιός ποτέ δεν πρέπει να πει “μην κάνεις παρέα με αυτόν επειδή αυτός είναι gay”. Και βέβαια, καλό είναι να περιμένουμε το παιδί να ανοίξει την όποια σχετική κουβέντα. Αν δεν επιθυμεί να μιλήσει συνήθως σημαίνει ότι δεν υπάρχει ανάγκη, δεν υπάρχει πρόβλημα που να κάνει το παιδί μας να ζητήσει τη συμβουλή μας.

Σαν συμπέρασμα, ούτε θέση υπέρ μιας gay συμπεριφοράς πρέπει να πάρουμε αλλά ούτε και να παρουσιάσουμε μια σκληρή αδιάλλακτη συμπεριφορά. Υπευθυνότητα χρειάζεται εκ μέρους μας. Και να θυμόμαστε ότι τα παιδιά μας θα πρέπει να ξέρουν ότι υπάρχουν τα πάντα στη ζωή. Ας μην ξορκίζουμε καταστάσεις, ας τις κατανοούμε.

Και βέβαια, πάντα είναι σημαντική και η προσέγγιση, η ενημέρωση από έναν σεξολόγο-ψυχίατρο, ιδιαίτερα όταν οι γονείς νιώθουν ότι δεν καταφέρνουν να προσεγγίσουν τα παιδιά τους. Η βοήθεια που μας προσφέρεται είναι πολύτιμη.